เพื่อนบ้านผมคือคุณหนูสาวเจ้าเสน่ห์ 3 อึดอัดไปทั่วทั้งหัวใจ

Now you are reading เพื่อนบ้านผมคือคุณหนูสาวเจ้าเสน่ห์ Chapter 3 อึดอัดไปทั่วทั้งหัวใจ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 03 อึดอัดไปทั่วทั้งหัวใจ

 

ทันทีที่ได้ยินคำกล่าวของคุณหนูสาว

 

เมดสาวนาม ‘ฮเยริน’ ก็ลอบขมวดคิ้วแน่นก่อนพยายามโต้ตอบกลับไปแม้ว่าจะล่วงรู้ว่าผลลัพธ์สุดท้ายปลายทางมันจะออกมาเป็นแบบไหน

 

สีหน้าใบหน้าเมดสาวแสดงออกให้เห็นโดยตรง

 

“…” ไม่มีร่องรอยโอนอ่อนให้เห็นเลยแมัแต่น้อย

 

“ดิฉันไม่ได้โกรธค่ะ”

 

“ไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย”

 

“โกหก”

 

“ก็เห็นว่าโกรธ”

 

“…”

 

“ไม่ได้โกรธค่ะ”

 

“แค่รู้สึกไม่พอใจ”

 

“ไม่พอใจกับโกรธมันแตกต่างกันนะคะ”

 

ฮเยรินพยายามร้องโต้แย้งกลับไป

 

ด้วยสายสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองมันหนาแน่นมาก การหยอกล้อไปตามอารมณ์จึงเกิดขึ้นได้ตลอดผิดกับใครคนอื่น

 

หากใครคนอื่นอยู่ด้วยทั้งสองก็พร้อมหวนคืนหวนย้อนกลับไปอยู่สถานภาพเดิมเป็นเพียงเมดสาวกับคุณหนูสาวตระกูลใหญ่

 

เมญ่ายิ้มหัวเราะขณะหรี่ตามองจับผิด

 

“รู้ว่าต่าง”

 

“แต่ที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ไม่ว่าจะมองยังไง”

 

“ไม่ว่าจะมองทางไหนมันก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดีว่าเธอโกรธ”

 

“…”

 

“โกรธก็ได้ค่ะ”

 

“ถ้ามันทำให้ท่านสบายใจ”

 

“ทำเหมือนกับฉันเป็นฝ่ายบังคับให้เธอยินยอม”

 

“ไม่ใช่เหรอคะ?”

 

“…” ไม่มีคำกล่าวปฏิเสธกลับมา

 

ทั้งที่มีใบหน้างดงามยอดเยี่ยมเหนือล้ำเกินกว่าดาราหนุ่มสาวปรกติธรรมดา แต่หล่อนกับไม่อาจเอามาใช้งานใช้การได้เต็มประสิทธิภาพ

 

ช่างเป็นอะไรที่น่าเสียดายยิ่งนัก

 

“ริน” เมญ่ากล่าวตามตรง

 

“ถ้าเธอไม่อยากให้ภาพลักษณ์ของเธอมันย่ำแย่ไปมากกว่านี้”

 

“เธอควรจะใจเย็นให้มากนะ”

 

“พยายามใช้อารมณ์ให้น้อยลง”

 

“…”

 

“ถ้าเธอทำได้”

 

“ต่อให้เป็นดาราหนุ่มหล่อก็ต้องยอมสยบให้”

 

“มีแฟนเป็นดาราฉันว่ามันต้องเหมาะกับเธอแน่เลย”

 

“…”

 

“ไม่สนค่ะ”

 

“อีกอย่างดิฉันใจเย็นตลอดเวลา”

 

“ไม่จำเป็นต้องปรับเปลี่ยนอะไรทั้งนั้น”

 

“ถ้าใจเย็นตลอด”

 

“พวกหล่อนคงไม่วิ่งหนีออกไปข้างนอกหรอก”

 

“…”

 

“พวกน่ารังเกียจ”

 

ยิ่งรับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับสองสาว

 

เมดสาวในชุดดำก็ยิ่งเกิดห้วงอารมณ์ด้านลบเข้ามาแทรกแซงในจิตใจ ดีที่หล่อนล่วงรู้เจตนาแท้จริงของสองสาวก่อนรู้ว่าพวกหล่อนต้องการอะไร

 

ไม่งั้นคงโดนหลอกปอกลอกไปจนหมดตัวยิ่งคิดยิ่งโมโห

 

…‘เอาอีกแล้ว’

 

“…”

 

“ก็บอกแล้วไงว่าอย่าไปโกรธ”

 

“พวกเธอก็แค่อยากจะใกล้ชิดฉัน”

 

“อยากมาก”

 

“จนไม่สนวิธีการ”

 

“มันก็เท่านั้นเอง”

 

“…”

 

“พวกที่เข้าหาท่านด้วยวิธีการน่ารังเกียจ”

 

“ล้วนมีจุดประสงค์น่ารังเกียจทั้งนั้น”

 

“ไม่ยอมอ่อนข้อให้เลยสินะ”

 

เมญ่ายิ้มพลางส่ายหน้าไม่คิดกล่าวต่อ

 

เรื่องนิสัยของฮเยรินเป็นมายังไงหล่อนในฐานะคุณหนูสาวล้วนรับรู้ทั้งหมด และเพราะล่วงรู้ทั้งหมดถึงได้รู้ว่าการไปกล่าวต่อปากต่อคำมีแต่จะเหนื่อยเปล่า

 

ฉะนั้นปล่อยผ่านได้สมควรปล่อยผ่าน

 

“…” เมญ่าเลือกเปลี่ยนประเด็น

 

“เปลี่ยนเรื่องเถอะ”

 

“แล้วที่ให้ไปหา”

 

“หาเจอไหม?”

 

“เจอค่ะ”

 

“…” ฮเยรินกล่าวไม่เต็มเสียง

 

พอเห็นสีหน้ายุ่งยากของเมดสาวคนโปรด คุณหนูสาวก็รับรู้ได้ทันทีว่าต้องมีเรื่องราวบางอย่างเกิดขึ้น ส่วนจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่คงต้องรอจากปากอีกฝ่ายแต่มันต้องมีเรื่องแน่นอน

 

เมญ่าเลยกล่าวถามกลับไปตามตรง

 

“แต่?”

 

“มีไม่ครบค่ะ”

 

“…”

 

“มีไม่ครบ?”

 

“ค่ะ”

 

“มีใครบางคนพยายามลบร่องรอยทั้งหมด”

 

“คล้ายไม่ต้องการให้พวกเราตามตัวเจอ”

 

“…” บอกกล่าวอย่างเดียวมันไม่เห็นภาพ

 

เมดสาวฮเยรินเลยส่งมอบแท็บเล็ตให้กับคุณหนูสาว

 

หวังให้หล่อนได้พานพบเห็นทุกสิ่งอย่างด้วยสายตาของตัวเอง

 

และก็เป็นไปตามที่เมดสาวฮเยรินได้บอกกล่าวเอาไว้ คลิปทั้งหมดที่พวกหล่อนได้มามันไม่สมบูรณ์แบบ มีหลายส่วนถูกลบถูกกำจัดออกไปทำให้สิ่งที่ควรพบเห็นกับไม่อาจพบเห็น

 

ส่วนที่หลงเหลืออยู่ก็มีแค่คลิปที่เห็นหน้าไม่ชัดเจน เห็นแค่ไม่กี่วินาทีก่อนหายลับไปจากสายตาไม่อาจพบเห็นอะไรได้อีก

 

เมญ่าหรี่สายตามองก่อนส่งมอบแท็บเล็ตคืนให้กับฮเยริน

 

…‘ไม่เห็นหน้า’

 

“…” 

 

“เป็นผู้มีพระคุณที่ไม่ต้องการแสดงตัวสินะ”

 

“แบบนี้รึเปล่าที่เขาเรียกว่าปิดทองหลังพระ”

 

“ว่าแต่มีแค่นี้เหรอ?”

 

“ค่ะ”

 

“น่าเสียดาย”

 

“อย่างน้อยที่สุดถ้าได้เห็นหน้าก็คงดี”

 

“…” เมญ่ามองออกไปนอกหน้าต่าง

 

ขณะหล่อนกำลังจมจ่อมอยู่กับห้วงความคิดของตัวเอง ประกายแสงแปลกประหลาดก็ไหลผ่านหัวสมองบังเกิดเป็นแนวคิดหนึ่ง

 

ทั้งยังเป็นแนวคิดที่ปฏิบัติได้จริงอีกต่างหาก

 

“บางทีนะ” รอยยิ้มงดงามปรากฎบนใบหน้า

 

“บางทีพวกหล่อนอาจจะบังเอิญพบเห็นหน้าผู้มีพระคุณของเรา”

 

“ท่านกำลังหมายถึง?”

 

“…” ดวงตาเมดสาวฮเยรินเบิกกว้างขั้นสุด

 

หลังจากไตร่ตรองคำบอกกล่าวของคุณหนูสาวอยู่นาน ในที่สุดเธอก็รับรู้เจตนาแท้จริงเจตนาที่แอบแฝงอยู่ในห้วงคำพูดของคุณหนูสาว

 

ไม่อาจรอช้าฮเยรินรีบอาสาตัวเองทันที

 

“ดิฉันจะจัดการให้เร็วที่สุด”

 

“ฝากด้วยนะ”

 

“ค่ะ” 

 

ฮเยรินก้มหัวน้อบรับคำสั่ง

 

ลองคุณหนูสาวได้มอบหมายให้กับหล่อน

 

ต่อให้เป็นโรงเรียนเป็นสถานที่ผู้คนเยอะแยะมากมาย เมดสาวผู้นี้ก็พร้อมก่อเรื่องราวใหญ่โตเพียงเพื่อทำภารกิจของตนให้ประสบผลสำเร็จ

 

ใช่ ขอแค่ผลลัพธ์ออกมาตรงตามวัตถุประสงค์ ขั้นตอนกระบวนการวิธีการล้วนเป็นเพียงเครื่องมือปรกติธรรมดาให้หยิบยกมาใช้

 

ส่วนหญิงสาวสองนางที่โดนไล่ออกจากห้องพยาบาลก็เริ่มอารมณ์เสียที่แผนการของตนล้มเหลวไม่เป็นท่า

 

หนึ่งในสองสาวไม่อาจหักห้ามอารมณ์ได้อีกต่อไป

 

“…” เสียงสบถบัดซบเลยหลุดออกจากปาก

 

“บัดซบ!”

 

“ทั้งที่โอกาสเป็นใจแท้ ๆ ถ้าหล่อนไม่มาขวางนะ”

 

“เลิกพูดสักทีเถอะ”

 

“ฉันเบื่อต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้แล้ว”

 

“…”

 

“เธอไม่เจ็บใจเหรอ?”

 

“โอกาสที่จะได้กลายเป็นเพื่อนกับคุณหนูเมญ่าเลยนะ”

 

หากแผนการสำเร็จหากพวกหล่อนได้กลายเป็นเพื่อนคุณหนูเมญ่า

 

สิ่งของมากมายที่เคยใฝ่ฝันที่เคยจินตนาการเอาไว้ก็จะกลายเป็นจริง ขอเพียงเป็นเพื่อนกันพวกหล่อนก็จะสามารถหยิบยืมเงินคุณหนูร่ำรวยไปทำอะไรก็ได้

 

น่าเสียดายที่สุดท้ายปลายทางแผนการทั้งหมดกับเป็นอันต้องมาล้มเหลวไม่เป็นท่าแถมยังโดนจับได้อีกต่างหาก

 

ถ้าถามว่าเจ็บใจไหมก็คงต้องบอกเจ็บใจทั้งยังเจ็บมากด้วย

 

แต่ใครใช้ให้โอกาสวาสนามันไม่เป็นใจละ

 

“เจ็บใจสิ”

 

“เจ็บใจมากด้วย”

 

“แต่ถ้าถามว่าเจ็บใจแล้วจะทำยังไงต่อ?”

 

“อันนี้ฉันตอบไม่ได้”

 

“หรือต่อให้มีโอกาสเอาคืนฉันก็จะไม่ทำอะไรทั้งนััน”

 

“…”

 

“ทำไมล่ะ?”

 

“ฉันกลัวหล่อนมาตามเอาคืนย้อนหลัง”

 

ซึ่งความเป็นไปได้ใช่ว่าจะไม่มีเลยเสียทีเดียว

 

เกิดคุณหนูเมญ่ามารับรู้ภายหลังว่าพวกหล่อนมีเจตนาแอบแฝง แถมยังพยายามยักยอกความดีความชอบไปทั้งหมดเพียงเพราะต้องการใช้ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนหาประโยชน์สุขเข้าหาตัว

 

บางทีผลลัพธ์เลวร้ายที่สุดอาจจะบังเกิดขึ้น

 

…‘อาจถึงขั้นอยู่เมืองนี้ต่อไปไม่ได้’

 

“…”

 

“คิดมาก”

 

“ความเป็นได้ใช่ว่าจะไม่มี”

 

“คิดมากเกินไปแล้ว—”

 

“สวัสดีค่ะ”

 

น้ำเสียงคุ้นหูดังมาจากด้านหลัง

 

เป็นน้ำเสียงที่พวกหล่อนจดจำได้อย่างดียิ่งราวกับพึ่งได้ยินมาเมื่อไม่กี่วินาทีก่อน เพียงแค่ได้ยินพวกหล่อนสองสาวก็สะดุ้งเฮือกทันที

 

ก่อนพยายามหันหลังหันกลับไปมองย้อนดู และสิ่งที่พบเห็นก็คือเมดสาวฮเยรินในชุดเมดสีดำเข้ม ชัดเจนว่าเป็นเมดสาวที่แอบตามติด

 

แววตาพวกหล่อนเบิกกว้างตื่นตระหนกตกใจขั้นสุด

 

“ธะ เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง?!”

 

“มะ เมดของคุณหนูเมญ่า”

 

“นับเป็นครั้งที่ 2 สินะคะ”

 

“ที่พวกเราพบเจอหน้ากัน”

 

พอได้ยินคำกล่าวของเมดสาว

 

ร่างเนื้อพวกหล่อนพากันสั่นสะท้านออกอาการหวาดหวั่นหวาดกลัวไม่มีปกปิด แม้พวกหล่อนจะไม่อาจล่วงรู้รับรู้ว่าได้เลยว่าอีกฝ่ายเข้ามาหาตนด้วยเหตุผลด้วยเรื่องอะไร

 

แต่มันต้องไม่ใช่เหตุผลที่ดีแน่นอน หลังจากพูดคุยด้วยถ้อยคำน้ำเสียงอ่อนน้อมมากไปด้วยมารยาทในที่สุดนักเรียนสองสาว

 

ก็ให้ความร่วมมือยินยอมตามติดเมดสาวกลับ

 

“…”

 

“ทำไมต้องเป็นห้องพยาบาล?”

 

“…”

 

“อย่าบอกนะ!”

 

“หรือว่าเธอจะรู้อยู่แล้ว”

 

ถ้าเกิดคุณหนูสาวรู้อยู่แล้ว

 

รับประกันได้เลยว่าการเรียกตัวครั้งนี้มันย่อมไม่ใช่แนวความคิดของเมดสาวเบื้องหน้าและถ้าไม่ใช่ของเมดสาวแล้วเป็นของใคร

 

คำตอบของคำถามง่ายเสียยิ่งกว่าง่ายดาย

 

…‘เมญ่า เอมเมอริซ’

 

“…”

 

“งั้นคนที่ให้เธอมาตามก็คือ—”

 

“เข้าไปข้างใน”

 

“…ค่ะ”

 

น้ำเสียงเย็นชาปิดกั้นโอกาสไม่ต้องการให้ถาม

 

มาถึงขนาดนี้แล้วหากไม่เปิดประตูเข้าไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย เกรงว่าวิถีชีวิตต่อจากนี้คงจะยากลำบากเกินกว่าจะจินตนาการ

 

ทันทีที่ประตูห้องพยาบาลถูกเปิดออก

 

“…” เมดสาวก็ออกปากรายงานทันที

 

“พาตัวมาแล้วค่ะ”

 

“ขอบคุณมาก”

 

“ขอบคุณที่ยอมเหนื่อยกับความต้องการของดิฉัน”

 

“หน้าที่ของดิฉันคือตอบสนองความต้องการของท่านค่ะ”

 

“ประสงค์ของท่านคือความต้องการของดิฉันค่ะ”

 

เรียบร้อยความเป็นจริงมันช่างโหดร้ายเหลือเกิน

 

คนที่ออกคำสั่งให้เมดสาวเบื้องหน้าออกเดินไปตามจับพวกหล่อนกลับมาก็คือคุณหนูสาวคนที่พวกหล่อนพยายามสานสัมพันธ์ด้วย

 

เมญ่ายิ้มขอบคุณที่เมดสาวฮเยรินทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยมสมบูรณ์ครบถ้วน หลังจากขอบคุณเสร็จเรียบร้อย

 

หล่อนก็ละสายตาหันกลับมามองอิสตรีทั้งสอง

 

“…” พร้อมกล่าวทักทายเบาบาง

 

“ยินดีที่ได้เจอหน้าพวกคุณอีกครั้งค่ะ”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

เพื่อนบ้านผมคือคุณหนูสาวเจ้าเสน่ห์ 3 อึดอัดไปทั่วทั้งหัวใจ

Now you are reading เพื่อนบ้านผมคือคุณหนูสาวเจ้าเสน่ห์ Chapter 3 อึดอัดไปทั่วทั้งหัวใจ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 03 อึดอัดไปทั่วทั้งหัวใจ

 

ทันทีที่ได้ยินคำกล่าวของคุณหนูสาว

 

เมดสาวนาม ‘ฮเยริน’ ก็ลอบขมวดคิ้วแน่นก่อนพยายามโต้ตอบกลับไปแม้ว่าจะล่วงรู้ว่าผลลัพธ์สุดท้ายปลายทางมันจะออกมาเป็นแบบไหน

 

สีหน้าใบหน้าเมดสาวแสดงออกให้เห็นโดยตรง

 

“…” ไม่มีร่องรอยโอนอ่อนให้เห็นเลยแมัแต่น้อย

 

“ดิฉันไม่ได้โกรธค่ะ”

 

“ไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย”

 

“โกหก”

 

“ก็เห็นว่าโกรธ”

 

“…”

 

“ไม่ได้โกรธค่ะ”

 

“แค่รู้สึกไม่พอใจ”

 

“ไม่พอใจกับโกรธมันแตกต่างกันนะคะ”

 

ฮเยรินพยายามร้องโต้แย้งกลับไป

 

ด้วยสายสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองมันหนาแน่นมาก การหยอกล้อไปตามอารมณ์จึงเกิดขึ้นได้ตลอดผิดกับใครคนอื่น

 

หากใครคนอื่นอยู่ด้วยทั้งสองก็พร้อมหวนคืนหวนย้อนกลับไปอยู่สถานภาพเดิมเป็นเพียงเมดสาวกับคุณหนูสาวตระกูลใหญ่

 

เมญ่ายิ้มหัวเราะขณะหรี่ตามองจับผิด

 

“รู้ว่าต่าง”

 

“แต่ที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ไม่ว่าจะมองยังไง”

 

“ไม่ว่าจะมองทางไหนมันก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดีว่าเธอโกรธ”

 

“…”

 

“โกรธก็ได้ค่ะ”

 

“ถ้ามันทำให้ท่านสบายใจ”

 

“ทำเหมือนกับฉันเป็นฝ่ายบังคับให้เธอยินยอม”

 

“ไม่ใช่เหรอคะ?”

 

“…” ไม่มีคำกล่าวปฏิเสธกลับมา

 

ทั้งที่มีใบหน้างดงามยอดเยี่ยมเหนือล้ำเกินกว่าดาราหนุ่มสาวปรกติธรรมดา แต่หล่อนกับไม่อาจเอามาใช้งานใช้การได้เต็มประสิทธิภาพ

 

ช่างเป็นอะไรที่น่าเสียดายยิ่งนัก

 

“ริน” เมญ่ากล่าวตามตรง

 

“ถ้าเธอไม่อยากให้ภาพลักษณ์ของเธอมันย่ำแย่ไปมากกว่านี้”

 

“เธอควรจะใจเย็นให้มากนะ”

 

“พยายามใช้อารมณ์ให้น้อยลง”

 

“…”

 

“ถ้าเธอทำได้”

 

“ต่อให้เป็นดาราหนุ่มหล่อก็ต้องยอมสยบให้”

 

“มีแฟนเป็นดาราฉันว่ามันต้องเหมาะกับเธอแน่เลย”

 

“…”

 

“ไม่สนค่ะ”

 

“อีกอย่างดิฉันใจเย็นตลอดเวลา”

 

“ไม่จำเป็นต้องปรับเปลี่ยนอะไรทั้งนั้น”

 

“ถ้าใจเย็นตลอด”

 

“พวกหล่อนคงไม่วิ่งหนีออกไปข้างนอกหรอก”

 

“…”

 

“พวกน่ารังเกียจ”

 

ยิ่งรับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับสองสาว

 

เมดสาวในชุดดำก็ยิ่งเกิดห้วงอารมณ์ด้านลบเข้ามาแทรกแซงในจิตใจ ดีที่หล่อนล่วงรู้เจตนาแท้จริงของสองสาวก่อนรู้ว่าพวกหล่อนต้องการอะไร

 

ไม่งั้นคงโดนหลอกปอกลอกไปจนหมดตัวยิ่งคิดยิ่งโมโห

 

…‘เอาอีกแล้ว’

 

“…”

 

“ก็บอกแล้วไงว่าอย่าไปโกรธ”

 

“พวกเธอก็แค่อยากจะใกล้ชิดฉัน”

 

“อยากมาก”

 

“จนไม่สนวิธีการ”

 

“มันก็เท่านั้นเอง”

 

“…”

 

“พวกที่เข้าหาท่านด้วยวิธีการน่ารังเกียจ”

 

“ล้วนมีจุดประสงค์น่ารังเกียจทั้งนั้น”

 

“ไม่ยอมอ่อนข้อให้เลยสินะ”

 

เมญ่ายิ้มพลางส่ายหน้าไม่คิดกล่าวต่อ

 

เรื่องนิสัยของฮเยรินเป็นมายังไงหล่อนในฐานะคุณหนูสาวล้วนรับรู้ทั้งหมด และเพราะล่วงรู้ทั้งหมดถึงได้รู้ว่าการไปกล่าวต่อปากต่อคำมีแต่จะเหนื่อยเปล่า

 

ฉะนั้นปล่อยผ่านได้สมควรปล่อยผ่าน

 

“…” เมญ่าเลือกเปลี่ยนประเด็น

 

“เปลี่ยนเรื่องเถอะ”

 

“แล้วที่ให้ไปหา”

 

“หาเจอไหม?”

 

“เจอค่ะ”

 

“…” ฮเยรินกล่าวไม่เต็มเสียง

 

พอเห็นสีหน้ายุ่งยากของเมดสาวคนโปรด คุณหนูสาวก็รับรู้ได้ทันทีว่าต้องมีเรื่องราวบางอย่างเกิดขึ้น ส่วนจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่คงต้องรอจากปากอีกฝ่ายแต่มันต้องมีเรื่องแน่นอน

 

เมญ่าเลยกล่าวถามกลับไปตามตรง

 

“แต่?”

 

“มีไม่ครบค่ะ”

 

“…”

 

“มีไม่ครบ?”

 

“ค่ะ”

 

“มีใครบางคนพยายามลบร่องรอยทั้งหมด”

 

“คล้ายไม่ต้องการให้พวกเราตามตัวเจอ”

 

“…” บอกกล่าวอย่างเดียวมันไม่เห็นภาพ

 

เมดสาวฮเยรินเลยส่งมอบแท็บเล็ตให้กับคุณหนูสาว

 

หวังให้หล่อนได้พานพบเห็นทุกสิ่งอย่างด้วยสายตาของตัวเอง

 

และก็เป็นไปตามที่เมดสาวฮเยรินได้บอกกล่าวเอาไว้ คลิปทั้งหมดที่พวกหล่อนได้มามันไม่สมบูรณ์แบบ มีหลายส่วนถูกลบถูกกำจัดออกไปทำให้สิ่งที่ควรพบเห็นกับไม่อาจพบเห็น

 

ส่วนที่หลงเหลืออยู่ก็มีแค่คลิปที่เห็นหน้าไม่ชัดเจน เห็นแค่ไม่กี่วินาทีก่อนหายลับไปจากสายตาไม่อาจพบเห็นอะไรได้อีก

 

เมญ่าหรี่สายตามองก่อนส่งมอบแท็บเล็ตคืนให้กับฮเยริน

 

…‘ไม่เห็นหน้า’

 

“…” 

 

“เป็นผู้มีพระคุณที่ไม่ต้องการแสดงตัวสินะ”

 

“แบบนี้รึเปล่าที่เขาเรียกว่าปิดทองหลังพระ”

 

“ว่าแต่มีแค่นี้เหรอ?”

 

“ค่ะ”

 

“น่าเสียดาย”

 

“อย่างน้อยที่สุดถ้าได้เห็นหน้าก็คงดี”

 

“…” เมญ่ามองออกไปนอกหน้าต่าง

 

ขณะหล่อนกำลังจมจ่อมอยู่กับห้วงความคิดของตัวเอง ประกายแสงแปลกประหลาดก็ไหลผ่านหัวสมองบังเกิดเป็นแนวคิดหนึ่ง

 

ทั้งยังเป็นแนวคิดที่ปฏิบัติได้จริงอีกต่างหาก

 

“บางทีนะ” รอยยิ้มงดงามปรากฎบนใบหน้า

 

“บางทีพวกหล่อนอาจจะบังเอิญพบเห็นหน้าผู้มีพระคุณของเรา”

 

“ท่านกำลังหมายถึง?”

 

“…” ดวงตาเมดสาวฮเยรินเบิกกว้างขั้นสุด

 

หลังจากไตร่ตรองคำบอกกล่าวของคุณหนูสาวอยู่นาน ในที่สุดเธอก็รับรู้เจตนาแท้จริงเจตนาที่แอบแฝงอยู่ในห้วงคำพูดของคุณหนูสาว

 

ไม่อาจรอช้าฮเยรินรีบอาสาตัวเองทันที

 

“ดิฉันจะจัดการให้เร็วที่สุด”

 

“ฝากด้วยนะ”

 

“ค่ะ” 

 

ฮเยรินก้มหัวน้อบรับคำสั่ง

 

ลองคุณหนูสาวได้มอบหมายให้กับหล่อน

 

ต่อให้เป็นโรงเรียนเป็นสถานที่ผู้คนเยอะแยะมากมาย เมดสาวผู้นี้ก็พร้อมก่อเรื่องราวใหญ่โตเพียงเพื่อทำภารกิจของตนให้ประสบผลสำเร็จ

 

ใช่ ขอแค่ผลลัพธ์ออกมาตรงตามวัตถุประสงค์ ขั้นตอนกระบวนการวิธีการล้วนเป็นเพียงเครื่องมือปรกติธรรมดาให้หยิบยกมาใช้

 

ส่วนหญิงสาวสองนางที่โดนไล่ออกจากห้องพยาบาลก็เริ่มอารมณ์เสียที่แผนการของตนล้มเหลวไม่เป็นท่า

 

หนึ่งในสองสาวไม่อาจหักห้ามอารมณ์ได้อีกต่อไป

 

“…” เสียงสบถบัดซบเลยหลุดออกจากปาก

 

“บัดซบ!”

 

“ทั้งที่โอกาสเป็นใจแท้ ๆ ถ้าหล่อนไม่มาขวางนะ”

 

“เลิกพูดสักทีเถอะ”

 

“ฉันเบื่อต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้แล้ว”

 

“…”

 

“เธอไม่เจ็บใจเหรอ?”

 

“โอกาสที่จะได้กลายเป็นเพื่อนกับคุณหนูเมญ่าเลยนะ”

 

หากแผนการสำเร็จหากพวกหล่อนได้กลายเป็นเพื่อนคุณหนูเมญ่า

 

สิ่งของมากมายที่เคยใฝ่ฝันที่เคยจินตนาการเอาไว้ก็จะกลายเป็นจริง ขอเพียงเป็นเพื่อนกันพวกหล่อนก็จะสามารถหยิบยืมเงินคุณหนูร่ำรวยไปทำอะไรก็ได้

 

น่าเสียดายที่สุดท้ายปลายทางแผนการทั้งหมดกับเป็นอันต้องมาล้มเหลวไม่เป็นท่าแถมยังโดนจับได้อีกต่างหาก

 

ถ้าถามว่าเจ็บใจไหมก็คงต้องบอกเจ็บใจทั้งยังเจ็บมากด้วย

 

แต่ใครใช้ให้โอกาสวาสนามันไม่เป็นใจละ

 

“เจ็บใจสิ”

 

“เจ็บใจมากด้วย”

 

“แต่ถ้าถามว่าเจ็บใจแล้วจะทำยังไงต่อ?”

 

“อันนี้ฉันตอบไม่ได้”

 

“หรือต่อให้มีโอกาสเอาคืนฉันก็จะไม่ทำอะไรทั้งนััน”

 

“…”

 

“ทำไมล่ะ?”

 

“ฉันกลัวหล่อนมาตามเอาคืนย้อนหลัง”

 

ซึ่งความเป็นไปได้ใช่ว่าจะไม่มีเลยเสียทีเดียว

 

เกิดคุณหนูเมญ่ามารับรู้ภายหลังว่าพวกหล่อนมีเจตนาแอบแฝง แถมยังพยายามยักยอกความดีความชอบไปทั้งหมดเพียงเพราะต้องการใช้ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนหาประโยชน์สุขเข้าหาตัว

 

บางทีผลลัพธ์เลวร้ายที่สุดอาจจะบังเกิดขึ้น

 

…‘อาจถึงขั้นอยู่เมืองนี้ต่อไปไม่ได้’

 

“…”

 

“คิดมาก”

 

“ความเป็นได้ใช่ว่าจะไม่มี”

 

“คิดมากเกินไปแล้ว—”

 

“สวัสดีค่ะ”

 

น้ำเสียงคุ้นหูดังมาจากด้านหลัง

 

เป็นน้ำเสียงที่พวกหล่อนจดจำได้อย่างดียิ่งราวกับพึ่งได้ยินมาเมื่อไม่กี่วินาทีก่อน เพียงแค่ได้ยินพวกหล่อนสองสาวก็สะดุ้งเฮือกทันที

 

ก่อนพยายามหันหลังหันกลับไปมองย้อนดู และสิ่งที่พบเห็นก็คือเมดสาวฮเยรินในชุดเมดสีดำเข้ม ชัดเจนว่าเป็นเมดสาวที่แอบตามติด

 

แววตาพวกหล่อนเบิกกว้างตื่นตระหนกตกใจขั้นสุด

 

“ธะ เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง?!”

 

“มะ เมดของคุณหนูเมญ่า”

 

“นับเป็นครั้งที่ 2 สินะคะ”

 

“ที่พวกเราพบเจอหน้ากัน”

 

พอได้ยินคำกล่าวของเมดสาว

 

ร่างเนื้อพวกหล่อนพากันสั่นสะท้านออกอาการหวาดหวั่นหวาดกลัวไม่มีปกปิด แม้พวกหล่อนจะไม่อาจล่วงรู้รับรู้ว่าได้เลยว่าอีกฝ่ายเข้ามาหาตนด้วยเหตุผลด้วยเรื่องอะไร

 

แต่มันต้องไม่ใช่เหตุผลที่ดีแน่นอน หลังจากพูดคุยด้วยถ้อยคำน้ำเสียงอ่อนน้อมมากไปด้วยมารยาทในที่สุดนักเรียนสองสาว

 

ก็ให้ความร่วมมือยินยอมตามติดเมดสาวกลับ

 

“…”

 

“ทำไมต้องเป็นห้องพยาบาล?”

 

“…”

 

“อย่าบอกนะ!”

 

“หรือว่าเธอจะรู้อยู่แล้ว”

 

ถ้าเกิดคุณหนูสาวรู้อยู่แล้ว

 

รับประกันได้เลยว่าการเรียกตัวครั้งนี้มันย่อมไม่ใช่แนวความคิดของเมดสาวเบื้องหน้าและถ้าไม่ใช่ของเมดสาวแล้วเป็นของใคร

 

คำตอบของคำถามง่ายเสียยิ่งกว่าง่ายดาย

 

…‘เมญ่า เอมเมอริซ’

 

“…”

 

“งั้นคนที่ให้เธอมาตามก็คือ—”

 

“เข้าไปข้างใน”

 

“…ค่ะ”

 

น้ำเสียงเย็นชาปิดกั้นโอกาสไม่ต้องการให้ถาม

 

มาถึงขนาดนี้แล้วหากไม่เปิดประตูเข้าไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย เกรงว่าวิถีชีวิตต่อจากนี้คงจะยากลำบากเกินกว่าจะจินตนาการ

 

ทันทีที่ประตูห้องพยาบาลถูกเปิดออก

 

“…” เมดสาวก็ออกปากรายงานทันที

 

“พาตัวมาแล้วค่ะ”

 

“ขอบคุณมาก”

 

“ขอบคุณที่ยอมเหนื่อยกับความต้องการของดิฉัน”

 

“หน้าที่ของดิฉันคือตอบสนองความต้องการของท่านค่ะ”

 

“ประสงค์ของท่านคือความต้องการของดิฉันค่ะ”

 

เรียบร้อยความเป็นจริงมันช่างโหดร้ายเหลือเกิน

 

คนที่ออกคำสั่งให้เมดสาวเบื้องหน้าออกเดินไปตามจับพวกหล่อนกลับมาก็คือคุณหนูสาวคนที่พวกหล่อนพยายามสานสัมพันธ์ด้วย

 

เมญ่ายิ้มขอบคุณที่เมดสาวฮเยรินทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยมสมบูรณ์ครบถ้วน หลังจากขอบคุณเสร็จเรียบร้อย

 

หล่อนก็ละสายตาหันกลับมามองอิสตรีทั้งสอง

 

“…” พร้อมกล่าวทักทายเบาบาง

 

“ยินดีที่ได้เจอหน้าพวกคุณอีกครั้งค่ะ”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+