Kill the Hero 072

เมื่อต้องรับมือกับมอนสเตอร์หลายตัว สิ่งสำคัญคือต้องไม่ถูกลากเข้าสู่การต่อสู้ที่ยืดเยื้อ

แต่ถ้าความแตกต่างของจำนวนมากกว่าหลายพันหรือหลายหมื่นตัว การลดความเสียหายที่เกิดขึ้นกับฝั่งของตัวเอง มีความสำคัญมากกว่าการฆ่ามอนสเตอร์ให้มากขึ้น

คังยองจี และเพื่อนร่วมงานของเธอรู้เรื่องนี้ดี รูปแบบของเบสแคมป์ที่พวกเขาสร้างขึ้นก็คำนึงถึงสิ่งนี้เช่นกัน

“คนที่บาดเจ็บให้ถอยกลับทันที!”

“อย่าล้ำหน้า! รักษาตำแหน่งตัวเองไว้!”

ด้วยความช่วยเหลือจากแบร์ริเออร์ที่ตั้งขึ้นระหว่างต้นไม้ขนาดใหญ่ ผู้เล่นแทงค์เกราะหนักจึงปิดกั้นการเข้าออกได้ เบื้องหลังพวกเขา ผู้เล่นเมจยังร่ายเวทใส่มนุษย์หมาป่าดำอย่างต่อเนื่อง

ตุ๊บ!

พลธนูบนต้นไม้ได้ล้มมนุษย์หมาป่าตัวหนึ่งลง

แต่การแสดงของคังยองจีนั้นน่าทึ่งที่สุด

ขณะที่ปิดกั้นคลื่นของมนุษย์หมาป่าดำ เธอก็ยังสังหารพวกมันได้อย่างง่ายดาย

แฮ่!

แฮ่!

การเคลื่อนไหวของคลื่นมอนสเตอร์ที่พุ่งเข้าหาผู้เล่นถูกกระชากอย่างแรงจากการกระทำของคังยองจี

มอนสเตอร์สะดุดหรือชนกัน โดยพื้นฐานแล้ว การกระทำของคังยองจีก็เหมือนกับการก่อให้เกิดอุบัติเหตุครั้งใหญ่บนทางหลวง 8 เลนที่เต็มไปด้วยรถ

ด้วยเหตุนี้ ความกดดันที่ผู้เล่นต้องเผชิญจึงลดลงอย่างมาก

ช่างเป็นภาพที่น่าทึ่งมาก

แต่ในความคิดของผู้เล่นไม่ได้เต็มไปด้วยความชื่นชมกับภาพที่เห็น

‘เราต้องสู้อีกนานแค่ไหน? ’

พวกเขากลับหวังให้สถานการณ์ยุติลงเร็ว ๆ ซะที

ยิ่งไปกว่านั้น มอนสเตอร์ไม่ใช่สิ่งที่คนจะเข้าใจได้ทั้งหมด

มนุษย์หมาป่าดำจะไม่สู้แบบที่ผู้เล่นต้องการแน่

แฮ่! แฮ่! แฮ่!

ความจริง มนุษย์หมาป่าดำได้เริ่มเปลี่ยนรูปแบบการต่อสู้แล้ว

ตัวที่ถูกพวกพ้องขวางก็จะปีนขึ้นไป และเหยียบตัวที่อยู่ข้างหน้าพวกมัน

คล้ายกับฝูงมดที่เหยียบหัวกัน เพื่อสร้างสะพาน มนุษย์หมาป่าที่อยู่ด้านหลังเริ่มใช้พรรคพวกเป็นบันไดหิน

หลังจากนั้นไม่นาน มันดูเหมือนการสร้างมนุษย์หมาป่าขึ้นมาสองชั้น

“แทงค์! ใช้ทักษะ!”

ขณะเดียวกัน ผู้เล่นที่ป้องกันแนวหน้าก็เริ่มใช้ทักษะที่เก็บไว้มาจนถึงตอนนี้

“พุ่งชน!”

บูม!

ทักษะพุ่งชนจะส่งคลื่นกระแทกออกไปในทิศทางตรงข้ามกับผู้ใช้อย่างรวดเร็ว ทะลุรูปแบบของหมาป่า

สร้างความเสียหายได้มาก

คึง!

มนุษย์หมาป่าดำที่ปีนขึ้นไปบนหนึ่งในพันธมิตรของมันล้มลงกระแทกเข้ากับมนุษย์หมาป่าอีกตัว และพวกมันทั้งหมดก็เสียขบวน

สนามรบยิ่งสับสนวุ่นวายขึ้นไปอีก

แต่ไม่มีผู้เล่นคนไหนชื่นชมยินดี

‘5 นาที’

คูลดาวน์ของทักษะพุ่งชนอยู่ที่ 5 นาที ดังนั้นพวกเขาจึงต้องอดทนจนกว่าจะถึงช่วงเวลานั้น

แต่การแสดงออกของทุกคนไม่ได้มุ่งมั่นเหมือนแต่ก่อนอีกต่อไป

ทุกคนมีประสบการณ์ และความสามารถพอ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่สามารถละเลยได้

‘เหนื่อยมาก’

‘ถึงเราจะฆ่ามันไปหนึ่ง แต่ก็ยังมีอีกตัว…’

พวกเขาไม่ต้องการต่อสู้ในลักษณะนี้เลย นอกจากนั้น พวกเขายังอยู่ในดันเจี้ยนที่ไม่อาจขอกำลังเสริมได้อีก

มันเป็นสถานที่ที่พวกเขาถูกบีบบังคับให้อยู่รอดด้วยตัวเองเท่านั้น

นั่นคือสาเหตุว่าทำไมไม่มีใครขอความช่วยเหลือ และได้แต่ผลักดันไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง

ทันใดนั้น

“มีกำลังเสริม!”

นักธนูบนต้นไม้หยุดยิง และตะโกนออกจากปอดของเขาแทน

ทุกคนได้ยินเสียงร้องของเขา

‘เชี่ยอะไรกันเนี่ย? ’

‘กำลังเสริม? พวกเราทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว!

มันไร้สาระมากจนแม้แต่หมาก็ยังไม่เชื่อ

“กำลังเสริม! มีกองกำลังสนับสนุนจริง ๆ ด้วย!”

แต่คราวนี้ มีอีกคนตะโกนว่ากำลังเสริมมาแล้ว

มันเป็นข่าวดี

วูบ!

“ฮะ? “

“โอ้!”

เสียงของมนุษย์หมาป่าดำที่กำลังถูกโจมตีอยู่ห่างออกไป

…

 

คิมวูจินชอบต่อสู้บนเวทีที่เขาสร้างขึ้น ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาต้องการให้ทุกอย่างลื่นไหลไปตามที่ตั้งใจไว้

แต่เวทีที่แสดงความสามารถของเขาได้ดีที่สุดคือ ช่วงที่ไม่มีการวางแผนใด ๆ

มันเป็นเช่นนี้เสมอมา

นั่นเป็นเพราะคิมวูจินมีความเชี่ยวชาญในการทะเลาะวิวาทมากกว่าใคร ๆ

และตอนนี้สำหรับทหารโครงกระดูกก็เหมือนกัน การต่อสู้ของพวกมันมีลักษณะคล้ายกับเจ้าของมาก พวกมันเข้าควบคุมสถานการณ์ทันทีที่เข้าสู่สนามรบ

บูม!

โครงกระดูกพุ่งเข้าหามนุษย์หมาป่าดำอย่างดุเดือด

ยิ่งไปกว่านั้น การเคลื่อนไหวของโครงกระดูกยังเป็นระเบียบมาก

เมื่อทหารชั้นที่นำหน้าฟันต้นขา ทหารตัวต่อไปก็จะฟันต้นขาอีกข้าง และเมื่อมนุษย์หมาป่าหันมาโจมตีทหารที่ทำร้ายมัน โครงกระดูกตัวที่สามก็จะขวางด้วยการแทงเข้าไประหว่างซี่โครงของหมาป่า

ราวกับเครื่องจักรที่เคลือบน้ำมันอย่างดี กลุ่มโครงกระดูกเคลื่อนตัวผ่านมนุษย์หมาป่าดำอย่างรวดเร็ว

มันเป็นภาพที่น่าเหลือเชื่อ

‘โอ้พระเจ้า! ‘

เหมือนกับนักธนูที่ได้เห็นฉากนั้น เขาตกหลุมรักในทันที และลืมหน้าที่ของพวกเขาไปเลย

‘นี่มันเรื่องจริงใช่ไหม? ’

‘พวกเขากำลังกวาดล้างพวกมัน’

ก่อนที่ความชื่นชมของพวกเขาจะพุ่งสูงขึ้น พวกเขาก็ได้เห็นฉากที่น่าทึ่งยิ่งกว่านั้นอีก มนุษย์หมาป่าดำรับรู้ได้ถึงภัยคุกคามใหม่ และพยายามจะกำจัดมัน

แฮ่! แฮ่!

เมื่อทั้งสองฝ่ายปะทะกันอย่างดุเดือด ทันใดนั้นแสงสีทองก็เริ่มส่องออกมาจากโครงกระดูกที่สวมชุดเกราะหนังงู และถือดาบซิมิทาร์

 

[การป้องกันของสุริยันถูกเปิดใช้งาน]

[ทหารโครงกระดูกอยู่ภายในการปกครอง]

 

มันเป็นช่วงเวลาที่การป้องกันของสุริยันเปิดใช้งานบนโครงกระดูกที่ถูกควบคุมโดยคิมวูจิน

 

[เปิดใช้งานออร่าฟิลด์]

[คุณเชื่อมต่อกับโครงกระดูก การใช้พลังเวทจะเพิ่มมากขึ้น]

 

จากนั้นแสงของการป้องกันของสุริยันก็เริ่มหลั่งไหลออกมาจากชุดเกราะของทหารโครงกระดูก และเริ่มกระจายไปยังเพื่อนร่วมทีม

แสงสีทองระยิบระยับล้อมรอบโครงกระดูกทั้งหมด และดูเหมือนจะเข้าสู่ตาพวกมันเช่นกัน

บูม!

ทหารโครงกระดูกทั้งหมดเริ่มสั่นราวกับถูกฉีดยาด้วยยากระตุ้นที่ทรงพลัง

แฮ่?

เมื่อเห็นสิ่งนั้น มนุษย์หมาป่าดำต่างก็สับสน

ตุ้บ!

หลังจากนั้นไม่นาน แสงสีทองก็จางลง และเผยให้เห็นกลุ่มโครงกระดูกที่มีดวงตาสีทองเหมือนนกอินทรี ดูราวกับจะสะท้อนแสงของดวงอาทิตย์

จากนั้นการต่อสู้ก็กลายเป็นการสังหารหมู่เพียงฝ่ายเดียว

ฉัวะ!

ทหารโครงกระดูกที่ฟันได้แค่ผิวหนังก่อนหน้านี้ ก็เริ่มทำการเฉือนเนื้อพวกมันแทน

ฟุบ!

มนุษย์หมาป่าดำบางตัวถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยภายในพริบตา

สนามรบชุ่มไปด้วยเลือด และมีแขนขากระจัดกระจาย

จากนั้นสถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

ลีจินอาเป็นคนโดยไอซิ่งลงบนหน้าเค้ก

“ลาก่อน!”

ฟุบ!

ขณะที่ตะโกนบอกลาเป็นภาษารัสเซีย ลีจินอาก็เตะ และต่อยพวกมนุษย์หมาป่าดำไปด้วย

น่าเหลือเชื่อมาก เขาเริ่มสะสมกองซากศพขนาดใหญ่

นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น

คิมวูจินที่สวมหน้ากากกริมรีปเปอร์ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางซากศพ หลังจากนั้นเขาก็แตะมันสักพัก แล้วโยนศพเข้าไปในฝูงมนุษย์หมาป่า

แฮ่!

การที่เขาโยนร่างของพวกพ้องที่ตายแล้วใส่พวกมัน ได้สร้างความโกรธแค้นให้กับพวกมนุษย์หมาป่าดำมาก แต่ตอนนี้ไม่มีใครให้ความสนใจกับศพนั้นมากนัก

“ระเบิดศพ”

บึ้ม!

ดังนั้น เมื่อมันระเบิด ความเสียหายที่ได้รับจึงสูงมาก

มนุษย์หมาป่าเริ่มตื่นตระหนก แต่คิมวูจินไม่ได้สนใจเสียงกรีดร้องของพวกมัน

 

[เปิดใช้งานเอฟเฟกต์เจ้าแห่งสมรภูมิ]

[ทูตแห่งนรก ยิ้มให้คุณ]

 

สิ่งที่เขาได้ยินคือการแจ้งเตือนที่บอกเขาว่าการต่อสู้ที่แท้จริงเพิ่งเริ่มต้นขึ้น

คิมวูจินยิ้ม

วันนี้เขาเป็นฮีโร่ที่ช่วยสมาคมเมสสิอาห์

‘ถ้าคุณจะเป็นฮีโร่ที่กอบกู้โลก คุณต้องช่วยทุกคนที่ต้องการความช่วยเหลือ’

ด้วยการทำเช่นนี้ เขาวางแผนที่จะได้รับความร่วมมือ และการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากสมาคมเมสสิอาห์

และสมาคมเมสสิอาห์ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากมอบมันให้กับเขา

‘ตอนที่ฉันสวมหน้ากากเป็นฮีโร่’

แม้แต่ลีเซจุน ขณะที่คิมวูจินสวมหน้ากากเป็นผู้กอบกู้โลก เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องเป็นวีรบุรุษ

วีรบุรุษผู้เสียสละที่ทำการกุศลโดยไม่มีข้อแม้ เขาจะช่วยเหลือผู้ที่ติดตามเขา และจะเชื่อมั่นในตัวคุณ

(TL : ส่วนใหญ่แล้ว ถ้าพูดว่า วีรบุรุษ ก็คือ ลีเซจุน ส่วนฮีโร่ จะใช้กับคนอื่น ๆ …มันเป็นการประชดเล็ก ๆ จากผมเองแหละ เพราะวีรบุรุษฟังดูยิ่งใหญ่กว่าฮีโร่ไง… )

***หมายเหตุ : ช่วงนี้ถ้าหายไป แสดงว่าคนแปลกำลังไปนอนทดสอบคุณภาพเตียง และการบริการของโรงพยาบาลอยู่นะครับ แต่จะพยายามแปล แล้วก็ลงตอนที่สต็อคไว้ไปก่อน จึงขอแจ้งไว้ล่วงหน้า