ตอนที่ 477 ไม่มีใครรับมือทัน

สมุนปีศาจพวกนั้นพุ่งเข้ามาจากรอบๆ กระจายตัวเข้ามาโอบล้อมและโจมตีพวกเรา

ผมอยู่หน้าสุด เห็นปีศาจหน้าแมวตัวหนึ่งพุ่งเข้ามาพร้อมกับกวาดแกว่งอุ้งเท้าแมวและคํารามมาทางผม

เมื่อเห็นถึงตรงนี้ ผมก็ไม่ได้ถอยเลยสักนิด เคลื่อนพลัง ใช้เพลงดาบที่มู่หลงเหยียนสอนมา เข้าไปฟาดฟันใส่มันทันที

ได้ยินเพียงเสียงดัง “บิ๊ก” ดาบไม้ฟันเข้าที่คอของอีกฝ่ายตรงๆ

ปีศาจตนนั้นกรีดร้องโหยหวน เลือดสดๆกระเด็นเซ็นซ่าน และล้มนอนจมกองเลือดทันที

แต่ยังไม่จบเท่านั้น เนื่องจากอีกฝ่ายมีจํานวนเยอะมาก

ผมเพิ่งแทงปีศาจตัวหนึ่งล์ม ปีศาจอีกสองตัวก็โผล่เข้ามาโจมตีผมจากทางด้านซ้ํายและขวา

“ติงผ่านระวัง !” จู่ๆหยางเจ่วก็ตะโกน เธอโผล่เข้ามาจากด้านข้าง ตรงเข้ามาขวางปีศาจตนหนึ่งเอาไว้

ในเวลาเดียวกัน เหล่าเฟิงก็กระโดดขึ้น ฆ่าปีศาจตายไปหนึ่งตัว

สาหรับจุ่ยเฉิงจังและจิ้งจอกน้อย พวกเธอเองก็แยกย้ายกันลงมือจัดการปีศาจไปได้สองตัวเช่นกัน

เหล่าฉันก็ดึงดาบออกมารับการโจมตีของปีศาจอย่างรวดเร็ว

แต่ที่นี่มีสมุนปีศาจเยอะเกินไปไม่สามารถจัดการได้หมดภายในครั้งเดียว

แม้เจ้าพวกนี้จะกินยากลายร่างเป็นปีศาจเข้าไปถึงได้เปลี่ยนเป็นไม่ใช่คนไม่ใช่ปีศาจแบบนี้

จากบางมุมนอกจากสาวกพวกนี้จะมีพละกําลังจากกล้ามเนื้อเพิ่มแล้ว ก็ไม่มีพลัง
ใดๆ

หากสู้กันเดี๋ยวๆ พวกมันไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเราได้แน่นอน เราสู้หนึ่งต่อสาม ก็ยังมีแรงเหลือเฟือ

แต่ปัญหาคืออีกฝ่ายมีคนเยอะเว่อร์

สองมือหรือจะสู้กับฝีมือได้ ตอนนี้อย่าว่าแต่ฆ่าเลยเพิ่งสู้ไปได้ไม่เท่าไหร่ พวกเราก็โดนบีบให้ถอยแล้วถอยอีกแล้ว

แน่นอน พวกเราเองก็ไม่อาจต้านสาวกทุกคนได้

จึงมีส่วนหนึ่งที่ฝ่าเข้าไปหานักพรตหวังและพวกอาจารย์ได้ เจ้าพวกนั้นเริ่มช่วยผู้นคนนั้นและพวก

บอร์ดี้การ์ดสี่คนนั้นทันที

ตอนนี้ ฉากการต่อสู้ที่ดุเดือดก็ตกอยู่กับนักพรตหวังและเจ้าผู้นําคนนั้นแล้ว

พลังของทั้งสามคนสูงมาก จนพวกเราไม่อาจเทียบได้เลย

แต่สิ่งที่ทําให้คาดไม่ถึงคือ เหมือนระดับพลังของเจ้าผู้นําคนนั้นจะเปลี่ยนไปมากกว่าเดิม

เขาใช้ตะขอในมือ สู้หนึ่งต่อสอง แต่มันกลับดูไม่เสียเปรียบเลยสักนิด

คลื่นพลังดํามืดมัวนตัวกระจายอยู่รอบๆ ทุกครั้งที่ลงมือจะมีพลังด่ามีดสาดซัดออกมา แทบไม่มีใครกล้าเข้าไปใกลในรัศมีห้าเมตร

แม้แต่พวกลูกสมุนปีศาจเข้าไปใกล์ ก็แทบช่วยอะไรไม่ได้ เพราะโดนคลื่นพลังซัดกระเด็นออกมา

หรือไม่ก็โดนซัดตายเป็นอะไรที่น่ากลัวมาก

ทางด้านอาจารย์หลิ่ว ยายหูชีและท่านนักพรตต์ สู้สี่ต่อสี่และรวมพวกลูกสมุนเข้าไปอีกหน่อย

ถึงจะเป็นอย่างงั้น พวกเรากลับเป็นฝ่ายได้เปรียบ

โดยเฉพาะปู่หลิ่วและยายหูชี ไม่รู้จิ้งจอกเฒ่าสองตัวนี้บําเพ็ญมากี่ปีระดับพลังของพวกเขาสูงมาก

ตอนนี้เสียงครามของจิ้งจอกดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง กรงเล็บพวกนั้นเหมือนกับดาบคมๆเล่มหนึ่ง

หากมีพวกลูกสมุนปีศาจเข้ามาใกล้ ก็มีแต่ความตายเท่านั้นที่รออยู่

สําหรับบอร์ดี้การ์ดสี่คนนั้น ทุกคนโดนบีบให้ถอยอย่างต่อเนื่อง พวกเขาเริ่มสู้ไม่ไหวแล้ว

การต่อสู้เกิดขึ้นไม่หยุด พวกเราไม่กี่คนเข้ามาเกาะกลุ่มกัน ใช้เตาเผายักษ์นั่นเป็น ที่พึ่งต้านพวกลูกสมุนที่เข้ามาอย่างต่อเนื่อง

แม้พวกเราจะต้านได้ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าลําบากมาก

ในเวลานี้จู่ๆนุ่ยเฉิงจิงก็โดนลูกสมุนจานวนหนึ่งล้อมเอาไว้

นุ่ยเฉิงจึงพยายามสู้อย่างสุดฤทธิ์ แต่สุดท้ายก็ยังโดนหางของปีศาจตนหนึ่งฟาดเข้าที่ด้านหลัง

“เพี้ยะ” จี่ยเฉิงจิงกระเด็นไปข้างหน้า และล้มกลิ้งลงไปกับพื้นทันที

ปีศาจตนหนึ่งอยู่ข้างหน้าจุ่ยเฉิงจึงพอดี เมื่อเห็นภาพนี้ แววตามันก็ดุร้ายขึ้นมาทันที มันกางกรงเล็บออกแล้วตวัดลงไปคิดจะฆ่าฉัยเฉิงจึง

ฉียเฉิงจิงโดนฟาดจนล้มกลิ้งกับพื้น ไม่มีทางตอบโต้ทัน ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงเรื่องจะหลบพ้นเลย

“ฉียเฉิงจิง…” ผมตกใจไม่สนใจอะไรทั้งนั้น โยนดาบในมือออกไปทันที

ดาบที่โดนลับคมด้วยพลังแทงทะลุหลังของอีกฝ่ายทันที

ปีศาจตนนั้นตัวแข็งทื่อมันตายในทันที

พอเจ้าจิ้งจอกน้อยหูเหมยเห็นแบบนั้น ก็ครามออกมา และระเบิดพลังปีศาจมหาศาลออกมาในทันที

และเจ้าจิ้งจอกน้อย ก็กลายร่างเป็นจิ้งจอกยักษ์ขึ้นมาในเวลานี้เช่นกัน

ใบหน้าของจิ้งจอกยักษ์เต็มไปด้วยความดุร้าย เธอกวัดแกว่งกรงเล็บ ฆ่าศัตรูจนทางที่เธอเดินผ่านกลายเป็นทางสีเลือดจากนั้นก็ไปยืนขวางอยู่หน้าฉ่ยเฉิงจึง

เพราะดาบไม้ของผมโดนโยนออกไปแล้ว ดังนั้นในมือของผมเลยไม่มีอาวุธอยู่

ผลลัพธ์ทันใดนั้นปีศาจหน้าหนูตัวหนึ่งก็กระโจนเข้ามา พร้อมตวัดกรงเล็บมาที่คอผม

ผมทําได้แค่ถอยให้เร็วที่สุด แต่แล้วเพิ่งถอยไปไม่ถึงสองก้าวปีศาจที่อยู่ข้างหลังกลับยืดหางออกมายาวสองเมตร

เจ้าหางนั่นมีรูปร่างเหมือนหางหนู สีดาไร้ขน แต่มันทั้งใหญ่ทั้งยาวเท่านั้น

“เพี้ยะ” เจ้าหางนี่ทําเสียงเหมือนแส้หนัง มันพุ่งตรงมาที่หน้าของผมทันที

มันเร็วมากจนผมคิดว่าอาจหลบไม่พ้น

ถ้าโดนเจ้านี่ละก็ หน้าคงต้องเสียโฉมแน่ๆ

ผมทําหน้าตกใจรีบยกมือกันทันที

แต่ทันใดนั้นเอง จู่ๆเหล่าเฟิงก็โผล่ออกมา พร้อมกับดาบ

หางหนูที่ยื่นออกมาอันนั้น “ฉีบ” โดนตัดเป็นสองท่อน พร้อมเลือดที่สาดกระจายเต็มพื้น

“อ้า !” ปีศาจตนนั้นกรีดร้อง แล้วรีบดึงหางกลับทันที

ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ขอบใจเหล่าเฟิง !”

เพิ่งเฉวหานกลับยิ้มให้ผม “ระวังหน่อย !”

หลังจากพูดจบ เหล่าเฟิงก็พุ่งเข้าไปหาปีศาจอีกตัว

ขณะมองเหล่าเฟิงมุมปากผมก็ยกยิ้มเล็กน้อยจากนั้นก็พุ่งเข้าไปอีกครั้ง……

ในขณะที่ทางฝั่งผมกาลังตกอยู่ในสถานการณ์เป็นตาย สู้อย่างไม่คิดชีวิต ในที่สุดทางด้านของอาจารย์และปู่หลิ่วก็เป็นฝ่ายชนะ

ตอนนี้ จู่ๆอาจารย์และท่านนักพรตตูก็ร่วมมือกันหันดาบไปทางบอร์ดี้การ์ดคนหนึ่ง

บอร์ดี้การ์ดคนนั้นหลบไม่ทัน แขนซ้ายของเขาเลยโดนดาบของท่านนักพรตต์ตัดจนขาด

ความเจ็บปวดจากแขนขาด ทําให้ร่างของบอร์ดี้การ์ดคนนั้นส่ายไปมา อาจารย์ไม่มีทางปล่อยโอกาสดีๆแบบนี้ผ่านไปแน่ เขาทําหน้าเข้มแล้วเข้าไปแทงทันที

“ฉีก” เขาแทงทะลุหน้าอกของบอร์ดี้การ์ดคนนั้น

จากนั้นอาจารย์ก็ยกเท้าขึ้น ถีบเจ้าปีศาจตนนั้นให้กระเด็นออกไปทันที

เดิมที่การสู้สี่ต่อสี่นี้พวกอาจารย์ก็ได้เปรียบอยู่แล้ว ตอนนี้สถานการณ์กลับพลิกเป็นสามต่อสี่ปีศาจชุดดําพวกนั้นเลยไม่ใช่คู่ต่อสู้เข้าไปใหญ่

ผลลัพธ์เพิ่งสู้ไปได้ไม่ถึงสิบกระบวนท่า แต่ละตัวก็ตายคาคมเขี้ยวของหลิ่วและยายหูชี

ยังไม่จบเท่านี้ บอร์ดี้การ์ดทางฝั่งนี้เพิ่งตาย ปู่หลิ่วและยายหูชีก็พุ่งไปหาชายชุดดาคนนั้นทันที พวกเขาเตรียมช่วยพวกนักพรตหวังฆ่าชายชุดด่าคนนี้

ส่วนอาจารย์และท่านนักพรตต์ ก็วิ่งมาทางพวกเรา เพื่อลดแรงกดดันให้พวกเราบ้าง

ตอนนี้ พวกเราทุกคนต่างเลือดตกยางออก หายใจหอบเหนื่อย

ถ้าไม่ได้เป็นเพราะพึ่งเตาเผายักษ์อันนั้น และร่วมกันสู้ไหนเลยพวกเราจะเป็นคู่ต่อสู้ของเจ้าลูกสมุนปีศาจพวกนี้ได้

พวกมันใช้วิธีหมาหมู่ มากําจัดพวกเรา

แต่ตอนนี้มีพวกอาจารย์มาร่วมด้วยแรงกดดันของพวกเราเลยลดลงไม่น้อย

แต่ สิ่งที่สําคัญที่สุดคือยังมีผู้นําชายชุดดํานั่นอีก

ถ้าไม่สามารถเอาชนะเจ้าคนที่โดนเรียกว่าท่านหลิงนั่นได้ ลูกสมุนพวกนี้ ก็ยังจะโจมตีพวกเราต่อไป

พวกเรายังตกอยู่ในอันตรายอยู่เหมือนเดิม

ถ้าเจ้าคนที่โดนเรียกว่าท่านหลิงนั้นตาย ไม่เพียงนักพรตหวังและนักพรตเฉินจะออกมาช่วยพวกเราได้

เจ้าลูกสมุนปีศาจพวกนี้ ก็จะเสียขวัญกําลังใจแล้วสุดท้ายก็โดนพวกเราจัดการ

กลับกัน หากอีกฝ่ายเอาชนะนักพรตหวัง นักพรตเฉิน และพวกป่หลิ่วได้ พวกเราก็จะตกเป็นฝ่ายอนาถแทน

ดังนั้น สิ่งที่สําคัญยังยังอยู่กับทางฝั่งท่านนักพรตหวังและเจ้าชายชุดด่านั้น

หลังจากสู้กันอย่างดุเดือดประมาณสิบนาทีกว่าๆ บนตัวของทุกคนก็เต็มไปด้วยเลือด ขาของเหล่าฉันโดนกรงเล็บแทงเข้าไปตอนนี้เลือดยังไหลไม่หยุด

แต่ตรงหน้าของพวกเรา กลับมีซากศพนอนเกลื่อนกว่ายี่สิบร่าง

แต่ทุกคนก็ไม่ได้อยู่ในสภาพดีเท่าไหร่ ต่างสู้กันสุดกําลัง ใช้พลังไปจำนวนมากการเคลื่อนไหวและพละกําลังก็ลดลงอย่างมาก และเริ่มจะต้านไว้ไม่อยู่แล้ว

แต่ทันใดนั้นเอง การต่อสู้ของท่านนักพรตหวังท่านนักพรตเฉิน ปู่หลิวและยายหูชีกับผู้นําชุดดําคนนั้น

กลับเห็นผลแพ้ชนะแล้ว

แต่ผลที่ได้ กลับทําให้พวกเราทุกคนไม่อยากยอมรับ เพราะท่านนักพรตหวังและท่านนักพรตเฉินที่ดูมั่นอกมั่นใจกลับเป็นฝ่ายแพ้

ชายชุดด่าที่โดนพวกเขาสี่คนล้อมเอาไว้ เดิมทีก็ดูเสียเปรียบอยู่

แต่กลับไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร จู่ๆชายชุดดําคนนั้นก็ค่ารามออกมา ทันใดนั้นบนหน้าผากของเขาก็มีรูป “พระอาทิตย์และพระจันทร์” ปรากฎขึ้น

ต่อจากนั้น เจ้าผู้นําคนนั้นก็ระเบิดพลังที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนออกมา

ตะขอเหล็ก กวาดไปทางปุ่หลิวและยายหชีทําให้พวกเขาต้องถอยออกไป ในเวลาเดียวกันก็ซัดฝ่ามือไปทางท่านนักพรตหวัง

นักพรตหวังหลบไม่ทัน ทั้งคนและดาบโดนซัดกระเด็นออกมา เขากระอักเลือดออกมาคําใหญ่

และไม่อาจลุกขึ้นมายืนได้อีก

ไม่ใช่แค่นั้น หลังจากโจมตีเสร็จ เจ้าผู้นําคนนั้นก็ยกเท้าถีบอีกครั้ง

เท่านั้นเตะเข้าที่ท้องของนักพรตเฉิน นักพรตเฉินกรีดร้องออกมาทันที และตัวเขาก็เหมือนโดนรถบรรทุกชนกระเด็นร่างของเขาลอยเข้าไปในกองกล่องไม้ และลุกขึ้นมาไม่ได้อีกพักใหญ่

พอปู่หลิ่วและยายหูชีเห็นแบบนั้น ก็ตกใจทันที

แค่สองกระบวนท่าก็เอาชนะผู้อาวุโสสานักเหมาชานและอู่ตั้งได้แล้ว นี่มันพลังระดับไหนกัน

แม้ป่หลิ่วและยายหูชีจะร้ายกาจมาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่เอาชนะระดับผู้อาวุโสได้ภายในครั้งเดียว

พวกเขาเองก็ไม่อาจรับมือได้ง่ายๆเช่นกัน

ผลลัพธ์ในระหว่างนั้น ปู่หลิ่วและยายหูชีไม่กล้าบุกเข้าไปข้างหน้าอีก

ผู้นําชุดดําคนนั้นกลับทําหน้าเย็นชา แล้วตะโกนออกมาว่า “ยังมีใครอีกฮะ ?”

เสียงเพิ่งเงียบลง เขาก็ทําตาขวางใส่ทุกคนทันที

และเมื่อสาวกทุกคนเห็นฉากนี้ ก็ทําตัวเหมือนกินยากระตุ้นอะไรบางอย่างเข้าไป แต่ละคนต่างตะโกนออกมาว่า “สื่อเย่หวนคืน สํานักเฉินกลับมาผงาดพันปีหมื่นปี ครองทั่วหล้า !”