ระยะที่ห่างออกไป หลางเจียหลงและคนอื่นๆก็เห็นเหตุการณ์นี้อย่างชัดเจน มีสีหน้าที่บิดเบี้ยวกันอย่างมาก

พวกเขาก็มองทะลุได้ถึงสถานการณ์ในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าพระโพ่วฌา พระหยวนเจินและพระจื๋อไห่ทั้งสามอยู่ในตำแหน่งที่เสียเปรียบ เผชิญกับการโจมตีของเซี่ยปิงจนต้องล่าถอยออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า

หากพวกเขาไม่ลงมือ หลังจากนี้ไม่นาน พระโพ่วฌา พระหยวนเจินและพระจื๋อไห่ทั้งสามอาจจะถูกยันต์มังกรสวรรค์บรรพกาลของเซี่ยปิงสังหารก็เป็นได้ ตอนนี้มันก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น

“ขยะ เจ้าพระโพ่วฌานี่ช่างเป็นขยะจริงๆ”

หลางเจียหลงต่อว่าออกมา “มีดีแค่ชื่อจริงๆ มักที่จะมีท่าทางที่ยิ่งใหญ่และสูงส่ง สังหารปีศาจในทุกหนแห่ง ทำให้ผู้อื่นรู้สึกหวาดกลัวเพียงแค่ได้ยินชื่อ ฆ่าล้างศัตรู ราวกับเป็นตัวตนที่ไร้เทียมทาน”

“ทว่าตอนนี้มันเรื่องอะไรกัน เพียงแค่จัดการกับผู้บ่มเพาะในระดับแตกฉาน ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นการต่อสู้หนึ่งต่อสาม ไม่คาดคิดว่าจะไม่มีโอกาสต่อกรกับเจ้าเด็กนี่อย่างสูสีด้วยซ้ำ อีกทั้งยังถูกไล่ต้อนราวกับสุนัขข้างถนน ช่างเป็นความอับอายของยอดฝีมือในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าจริงๆ เจ้าลาหัวโล้นเหล่านี้ต่างก็บ่มเพาะมาเป็นระยะเวลานาน อันที่จริงบ่มเพาะอะไรอยู่กัน อย่าบอกนะว่าวันทั้งวันเอาแต่ถือศีลกินเจอย่างเดียว?!”

เขาโมโหจนเจียนตาย

เดิมทีเขาก็คาดหวังว่าพระโพ่วฌา พระหยวนเจินและพระจื๋อไห่ทั้งสามจะสามารถสังหารเซี่ยปิงได้ สามารถที่จะต่อสู้จนเผชิญกับความเสียหายทั้งสองฝ่าย ทำให้เจ้าเซี่ยปิงบาดเจ็บสาหัส

ทว่าใครจะไปคิดได้กันว่าตอนนี้สถานการณ์จะกลับตาลปัตร เป็นฝ่ายของพระโพ่วฌาที่ถูกไล่ต้อนจนมุม ตกอยู่ในสภาพที่น่าสิ้นหวัง ทำได้เพียงแค่ป้องกัน ไม่มีพลังอำนาจที่จะตอบโต้กลับ สถานการณ์เช่นนี้ช่างน่าเหลือเชื่อเกินไป

“อันที่จริงนี่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก มันเพียงแค่ว่าเจ้าเด็กนั่นทรงอำนาจเกินไป เป็นผู้มีพรสวรรค์ดั่งปีศาจที่อันตรายอย่างแท้จริง แม้แต่เปลวไฟแห่งกรรมก็สามารถดูดกลืนเข้าไปได้ ทำเหมือนกับเป็นเยลลี่ รอดออกมาอย่างไร้รอยขีดข่วน นี่ยังเรียกว่ามนุษย์ได้อีกหรือ? ช่างเป็นเหตุการณ์ที่ไม่เคยพบไม่เคยเจอมาก่อน!”

ภูติไม้มรณะก็ตกใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เขาคิดว่าตนเองได้ใช้ชีวิตอยู่มานานหลายหมื่นปี มีประสบการณ์และความรู้มากมาย เป็นนักผจญภัยเก่าแก่ ในจักรวาลควรจะไม่มีสิ่งใดมากนักที่จะสามารถทำให้เขาตกใจได้

ทว่าตอนนี้เขากลับตกใจอย่างแท้จริง เปลวไฟแห่งกรรมที่เป็นที่ล่วงรู้ว่าไร้เทียมทาน เป็นพลังอำนาจปรปักษ์ต่อสิ่งชั่วร้ายทั่วทั้งจักรวาลนั้น ไม่คาดคิดว่าจะไม่มีผลใดๆกับเจ้าเซี่ยปิงนี้ ถูกกลืนกินเข้าไปจนหมดจด อีกทั้งยังใช้โอกาสนี้ในการพัฒนาพลังอำนาจของตนเองเช่นกัน

ในช่วงเวลานี้ ระดับภัยคุกคามที่เขารู้สึกต่อเซี่ยปิงเพิ่มขึ้นมาจนถึงจุดที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผู้ที่มีพรสวรรค์ดั่งปีศาจเช่นนี้ หากไม่สามารถทำให้กลายเป็นมิตรได้ ก็ต้องสังหารเท่านั้น จะต้องยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อฆ่าเขาให้ได้

“เป็นจริงอย่างที่ว่า เจ้าเด็กนี่เป็นผู้มีพรสวรรค์ดั่งปีศาจที่ไร้ที่เทียบเทียม”

“บอกตามตรง พวกเราก็ไม่สามารถพูดได้ว่าพระโพ่วฌาไม่ได้แข็งแกร่ง ถึงอย่างไรเขาก็เป็นยอดฝีมือในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าที่มีชื่อเสียงเลื่องลือ ชื่อเสียงของการสังหารปีศาจจำนวนมากก็ไม่ใช่เรื่องหลอกลวงแต่อย่างใด เบื้องหลังของพวกเขาต่างก็มีกองภูเขาซากศพอยู่”

“ทว่าพระที่โหดเหี้ยมเช่นนี้ ไม่คาดคิดว่าจะถูกกดดันโดยเจ้าเด็กนี่ ถูกไล่ต้อนเหมือนกับสุนัขไม่มีผิด ไม่มีพลังอำนาจที่จะตอบโต้แม้แต่น้อย นี่คือผู้บ่มเพาะในระดับแตกฉานจริงๆหรือ? อันที่จริงใครกันที่เป็นยอดฝีมือที่ยิ่งใหญ่?”

สองพี่น้องทะเลเลือดก็พยักหน้า รู้สึกหวั่นเกรงเช่นกัน คิดว่าเจ้าเด็กนี่เป็นดั่งหนามยอกอกของพวกเขาองค์กรฝ่ายอธรรม จะต้องกำจัดไปให้ได้โดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นไม่รู้ว่าในอนาคตจะมีบุคคลในฝ่ายอธรรมที่ต้องตายไปมากแค่ไหน

ยิ่งเซี่ยปิงแสดงพลังอำนาจออกมามากแค่ไหน จิตสังหารในจิตใจของพวกเขาก็หนักหน่วงมากขึ้นเท่านั้น

“ใช่ จะต้องฆ่าเจ้าเด็กนี่ซะ ไม่อย่างนั้นพวกเราจะไม่มีวันโงหัวขึ้นมาได้อีก”

“หลางเจียหลง ลงมือเถอะ อย่ารอช้าเลย”

“หากรอนานไปกว่านี้ กลุ่มของพระโพ่วฌาอาจจะถูกสังหารไปเสียก่อน เมื่อถึงตอนนั้น เจ้าเด็กนั่นก็จะได้ครอบครองสมบัติของพวกเขา มีพลังอำนาจที่เพิ่มขึ้น นั่นมีที่ไหนที่พวกเราจะมีโอกาสอีก คงทำได้เพียงแค่หันหลังเดินจากไปเท่านั้น”

เฒ่าปีศาจจำนวนมากก็ตะโกนออกมา พวกเขาไม่ใช่คนโง่เขลา แน่นอนว่าสามารถสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามของเซี่ยปิง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลางเจียหลงก็ดีใจอย่างมาก การที่ทุกๆคนเห็นด้วยเช่นนี้ รวมพลังกันเป็นหนึ่งเดียว โอกาสที่จะสังหารเจ้าเด็กนี่ก็แทบที่จะแน่นอน ทว่าหากครั้งนี้สังหารเจ้าเซี่ยปิงไม่ได้อีก หลังจากนี้เมื่อบังเอิญพบกับฝ่ายตรงข้าม เขาก็จะยอมจำนนและล่าถอยทันที จะไม่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับฝ่ายตรงข้ามอีก

“ทุกๆคน”

หลางเจียหลงเอ่ยออกมา “การลอบโจมตีครั้งนี้สำคัญอย่างมาก เป็นการโจมตีเพื่อสังหารโดยเฉพาะ ไม่ว่าอย่างไรก็อย่าเก็บซ่อนพลังอำนาจของตนเองเด็ดขาด จะต้องใช้พลังเวทมนตร์ทั้งหมดที่มี ถ่ายทอดแก่นแท้ เลือดลม จิตวิญญาณทุกอย่าง ต่อให้จะต้องแผดเผาอายุขัยของตนเองก็จำใจต้องทำ”

“เชื่อว่าทุกๆคนก็คงจะได้เห็นถึงความโหดเหี้ยมของเจ้าเด็กนี่แล้ว มีวิธีการมากมาย แม้แต่พระโพ่วฌาและคนอื่นๆที่อยู่ในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าก็ไม่ใช่คู่มือของเขา มีอำนาจบารมีที่ยิ่งใหญ่”

“หากครั้งนี้พวกเราสังหารเขาไม่ได้และปล่อยให้เขาหลบหนีไป ตามวิธีการ พรสวรรค์และบุคลิกนิสัยของเขา ในอนาคตเขาจะต้องล้างแค้นพวกเราอย่างแน่นอน นั่นเป็นสิ่งที่ปล่อยให้เกิดขึ้นไม่ได้และมีโอกาสที่จะถูกฆ่าล้างทั้งตระกูลเช่นกัน”

เขาได้เตือนคนอื่นๆ ไม่ว่าอย่างไรก็อย่ายั้งมือเด็ดขาด

“ไม่ต้องกังวล พวกเราก็รู้ดีถึงความสำคัญของเรื่องนี้ จะไม่ยั้งมือเด็ดขาด”

“ระหว่างลงมือ เล็งเป้าหมายไปที่เซี่ยปิงโดยเฉพาะ อย่าสนใจกลุ่มของพระโพ่วฌา เจ้าเซี่ยปิงคือหอกข้างแคร่”

“พูดถูก เจ้าเซี่ยปิงคือภัยคุกคามที่แท้จริง หากเขาไม่ตาย พวกเราจะต้องนอนหลับบนเข็มและตะปู”

เฒ่าปีศาจจำนวนมากก็ตะโกนออกมา

“ลงมือได้!”

หลางเจียหลงก็ไม่ได้ลังเลอีก ทันใดนั้นก็ได้กระตุ้นพลังอำนาจของค่ายกลหมาป่าศักดิ์สิทธิ์ขย้ำเทพเจ้าทันที

ปัง!

ภายในชั่วพริบตา พื้นที่ในระยะหลายพันล้านกิโลเมตรก็สั่นสะท้าน ค่ายกลที่ยิ่งใหญ่ปรากฏขึ้นมาในอวกาศ ดึงดูดพลังงานมาจากโลกห้วงมิติ ทั่วทั้งอวกาศสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ดวงดาวสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง

ทันใดนั้นค่ายกลที่ยิ่งใหญ่นี้ก็ไหลเวียนอย่างบ้าคลั่ง พลังเวทมนตร์สั่นสะท้าน รอบๆเต็มไปด้วยพลังงานสีดำที่น่าสะพรึงกลัวและแปลกประหลาด ควบแน่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนกลายเป็นกรงเล็บหมาป่าที่น่าสะพรึงกลัวขึ้นมา

เห็นเพียงแค่ว่ากรงเล็บหมาป่านี้เต็มไปด้วยอักขระมากมาย คดเคี้ยวไปมาเหมือนกับหนอนในนรกก็ว่าได้ เต็มไปด้วยความกระหายเลือดที่ไร้ที่สิ้นสุด มีพลังงานสีเลือดที่บ้าคลั่ง แอบแฝงไปด้วยพลังทำลายล้าง

ยิ่งไปกว่านั้นกรงเล็บหมาป่าสีดำนี้ก็ยังมีขนาดใหญ่ สามารถที่จะคว้าดาวเคราะห์ไว้ได้ เป็นเหมือนกับมือของมนุษย์ธรรมดาที่กำลูกปัด เพียงแค่บีบเล็กน้อย ก็เพียงพอที่จะบดขยี้ดาวเคราะห์เหมือนกับเต้าหู้ได้

ทันใดนั้น เมื่อกรงเล็บหมาป่านี้ตะปบออกไป ไม่ว่าจะผ่านไปทางใด บริเวณนั้นก็จะเกิดการระเบิดขึ้นมา อุกกาบาตจำนวนนับไม่ถ้วนถูกบดทำลาย หายวับไปกับตา แม้แต่ดาวเคราะห์บางดวงก็แตกกระจายกลายเป็นเสี่ยงๆ ถูกทำลายไปอย่างสมบูรณ์

ไม่มีสิ่งใดที่จะสามารถต้านทานกรงเล็บหมาป่านี้ได้ ภายในพื้นที่ระยะหลายพันล้านกิโลเมตร ตราบใดที่เผชิญเข้ากับออร่าความมืดมิดที่แผ่ออกมาจากกรงเล็บนี้ จะต้องถูกบดทำลายจนกลายเป็นผุยผงทันที

ทันใดนั้นพระโพ่วฌาและพระอีกสองคนก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่กำลังพุ่งเข้ามาจากระยะที่ห่างออกไปเช่นกัน

“บัดซบ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ไม่คาดคิดว่าจะมีบางคนที่ลอบโจมตีพวกเรา?!”

“ภูติไม้มรณะ ผู้นำตระกูลหมาป่า สองพี่น้องทะเลเลือด….แต่ละคนต่างก็เป็นเฒ่าปีศาจที่ชั่วร้ายของจักรวาล ตอนนี้ไม่คาดคิดว่าจะซุ่มโจมตีพวกเราอยู่ที่นี่ นี่พวกเขาวางแผนจัดการกับพวกเรามานานแล้วหรือ?”

“ไม่ นี่มันไม่ถูกต้อง การโจมตีนี้ไม่ได้เล็งเป้าหมายมาที่พวกเรา ทว่าจิตสังหารทั้งหมดกำลังจดจ่ออยู่กับเซี่ยปิงเพียงคนเดียว”

“ใช่สิ เจ้าเด็กนี่ได้ครอบครองผลประโยชน์มากมายในดินแดนสวรรค์นิรันดร์ ไม่ว่าจะเป็นมรดกสืบทอดของพระมหาสุภัททะ ผลอายุวัฒนะและอื่นๆ ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งที่ยอดฝีมือในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าเหล่านี้ต่างก็แสวงหา อีกทั้งก่อนหน้านี้เซี่ยปิงก็ได้เล่นงานพวกเขาอย่างหนัก มีความบาดหมางที่ยิ่งใหญ่ต่อกัน ครั้งนี้การที่จะมาที่นี่เพื่อล้างแค้นก็เป็นเรื่องที่ปกติมาก”

“ศัตรูของศัตรูก็คือมิตร พวกเราเฝ้าดูอยู่เงียบๆก่อนเถอะ อย่าเคลื่อนไหวออกไป ปล่อยให้กลุ่มของภูติไม้มรณะเหล่านี้กัดกับเซี่ยปิงไป บางทีพวกเราก็อาจจะมีโอกาสจัดการกับกลุ่มของเฒ่าปีศาจเหล่านี้ภายในคราวเดียวเช่นกัน”

พระโพ่วฌา พระหยวนเจินและพระจื๋อไห่ทั้งสามคนต่างก็มีสายตาเป็นประกาย ภายในหนึ่งลมหายใจ พวกเขาก็เหมือนจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์

ร่างของพวกเขากระพริบหายไป ล่าถอยออกไป ปล่อยให้เซี่ยปิงเผชิญกับการลอบโจมตีของภูติไม้มรณะและคนอื่นๆเพียงลำพัง ทว่าพวกเขาก็ต้องการที่จะแอบหลบซ่อนเช่นกัน รอให้มีโอกาสได้จัดการกับทุกอย่างภายในคราวเดียว