“อ๊าก…” สือฮ่าวแผดเสียง ร่างของเขาสว่างจ้า เปลวไฟพุ่งทะลุฟ้า เส้นผมสีดำพัดไปข้างหลัง เคล็ดวิชาผสานกำลัง ใช้การโจมตีที่รุนแรงที่สุด

ตอนนี้ พลังของเขาสะเทือนฟ้าดิน ภาพลวงตาของบรรพบุรุษมากเหลือคณานับปรากฏขึ้น วิญญาณวีรชนเรียงราย ชมสงครามตัดสินชะตาครั้งนี้!

เสียงแซ่ซ้องดังกึกก้อง สะท้อนไปทั่ว เสียงค่อยๆ ดังขึ้น สุดท้ายก็ดังสะเทือนฟ้าดิน แฝงความเจ็บแค้น และความหวังสุดท้ายของพวกเขา

เปรี๊ยะ!

สายฟ้าสีดำกระจายไปทั่ว หยดเลือดสาดกระจาย ฟ้าดินทั้งผืนแปรเปลี่ยนเป็นสีแดง คลื่นสีเลือดแผ่ซ่าน!

นี่เป็นความจริง ไม่ใช่ภาพลวงตา!

ศพทั้งหลายกระจัดกระจายทั่วพื้น มันเป็นภาพอันน่าเศร้าก่อนตายของเหล่าบรรพชน

“ทำลายล้างทุกสิ่ง!” เฮ่ออู่ซวงตะโกนลั่น หมอกควันฟุ้งตลบ เขาเป็นเหมือนราชันปีศาจมาเยือน ไร้เทียมทาน กลิ่นอายของน่ากลัวขึ้นไม่รู้ตั้งกี่เท่า

ตูม!

เขาสำแดงพลังสะเทือนปฐพี ดุจหุบเหลวสีดำ จะเขมือบทุกสิ่ง บริเวณที่เขายืนอยู่มืดสนิท

ลำแสงเส้นหนึ่ง โชติช่วงประหนึ่งดวงอาทิตย์ระเบิด

ความมืดแผ่คลุม มองไม่เห็นความหวัง เหมือนหลุมที่น่ากลัวที่สุดในจักรวาล

คนสองคนยืนเป็นปรปักษ์กัน จากนั้นก็พุ่งเข้าหากัน!

นี่เป็นสงครามที่รุนแรงที่สุด และเป็นการปะทะที่ดุเดือดอย่างยิ่ง!

สือฮ่าวยึดมั่นในอุดมการณ์ไม่อยู่ก็ตาย ปะทะกับศัตรูด้วยการโจมตีขั้นสุดยอด ตอนนี้ ลืมเลือนทุกสิ่ง ไร้ซึ่งความกลัว ปราศจากอารมณ์ มีแต่การโจมตีสะเทือนปฐพีเท่านั้น!

สิ่งที่เขาได้ยิน มีแต่เสียงกู่ร้องของบรรพชนที่แว่วมาแต่ไกล เจือความเศร้าโศก ให้เขากลับไป อย่าเอาชีวิตไปทิ้ง! เขาแค่อยากต่อสู้ สังหารผู้นำกองทัพที่ว่าคนนี้!

ไม่ได้ยินเสียงแล้ว มองไม่เห็นอะไรเลย ทุกอย่างเลือนราง สือฮ่าวรู้สึกว่าตนกำลังแหลกสลาย กำลังจะตาย!

“อ๊าก ไม่!” มดน้อยที่อยู่ไกลออกไปได้สติแล้ว กำลังร้องตะโกนอยู่ตรงนั้น

“นายท่าน!” สิงห์เลือดหงส์ก็ตะลึงงัน แม้จะกระหายเลือด เลือดเย็น แต่ตอนนี้มันก็กลัวขึ้นมาแล้ว

ใจกลางสมรภูมิรบ ไม่มีอะไรเหลืออยู่ เกิดการถล่มครั้งใหญ่ แสงกับความมืดปะทะกัน เกิดปรากฏการณ์ที่น่ากลัวที่สุด ฟ้าดินพลิกผัน เสมือนถูกตีกลับมาในยุคสมัยที่ดึกดำบรรพ์ที่สุด ฟ้าดินเพิ่งบุกเบิก!

ในตอนนี้ ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย แตกต่างจากเสียงระเบิดในจินตนาการอย่างสิ้นเชิง

ที่นั่นมีแต่ความพังพินาศ เน่าเปื่อย ทุกอย่างถูกทำลาย แทบจะไม่มีสิ่งที่สมบูรณ์

ไอปฐมกาลกำลังกระเพื่อม จักรวาลแหลกสลาย ส่วนทั้งสองคนนั้นมองไม่เห็นแล้ว ถูกลำแสงบดบัง ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว

แต่หากมองจากคลื่นแบบนี้ บวกกับกลิ่นอายทำลายล้างอันน่ากลัวแล้ว พวกเขายากจะรอดมาได้ ตามหลักแล้วควรตายไปแล้ว!

ยังคงเงียบสงัด มีเพียงลำแสงพุ่งขึ้น บาดตาจนแทบจะบอด ปวดกระบอกตา ไม่อาจจ้องมองได้

สุดท้าย แสงก็มืดสลัว ตรงนั้นเสื่อมโทรม ในรอยแยกของมิติมีหมอกซัดสาด ซ้ำยังมีเสียงน่ากลัวแว่วมาเป็นระลอกๆ

การโจมตีนี้รุนแรงเกินไป ทั้งสองต่างก็ใช้ฝีมือเหนือชั้นของตัวเอง!

สนามรบพินาศย่อยยับแล้ว!

ตอนนี้ มีเลือดไหลออกมาจากรอยแยกใหญ่ของมิติ โปรยปรายลงบนแผ่นดินแห้งแตก

ร่างกายครึ่งท่อนเป็นของสือฮ่าว แถมมีแขนข้างหนึ่งที่ร่วงลงมา รวมถึงกำปั้นที่ขาดอีกด้วย!

มดน้องตะโกนลั่น ดวงตาแทบถลน รับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ สหายร่วมเดินทางกับตนต้องมาถูกฆ่าแบบนี้แล้วหรือ?

มันรู้ว่า สิ่งมีชีวิตต่างแดนคนนั้นน่ากลัว ในเมื่อฆ่าพี่ชายและพี่สาวเจริญวัยของมันได้ ต้องยากลึกเกินหยั่งแน่นอน

แต่เมื่อเกิดโศกนาฏกรรมขึ้นมาจริงๆ มันก็ยอมรับไม่ได้ ตอนนั้นพี่ชายกับพี่สาวของมันก็ถูกสังหารแบบนี้หรือ?

เมื่อมองเศษอวัยวะกับกำปั้นที่ร่วงลงมา รวมถึงกระดูกเปื้อนเลือด มันก็เศร้าเสียใจ อดคำรามออกมาไม่ได้ ครอบครัวถูกฆ่า สหายถูกสังหาร มันรับไม่ได้

“ฮ่าฮ่า…” สิงห์เลือดหงส์ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสะใจ ฮึกเหิมและดีใจยิ่งนัก ชายหนุ่มคนนั้นถูกปลิดชีพ หมายความว่าเฮ่ออู่ซวงชนะแล้ว นี่เป็นตอนจบที่ดีที่สุดสำหรับมัน

หากมิเช่นนั้น มันรู้สึกกังวลจริงๆ!

เพราะมนุษย์คนนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ หากรอดชีวิต ต้องเป็นปัญหาใหญ่เป็นแน่

“เจ้านายของข้ามีฉายาว่าที่หนึ่งในหล้า หาใช่คนที่ทายาทผู้แพ้จะสู้ได้ ต้องถูกฆ่าเป็นแน่ ควรยอมศิโรราบจึงจะถูก!” สิงห์เลือดหงส์หัวเราะดังลั่น จองหองยิ่งนัก

มดน้อยตาแดงก่ำ พุ่งออกไปข้างหน้าจะอุ้มศพของสือฮ่าว ทนมองจุดจบอันน่าเศร้าของเขาไม่ได้

“มดน้อย เจ้าจะบุ่มบ่ามอีกหรือ จุดจบของเจ้าก็จะอนาถเช่นกัน เจ้านายข้าจัดการเขาได้ ต่อไปย่อมเพ่งเล็งเจ้า ยอมก้มหัวเสีย มิเช่นนั้นมีแต่จะต้องตาย! ยอมรับบทลงโทษ มิเช่นนั้นมีแต่จะตาย! คิดถึงยิ่งนัก ตอนนั้นที่ได้กินเลือดเนื้อจองมดเขาสวรรค์ มันช่างอร่อยยิ่งนัก ยากจะลืมเลือน!” สิงห์เลือดหงส์แสยะยิ้ม ยั่วโทสะอย่างยิ่ง

เพราะมันไม่อยากให้มดเขาสวรรค์มีชีวิตอยู่ ไม่อยากให้เฮ่ออู่ซวงเลี้ยงมัน อยากให้มันถูกสังหารทันที จงใจยั่วยุมดน้อย

“หือ?” เพียงชั่วครู่ สิงห์เลือดหงส์พบความผิดปกติ เพราะมดน้อยตรงหน้าหยุดชะงักลง เหม่อลอยเล็กน้อย

สิงห์เลือดหงส์ตกใจ ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้ เวลาผ่านไปนานแล้ว ทำไมเจ้านายของตัวเองถึงยังไม่ปรากฏตัว มันชะเง้อมองข้างหน้า

เลือดในรอยแยกไม่ใช่แค่ชนิดเดียว แต่ยังมีเลือดสีเงินอีกด้วย กำลังไหลออกมาไม่หยุด

“อะไรกัน นายท่าน!” สิงห์เลือดหงส์ร้องลั่น

เฮ่ออู่ซวงก็อยู่ตรงนั้น เลือดส่วนใหญ่ของเขาเป็นสีแดง แต่ก็มีสีเงินแซมบางส่วน มันเป็นส่วนสำคัญ!

หากเลือดของเขากลายเป็นสีเงินทั้งหมด เขาจะกลายเป็นอมตะ!

แม้จะเคยมีฉายาว่าที่หนึ่งในหล้า แต่ร่างของเฮ่ออู่ซวงก็แหลกสลาย แยกออกจากกัน แขนขาด ฝ่ามือแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ศึกนี้โหดร้ายเหลือเกิน บาดเจ็บทั้งสองฝ่าย พวกเขาต่างก็นิ่งไม่ไหวติง ราวกับสิ้นลมหายใจไปแล้ว!

“สวย เจ้าตายแล้วหรือ!” มดน้อยคำรามด้วยความแค้น

ผลลัพธ์นี้ทำให้สิงห์เลือดหงส์หน้าถอดสี เฮ่ออู่ซวงยิ่งใหญ่ปานใด แต่กลับต้องมาตายตรงนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลย!

ต้องรู้ว่า เฮ่ออู่ซวงเป็นหนึ่งในผู้นำกองทัพรุ่นหนุ่มสาวของอีกแดน แข็งแกร่งยิ่งนัก มีสมญานามว่าที่หนึ่งในหล้า จะแพ้ได้อย่างไร?!

ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้เขาเสี่ยงชีวิตแล้ว

“ไม่ นายท่านไม่มีทางตาย เขาสังหารอัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดในแดนนี้ไปหลายคนแล้ว ซ้ำยังเคยฆ่าพี่น้องมดเขาสวรรค์ ตอนนี้จะตายได้อย่างไร?” สิงห์เลือดหงส์สั่นระริก

มันหวาดกลัวแล้ว เพราะฐานะของเฮ่ออู่ซวงสูงส่งเหลือเกิน ภูมิหลังน่าตกใจ หากตายที่นี่ จุดจบของมันไม่สวยแน่

“สือฮ่าว เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ยังมีชีวิตอยู่ไหม?” มดน้อยกู่ร้อง ตอนนี้ จิตใจของมันว้าวุ่น ในที่สุดก็ขึ้นได้ว่าต้องช่วยเหลือ บางทีอาจยังไม่ตายก็ได้

“นายท่าน อย่าตายนะ เป็นไปไม่ได้ นี่มันความฝัน!” สิงห์เลือดหงส์แผดร้อง พุ่งเข้าไปในรอยแยกของมิติ

“อ๊าก…” มดน้อยแผดร้อง

ในรอยแยกของมิติ สือฮ่าวเหลือแค่ครึ่งท่อน ไม่เห็นศีรษะ ชุ่มโชกไปด้วยเลือด อนาถสิ้นดี

อีกฟากหนึ่ง สิงห์เลือดหงส์ก็ตัวสั่นเทา ขนลุกไปทั้งตัว มันหวาดกลัวแล้วโดยสิ้นเชิง

เพราะในรอยแยกสีดำอีกทาง มันเจอคางของเฮ่ออู่ซวง มันช่างโหดร้ายเหลือเกิน หัวท่อนบนของเขาล่ะ?

อยู่ที่ไหน?

ตอนนี้ สิงห์เลือดหงส์กับมดน้อยสติแตกแล้ว ออกค้นหาบริเวณนี้อย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันก็ระแวงว่าอีกฝ่ายจะลอบโจมตี

รอยแยกใหญ่ยากจะสมานกันได้ ถูกพลังลึกลับบางอย่างควบคุม

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้มีกลิ่นอายน่ากลัวแว่วมาจากรอยแยกของมิติ ทำให้มดน้อยกับสิงห์เลือดหงส์สั่นระริก เกิดความหวาดกลัวขึ้นมา

นั่นมัน…

พวกมันตะลึงงัน เขาเห็นภาพน่ากลัวผ่านเนตรสวรรค์ ปรากฏการณ์น่าตะลึง บางทีอาจจะไม่ได้เห็นอีกแล้ว

ลึกเข้าไปในรอยแยกสีดำ มีตำหนักปรากฏขึ้น มันถูกไอปฐมกาลห่อหุ้ม ใหญ่โตมโหฬาร ประตูเปิดอ้า ข้างในมีอะไรบางอย่างประจันหน้ากันอยู่

“นี่มัน…ตำหนักปฐมกาล?!” สิงห์เลือดหงส์ตะโกนลั่น เหงื่อไหลออกมา ตกใจจนแทบจะหันหลังหนี

หากสือฮ่าวรู้ต้องตกใจแน่นอน เพราะนี่เป็นสิ่งของในตำนาน!

ไม่ว่าจะเป็นสามพันแคว้นหรือเก้าสวรรค์ก็มีเรื่องเล่าลือ ยามท่องมิติ หนึ่งในสามภาพที่น่ากลัวที่สุดก็คือ เจอเรือสีดำเปื้อนเลือด เป็นสัญลักษณ์ของความโกลาหลและอัปมงคล

สือฮ่าวเคยเห็นเรือลำนั้น แถมยังเคยก้าวขึ้นไป กระบี่เซียนต้าหลัวก็ได้มาจากที่นั่น และเขายังรู้เรื่องเจ็ดราชันจากที่นั่นอีกด้วย!

ส่วนตำหนักปฐมกาล เหนือกว่าเรือสีดำเปื้อนเลือดเสียอีก!

วันนี้ มันปรากฏให้เห็นที่นี่ ข้างในมีบางอย่างกำลังประจันหน้ากัน จะเกิดการปะทะครั้งใหญ่แล้ว!

………………………………………………