เทือกเขามโหฬาร แต่กลับสูงชะโงก มีก้อนหินรูปร่างประหลาดบนหน้าผาสูงทะลุชั้นฟ้า!

พวกมันเป็นสีทองอ่อน ถูกรัศมีที่เปล่งออกมาจากกระดาษหนังสัตว์ฉาบจนอ่อนโยนและพร่างพราย เสียงสวดมนต์ดังไม่ขาดสาย

ส่วนบรรยากาศนอกเทือกเขาก็ตึงเครียด สือฮ่าวกับเฮ่ออู่ซวงจากต่างแดนกำลังหยั่งเชิงกัน ก่อตัวเป็นขอบเขตไร้รูปร่างระหว่างทั้งคู่ กลายเป็นพายุหมุน

ตูม!

ระหว่างพวกเขา มีก้อนหินบางส่วนหนักถึงหลายล้านชั่ง ถึงขั้นหนักสิบล้านชั่ง แถมยังมีเนินเขาเตี้ยบางส่วนที่ระเบิดเป็นจุณทั้งหมด!

ต้องรู้ว่า นี่เป็นสมรภูมิรบของผู้กล้า ลักษณะภูมิประเทศแข็งแรงทนทาน

แต่ตอนนี้ มิติบริเวณขอบเขตไร้รูปร่างระหว่างทั้งคู่บิดเบี้ยว ก่อตัวเป็นพลังทำลายล้างอันน่าตะลึง อยู่เหนือขอบเขต!

เมื่อมองออกไป ทุกอย่างก็เลือนราง ฟ้าดินเปลี่ยนรูป มิติทรุดตัว ขอบเขตแผ่กระจายย บดขยี้สรรพสิ่ง

ยังไม่ได้ลงมือแต่อย่างใด แค่หยั่งเชิงกัน แรงกดดันอันไร้รูปร่างแบบนี้ก็ทำให้เกิดพลังขอบเขตที่น่ากลัว จะทำลายที่นี่เสียแล้ว

เปรี๊ยะ!

กระแสไฟน่าตะลึงเส้นหนึ่งระเบิดกลางอากาศ!

เพียงเสี้ยววินาที เสมือนกาลเวลาถูกตัดขาด พลังชีวิตถูกทำลาย พิฆาตสรรพสัตว์ บดขยี้กายเนื้อและดวงจิตของสิ่งมีชีวิต

นี่เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในขอบเขต เป็นคลื่นที่เกิดขึ้นหลังดวงจิตของทั้งคู่ปะทะกัน

“เจ้าใช้ไม่ได้ ต่างกันเกินไป เจ้านายข้าแค่แผ่รัศมีก็เป็นแบบนี้แล้ว ต้องให้ผู้สูงส่งของดินแดนพวกเจ้าสู้สุดชีวิต ไม่ใช่คนทั่วไป ใครจะสู้ได้!” สิงห์เลือดหงส์ตะโกนอยู่ข้างๆ แผงคอของมันแดงฉานดุจเลือด แถมเนื้อตัวยังชุ่มโชกไปด้วยเลือด ถูกมดน้อยโจมตีจนบาดเจ็บ ตอนนี้เพิ่งจะพอจะหายใจหายคอได้บ้าง

“อ๊าก…”

มดน้อยเหาะกลับมา เลือดไหลทั้งตัว เลือดลมทั้งตัวพุ่งขึ้นสูงปานกลุ่มควัน มันตกอยู่ในสภาพคลุ้มคลั่ง

ตอนนี้ มันเสียสติไปแล้ว ก้าวเข้าสู่ขอบเขตที่ไม่ควร เป็นเช่นเดียวกับตอนที่มันอยู่ในถ้ำใต้พิภพของถ้ำสวรรค์

ตอนนี้มันน่ากลัว เพราะคลุ้มคลั่งแล้วโดยสิ้นเชิง เหลือเพียงสัญชาตญาณ จะต่อสู้ จะทำลายล้างทุกสิ่งกีดขวาง

ชิ้ง!

มันพุ่งไปหาเฮ่ออู่ซวงอีกครั้ง แม้สติจะเลือนราง แต่มีความเกลียดชังควบคุมมัน จะปลิดชีพคนคนนั้นเพื่อแก้แค้น

“มดเขาสวรรค์ไม่ธรรมดาจริงๆ ตอนที่ฆ่าพี่ชายกับพี่สาวเจ้า ข้าได้เห็นความเลิศล้ำของพวกมันแล้ว เจ้ายังไม่เจริญวัย ก็เจียมเนื้อเจียมตัวเสียเถอะ พลังสะเทือนปฐพีที่ว่าใช้ไม่ได้กับข้า ข้าไม่ทำร้ายเจ้าหรอก จะเลี้ยงเจ้าไว้เป็นข้ารับใช้” เฮ่ออู่ซวงพูดเสียงเรียบ

เขาเอียงหัวมองมดน้อย จากนั้นก็สะบัดแขนเสื้ออีกครั้ง พายุหมุนสีดำก่อตัว เฉือนมิติจนแตก ม้วนเอามดน้อยไปอีกครั้ง

ไม่พูดไม่ได้ว่า นี่เป็นการแสดงออกอย่างตรงไปตรงมาของความแข็งกร้าว!

แม้แต่สือฮ่าวก็ทำหน้าตกใจ ชายคนนี้แข็งแกร่งเหนือเกิน แค่สะบัดมือ ก็สะเทือนมดเขาสวรรค์ที่อยู่ในสภาพนี้กระเด็นออกไป ต้องใช้คำว่ายากลึกหยั่งถึงมานิยามเท่านั้น

ลางสังหรณ์ของเขาถูกต้อง ชายคนนี้มีพรสวรรค์เย้ยปฐพี พลังแก่กล้า สมกับเป็นผู้นำกองทัพต่างแดน วันหน้าต้องเป็นหนึ่งในผู้อมตะที่น่ากลัวที่สุดแน่นอน!

สิงห์เลือดหงส์เยาะเย้ยว่า “เจ้ามดน้อยเจ้าประมาณตนหน่อยเถอะ เจ้าไม่มีทางสู้นายท่านได้ แม้แต่สหายของเจ้าก็ทำได้แค่ศิโรราบ คุกเข่าต่อหน้านายท่าน ในคนรุ่นเดียวกันของดินแดนพวกเจ้า ไม่มีใครสู้เขาได้ ที่หนึ่งในหล้าไม่ใช่แค่คำพูดเท่านั้น พวกเจ้าทำได้แค่ชะเง้อมอง ไม่มีวันได้สบตาแน่นอน!”

ตูม!

สือฮ่าวลงมือ ระดมกำลังจนถึงขีดจำกัด โจมตีดุจสายฟ้าฟาด ปล่อยหมัดทะลุมิติ พุ่งเข้าไปประชิด

ฟ้าดินถล่ม น่าตะลึงพรึงเพริด!

ยามทั้งสองเผชิญหน้ากัน ขอบเขตไร้รูปร่างแผ่ขยาย กวาดล้างสี่ทิศ แต่ตอนนั้นทั้งสองต่างก็นิ่งไม่ไหวติง ตอนนี้เปิดฉากแล้ว!

ปัง!

สือฮ่าวรวดเร็วเหลือเกิน พุ่งทะลุมิติออกไปใกล้ประหนึ่งสายฟ้าฟาด หมัดขวาระเบิดราวกับดวงอาทิตย์สาดแสง หมายจะกระแทกหน้าผากของชายคนนั้น ทะลวงดวงจิตของเขา

ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่สือฮ่าวมีสมาธิปานนี้ จิตใจหนักแน่น จะสังหารศัตรูให้ได้โดยไม่ปรานี

เฮ่ออู่ซวงมีผมสีทองยาวถึงต้นขาปานธารน้ำสีทอง ตอนนี้ถูกลมพัดจนโบกสะบัดไปข้างหลัง สาดแสงสีทองในพริบตา

ชายสีเขียวของเขาดังพรึ่บพรั่บ จะฉีกขาดแล้ว

แม้จะถึงขั้นนี้แล้ว แต่เขายังคงนิ่งเฉย สองเท้าไม่ขยับ ดุจต้นสนที่ฝังรากบนหน้าผา ไม่อาจทำอะไรมันได้

ฟิ้ว!

ยามแขนเสื้อโบกพลิ้วดังพรึ่บพรั่บ ลมก็พัดกรรโชก เขาโจมตีแล้ว ยกแขนขวาขึ้นแล้วประสานอิน ยื่นออกไปจะปะทะกับหมัดของสือฮ่าว

ตึง!

เสียงสะเทือนปฐพี หากมีคนอยู่ที่นี่ต้องยกมือขึ้นปิดหูเป็นแน่ มันเหมือนกับอาวุธทองคำเซียนที่ทนทานที่สุดชนกัน เปล่งแสงสว่างเจิดจ้า เสียงดังสะท้านฟ้า!

ครั้งนี้รุนแรงเหลือเกิน ทั้งสองปะทะกันตาต่อตา ฟันต่อฟัน

สายฟ้าหลายเส้นกะพริบแปลบปลาบ หมัดขวาของสือฮ่าวพุ่งออกไปข้างหน้า แลดูสงบ แต่มันสะเทือนไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว!

หมัดของเขาสาดแสงออกมาดุจเกลียวคลื่น มันสูงขึ้นเรื่อยๆ คลื่นพลังรุนแรง อยากสะเทือนศัตรูให้ตายทั้งเป็น

ตอนนี้ สือฮ่าวสลับหมุนเวียน ผสานเคล็ดวิชาหลายชนิด ราวกับมีกระแสไฟจำนวนมากผุดออกจากกำปั้น กระแทกข้างหน้า

สำหรับการโจมตีนี้ เฮ่ออู่ซวงสงบอย่างมาก ไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด ใช้ฝ่ามือขวารับกำปั้นนั้นไว้ มันกำลังส่องแสงเช่นกัน มีลำแสงพุ่งออกจากฝ่ามือจำนวนมาก

มันเป็นเหมือนเข็มเล่มแล้วเล่มเล่า ต่างก็พุ่งใส่กำปั้นสือฮ่าวทั้งหมด

เสือปะทะสิงห์!

มือดีทั้งสองประมือกัน ไม่ถอยหลังแม้แต่นิด ต่างก็สู้กันด้วยพละกำลังขั้นสุดยอด ผสานด้วยญาณวิเศษ!

ตูม!

สือฮ่าววาดมือซ้ายออกไปราวกับสายรุ้ง ขนนกสีทองพุ่งกระจายไปทั่ว ราวกับมีศรทลายฟ้า!

มันเป็นผสานระหว่างสายฟ้ากับขนคุนเผิง รวมตัวเป็นอาวุธ เป็นการใช้สองเคล็ดวิชาพร้อมกัน โจมตีทุกส่วนอวัยวะของอีกฝ่าย

เฮ่ออู่ซวงวาดมือซ้ายอย่างดงาม ประหนึ่งนกกางปีกโบยบินลงมา บัดนี้มิติกำลังตอบสนอง จากนั้นก็แตกทลายดังตูม ไอปฐมกาลถูกเขาชักนำออกมาแล้ว

เขาใช้มือซ้ายฟันมิติแยก จนเห็นไอปฐมกาล!

มิหนำซ้ำ ชายคนนี้ยังน่ากลัวยิ่งนัก เขาควบคุมสรรพสิ่ง ใช้ไอปฐมกาลหลอมอาวุธ กลายเป็นโล่กำบัง ขวางการโจมตีจากขนนกทั้งหมด

จากนั้น โล่ก็ขยายใหญ่ขึ้นประหนึ่งขุนเขา แข็งแรงไร้เทียมทาน พุ่งไปจะอัดสือฮ่าว

ตูม!

สือฮ่าวชักมือกลับไปแล้วประสานอิน ทะลวงโล่ดังปัง เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้นที่นี่

ชิ้ง!

ทั้งสองลงมือปานสายฟ้าฟาด ประมือกันอย่างรวดเร็วท่ามกลางหมอกปฐมกาล กำปั้นปะทะฝ่ามือ ร่างกายเคลื่อนไหวว่องไว

รวดเร็วเหลือเกินจนตั้งตัวไม่ทัน มือดีทั้งสองรบกันกลางอากาศ เคล้าด้วยหมอกขมุกขมัวและเคล็ดวิชาสะเทือนปฐพี ต่างก็ใช้พลังอันยิ่งใหญ่แล้ว

ฟิ้ว!

สือฮ่าวกระโดดขึ้นแล้วพุ่งออกไป ราวกับจะทลายยอดเขา เขาโจมตีหน้าผากของอีกฝ่าย

เฮ่ออู่ซวงเคลื่อนตัวหลบ ฝ่ามือดุจกระบี่ สาดลำแสงดังชิ้ง ม้วนตัวไปทั่วฟ้าดิน น่ากลัวเป็นที่สุด ทำลายล้างทุกสิ่ง

สือฮ่าวตกใจ มันเป็นวิชากระบี่อะไร? ไม่ด้อยไปกว่าวิชาสยบความวุ่นวาย!

ในบรรดาเคล็ดวิชาการโจมตีที่เขาเคยสัมผัส วิชาสยบความวุ่นวายแหลมคมเป็นล้นพ้น ไม่มีอะไรขวางได้ ได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในสามวิชากระบี่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์!

คนคนนี้น่ากลัวเหลือเกิน แค่ลงมือก็ปล่อยวิชาไร้พ่ายเช่นนี้ออกมาแล้ว!

สือฮ่าวพุ่งดิ่งลงมา ไม่ถอยเลยสักนิด อักขระต่างๆ ปรากฏขึ้นสองมือของเขา เชื่อมประสานกันอย่างหนาแน่น ราวกับมีลูกอ๊อดหลายหมื่นตัวกำลังแหวกว่าย อัศจรรย์ยิ่งนัก

มันคือการหยั่งรู้ดั้งเดิม ตอนนี้เขาศึกษาจนเข้าใจสภาพที่ซับซ้อนที่สุดแล้ว ตอนนี้วิวัฒนาการอักขระทั้งหมด ทำให้สิ่งมีชีวิตนานาชนิดในภาพหมื่นเทพเจ้าปรากฏขึ้นในสองมือ สลักอยู่ตรงนั้น

ตึง!

สือฮ่าวโจมตี ใช้สองกำปั้นตอบโต้ลำแสงกระบี่ ปะทะกับศัตรู!

ตึง!

มีเสียงโลหะกระทบกันดังบาดหูก่อน จากนั้นที่นี่ก็ระเบิดดังตูม

แผ่นดินแตกออกเป็นเสี่ยงๆ สองร่างเลือนรางกำลังประมือ เข่นฆ่า สู้รบโรมรันกัน ไม่มีใครยอมใคร

นี่เป็นการต่อสู้อย่างแท้จริง เป็นศึกครั้งแรกระหว่างมือดีหนุ่มสะเทือนปฐพี ต่างก็กำราบอีกฝ่ายด้วยความทรงพลัง

มันเป็นศึกแห่งชะตา

ฟิ้ว!

ลมพัดกรรโชกไปทั่วฟ้าดิน

เศษหินดินทรายปลิวกระจาย แผ่นดินทรุดตัว มองไม่เห็นอะไรเลย เห็นสองร่างโรมรัน เข่นฆ่ากันเป็นครั้งคราว

กระทั่งสุดท้าย เกิดเสียงดังสนั่น พวกเขาแยกจากกัน หมอกปฐมกาลสลายหายไป ที่นี่กลับสู่ความสงบ

สือฮ่าวกับเฮ่ออู่ซวงหยั่งเชิงกัน ทั้งคู่ห่างกันร่วมร้อยจั้ง

ไม่มีคราบเลือด มีเพียงสภาพกระจัดกระจายจากการต่อสู้

สือฮ่าวถอนหายใจ ต่างแดนน่ากลัวปานนี้เลยหรือ พบเจอผู้กล้าหนุ่มขั้นสุดยอดของพวกเขาครั้งแรก ก็แข็งแกร่งไร้เทียมทานถึงเพียงนี้แล้ว

เมื่อครู่พวกเขาสู้กันด้วยกายเนื้อเป็นส่วนใหญ่ ดูจากสภาพของสือฮ่าวในตอนนี้แล้ว กายเนื้อแปรสภาพจนถึงขั้นน่ากลัว แต่กลับกำราบอีกฝ่ายไม่ได้ เพียงแค่เสมอกันเท่านั้น!

“น่าสนใจ ข้าใช้หนึ่งในวิชากระบี่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของแดนนี้สังหารเจ้า แต่ก็ไม่สำเร็จ” เฮ่ออู่ซวงพูด

ผิวหนังของเขาเป็นเหมือนหยก ใบหน้าแหลมดูดี หล่อเหลายิ่งนัก เส้นผมสีทองพลิ้วไหว มองสือฮ่าวอย่างอ่อนโยน นัยน์ตาแฝงความประหลาดใจ

สือฮ่าวตกใจ เป็นอย่างที่เขาคาดเดา อีกฝ่ายมีวิชากระบี่ไร้พ่าย เทียบเท่าวิชาสยบความวุ่นวาย พลังโจมตีไร้เทียมทานอย่างแท้จริง

“น่าเสียดาย วิชากระบี่มีแค่สามกระบวนท่า ไม่ครบถ้วน” เฮ่ออู่ซวงส่ายหัว

สือฮ่าวพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “ลงมือเถอะ สำแดงญาณวิเศษต่างแดนของเจ้า!”

“เจ้าไม่มีทางสู้นายท่านได้ ในโลกใบนี้ หากเป็นคนหนุ่มสาว ไม่มีใครสู้เขาได้ ศัตรูทั้งหมดจำต้องยอมจำนน” สิงห์เลือดหงส์ตะโกนโหวกเหวก อวดดียิ่งนัก “อัจฉริยะของพวกเจ้า พวกมือดีต้นแบบ พลังเซียนสามเส้นกลายเป็นดอกไม้แล้วอย่างไร ก็ถูกนายข้าสังหารจนเหี้ยนเหมือนกัน!”

“ทำให้มันหุบปาก ฆ่ามัน!” สือฮ่าวพูด ให้มดน้อยที่เสียสติลงมือ สังหารสิงห์เลือดหงส์อีกครั้ง

เพราะมีไฟโทสะสุมในอกสือฮ่าว เคยมีหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งในยุคเซียนโบราณ ที่ถูกต่างแดนสังหารตั้งแต่ยังไม่เจริญวัย มันช่างน่าเสียดายเหลือเกิน

และเขาเคยย้อนอดีตไปเซียนโบราณ เคยพบเจอคนบางส่วน!

เฮ่ออู่ซวงพูดว่า “เจ้ามาเพราะคัมภีร์อมตะ ข้าก็เช่นกัน ไม่ใช่แค่การแย่งชิงคัมภีร์ แต่ยังเป็นการต่อสู้ของสองแดน ข้าไม่ยอมให้มันอยู่ในมือเจ้าแน่ ข้าต้องการคัมภีร์เล่มนี้!”

“งั้นก็ฆ่าเถอะ ผู้ชนะได้คัมภีร์ไปครอง ผู้แพ้ตาย นี่เป็นดำเนินสงครามเซียนโบราณต่อ!” สือฮ่าวตะโกน

เขาทุ่มเทสุดความสามารถแล้ว ไม่เคยมีครั้งไหนที่จริงจังขนาดนี้ เขาจะสังหารศัตรูคนนี้ด้วยพลังทั้งหมดที่มี

…………………………………………………………….