Kill the Hero 058

[9 วันผ่านไป การโจมตีดันเจี้ยนจะล้มเหลวหรือไม่?]

 

นักข่าวที่เพิ่งพิมพ์หัวข้อนั้นเงยหน้าขึ้น ผู้สื่อข่าวคนอื่น ๆ ก็พิมพ์ลงบนแล็ปท็อปส่วนตัวเช่นกัน บางคนนั่งอยู่บนเก้าอี้พลาสติกอย่างไม่สบายตัวหน้าร้านสะดวกซื้อ ผู้สื่อข่าวจำนวนมากจากทั่วทุกมุมโลก

ภาษาที่พวกเขาใช้ผสมปนเปกันอย่างสับสน อังกฤษบ้าง ฝรั่งเศสบ้าง ญี่ปุ่นก็ยังมี

แต่นี่ก็ไม่แปลก

นี่เป็นเหตุการณ์ครั้งประวัติศาสตร์ ไม่มีใครเคยล่างูเข็มได้สำเร็จ และมีเพียงไม่กี่กลุ่มในโลกที่สามารถเคลียร์ดันเจี้ยนระดับ A+ ได้

‘พวกเขาจะล้มเหลว’

เป็นธรรมดาที่นักข่าวไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะทำสำเร็จ

“9 วันแล้ว แต่ก็ยังไม่มีข่าวเลย”

“ไม่มีข่าวเลยเหรอ? ไม่เหมือนอย่างที่เราคาดหวังสินะ”

ผู้สื่อข่าวส่วนใหญ่ไม่เคยคิดว่าผู้เล่นจะทำสำเร็จ

“แต่ที่นี่คนเยอะจัง”

“มันจะน่าตกใจกว่า ถ้าพวกเขาทำสำเร็จ”

เพราะไม่มีปัจจัยใดที่ช่วยเพิ่มโอกาสในการทำให้สำเร็จได้

“อ่า อะไรจะเกิดก็ช่าง ฉันหวังว่ามันจะเกิดขึ้นเร็ว ๆ เราอยู่ที่นี่ไปตลอดไม่ได้หรอก”

บอกตามตรง ผู้สื่อข่าวไม่ได้มาที่นี่ เพราะมีจรรยาบรรณของวิชาชีพที่ต้องการรายงานเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ พวกเขาส่วนใหญ่แค่ทำตามคำสั่งเบื้องบนเท่านั้น และไม่ได้เต็มใจที่จะอยู่ที่นี่

ด้วยเหตุนี้ ผู้สื่อข่าวจึงไม่ได้เตรียมตัวถ่ายภาพ เมื่อคนคนแรกออกมาจากดันเจี้ยน

“ฮะ? “

“เอ๊ะ? ”

ผู้สื่อข่าวไม่รู้ว่าจะตอบสนองยังไง แต่เป็นผู้เล่นที่เพิ่งออกมาจากดันเจี้ยนได้เริ่มเคลื่อนไหวอย่างเร่งรีบ

“รวมพล!”

“สมาคมเฮเท! ทีมสนับสนุนสมาคมเฮเทอยู่ที่ไหน!”

“เฮ้ย! มานี่!”

ผู้เล่นแสดงสัญญาณการต่อสู้อย่างรุนแรง เริ่มส่งเสียงเรียกกำลังคน

“ใครรับผิดชอบที่นี่วะ? !”

“ทางการ! ทางการ! “

บางคนถึงกับเรียกเจ้าหน้าที่ของทางการ เหตุผลนั้นง่ายมาก

“รัสเซีย! หยุดไอ้รัสเซียนั่น!”

“พวกมันล่างูเข็ม! หยุดพวกมัน! “

“เอ่อ พี่! พี่ควรจะรีบมาที่นี่ด่วนเลย”

พวกเขาต้องการป้องกันไม่ให้นักล่างูเข็มออกจากที่แห่งนี้

ทันใดนั้น พวกเขาก็ได้พบกับลีจินอา และคิมวูจินที่เพิ่งเดินออกมาจากดันเจี้ยนเกท

“ตรงนั้น! พวกมันอยู่นั่น! “

“พวกมันล่างูเข็ม! ”

“ฮะ? “

แต่พวกเขาไม่สามารถหยุดคิมวูจินกับลีจินอาได้ ทั้งสองคนเดินไปที่รถเมอร์เซเดส เอสคลาส ซีดานสีดำที่จอดรออยู่

ไม่ใช่เพราะมันเป็นรถหรูพวกเขาถึงหยุดไม่ได้ แต่ถ้าคุณตรวจสอบผู้เล่นคนใดก็ตามที่เข้าไปในชั้นที่ 2 คุณก็จะพบคนที่เป็นเจ้าของรถไมบัคหรือรถระดับสูงที่ใกล้เคียงกันได้อย่างง่ายดาย

ไม่ มันไม่ใช่รถที่หยุดพวกเขา แต่เป็นป้ายทะเบียนที่ติดอยู่

‘เวร มันเป็นป้ายทะเบียนของทางการทูต’

แม้ว่าผู้เล่นจะโกรธมากจนยากที่จะควบคุมตัวเองได้ แต่พวกเขาก็ทำได้แค่ควบคุม และระงับความโกรธนั้นเอาไว้ เมื่อเห็นป้ายทะเบียนของสถานทูตรัสเซียในเกาหลี

ดังนั้นคิมวูจินกับลีจินอาจึงหลบหนีสถานการณ์ที่ตึงเครียดได้อย่างง่ายดาย

 

“เห เซชานสุดยอดมากเลย”

ในความเป็นจริง ลีจินอาที่นั่งอยู่เบาะหลังของรถอดไม่ได้ที่จะอุทาน

“เมอร์เซเดส-เบนซ์ เขาต้องจ่ายเงินใช่ไหม?”

แทนที่จะประทับใจว่ามันเป็นรถจากทางการทูต เขากลับประทับใจเรื่องที่มันคือเมอร์เซเดส เอสคลาส

“ฉันสงสัยจัง ว่าเขารู้สึกยังไงกับค่าน้ำมัน”

ลีจินอาอุทานซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความตื่นเต้น และประหลาดใจ ขณะที่เขาเตรียมตัวจะใช้โอกาสนี้อย่างเต็มที่

เขานอนลงที่เบาะหลัง

“ตอนนี้ฉันจะพักผ่อนสักหน่อย”

จากนั้นรถก็ได้ชะลอตัว

“ฮะ? “

รถจอดบนถนนที่ว่างเปล่า ลีจินอาก็ลุกขึ้นนั่ง

คลิก!

ประตูถูกปลดล็อก และความหมายก็เรียบง่าย

“เราต้องออกไปเหรอ? ”

“มีรถคันอื่นรอคุณอยู่ครับ”

คนขับยืนยัน ดังนั้นลีจินอาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องออกไป สีหน้าของเขาดูไม่มีความสุข

คิมวูจินก็ลงจากรถเช่นกัน

ทันทีที่พวกเขาออกมา พวกเขาก็เห็นรถไลท์คาร์จอดอยู่อีกฟากหนึ่งของถนน ลีจินอาได้แต่พึมพำอย่างอดไม่ได้เมื่อเห็นรถ

“ที่แท้มันก็เป็นแบบนี้ ให้ตายเถอะ หมอนั่น ขี้งกจริง ๆ เลย!”

ความจริง เรื่องนี้ก็พอมีเหตุผลอยู่ เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะนั่งรถทางการทูตไปถึงสถานทูต การเปลี่ยนรถในบริเวณที่เหมาะสมเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาที่ต้องซ่อนตัวตนที่แท้จริงไว้

ลีจินอาก็ตระหนักถึงเรื่องนี้เช่นกัน

“ไม่หรอก ไม่สำคัญว่าจะราคาเท่าไร แต่เขาเตรียมรถแบบนี้ให้จริงเหรอ? เขาเอามันมาจากโรงเก็บขยะที่ไหนเนี่ย? แค่มองมัน ยังไม่รู้เลยว่าจะขับยังไง ยังมีมนุษย์ขับเจ้าสิ่งนี้อยู่อีกเหรอ?”

หลังจากที่เริ่มบ่น เขาก็หยุดไม่ได้เลย

“ไม่มีเหรอ?”

คิมวูจินตอบคำถามของลีจินอา

“นี่รถฉัน”

“ฮะ? “

แทนที่จะตอบ คิมวูจินเปิดประตูเข้าไปแล้วสตาร์ทมันด้วยความคุ้นเคย เพื่อพิสูจน์ว่ามันเป็นของเขาเอง

“ฮ่าฮ่าฮ่า…”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ลีจินอาก็ทำได้แค่ยิ้มแล้วเดินไปที่ฝั่งผู้โดยสาร

“ใช่ ในประเทศที่ราคาน้ำมันแพง นายควรขับรถเล็ก ๆ การขับรถหรู แต่ดูดน้ำมันอย่างเดียวไม่คุ้มเลย”

ลีจินอาพยายามจะแก้ตัวอย่างเต็มที่

“อ่า ได้อะไรดี ๆ มาจากงูเข็มไหม? ไม่ใช่อาวุธใหญ่หรืออะไร แต่ฉันคิดว่ามีแกนกลางหรือลูกแก้ววิญญาณหรืออะไรสักอย่างไม่ใช่เหรอ?”

จากนั้นเขาก็เปลี่ยนหัวข้อ

“นายเอาอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่ออกมานี่?”

คิมวูจินไม่สนใจลีจินอา และหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากแผงหน้ารถแทน เขาเปิดโทรศัพท์ฝาพับแล้วกดเลข 0 เพื่อโทรฉุกเฉิน

– โอเซชานครับ

โอเซชานรับโทรศัพท์ทันที

– สมาคมหัวกะโหลกได้ประกาศสงครามกับปาร์คยองวานแล้ว มีรายละเอียดมากมายเลย เราจะมาดูกันทีหลัง ตอนนี้ไปที่จุดพักที่ใกล้ที่สุดแล้วพักผ่อนสักหน่อย

จากนั้นเขาก็วางสายทันที

เมื่อคิมวูจินวางสาย และเก็บโทรศัพท์ไป ลีจินอาก็เอนตัวลง

“อะไรน่ะ? ว่าไงบ้าง? “

คิมวูจินยิ้มตอบ

“ข่าวดี”

 

เขตที่พักฮวังซานบอล

สถานที่แห่งนี้ ครั้งหนึ่งเคยเงียบสงบ และมีกิจกรรมมากมายเมื่อไม่นานมานี้

เป็นเพราะดันเจี้ยน A+ ที่ปรากฏในบุนซัน เมื่อใดก็ตามที่ดันเจี้ยนเกทปรากฏขึ้น พวกมันก็จะดึงดูดความสนใจของคนทั้งโลก และพื้นที่ที่พวกเขาอยู่ก็จะเต็มไปด้วยผู้คน

 

– ผู้เล่นที่ลือกันว่าฆ่างูเข็มได้คือ ไอแซค อิวานอฟ ชาวรัสเซีย จากสมาคมมอสโก

 

เมื่อข่าวการล่างูเข็มสำเร็จเผยแพร่ออกไปทุกคนก็เริ่มให้ความสนใจ

 

– อะไรนะ? รัสเซียได้มันไปเหรอ?

– ทำไมประเทศของเราไม่ล่ามัน?

 

หลายคนโกรธแค้น

 

– ฉันรู้อยู่แล้ว! ผู้เล่นในประเทศของเรารู้แต่วิธีพูดเท่านั้นแหละ พวกไร้ประโยชน์

– ถ้าเป็นฉัน ฉันจะปล่อยให้สมาคมเมสสิอาห์จัดการ!

– ทำไมรัฐบาลถึงเปิดดันเจี้ยน A+ ให้กับชาวต่างชาติ? เราควรเลือกประธานาธิบดีคนใหม่!

 

มันเป็นความโกรธแค้นที่มีต่อพวกไร้ความสามารถที่ปล่อยให้ผลไม้สุกงอมถูกขโมยไป

ตอนนั้นเอง มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในพื้นที่พักผ่อนอันเต็มไปด้วยผู้คนที่จับจ้องสมาร์ทโฟนของตัวเอง แต่ไม่มีใครสนใจชายสวมหมวกที่อายุดูราว 20 กลาง ๆ คนนี้

ชายคนนั้นเดินไปยังร้านสะดวกซื้อที่อยู่ข้างเขตที่พัก และยื่นธนบัตรหนึ่งพันวอนให้คนขาย

“ช่วยแลกเหรียญให้หน่อย”

“ครับ? อ่า! “

พนักงานร้านสะดวกซื้อที่จดจ่ออยู่กับโทรศัพท์ กำลังดูข่าวเกี่ยวกับงูเข็มก็ได้สติอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ยื่นเหรียญจากเครื่องเก็บเงินให้ชายคนนั้น

“ขอโทษนะครับ ที่ผมไม่สังเกตเห็นคุณ”

เขารีบขอโทษ และแก้ตัวที่เขาไม่ได้ใส่ใจกับงาน

“คุณรู้ไหม? ดันเจี้ยนในซินกุงที่มีงูเข็มถูกเคลียร์แล้วล่ะ”

ชายคนนั้นไม่ตอบ แต่พนักงานร้านสะดวกซื้อยังคงพูดต่อ

“แล้วคุณรู้ไหม ว่าชาวต่างชาติเป็นคนล่ามันล่ะ พวกนั้นควรจะให้สมาคมเมสสิอาห์ทำนะ! ไม่ใช่เหรอ? ”

ชายคนนั้นตอบด้วยรอยยิ้ม

“ถูกต้อง”

รอยยิ้มสดใสเห็นได้ชัดบนใบหน้าของชายคนนั้น