Kill the Hero 033-1

การเคลื่อนไหวของพวกเขาซ่อนเร้นเหมือนกับสิงโตที่ไล่ล่าเหยื่อ

Seug!

พวกเขาไม่ได้แตะต้องศพฮอบก็อบลินที่กระจัดกระจายไปทั่ว

สิ่งที่ทำให้เป็นแบบนี้ได้ คือทักษะที่เรียกว่า “ไนท์วิชั่น” เป็นทักษะเฉพาะของผู้ที่มีนักล่าไร้เสียงเป็นรัศมีเท่านั้น

ทักษะนี้มีเอฟเฟกต์คล้ายกับแว่นตากลางคืน ทำให้ปาร์คอียอน และคนของเธอมองเห็นในความมืด

แต่มันไม่ได้หมายความว่าจะมองเห็นชัดเหมือนตอนกลางวัน

การมองเห็นของพวกเขาถูกย้อมเป็นสีเขียว และการรับรู้ของพวกเขาก็ไม่คมชัดเหมือนปกติ

คล้ายกับคนสายตาไม่ดีที่ต้องเดินโดยไม่สวมแว่น

‘หยุด! ‘

นั่นคือเหตุผลที่ปาร์คอียอนหยุดคนของเธอต่อหน้าศพฮอบก็อบลิน

ปาร์คอียอนย่อตัวลงตรวจสอบซากศพฮอบก็อบลิน

หลังจากมองไปรอบ ๆ เป็นเวลาสั้น ๆ เธอก็เห็นหอกสองสามเล่มที่แทงขึ้นมาเหมือนกับหน่อไม้

มันเป็นกับดัก

กับดักมีไว้สำหรับคนที่ตัดสินใจจะไม่หลีกเลี่ยงศพฮอบก็อบลิน

ปาร์คอียอนไม่แปลกใจที่เห็นสิ่งนี้

‘เขาค่อนข้างระวังตัว’

เธอยิ้ม

‘ผู้ชายคนนี้ต้องปิดบังอะไรบางอย่างเอาไว้’

พวกเขารู้แล้วว่าคิมวูจินไม่ใช่คนธรรมดา

หลักฐานก็คือปาร์คอียอน และคนของเธอถูกส่งมาที่นี่

พวกเขาไม่ใช่นักล่าผู้เล่นทั่วไป

พวกเขาเป็นมืออาชีพที่ทำหน้าที่เก็บกวาดความผิดพลาดของนักล่าผู้เล่นคนอื่นที่เข้าร่วมกับสมาคมหัวกะโหลก

แน่นอนว่าระดับความสามารถของพวกเขานั้น นักล่าผู้เล่นทั่วไปเทียบไม่ได้

‘ฉันจะได้ข้อมูลจากเขาแน่นอน’

ทักษะนี้เป็นช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างพวกเขากับนักล่าทั่วไป และช่องว่างจะมากขึ้นในแง่ของการแก้ปัญหา

หลังจากพบกับดักที่ซ่อนอยู่ท่ามกลางศพฮอบก็อบลินแล้ว เธอจึงส่งสัญญาณให้คนที่อยู่ข้างหลัง

‘มีกับดัก ระวังตัวมากขึ้น’

‘ครับ’

ชายเหล่านั้นตอบกลับด้วยสัญญาณมือ

จากนั้น พวกเขาก็ดำเนินการต่อไปอย่างลับ ๆ

พวกเขาเคลื่อนไหวพร้อมกับค้นหากับดักเล็ก ๆ ที่ซ่อนอยู่ระหว่างซากศพฮอบก็อบลินทีละกอง

มันเป็นงานที่น่าเบื่อหน่าย แต่ไม่มีใครบ่น

ในที่สุดพวกเขาก็พบสิ่งที่ต้องการ

แสงคบเพลิงปรากฏขึ้นในโลกสีเขียวสลัว

‘หยุด! ‘

ปาร์คอียอนหยุดคนของเธอ ในขณะเดียวกัน ทุกคนก็เอื้อมมือไปหาลูกศรอย่างระมัดระวัง

จากนั้นพวกเขาก็คว้าธนู และถือลูกศรเอาไว้

การกระทำทั้งหมดของพวกเขาดำเนินไปอย่างช้า ๆ

การวางลูกศรบนคันธนู การรั้งสายธนูของพวกเขา เป็นไปราวกับว่ากำลังเล่นวิดีโอแบบสโลว์โมชั่น

ในแง่นี้ นั่นเป็นข้อดีของการใช้ธนู

ไม่มีจุดให้แกว่งดาบอย่างช้า ๆ กลับกันแม้ธนูจะถูกดึงออกมาช้า แต่ก็ทรงพลังไม่ต่างกับดาบเวลาปล่อยสายธนู

นักล่าไร้เสียง นั่นคือเหตุผลที่เขาบังคับให้คนที่เชื่อ และติดตามเขาใช้ธนู

‘เขากำลังเคลื่อนไหว’

จากนั้นแสงก็เคลื่อนออกไปไกลขึ้น

การเปลี่ยนแปลงนี้ ไม่ได้ทำให้ปาร์คอียอน และคนของเธออารมณ์เสีย

ไม่จำเป็นต้องส่งสัญญาณระหว่างกัน

พวกเขาขยับอย่างช้า ๆ พร้อมกับดึงคันธนู ค่อย ๆ ลดระยะห่างกับแสง เมื่อเทียบกับสิ่งที่พวกเขาอดทนมาจนถึงตอนนี้ การอดทนมากขึ้นอีกนิดก็ไม่ใช่เรื่องยากนัก

แม้แต่ในขณะนี้ ปาร์คอียอนก็ไม่ว่อกแว่กง่าย ๆ

‘เตรียมเข้าปะทะ’

เธอให้คนของเธอ นำหน้าไปทีละคน

มันเป็นมาตรการที่จะทำให้ทุกคนไม่เดือดร้อน เมื่อมีอะไรเกิดขึ้น

ทั้ง 3 คน ค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปในลักษณะนั้น

Puuhoo!

จากนั้นคนที่อยู่ตรงหน้าปาร์คอียอนก็เริ่มเสียหลักตามด้วยเสียงลม

“หือ อ่า? ”

ชาย 2 คนที่กลั้นหายใจมาจนถึงจุดนี้ ต่างตกใจกลัวจนอดตะโกนออกมาไม่ได้

“อ่า!”

“อึก! “

เสียงของพวกเขากลายเป็นเสียงกรีดร้องทันที

เป็นเสียงที่บ่งบอกว่าร่างกายของพวกเขาถูกแทงด้วยหอกที่พุ่งขึ้นมาจากพื้นดินสูง 5 เมตรเหมือนต้นไผ่

“กะ เกิดบ้าอะไรขึ้น?”

ดวงตาของปาร์คอียอนเบิกกว้างด้วยความตกใจ

เพราะเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ และลูกน้อง

มันจะน่าแปลกใจน้อยกว่าการได้เห็นกับดักจากภาพยนตร์เรื่องอินเดียน่าโจนส์

‘ได้…ยังไง? ’

อย่างไรก็ตาม ปาร์คอียอนไม่มีโอกาสได้ถามคำถามนั้น

Puk!

‘อึก! ‘

ลูกศรแทงเข้าที่ไหล่ของปาร์คอียอน

ปี 2020 เมื่อโลกกลายเป็นเกม สามัญสำนึกที่ใช้ในการทำความเข้าใจโลกก็พังทลายลง

กฎของสังคมที่ทำให้โลกยังทำงานได้อยู่ก็พังทลายลงในช่วงเวลานั้นเอง

คิมวูจินรู้ดีกว่าใคร ๆ

แม้จะเป็นเรื่องผิดปกติที่มีคนขุดดินลงไปถึง 5 เมตร เพื่อสร้างกับดัก แต่มันไม่ได้ผิดปกติสำหรับคิมวูจิน

ไม่มีเหตุผลที่เขาจะไม่ทำ

สิ่งที่จำเป็นคือเวลา

ปาร์คอียอน และคนของเธอให้เวลาที่คิมวูจินต้องการเสมอ

แน่นอนว่านอกจากนี้ คิมวูจินยังมีเหยื่ออีกมากมายที่กระจัดกระจายไปทั่ว

คิมวูจินใช้กับดักเล็ก ๆ หลายอัน ทำให้ปาร์คอียอน และคนของเธอเคลื่อนที่ช้าลง ค่อย ๆ กัดกร่อนสมาธิ และความแข็งแกร่ง เพื่อทำให้ความรู้สึกของพวกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ผิดเพี้ยนไป

มันทำให้พวกเขาเชื่อว่าพวกเขากำลังเคลื่อนที่ผ่านกับดักที่คิมวูจินวางเอาไว้อย่างไร้ที่ติ คิมวูจินทำให้พวกเขาคิดว่าตัวเองกำลังออกล่าอย่างสมบูรณ์แบบ

ในที่สุด เหล่านักล่าก็ติดกับ

สิ่งที่ต้องทำก็คือฆ่าเหยื่อของเขา!

คิมวูจินดึงธนูเล็งไปยังเหยื่อที่ไม่ตกหลุมพราง

Ting!

ลูกศรถูกยิงออกจากคันธนูของคิมวูจินอย่างแม่นยำ และแทงลึกเข้าไปในไหล่ซ้ายของปาร์คอียอน

เขาไม่คิดว่าตัวเองจะพลาด

แม้ว่าคิมวูจินจะไม่สามารถมองเห็นได้ในที่มืดอย่างไนท์วิชั่น แต่เขาก็ยังฟังเสียงได้อยู่

คิมวูจินเรียนรู้วิธีระบุตำแหน่งของเป้าหมายด้วยเสียงจากนักยิงธนูที่เก่งเป็นอันดับสองของคนที่เขารู้จัก และเขาได้ฝึกฝนทักษะให้เฉียบคมผ่านการฆ่าชีวิต และความตายมานับไม่ถ้วน

โดยปกติแล้วมันสามารถใช้ได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น

เว้นแต่ศัตรูของเขาจะโง่ พวกเขาจะเคลื่อนที่ทันทีที่โดนยิง ทำให้แทบเป็นไปไม่ได้ที่จะระบุเป้าหมายด้วยเสียงเพียงอย่างเดียว

ดังนั้น คิมวูจินจึงติดใยแมงมุมที่มีราคาแพงมากไว้ตรงปลายลูกศร

ใยแมงมุมแบบเดียวกับที่เขาเคยใช้จับสไลม์แปลงร่างในอดีต!

Kkwaag!

คิมวูจินดึงใยแมงมุมทันที

Ting!

ใยแมงมุมเริ่มตึง และร่างของปาร์คอียอนก็ถูกดึงเข้าหาคิมวูจิน

‘คึก!’

สถานการณ์ที่ไม่คาดคิดทำให้ปาร์คอียอนอึกอัก

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีหลุมที่อยู่ข้างหน้าเธออีก และมันได้กลืนกินคนของเธอไปถึง 2 คนแล้ว

ตอนนี้ในใจของเธอคิดได้เพียงสิ่งเดียว

‘ไม่มีทางหนี’

ไม่มีทางรอด!

งั้นเราจะตายไปด้วยกัน!

หญิงสาวที่มุ่งมั่นวิ่งไปข้างหน้า และกระโดดข้ามหลุมที่คนของเธอเสียชีวิตลง เธอวิ่งเข้าหาคิมวูจิน แทนที่จะถูกใยของคิมวูจินลากไปรอบ ๆ

‘ฉันจะฆ่าเขา’

ทันใดนั้นก็มีมีดคูครีอยู่ในมือของเธอ

เป็นไปไม่ได้ที่จะยิงธนูให้ถูกเป้าหมายในขณะที่ไหล่ของเธอได้รับบาดเจ็บ นอกจากนี้ การยิงธนูในระยะใกล้ก็ไร้ความหมาย

คิมวูจินได้คาดเดาการกระทำของเธอผ่านใยที่หย่อนลง เขาได้ปล่อยใยทิ้งไป

‘ฉันไม่เห็นลูกธนู เธอเปลี่ยนมาใช้มีดแทน? เธอต้องได้เรียนมาจากผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริง’

การทิ้งชีวิตหนึ่งชีวิต แล้วเปลี่ยนไปใช้มีดแทนที่จะยื้อยุดกับใย เป็นสิ่งที่คนทั่วไปไม่ทำกัน ถ้าไม่ได้รับการฝึกฝน และการเรียนรู้ที่เหมาะสม

‘ถึงฉันจะเตรียมพร้อมสำหรับเรื่องแบบนั้นแล้วก็เถอะ’

หรือก็คือเขาคิดเอาไว้อยู่แล้ว

Puk!

จู่ ๆ เท้าของปาร์คอียอนก็ติดอยู่ที่พื้น

“คึก!”

เขาเตรียมพร้อมสำหรับสถานการณ์ที่อีกฝ่ายตัดสินใจจะกระโดดข้ามกับดัก

ข้อเท้าของปาร์คอียอนติดอยู่ในหลุมที่คิมวูจินขุดขึ้นมา

ในขณะเดียวกัน กับดักก็บอกถึงตำแหน่งที่แน่นอนของปาร์คอียอนให้คิมวูจินรู้

คิมวูจินลดระยะห่างระหว่างตัวเขากับปาร์คอียอนลงในพริบตา

Puk!

ทันใดนั้น ดาบซิมิทาร์ของคิมวูจินก็เจาะลึกเข้าไปในหน้าอกของปาร์คอียอน

ตอนนั้นเอง ดวงตาของคิมวูจินได้เปลี่ยนเป็นสีดำ

[ดวงตาแห่งอนูบิส ได้เปิดออก]