Kill the Hero 065

การป้องกันของสุริยัน

เอฟเฟกต์ของทักษะนี้ ใช้ได้แค่วันละครั้ง เจ้าของสร้อยคอกาเวน จะมีความสามารถทั้งหมดเพิ่มขึ้น 20%

ในที่นี้รวมถึงสถิติ การป้องกัน ความต้านทาน แม้กระทั่งพลังโจมตี และเอฟเฟกต์ทักษะเองก็ได้รับบัฟด้วย

ทุกสิ่งทุกอย่างเพิ่มขึ้น 20%

มันเป็นเอฟเฟกต์ที่บ้ามาก แต่ก็มีข้อจำกัด

ข้อแรก ระยะเวลาของบัฟ คือ 10 นาที ไม่อาจบอกได้ว่านานหรือเร็ว ข้อสอง หลังจากใช้การป้องกันของสุริยันแล้ว สร้อยคอของกาเวนจะถูกปิดใช้งานเป็นเวลาหนึ่งวัน หมายความว่าเอฟเฟกต์อื่น ๆ ทั้งหมดที่มีก็จะใช้ไม่ได้เช่นกัน

‘มันมีบทลงโทษแบบนั้น ฉันจึงไม่จำเป็นต้องดื้อรั้น’

จากมุมมองของคิมวูจิน เขาไม่จำเป็นต้องสู้กับยังจีฮุนแบบจะเป็นจะตายในช่วงที่เขาใช้การป้องกันของสุริยัน

“ถอย”

เมื่อคิมวูจินเรียก ทหารโครงกระดูกก็หันหลัง และวิ่งหนีไป ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการกระจายตัวอย่างสมบูรณ์

“ฮะ?”

“ถอยเหรอ?”

เป็นภาพที่ทำให้คนที่กำลังต่อสู้หยุดชะงัก ไม่แน่ใจว่าจะทำยังไง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับยังจีฮุนที่เพิ่งติดกับอยู่ในการต่อสู้ที่ดุเดือดกับคิมวูจิน

“เวร!”

ยังจีฮุนเป็นคนแรกที่ตั้งสติได้

“ตามพวกมันไป!”

เขาเริ่มไล่ตามคิมวูจินพร้อมกับตะโกนบอก

ในหัวของเขา คิดแค่อย่างเดียว

‘เอฟเฟกต์มีระยะเวลา 10 นาที’

การปกป้องสุริยัน มีเวลาเพียง 10 นาทีเท่านั้น และหลังจากหมดเวลา สถานการณ์อาจจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมหรืออาจจะแย่ลงกว่าเดิม ยังจีฮุนรู้ว่าเขาต้องเอาชนะคิมวูจินก่อนถึงตอนนั้น

แน่นอนว่าคิมวูจินไม่แปลกใจ

‘เขาจะตามฉันมา’

เขาคิดไว้แล้วว่ายังจีฮุนจะไม่ปล่อยให้เขาหนีไปง่าย ๆ

ดังนั้นเขาจึงเตรียมตัวไว้แล้ว

“ระเบิดศพ”

แปะ!

เขาเปิดใช้งานทักษะพร้อมประกอบมือเข้าหากัน

บูม!

แล้วศพที่อยู่ใต้เท้าของยังจีฮุนก็ระเบิดเสียงดัง

การระเบิดที่เกิดจากกองศพ 3 ศพ ทรงพลังมากทีเดียว

“อึก!”

ยังจีฮุนที่ถูกแรงระเบิดเต็ม ๆ ก็กระเด็นออกไป

แต่เขาก็รีบลุกขึ้นยืนทันที และไล่ตามคิมวูจินต่อไป

เมื่อเทียบกับพลังระเบิด ความเสียหายที่เขาได้รับจากมันดูเหมือนจะไม่มากนัก

นี่คือเอฟเฟกต์ของบัฟการป้องกันของสุริยัน

ถ้าไม่มีบัฟนี้ เขาคงไม่รอดโดยไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน แต่หลังจากที่บัฟหมดลง เขาจะเสี่ยงกว่าเดิมมาก

‘ฉันจับแกได้แน่’

จากมุมมองของยังจีฮุน มีอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาไล่ล่าคิมวูจินอย่างหนักถึงขนาดนี้

‘ถ้าไม่ทำ ฉันจะตาย’

ยังจีฮุน รู้สึกว่าชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง และความตายติดตามเขามา เขาจึงตามล่าคิมวูจินด้วยพลังทั้งหมดที่เขามี

และคิมวูจินก็คอยล่อเขาไปตามเส้นทางที่วางไว้

เขายังคงไปยังบริเวณที่ฝังศพ และใช้ทักษะ

“ระเบิดศพ”

ความแม่นยำของคิมวูจินนั้นยอดเยี่ยมมาก แม้แต่ในการไล่ล่าด้วยความเร็วสูง เขาก็ยังโจมตียังจีฮุนได้อย่างยอดเยี่ยมทุกครั้ง

มันเหมือนกับการซัดก้อนหินกลางอากาศด้วยก้อนกรวด

จากอีกแง่หนึ่ง ถ้ามีการวางกับดักระเบิดอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดพวกเขาก็จะหยุดไล่ตาม แม้ว่าความเสียหายจะมีไม่มากนัก แต่ยังจีฮุนไม่ได้หยุด ต่อให้คิมวูจินจะโจมตีเขาได้เสมอ เขาก็ยังคงลดระยะห่างต่อไป

ระยะห่างระหว่างพวกเขาลดลงอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้เหลือ 20 เมตรแล้ว ด้วยความเร็วของพวกเขา แค่ 20 เมตรนั้น สามารถร่นระยะได้ในพริบตา

“เร่งความเร็ว”

จากนั้น ยังจีฮุนก็สร้างก้าวแรกของชัยชนะ เขาร่ายทักษะเร่งความเร็ว ที่สามารถเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ได้ถึง 20% เป็นเวลา 30 วินาที

‘เร่งความเร็ว’

การกระทำของเขาไม่ได้ต่างไปจากสิ่งที่คิมวูจินคิดไว้เลย

จู่ ๆ คิมวูจินก็หยุดวิ่ง และหมุนตัวเหวี่ยงดาบไปทางยังจีฮุนที่เพิ่มความเร็วขึ้น

‘ฉันรู้ว่านายจะต้องทำแบบนี้’

ยังจีฮุนพุ่งเข้าหา และเหวี่ยงดาบยาวใส่คิมวูจิน

เคล้ง!

ใบดาบทั้งสองปะทะกันเสียงดัง

ขณะเดียวกัน คิมวูจินก็กระเด็นออกไปอย่างรวดเร็ว ความแตกต่างของพลังเห็นได้อย่างชัดเจน

“ไอ้เวรนี่”

จากนั้น ยังจีฮุนก็ตระหนักถึงความตั้งใจของคิมวูจิน

“แกนี่มันขี้ขลาดจริง ๆ”

ยังจีฮุนสบถด่าคิมวูจิน แต่ไม่ได้รับการตอบสนอง

“แกไม่กล้าโจมตีฉันอีกเหรอ หา? แกมันขี้ขลาด แกไม่กล้าเผชิญหน้ากับความโกรธของคนที่แข็งแกร่งกว่าสินะ?”

เขาไม่ได้โจมตีอีกเลย เขาแค่ทำสีหน้าดูถูก

“งั้นมาต่อกัน”

นอกจากนั้น ยังจีฮุนก็ยังทำการโจมตีอย่างรุนแรง

มันไม่ใช่แม้แต่การต่อสู้

เคล้ง!

ทุกครั้งที่ดาบของพวกเขาปะทะกันร่างกายของคิมวูจินก็จะสั่นสะท้าน

แม้จะเป็นการโจมตีเบา ๆ ของยังจีฮุน แต่คิมวูจินก็ต้องป้องกันอย่างสุดกำลัง ถ้าคนทั่วไปมาเห็นการต่อสู้ครั้งนี้ พวกเขาจะบอกทันทีว่าคิมวูจินกำลังเสียเปรียบ

ในความเป็นจริง พวกเขาไม่ได้อยู่ในเลเวลเดียวกันด้วยซ้ำไป

“โอ้ แกยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ? ฉันคงต้องพยายามให้มากขึ้นอีกสินะ”

ยังจีฮุนหยุด และจ้องไปที่คิมวูจินพร้อมกับตรวจสอบเขา ไม่ใช่ว่ายังจีฮุนต้องการเห็นกลอุบายอะไร แต่เขาแค่เฝ้าระวัง

 

[การป้องกันของสุริยัน จะสิ้นสุดใน 100 วินาที]

 

‘100 วินาที’

เขากำลังกะเวลาที่เหลืออยู่อย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น ที่เขาโจมตีคิมวูจินอย่างรุนแรง มันไม่ใช่แค่เพื่อความสนุกเท่านั้น

‘ที่มันไม่มีอะไรเลย’

มันคือการทำให้เขาดึงไพ่ลับที่ซ่อนอยู่ทั้งหมดออกมาทีละใบ

‘เขาไม่มีไพ่อะไรซ่อนอยู่อีกงั้นเหรอ?’

เขายืนยันว่าน่าจะไม่มีกับดักอีกต่อไปแล้ว

‘งั้นฉันควรจะทำมันให้จบตอนนี้เลย’

เขาไม่ได้คิดจะให้เวลาคิมวูจินมีเวลาทำอย่างอื่น

‘มันจบแล้ว’

ยังจีฮุนกำลังจะโจมตี

ฟุบ!

ทันใดนั้น ลูกศรก็พุ่งเข้าหายังจีฮุน

ติ๊ง!

แต่ชุดเกราะของยังจีฮุนก็ป้องกันไว้ได้

เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่การแสดงออกของยังจีฮุนนั้นแข็งกระด้างขึ้น

‘นี่มันอะไร…’

เมื่อเขามองดูโครงกระดูกสีดำโผล่ออกมาทีละตัว

“นายน่าจะมีเวลาเหลืออีกประมาณ 95 วินาที”

เสียงของคิมวูจิน ดังเข้ามาในหูของเขา

“แล้วไง?”

จากนั้น ยังจีฮุนก็รู้ตัว

“ถ่วงเวลาเหรอ?”

ตั้งแต่เริ่ม คิมวูจินรั้งเขาไว้ไม่ให้ช่วยเหลือคนอื่น และตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่เรียกว่า ‘ถอย’ ของเขาเป็นแค่การถ่วงเวลาเท่านั้น

“ฉันจะบอกอะไรนายอย่างหนึ่ง ฉันไม่จำเป็นต้องออกคำสั่งด้วยคำพูดกับโครงกระดูกด้วยซ้ำ”

ตั้งแต่ตอนแรกที่คิมวูจินตะโกนสั่งให้ถอย ก็เป็นแค่การแสดงเท่านั้น

ทหารโครงกระดูกไม่ต้องให้คิมวูจินออกคำสั่งกับพวกมัน แต่ตอนนั้น เขาตะโกนสั่งมัน

“ฉันไม่จำเป็นต้องพูดว่าถอย แต่ฉันก็ตะโกนออกไป ทำไมล่ะ?”

“งั้น…”

“เพราะฉันรู้ว่านายจะเริ่มไล่ล่าฉัน”

เพราะการตะโกน ยังจีฮุนกับพรรคพวกจึงคิดไปเองว่าพวกเขาตั้งใจจะถอย จึงไล่ตามพวกเขาไปจริง ๆ

“และตามที่ฉันคาดไว้ นายตามฉันมาจริง ๆ”

และความจริงก็คือ ยังจีฮุนได้ไล่ตามคิมวูจินมา

“อย่างกับฉันเป็นคนบ้า…”

เมื่อยังจีฮุนไล่ตามคิมวูจิน เขาไม่ได้สนใจว่าเพื่อนของเขากำลังตามมาไหม

ขณะที่ไล่ตามคิมวูจิน โครงกระดูกก็ย้อนกลับไปทำร้ายลูกน้องของเขากับคิมแจฮุน การที่พวกมันกลับมาตอนนี้ ก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าการต่อสู้นั้นได้จบลงแล้ว

“นายไม่ได้สังเกตเลยว่าเราเคลื่อนที่เป็นวงกลม”

ยิ่งไปกว่านั้น คิมวูจินไม่ได้วิ่งตรงไปโดยไม่มีจุดหมาย แต่เขาวิ่งนำยังจีฮุนเป็นวงกลม วิธีนี้ทำให้โครงกระดูกล่าได้เร็วขึ้น

หรือก็คือ ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของคิมวูจินตั้งแต่แรกแล้ว

“ตอนนี้ นายเข้าใจแล้วรึยัง?”

หลังจากพูดมามากแล้ว รอยยิ้มเย้ยหยันก็กระจายไปทั่วใบหน้าของคิมวูจิน ดวงตาของยังจีฮุนเต็มไปด้วยความสับสนขณะที่มองไปยังรอยยิ้มนั้น

“พวกแก! แกเป็นใครกันแน่?”

ยังจีฮุนอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไป

คิมวูจินตอบ

“นายไม่รู้จักตัวตนของฉันจริง ๆ เหรอ? หลังจากที่ฉันอธิบายอะไรมามากมายถึงขนาดนี้แล้ว? ได้ ฉันจะบอกให้”

เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ ยังจีฮุนก็กลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว

“ตัวตนของฉันคือ…”

ความตึงเครียดเริ่มก่อตัวในทันที

แต่จู่ ๆ คิมวูจินก็พูดอย่างอื่นออกมา

“โอ้ เกือบจะได้เวลาพอดี”

“อะไรนะ?”

ตอนนั้นเอง …

 

[การป้องกันของสุริยัน จะสิ้นสุดใน 30 วินาที]

 

เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นอีกครั้ง เพื่อบอกให้ยังจีฮุนรู้ถึงการสิ้นสุดของทักษะที่ใกล้เข้ามา

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมคิมวูจินถึงได้ใช้เวลาคุยกับยังจีฮุนไปมากมาย

และเขาไม่จำเป็นต้องพูดอีกต่อไปแล้ว

“แกมันไอ้ขี้ขลาด!”

ทันทีที่ยังจีฮุนตะโกน รอยยิ้มบนใบหน้าของคิมวูจินก็หายไป ใบหน้าของเขากลับสู่การไร้อารมณ์ตามปกติ

คิมวูจินกับโครงกระดูกถอยออกไปอีกครั้ง โดยไม่คิดจะเผชิญหน้ากับยังจีฮุนในอีกไม่กี่วินาทีที่เหลืออยู่นี้เลย

‘อ่า…’

ยังจีฮุนทำได้แค่แสดงออกอย่างรุนแรงเมื่อเห็นสิ่งนี้

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นในหูของเขา

 

[บัฟการป้องกันของสุริยันสิ้นสุดลง]

[สร้อยคอของกาเวนปิดการใช้งาน]

 

จากนั้น คิมวูจินกับโครงกระดูกของเขาก็ตัวหายไป