Kill the Hero 066

อะไรคือคุณสมบัติของการเป็นหมาล่าเนื้อที่ดี?

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความกล้า

คุณต้องมีความกล้าที่จะยืนหยัด และเผชิญหน้ากับสิ่งที่ขวางทาง แม้ว่าสิ่งนั้นจะยิ่งใหญ่ และแข็งแกร่งกว่าที่คุณเป็น

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณต้องเผชิญหน้ากับพวกเขา หมาล่าเนื้อที่ดีจริง ๆ จะไม่เผชิญหน้ากับหมี แต่พวกเขารู้วิธีที่จะถ่วงเวลาหมีให้อยู่ที่นั่น นานพอที่นักล่าจะตามมาทัน

เมื่อคิมวูจินเข้ามาเป็นสมาชิกของสมาคมเมสสิอาห์ครั้งแรก นี่คือสิ่งที่พวกเขาบอกให้คิมวูจินทำ

มันเป็นงานที่คิมวูจินต้องใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับมัน ในขณะที่เพื่อน ๆ ของเขาได้ฝึกฝนทักษะอันทรงพลัง

แน่นอนว่าหลังจากนั้น คิมวูจินก็กลายเป็นหมาล่าเนื้อที่กัดได้ทุกอย่าง แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เป็นนักล่าที่ดีมาตั้งแต่ต้น

“แม่ง…”

นี่เป็นข่าวที่น่าหวาดกลัวสำหรับยังจีฮุนแน่นอน เพราะสถานการณ์ในปัจจุบันเป็นหลักฐานว่าหมาล่าเนื้อที่ดีทำอะไรได้บ้าง

ชุดเกราะสีดำที่เขาภูมิใจมากตอนนี้ฉีกขาดเหมือนเศษผ้า และสามารถเห็นเลือดได้อย่างชัดเจนแม้จะมองผ่านควัน

 

[คุณได้รับเลือดพิษ]

[สุขภาพของคุณลดลงอย่างมาก]

[พลังป้องกันของคุณลดลงอย่างมาก]

[ความต้านทานของคุณลดลงอย่างมาก]

 

อย่างไรก็ตาม เลือดพิษที่ไหลเวียนอยู่ภายในร่างกายของเขาเป็นสิ่งที่ทำให้เขากังวลมากที่สุด

แน่นอนว่ายังจีฮุนไม่ได้ถูกโจมตีง่าย ๆ

เขาทรงพลัง และดุร้ายอย่างน่าทึ่ง เศษชิ้นส่วนของทหารโครงกระดูกสีดำกระจายอยู่รอบ ๆ ตัวเขา และมีโครงกระดูกเหลืออยู่เพียง 2 โครง ล้วนเป็นเครื่องพิสูจน์ฝีมือของเขาได้ดี

“ไอ้เวรตะไล…”

ขนาดในสถานการณ์เช่นนี้ การที่คิมวูจินยังคงปฏิเสธที่จะเผชิญหน้ากับยังจีฮุน แสดงให้เห็นว่าทักษะของยังจีฮุนน่ายกย่องมากเพียงใด

ถ้าเป็นแค่ผู้เชี่ยวชาญธรรมดา คิมวูจินก็คงฆ่าเขาได้ด้วยดาบซิมิทาร์ไปแล้ว

คิมวูจินยังคงรอจนทุกอย่างจบลง เพราะยังจีฮุนถือได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญในหมู่ผู้เชี่ยวชาญ

ในที่สุด ยังจีฮุนก็ไม่สามารถต้านทานการโจมตีได้อีกต่อไป และทรุดตัวลง แต่ถึงอย่างนั้น คิมวูจินก็ยังไม่เข้าใกล้เขาอย่างชะล่าใจ

 

[ทูตแห่งนรก ยินดีกับชัยชนะของคุณ]

[ทูตแห่งนรก มอบพลังบางส่วนให้คุณ]

[ระดับทักษะของทักษะทหารโครงกระดูกเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ] ( TL : คิดว่าทักษะตรงนี้น่าจะเป็น ทักษะเชี่ยวชาญนักรบโครงกระดูก … แต่ EN ยืนยันว่าผู้แต่งเขียนว่า ทักษะทหารโครงกระดูก ผมเลยเลือกจะแปลตาม EN ครับ)

 

หลังจากยืนยันชัยชนะแล้ว คิมวูจินก็เข้าใกล้ร่างของยังจีฮุน เขาไม่ได้ดีใจกับชัยชนะของตัวเอง

เสือที่ล่าเหยื่อได้ ทันจะไม่คำรามเพื่อประกาศชัยชนะ แต่จะกินเหยื่อของมันทันที และคิมวูจินก็ยืนยันการเก็บเกี่ยวหลังจากล่าสำเร็จแล้ว

สิ่งแรกที่เขาตรวจสอบก็คือดาบของยังจีฮุน

 

[ดาบที่สร้างจากชิ้นส่วนดาบของนักรบโอเกอร์]

– ระดับ : ยูนีค

– การโจมตีทางกายภาพ : 161

– ต้องการ : Lv30+

– รายละเอียด : ดาบที่ทำจากชิ้นส่วนของดาบของนักรบโอเกอร์ มันทรงพลังมาก

– เมื่อสวมใส่ กายภาพ +30

– เพิ่มความเสียหาย 25% เมื่อโจมตี

 

มันเป็นไอเทมที่ดี อันที่จริง ไม่ใช่เรื่องเกินไป ถ้าจะบอกว่ามันเป็นหนึ่งในไอเทมที่ดีที่สุดในช่วงเลเวล 30 ถ้าขาย ราคาก็มากพอจะซื้ออาคารพาณิชย์ที่เรียบง่ายได้เลย

แต่คิมวูจินไม่ได้สนใจไอเทมนี้

 

[สร้อยคอของกาเวน]

– ระดับ : ตำนาน

– ต้องการ : Lv22+

– รายละเอียด : สร้อยคอที่กาเวนสวมใส่ หนึ่งในอัศวินโต๊ะกลม ที่ได้รับการปกป้องจากดวงอาทิตย์

– กายภาพ +40 เมื่อสวมใส่

– พลังเวท +40 เมื่อสวมใส่

– ความแข็งแกร่ง +40 เมื่อสวมใส่

– ความเสียหายเพิ่มขึ้น 10%

– เพิ่มพลังป้องกัน 10%

– เพิ่มความต้านทาน 10%

– สามารถเปิดใช้งาน การป้องกันของสุริยัน ได้วันละครั้ง

 

ไอเทมในตำนานนั้น น่าทึ่งมากพอที่จะเข้าใจได้ว่า ทำไมผู้เล่นถึงยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อพวกมัน

‘นี่คือไอเทมในตำนานชิ้นแรกจากอัศวินโต๊ะกลม’

ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนที่จะย้อนกลับมา คิมวูจินไม่เคยได้พบไอเทมในตำนานใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับอัศวินโต๊ะกลมเลย ดังนั้นมันจึงเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่

แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น คิมวูจินก็ยังดูไม่มีความสุข

‘ได้เวลาดูแล้วว่าฉันโง่มากแค่ไหน’

เขาเตรียมตัวรับมือกับการที่ต้องรับรู้สึกถึงความสิ้นหวังอีกครั้ง

 

[เปิดใช้งาน ดวงแห่งอนูบิส]

 

ดวงตาสีดำของเขาหันไปมองร่างกายที่เย็นลงอย่างช้า ๆ ของยังจีฮุน

จากนั้นความทรงจำของยังจีฮุนก็ค่อย ๆ ไหลเข้ามาในความคิด

 

– คิมวูจิน? ปาร์คยองวาน?

– นายอยากได้ความช่วยเหลือเหรอ? เกิดอะไรขึ้น?

 

ความทรงจำค่อย ๆ ปรากฏขึ้น

 

– ถ้าโลกรู้ตัวตนที่แท้จริงของสมาคมเมสสิอาห์ ฉันสงสัยจัง ว่าจะเป็นยังไง?

– ฉันชอบนะ เพราะมันเป็นหลักสูตรชั้นสูง ว่าแต่หลักสูตรชั้นสูงนี่คืออะไร? มันรสชาติเหมือนความตายไหม?

 

ใบหน้าของอดีตเพื่อนร่วมงานของเขา และผู้ที่เสี่ยงชีวิตเพื่อ ‘กอบกู้’ โลกนี้ ฉายชัดต่อหน้าต่อตาเขา  นอกจากนี้ เขายังเฝ้าดูมัน ขณะที่ยังจีฮุนช่วยเตรียมตัวกลืนกินโลกนี้

อันที่จริง ข้อมูลนี้ค่อนข้างสำคัญสำหรับคิมวูจิน

‘ในที่สุดฉันก็รู้ว่าฉันต้องฆ่าใคร’

เขารู้ดีว่ามีอดีตเพื่อนร่วมงานบางคนที่ปกปิดตัวเองอยู่ในสถานที่ต่าง ๆ และรอเวลาที่เหมาะสม เพื่อทำหน้าที่ตามที่ได้รับคำสั่ง

แต่ขณะที่เขาเห็นใบหน้าของคนพวกนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธขึ้นมา

 

– ฉันชื่อ ยังจีฮุน รู้สึกเป็นเกียรติมาก ที่ได้พบกับฮีโร่ผู้ยิ่งใหญ่

 

ในความคิดของคิมวูจิน ความทรงจำของยังจีฮุนที่ได้พบกับลีเซจุนปรากฏขึ้น

ในความทรงจำนั้น ลีเซจุนพูดสิ่งหนึ่งกับยังจีฮุน

 

– ฉันจะกลายเป็นผู้ปกครองโลกใบนี้

 

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คิมวูจินก็ไม่โกรธอีกต่อไป

แต่เขากลับมีสีหน้าเฉยเมย และไม่แยแส

‘ฉันจะฆ่าแก’

เขาเตรียมตัวล่ามอนสเตอร์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก

…

 

ในป่าทึบ ผู้เล่นทั้ง 11 คนซ่อนอยู่ในดงต้นไม้

ลักษณะที่ปรากฏของพวกเขาค่อนข้างแปลก เป็นเพราะทุกคนถูกปกคลุมไปด้วยโคลน

นี่ไม่ใช่การกลิ้งเล่นบนพื้นแค่ 2-3 รอบแน่ แต่พวกเขาปกคลุมไปด้วยโคลนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

แน่นอนว่าที่ทำแบบนี้ เพราะมีจุดประสงค์

“มันจะได้ผลจริงเหรอ?”

“ฉันจะบอกให้นะ หมาสองหัวมีประสบรับกลิ่นที่ดีมาก เพราะมันมีสองหัว”

พวกเขาปกปิดตัวเองด้วยโคลน เพื่อจัดการกับหมาสองหัวที่บอสของชั้นที่ 2

“เชื่อฉันสิ”

นี่เป็นความคิดของปาร์คจูมัน ชายวัยกลางคนอายุราว 40 ต้น ๆ ที่กำลังพูดอยู่

“ฉันเคยล่าหมาสองหัวมาก่อน”

ชายอีกคนที่ดูอายุ 20 ปี ยังคงเงียบ แต่ความไม่พอใจปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา

เขาไม่ใช่คนเดียว ทุกคนแสดงความไม่พอใจหรือรู้สึกไม่สบายใจอยู่ในตอนนี้

แน่นอน…

‘นี่มันไม่มากเกินหน่อยเหรอ?’

‘ให้ตายเถอะ เราต้องทำแบบนี้อีกนานแค่ไหน?’

การที่ต้องคลุกกับโคลนมันก็เรื่องหนึ่ง แต่การอยู่นิ่ง ๆ ในขณะที่ทำแบบนี้ มันเหมือนกับการโดนทรมานมากกว่า

“เราเข้ามาที่ชั้นสองของดันเจี้ยน และอยู่ที่เดิมมาหนึ่งชั่วโมงแล้ว เราต้องทำแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน?”

ใครก็ตามที่ถูกบังคับให้รอเป็นชั่วโมงก็คงไม่พอใจกันทั้งนั้น

“หมาสองหัวดุร้าย และโหดเหี้ยมมากกว่าที่นายคิดนะ และมันก็มีไหวพริบมาก ครั้งสุดท้าย ฉันได้รู้วิธีนี้มาอย่างยากลำบาก ก็สูญเสียเพื่อนไปถึงสองคน”

นี่คือสาเหตุที่ทำให้พวกเขารอ

“และในระหว่างการต่อสู้กับมัน เราก็สูญเสียคนไปอีกสาม ฉันเห็นชัดเจนด้วยสองตาของฉันเอง มอนสเตอร์นี่ ตัวใหญ่กว่าเสือสองตัวรวมกัน กัดหัวเพื่อนร่วมทีมของฉันสองคนในเวลาเดียวกัน รับรองเลยว่า ต้องใช้ผู้เล่นเลเวล 30 อย่างน้อย 30 คน ถึงจะฆ่ามันได้ เพราะมอนสเตอร์แข็งแกร่งมาก”

ขณะที่อธิบายอยู่ เสียงไม่พอใจก่อนหน้านี้ก็ขาดหายไป

“อย่ารีบร้อนเด็ดขาด เวลาที่ต้องต่อสู้กับมอนสเตอร์ประเภทนี้ การรีบไปไม่ช่วยอะไรเลย แต่เราจำเป็นต้องก้าวไปทีละขั้น”

เมื่อเขาพูดจบก็ไม่มีใครตำหนิอีกต่อไป

ทุกคนตึงเครียดอีกครั้ง

“และดูไม่น่าจะมีผู้เล่นคนอื่นฆ่าบอสได้ในตอนนี้ อย่างที่บอกไป แค่ชั่วโมงเดียวเอง ยังไม่มีผู้เล่นคนไหนเห็นหมาสองหัวเลย ถ้ามีคนเห็น พวกเขาก็ต้องตายแน่”

คำสองสามคำสุดท้าย ทำให้ทุกคนผ่อนคลายลงเล็กน้อย บางคนถึงกับหัวเราะเบา ๆ

ตอนนั้นเอง

 

[หมาสองหัวถูกสังหาร]

[ดันเจี้ยนเคลียร์]

 

“ฮะ?”

“เอ่อ?”

ดันเจี้ยนถูกเคลียร์แล้ว