พร้อมกับเสียงที่โกรธเกรี้ยวเล็กน้อยนี้ หญิงสาวที่สง่างามและหรูหราเดินเข้ามา แต่งกายด้วยเสื้อผ้าแบรนด์เนม หน้าตาเหมือนอัญมณี และเธอดูมั่งคั่งมาก

แม้ว่าเสน่ห์ของผู้หญิงจะยังคงอยู่ แต่ใบหน้าของเธอก็เร่าร้อนราวกับเมฆดำมืดก่อนเกิดพายุ

เมื่อเห็นผู้หญิงเดินเข้ามา ผู้ชายที่แข็งแรงทุกคนก็ตกตะลึง

“คุณนายหม่า คุณมาที่นี่ได้ยังไง?”

คนที่นี่คือภรรยาของหม่าเจียงเหอ คุณนายหม่า!

คุณนายหม่ามีอำนาจมากกว่าหม่าเจียงเหอในบริษัท เดิมทีคุณนายหม่ามีอารมณ์และบุคลิกเป็นผู้หญิงที่ใหญ่โต ทุกคนที่รู้จักจึงไม่มีใครไม่กลัวเธอ

คุณนายหม่าเดินไปด้วยความโกรธ และเมื่อเห็นกลุ่มคนในบริษัทรอบ ๆ ฉินจุน เธอก็โกรธทันที

“นี่แกทำอะไร! ฉันเลี้ยงแกมาเพื่อทะเลาะกับชาวบ้านเหรอ กลับไปซะ! ฉันจะหักเงินเดือนพวกแกหนึ่งเดือน!”

คนกลุ่มนี้ทรุดตัวลงกะทันหัน และรีบก้มหัวลง ไม่กล้าขัดขืนการตัดสินใจของคุณนายหม่า

ใบหน้าของนายน้อยเหวินเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน สีหน้าของเขาแข็งทื่อเมื่อเห็นคุณนายหม่า

“ป้าครับ! คุณมาที่นี่ทำไม!”

จริง ๆ แล้วนายน้อยเหวินกลัวคุณนายหม่าเล็กน้อย แต่วันนี้เขาโกรธมากจนทนไม่ไหว

“ป้าครับ! มาแล้วก็ดีครับ ไอ้บ้านี้มันเพิ่งทำให้ผมเสียหน้า!”

เพี๊ยะ!

หลังจากที่นายน้อยเหวินพูดจบ คุณนายหม่าก็ยกมือขึ้น และตบหน้านายน้อยเหวินอย่างดุเดือด

การตบครั้งนี้ทำให้เกิดรอยนิ้วมือห้านิ้วที่ชัดเจนบนใบหน้าของเขา

นายน้อยเหวินตกตะลึง “ป้า มาตีผมทำไม!”

คุณนายหม่ามองด้วยสีหน้าโกรธจัด

“แกกล้าดูถูกคุณฉินเหรอ! ฉันทุบตีแกเบา ๆ เท่านั้น เร็วเข้า ขอโทษคุณฉินซะ!”

นายน้อยเหวินตกตะลึง “คุณฉิน ป้าครับ คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? เขาเป็นหมอที่ไม่ดี ทำไมคุณ …”

เพี๊ยะ!

นายน้อยเหวินโดนตบหน้าแบ็คแฮนด์อีกครั้ง ทั้งซ้ายและขวา การตบครั้งนี้รุนแรงกว่าครั้งก่อน และทำให้เลือดไหลออกจากมุมปากของนายน้อยเหวินโดยตรง

นายน้อยเหวินตกตะลึง เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมป้าของเขาถึงเคารพหมอตัวเหม็นคนนี้มาก!

คุณนายหม่าจ้องเขม็ง

“ขอโทษคุณฉินซะ!”

นายน้อยเหวินกัดฟันไม่พูดอะไร

เพี๊ยะ!

“ขอโทษ!”

เพี๊ยะ!

“ขอโทษ!”

…

หลังจากตบไปหลายครั้ง ใบหน้าของนายน้อยเหวินก็บวมเหมือนหัวหมู และเขาก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดหลายคำ

ชีวิตของนายน้อยเหวินบวกกับการบริโภคประจำวันของเขา โดยพื้นฐานแล้วต้องอาศัยลุงและป้าของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าขัดขืน เมื่อเขาได้รับคำสั่งจากป้าของเขา

ต่อหน้าผู้คนมากมาย เขาถูกตบหลายสิบครั้ง และใบหน้าของนายน้อยเหวินก็หายไปจริง ๆ

แต่ในเวลานี้ เนื่องจากศักดิ์ศรีของป้า นายน้อยเหวินจึงต้องก้มศีรษะ

ปากเต็มไปด้วยเลือดพูดอย่างคลุมเครือ

“คุณฉิน ฉันขอโทษ!”

“คุกเข่าลง!” คุณนายหม่าคำราม!

นายน้อยเหวินคุกเข่าลงกับพื้น แล้วพูดอีกครั้ง

“คุณฉิน ฉันขอโทษ!”

คุณนายหม่าก็รีบขอโทษด้วย

“คุณฉิน ไอ้สารเลวตัวน้อยนี้เป็นเพราะวินัยที่หละหลวมของฉัน เขาทำให้คุณโกรธเคือง! โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!”

ฉินจุนพยักหน้า “ไม่เป็นไร คุณนายหม่า อาการของคุณหม่าเป็นยังไงบ้าง?”

“สามีของฉันฟื้นแล้ว แต่เขายังอยู่ในโรงพยาบาล เขาเอาแต่พูดถึงคุณ เมื่อเขาออกจากโรงพยาบาล เขาจะหาโอกาสสร้างความบันเทิงให้คุณอย่างแน่นอน!”

ฉินจุนพยักหน้า และไม่ได้สร้างความแตกต่าง

คุณนายหม่าเหลือบมองนายน้อยเหวินที่คุกเข่าอยู่บนพื้น และพูดอย่างเย็นชาว่า “ยังไม่รีบไสหัวไปอีก! อยู่นี่ก็เกะกะสายตาคนอื่นเปล่า ๆ!”

นายน้อยเหวินปิดหน้า และวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่คุณนายหม่าพาคนออกไป ทุกคนก็มองมาที่ฉินจุน โดยมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง

ซ่อนได้อย่างลึกซึ้ง!

แม้ว่าฉินจุนนะอ้างว่าเป็นหมอ แต่เขาก็ดูแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง อย่างน้อย ตัวตนของเขาไม่ใช่แค่หมอแน่นอน

หากคุณเป็นเพียงแพทย์ คุณจะมีคุณสมบัติที่จะเป็นสหายชายของซูเหวินฉีได้หรือไม่?คุณนายหม่าสามารถสอนหลานชายเป็นการส่วนตัวได้หรือไม่?

ทุกคนต้องการคุยกับฉินจุน แต่เนื่องจากซูเหวินฉีอยู่ใกล้ ๆ ดาราตัวน้อยจึงกลัวที่จะก้าวไปข้างหน้า

ในที่สุดซูเหวินฉีและฉินจุนก็คุยกันเงียบ ๆ ได้ หลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง ซูเหวินฉีสัญญาว่าอัลบั้มใหม่ของฉินจุนจะส่งถึงเขาโดยเร็วที่สุด จากนั้นทั้งสองก็แยกทางกัน

ฉินจุนกลับมาถึงบ้าน และกำลังจะพักผ่อน ทันใดนั้นก็มีโทรศัพท์เข้ามา

เมื่อเห็นตัวเลขนี้ ฉินจุนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

มันมาจากเฉินหยวนจริง ๆ

ฉินจุนและเฉินหยวนไม่ได้ติดต่อกันเป็นเวลานาน เมื่อพวกเขาไปที่เมืองหลวง พวกเขาพบกันบนรถไฟ ต่อมาในการแข่งขันทางการแพทย์ ฉินจุนและเฉินหยวนชนะรอบชิงชนะเลิศ

หลังจากแกล้งเป็นแฟนของเฉินหยวน เขาช่วยครอบครัวของพวกเธอเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ติดต่อเขามากนักหลังจากนั้น

เขาติดต่อกับเฉินเค่อเอ่อร์น้องสาวของเธอหลายครั้ง และตอนนี้เธอก็โทรกลับมาอีกครั้ง ซึ่งค่อนข้างแปลกใจ

ฉินจุนรับโทรศัพท์

“ฮัลโหล เฉินหยวน”

“ฉันเอง คุณ … คุณมีเวลามั้ย ฉันอาจจะต้องรบกวนคุณอีกครั้ง?”

ฉินจุนยิ้ม “ทำไมเหรอ คุณต้องการให้ฉันเป็นแฟนของคุณอีกครั้งเหรอ?”

เฉินหยวนถอนหายใจ “ใช่ ฉันรบกวนคุณให้มาเป็นแฟนอีกแล้ว”

เฉินหยวนสึกเสียใจกับการตัดสินใจครั้งแรกในเวลานี้ หลังจากที่ครอบครัวได้รู้จักฉินจุน พวกเขาคิดว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดี ดังนั้น พวกเขาจึงต้องการเรียกฉินจุนทุกครั้งที่มีอะไรเกิดขึ้น

มีเหตุผลว่าเป็นเรื่องปกติที่ครอบครัวของแม่ยายจะโทรลูกเขย ดังนั้นพวกเขาต้องการโทรหาฉินจุน หากพวกเขามีสิ่งที่ต้องทำ แต่เฉินหยวนและคนอื่น ๆ เป็นของปลอม ดังนั้นเธอจึงหลีกเลี่ยงการโทรหาฉินจุนหลบเลี่ยงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ครั้งนี้เลี่ยงไม่ได้จริง ๆ และต้องโทรหาฉินจุน

“ไม่เป็นไรครับ พรุ่งนี้ผมจะไปแต่เช้า”

“โอเค รบกวนคุณด้วยนะ!”

หลังจากนัดหมายเวลาแล้ว ฉินจุนก็ขับรถไปที่เมืองหลวงในเช้าวันรุ่งขึ้น

เมื่อพวกเขามาถึงบ้านตระกูลเฉิน พวกเขาค่อนข้างกระตือรือร้นต่อฉินจุน นั่นคือทัศนคติปกติของพวกเขาที่มีต่อลูกเขยในอนาคต

เฉินหยวนค่อนข้างเขินอายเมื่อเห็นฉินจุน แต่เธอก็ยังต้องทำตัวให้เป็นธรรมชาติต่อหน้าครอบครัวของเธอ ก้าวไปข้างหน้า และจับแขนของฉินจุน และกล่าว

“ที่รัก คุณมาแล้ว”

ทั้งสองเดินไปด้วยการคล้องแขน แล้วเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นของตระกูลเฉิน

หลังจากเข้าไปในห้องนั่งเล่น เขาพบว่าตระกูลเฉินเต็มไปด้วยผู้คนในวันนี้ ทุกคนนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น

ฉินจุนเคยเห็นเขามาก่อน และมีคนแปลกหน้าเพียงคนเดียวที่เห็นเขาเป็นครั้งแรก

“พี่ฉิน นี่คือลุงคนที่สามของฉัน เฉินปู๋เซิง เขาเคยทำธุรกิจในต่างประเทศมาก่อน และในที่สุดก็กลับมาในครั้งนี้”

ฉินจุนทักทายเขา และเรียกเขา ท้ายที่สุด เขาเป็นพี่ของเฉินหยวน และฉินจุนยังคงสุภาพ

เฉินปู๋เซิงมีสไตล์มาก พยักหน้าเล็กน้อยและพูด

“เสี่ยวหยวนอ่า ธุรกิจครอบครัวสำคัญมากในตอนนี้ เรื่องในโรงพยาบาลทางด้านนั้นพักไว้หน่อยได้มั้ย? วันนี้มาเรียกเธอมาคุยเรื่องธุรกิจ คงไม่มีปัญหาใช่มั้ย?”

เฉินหยวนลังเล และพยักหน้า

“ไม่มีปัญหา”

ตระกูลเฉินตอนนี้อยู่ในธุรกิจการแพทย์ และได้ลงทุนเงินเป็นจำนวนมาก เพื่อให้เฉินหยวนไปพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจส่วนใหญ่ เนื่องจากเฉินหยวนเป็นรองประธานของโรงพยาบาล และคุ้นเคยกับอุตสาหกรรมนี้ จึงสะดวกกว่า พูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจในแวดวงนี้

และที่สำคัญที่สุดคือ คู่แข่งของตระกูลเฉินในครั้งนี้คือชู่หยางกัง ลูกชายของตระกูลชู่

ชู่หยางกังสนใจเฉินหยวนมาโดยตลอด และชู่หยางกังนั้นทรงพลังมาก ตระกูลชู่เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียง มีอำนาจมากกว่าพวกเขา และตระกูลเฉินไม่กล้าที่จะรุกรานเขา

อย่าว่าแต่การคุกคาม แม้แต่การแข่งขันที่ยุติธรรมก็ยังไม่กล้า

ดังนั้นจุดประสงค์หลักของการปล่อยให้เฉินหยวนไปในครั้งนี้ ก็คือเพื่อให้ชู่หยางกังสามารถสงสารเห็นอกเห็นใจ และให้ทรัพยากรแก่ครอบครัวของพวกเขาได้บ้าง

แน่นอน ความคิดนี้ไม่ตรงไปตรงมา พวกเขากลัวว่าเฉินหยวนจะไม่เต็มใจ แต่ตระกูลเฉินรู้ดี

เฉินปู๋เซิงกล่าวว่า “เสี่ยวหยวนอ่า ครั้งนี้เราต้องตามชู่หยางกัง เมื่อเราคุยกันเรื่องธุรกิจ เขาจะยอมให้ธุรกิจกับพวกเรา แล้วรับมา ถ้าเขาไม่เต็มใจ พวกเราก็ต้องช่างมัน จำได้ใช่มั้ย?”

เฉินหยวนขมวดคิ้ว แม้จะลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยังพยักหน้า