วิวาห์หวาน นายซาตานที่รักของฉัน 905 มาอย่างดุเดือด
หลังจากทั้งสองนั่งลง ย่อมมีคนส่งน้ำชามาให้อยู่แล้ว
หลังจากชงชาให้แล้ว ก็ถอยออกไปอย่างนอบน้อม
สวี่ฉางเปยยกแก้วน้ำชาขึ้นก่อน แล้วกล่าวกับกู้ซือเฉียนว่า “หัวหน้ากู้ ไม่ได้เจอกันนานเลย”
กู้ซือเฉียนหรี่ตาเล็กน้อย เอนกายไปบนเก้าอี้อย่างขี้เกียจ และก็ยกแก้วขึ้น ชนแก้วกับเขากลางอากาศ แล้วกล่าวว่า“คุณสวี่เก็บตัวได้ดีจริงๆ ผมยังคิดว่าคุณได้ตายไปในกองไฟเมื่อสี่ปีก่อนแล้ว ที่แท้คุณยังมีชีวิตอยู่ ”
สวี่ฉางเปยหัวเราะฮ่าฮ่า “ก็โชคดีที่สวรรค์เมตตา ทำให้ผมเก็บชีวิตคืนมาได้ มิเช่นนั้นวันนี้จะมานั่งดื่มน้ำชากับหัวหน้ากู้อีกครั้งได้อย่างไร？”
ดวงตากู้ซือเฉียนเย็นชา
เขากล่าวเสียงเคร่งขรึม“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ อะเฉียวอยู่ที่ไหน ส่งเธอออกมา ！การเจรจาครั้งนี้ถึงจะมีต่อไป มิเช่นนั้น……..”
สวี่ฉางเปยก็หรี่ตาขึ้นมาเล็กน้อย วางแก้วลง
“มิเช่นนั้นจะทำไม？”
ทันใดนั้น อากาศก็แข็งตัวขึ้นมา
บรรยากาศตึงเครียดมาก ตึงราวสายเครื่องสี ทันทีที่สัมผัสก็ระเบิดออกมาทันที
จู่ๆทั้งสองคนก็ไม่พูดอะไรอีก ลูกน้องติดตามที่ยืนอยู่ข้างหลังพวกเขา ต่างจับไปตรงเอว เพียงแค่รอนายสั่งการมา ก็ลงมือควบคุมอีกฝ่ายได้ทันที
แต่ว่า จู่ๆสวี่ฉางเปยหัวเราะขึ้นมา
เสียงหัวเราะนี้ เหมือนเป็นดาบด้ามยาว ทันใดนั้นก็ผ่าบรรยากาศตึงเครียดออกไป
เขาหัวเราะกล่าวว่า“ผมไม่คิดจริงๆว่า หัวหน้ากู้ยังคงคลั่งไคล้รักเช่นนี้ ผมยังคิดว่ามิตรภาพระหว่างพวกคุณตั้งแต่สี่ปีก่อนวันที่คุณส่งเธอเข้าไปในคุก ก็แตกหักไปแล้ว？”
หลังจากทั้งสองนั่งลง ย่อมมีคนส่งน้ำชามาให้อยู่แล้ว
หลังจากชงชาให้แล้ว ก็ถอยออกไปอย่างนอบน้อม
สวี่ฉางเปยยกแก้วน้ำชาขึ้นก่อน แล้วกล่าวกับกู้ซือเฉียนว่า “หัวหน้ากู้ ไม่ได้เจอกันนานเลย”
กู้ซือเฉียนหรี่ตาเล็กน้อย เอนกายไปบนเก้าอี้อย่างขี้เกียจ และก็ยกแก้วขึ้น ชนแก้วกับเขากลางอากาศ แล้วกล่าวว่า“คุณสวี่เก็บตัวได้ดีจริงๆ ผมยังคิดว่าคุณได้ตายไปในกองไฟเมื่อสี่ปีก่อนแล้ว ที่แท้คุณยังมีชีวิตอยู่ ”
สวี่ฉางเปยหัวเราะฮ่าฮ่า “ก็โชคดีที่สวรรค์เมตตา ทำให้ผมเก็บชีวิตคืนมาได้ มิเช่นนั้นวันนี้จะมานั่งดื่มน้ำชากับหัวหน้ากู้อีกครั้งได้อย่างไร？”
ดวงตากู้ซือเฉียนเย็นชา
เขากล่าวเสียงเคร่งขรึม“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ อะเฉียวอยู่ที่ไหน ส่งเธอออกมา ！การเจรจาครั้งนี้ถึงจะมีต่อไป มิเช่นนั้น……..”
สวี่ฉางเปยก็หรี่ตาขึ้นมาเล็กน้อย วางแก้วลง
“มิเช่นนั้นจะทำไม？”
ทันใดนั้น อากาศก็แข็งตัวขึ้นมา
บรรยากาศตึงเครียดมาก ตึงราวสายเครื่องสี ทันทีที่สัมผัสก็ระเบิดออกมาทันที
จู่ๆทั้งสองคนก็ไม่พูดอะไรอีก ลูกน้องติดตามที่ยืนอยู่ข้างหลังพวกเขา ต่างจับไปตรงเอว เพียงแค่รอนายสั่งการมา ก็ลงมือควบคุมอีกฝ่ายได้ทันที
แต่ว่า จู่ๆสวี่ฉางเปยหัวเราะขึ้นมา
เสียงหัวเราะนี้ เหมือนเป็นดาบด้ามยาว ทันใดนั้นก็ผ่าบรรยากาศตึงเครียดออกไป
เขาหัวเราะกล่าวว่า“ผมไม่คิดจริงๆว่า หัวหน้ากู้ยังคงคลั่งไคล้รักเช่นนี้ ผมยังคิดว่ามิตรภาพระหว่างพวกคุณตั้งแต่สี่ปีก่อนวันที่คุณส่งเธอเข้าไปในคุก ก็แตกหักไปแล้ว？”
ดังนั้น จุดนี้สวี่ฉางเปยไม่ได้โกหกเขา
แต่ว่า ในเมื่อวันนี้ก็มาแล้ว เขาจะยอมปล่อยมืออย่างง่ายดายได้อย่างไรกัน？
ดังนั้น กู้ซือเฉียนก็ถามขึ้นอีกครั้งว่า“แล้วลิ่วเสิ่นกับอะสุ่ยล่ะ ？ พวกเขาอยู่ที่ไหน？”
“ตายแล้ว”
ครั้งนี้ สวี่ฉางเปยหน้าก็ไม่เงยขึ้นก็พูดออกมาทันที
กู้ซือเฉียนชะงักไปครู่หนึ่ง
จุดนี้ อยู่เหนือความคาดหมายของเขา
สีหน้าของเขาดูไม่ได้ขึ้นมาทันที ขมวดคิ้วแน่น“ตายอย่างไร？”
“ถูกคนใช้มีดฆ่าตาย ”ขณะที่พูดคำนี้ ดวงตาสวี่ฉางเปยเรียบๆ บนใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
เขากล่าวเสียงเรียบว่า“ไม่ใช่มีดสั้นธรรมดา แต่เป็นวิชาดาบเก่าแก่ที่หายากมาก คุณอาจจะไม่อยากเชื่อว่า ในวันนี้ที่อาวุธมากมาย ยังคงมีคนใช้วิชาดาบเมื่อหลายร้อยปีก่อน แต่ว่าสิ่งที่ผมพูดเป็นเรื่องจริง พวกเขาตายแล้วจริงๆ ในวันที่เฉียวฉีหายไป ไปด้วยกันหกคน ถูกฆ่าปิดปากทั้งหมด ”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ เขาขมวดคิ้วขึ้นมาเช่นกัน สีหน้าดูไม่ได้
“พูดตามความเป็นจริง กู้ซือเฉียน ผมรู้ว่าคุณไม่อยากจะเจรจาสันติภาพกับพวกเรา ไม่เพียงเป็นเพราะว่าเฉียวฉี ยังเป็นเพราะความแค้นใหญ่เมื่อสี่ปีก่อนด้วย”
หลังจากทั้งสองนั่งลง ย่อมมีคนส่งน้ำชามาให้อยู่แล้ว
หลังจากชงชาให้แล้ว ก็ถอยออกไปอย่างนอบน้อม
สวี่ฉางเปยยกแก้วน้ำชาขึ้นก่อน แล้วกล่าวกับกู้ซือเฉียนว่า “หัวหน้ากู้ ไม่ได้เจอกันนานเลย”
กู้ซือเฉียนหรี่ตาเล็กน้อย เอนกายไปบนเก้าอี้อย่างขี้เกียจ และก็ยกแก้วขึ้น ชนแก้วกับเขากลางอากาศ แล้วกล่าวว่า“คุณสวี่เก็บตัวได้ดีจริงๆ ผมยังคิดว่าคุณได้ตายไปในกองไฟเมื่อสี่ปีก่อนแล้ว ที่แท้คุณยังมีชีวิตอยู่ ”
สวี่ฉางเปยหัวเราะฮ่าฮ่า “ก็โชคดีที่สวรรค์เมตตา ทำให้ผมเก็บชีวิตคืนมาได้ มิเช่นนั้นวันนี้จะมานั่งดื่มน้ำชากับหัวหน้ากู้อีกครั้งได้อย่างไร？”
ดวงตากู้ซือเฉียนเย็นชา
เขากล่าวเสียงเคร่งขรึม“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ อะเฉียวอยู่ที่ไหน ส่งเธอออกมา ！การเจรจาครั้งนี้ถึงจะมีต่อไป มิเช่นนั้น……..”
สวี่ฉางเปยก็หรี่ตาขึ้นมาเล็กน้อย วางแก้วลง
“มิเช่นนั้นจะทำไม？”
ทันใดนั้น อากาศก็แข็งตัวขึ้นมา
บรรยากาศตึงเครียดมาก ตึงราวสายเครื่องสี ทันทีที่สัมผัสก็ระเบิดออกมาทันที
จู่ๆทั้งสองคนก็ไม่พูดอะไรอีก ลูกน้องติดตามที่ยืนอยู่ข้างหลังพวกเขา ต่างจับไปตรงเอว เพียงแค่รอนายสั่งการมา ก็ลงมือควบคุมอีกฝ่ายได้ทันที
แต่ว่า จู่ๆสวี่ฉางเปยหัวเราะขึ้นมา
เสียงหัวเราะนี้ เหมือนเป็นดาบด้ามยาว ทันใดนั้นก็ผ่าบรรยากาศตึงเครียดออกไป
เขาหัวเราะกล่าวว่า“ผมไม่คิดจริงๆว่า หัวหน้ากู้ยังคงคลั่งไคล้รักเช่นนี้ ผมยังคิดว่ามิตรภาพระหว่างพวกคุณตั้งแต่สี่ปีก่อนวันที่คุณส่งเธอเข้าไปในคุก ก็แตกหักไปแล้ว？”
Comments