บท​ที่​ ​2981​ ​ดาว​ช่วยชีวิต​ ​2

“​เด็กดี​ ​มา​อยู่​ข้าง​กาย​ข้า​เถิด​ ​ข้า​ไม่มีทาง​ทำร้าย​เจ้า​”​ ​น้ำเสียง​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​อ่อนโยน​ดึงดูด​ ​ราวกับ​ตะขอ​เล็ก​ๆ​ ​เกี่ยว​หัวใจ​ของ​คน​ให้​สั่น​ไหว​ ​ทำให้​คน​อดใจ​ไม่อยู่​ต้องการ​จะ​ฟัง​เสียง​เขา

เขา​เอ่ย​พลาง​ค่อยๆ​ ​เก็บ​แขน​เสื้อ​เข้ามา​ทีละ​ชุ​่น​ๆ

ปัจจุบัน​วรยุทธ์​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​สูงส่ง​ ​ถึงแม้​จะ​ยัง​ห่าง​ชั้น​กับ​เขา​อยู่​แต่​ก็​ไม่​อาจ​ดูแคลน​ได้​แล้ว

ถึงอย่างไร​นาง​ก็​เป็นอดีต​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​กลับชาติมาเกิด​ ​บน​ร่าง​มีพลัง​พิสดาร​อย่างหนึ่ง​อยู่

พลัง​นี้​ยาม​ปกติ​อาจจะ​ดู​ไม่​ออก​ ​แต่​เมื่อ​นาง​ประสบ​อันตราย​ใหญ่หลวง​ ​ก็​มี​ความเป็นไปได้​ที่​พลัง​นี้​จะ​ตื่นขึ้น​มา​ ​ไม่รู้​จะ​สำแดง​กระบวน​ท่า​อัน​ใด​ออกมา​เพื่อ​ต่อต้าน​ผู้อื่น​…

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​มั่นใจ​ว่า​สามารถ​สังหาร​นาง​ได้​ใน​กระบวน​ท่าเดียว​ ​แต่​เขา​ไม่​อยาก​สังหาร​นาง​ ​แค่​อยาก​จับเป็น​นาง​…

ย่อม​ต้อง​ใช้​กระบวน​ท่า​บางอย่าง​ที่​รับประกัน​ว่า​จะ​จับ​นาง​ไว้​ได้

กู้​ซีจิ​่​วที​่​ถูก​กักขัง​ไว้​ใน​แขน​เสื้อ​ของ​เขา​ถึงแม้​สีหน้า​จะ​ไม่​ยินยอม​ ​แต่​นาง​ควบคุม​มือ​เท้า​ของ​ตน​ไม่ได้​ ​เดิน​เข้าไป​หา​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ทีละ​ก้าว​ๆ​…

ดวงตา​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ส่อง​ประกาย​นิดๆ​ ​สายตา​ที่​มอง​นาง​ฉายแวว​อ่อนโยน​ ​อ้าแขน​ออก​กึ่งหนึ่ง​…

อยาก​จะ​กอด​นาง​ยิ่งนัก​มาโดยตลอด​ ​อยาก​มาก​จริงๆ​!

ตอนนี้​ในที่สุด​ก็​มีโอกาส​แล้ว​…

ร่างกาย​กู้​ซีจิ​่ว​ส่าย​โงนเงน​ ​ในที่สุด​ก็​ตก​เข้าสู่​อ้อมแขน​ของ​เขา

กลิ่นหอม​อ่อน​จาง​โชย​ปะทะ​หน้า​ ​เป็น​กลิ่น​กาย​ที่​เขา​คุ้นเคย​ ​ใน​ทรวงอก​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ดุจ​มี​โลหิต​ร้อน​ซัด​ตลบ​ ​หมาย​จะ​กอด​นาง​แน่น​ๆ​ ​ตาม​สัญชาตญาณ

จู่ๆ​ ​สีหน้า​เขา​พลัน​แปรเปลี่ยน​ ​สอง​มือจับ​สอง​แขน​ของ​คนใน​อ้อมกอด​เอาไว้​!​ ​กระชาก​อย่างแรง​!

คนใน​อ้อมแขน​ถูก​กระชาก​จน​ปลิว​ออก​ไป​ ​ล้ม​ลง​บน​พื้นเสีย​งดัง​พลั่ก​ ​คราง​แผ่วๆ​ ​ครา​หนึ่ง

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ถอยหลัง​ไป​ก้าว​หนึ่ง​ ​นิ้วมือ​พลัน​กำ​แน่น​!​ ​จู่ๆ​ ​ก็​ซัด​ฝ่ามือ​เข้าใส่​คนที​่​อยู่​บน​พื้น​!

ลำแสง​สีขาว​สาย​หนึ่ง​เข้า​ครอบคลุม​ร่าง​ของ​คน​ผู้​นั้น​ ​เมื่อ​แสงสี​ขาว​สลาย​ไป​ ​บน​พื้น​ไหน​เลย​จะ​ยัง​ใช่​กู้​ซีจิ​่ว​ผู้​อ้อนแอ้น​อรชร​คน​นั้น​อยู่​?​ ​เป็น​หุ่นเชิด​ตัว​หนึ่ง​ชัดๆ​!

รูปลักษณ์​ของ​หุ่นเชิด​ตัว​นั้น​มี​เค้า​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​แค่​สาม​ส่วน​เท่านั้น​ ​เพียงแต่​หลังจาก​ถูก​คน​ร่าย​อาคม​ใส่​ ​ก็​จะ​ดูเหมือน​กู้​ซีจิ​่​วทุ​กป​ระการ

อาคม​นี้​ละเอียดอ่อน​ยิ่ง​ ​แต่​ด้วย​ความสามารถ​ระดับ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แล้ว​ ​มอง​มัน​ออก​ได้​ไม่ยาก​เลย

แต่​เมื่อ​เผชิญ​กับ​เรื่องราว​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​แล้ว​สมอง​ที่​ปราดเปรื่อง​เสมอมา​ของ​เขา​ก็​จะ​เลอะเลือน​ไป​อย่างง่ายดาย​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​คือ​หุ่น​ตัว​นี้​ยัง​เหมือน​นาง​ทุก​อากัปกริยา​วาจา​ด้วย​ ​ซ้ำ​ช่วงเวลา​ที่​ปรากฏตัว​ขึ้น​ก็​เหมาะสม​ยิ่ง​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​ตบตา​เขา​ได้​เช่นนี้​!

ทันใดนั้น​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​คล้าย​จะ​นึก​อะไร​ขึ้น​ได้​ ​โบก​แขน​เสื้อ​ไป​ทาง​บอล​เถา​หนาม​ที่​ขยับ​ไหว​อยู่​ตรงนั้น​ครา​หนึ่ง​ ​เถา​หนาม​ถดถอย​ไป​ดั่ง​กระแสน้ำ​ ​เผย​ให้​เห็น​สิ่ง​ที่อยู่​ด้านใน​ ​ด้านใน​คือ​หุ่นเชิด​ขนาดใหญ่​ตัว​หนึ่ง​…

หุ่นเชิด​ตัว​นี้​คล้าย​จะ​ประกอบ​ขึ้น​มา​อย่างเร่งรีบ​ ​แม้แต่​เครื่อง​หน้า​ก็​ไม่มี​อยู่​เลย​ ​เป็น​เพียง​ก้อน​ใหญ่​ๆ​ ​เท่านั้น​ ​เพียงแต่​มัน​ขยับ​เป็น​ครวญคราง​เป็น​ ​เถา​หนาม​ถอย​ออก​ไป​แล้ว​ ​มัน​ก็​ยังคง​ขยับ​ดิ้นรน​อยู่​ตรงนั้น​อย่างเอาจริงเอาจัง​ ​แสดง​ได้​สมจริง​ยิ่ง

ส่วน​ตี้​เฮ่า​กับ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ที่​เดิมที​สมควร​จะ​อยู่​ด้านใน​กลับ​หาย​ไป​อย่างไร​้​ร่องรอย​ ​ชัดเจน​ยิ่ง​ ​พวกเขา​ถูก​คน​ฉวยโอกาส​ช่วยเหลือ​ไป​แล้ว​!

ติดกับ​แล้ว​!

สีหน้า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เขียว​คล้ำ​!

ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​ช่วย​คน​หนี​ไป​ได้​ภายใต้​สายตา​ของ​เขา​!

ช่าง​ท้าทาย​ขีดจำกัด​ของ​เขา​ยิ่งนัก​จริงๆ​!

เขา​ตะลึงงัน​อยู่​ที่​เดิม​ครู่หนึ่ง​ ​จู่ๆ​ ​ก็​แย้มยิ้ม

สามารถ​ใช้​กลยุทธ์​หลี​่​สิ้น​แทน​ท้อ​ ​ชิง​ตัว​คน​ไป​ได้​อย่างเงียบเชียบ​ภายใต้​สายตา​ของ​เขา​เช่นนี้​ ​มี​เพียง​วิธี​เดียว​เท่านั้น​ ​อีก​ฝ่าย​ใช้​วิชา​เคลื่อนย้าย​ผนวก​กับ​วิชา​เร้น​กาย

และ​คนที​่​สามารถ​ใช้​ทั้งสอง​วิชานี​้​ได้​ในเวลาเดียวกัน​ก็​มี​เพียง​คนเดียว​เท่านั้น​…​กู้​ซีจิ​่ว​!

นาง​มา​แล้ว​จริงๆ​…

ไม่มี​ผู้ใด​สามารถ​หนี​ออก​ไป​จาก​ทะเลทราย​แห่ง​นี้​ได้​ ​ต่อให้​นาง​พาตี​้​เฮ่า​หนี​ไป​แล้ว​จะ​หนี​ไป​ที่ไหนได้​เล่า​?

ยิ่งไปกว่านั้น​คือ​นาง​ยัง​พามั​งกร​ประทีป​ชมพู​ที่​ทั้ง​โง่​ทั้ง​ทึ่ม​ตัว​นั้น​ไป​ด้วย​!

เขา​จะ​หานาง​ให้​เจอ​อีกครั้ง​ ​จะ​ไปหา​นาง​ตัวจริง​ ​ทำให้​นาง​หนี​ไม่​พ้น​เงื้อมมือ​ของ​ตน​อีก​!

เขา​ยกมือ​ขึ้น​ ​ลูบ​หุ่นเชิด​สอง​ตัว​นั้น​เบา​ๆ​ ​ไม่​กี่​ครา​ ​แล้ว​ยิ้ม​ออกมา

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2982​ ​ดาว​ช่วยชีวิต​ ​3

กล้ามา​จูงจมูก​ผู้​สูงส่ง​เช่น​เขา​ได้

เสี่ยว​ซีจิ​่ว​ ​เมื่อ​ได้​พบกัน​ครั้งหน้า​ ​เจ้า​นึก​ว่า​จะ​ยัง​สามารถ​ใช้​หุ่นเชิด​นี้​ตบตา​ข้า​ได้​อีก​หรือ​?

สายตา​เขา​หันเห​ไป​ทาง​เสี่ยว​เฮย​ ​เสี่ยว​เฮย​ยืน​ทึ่ม​ทื่อ​อยู่​ตรงนั้น​ ​แน่นิ่ง​ปาน​ท่อนไม้

เมื่อ​ครู่​เขา​นึก​ชัง​ที่​เจ้าตัว​นี้​เอาแต่​โวยวาย​อยู่​ด้าน​ข้าง​ ​และ​ไม่​อยาก​ให้​มัน​ดื้อรั้น​จน​ทำให้​ตน​เสียการ​ ​ดังนั้น​ถึง​ได้​ควบคุม​มัน​ ​ทำให้​มัน​ไม่​อาจ​ทำ​อัน​ใด​ได้

ตอนนี้​ภารกิจ​การตาม​หามั​งกร​ประทีป​ชมพู​ยังคง​ต้อง​พึ่งพา​เสี่ยว​เฮ​ยอยู​่​ ​และ​เสี่ยว​เฮย​ที่​ถูก​ควบคุม​ก็​ไม่​อาจ​ใช้​พลังจิต​พิเศษ​จับ​ตำแหน่ง​ของ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ได้​…

เขา​โบก​แขน​เสื้อ​ครา​หนึ่ง​ ​คลาย​อาคม​ที่​ร่าย​ใส่​มัน​ออกจาก​มัน

ร่าง​ของ​เสี่ยว​เฮย​ไหว​สะท้าน​ครา​หนึ่ง​ ​ได้สติ​กลับมา​แล้ว​ ​ดวงตา​กลม​โต​ดุจ​ลูกแก้ว​คู่​นั้น​มอง​มาที​่​เขา

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​สูด​หายใจ​นิดๆ​ ​รอ​ให้​มัน​อาละวาด​…

ถึงอย่างไร​นี่​ก็​เป็นครั้งแรก​ที่​เขา​ปฏิบัติ​ต่อมัน​เช่นนี้​ ​เจ้า​สิ่ง​นี้​ไม่เคย​ได้รับ​ความขุ่นข้อง​เช่นนี้​มาก​่อน​ ​เมื่อ​ได้รับ​อำนาจ​ใน​การควบ​คุม​ร่าง​กลับมา​ ​ปฏิกิริยา​แรก​ของ​มัน​ย่อม​เป็นการ​ระบาย​โทสะ​ใส่​เขา​แน่นอน​!

เขา​ก็​คิด​หาวิ​ธี​การดี​ๆ​ ​มารั​บมื​อกั​บมั​นอยู​่​ใน​ใจ​เช่นกัน​ ​คิด​คำพูด​โวหาร​เอาไว้​ใน​ท้อง​แล้ว

กลับ​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​ปฏิกิริยา​ของ​มัน​กลับเป็น​การถอย​หลัง​ไป​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​ดวงตา​มหึมา​คู่​นั้น​เต็มไปด้วย​ความ​พรั่นพรึง​..

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ตะลึง​เล็กน้อย

เขา​ขมวดคิ้ว​ ​ใน​บรรดา​ลูกน้อง​ทั้งหมด​ของ​เขา​ ​รวมถึง​อู​เชียน​เหยี​ยน​ด้วย​ ​เมื่อ​เห็น​เขา​จะ​ราวกับ​หนู​พบ​แมว​ ​ตัวสั่น​ระริก​ ​เคารพ​นอบน้อม

มี​เพียง​เจ้า​เสี่ยว​เฮย​ตัว​นี้​ที่​กล้า​ขึ้นเสียง​กับ​เขา​ ​กล้า​โต้เถียง​ท้าทาย​เขา​…

เขา​ปวดหัว​กับ​ความดื้อ​รั้น​ของ​เจ้าตัว​นี้​ยิ่งนัก​เสมอมา​ ​แต่​ตอนนี้​พอ​เห็น​มัน​แสดงทีท่า​เช่นเดียวกับ​คนอื่นๆ​ ​ใน​ยาม​ที่​ได้​พบ​เขา​แล้ว​ ​ใน​ใจ​เขา​ก็​เจ็บปวด​อยู่​รางๆ​!​ ​และ​ค่อนข้าง​ไม่เคย​ชิน​ยิ่ง

เขา​กระแอม​เบา​ๆ​ ​ครา​หนึ่ง​ ​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​ที่​อ่อนโยน​ลง​ ​“​เสี่ยว​เฮย​ ​มานี​่​สิ​ ​ข้า​จะ​คุย​กับ​เจ้า​”

เสี่ยว​เฮ​ยก​้​มห​น้า​ก้ม​ตาเข​้า​มาหา​ ​ฟุบ​ลง​ที่​แทบ​เท้า​เขา​ ​‘​นายท่าน​ ​มีเรื่อง​ใด​จะ​สั่งการ​?​’

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ผงะ​ไป​แล้ว​ ​ชะงัก​ไป​แวบ​หนึ่ง​แล้ว​เอ่ย​ ​“​เสี่ยว​เฮย​ ​ข้า​ทำ​เช่น​เพราะ​ไม่มีทาง​เลือก​เช่นกัน​ ​ตี้ฝู​อี​เป็น​คนที​่​จำเป็นต้อง​กำจัด​ทิ้ง​ ​มิเช่นนั้น​หาก​เขา​หวนคืน​สู่​ตำแหน่ง​ได้​ก็​จะ​เป็น​วัน​ตาย​ของ​ข้า​ ​มี​แต่​ต้อง​ฉวยโอกาส​ใน​ยาม​นี้​…​ส่วน​กู้​ซีจิ​่​วก​็​เป็น​เพียง​คนเดียว​ที่สามา​รถ​สังหาร​เขา​ได้​ ​ดังนั้น​ไม่ว่า​จะ​ต้อง​จ่าย​ค่าตอบแทน​อัน​ใด​ข้า​ก็​ต้อง​ทำให้​กู้​ซีจิ​่​วจั​ดการ​เรื่อง​นี้​ให้​ข้า​ให้​ได้​ ​ยาม​นี้​คนที​่​กู้​ซีจิ​่ว​ใส่ใจ​ก็​คือ​ตี้​เฮ่า​ ​ดังนั้น​ข้า​จึง​ต้อง​พุ่ง​เป้า​ไป​ที่​เขา​ ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ตัว​นั้น​เป็น​แค่​มังกร​ประทีป​กลายพันธุ์​ ​มัน​เทียบเคียง​กับ​มังกร​ประทีป​ทั่วไป​ไม่ได้​ ​ดังนั้น​ที่​เจ้า​เห็น​ว่า​มัน​งดงาม​ ​ก็​เพียง​เพราะ​ไม่เคย​ได้​พบพาน​มังกร​ประทีป​ตัว​อื่นๆ​ ​สัก​เท่าไหร่​…​เจ้า​วางใจ​เถิด​ ​รอ​จบเรื่อง​ที่นี่​แล้ว​ ​ข้า​จะ​พา​เจ้า​ไป​เยือน​แดน​เผ่า​มังกร​ประทีป​ ​เสาะหา​ภรรยา​ให้​เจ้า​ ​เมื่อถึง​เวลา​นั้น​เจ้า​ต้องตา​ตัว​ไหน​ข้า​ก็​จะ​จับตัว​นั้น​มา​ให้​เจ้า​เลย​…​ครั้งนี้​เจ้า​ต้อง​ร่วมแรงร่วมใจ​ทำงาน​กับ​ข้า​ ​เจ้า​คง​หักใจ​มองเห็น​ข้า​สิ้นชีพ​ด้วย​น้ำมือ​ของ​ตี้ฝู​อี​ไม่ได้​กระมัง​…​”

เขา​ขู่ขวัญ​แกม​หลอกล่อ​ ​สำทับ​ด้วย​สายใย​และ​เหตุผล​ ​กล่าว​วาจา​ออกมา​มากมาย​ ​เพียง​เพื่อ​กระตุ้น​เสี่ยว​เฮ​ยอย​่าง​แท้จริง

จิตใต้สำนึก​ของ​เขา​ไม่ต้องการ​ให้​มัน​เชื่อง​เชื่อ​ถึง​เพียงนี้​…

เสี่ยว​เฮ​ยก​ลับ​ก้มหัว​อยู่​ตลอด​ ​แม้แต่​หาง​ก็​ห้อย​ลู่​ลง​ ​เสียง​สุภาพราบ​เรียบ​ ​‘​นายท่าน​ไม่จำเป็น​ต้อง​อธิบาย​ต่อ​เสี่ยว​เฮย​ ​นายท่าน​โปรด​สั่งการ​มา​ได้​เลย​‘

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พูดไม่ออก​แล้ว​…

เขา​แทบ​นึก​สงสัย​แล้ว​ว่า​ดวงวิญญาณ​ใน​ร่าง​ของ​เสี่ยว​เฮย​ถูก​สลับ​สับเปลี่ยน​!​ ​หรือ​บางที​อาคม​ที่​ตน​ร่าย​ใส่​มัน​อาจจะ​ยัง​ถอดถอน​ไป​ไม่​หมด

เขา​ตรวจสอบ​ดู​อย่างเงียบเชียบ​ครู่หนึ่ง​ ​ยืนยัน​ได้​ว่า​ล้วน​มิใช่​ทั้งคู่

เขา​ลอบ​ถอนหายใจ​ครา​หนึ่ง​ ​อาจ​เป็น​เพราะ​เจ้าตัว​นี้​ไม่เคย​ถูก​สั่งสอน​มาก​่อน​ ​ครั้งนี้​คง​ถูก​สั่งสอน​เข้า​จริงๆ​ ​แล้ว​กระมัง​ ​ในที่สุด​ก็​รู้จัก​กาลเทศะ​แล้ว​…

ช่างเถิด​ ​ตอนนี้​มิใช่​เวลา​มาคาด​เดา​ความคิด​ของ​เสี่ยว​เฮย​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​สั่งการ​ให้​มัน​ค้นหา​มังกร​ประทีป​ชมพู

เสี่ยว​เฮย​ไม่​พูดพร่ำ​อัน​ใด​เริ่ม​ออก​ค้นหา​เลย

ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​มัน​ก็​ชี้​ไป​ยัง​ทิศทาง​หนึ่ง​…

————————————————————————————-