บทที่ 2628 การกลับมาของเทพศักดิ์สิทธิ์ 2

“ถ้าผมเรียกพวกเขามารวมตัวกัน ท่านจะไว้ชีวิตผมได้ไหม?”

“ขึ้นอยู่กับความประพฤติของเจ้า”

กู้ซีจิ่วควงปืนในมือ ยิ้มน้อยๆ

“ผู้ทรงสิทธิ์อย่างข้ารู้เพียงว่า ถ้าเจ้าไม่ทำตามที่ข้าสั่ง ข้าจะฆ่าเจ้าในทันทีนี้!”

ผู้พันผงะไป

ด้วยความคิดที่ต้องการสละผู้อื่นเพื่อให้ตนรอด ในที่สุดผู้พันก็ประกาศคำพูดผ่านอุปกรณ์พิเศษ

“ทุกคนมารวมตัวกันที่จัตุรัสรุ้งสวรรค์! ฉันมีเรื่องจะพูด!”

เสียงถูกปล่อยออกไปผ่านอุปกรณ์กระจายเสียง ดังไปทั่วเมืองซิงเย้า เชื่อว่าต่อให้เป็นหนูที่ซุกอยู่ลึกลงไปใต้ดินก็ได้ยินเช่นกัน

เขาลงมือโหดเหี้ยม เป็นผู้บังคับบัญชาที่มากความสามารถ ลูกน้องเหล่านั้นของเขายังคงกริ่งเกรงเขานัก ไม่กล้าขัดคำสั่งเขา แต่ฉากยานรบบัญชาการที่ตะลุยสังหารไปทั่วทิศก็ยังติดตาพวกเขาอยู่…

ดังนั้นพวกเขาจึงใคร่ครวญดูเล็กน้อย ยังคงตัดสินใจไปรวมตัวกันที่จัตุรัสรุ้งสวรรค์ เพียงแต่ได้แอบซุกซ่อนอาวุธไว้…

ส่วนประชาชนเหล่านั้น ย่อมได้ยินเสียงเรียกรวมพลเช่นกัน ทุกคนค่อนข้างสนใจใคร่รู้ ดังนั้นจึงมีอยู่หลายคนที่ติดตามไปด้วย

แน่นอน ทุกคนล้วนตามอยู่ห่าง ทหารที่ราวกับโจรร้ายพวกนั้นก็ไม่สนใจพวกเขาเช่นกัน

ในที่สุดยานบัญชาการก็จอดนิ่งที่จัตุรัสรุ้งสวรรค์ กู้ซีจิ่วเรียกผู้พันคนนั้น

“ติดต่อนายพลของเจ้าซะ!”

ถึงแม้ผู้พันคนนี้จะสังหารคนมานับไม่ถ้วนแล้ว แต่ตัวเองยังคงหวาดกลัวความตายยิ่งนัก หวงแหนชีวิตยิ่ง

เขาไม่รู้ว่าเธอจะเล่นลูกไม้อะไร และไม่กล้าถามด้วย พลันตัดสินใจ เริ่มใช้อุปกรณ์บนยานบัญชาการติดต่อหานายพล…

เห็นได้ชัดว่าอุปกรณ์ของเขาทันสมัยมาก หลังจากรับสายแล้ว ในยานปรากฏร่างคนผู้หนึ่งขึ้น

นี่คล้ายการฉายภาพเสมือนห้ามิติ ดูสมจริงเป็นพิเศษ ราวกับมีคนยืนอยู่ตรงนั้นจริงๆ

คนผู้นั้นตัวสูงมาก หนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร เหยียดกายตรง สวมชุดทหารสีเทา บนไหล่ประดับตรายศสีทองแวววาวอยู่แถวหนึ่ง เขาพับแขนเสื้อขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นข้อมือล่ำสัน บนข้อมือสวมสิ่งที่คล้ายกับแก้วผลึกสีครามชิ้นหนึ่งไว้

ส่วนเครื่องหน้าก็หล่อเหลายิ่งนัก ไม่น่าเชื่อว่าจะมีใบหน้าแบบชาวตะวันออก

หลังจากกู้ซีจิ่วกลับมาถึงโลกใบนี้ คนนอกทั้งหมดที่ได้พบเห็นมาเหล่านี้ล้วนมีใบหน้าแบบชาวตะวันตก แต่ละคนเสมือนรูปปั้นกรีก ยากนักที่จะได้เห็นใบหน้าแบบตะวันออกสักคน

ดวงตาคนผู้นี้ดำสนิทยิ่ง แววตาราวกับเหยี่ยว กวาดสายตามองภายในยานรอบหนึ่ง แล้วหยุดอยู่ที่ร่างกู้ซีจิ่ว

“เมิ่งฮุย นี่คือใคร?”

ผู้พันคนนั้นนามว่าเมิ่งฮุย เขารีบยืนตรงทันที เอ่ยรายงาน

“เธอ…ดูเหมือนเธอจะเป็นเทพศักดิ์สิทธิ์ของโลกนี้ครับ…”

คนผู้นั้นแข็งทื่อไปแวบหนึ่ง คิ้วขมวดขึ้นมาทันที

“เทพศักดิ์สิทธิ์?! เธอมาอยู่บนยานของแกได้ยังไง? เกิดอะไรขึ้น?!”

กู้ซีจิ่วโบกมือให้เขา

“ฮาย~”

คนผู้นั้นผงะไป

กู้ซีจิ่วยิ้มน้อยๆ

“พวกเจ้าข่มเหงพสกนิกรของข้าผู้ทรงสิทธิ์อย่างสำราญกันยิ่งนัก เคยคิดบ้างไหมว่าจะถูกเอาคืน?”

คนผู้นั้นตะลึงแล้ว!

กู้ซีจิ่วถอนหายใจ

“ในเมื่อพวกเจ้าสวมรอยเป็นชาวโลกแล้ว เช่นนั้นเคยได้ยินประโยคหนึ่งหรือไม่ หนี้ที่ติดค้างไว้สุดท้ายก็ต้องชำระคืน”

“เมิ่งฮุย ฆ่าหล่อนซะ!”

คนผู้นั้นสั่งการเสียงเฉียบขาด

เมิ่งฮุยแทบจะร้องไห้แล้ว ถ้าเขาฆ่าได้คงฆ่าไปนานแล้ว! ไหนเลยจะยังทำตัวว่าง่ายเหมือนลูกหลานแบบนี้?

“ท่านนายพลครับ ผมฆ่าเธอไม่ได้ เธอไม่กลัวอาวุธปืนใดๆ เลย…”

สีหน้าเมิ่งฮุยซีดเทา เอ่ยเช่นนี้ออกมา หดกายถอยหลังไปตามสัญชาตญาณปานหนูแฮมสเตอร์ตัวหนึ่ง

นายพลคนนั้นโมโหมาก

“สารเลว ถ้าแกไม่ฆ่าหล่อนฉันจะฆ่าแก!”

เมิ่งฮุยสีหน้าขมขื่น

“ผมไม่กล้า…”

เขาพูดประโยคนี้ยังไม่ทันจบ จู่ๆ เขาก็เหยียดกายขึ้นมา ในมือไม่รู้ว่ามีปืนสองกระบอกเพิ่มขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ กราดยิงปังๆ ใส่กู้ซีจิ่ว!

เยี่ยมมาก ครั้งนี้เธอไม่ทันตั้งตัว ไม่ทันได้กางเขตแดน ลำแสงนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่ร่างกู้ซีจิ่ว…

————————————————————————————-

บทที่ 2629 การกลับมาของเทพศักดิ์สิทธิ์ 3

ความเร็วของเลเซอร์ชนิดนี้ ต่างจากกระสุนธรรมดา ระดับความเร็วของมันคือความเร็วแสง! ทันทีที่ยิงออกไปก็ถึงเป้าหมายทันทีแล้ว…

ต่อให้วิชาตัวเบาของโลกนี้จะว่องไวแค่ไหนก็ไม่ไวไปกว่า ‘กระสุน’ ชนิดนี้ เทพศักดิ์สิทธิ์คนนี้ตายแน่!

เมิ่งฮุยเผยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม

แต่รอยยิ้มของเขายังไม่ทันได้ปรากฏที่มุมปากอย่างชัดเจน ปืนกระบอกหนึ่งก็จ่อเข้าที่แผ่นหลังแล้ว น้ำเสียงกู้ซีจิ่วยะเยือกดุจสายลม

“เจ้าหัวเราะอันใดหรือ?”

เมิ่งฮุยตัวแข็งทื่อไปทันที

เหงื่อเย็นเฉียบเม็ดโตผุดออกมาจากหน้าผาก เขาคิดจะหันหลังไป แต่ร่างกายแข็งทื่อดุจมิใช่ร่างตน

ในช่วงที่ผงะไปเล็กน้อย ข้อมือทั้งสองข้างเย็นวาบขึ้นมา จากนั้นก็ปวดแปลบ ต่อมาเขาก็รับรู้ถึงมือของตัวเองไม่ได้แล้ว…

เนื่องจากพวกมันตกอยู่บนพื้นแล้ว…

ส่วนปืนสองกระบอกที่ถือไว้ก่อนหน้านี้ล้วนอยู่ในมือกู้ซีจิ่วแล้ว

เลือดไหลออกมาจากข้อมือของเมิ่งฮุยดุจสาดเท เขาเจ็บจนแทบอยากจะกลิ้งเกลือกแล้ว!

เขาคิดจะหยิบยาห้ามเลือดออกมา แต่ว่าเขาไม่มีมือแล้ว…

ร้องครวญครางออกมาอย่างอดไว้ไม่อยู่

“ช่วยด้วย!”

ผู้ช่วยของเขาตกใจจนฉี่ราดไปนานแล้ว อยากจะพุ่งเข้ามาหาแต่ก็ไม่กล้า

กู้ซีจิ่วถือปืนข้างละกระบอก กระบอกหนึ่งเล็งไปที่เมิ่งฮุย อีกกระบอกเล็งไปที่ผู้ช่วย

“ไสหัวไปที่ประตูยานให้หมด!”

“แกจะทำอะไรกันแน่?!”

นายพลคนนั้นตะโกนด้วยความโกรธ ใบหน้าหล่อเหลาอึมครึมราวกับกำลังจะระเบิดพายุหิมะออกมา

กู้ซีจิ่วยกมุมปากขึ้น

“ข้าจะทำอันใดอีกไม่นานเจ้าก็จะได้รู้แล้ว เจ้าตามออกมาดูสิ”

นายพลคนนั้นสังหรณ์ใจไม่ดี เทพศักดิ์สิทธิ์คนนี้ไร้ปราณี ซ้ำยังโหดเหี้ยมมากด้วย!

ความจริงได้รับการพิสูจน์แล้ว ลางสังหรณ์ของเขาแม่นยำนัก

กู้ซีจิ่วเตะเจ้าสองคนนั้นไปที่ประตูยาน จากนั้นก็ให้พวกเขาสองคนอ้อนวอนลูกน้องที่อยู่เบื้องล่างเหล่านั้นให้ขึ้นมาช่วย…

ลูกน้องพวกนั้นก็ไม่ใช่ตัวโง่งม เห็นผู้บัญชาการทั้งสองในสภาพน่าสังเวชก็รู้ว่าท่าไม่ดีแล้ว ไม่เพียงแต่ไม่หาทางช่วยเหลือเท่านั้น กลับพากันถอยร่นไปด้วย…

กู้ซีจิ่วหลุบตาลงนิดๆ มองอย่างเยียบเย็น

เมิ่งฮุยโมโหมาก ไอ้ชั้นต่ำพวกนี้ปกติก็ทำเป็นจงรักภักดีต่อหน้าเขา อยากเลียอึเขาใจจะขาด ตอนนี้พอเผชิญอันตรายเข้าจริงๆ คนพวกนี้กลับเป็นแค่เต่าหดหัว…

เขาทนไม่ไหวจึงร้องตะโกนด่า ถ้อยคำร้ายกาจอันใดล้วนด่าออกไปหมด

ผลคือ เขาเพิ่งเอ่ยวาจาร้ายกาจออกไปได้ไม่กี่ประโยค ก็ไม่รู้ว่ามีเลเซอร์สายหนึ่งพุ่งมาจากที่ไหน ยิงทะลุกะโหลกเขาเป็นรู ศพของเขาร่วงดิ่งลงไปทันที

ผู้ช่วยของเขาก็ไม่รอดพ้นจากชะตากรรมถูกลอบสังหารเช่นกัน ยังไม่ทันได้หดถอยหลังไปก็ถูกยิงตายแล้ว

มีคนตะโกนขึ้นมา

“คนร้ายในยานลอบสังหารผู้พันของพวกเราแล้ว! ทุกคนล้างแค้นกันเถอะ!”

ผู้คนที่ไม่ยอมให้ความช่วยเหลือเหล่านั้น บัดนี้ล้วนกรูเข้าไปกันหมด แสงเลเซอร์นับไม่ถ้วนยิงเข้าใส่ประตูยาน!

กู้ซีจิ่วเงื้อเท้าเตะผู้ช่วยคนนั้นขึ้นมา หลังจากต้านรับเลเซอร์ทั้งหลายเอาไว้ก็ร่วงลงไป

จากนั้นเธอพลันทะยานร่างขึ้น ตอนที่ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ร่างเธอก็ลอยอยู่บนอากาศแล้ว สองปืนกราดยิง…

เกิดฉากสังหารหมู่

ทักษะปืนของเธอแม่นยำนัก หนึ่งนัดหนึ่งคน กล่าวว่าดุจมีดบินไม่พลาดเป้าของเสี่ยวหลี่[1]

ทั้งระดับความเร็วของเธอยังว่องไวนัก ทหารที่แตกกระเจิงไปคนละทิศละทางพวกนั้นไม่มีทางหนีเธอพ้น

แน่นอน ระหว่างที่หลบหนีคนพวกนั้นก็ยิงปืนสวนมาเช่นกัน แต่ว่า พวกเขายิงไม่โดนเลย…

ทหารที่มาชุมนุมในครั้งนี้มีสองสามร้อยนาย แต่หลังจากผ่านไปหนึ่งเค่อ ก็ไม่เหลือเลยสักคน ล้วนนอนจมกองเลือดกันหมด

“ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์!”

“โอ้สวรรค์ นี่คือท่านเทพศักดิ์สิทธิ์!”

“ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์กลับมาแล้ว”

“ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ ฮือ…”

“ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ ผู้อาวุโสท่านกลับมาแล้ว พวกเราชาวทวีปซิงเยวี่ยมีทางรอดแล้ว…”

เหล่าประชาชนที่มุงดูฉากนี้จากที่ไกลๆ ตอนที่กู้ซีจิ่วปรากฎตัวขึ้นพวกเขาก็ตะลึงพรึงเพริดไปทันที!

ความปีติยินดีมหาศาลท่วมท้นหัวใจของทุกคน ทำให้พวกเขาอยากจะหัวเราะดังกึกก้องและอยากจะร้องไห้โฮ

————————————————————————————-

[1] เสี่ยวหลี่ เป็นตัวละครจากนวนิยายกำลังภายในเรื่อง ‘ฤทธิ์มีดสั้น’ ผลงานการประพันธ์ของโกวเล้ง จัดเป็นนวนิยายที่เน้นอารมณ์ความรู้สึกเป็นแนวหลัก มีปรัชญาชีวิตและคำคมแฝงอยู่