Kill the Hero 038

มีสองเหตุผลหลักที่ผู้เล่นจะซื้อดันเจี้ยนจากนายหน้า

เหตุผลแรกคือผู้เล่นอาจถูกยิงได้ ถ้าพยายามเข้าไปในดันเจี้ยนของนายหน้าโดยไม่ได้รับอนุญาต เหตุผลที่สองคือการทำความสะอาดหลักฐานหลังจากเคลียร์ดันเจี้ยนนั้นเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง

แน่นอนสิ่งที่นายหน้าดันเจี้ยนส่วนใหญ่ให้ความสำคัญคือเหตุผลแรก

มีนายหน้ามากมายที่วางกับระเบิด เพื่อปกป้องดันเจี้ยนของพวกเขา อย่างไรก็ตามมีนายหน้าเพียงไม่กี่รายที่ใส่ใจเรื่องการทำความสะอาดในภายหลัง

ซึ่งโอเซชานนั้นแตกต่างออกไป

เขาขยันทำความสะอาดเป็นพิเศษหลังเสร็จสิ้นกระบวนการ

สิ่งนี้เห็นได้ชัด เมื่อมองไปยังทุ่งร้างที่เปิดขึ้นต่อหน้าคิมวูจิน เมื่อเขาออกมาจากเกทหลังเข้าไปในนั้น 6 วัน

‘สะอาด’

สนามก็ดูธรรมดา ..

ไม่มีวี่แววของคนหรือมอนสเตอร์ให้เห็น

จนถึงจุดที่ไม่มีใครสามารถพิสูจน์ได้ว่าที่นี่เคยเป็นดันเจี้ยนเกท ถ้าคิมวูจินไม่ได้ทิ้งถุงช้อปปิ้งไว้ที่พื้น

คิมวูจินคว้าหลักฐานชิ้นสุดท้าย ซึ่งก็คือกระเป๋าช้อปปิ้งของเขา

ภายในมีข้าวของส่วนตัวของคิมวูจิน วิทยุ และน้ำดื่มขวด 500 มล.

‘ใช้ซ้ำจริง ๆ ด้วย’

วิทยุแบบเดียวกับที่คิมวูจินใช้ที่โรงพยาบาล

คิมวูจินเปิดวิทยุทันที

ครู่หนึ่งเขาได้ยินเสียง

– เคลียร์มันในหนึ่งสัปดาห์ … ฉันคิดว่ามันดีพอที่จะรองรับสิ่งที่คุณได้โม้ไว้’

มันคือเสียงของโอเซชาน

– แล้วดันเจี้ยนเป็นยังไงบ้าง?

คิมวูจินตอบคำถามด้วยน้ำเสียงสงบ

“ไม่มีปัญหา”

นั่นเป็นเรื่องโกหกแน่นอน

เขาได้เรียนรู้ความจริงที่เปลี่ยนการเสียสละอันสูงส่งของสหายของเขาให้กลายเป็นการตายของหมาตัวหนึ่ง แน่นอนว่าเขารู้สึกไม่ดี

อย่างไรก็ตาม คิมวูจินเลือกที่จะไม่เปิดเผยข้อมูลดังกล่าว และป่าวประกาศว่ามีเจตนาฆ่า

“มีอะไรเกิดขึ้นเป็นพิเศษไหมในช่วงที่ฉันไม่อยู่”

เขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงสงบ

– นอกเหนือจากภาพของปรมาจารย์สมาคมเกรทวันกับสมาคมฟรอนเทียร์ที่ถูกปล่อยออกมาแล้ว ก็มีนักล่ามังกรฆ่ามังกรทองในดันเจี้ยน 5 ชั้น และรัฐบาลจีนตั้งใจจะสร้างสมาคมคุนหลุน สมาคมประจำชาติของพวกเขา นอกนั้นก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ

ทั้งหมดเป็นข่าวหน้าหนึ่ง

ความร่วมมือของสมาคมเกรทวันที่เพิ่มขึ้นเป็นอันดับที่ 5 ของโลก หลังจากได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลสหรัฐฯ และสมาคมฟรอนเทียร์เป็นเหตุการณ์ใหญ่ มังกรทองที่นักล่ามังกรล่าก็เป็นมอนสเตอร์ที่คิมวูจินต้องการเรียนรู้เพิ่มเติม บัลมุงที่แทงหัวใจเขา และการตัดสินใจของรัฐบาลจีนในการสนับสนุนสมาคมคุนหลุน แต่เพียงผู้เดียวก็ส่งผลกระทบอย่างมากเช่นกัน

‘ตอนนี้คลื่นใต้น้ำเริ่มปรากฏให้เห็นแล้ว’

มันเป็นสัญญาณว่าการเคลื่อนไหวที่ซ่อนอยู่จนถึงตอนนี้กำลังจะเผยออกมาแล้ว

อย่างไรก็ตาม โลกการเมืองไม่ได้เป็นเพียงที่เดียวที่มีเหตุการณ์พิเศษเกิดขึ้น

“นอกเหนือจากเรื่องราวเกี่ยวกับสมาคมแล้ว มีอะไรพิเศษเกิดขึ้นกับเศรษฐกิจบ้างไหม”

เศรษฐกิจยังเต็มไปด้วยเหตุการณ์สำคัญ

ในความเป็นจริง ถ้ามีดันเจี้ยนเกิดขึ้น เศรษฐกิจเป็นพื้นที่ที่มีการเปลี่ยนแปลงมากที่สุด การครอบครองดันเจี้ยน และมอนสเตอร์เป็นเหมือนความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้สำหรับทุกบริษัท ในกระบวนการนี้ บริษัทนับไม่ถ้วนได้ล้มละลายหรือถูกขายไป

ในทางกลับกัน มีหลายกรณีที่บริษัทต่าง ๆ ใช้ทรัพยากรใหม่จากดันเจี้ยน และมอนสเตอร์ เพื่อสร้างพลัง และอิทธิพลอย่างรวดเร็ว

ทันเป็นช่วงเวลาที่ราคาหุ้นของแพนโดร่าเทคโนโลยีจะพุ่งสูงขึ้นราวกับระเบิด

แพนโดร่าเทคโนโลยีเป็นตัวอย่างที่ดี

‘สัตว์ประหลาดที่ใช้เงินเสมือนจริงจำนวนมหาศาลกลืนกินธุรกิจต่าง ๆ’

แพนโดร่าเทคโนโลยีเป็นบริษัทที่ทำรายได้มหาศาลจากการลงทุนในสกุลเงินเสมือน ในช่วงที่สกุลเงินเสมือนเฟื่องฟู

หลังจากซื้อบริษัทที่ล้มเหลวในการปรับตัวให้เข้ากับโลกที่กลายมาเป็นเกม โดยอาศัยความสามารถทางเทคโนโลยี และโครงสร้างพื้นฐานของพวกเขา บริษัทเริ่มติดตามไอเทมตามทรัพยากรจากดันเจี้ยน และกลายเป็นหนึ่งในบริษัทชั้นนำในสาขานี้

แน่นอนว่าถ้าเป็นเช่นนั้น คิมวูจินก็ไม่มีทางจำการมีอยู่ของแพนโดร่าเทคโนโลยีได้

‘แล้วพวกเขาก็เข้าฝ่ายโยฮันน์ จอร์จ’

ความจริงที่ว่าในบางจุดพวกเขาก็เข้าข้างราชาแห่งอันเดด

‘ถ้าจำไม่ผิด ประธานชื่อกอร์บาชอฟ? ’

นั่นคือสาเหตุที่ชื่อของบริษัท และประธานเป็นที่จดจำของคิมวูจิน

‘ฉันไม่ได้สนใจส่วนนั้นมาก’

โอเซชานตอบคำถามของคิมวูจินด้วยปฏิกิริยาที่โปร่งใส

– ถ้าคุณต้องการพูดคุยเรื่องเศรษฐกิจ คุณควรพูดถึงส่วนแบ่งนะ ไม่คิดงั้นเหรอ? มาทำตามสัญญากัน 25% ของรายได้ที่คุณได้รับจากดันเจี้ยนคือเท่าไร?

เขาเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับค่านายหน้าเหมือนกับนายหน้าปกติ

“ก่อนหน้านั้น ขอฉันถามคำถามกับคุณหน่อย”

– ฉันไม่ชอบถูกถามคำถามเวลาที่ฉันกำลังพูดถึงเรื่องนี้เลย แต่เอาเถอะ เชิญ

“คุณเชื่อใจฉันไหม?”

สัญญาดังกล่าวต้องการเงินเพิ่มอีก 25% ของรายได้ที่ได้ดันเจี้ยน

อย่างไรก็ตาม รายได้อาจถูกซ่อนไว้ตราบเท่าที่คิมวูจินต้องการซ่อนมัน

จากมุมมองของนายหน้า มันเป็นอะไรที่น่าปวดหัวมาก

– ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะไม่เชื่อคุณ

อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาของโอเซชานสงบอย่างน่าประหลาดใจ

– แต่ฉันหวังว่าคุณจะคิดถึงพนักงานที่น่าสงสารของเรา และอย่างน้อยก็แสดงให้พวกเขาเห็นถึงความจริงใจของคุณ คุณรู้ไหมว่าฉันจ่ายค่าเดินทางไปเท่าไร เพื่อส่งคุณไปที่นั่น? ค่ากินของคุณ? และมันก็ไม่ใช่อุด้งธรรมดา ๆ ราคาถูก แต่คุณกินซุปซี่โครงเนื้อ และดื่มน้ำอัดลมเป็นของหวานหลังจากนั้นด้วย ใช่ไหม? ฉันจำได้ทุกอย่างเลย

โอเซชานเพิ่มคำที่ไม่จำเป็นในตอนท้าย แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สงสัยในคำพูดของคิมวูจินเลยแม้แต่น้อย

‘ได้เวลาเปิดอกกันแล้ว’

เมื่อโอเซชานตอบกลับ คิมวูจินก็ได้โยนสิ่งที่เขาเตรียมไว้ให้

“ฉันถามอีกข้อได้ไหม?”

– ไม่ ทำไมคุณถึงถามอะไรมากมายขนาดนี้? คุณใหญ่มาจากไหน? ฮะ? นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงพูดมาก? ฮะ? ใช่ไหม?

เสียงของโอเซชานเริ่มดังขึ้น

“ทำไมคุณถึงบอกให้ฉันระวังสมาคมหัวกะโหลก? ”

อย่างไรก็ตาม เสียงของโอเซชานเงียบลง เมื่อคิมวูจินถามคำถามของเขา

– คุณจะเชื่อฉันไหมถ้าฉันบอกคุณ?

“ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะไม่เชื่อคุณ”

คำตอบหยุดไปชั่วขณะ และโอเซชานก็ค่อย ๆ พูด

– เงินของสมาคมหัวกะโหลกเทียบเท่ากับนิ้วทั้งสามของสมาคมเกาหลี จำนวนเงินที่พวกเขาใช้ในการประมูลปกติ และในตลาดมืดนั้น มากพอจะตบหน้าสมาคมฟีนิกซ์หรือสมาคมเมสสิอาห์ได้ แต่มีบริษัทขนาดใหญ่เพียงแห่งเดียวในเกาหลีที่ให้การสนับสนุนสมาคมหัวกะโหลก แล้วเงินทั้งหมดนั่นมาจากไหน?

คิมวูจินตอบ

“น่าจะมาจากญี่ปุ่น”

คิมวูจินยอมรับคำท้าของโอเซชานอย่างใจเย็น

‘เขารู้รูปแบบพฤติกรรมของฉันในระดับหนึ่ง’

โอเซชานรู้ว่าคิมวูจินเป็นคนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และเขาบอกกับคิมวูจินทางอ้อมว่าเขามีข้อมูลดังกล่าว

– ญี่ปุ่นเคยเป็นประเทศที่ร่ำรวยพอจะซื้ออเมริกาทั้งหมดได้ พวกเขายังคงเป็นหนึ่งในประเทศที่ร่ำรวยที่สุด ปัญหาคือญี่ปุ่นอยู่ใกล้กับคาบสมุทรเกาหลี

“พวกมันอันตรายแค่ไหน? ”

– ถ้ามีความเป็นไปได้ที่ผู้เล่นจะซื้อได้ด้วยเงิน คุณพอจะคิดออกไหมว่าสถานการณ์นี้อันตรายแค่ไหน?

ในคำพูดนั้นคิมวูจินกลั้นหัวเราะเบา ๆ

“ทุกคนอันตราย”

– แน่นอนว่าปาร์คยองวานก็อันตรายเช่นกัน

“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ”

– พอแล้ว คุณได้อะไรจากดันเจี้ยน? ในเมื่อฉันเตรียมน้ำให้คุณดื่มหลังจากที่คุณออกมาจากดันเจี้ยนแล้ว คุณจะไม่พูดอะไรออกมาแบบไร้จิตสำนึกใช่ไหม?

ตามคำพูดของโอเซชาน คิมวูจินหยิบขวดน้ำขนาด 500 มล. จากถุงช้อปปิ้งขึ้นมา

“สินค้าตัวอย่าง? ”

จากนั้นมีป้ายระบุว่า นี่เป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น

– แค่ก อะแฮ่ม!

เขาได้ยินเสียงโอเซชานกำลังกระแอมในลำคอ

– ดังนั้นส่งรายงานให้ฉันหลังจากที่คุณได้แยกแยะสิ่งที่คุณได้จากในดันเจี้ยนมาด้วย เราจะตรวจสอบบัญชีให้คุณ ตอนนี้เราคุยกันจบแล้วใช่หรือไม่? คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม?

“ฉันจะโทรกลับ ถ้ามี”

– ขอบคุณ เจ้าสัตว์ประหลาด

ซิก!

ทันใดนั้นสัญญาณก็ตัดไป

ไม่นานวิทยุก็เปิดขึ้นอีกครั้ง

– โอ้ เดี๋ยวก่อน อย่าทิ้งวิทยุ แค่ปล่อยเอาไว้ เราต้องนำกลับมาใช้ใหม่

คิมวูจินได้แต่ปิดปากขณะยิ้มให้กับคำสั่งที่ไร้สาระเช่นนี้ เขาใส่วิทยุกลับเข้าไปในกระเป๋าช้อปปิ้ง และเหลือแค่ของของเขา

จากนั้นเขาก็หยิบสมาร์ทโฟนออกมา และเปิดเครื่อง

เขาเห็นข้อความเดียว

รอยยิ้มของคิมวูจินเปลี่ยนไป เมื่อเขาอ่านข้อความ

‘พวกเขากำลังวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยตัวเอง’

หลังจากนั้นไม่นาน คิมวูจินก็โทรไปยังหมายเลขที่เขาได้รับข้อความ

คนรับต้องใช้เวลาพอสมควร

คิมวูจินใช้เวลาช่วงนั้น และพูด

“แค็ตตาล็อก”

เขาเปิดแค็ตตาล็อกที่ได้รับจากการเคลียร์ดันเจี้ยน

ทันใดนั้นแค็ตตาล็อกก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

‘หายาก? ’

แค็ตตาล็อกส่องแสงสีเงินทันทีที่เขาเปิด

มือของคิมวูจินหยุดอยู่ที่หน้าหนึ่ง

 

[ดาบกระดูก]

– ข้อกำหนดในการได้รับ : ทูตแห่งนรก

– เลเวลที่ต้องการ : ต้องการ Lv20 หรือสูงกว่า

– เอฟเฟกต์สกิล : สามารถสร้างดาบกระดูกได้โดยการสังเวยกระดูกของมอนสเตอร์

 

“เฮลโหล ผมคิมวูจินครับ คุณต้องการอะไรจากผม”

เขาพูด ในขณะที่ตรวจสอบทักษะ

– นายพร้อมจะโจมตีสมาคมหัวกะโหลกอย่างที่เราได้คุยกันไว้หรือยัง?

ปาร์คยองวานอยู่ในสาย

 

คฤหาสน์ของปาร์คยองวานในฮันนัมดง

การตกแต่งภายในที่หรูหรา เต็มไปด้วยข้าวของราคาแพงที่ทำให้คฤหาสน์ดูหรูหรายิ่งขึ้น

นอกจากงานศิลปะมูลค่าหลายพันล้านแล้ว ยังมีวัตถุขนาดใหญ่จำนวนมากที่ไม่ธรรมดา อย่างไรก็ตาม คิมวูจินเป็นแขก ไม่มีแววตาชื่นชมงานศิลปะ และวัตถุล้ำค่าพวกนั้น

แต่เขาค่อย ๆ อ่านเอกสารที่ได้รับแทน

หลังจากอ่านเอกสารจนถึงหน้าสุดท้ายได้ไม่นาน คิมวูจินก็วางเอกสารลงบนโต๊ะแล้วพูด

“สรุปแล้ว คุณต้องการให้ผมเข้าไปในดันเจี้ยน 2 ชั้นนี้ พร้อมกับสมาคมหัวกะโหลก และฆ่าคนที่พวกเขาส่งมาใช่ไหมครับ? ”

ปาร์คยองวานพยักหน้าให้กับคำพูดของคิมวูจิน

“ง่าย ๆ เราก็แค่ตกปลา”

“เราจะได้อะไรจากสิ่งนี้”

“นายไม่ควรจับปลาตัวใหญ่ตั้งแต่ครั้งแรก ค่อย ๆ โยนเหยื่อลงไปใช้เวลาสักพัก รอให้ปลาใหญ่กัด ยิ่งไปกว่านั้น นายไม่ได้พยายามทำให้สมาคมหัวกะโหลกตกเป็นเป้าของการวิพากษ์วิจารณ์ทางสังคมเหรอ? หืม? มันเกี่ยวกับการเป่าหูพวกเขาไม่ใช่เหรอ?”

คิมวูจินไม่ตอบ

แต่เขาดูรายงานในขณะที่ดูจริงจังมาก

“มีอะไรรึเปล่า?”

“เป็นเพราะผมไม่สบายใจนัก ที่ดันเจี้ยน 2 ชั้นครั้งแรกของผมอันตรายถึงขนาดนี้”

คิมวูจินพูดขณะที่มองไปยังหน้าแรกของรายงานอีกครั้ง

 

[ล่านักรบลิซาร์ด]

– จำนวนชั้น : 2

– ความยาก : D +

– เข้าได้สูงสุด : 10 คน

– เงื่อนไขในการเข้า : Lv29 หรือต่ำกว่า

– เงื่อนไขการเคลียร์ : ฆ่านักรบลิซาร์ด!

 

ในขณะที่ดูรายงาน การแสดงออกของคิมวูจินก็ดูเคร่งขรึมขึ้นเรื่อย ๆ

“นายไม่เคยสู้กับลิซาร์ดแมนมาก่อนงั้นเหรอ?”

“ครับ ไม่เคยเลยตั้งแต่เกิดมา แต่ยังไงผมก็รู้ว่าพวกมันยุ่งยากแค่ไหนเวลาล่า นอกจากนี้ มันยังเป็นดันเจี้ยน 2 ชั้น ใช่ไหม? พูดตามตรงผมกลัวที่จะเข้าไปในดันเจี้ยน 2 ชั้นด้วยซ้ำ”

“ฉันรู้สึกได้ว่านายกลัว”

ถึงเขาจะพูดแบบนั้น แต่ใบหน้าของปาร์คยองวานก็สงบ

คิมวูจินพูดถูก

แม้พรสวรรค์ และความสามารถของเขาจะไม่ธรรมดา แต่ก็ต้องการคนมีความตั้งใจ และความมุ่งมั่นที่ไม่ธรรมดาในการเข้าดันเจี้ยน 2 ชั้น โดยไม่มีประสบการณ์มาก่อน

ในความเป็นจริง มีผู้เล่นดาวรุ่งมากมายนับไม่ถ้วนที่ล้มเหลวในการข้ามกำแพงที่เป็นดันเจี้ยน 2 ชั้น และพังพินาศไป

“ขอให้ผมวางมอนสเตอร์ที่ไม่เคยล่ามาก่อนไว้ด้านหน้า แล้วมีผู้เล่นที่ต้องการฆ่าผมอยู่ด้านหลัง นี่มัน…”

ยิ่งไปกว่านั้น คิมวูจินไม่ใช่แค่เข้าไปในดันเจี้ยน เพื่อเคลียร์มัน

ปาร์คยองวานจะไม่ใช้เขาเป็นเหยื่อล่อสมาคมหัวกะโหลก ถ้าเขายืนกรานที่จะเข้าไปในดันเจี้ยน 2 ชั้น

หรือก็คือปาร์คยองวานคาดหวังปฏิกิริยาแบบนี้จากคิมวูจิน

“นายกำลังบอกว่า ถ้าฉันช่วยให้นายมั่นใจว่าจะฆ่าลิซาร์ดแมนได้ นายก็จะยอมรับข้อเสนอใช่ไหม?”

แน่นอนว่าเขาได้เตรียมการรับมือกับปฏิกิริยาของคิมวูจินไว้แล้ว

“เป็นไปได้เหรอครับ?”

คิมวูจินดูประหลาดใจ

ปาร์คยองวานบอกกับคิมวูจิน

“ถ้านายบอกชื่อไอเทมที่นายต้องการมา ฉันก็จะจัดให้”

“คุณบอกว่าไอเทมที่ผมต้องการ…”

“ไอเทมใด ๆ ที่อยู่ในคลังของฉัน นายสามารถใช้ได้เต็มถ้าต้องการ”

มันเป็นข้อเสนอที่น่าเหลือเชื่อ

“คลัง? ”

คลังเก็บของของปาร์คยองวาน ผู้เป็นหนึ่งในผู้เล่นที่ดีที่สุดในเกาหลีเปรียบเสมือนขุมทรัพย์

“เอาตามตรงนะ ตอนนี้ฉันมีเงินมากพอแล้ว ดังนั้นแทนที่จะขายมัน ฉันเก็บของทั้งหมดเอาไว้ ฉันจะให้ทุกอย่างที่นายต้องการเท่าที่มีในนั้น มีเซตยูนีคไอเทม เลเวล 20 หรือแม้กระทั่งเครื่องประดับก็มีด้วย”

เขาจะได้อะไรจากที่นั่น?

ข้อเสนอที่เขาไม่สามารถปฏิเสธได้

“ตอนนี้คงไม่มีปัญหาอะไรในการเคลียร์ดันเจี้ยน 2 ชั้นแล้วใช่ไหม?”

การแสดงออกของคิมวูจินเปลี่ยนไปหลังจากได้ยินข้อเสนอ

เขายังตั้งคำถามด้วยสีหน้ามุ่งมั่น

“…แล้ว แผนเป็นยังไงครับ?”

ปาร์คยองวานยิ้ม และพูด

“คล้ายกับครั้งที่แล้ว ฉันจะปล่อยข่าวว่านายกำลังเข้าไปในดันเจี้ยนนี้ แต่สิ่งเดียวที่แตกต่างออกไปคือ ครั้งนี้เราจะให้นายไปกับบอดี้การ์ดจำนวนหนึ่ง”

“บอดี้การ์ดกี่คนครับ?”

“5 คน”

“ถ้าเป็นดันเจี้ยน 10 คน ก็จะมี 4 – 6 รวมผมด้วย โอกาสชนะของเราอยู่ที่เท่าไร?”

“พวกเขาจะส่งผู้เชี่ยวชาญมาเช่นกัน”

“มืออาชีพ? “

“ใช่ ผู้เชี่ยวชาญที่ล่าผู้เล่น หรือเรียกว่า ผู้เชี่ยวชาญด้าน PK”

ปาร์คยองวานได้โยนเอกสารในลักษณะคล้ายบูมเมอแรงให้คิมวูจินพร้อมคำพูดนั้น

มันคือโปรไฟล์ของบอดี้การ์ดของคิมวูจิน

เต็มไปด้วยผู้คนที่มีประสบการณ์ และทักษะที่น่าเชื่อถือ

อย่างไรก็ตาม คิมวูจินไม่จำเป็นต้องอ่านเอกสารอย่างละเอียด

‘ฉันรู้จักพวกเขา’

ใบหน้าทั้งหมดในโปรไฟล์เป็นใบหน้าที่คิมวูจินเคยเห็นมาอย่างน้อยหนึ่งครั้ง

‘ดูเหมือนว่าสมาคมหัวกะโหลกอยากจะฆ่าฉันจริง ๆ’

จากความทรงจำของปาร์คอียอน

คิมวูจินต้องสู้เพียงลำพังกับทุกสิ่งในดันเจี้ยน

‘ดี’

มันไม่ได้ยากเกินไป

“ตกลงครับ ผมจะพยายาม”

“ดี”

แปะ! แปะ!

ปาร์คยองวานปรบมือเบา ๆ

จากนั้นคิมวูจินก็ถาม

“แล้ว ฉันจะได้รับเงินเท่าไร?”

คำถามหยุดเสียงปรบมือของปาร์คยองวาน

“เงินเหรอ?”

“รางวัลสำหรับการเป็นเหยื่อล่อ และเสี่ยงชีวิตของผม ไม่ใช่คุณบอกว่าจะให้ผมเล่นเป็นเหยื่อล่อเหรอ?”

ปาร์คยองวานมองไปยังคิมวูจินครู่หนึ่งด้วยสีหน้าว่างเปล่า

นี่เป็นครั้งแรกของปาร์คยองวานที่ถูกขอเงินอย่างเปิดเผยขนาดนี้

“ช่างเป็นเพื่อนร่วมงานที่น่าสนใจ น่าสนใจจริง ๆ “

จากนั้นเขาก็กล่าวด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว

“ได้ ฉันจะให้เงินหนึ่งพันล้านวอน ถ้านายกลับมาจากงานนี้ และมันเป็นเงินสด ทันที”

คิมวูจินโค้งคำนับหลังจากลุกขึ้นจากที่นั่ง

“ผมจะพยายามอย่างเต็มที่รอดกลับมาครับ”

ปาร์คยองวานมีรอยยิ้มที่เบี้ยวยิ่งกว่าเดิม

“งั้นเราจะไปที่คลังเก็บของกัน”

ปาร์คยองวานไม่ยิ้มอีกต่อไป