ประมาณสิบนาทีต่อมา หลังจากที่ปรมาจารย์ฉินพูดจบ ทุกคนก็เริ่มปรบมือ ประตูก็เปิดออกอีกครั้ง และเจ้าหน้าที่คนหนึ่งก็เดินเข้ามา

โดยใช้ประโยชน์จากเวลาเปิดประตู หลินเยว่เหยารีบวิ่งไปและพูดกับตำรวจติดอาวุธ

“สหาย ฉันมีตั๋วแล้ว ฉันเป็นตั๋วแถวหน้า ให้ข้าเข้าไป!”

ตำรวจติดอาวุธแค่อยากจะปฏิเสธ แต่จู่ ๆ ก็ได้ยินตั๋วแถวหน้า?

“คุณคือตั๋วแดงหรือตั๋วขาว?”

หลินเยว่เหยารีบหยิบตั๋วออกมาแล้วยื่นให้ “ฉันเป็นตั๋วแดง และพวกเราทุกคนต่างก็เป็นตั๋วสีแดง แต่ตั๋วของพวกเขาถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ”

เมื่อเห็นว่าเป็นใบแดง ตำรวจติดอาวุธก็สุภาพในทันที

“คุณผู้หญิง เนื่องจากเป็นตั๋วสีแดง กรุณานั่งลง ระวังตัวด้วย”

ทุกคนดีใจมาก ไม่คิดว่าใบแดงนี้จะมีประโยชน์ขนาดนี้ ฉันรู้ว่ามันทรงพลังมากจนฉันไม่ควรทิ้งมันไปจริง ๆ

พอทุกคนออกมาก็รีบวิ่งไปที่แถวหน้า พอไปถึงแถวหน้า ก็นั่งลง ทุกคนถอนหายใจด้วยอารมณ์ แถวหน้านี่สุดยอดจริง ๆ

ทั้งหมดเป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นนำของโรงพยาบาล และที่แย่ที่สุดก็คือบุคคลระดับคณบดีตำแหน่งนี้ดีเกินไป และคณบดีนั่งอยู่ข้างหลังพวกเขา

น่าเสียดายที่หลังจากที่พวกเขาไปถึงด้านหน้า ปรมาจารย์ฉินก็ไปแล้ว

หลังจากคุยกันอยู่นาน พวกเธอก็ยุ่งกับการออกไปท่ามกลางแสงสลัวข้างหลัง พวกเขาไม่ได้ยินคำพูดใด ๆ ชัดเจน และไม่รู้ว่าพวกเขาพลาดสาระสำคัญไปมากแค่ไหน

น่าเสียดายที่หลินเยว่เหยามีโอกาสได้ติดต่อกับปรมาจารย์ฉินอย่างใกล้ชิด และด้วยเหตุนี้ เธอจึงพลาดไป

พิธีกรออกมา แล้วพูดว่า “ขอเชิญอาจารย์แพทย์แผนจีนข่งฝานหลิน เชิญเลย!”

การปรากฏตัวของข่งฝานหลินก็กระตุ้นเสียงปรบมือมากมายเช่นกัน

ในขั้นต้น มีแพทย์แผนจีนเพียงไม่กี่คน และมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถไปถึงระดับปริญญาโทด้านการแพทย์แผนจีนได้ ข่งฝานหลินเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนจีนที่อายุน้อยที่สุดในประเทศจีน และเขาได้รับความชื่นชมอย่างเป็นธรรมชาติ

หลังจากที่ข่งฝานหลินขึ้นเวที เธอนั่งหน้าแท่น และพูดคุยอย่างอิสระ

“ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ฉันชื่อข่งฝานหลิน ฉันถือเป็นลูกศิษย์ครึ่งหนึ่งของปรมาจารย์ฉินก็ว่าได้ แม้ว่าฉันจะเรียนกับปรมาจารย์ฉินเพียงครึ่งปี แต่ฉันได้เรียนรู้มากขึ้นในช่วงครึ่งปีแรกของฉัน ชีวิตฉันได้ใช้ประโยชน์มากมาย”

“ขอบคุณสำหรับคำเชิญนี้ เรามาคุยกันเรื่องงานวิจัยทางวิชาการกันวันนี้ หากมีข้อผิดพลาดประการใด ฉันหวังว่าคุณจะสามารถยกโทษให้ฉันได้ …”

ข่งฝานหลินพูดขึ้นและลงอย่างดังและมีจังหวะ นอกจากนี้ เธอมีความสามารถ ที่แท้จริงตั้งแต่แรก จึงกระตุ้นความเชื่อมั่นของทุกคนในทันที

สิ่งที่เหนือจินตนาการที่สุดคือ ข่งฝานหลินกลายเป็นครึ่งหนึ่งของศิษย์ของปรมาจารย์ฉิน! เรียนกับปรมาจารย์ฉินครึ่งปี!

นี่มันน่าอิจฉาเกินไปแล้ว!

ปรมาจารย์ฉินมีพลังมากอยู่แล้วในการปราศรัยทั้งสองนี้ เนื้อหาของคำปราศรัยนั้นแพร่กระจายอย่างกว้างขวาง และโรงพยาบาลหลายแห่งจัดประชุมเพื่อการวิจัย

คำพูดเพียงสิบนาทีก็คุ้มค่าที่จะศึกษาเป็นเวลานาน

และสามารถเรียนกับปรมาจารย์ฉินเป็นเวลาครึ่งปีโดยความรู้และการกระทำ ระดับนั้นก็ดีขึ้นโดยธรรมชาติ

เดิมทีข่งฝานหลินเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนจีน แต่ตอนนี้เธอมีพลังมากขึ้นอย่างแน่นอน

คำพูดไม่รู้จบของข่งฝานหลินบนเวที หลินเยว่เหยาและคนอื่น ๆ ก็รู้สึกว่าพวกเธอได้รับประโยชน์มากมาย แต่ก็น่าเสียดายที่พวกเขาไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงของปรมาจารย์ฉิน

ขณะที่หลินเยว่เหยารู้สึกหดหู่ใจ เพื่อนร่วมชั้นก็อุทานขึ้น

“ปรมาจารย์ฉิน ฉันพบอาจารย์ฉินแล้ว!”

หลินเยว่เหยาและคนอื่น ๆ รีบไปและถามว่า “ที่ไหน?”

นักเรียนกล่าวว่า “นี่คือวีแชทผู้คนที่อยู่ใกล้ ดูสิ ปรมาจารย์ฉินคือคนนี้ใช่มั้ย?”

เพื่อนร่วมชั้นหลายคนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาค้นหา แน่นอนว่า พวกเขาพบหนึ่งในผู้คนที่อยู่ใกล้เคียง นั่นคือปรมาจารย์ฉินจริง ๆ

ศีรษะอยู่ในเสื้อคลุมสีขาว และชื่อของเขาคือปรมาจารย์ฉิน

“นี่คือปรมาจารย์ฉินเหรอ?”

เป็นเรื่องยากที่จะพูดเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ เช่น วีแชทของปรมาจารย์ฉิน จะมีชื่อว่าปรมาจารย์ฉินหรือไม่

“ลองคิดดูนะ คนที่อยู่ใกล้เคียง ระยะแสดงผล 500 เมตร ภายในระยะ 500 เมตร มันควรจะครอบคลุมศูนย์แสดงสินค้าทั้งหมดใช่มั้ย?”

“ใช่ ผู้ที่สามารถเข้าไปในศูนย์นิทรรศการได้ จะต้องเป็นเพื่อนร่วมงานของเรา และอย่างน้อยพวกเขาก็เป็นรองประธานผู้เชี่ยวชาญหรือบุคคลระดับคณบดี จะมีปรมาจารย์ฉินอยู่ที่นี่ได้กี่คนกันล่ะ?”

“ใช่ นอกจากปรมาจารย์ฉิน คนอื่นก็ไม่มีใครกล้าใช้ชื่อเล่นนี้แล้ว ลองเพิ่มหน่อยสิ แล้วถามดู”

เพื่อนร่วมชั้นเพิ่มมันทันที และหลินเยว่เหยาก็เพิ่มเข้าไปด้วย

ไม่นานทุกคนก็ผ่านไป

นักเรียนหญิงคนหนึ่งที่รีบเร่งรีบส่งข้อความ และถามว่า “ปรมาจารย์ฉิน คุณคือปรมาจารย์ฉินเองเหรอคะ?”

ไม่นานอีกฝ่ายก็ตอบว่า “ใช่”

เมื่อเห็นคำตอบจากอีกฝ่าย ทำให้ทุกคนตื่นเต้น

“เป็นปรมาจารย์ฉินจริง ๆ สิ่งที่คุณพูดตอนนี้ยอดเยี่ยมมาก แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้ยินเบื้องหลังอย่างชัดเจน น่าเสียดาย”

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ‘ปรมาจารย์ฉิน’ ตอบว่า “ไม่เป็นไร การบรรยายของเสี่ยวข่งก็ดีเช่นกัน และคุณจะได้รับรางวัลถ้าคุณตั้งใจฟัง”

ทุกคนเชื่อทันทีว่ามันเป็นเรื่องจริง ปรมาจารย์ฉินผู้นี้กล่าวว่าจริงเกินไป เขาเป็นคนถ่อมตน สุภาพ และเขาพูดอย่างใจเย็น

ชื่อข่งฝานหลินจริง ๆ แล้วคือเสี่ยวข่ง! เห็นได้ชัดว่านี่เป็นน้ำเสียงของปรมาจารย์ฉิน ถ้าเป็นคนอื่นจะกล้าเรียกข่งฝานหลินว่าเสี่ยวข่งเหรอ?

ทุกคนเริ่มตื่นเต้น และเริ่มสนทนากับปรมาจารย์ฉินในทันที

หลินเยว่เหยาก้มศีรษะ และส่งข้อความถึงปรมาจารย์ฉิน

“สวัสดี ฉันหลินเยว่เหยา คุณจำฉันได้มั้ย?”

เป็นเหตุผลที่ว่าปรมาจารย์ฉินควรจะประทับใจเธออย่างลึกซึ้ง เขาเคยช่วยหลินเยว่เหยามาหลายครั้งแล้ว และถึงกับตั้งชื่อให้หลินเยว่เหยาเป็นผู้ช่วยระหว่างการผ่าตัด

แต่หลังจากที่หลินเยว่เหยาส่งข้อความ ปรมาจารย์ฉินไม่ได้ตอบเป็นเวลานาน

หลินเยว่เหยาค่อนข้างผิดหวัง เป็นไปได้มั้ยว่ามีที่สิ่งที่ทำให้ปรมาจารย์ฉินไม่พอใจเธอ?

มิฉะนั้น ทำไมคุณถึงสนใจหลินเยว่เหยามาก่อน และจู่ ๆ คุณก็ไม่ติดต่อเธออีก?

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็ส่งข้อความถึงปรมาจารย์ฉิน แต่ไม่มีการตอบรับ และทุกคนไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องยอมแพ้ อย่างไรก็ตาม ปรมาจารย์ฉินยุ่งมากจนไม่สามารถสนทนากับพวกเขาได้ตลอดเวลา

ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง จู่ ๆ ก็มีคนอุทานออกมา

“ซูถิงถิง! ซูถิงถิงอยู่กับปรมาจารย์ฉิน!”

หลินเยว่เหยาตกใจ และหลายคนต่างก็จดจ่อกับการดูโทรศัพท์มือถือ

แน่นอนว่ามีรูปภาพที่ซูถิงถิงโพสต์อยู่ในช่วงเวลาดังกล่าว

มันคือรูปถ่ายกับผู้ชาย มันคือรูปถ่ายบนเตียง

ชายคนหนึ่งกำลังนอนอยู่ในอ้อมแขนของซูถิงถิง และทั้งสองคนก็กอดกันอย่างใกล้ชิด ใต้ผ้าห่ม ดูเหมือนพวกเขาอยู่ในโรงแรม

การส่งตำแหน่ง เป็นโรงแรมเชอราตันในเมืองหลวงของจังหวัด

ภาพถ่ายบนเตียงประเภทนี้สามารถโพสต์ในแวดวงเพื่อนได้ ซึ่งทำลายมุมมองทั้งสามจริง ๆ

แม้ว่าชายคนนั้นไม่ได้เข้ารหัส

แต่กลับมองเห็นได้เพียงส่วนเดียว เลยแยกไม่ออกว่าเป็นใคร

แต่การเขียนคำโพสต์ในหน้าฟีดของซูถิงถิงนั้นชัดเจนมาก

“เพิ่งกลับมาจากสหภาพแพทย์อัจฉริยะ ชายคนนี้ นามสกุลของเขาคือฉิน”