หลี่จินเฉิงเยาะเย้ย ถ้านายไม่ได้โม้นายจะตายเหรอ?

หูเจียซิน?

หูเจียซินนั้นคนธรรมดาก็รู้จักเธอ?

ผู้นำวงการเครื่องประดับ ผู้ประกอบการที่สวยงาม หูเจียซินเป็นลูกสาวของคนที่ร่ำรวย เธอมีความสามารถและโดดเด่นมาก

ด้วยรูปลักษณ์และอารมณ์ที่โดดเด่น คนประเภทนี้อยู่ในระดับเดียวกับหลิ่วชิงชิง ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างเธอกับหลิ่วชิงชิงคือเธอไม่ใช่คนที่ร่ำรวยที่สุดเท่านั้น

นอกจากนี้ หูเจียซินยังมีบุคลิกเฉพาะตัว เวลาเจอคู่ที่ชอบก็อาจจะมีทัศนคติที่ดีขึ้น หากไปเจอใครที่หน้าตาไม่ถูกใจ ทัศนคติก็ค่อนข้างแย่ อารมณ์รุนแรง และคำพูดของเธอไม่มีแม้แต่ความปรานี

ดังนั้นหูเจียซินไม่ใช่คนที่ดี ใครต่างก็กล้าพูดว่ารู้จักคนประเภทนั้น

คราวนี้ฉินจุนคุยโวนับว่าเป็นการคุยโวที่ผิดพลาด หาพูดถึงคนอื่นอาจจะเป็นไปได้ แต่เมื่อพูดถึงหูเจียซิน มันต้องเป็นความฝันอย่างแน่นอน

ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด …

หลังจากเสียงกริ่งไม่กี่สาย ก็มีการเชื่อมต่อสาย

“ฮัลโหล เหล่าฉิน เกิดอะไรขึ้น คิดถึงฉันเหรอ?”

หูเจียซินคนนี้แปลกมาก และปากของเธอก็ไร้สาระมาก

ฉินจุนก็พูดไม่ออกเช่นกัน แต่โชคดีที่หลิ่วชิงชิงไม่ได้อยู่เคียงข้างเขา ไม่อย่างนั้นมันจะไม่ง่ายที่จะทำให้เกิดความเข้าใจผิดหรอกเหรอ?

แน่นอน หลิ่วชิงชิงอาจรู้จักธรรมชาติของหูเจียซิน ดังนั้นจึงไม่ต้องแปลกใจเลย

“ฉันกำลังทานอาหารเย็นกับเพื่อน มีคนหนึ่งชื่อเจ้าอ้วนสวีทำร้านเครื่องประดับคุณรู้จักมั้ย?”

หูเจียซินตะลึงงัน “ไม่รู้จัก ตัวแทนรายย่อยล่ะมั้ง ฉันจะไปรู้จักได้ยังไง ทำไมเหรอ เป็นญาตินายเหรอ?”

ฉินจุนเอ่ย “อืม เพื่อนของฉัน เขาเป็นคนดี คุณช่วยดูแลเขาหน่อยนะ”

“ได้สิ หน้าของเหล่าฉินฉันก็ต้องให้อยู่แล้ว พอดีเลยเขตทางตะวันออกเฉียงเหนือฉันยังขาดตัวแทนทั่วไปหนึ่งคน นายให้เขาติดต่อฉันมาก็แล้วกัน”

“ได้ ไม่มีอะไรแล้วฉันวางสายแล้วนะ”

หูเจียซินมีน้ำเสียงบ่นเล็กน้อย “ทำไมล่ะ โทรมาหาฉันเพราะมีธุระแค่นั้นเหรอ ไม่รู้จักถามสารทุกข์สุกดิบกันบ้างเลย ไม่มีน้ำใจเลยสินะ? นายลืมไปแล้วเหรอว่าเคยนอนกับฉัน …”

ขณะที่หูเจียซินพูดต่อ ฉินจุนก็วางสาย

ใบหน้าของหวังตงเสี่ยวที่อยู่ข้าง ๆ เขาดูแปลกใจเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะสามารถบอกได้ว่ามันเป็นเรื่องตลก แต่การถูกล้อเลียนโดยความงามที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ทำให้ผู้คนคิดมากขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ฉินจุนพูดไม่ออก หูเจียซินนี้ยากที่จะป้องกัน

ครั้งล่าสุดที่เธออยู่บนเตียง … ครั้งล่าสุดที่เธออยู่บนเตียงฉินจุนรักษาเธอ และไม่ทำอะไรเลย หูเจียซินอยากจะทำบางอย่าง แต่ถูกฉินจุนฝังเข็มเงินที่ผู้หญิงคนนี้ ต่อมาจุนยังคงพยายามคุยกับเธอให้น้อยที่สุด ถ้าไม่มีอะไรก็วางสายหลังจากการโทร

หลังจากวางสายแล้ว เจ้าอ้วนสวีก็แสดงท่าทางตกใจอย่างมาก และมองไปที่ฉินจุนอย่างตกตะลึง

“พี่ฉิน ผู้หญิงเมื่อกี้คือหูเจียซินจริง ๆ เหรอ?”

ฉินจุนกล่าว “นายไม่รู้จักเธอเหรอ หรือว่าฟังไม่ออก?”

“รู้ รู้ ฟัง ก็แค่ …”

เจ้าอ้วนสวีรู้จักเสียงของหูเจียซินแน่นอน แต่เขาไม่อยากเชื่อ

“แล้วฉัน … ฉันควรทำยังไงดี?”

ฉินจุนมองไปที่โทรศัพท์ของเจ้าอ้วนสวี “นี่คือเบอร์ของหูเจียซิน โทรหาเธอ บอกว่านี่คือเพื่อนของฉันก็ได้แล้ว”

“โอ้ ๆ ตกลง!”

เจ้าอ้วนสวีหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาด้วยความกลัว และกดหมายเลขของหูเจียซิน หลังจากนั้นไม่กี่วินาที สายก็เชื่อมต่อ

“ฉันชื่อหูเจียซิน คุณเป็นใคร?”

“สวัสดีครับ คุณหู ผมเป็นเพื่อนของพี่ฉิน เบอร์นี้พี่ฉินให้มาเมื่อกี้ผมเลยโทรหาเลยครับ …”

“เข้าใจแล้ว เจ้าอ้วนสวีใช่มั้ย ฉันจะโทรหานายอีกสักพัก เป็นรองประธานของเรา ให้เขาจัดการให้นาย นายจะเป็นตัวแทนทั่วไปของเราในภาคตะวันออกเฉียงเหนือในอนาคต ทำงานดี ๆ นะ ฉันไม่เอาเปรียบนายหรอก”

เมื่อพูดคุยกับเจ้าอ้วนสวีแล้ว หูเจียซินดูเหมือนจะเป็นคนละคน กับสไตล์ความเด็ดขาดของผู้ที่เหนือกว่า และความเคร่งขรึมของผู้นำ

ถึงจะเป็นผู้หญิง แต่ก็ไม่มีใครกล้าดูหมิ่น

เจ้าอ้วนสวีประหลาดใจอย่างมาก “ขอบคุณ ขอบคุณมากครับประธานหู!”

หลังจากวางสาย และหลังจากติดต่อกันครั้งหนึ่งแล้ว เจ้าอ้วนสวีก็ถูกเรียกอย่างเป็นทางการว่าตัวแทนทั่วไปของเจียซินจิวเวลรี่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

ตัวตนนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย อย่างน้อยก็ในระดับเงินเดือนประจำปีหนึ่งล้าน

นอกจากนี้ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือก็มีแนวโน้มที่ดีเช่นกัน เจ้าอ้วนสวีจะต้องมีอะไรให้ทำอีกมากในอนาคต

“เจ้าอ้วนสวีได้เป็นประธานาธิบดีสวีแล้ว! ต่อไปนี้ช่วยดูแลพวกเราด้วยนะ!”

“นั่นสิ อีกหน่อยจะซื้อเครื่องประดับก็ต้องมาหาประธานสวีแล้วสินะ?”

“นั่นยังต้องพูดอีกเหรอ เจียซินจิวเวลรี่อ่ะนะ ฉันฝันว่าอยากจะซื้อทุกอย่างไว้สักชุดหนึ่ง ประธานสวีถึงตอนนี้ช่วยลดราคาให้ฉันซื้อเก็บไว้หน่อยนะ!”

“…”

เพื่อนร่วมชั้นเริ่มมีความกระตือรือร้นทีละคน ใครจะคิดว่า คางคกจะกลายเป็นเจ้าชายในขั้นตอนเดียว

เดิมที เจ้าอ้วนสวีคนนี้เป็นลูกเจี๊ยบตัวเล็ก เป็นคนทำงาน แม้ว่าเขาจะอยู่ในธุรกิจเครื่องประดับ แต่เขาก็ยังอยู่ใต้รั้ว และเร่ร่อนอยู่บนขอบของการว่างงาน

แต่ผลลัพธ์คือสิ่งที่ไม่คาดคิด เขากลายเป็นที่รู้จักในฐานะตัวแทนทั่วไประดับภูมิภาคขอเจียซินจิวเวลรี่ และมันเป็นร้านเครื่องประดับที่ดีที่สุดหนึ่งในห้าแบรนด์

สาว ๆ หลายคนเริ่มแอบส่งสัญญาณทางสายตาให้เจ้าอ้วนสวีแล้ว

และใบหน้าของหลี่จินเฉิงก็น่าเกลียดมาก

ตัวแทนทั่วไปของเจียซินจิวเวลรี่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ … เขาได้กลายเป็นตัวแทนที่เหนือกว่าของเขาแล้วใช่มั้ย?

หลี่จินเฉิงเดิมเป็นคนตัวเล็ก ๆ ที่ยึดติดกับเจียซินจิวเวลรี่ โดยอาศัยความสัมพันธ์ของเขากับผู้อื่นเท่านั้นที่สามารถใช้เวลาได้บ้าง และหากเขาได้รับเสบียงจากด้านบน เขาก็สามารถทำเงินได้

เมื่อตัวแทนทั่วไปหยุดร่วมมือกับเขา เขาจะจบเห่

นี่เป็นเพียงไม่กี่นาที เขาส่ายตัวเองเล็กน้อย และกลายเป็นว่าหลี่จินเฉิงต้องมาประจบเจ้าอ้วนสวีแล้ว

ความกลับกันนี้ทำให้เขายอมรับไม่ได้จริง ๆ

อย่างไรก็ตาม ผู้คนต้องก้มหัวให้เงิน

ถ้าเขาไม่รับก็ต้องยอม

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที หลี่จินเฉิงได้รับข้อความวีแชทหลายข้อความ

“รับคัดเลือกตัวแทนทั่วไปของภาคตะวันออกเฉียงเหนือแล้ว คือคุณสวี มีรู้จักใครมั้ย?”

“เจียซินจิวเวอร์รี่ไม่เคยได้ยินชื่อคนนี้เลย เขาเป็นใคร คนนอกเหรอ? ใครมีอำนาจติดต่อมาได้เนี่ย!”

“ฉันกลัวจนฉี่แทบแตกจริง ๆ ถ้านายคนนี้เป็นมีอำนาจเองจริง ๆ พวกเราก็คงจะตกงานแล้วนะ!”

“…”

เมื่อเห็นท่าทางกังวลของเพื่อนเหล่านี้ หลี่จินเฉิงเองก็กังวลอย่างมาก

เขารู้ว่า เมื่อเขาออกจากมื้อนี้แล้ว เจ้าอ้วนสวีจะลบเขาออกจากรายการนี้อย่างแน่นอน

เขาเคยรังแกเขามามากแล้ว เจ้าอ้วนสวีไม่สามารถตอบโต้ด้วยคุณธรรมได้ตลอดเวลา

หลี่จินเฉิงยืนขึ้นอย่างโจ่งแจ้ง หยิบเบียร์ขึ้นมาหนึ่งแก้ว และพูดกับเจ้าอ้วนสวีด้วยรอยยิ้ม

“พี่สวี ขอแสดงความยินดีกับการเลื่อนตำแหน่งเป็นตัวแทนทั่วไปด้วย ฉันขอดื่มอวยพรให้สักแก้วนะ!”

เพื่อนร่วมชั้นทุกคนแสดงท่าทีขี้เล่น ใบหน้าเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว เมื่อครู่ยังขอให้เจ้าอ้วนสวี่รินเหล้ามาให้เขาอยู่เลย

ตอนนี้เขากลายเป็นพี่สวี และตำแหน่งของเขาได้กลายเป็นคุณด้วย

ฉากนี้น่าทึ่งมาก และนักเรียนทุกคนก็แสดงความขี้เล่น

หลี่จินเฉิงทำเองก็ต้องรับเองจริง ๆ

เจ้าอ้วนสวีถูกรังแกมาเป็นเวลานาน มันถูกบังคับด้วยชีวิต แต่ไม่ใช่เพราะเขานิสัยดี

เมื่อเห็นหลี่จินเฉิงเข้ามาดื่มอวยพรอย่างสุภาพ เจ้าอ้วนสวีก็เย้ยหยัน

“ดื่มอวยพรให้ฉันด้วยเหรอ? ฉันไม่มีเหล้านะ”

หลี่จินเฉิงตกตะลึง และรีบนำขวดเหล้ามาให้ฉัน

“พี่สวี นี่มีครับ”

เจ้าอ้วนสวีหยิบเหล้า แล้วเยาะเย้ย และขว้างมันอย่างดุเดือด

เพล๊ง!

เบียร์ตกลงมาอยู่ใต้เท้าของหลี่จินเฉิง และเบียร์ก็กระเด็นเขาไปทั่ว

“ฉันดื่มแบบเย็นนายไม่รู้เหรอ?”

ใบหน้าของหลี่จินเฉิงเหมือนกับตับหมู น่าเกลียดมาก เขากัดฟันและหัวเราะเล็กน้อย

“ฮ่า ๆ ใช่ พี่สวี ฉันจะเอามันมาให้คุณใหม่นะ”

หลังจากนั้น หลี่จินเฉิงก็ออกไป และขอเหล้าเย็น ๆ จากบริกรหนึ่งขวด

หลังจากเข้าไปในร้าน เขาเริ่มดื่มเหล้า และเทให้เจ้าอ้วนสวีหนึ่งแก้ว

เจ้าอ้วนสวีสูดอากาศเย็น ๆ จิบ แล้ววางแก้วลง

“นายอวยพรฉันเหรอ? นายมีคุณสมบัติมั้ย?”

หลังจากถูกรังแกมาหลายปี เจ้าอ้วนสวีก็โมโหมานานแล้ว เขาจะทำให้เขามีหน้าที่ดูดีได้อย่างไร?

ใบหน้าของหลี่จินเฉิงทรุดลง “เจ้าอ้วนสวี! นายอย่าไร้ยางอาย!”