บท​ที่​ ​2855​ ​ถูก​ควบคุม​ ​5

การ​นอนหลับ​ตื่น​นี้​ของ​เธอ​เป็น​ที่​น่าพอใจ​อย่างยิ่ง​ ​หลังจาก​ตื่นขึ้น​มารู​้​สึก​ได้​เลย​ว่า​สุขภาพ​แข็งแรง​ขึ้น​ไม่น้อย

เธอ​ลืมตา​ขึ้น​ ​พบ​ว่า​เขา​ตื่น​ก่อน​แล้ว​ ​แต่​ยัง​นั่ง​ตัวตรง​ยิ่ง​ ​ทำให้​เธอ​ที่​ซุก​อยู่​ด้านใน​สบาย​ยิ่งนัก

เขา​คงอยู่​ใน​ท่านี​้​ตลอดทั้ง​คืน​เลย​หรือ​?

ต้อง​เหนื่อย​มาก​แน่ๆ​!

ความรู้สึกผิด​ผุด​ขึ้น​มา​ใน​ใจ​ของ​กู้​ซีจิ​่​วอี​กค​รั้ง​ ​รีบ​มุด​ออกมา​จาก​อ้อมแขน​ของ​เขา​ ​สั่งการ​เขา​ ​“​ข้า​ทำให้​เจ้า​เมื่อย​ใช่ไหม​?​ ​เจ้า​ลุกขึ้น​มายืด​เส้น​ยืด​สาย​เถอะ​”

ตี้ฝู​อี​ไม่​พูด​อะไร​ ​ลุกขึ้น​มายืด​เส้น​ยืด​สาย​อยู่​ภายใน​กระท่อม​จริงๆ

คน​ผู้​นี้​สง่างาม​มาตั​้ง​แต่​เกิด​ ​ต่อให้​ขยับ​เนื้อ​ขยับตัว​ไป​เรื่อย​ ​ก็​ลื่นไหล​ปาน​เมฆา​เคลื่อน​คล้อย​ธารา​ไหลริน​แล้ว​ ​ทำให้​คนที​่​เห็น​เจริญ​หู​เจริญตา

จู่ๆ​ ​เขา​ก็​หันกลับ​มา​ ​สบ​สายตา​กับ​เธอ

กู้​ซีจิ​่ว​หน้าแดง​นิดๆ​ ​เพิ่ง​พบ​ว่า​ตัวเอง​มอง​เขา​มา​ได้​ระยะ​หนึ่ง​แล้ว

เป็นครั้งแรก​ที่​เธอ​มอง​คน​ผู้​หนึ่ง​อย่างไร​้​จุดมุ่งหมาย​เนิ่นนาน​ขนาด​นี้

จึง​กระแอม​ครา​หนึ่ง​ ​เธอ​ละสายตา​ไป​อย่าง​สุขุม​ ​ตรวจสอบ​ร่างกาย​เล็กน้อย​ ​พลัง​วิญญาณ​ฟื้นฟู​กลับมา​ประมาณ​หนึ่ง​แล้ว​ ​ถึงแม้​จะ​ยัง​ไม่​ถึงขั้น​ที่​ออก​ไปร​บทั​พจับ​ศึก​ได้​ ​แต่​ความสามารถ​ใน​การเคลื่อนไหว​กลับคืน​มา​แล้ว​ ​เธอ​สามารถ​เคลื่อนไหว​อยู่​ภายใน​กระท่อม​น้ำแข็ง​อย่าง​อิสระ​ได้​แล้ว​ ​โดย​ไม่​หลั่ง​เหงื่อ​อก​มา​อีก

ไม่น่าเชื่อ​ว่า​อ้อมกอด​ของ​เขา​เป็น​แหล่ง​ฟื้นฟู​ของ​เธอ​!

คน​ผู้​นี้​ช่าง​เป็น​ดาว​นำโชค​ของ​เธอ​โดยแท้​!

กู้​ซีจิ​่​วก​็​ทราบ​เช่นกัน​ว่า​ ​ควร​รู้สึก​โชคดี​หรือ​ควรจะ​รู้สึก​เก้อ​กระดาก​ดี​ ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​เพ่งพิศ​เขา​อีก​สองครา

ตี้ฝู​อี​หยุด​ยืด​เส้น​ยืด​สาย​แล้ว​ ​มอง​เธอ​อย่างสงบ

นัยน์ตา​คู่​นั้น​ประหนึ่ง​รัตติกาล​ ​ยาม​ที่​ทั้งสอง​คน​สบตา​กัน​กู้​ซีจิ​่ว​ใจสั่น​ขึ้น​มา​อย่างที่​ควบคุม​ไม่อยู่

เธอ​คิด​แวบ​หนึ่ง​ ​เอ่ย​ว่า​ ​“​ต่อไป​ตอนที่​ข้า​หลับ​อยู่​ใน​อ้อมแขน​ของ​เจ้า​ ​เจ้า​สามารถ​ขยับตัว​ได้​ ​ไม่จำเป็น​ต้อง​เหยียด​ตรง​เช่นนี้​ ​อย่า​ได้​เหน็ดเหนื่อย​จน​เกินไป​”

ตี้ฝู​อี​หลุบ​ตาลง​ ​“​อืม​”

กู้​ซีจิ​่ว​ถอนหายใจ​ ​ตี้ฝู​อี​ที่ว่าง​่าย​เช่นนี้​เธอ​ไม่​ชิน​เอา​เสีย​เลย​…

ท้อง​เธอ​หิว​อีกแล้ว​ ​ร้อง​ครวญคราง​ยิ่ง

เธอ​อยาก​ออก​ไปดู​ข้างนอก​มาก​ ​ดู​ว่า​ตน​พอ​จะ​ฝึกฝน​ใน​กลุ่ม​พายุ​ได้​หรือยัง

พอ​เธอ​เดิน​ไป​ถึง​ประตู​ก็​พบ​ว่า​เปิด​ประตู​ไม่ได้​…

ประตู​บาน​นั้น​ราวกับ​เหล็กหล่อ​ ​เธอ​ผลัก​มัน​ให้​ขยับ​ไม่ได้​เลย

ไม่น่าเชื่อ​ว่า​พละกำลัง​ของ​เธอ​จะ​น้อย​นิด​ถึงขั้น​นี้​แล้ว​!

อ่อนแอ​จน​กลายเป็น​ไก่อ่อน​…

กู้​ซีจิ​่​วรู​้​สึก​ซึมกะทือ​นัก​ ​ยืน​อยู่​หน้า​ประตู​ครู่หนึ่ง​ ​เธอ​หันไป​หา​เขา​ ​“​ช่วย​เปิด​ประตู​ให้​ข้า​หน่อย​ได้​ไหม​?​”

ตี้ฝู​อี​เดิน​เข้ามา​อย่างเงียบเชียบ​ ​ผลัก​เบา​ๆ​ ​ครา​หนึ่ง​ ​ประตู​ก็​ส่งเสียง​ขึ้น​มา​แล้ว​เปิด​ออก

กู้​ซีจิ​่ว​เดิน​ออกมา​ ​ทันทีที่​ออกมา​ก็​หนาว​จน​สั่นสะท้าน​เลย​!

สายลม​นั้น​เยียบ​เย็น​เข้าไป​ถึง​กระดูก​ ​มุด​เข้าไป​สู่​ไขกระดูก​ของ​เธอ​ ​ทำให้​มือ​เท้า​ของ​เธอ​เย็นเฉียบ​ขึ้น​มา​อย่างรวดเร็ว​ ​เส้น​ขนลุก​ชู​ชัน​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​…

เธอ​ฝืน​อดทน​ต่อ​ความ​หนาวเย็น​นี้​ ​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​กระท่อม​น้ำแข็ง​หลัง​นี้​ที่​ตี้ฝู​อีส​ร้าง​ขึ้น​พึ่งพา​ได้​ยิ่งนัก

ด้านหลัง​คือ​ผาน​้ำ​แข็ง​ขนาดใหญ่​ ​มีย​อด​เขา​น้ำแข็ง​ขนาบ​ซ้าย​ขวา​ ​มี​เพียง​ด้านหน้า​ที่​เป็นพื้น​ที่โล่งแจ้ง​ ​แต่​ห่าง​ออก​ไป​อีก​หลาย​จั้ง​ก็​มีย​อด​น้ำแข็ง​แห่งหนึ​่​งบ​ดบั​งอยู​่​เช่นกัน

เมื่อ​เป็น​แบบนี้​ ​สายลม​โหม​กรรโชก​นั้น​จึง​พัด​เข้ามา​ไม่ได้

บน​ผนัง​ของ​กระท่อม​น้ำแข็ง​หลัง​นี้​มี​ผัง​อักขระ​อาคม​ที่​ดู​เก่าแก่​ยิ่ง​ ​กู้​ซีจิ​่​วจ​้​อง​มอง​ผัง​อาคม​เหล่านั้น​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​รู้สึก​อยู่​รางๆ​ ​ว่า​ค่อนข้าง​คุ้นตา​ ​คล้าย​เคย​พบเห็น​เมื่อ​นานแสนนาน​มา​แล้ว

“​ผัง​นี้​เจ้า​ร่ำเรียน​มาจาก​ผู้ใด​?​”​ ​เธอ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​เอ่ย​ถาม​เขา​ซึ่ง​ติดตาม​อยู่​ด้านหลัง

“​รู้แจ้ง​ได้​โดย​ไร้​อาจารย์​”​ ​ตี้ฝู​อีสง​วน​วาจา​ดั่ง​ทอง

กู้​ซีจิ​่​วอด​ไม่ได้​ที่จะ​เหลือบมอง​เขา​อีก​ครา​ ​ถอนหายใจ​ ​“​อักขระ​อาคม​ที่​วาด​นี้​คุ้นตา​ยิ่งนัก​ ​ไม่​คล้าย​สิ่ง​ที่จะ​รู้แจ้ง​ได้​โดย​ไร้​อาจารย์​ ​หรือว่า​เจ้า​จะ​เป็น​เทพ​บรรพกาล​ท่าน​ใด​กลับชาติมาเกิด​ใหม่​?​ ​ใน​สมอง​ยัง​หลงเหลือ​ความทรงจำ​เดิม​ใน​ชาติก่อน​อยู่​หรือไม่​?​”

ตี้ฝู​อี​หัวเราะ​เบา​ๆ​ ​ครา​หนึ่ง​ ​ในที่สุด​ก็​ถาม​เธอ​กลับ​แล้ว​ ​“​หากว่า​เป็น​เทพ​บรรพกาล​ ​เช่นนั้น​ท่าน​ก็​น่าจะ​รู้จัก​ข้า​กระมัง​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​เงียบ​ไป​ ​เธอ​มอง​เขา​แล้ว​รู้สึก​ว่า​คุ้นหน้า​อยู่​บ้าง​จริงๆ​ ​แต่​น่าเสียดาย​ที่​เธอ​นึกไม่ออก​เลย​จริงๆ

แน่นอน​ ​เรื่อง​น่าขายหน้า​แบบนี้​เธอ​ไม่​คิด​จะ​เอ่ย​ออก​ไป​…

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2856​ ​เสียสละ​ให้​ข้า​สัก​หน

แน่นอน​ ​เรื่อง​น่าขายหน้า​แบบนี้​เธอ​ไม่​คิด​จะ​เอ่ย​ออก​ไป​ ​ด้วยเหตุนี้​เธอ​จึง​เอ่ย​ด้วย​สีหน้า​เคร่งขรึม​ ​“​หากว่า​เจ้า​กลับชาติมาเกิด​ใหม่​ ​รูปโฉม​จะ​เปลี่ยนแปลง​ไป​แน่นอน​ ​ดังนั้น​ต่อให้​ข้า​เคย​รู้จัก​เจ้า​ใน​ชาติก่อน​ ​ชาติ​นี้​ก็​จำ​ไม่ได้​แล้ว​”

สายตา​ที่​ตี้ฝู​อี​มอง​เธอ​ไหว​วูบ​เล็กน้อย​ ​ไม่​เอ่ย​วาจา​อีก

กู้​ซีจิ​่ว​เขยิบ​เข้าไป​หา​เขา​ก้าว​หนึ่ง​ ​ถาม​เขา​อย่าง​เปี่ยม​ไป​ด้วย​ความคาดหวัง​ ​“​เช่นนั้น​เจ้า​มอง​ข้า​แล้ว​รู้สึก​ว่า​คุ้นตา​บ้าง​หรือไม่​?​”

ตี้ฝู​อี​ละสายตา​ไป​ ​กล​่า​งอย​่าง​เฉยเมย​ ​“​ข้า​ไม่เคย​จดจำ​ใบหน้า​พื้นๆ​ ​ได้​เลย​”

กู้​ซีจิ​่ว​ผงะ​ไป​!

เธอ​โมโห​อยู่​บ้าง​ ​“​ข้า​หน้าตา​พื้นๆ​ ​หรือ​?​!​ ​รูปโฉม​ของ​ข้า​ออกจะ​โดดเด่น​ยิ่งนัก​!​”

เธอ​ใช้​โฉมหน้า​จริง​เดิน​ไป​ไหน​ก็​ล้วน​กลายเป็น​ทิวทัศน์​งดงาม​อัน​เฉิดฉาย​ทั้งสิ้น​ ​ไม่รู้​ว่า​ดึงดูด​สาย​คน​ได้มาก​น้อย​เพียงใด​ ​เป็น​คน​ประเภท​ที่​ต่อให้​กลิ้ง​คลุก​กอง​ถ่าน​มาร​อบ​หนึ่ง​แล้ว​โยน​เข้าไป​ใน​ฝูงชน​ก็​ยัง​โดดเด่น​สะดุดตา​อยู่ดี​ ​จะ​เป็น​คน​หน้าตา​พื้นๆ​ ​ไป​ได้​อย่างไร​?​!

คน​ผู้​นี้​ตา​ไม่มี​แวว​เลย​!

สายตา​ตี้ฝู​อี​วนเวียน​อยู่​ที่​ใบหน้า​เธอ​สองครา​ ​แล้ว​เอ่ย​อีก​ประโยค​หนึ่ง​ ​“​มอง​ไม่​ออก​เลย​”

กู้​ซีจิ​่ว​พูดไม่ออก​แล้ว​…

เอาเถอะ​ ​เธอ​จะ​ไม่ถือสา​หาความ​กับ​คน​ตา​ไร้​แวว​!

เธอ​คิด​จะ​เดิน​ออก​ไป​อีก​สอง​สาม​ก้าว​ ​แต่​หนาว​จน​ทนไม่ไหว​แล้ว​จริงๆ​ ​เห็น​กัน​อยู่​ชัดๆ​ ​ว่า​บน​ร่าง​สวม​เสื้อคลุม​ขนสัตว์​ที่​หนา​ที่สุด​แล้ว​ ​แต่​ยังคง​ต้านทาน​ความ​เหน็บ​หนาว​ที่​เสียด​เข้าไป​ถึง​กระดูก​เช่นนั้น​ไม่ได้​อยู่ดี

สายลม​หอบ​หนึ่ง​พัดมา​ ​เธอ​เซ​ถอยหลัง​ไป​สอง​สาม​ก้าว

ตอนที่​ถอย​ไป​ ​ไม่ทราบ​ว่า​เท้า​ไป​สะดุด​อะไร​บน​พื้น​เข้า​ ​ซวนเซ​เล็กน้อย​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​กำลังจะ​ล้ม​หงายหลัง​ ​เธอ​จึง​เอ่ย​สั่งการ​ไป​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​“​รับ​ข้า​ไว้​!​”

ตี้ฝู​อี​เชื่อฟัง​ยิ่ง​ ​รับ​ตัว​เธอ​เอาไว้​จริงๆ​ ​โอบ​เธอ​ไว้​ใน​อ้อมแขน

อาภรณ์​ของ​เขา​ไม่​หนา​เลย​ชัดๆ​ ​ยัง​ดู​แผ่​พลิ้ว​ไสว​อยู่​ ​แต่​พอ​เธอ​ซุก​อยู่​ใน​อ้อมแขน​ของ​เขา​ ​กลับ​รู้สึก​อบอุ่น​ยิ่งนัก​ ​ราวกับ​ได้​พิง​เตา​ให้​ความอบอุ่น​อัน​หนึ่ง

มือ​เท้า​ที่​เกือบจะ​แข็งทื่อ​ไป​แล้ว​กลับมา​อบอุ่น​อย่างรวดเร็ว​ ​เดิมที​หลังจาก​ยืน​ได้​มั่น​แล้ว​เธอ​คิด​จะ​เดิน​ไป​ด้วยตัวเอง​ ​แต่​ตอนนี้​กลับ​ไม่​อยาก​แยก​ออกจาก​อ้อมกอด​อัน​อบอุ่น​ของ​เขา​อยู่​บ้าง

เธอ​ชะงัก​ไป​เล็กน้อย​ ​แล้ว​ทำ​หน้าหนา​ขึ้น​มา​อีก​ ​ไม่ยอม​ออกมา​จาก​อ้อมแขน​ของ​เขา​เสีย​เลย​ ​กระซิบ​สั่งการ​ ​“​ลอง​พา​ข้า​เข้าไป​ใน​กลุ่ม​พายุ​หน่อย​”

“​ได้​”​ ​ตี้ฝู​อี​อุ้ม​เธอ​ก้าว​เข้าไป​หา​พายุ​กลุ่ม​หนึ่ง

พายุ​กลุ่ม​นั้น​เป็น​พายุ​ที่​ใหญ่​ที่สุด​เท่าที่​พบเห็น​ได้​ใน​ตอนนี้​ ​เพิ่งจะ​เข้าไป​กู้​ซีจิ​่​วก​็​ถูก​สายลม​เหน็บ​หนาว​หอบ​หนึ่ง​โชย​ปะทะ​ ​เลือด​ลม​แทบจะ​จับตัว​แข็ง​ไป​ทั้ง​ร่าง​แล้ว​…

เธอ​หน้ามืด​ขึ้น​มา​ใน​ทันใด​ ​รู้​ว่า​ไม่ไหว​แล้ว​ ​รีบ​ร้อง​ขึ้น​มา​ว่า​ ​“​ออก​…​”

เธอ​เปล่ง​คำ​ว่า​ออก​ได้​คำ​เดียว​ ​จากนั้น​ปาก​ก็​ถูก​แช่แข็ง​แล้ว​ ​ไม่​อาจ​เอ่ย​ออกมา​ได้​เลย​สัก​คำ

ร่างกาย​เธอ​เริ่ม​แข็งทื่อ​ ​ไม่​สามารถ​ตอบสนอง​ได้​ ​ทว่า​ใน​ใจ​กลับ​รู้แจ้ง​ดี​ ​ได้​แต่​เบิกตา​มอง​ตัวเอง​หนาว​จน​แข็งทื่อ​อยู่​ใน​อ้อมแขน​ของ​เขา​อย่างรวดเร็ว​ ​ทว่า​จนใจ​ที่​ไม่​อาจ​เปล่ง​วาจา​ได้

แย่​แล้ว​!

ถ้า​ตน​ไม่ได้​มอบ​คำสั่ง​ถอยร่น​อย่างรวดเร็ว​ให้​เขา​ ​เขา​ก็​ปฏิบัติ​ไม่ได้

และ​ใจ​เดิม​ของ​เขา​ก็​รังเกียจ​เธอ​อย่างยิ่ง​อยู่​แน่นอน​ ​หากว่า​เธอ​ถูก​แช่แข็ง​อยู่​ที่นี่​ ​เกรง​ว่า​เขา​คงจะ​สุขสม​ปรีดา​ ​ยิ่ง​ไม่ยอม​ช่วยเหลือ​เธอ​…

เกรง​ว่า​ครั้งนี้​คง​จบเห่​แล้ว​!

ความคิด​เธอ​เพิ่ง​แล่น​มาถึง​จุด​นี้​ ​ตี้ฝู​อี​ที่​อุ้ม​เธอ​อยู่​พลัน​ซวนเซ​ ​ประ​เหมาะ​บังเอิญ​นัก​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​เซอ​อก​มาจาก​กลุ่ม​พายุ​!

กู้​ซีจิ​่​วที​่​เดิมที​กำลังจะ​ขาด​อากาศ​ตาย​แล้ว​ ​แต่​หลังจาก​ออกมา​ได้​ ​อากาศ​ก็​หลั่งไหล​เข้าสู่​โพรงจมูก​เธอ​อีกครั้ง​…

เธอ​ไอ​ขึ้น​มา​เหมือน​คน​สำลัก​น้ำ​ ​ไอ​อย่าง​สะท้าน​สะเทือน​อยู่​ใน​อ้อมแขน​เขา​…

คิ้ว​ตี้ฝู​อี​ขยับ​นิดๆ​ ​ฝ่ามือ​กระชับ​เข้าที่​แผ่น​หลัง​ของ​นาง​ ​คล้าย​คิด​จะ​ทำ​อะไร​ ​แต่​สุดท้าย​ก็​สะกด​กลั้น​ไว้

“​กลับ​…​กลับ​กระท่อม​…​”

เบื้องหน้า​เธอ​มืดมัว​ ​มองไม่เห็น​สีหน้า​เขา​แล้ว​ ​เธอ​พยายาม​ใช้​เรี่ยวแรง​อย่าง​สุดกำลัง​ถึง​พอ​ฝืน​ออกคำสั่ง​นี้​ให้​เขา​ได้

….

ในที่สุด​ก็​กลับมา​ถึง​ใน​กระท่อม​น้ำแข็ง​แล้ว

กู้​ซีจิ​่​วนั​่​งอยู​่​บน​ผ้านวม​ ​บน​ร่าง​ห่ม​เสื้อคลุม​ขนสัตว์​ตัว​หนึ่ง​เอาไว้​แต่​ก็​ยัง​รู้สึก​หนาว​อยู่ดี

ตัวสั่น​ไม่​หยุด