บทที่ 274 เรื่องอื้อฉาวของพระเอก

ลู่จิ่งเซินขมวดคิ้ว

“ผมไม่ว่าง”

“ทานอาหารเสร็จก็ดึกมากแล้ว คุณยังมีธุระอีกเหรอคะ?”

ลู่จิ่งเซินไม่ได้ตอบเธอในครั้งนี้ เพียงส่งเสียงตอบรับเบาๆ

จิ่งหนิงกินไม่มาก ใช้เวลาเพียงไม่นานก็อิ่มแล้ว

เมื่อเธอออกจากโต๊ะ เธอไม่รู้ว่าเป็นความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ กวนเสว่เฟยยิ้มและมองไปยังเพรียงหัวหอมบนจานของเธอที่แทบไม่ถูกแตะ และพูดด้วยรอยยิ้ม: “คุณจิ่งลืมทานนี่นะคะ”

จิ่งหนิงลูบท้องของเธอ และยิ้มหวาน“ฉันลืมไปเลยค่ะ แต่น่าเสียดายที่ฉันอิ่มแล้ว ไม่งั้นคงยังทานต่อได้”

หลังจากพูดเสร็จ ก็วางเพรียงหัวหอมลงบนจานของลู่จิ่งเซิน

“อาเซิน คุณช่วยฉันกินนี่หน่อยได้ไหมคะ？นี่เป็นของที่คุณกวนตั้งใจนำกลับนำกลับมาจากไหหลำเลย อย่าให้เหลือนะคะ”

ลู่จิ่งเซินพยักหน้าตอบรับ

ใบหน้าของกวนเสว่เฟยดูแข็งกร้าวขึ้นทันที

ใบหน้าของลู่หลันจือซีดเผือด เธออ้าปากราวกับจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกก็นายหญิงหชินห้ามปรามทางสายตา

เมื่อจิ่งหนิงเห็นแบบนี้ เธอก็หมุนตัวจากไปอย่างพึงพอใจ

หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จ ลู่จิ่งเซินเข้าไปพูดคุยกับนายท่านใหญ่ที่ห้องหนังสือ คุณนายใหญ่และคุณหญิงท่านอื่นๆ จับกลุ่มคุยกันในห้องนั่งเล่น ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของจิ่งหนิงก็ดังขึ้น เธอออกไปด้านนอกเพื่อรับโทรศัพท์

สายนี้มาจากเสี่ยวเฉิน ผู้ช่วยของเธอที่ อานหนิงกั๋วจี้

ทำงานให้อานหนิงกั๋วจี้อีก ถ้าหากบริษัทประสบปัญหาจริงๆ ทุกคนก็ยังสามารถขอความช่วยเหลือจากเธอได้

ตอนนี้ทุกคนก็รู้แล้วว่า เธอเป็นภรรยาของลู่จิ่งเซินอย่างถูกต้อง ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงเต็มใจที่จะฟังเธอ

ทันทีที่รับสายโทรศัพท์ เธอก็ได้ยินเสี่ยวเฉินพูดขึ้นว่า "พี่หนิงหนิง ตอนนี้มีเคสหนึ่ง ค่อนข้างซับซ้อน ทางนี้จัดการเองไม่ได้ คุณสะดวกที่จะฟังเรื่องนี้ไหมคะ？”

จิ่งหนิงพยักหน้า“สะดวก เธอพูดมาเถอะ”

ดังนั้นเสี่ยวเฉินจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เธอฟัง

ครั้งนี้ เป็นเรื่องของศิลปินในสังกัดของอานหนิงกั๋วจี้ที่ชื่อ เห้อเฉินจุน

ต้องบอกก่อนว่าจิ่งหนิงเองก็ไม่รู้จักเห้อเฉินจุนเช่นกัน แต่เธอเคยพบเขามาก่อน

เหตุผลก็ไม่มีอะไรมาก เนื่องจากเขาเป็นดาราหน้าใหม่ที่เพิ่งมีกระแสนิยมในช่วงสองปีที่ผ่านมา ความนิยมของเขาอยู่ในระดับกลางๆ

มีผู้ติดตามในเวยป๋อประมาณห้าถึงหกล้านคน เคยแสดงละครจีนโบราณอยู่หลายเรื่อง รูปร่างหน้าตาค่อนข้างดี แต่ทักษะการแสดงถือว่าไม่ผ่าน

เธอไม่รู้จักคนๆ นี้มากนัก รู้เพียงว่าแฟนคลับของเขานั้นสุดยอดมาก พวกหล่อนมักจะทะเลาะกันผ่านอินเทอร์เน็ตบ่อยๆ

อย่างไรก็ตามเห้อเฉินจุนคนนี้ก็เคยมีข่าวซุบซิบมาก่อน น่าจะเป็นข่าวซุบซิบในช่วงที่เขาถ่ายทำภาพยนตร์อยู่เรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องใหญ่บนโลกอินเทอร์เน็ตไปสักพัก เรื่องนี้ทำให้เขาถูกยกเลิกงานคู่กับนักแสดงหญิงทุกคนที่เขาเคยร่วมงานด้วย

ครั้งนี้เป็นเพราะมีคนแอบถ่ายรูปเขาเข้าๆ ออกๆ โรงแรมกับผู้หญิงลึกลับแห่งวงการนายทุนท่านหนึ่ง

นอกจากนี้ ยังมีคนขุดรูปถ่ายและวิดีโอที่แสดงความใกล้ชิดของเขาและนายทุนหญิง จากกลุ่มเพื่อนของเขาเมื่อก่อนหน้านี้ โดยใช้ชื่อบัญชีเป็นชื่อของเขาเอง

สิ่งที่ร้ายแรงกว่านั้นคือ ตอนนี้สามีของอีกฝ่ายก็รู้แล้ว และกำลังดำเนินการหย่ากับผู้หญิงคนนั้น และต้องการใช้เรื่องนี้ เพื่อใช้เป็นข้ออ้าง ในการได้ส่วนแบ่งของสินสมรสที่มากขึ้น

และตอนนี้อีกฝ่ายเป็นเหมือนกับหมาบ้า ไล่กัดเห้อเฉินจุนไม่ปล่อย

ในด้านของ เห้อเฉินจุนหากเขาไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้ อาจพูดได้ว่าอนาคตของเขาจะต้องพังพินาศลงอย่างแน่นอน

เมื่อจิ่งหนิงได้ยินเรื่องราวทั้งหมด เธอคิดออกเพียงคำเดียว

สมควรแล้ว！

ก่อนหน้านี้เธอได้ลงทุนกับศิลปินคนนี้ไปมาก ดังนั้นในบางทีความเป็นความตายของศิลปิน ก็กำหนดความเป็นไปของคนที่คอยผลักดันเขาด้วย ตอนนี้เธอไม่อยากที่ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเขาเลยสักนิด

จิ่งหนิงครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับวงการทุนนิยม เธอไม่สามารถตัดสินใจเรื่องนี้คนเดียวได้ เธอต้องปรึกษาลู่จิ่งเซินก่อน

ดังนั้นเธอจึงบอกเสี่ยวเฉินว่าไม่ต้องรีบ รอให้เธอถามเขาก่อน แล้วจะติดต่อกลับไป

จากนั้นเสี่ยวเฉินจึงรีบตอบรับด้วยความขอบคุณอย่างยิ่ง

หลังจากวางสาย จิ่งหนิงมองเวลา เดาว่าลู่จิ่งเซินและคนอื่นๆ น่าจะยังคุยกันอยู่

โดยทั่วไปแล้วเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมาก ไม่จำเป็นต้องรีบจัดการ ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าไปรบกวนพวกเขา เลยตัดสินใจที่จะออกมาเดินเล่นย่อยอาหารในสวนหลังบ้านคนเดียว

สวนหลังบ้านเต็มไปด้วยดอกไม้พืชพรรณราคาแพงมากมาย ทางเดินหินเส้นหนึ่งคดเคี้ยวไปบนผืนหญ้า ต้นไม้และดอกไม้นานาชนิดที่อยู่รายล้อมส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วสวน พาให้เกิดบรรยากาศอันแสนพิเศษ

จิ่งหนิงกำลังเดินทอดน่องตามทางเดินในสวน ทันใดนั้นก็ได้ยินเอะอะโวยวายลอยมา ราวกับว่ามีชายหญิงกำลังโต้เถียงกัน

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอจึงเดินไปยังต้นกำเนิดเสียงอย่างห้ามไม่ได้

“เสว่เฟย คุณทำกับฉันแบบนี้ได้อย่างไร？ผมทิ้งทุกอย่างและกลับมายังเมืองหลวงก็เพราะคุณ ผมเกือบจะถูกฆ่าตายแล้ว ทำไมจู่ ๆ คุณก็มาบอกเลิกกันเสียหล่ะ?”

“พอได้แล้ว ฉันเคยเตือนคุณแล้วนะ ว่าอย่ามาหาฉันอีก! เรื่องก่อนหน้านี้เป็นความเข้าใจผิดของคุณเอง มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”

“เสว่เฟย คุณ คุณพูดแบบนี้ได้อย่างไรกัน?”

จิ่งหนิงรู้สึกว่าเสียงของชายที่คุยอยู่กับว่าเว่เฟยนั้นค่อนข้างคุ้นหู เธอจึงโน้มกิ่งไม้ออกให้พ้นสายตา ภาพตรงหน้าทำให้เธอรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

เห้อเฉินจุน? !

จะเป็นเขาได้อย่างไร?

เขารู้จักกับกวนเว่เฟยจริงหรือ?

เมื่อนึกถึงเคสที่เสี่ยวเฉินเล่าให้ฟังเมื่อสักครู่นี้ เพิ่มความอยากรู้อยากเห็นให้กับจิ่งหนิง

ภายใต้แสงแดด ใบหน้าของเห้อเฉินจุนนั้นดูซูบผอมและซีดเผือด เขาจับมือของกวนเสว่เฟยเพื่อฉุดรั้งเธอไว้ แต่กวนเสว่เฟยกลับปัดมือของเขาออกอย่างไม่ไยดี

“เห้อเฉินจุน! ฉันเคยบอกแล้วว่าฉันไม่ชอบคุณ! ที่อยู่กับคุณก่อนหน้านี้ก็เพื่อคบเล่นๆ แก้เบื่อไปก็เท่านั้น คุณไม่เข้าใจหรือ？ถ้าคุณยังมาหาฉันแบบนี้อีก อย่าหาว่าฉันหยาบคายก็แล้วกัน！”

“เสว่เฟย … ”

เห้อเฉินจุนเริ่มอ้อนวอนอีกครั้ง ไม่มีอะไรมากไปกว่าประโยคเดิม ๆ อย่างผมรักคุณ ทำไมคุณต้องทิ้งผมไป

จิ่งหนิงส่ายหัวครั้งแล้วครั้งเล่า คนโง่ ได้ยินข่าวลือว่าเขาเป็นคนไหวพริบดี แต่ทำไมกลับโง่ได้ถึงเพียงนี้?

กวนเสว่เฟยก็บอกชัดเจนว่าเธอเห็นเขาเป็นแค่ของเล่นฆ่าเวลา พอใช้เสร็จก็โยนทิ้ง แต่เขาก็ยังเชื่อว่ากวนเสว่เฟยรักเขาจริงๆ

แม้เธอจะไม่รู้ว่าทำไมก่อนหน้านี้กวนเสว่เฟยถึงอยู่กับเขา แต่ในฐานะผู้หญิงด้วยกัน เธอดูออกว่าความรังเกียจที่ปรากฏชัดระหว่างคิ้วและดวงตาของกวนเสว่เฟยนั้นเป็นของจริง

เธอนึกถึงสิ่งที่เธอเคยเห็นมาก่อน ท่าทีของกวนเสว่เฟยที่มีต่อลู่จิ่งเซิน ภายในใจก็เกิดรู้สึกเห็นใจเขาขึ้นมา

“กวนเสว่เฟย! คุณจะปฏิเสธความรักของผมแบบนี้จริงๆ หรือ？คุณรู้ไหมว่า ผมต้องเสียสละอะไรมาบ้าง เพื่อที่จะได้อยู่กับคุณ นี่คือวิธีที่คุณตอบแทนผมอย่างนั้นหรือ?”

กวนเสว่เฟยลดสายตาลงเล็กน้อย เธอหัวเราะขึ้นอย่างเยือกเย็น

“การเสียสละที่คุณหมายถึง คือการกำจัดหญิงชราที่แสนจะเทิดทูนคุณคนนั้นหรือเปล่า？ถ้าเป็นเพราะเหตุผลนี้ ก็ลืมไปได้เลย มันไม่ทำให้ฉันรู้สึกตื้นตันเลยสักนิด แต่กลับทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง！”

“คุณ! คุณมันใจร้ายใจดำ! คุณรู้ไหมว่า เพียงเพราะผมต้องการอยู่กับคุณ ผมยอมตัดความสัมพันธ์กับเธอทันที และตอนนี้เรื่องก่อนหน้านี้ของผมกับเธอก็ถูกเปิดเผยแล้ว คิดว่าอีกไม่นานผมก็คงถูกทางบริษัทเขี่ยทิ้ง

ตอนนี้คุณจะมาบอกผมว่า คุณจะทิ้งผม!ที่ผมทำมาทั้งหมดมันไม่มีความหมายเลยหรือ? มันไม่มีความหมายเลยหรือ! ”

กวนเสว่เฟยยิ้มเยาะอีกครั้ง

“ฉันขอให้คุณก่อเรื่องวุ่นวายแบบนี้หรือ？ฉันขอให้คุณเลิกกับผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า？ตอนนี้คุณกำลังยกเรื่องนี้มาขู่ฉันเหรอ？คุณคิดว่าฉันควรจะทำอย่างไร？แต่งงานกับคุณเพื่อตอบแทนความเสียสละอันยิ่งใหญ่ของคุณอย่างนั้นหรือ?

ฝันไปเถอะ！ ไสหัวไป ครั้งนี้ฉันจะปล่อยคุณไปก่อน ถ้าหากมีคนรู้เรื่องเราเข้า ฉันไม่ปล่อยคุณไว้แน่！”