บท​ที่​ ​2893​ ​เมามาย​ ​2

กู้​ซีจิ​่ว​ใน​สภาพ​กรึ​่ม​สุรา​เล็กน้อย​ยังคง​ว่าง่าย​ยิ่งนัก​ ​ถูไถ​ศีรษะ​กับ​ฝ่ามือ​ของ​เขา​ ​ยาม​ที่​ลุกขึ้น​มา​เธอ​มึน​ๆ​ ​อยู่​บ้าง​ ​ซวนเซ​เล็กน้อย​ ​หวิด​จะ​ล้ม​คะมำ​แล้ว​ ​ตี้ฝู​อี​พลัน​รับ​นาง​ไว้​ใน​อ้อมแขน

กู้​ซีจิ​่​วล​้ม​เข้า​สู้​อ้อมแขน​ของ​เขา​ ​เธอ​ส่าย​หัว​นิดๆ​ ​ดวง​หน้า​น้อย​ๆ​ ​เงย​ขึ้น​มอง​เขา

ตี้ฝู​อี​หลุบ​ตาลง​สบ​สายตา​กับ​นาง

แววตา​เขา​ลุ่มลึก​ดุจ​มหาสมุทร​ดวงดาว​ ​ดวงตา​เธอ​พร่า​เลือน​เหมือน​แมว​ ​ใน​ดวงตา​ของ​แต่ละ​ฝ่าย​ต่าง​สะท้อน​เงา​ร่าง​ของ​กันและกัน

ลมหายใจ​ของ​นาง​อวล​กลิ่น​สุรา​นิดๆ​ ​ผสาน​กับ​กลิ่นหอม​อันเป็น​เอกลักษณ์​บน​กาย​นาง​ ​ทำให้​จิตใจ​ของ​ตี้ฝู​อี​พลัน​ปั่นป่วน​ขึ้น​มา​ ​ราวกับ​มี​อารมณ์​ที่​พลุ่งพล่าน​อัน​ใด​กำลังจะ​ปะทุ​ขึ้น​มา​ ​คลื่น​ความร้อน​ที่​ไม่​คุ้นเคย​พุ่ง​วาบ​ขึ้น​มา​ใน​ช่วง​ท้องน้อย​ ​ทำให้​เขา​พลัน​เกิด​ความปรารถนา​อย่างหนึ่ง​ขึ้น​มา​ ​ความปรารถนา​ที่​ต้องการ​จะ​กด​ตัวนาง​ลง​บน​เตียง​…

“​เสี่ยวฝู​อี​ ​เจ้า​น่ามอง​โดยแท้​!​”​ ​จู่ๆ​ ​สอง​มือ​ของ​กู้​ซีจิ​่​วก​็​กอบ​กุม​ใบหน้า​เขา​ ​แสดง​ความเห็น​อย่างจริงจัง

เขา​ยิ้ม​แวบ​หนึ่ง​ ​รอยยิ้ม​งามสง่า​ ​แววตา​เย้ายวน​คน​ ​“​น่ามอง​ก็​มอง​ให้​มาก​หน่อย​เถิด​”

“​ใบหน้า​นี้​ของ​เจ้า​…​กวัก​เรียก​ดอก​ท้อ​ยิ่งนัก​ ​ข้า​อยาก​จะ​…​อยาก​จะ​ให้​เจ้า​สวมหน้ากาก​สัก​อัน​เอาไว้​จริงๆ​ ​ไม่​ให้​ผู้อื่น​ได้​ยล​อีก​…​”​ ​มือ​น้อย​ๆ​ ​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ปีนป่าย​ขึ้น​มาบน​แก้ม​ของ​เขา​ ​คล้าย​กำลัง​ดื่มด่ำ​กับ​ใบหน้า​อัน​เกลี้ยงเกลา​ของ​เขา​อยู่

มือ​น้อย​ๆ​ ​ของ​นาง​นุ่มนิ่ม​ ​ยาม​ที่​ปัด​ผ่าน​ใบหน้า​เบา​ๆ​ ​ราวกับ​กำลัง​ปัด​ป่าย​ลง​บน​หัวใจ​คน​ด้วย​ ​คัน​ยุบยิบ​ ​ชา​หนึบ​รางๆ

สีหน้า​ตี้ฝู​อี​ลุ่มลึก​ลง​ยิ่งกว่า​เดิม​ ​ตรง​มุม​ปาก​เผย​รอยยิ้ม​ออกมา​แล้ว​ ​“​เช่นนั้น​วันหน้า​ข้า​จะ​สวมหน้ากาก​ไว้​ ​ใบหน้า​ที่แท้​จริง​จะ​มี​เพียง​เจ้าที่​ได้​ยล​ดี​หรือไม่​?​”

“​ดี​!​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​พยักหน้า​อย่างจริงจัง​ ​“​ชักนำ​ดอก​ท้อ​มา​ไม่ดี​เลย​ ​ยุ่งยาก​!​”

“​อืม​ ​ข้า​ก็​รู้สึก​ว่ายุ​่ง​ยาก​เหมือนกัน​ ​เช่นนั้น​ก็​ตกลง​ตาม​นี้​ ​ต่อไป​เมื่อ​ออก​ไป​ข้างนอก​ข้า​จะ​สวมหน้ากาก​ไว้​ ​กลับบ้าน​มา​แล้ว​ค่อย​ถอด​ออก​”

ในที่สุด​ฤทธิ์​สุรา​ก็​ส่งผล​แล้ว​ ​ร่างกาย​กู้​ซีจิ​่​วอ​่อน​ยวบ​ ​ร่าง​แทบจะ​แปะ​อยู่​บน​ตัว​เขา​อย่าง​สมบูรณ์​แล้ว​ ​เอ่ย​พึมพำ​ ​“​ทำไม​ฟ้า​ดิน​ถึง​หมุนติ้ว​อยู่​ตลอด​เลย​ล่ะ​?​ ​พื้นดิน​ก็​ยวบยาบ​ไม่​ราบเรียบ​…​หรือว่า​กำลังจะ​มีทัณฑ​์​สวรรค์​อีกแล้ว​?​”

ตี้ฝู​อีกุม​ขมับ​แล้ว​ ​อุ้ม​นาง​ก้าว​ยัง​ไปริม​เตียง​ ​“​ฟ้า​ดิน​มิได้​พลิก​หมุน​ ​เป็น​เจ้าที่​เมามาย​แล้ว​!​”

แล้ว​อุ้ม​นาง​ขึ้น​วาง​บน​เตียง​ ​ดึง​ผ้าห่ม​มาค​ลุม​ให้

เธอ​รู้สึก​ร้อน​อยู่​บ้าง​ ​จึง​เตะ​ผ้าห่ม​ออก​ทันที

ตี้ฝู​อี​ห่ม​ให้​นาง​ต่อเนื่อง​กัน​ถึง​สาม​ครั้ง​ ​สุดท้าย​นาง​ก็​ล้วน​เตะ​ออก​ทั้งสิ้น

อากาศ​ของ​ภพ​มารค​่อ​นข​้าง​เย็น​ ​เขา​เกรง​ว่านาง​จะ​หนาว​ ​หลังจาก​ห่ม​ผ้า​ให้​นาง​แล้ว​ ​จึง​ร่าย​คาถา​เสีย​เลย​ ​ทำให้​ในที่สุด​นาง​ก็​เป็น​เด็กดี​แล้ว​ ​ซุก​อยู่​ใน​ผ้าห่ม​หลับใหล​ไป

ตี้ฝู​อี​พัวพัน​กับ​นาง​อยู่​เนิ่นนาน​ปานนี้​ ​ค่อนข้าง​คอแห้ง​อยู่​บ้าง​ ​เลือด​ลม​พลุ่งพล่าน

จึง​ริน​น้ำ​ใน​กาน้ำ​ชา​บน​โต๊ะ​ถ้วย​หนึ่ง​ ​ดื่ม​เข้าไป​รวดเดียว​หมด​ ​ถึง​ได้​รู้สึก​ดีขึ้น​มาบ​้าง

หลาย​วัน​มานี​้​เขา​นอน​ร่วม​ห้อง​กับ​นาง​มาโดยตลอด​ ​เพียงแต่​ใช้​เตียง​สอง​หลัง

หลัง​หนึ่ง​จัดวาง​ไว้​ใน​ที่แจ้ง​ ​อีก​หลัง​หนึ่ง​ปกติ​เขา​จะ​เก็บ​เอาไว้​ ​มี​เพียง​ก่อน​เข้านอน​ถึง​จะ​หยิบ​ออกมา​ ​ให้​เตียง​ทั้งสอง​หลัง​ตั้ง​เรียง​เคียง​กัน

มิใช่​ว่า​เขา​ไม่มีความคิด​ต่อนาง​ถึง​ได้​ได้​ทำตัว​เป็น​สุภาพบุรุษ​เช่นนี้​ ​แต่​เป็น​เพราะ​เขา​ไม่​อยาก​จะ​หยาม​เกียรติ​นาง​ ​เขา​กระทำการ​ใด​ล้วน​ใส่ใจ​ความสมบูรณ์​แบบ​ ​ดังนั้น​เรื่องราว​ที่​หวานชื่น​ที่สุด​ยังคง​ต้อง​เก็บ​ไว้​ทำ​ใน​คืน​วิวาห์​ถึง​จะ​สมบูรณ์แบบ​…

อันที่จริง​ก็​ไม่ใช่​ครั้งแรก​ที่​เขา​กับ​นาง​นอน​ร่วม​ห้อง​กัน​ ​ใน​กระท่อม​น้ำแข็ง​ที่​แดน​น้ำแข็ง​ก็​อยู่​ด้วยกัน​ ​เพียง​ยาม​นั้น​ทั้งสอง​ล้วน​ทำ​ไป​เพื่อ​ฝึกฝน​วรยุทธ์​เท่านั้น

แต่​การ​นอน​ร่วม​ห้อง​กัน​ใน​หลาย​วัน​มานี​้​ ​ใน​ใจ​ตี้ฝู​อีก​ลับ​มีความรู้สึก​แปลก​ๆ​ ​อยู่​ ​เมื่อม​อง​เห็น​คนที​่​นอน​อยู่​บน​เตียง​หลัง​ข้างๆ​ ​ได้กลิ่น​จางๆ​ ​บน​ร่าง​นาง​อวล​อยู่​ภายใน​ห้อง​ ​ทำให้​บางครั้ง​เขา​ก็​หลับ​ไม่​ลง​…

เขามอง​นาง​ที่​หลับ​อยู่​บน​เตียง​อีกครั้ง​ ​ใน​ทรวงอก​คล้าย​มี​อารมณ์​อัน​พลุ่งพล่าน​กำลังจะ​ปะทุ​ขึ้น​มา​อีกครั้ง

เขา​สบถ​คำ​หนึ่ง​ ​หันหลัง​ก้าว​ออก​ไป​ ​สั่ง​คน​ปรุง​น้ำแกง​สร่าง​เมา​ให้​นาง

ถึงแม้​ดีกรี​ของ​สุรา​นี้​จะ​แรง​พอ​ ​แต่​สุรา​ดี​ ​ต่อให้​ดื่ม​จน​เมา​ก็​ไม่​ส่งผล​เสีย​ต่อ​ร่างกาย​ ​ตี้ฝู​อี​คิด​จะ​อาศัย​ฤทธิ์​สุรา​ทำให้​นาง​นอนหลับ​นาน​ขึ้น​อีกหน่อย​ ​ดังนั้น​ยาม​ที่​เขา​เข้ามา​เป็น​ครั้ง​ที่สอง​ก็​ผ่าน​ไป​หนึ่ง​ชั่ว​ยาม​แล้ว

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2894​ ​เมามาย​ ​3

เขา​ยก​น้ำแกง​สร่าง​เมา​เข้ามา​ ​แต่​พอ​มองเห็น​ฉาก​บน​เตียง​หัวใจ​เขา​พลัน​เต้น​กระหน่ำ​ ​โลหิต​ร้อน​ๆ​ ​พุ่ง​สู่​ยอด​ศีรษะ

กู้​ซีจิ​่​วที​่​อยู่​บน​เตียง​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​เตะ​ผ้าห่ม​ออก​อีกแล้ว​!

นาง​นอนหลับ​อยู่​ ​ก็​ยัง​สามารถ​คลาย​อาคม​ที่​เขา​ลง​ไว้​บน​ผ้าห่ม​ได้​ ​ช่าง​เป็นเรื่อง​ที่​พบเห็น​ได้​ยาก​โดยแท้​ ​นาง​คงจะ​ยัง​ร้อน​อยู่​ ​ไม่เพียงแต่​เตะ​ผ้าห่ม​เท่านั้น​ ​ยัง​ปลด​สาบ​เสื้อ​ออก​ด้วย​ ​เผย​ทรวงอก​ขาว​สล้าง​ออกมา​ครึ่งหนึ่ง​ ​ขา​เกง​ขา​พอง​ก็​ถูก​นาง​เตะ​ๆ​ ​ถีบ​ๆ​ ​จน​หลุด​ออกมา​แล้ว​ ​เผย​เรียว​ขายาว​ขาว​อม​ชมพู​ทั้งสอง​ข้าง​ออกมา​ ​บัดนี้​นอน​อยู่​บน​เตียง​อย่าง​แผ่หลา​ยิ่ง​ ​เป็น​ลักษณะ​ที่​ตี้ฝู​อี​ยัง​ไม่เคย​พบเห็น​มาก​่อ​น.​..

เดิมที​ตี้ฝู​อี​ฝึกฝน​วรยุทธ์​สงบ​จิตใจ​อยู่​ด้านนอก​มา​หนึ่ง​ชั่ว​ยาม​แล้ว​ ​ถึง​ทำให้​เลือด​ลม​กลับเป็น​ปกติ​ได้​ ​ยาม​นี้​พอ​เห็น​นาง​อยู่​ใน​สภาพ​นี้​ ​ปาก​คอ​เขา​พลัน​แห้งผาก​ขึ้น​อีกครั้ง​ ​ใน​ทันใดนั้น​ตรง​ท้องน้อย​คล้าย​มี​เพลิง​ลุก​โหม​อยู่​ ​ราวกับ​มีบาง​สิ่ง​กำลัง​ร่ำร้อง​…

ตี้ฝู​อีสูด​หายใจ​ลึก​ๆ​ ​เขา​มีระเบียบ​วินัย​ใน​ตัวเอง​เสมอมา​ ​บำเพ็ญ​วิถี​เซียน​ที่​ไร้อารมณ์​ไร้​ปรารถนา​ ​ปกติ​แล้ว​แทบจะ​ไม่มี​ความต้องการ​เลย​ ​หลังจาก​ได้​พบ​กับ​นาง​ ​ความปรารถนา​ใน​กาย​เขา​ก็​ราวกับ​สัตว์ร้าย​จำศีล​ที่​ได้ยิน​เสียง​ฟ้า​ฝน​ใน​ฤดูใบไม้ผลิ​ ​เริ่ม​ฟื้น​ตื่นขึ้น​มาช​้า​ๆ​…

แน่นอน​ ​ถึง​จะ​ตื่นขึ้น​มา​แล้ว​ ​เขา​ก็​ยังคง​ควบคุม​มัน​ได้ดี​ยิ่ง​ ​ไม่เคย​ปล่อย​ให้​ผู้ใด​มองออก​เลย​ ​และ​กลับ​สู่​สภาพ​ปกติ​อย่างรวดเร็ว​นัก

แต่​หน​นี้​ดูจะ​ต่าง​ออก​ไป​บ้าง​ ​อาการ​ปาก​คอแห้ง​ผาก​ของ​ตน​ก่อนหน้านี้​คล้าย​จะ​คงอยู่​ตลอด​ ​อารมณ์​วาบหวาม​ค่อยๆ​ ​มา​เยือน​ ​มัน​เริ่ม​ลุกลาม​อย่าง​บ้าคลั่ง​!​ ​โลหิต​ร้อน​ๆ​ ​เดือด​พล่าน​ปาน​หนุ่มน้อย​ที่​เพิ่ง​เข้าสู่​ห้วง​รัก​เป็นครั้งแรก

เขา​ชะงัก​เท้า​แวบ​หนึ่ง​ ​ยกมือ​ขึ้น​นิด​ ​ผ้าห่ม​บน​เตียง​ลอย​ขึ้น​มา​ ​คลุม​ลง​บน​ร่าง​ของ​นาง​อีกครั้ง​ ​ห่อหุ้ม​ร่างกาย​ที่​เปิด​เปลือย​ของ​นาง​เอาไว้​อย่างมิดชิด

แล้ว​เขา​ถึง​ได้​ก้าว​เข้าไป​ ​“​ซีจิ​่ว​ ​ลุกขึ้น​มาดื​่​มน​้ำ​แกง​สร่าง​เมา​ก่อน​แล้ว​ค่อย​นอน​ต่อ​”

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่​ขยับ​ ​ยังคง​หลับสนิท​ยิ่ง

ดวง​หน้า​พริ้มเพรา​นั้น​ดุจ​แต้ม​ชาด​ ​ริมฝีปาก​ก็​ฉ่ำ​วาว​เย้ายวน​คน​ ​ยาม​ที่​เม้มปาก​ไว้​นิดๆ​ ​ราวกับ​ดอกกุหลาบ​ตูม​ ​ทำให้​คน​อยาก​จะ​แนบ​จุมพิต​สัก​ครา​…

ลูกกระเดือก​ตี้ฝู​อี​ขยับ​นิดๆ​ ​แววตา​ที่ราบ​เรียบ​อยู่​เสมอ​คล้าย​จะ​มี​ระลอกคลื่น​โถม​ขึ้น​มา​แล้ว​ ​นิ้วมือ​ที่​ถือ​ถ้วย​น้ำแกง​สร่าง​เมา​เอาไว้​จับ​แน่น​นิดๆ​…

ใน​เส้นเลือด​คล้าย​มี​เพลิง​ลุก​โหม​ขึ้น​มา​ ​ทำให้​เขา​ต้องการ​ทุกอย่าง​ของ​ผู้​ที่​เบื้องหน้า​นี้​…

แต่​สติ​ที่​รับรู้​ดี​ชั่ว​ก็​ทราบ​ว่า​ไม่สมควร​…

“​ไม่​…ฝู​อี.​..​”​ ​ริมฝีปาก​จิ้มลิ้ม​ของ​กู้​ซีจิ​่​วที​่​อยู่​ใน​ห้วง​นิทรา​พลัน​เอ่ย​ประโยค​เช่นนี้​ออกมา​อย่าง​งึมงำ​ ​นาง​ยังคง​หลับตา​อยู่​ ​ทว่า​สอง​มือ​กลับ​ชูขึ้น​มา​ ​ราวกับ​วอนขอ​ให้​อุ้ม

จิตใจ​ของ​ตี้ฝู​อี​พลัน​สะท้าน​ ​ใน​สมอง​เกิด​เสียงดัง​ตูม​ ​เชือก​ที่​เรียกว่า​สติสัมปชัญญะ​พลัน​ขาด​ผึง​แล้ว

เขา​โน้ม​กาย​ลง​ไป

เมื่อ​เห็น​ว่า​กำลังจะ​ได้​แนบชิด​กับ​ริมฝีปาก​อิ่ม​ที่​เผยอ​นิดๆ​ ​ของ​นาง​แล้ว

กู้​ซีจิ​่ว​พลัน​ลืมตา​ขึ้น​มา​ ​ลมหายใจ​ของ​ตี้ฝู​อี​ขาด​ห้วง​!​ ​ชะงัก​อยู่​ตรงนั้น

ดวงตา​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​หรี่​ปรือ​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​เพิ่ง​ตื่น​ ​เมื่อม​อง​เห็น​ตี้ฝู​อี​ที่อยู่​ใกล้​ใน​ระยะ​ประชิด​ก็​สะดุ้งโหยง​ ​ผลัก​เขา​ออก​ไป​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​“​เจ้า​ทำ​อะไร​?​!​”

ตี้ฝู​อี​ถูก​เธอ​ผลัก​จน​เซ​ถอยหลัง​ไป​ก้าว​ใหญ่​ ​แกง​สร่าง​เมา​ใน​มือ​เกือบจะ​สาด​ออกมา​แล้ว

ทันทีที่​กู้​ซีจิ​่ว​มองเห็น​น้ำแกง​สร่าง​เมา​ใน​มือ​ของ​เขา​อีกครั้ง​ ​ก็​ผงะ​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​ทราบ​ได้​รางๆ​ ​แล้ว​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น

เธอ​เลิ​่​กลั​่​กอยู​่​บ้าง​ ​“​ที่แท้​เจ้า​ก็​มาส​่ง​น้ำแกง​สร่าง​เมา​ให้​ข้า​นี่เอง​ ​ข้า​หลง​นึก​ว่า​…​”

นี่​เธอ​ถูก​การขโมย​จูบ​ของ​ลูกศิษย์​ทำให้เกิด​เงามืด​ไป​แล้ว​หรือ​?

ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​นึก​ไป​ว่า​ตี้ฝู​อีก​็​คิด​จะ​ขโมย​จูบ​ตน​เช่นกัน​ ​เมื่อ​ครู่​เกือบจะ​ซัด​ฝ่ามือ​ออก​ไป​แล้ว​ ​โชคดี​!​ ​โชคดี​แล้ว​!​ ​ที่​แค่​ผลัก​ออก​ไป​เล็กน้อย​ ​ไม่งั้น​คง​กระดาก​ไป​กัน​ใหญ่​!

เธอ​ลุกขึ้น​นั่ง​ ​ยื่นมือ​ไปหา​เขา​ ​“​ให้​ข้า​กิน​เอง​เถอะ​”

เธอ​ค่อนข้าง​ปวดหัว​คล้าย​จะ​เมาค้าง​อยู่​บ้าง​ ​น้ำแกง​สร่าง​เมา​นี้​มา​ได้​ถูก​เวลา​พอดี

ตี้ฝู​อี​ช่าง​ใส่ใจ​เกินไป​แล้ว​จริงๆ​!

กู้​ซีจิ​่ว​ซาบซึ้ง

เธอ​ยื่นมือ​อก​ไปรับ​ชาม​ ​นิ้วมือ​แตะ​โดนิ​้ว​มือ​ของ​เขา​เข้า​อย่าง​ไม่​อาจ​เลี่ยง​ได้

‘​เพล้ง​!​’​ ​น้ำแกง​สร่าง​เมา​หลุดมือ​ร่วง​ลงพื้น

กู้​ซีจิ​่​วนิ​่​งงั​น.​..

ทำไม​เขา​ถึง​หดกลับ​ไป​เร็ว​ขนาด​นี้​กัน​?

ยัง​มี​อีก​ ​มือ​ของ​เขา​ค่อนข้าง​ร้อน​ลวก​…

เป็นครั้งแรก​ใน​ชีวิต​ที่​ตี้ฝู​อี​เสีย​อาการ​ถึง​เพียงนี้​!

————————————————————————————-