ฉินจุนเป็นที่รู้จักกันดีในวงการแพทย์ ตอนนี้ถ้าเป็นหมอในประเทศจีนไม่มีใครที่ไม่รู้จักอาจารย์ฉิน

แม้ว่าจะไม่ยอมในฝีมืออาจารย์ฉิน แต่ก็ต้องเคยได้ยินชื่อเสียงของอาจารย์ฉินมาแน่นอน

หลายคนนี้เป็นหมอที่โรงพยาบาลกลาง บางคนก็เป็นผู้เชี่ยวชาญ พวกเขาดีใจมากที่ได้พบกับฉินจุน และจำได้ในทันทีว่านี่คืออาจารย์ฉินที่โด่งดัง

คนไข้ที่สาหัสจำนวนมากในโรงพยาบาลต่างก็ได้รับการรักษาโดยอาจารย์ฉิิน วิธีการรักษาของเขาสุดยอดมาก เขาเป็นไอดอลของทุกคน

วันนี้โรคของประธานเซินหลงหยินนั้นแปลกมาก เป็นมานานแล้วแต่ยังไม่ดีขึ้น จึงจำเป็นต้องให้อาจารย์ฉินช่วยแล้ว

หลังจากที่ฉินจุนเข้ามาในห้อง หมอทุกคนก็หลีกทางให้ ไม่ว่าจะรู้จักหรือไม่รู้จักก็รีบหลบให้อาจารย์ฉินเข้าไปช่วยเขา

หูเจียซินรีบก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า

“ลุงคะ นี่คือแฟนของชิงชิง เขาเป็นหมออัจฉริยะ โรคของชิงชิงเขาก็เป็นคนรักษาให้หายค่ะ ให้เขาดูอาการลุงหน่อยนะคะ”

เมื่อฉันได้ยินว่าเป็นหมออัจฉริยะ และเป็นแฟนของหลิ่วชิงชิง เซินหลงเซินก็พยักหน้า

“ขอบคุณล่วงหน้าเลยแล้วกันครับ!”

ฉินจุนพยักหน้า “ไม่ต้องเกรงใจครับ ตรวจก่อนครับ”

ฉินจุนก้าวไปข้างหน้า ตรวจชีพจรและถามเขาไปด้วย

“มีอาการยังไงบ้างครับ? ไม่สบายตรงไหน?”

เซินหลงหยินกล่าวว่า “รู้สึกวิงเวียนศีรษะ และหนักไปทั้งตัว ไม่มีแรงจะลุกขึ้น อยากนอนอย่างเดียว”

แพทย์หลายคนที่อยู่รอบตัวเขาก็เข้ามาแนะนำอาการให้ฉินจุนคร่าวๆ อาการป่วยของเซินหลงหยินนั้นแปลกมาก ถ้าไม่มีใครเรียกเขาสามารถนอนหลับติดต่อกันนานสามวันสามคืน

การไม่กิน ไม่ดื่ม และไม่เข้าห้องน้ำ ราวกับเป็นเจ้าชายนิทรา ซึ่งน่ากลัวมาก

ตามปกติแล้วโรคนี้น่าจะเป็นอาการของโรคที่อยากนอนมากผิดปกติ แต่ไม่ว่าจะตรวจชีพจรหรือตรวจยังไงก็ไม่มีอาการของโรคอยากนอนมากผิดปกติเลย

และอาการของโรคอยากนอนมากผิดปกติที่แท้จริงนั้นไม่ใช่หัวถึงหมอนก็หลับอย่างนี้ แต่อาการของโรคอยากนอนมากผิดปกติจะผล็อยหลับไปโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า และผู้ป่วยจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

แต่เซินหลงหยินยังคงสามารถควบคุมตัวเองได้ ตราบใดที่มีคนรอบตัวคอยเตือนเขา หรือพูดคุยกับเขา เซินหลงหยินก็สามารถควบคุมตัวเองได้ เพียงแต่จะรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยมาก

หลังจากที่ฉินจุนตรวจชีพจรให้แล้ว ฉินจุนก็ขมวดคิ้ว เหลือบมองแพทย์แผนจีนที่อยู่ข้างหลังเขา และพูดว่า

“คุณรมยาให้เขาเหรอ?”

แพทย์แผนจีนมีอายุที่อยู่ด้านหลังเขาก็พยักหน้า “อาจารย์ฉินครับ ผมเห็นว่าเขาร่างกายของเขาค่อนข้างชื้น ดังนั้นจึงรมยาให้เขาครั้งหนึ่ง ผม… ทำผิดเหรอครับ?”

ฉินจุนพูดชื่อเขา มันช่างน่ากลัวจริงๆ นี่คืออาจารย์ฉินเลยนะ ถ้าหากเขาทำอะไรผิดพลาด แล้วถูกอาจารย์ฉินตำหนิ เขาคงจะเสียใจมาก

โชคดีที่ฉินจุนส่ายหัว

แม้ว่าแพทย์แผนจีนชราผู้นี้จะทำผิดจริงๆ เขาก็ไม่ตำหนิเขาต่อหน้าผู้คนจำนวนมากอย่างนี้หรอก ค่อยๆคุยกันดีๆ ฉินจุนไม่จำเป็นต้องตำหนิผู้อื่นสำหรับความผิดพลาดของพวกเขา

“รมยาน่ะไม่มีปัญหา แต่ต้นเหตุของต้นเหตุของโรคของประธานเซินไม่ได้อยู่ที่นี่”

“พวกคุณกลับกันไปก่อนเถอะ อาการของคุณเซินจะหายดีภายในสองสามวันครับ”

หมอแพทย์แผนจีนชราคนเมื่อกี้ประหลาดใจมาก “อาจารย์ฉินครับ จริงหรือครับ? แต่เมื่อกี้หลังจากที่ผมนำเข็มออกผมก็ไม่รู้สึกว่าชีพจรเขาจะดีขึ้นเลย! ”

ฉินจุนพูด “เชื่อผมเถอะ พวกคุณกลับไปได้แล้ว”

หมอต่างก็มองหน้ากัน แม้ว่าจะยังมีข้อสงสัยอยู่ในใจ แต่อาจารย์ฉินก็พูดอย่างนี้แล้ว ทุกคนจึงกลับไป

หลังจากที่หมอออกไปแล้ว หูเจียซินก็ถามว่า “คุณฉิน ลุงของฉันไม่เป็นไรใช่ไหม?”

คนอื่นไปหมดแล้ว ฉินจุนจึงพูด

“เป็น แต่มันไม่ใช่ความเจ็บป่วยทางร่างกาย ประธานเซินมีร่างกายที่แข็งแรง และมีชีพจรปกติ ไม่มีอาการป่วยอะไร แต่…”

“มีปัญหาเรื่องอื่น”

“ประธานเซินมีเครื่องประดับแปลกๆ อะไรบ้างครับ? ”

เซินหลงหยินขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยพอใจ

“คุณหมายความว่าอย่างไร?”

หูเจียซินพูด “คุณฉินพอจะรู้เรื่องฮวงจุ้ยอยู่บ้างน่ะค่ะ ก่อนหน้านี้บ้านของหนู มีคานมังกรตั้งกดทับภูมิทัศน์ของบ้าน ดังนั้นหนูโชคร้ายมาตลอด และเกือบตายอยู่ในเหมือง โชคดีที่ได้คุณฉินช่วยไว้”

“คุณลุง ระยะหลังๆ นี้มีแต่เรื่องไม่ดีเกิดขึ้นไม่ใช่เหรอคะ หรือว่า…”

ใบหน้าของเซินหลงหยินเคร่งขรึมขึ้น และแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “อย่ามาพูดไร้สาระ อายุเท่าไหร่กันแล้ว งมงายเรื่องผีสางเหรอ?”

“เป็นหมอก็ควรจะรักษาดีๆ นี่อะไรกัน ไม่รัษาแต่มาทักเรื่องฮวงจุ้ยเนี่ยนะ?”

น้ำเสียงของเซินหลงหยินไม่ใจดีเหมือนเมื่อก่อนหน้าแล้ว เขาไม่เป็นมิตรกับฉินจุนอีกต่อไป ราวกับว่าเขารู้สึกรังเกียจกับเรื่องแบบนี้มาก

ปกติเซินหลงหยินก็อารมณ์ไม่ค่อยดีนัก ก่อนหน้านี้มี ‘อาจารย์’ หลายคนมาบอกว่าเขาจะโชคร้าย พวกเขาก็ถูกไล่ออกไปหมด

ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าของหลิ่วชิงชิง คาดว่าฉินจุนก็จะถูกไล่ออกไปเช่นกัน

ฉินจุนกล่าวว่า “ฮวงจุ้ยไม่ใช่ไสยศาสตร์ และก็ไม่ใช่เรื่องผีหรือเทพเจ้า มันเป็นกฎธรรมชาติที่มีอยู่จริง ตอนนี้มหาวิทยาลัยหลายแห่งได้มีการเปิดหลักสูตรสถาปัตยกรรมที่เกี่ยวกับฮวงจุ้ยแล้ว หรือว่าคุณไม่รู้?”

เซินหลงหยินแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ และไม่อยากรู้ คุณไม่ต้องมาพูดเรื่องนี้ต่อหน้าฉันจะดีกว่า เอาล่ะ ฉันเหนื่อยแล้ว ออกไป!”

หูเจียซินขมวดคิ้วและพูดว่า

“ลุงคะ! ปัญหาของหนูคุณฉินก็เป็นคนช่วยดูให้นะคะ ลุงลองดูก่อนไหม…”

“เอาล่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว! เจียซิน แกก็ยุ่งมากไม่ใช่เหรอ ออกไปได้แล้ว แกไม่ต้องกังวลเรื่องของฉัน เดี๋ยวฉันจะหาหมอเก่งๆ มาช่วยฉันก็ได้”

หลังจากพูดจบเซินหลงหยินก็หลับตาลง เตรียมตัวเข้านอน

เมื่อหูเจียซินเห็นอย่างนี้ เธอก็หมดหนทาง ถอนหายใจ และขยิบตาให้ฉินจุยและหลิ่วชิงชิง และทั้งสามคนก็เดินออกไป

เมื่ออยู่ในรถหูเจียซินมีสีหน้ากังวลใจ

“คุณฉิน ลุงฉันมีปัญหาจริงๆ เหรอ?”

ฉินจุนพยักหน้า “ฉันไม่พบอะไรแปลกๆ ในบ้านของเขา แต่ฉันไม่รู้ว่าที่ตัวเขาหรือในรถ หรือที่ทำงาน มีไหม ให้เขาระวังกว่านี้หน่อย”

หูเจียซินรู้ว่าฉินจุนมีความสามารถในเรื่องนี้ ดังนั้นเธอจึงกังวลมาก โดยกลัวว่าลุงของเธอจะดื้อรั้นเกินไป และไม่ฟังคำพูดของฉินจุนแน่ๆ

“คุณฉินว่าควรทำยังไงดี?”

ฉินจุนคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “พวกเธอรอฉันแป๊บหนึ่ง”

ฉินจุนขับรถไปมาที่ถนนโบราณ เดินอยู่ด้านในประมาณครึ่งชั่วโมง แล้วก็ออกมา

กลับมาที่รถ ฉินจุนหยิบหยิบเจ้าแม่กวนอิมหยกออกมาแล้วยื่นให้หูเจียซิน

“เจ้าแม่กวนอิมหยกนี้สามารถช่วยชีวิตลุงของคุณได้ ให้เขาใส่ไว้ตลอดเวลา ห้ามถอด”

หูเจียซินรีบรับทันที ราวกับได้รับสมบัติ “โอเคค่ะ ต้องขอบคุณแทนลุงฉันด้วยค่ะ!”

ฉินจุนพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไร

ฮวงจุ้ยเป็นเหมือนการรักษาโรค ต้องอาศัยความร่วมมือจากแพทย์และผู้ป่วย หากอีกฝ่ายไม่เต็มใจที่จะเชื่อ ฉินจุนจะไม่สามารถช่วยเขาได้แม้ว่าเขาจะมีความสามารถแค่ไหน

เรื่องนี้จะต้องรอดูความโชคดีของตัวเขาเองเท่านั้น

หูเจียซินรีบลงจากรถ และรีบกลับไปในบ้าน

หลังจากเข้ามาในห้องแล้ว เซินหลงหยินก็ขมวดคิ้วและพูดว่า

“ทำไมแกถึงกลับมาอีก?”

หูเจียซินเลิ่ลั่กและหัวเราะแห้งๆ

“คุณลุง หนูก็มาดูแลคุณลุงไงคะ ลุงป่วยนี่นา หนูก็ต้องมาดูแลคุณลุงสิ!”

สีหน้าเซินหลงหยินผ่อนคลายลงเล็กน้อย “ไม่ต้องหรอก ฉันให้พี่เลี้ยงมาดูแลก็ได้”

“ได้ยังไงกัน พี่เลี้ยงจะดูแลดีเท่าหนูเหรอ?”

หลังจากพูดจบ หูเจียซินก็ใช้ผ้าร้อนเช็ดหน้าลุงของเธอและพูดว่า

“อ้อคุณลุงคะ วันก่อนหนูไปวัดมา ไปขอให้คุณลุงปลอดภัย ลุงใส่ไว้สิ”

หลังจากพูดจบหูเจียซินก็สวมเจ้าแม่กวนอิมหยกไว้ที่คอของลุง

เซินหลงหยินไม่ได้สงสัยอะไร จึงยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้

“ให้เจ้าแม่กวนอิมงั้นเหรอ ของแบบนี้ช่วยอะไรฉันได้”

หูเจียซินยิ้ม “นี่คือความกตัญญูของหนูไงคะ ลุงห้ามถอดนะ!”