ถึงอย่างนั้น สิ่งที่คนอื่นอาจคิดว่าเป็นความบ้าคลั่ง สําหรับชุนหลงแล้วมันมีเหตุผลเป็นอย่างมากหลังจากได้เข้าใจทุกส่วนของวัตถุดิบหลอมโอสถที่อยู่ในมือเขา

ชุนหลงใส่หญ้าสีฟ้าลงไปก่อนและเห็นว่ามันเที่ยวลงในทันทีก่อนที่เนื้อโอสถทั้งหมดจะออกมาจากหญ้า เขาใส่กลีบบุพผา 5 กลีบลงไป 1 กลีบ

ผลลัพธ์อันน่าตกใจได้เกิดขึ้นหลังจากใส่กลีบ หญ้าสีฟ้าที่เหี่ยวแห้งไปครึ่งส่วนได้ขดตัวรอบกลีบบุพผาที่กําลังกลายเป็นเนื้อโอสถ

ชุนหลงยิ้มด้วยความย่ามใจ

“ฮ่า ข้ารู้ว่านี่คือวิธีที่ถูกต้องในการหลอมหญ้าสีฟ้า ใส่กลีบบุพผา 5 กลีบลงไป 1 กลีบ เนื้อโอสถหญ้าสีฬาที่ควรจะระเหย ตอนนี้ได้ไปจับตัวกับกลีบบุพผา การหลอมจึงเร็วขึ้น และฤทธิ์โอสถทลายม่านปราณจะสูงขึ้นไปด้วย แต่ข้าต้องใส่กลีบที่เหลือลงอีก มิเช่นนั้นคุณภาพมันตกต่ำลงรวดเร็วหลังจากเสียกลีบไปแล้ว”

เมื่อพูดจบ เวลาผ่านไปแล้ว 5 ลมหายใจ ชุนหลงใส่บุพผา 5 กลีบที่เหลือลงในหม้อ

เมื่อวัตถุดิบถูกความร้อนชําระล้าง เสียงน้ำระเหยดังขึ้นเมื่อวัตถุดิบแห้งและทิ้งเนื้อโอสถในรูปของเหลว

บุพผา 5 กลีบถูกหลอมอย่างรวดเร็วและชุนหลงใช้พลังจิตเพื่อลดความร้อนของเปลวไฟ

“รากเลื้อยสยองหลอมช้ากว่าวัตถุดิบสองชนิดแรก เนื้อโอสถจะระเหยน้อยมากในหม้อ”

แต่ถึงชุนหลงจะลดความร้อนลงแล้ว เมื่อเขาใส่รากเลื้อยสยองลงไป เนื้อรากมากกว่าครึ่งได้หายไปทันที นั่นทําให้การหลอมโอสถทลายม่านปราณครั้งแรกล้มเหลว

ชุนหลงนั่งลงครุ่นคิด

“อาา สูตรข้าสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว ข้าต้องปรับความร้อนให้ดีกว่าเดิม ถ้าข้าลดความร้อนก่อนที่บุพผ้า 5 กลีบหลอมเสร็จขั้นตอน ข้าคงไม่ต้องล้มเหลวแบบนี้”

แม้ชุนหลงจะรู้เรื่องวัตถุดิบอย่างดีเยี่ยม การปรุงยาก็ย่อมต้องทดลองอยู่ดี ต่อให้มีความรู้จากทฤษฎีเป็นเลิศเพียงใด เขาก็ต้องปรับตัวกับความเปลี่ยนแปลงที่คาดไม่ถึงในทุกขั้นตอนการหลอมโอสถให้ได้

แม้ชุนหลงจะล้มเหลว เขาก็มิได้ถอดใจ เขาอยากจะทําให้มันดีขึ้นในครั้งหน้า

เขาพักหนึ่งชั่วโมงเพื่อฟื้นพลังจิตที่ใช้ไป ก่อนที่จะเริ่มการหลอมอีกครั้งตั้งแต่แรก

ครั้งนี้ชุนหลงทําตามขั้นตอนเดิมที่เคยทํา แต่เขาลดความร้อนของไฟก่อนที่บุพผา 5 กลีบจะกลายเป็นเนื้อโอสถทั้งหมด

ใช้เวลา 20 ลมหายใจสําหรับรากเลื้อยสยองในการหลอมละลาย เขาได้เห็น 3 สีที่แตกต่างเคลื่อนไหวข้างในหม้อ มีสีฟ้าจากหญ้าสีฟ้า สีเขียวอ่อนจากบุพผา 5 กลีบ และดีน้ำตาลเข้มจากรากเลื้อยสยอง วัตถุดิบแต่ละชนิดถูกพลังจิตของชุนหลงนําทางให้เคลื่อนไหวในหม้อเป็นลักษณะวงกลม

“ที่ข้าต้องทําตอนนี้คือการคั้นน้ำผลน้ำผึ้งใส่หม้อ อา ข้ารู้แล้วว่าทําไมนักปรุงยาถึงต้องมีผู้ช่วย มันยากเพราะจะคั้นน้ำออกมาก่อนเริ่มหลอมโอสถไม่ได้เพราะผลจะเที่ยวในไม่กี่ลมหายใจ”

ชุนหลงกําลังตกที่นั่งลําบาก ถ้าเขาหยุดการหลอมเพื่อคั้นน้ำจากผลน้ำผึ้ง เนื้อโอสถในหม้อที่เหลือจะเสียในทันทีเมื่อไม่มีเพลิงจากปราณและความช่วยเหลือจากพลังจิต จนสุดท้ายมันจะระเหยไปจนหมด ถ้าเขาไม่คั้นน้ำผลน้ำผึ้งออกมา ทุกอย่างที่ทํามาก็จะสูญเปล่าอยู่ดี

“ หรือว่าเราจะ?”

ชุนหลงเกิดความคิดบ้า ๆ ในสมอง และแม้ว่าจะฟังดูบ้าเมื่อมันคิดได้แล้ว เขาก็มิอาจขจัดความรู้สึกออกไปได้ ดูเหมือนว่ามีบางอย่างกําลังผลักดันให้เขาทําตามความคิดนั้น

ชุนหลงหายใจเข้าลึก ดวงตาเขาเป็นประกาย เขาใช้พลังปราณในตัวและใช้ “นาฬิกาทรายราชันย์” เขาตะโกนในใจ

“ขอบเขตราชันย์”

นาฬิกาทรายแผ่ขยายออกมาจากร่างกายของเขาและปกคลุมทั้งห้องพร้อมกับเวลาเอาไว้