“ข้าเจอเฮ่ออู่ซวงจริงหรือ?” สือฮ่าวไม่อยากเชื่อเลย

“ทั้งถูก และไม่ถูก” อีกาอธิบาย

คนคนนั้นมีพลังต่อสู้ไร้พ่าย ไม่ใช่ร่างจริงแต่อย่างใด เพราะทั้งคู่ห่างกันหนึ่งภพ จะเจอกันง่ายๆ ได้อย่างไร?

หากได้เจอกันจริงๆ ผลลัพธ์จะเหนือความคาดหมาย

เฮ่ออู่ซวงบำเพ็ญเวลา หากปรากฏกายในภพนี้ มันจะน่าเหลือเชื่อจริงๆ!

ด้วยเหตุนี้ หากต้องการคัมภีร์อมตะ จะแพ้ให้กับเฮ่ออู่ซวงชายหนุ่มคนนั้นไม่ได้ มิเช่นนั้น มันจะเปล่าประโยชน์ ไล่ตามไม่ทัน ต่อให้ศึกษาจนลุล่วงแล้วก็ยากจะพลิกฟ้าได้

“ทำไมสมจริงปานนั้น ที่นี่ที่ไหน เฮ่ออู่ซวงจะปรากฏกายอีกหรือ?”

“นี่เป็นการสะท้อนของประวัติศาสตร์ เจ้าถือว่าได้เจอกับเฮ่ออู่ซวงแล้ว แต่ก็มีบางส่วนถือว่าเห็นอีกคนกำลังต่อสู้กับเขา” อีกาถอนหายใจ เสียใจอย่างมาก

ไยจึงพูดแบบนี้ สือฮ่าวไม่เข้าใจ

“เพราะในช่วงปลายยุคเซียนโบราณ หลังดินแดนนี้แพ้พ่าย เคยมีชายหนุ่มคนหนึ่งขี่สัตว์พาหนะมาที่นี่ ตามหารุ่นพ่อ ปะทะกับเฮ่ออู่ซวง”

คนคนนั้นแข็งแกร่งมาก ยิ่งใหญ่นัก เป็นมือดีอันดับต้นๆ ของโลก ถูกตั้งความหวัง อยากให้เจริญเติบโตขึ้นมา

“เขาถูกซ่อนตัวในตระกูลอมตะ ปรากฏว่าตอนสิ้นโลก เขาสัมผัสได้ ราวกับมีมีดบาด น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว เขารู้ว่าครอบครัวของตัวเองรบจนตัวตาย ถูกฆ่าในสนามรบ!”

“ตระกูลอมตะหรือ?” สือฮ่าวทำหน้าแปลกใจ ยืนยันได้ตั้งแต่ยุคสิ้นโลกแล้วหรือว่ามีตระกูลอมตะเหล่านั้นอยู่?

“ใช่ ตระกูลอมตะ ความเก่าแก่ของพวกเขาเกินกว่าเจ้าจะจินตนาการได้ แต่พวกเจ้าไม่มีทางรู้ว่าตระกูลอมตะบางตระกูลดำรงอยู่ได้อย่างไร หึหึ ฮ่าฮ่าฮ่า!” เสียงของอีกาชราบาดหูอย่างบอกไม่ถูก

มันไม่พูดอะไรต่อ แต่เล่าอดีตของชายหนุ่มคนนั้นต่อไป

ชายหนุ่มคนนั้นทนไม่ไหว หลังสงครามสิ้นโลกสิ้นสุด เงียบสงบลง ก็รีบรุดไปที่สนามรบ อยากเก็บศพของครอบครัว ปรากฏว่า เขาเจอกับเฮ่ออู่ซวง

เฮ่ออู่ซวงถือกาหลอมเซียน เก็บเลือดลมของผู้กล้าทั้งหลาย เดิมทีควรไปจากที่นี่นานแล้ว แต่เขาสัมผัสได้ พบคัมภีร์อมตะ และเปิดผนึกได้สำเร็จ

เฮ่ออู่ซวงวนเวียนอยู่ที่นี่หลายวัน

เห็นได้ชัดเจนว่า เมื่อชายหนุ่มคนนั้นมาถึง ทั้งสองประมือกันไม่ยอมเลิกรา สุดท้ายต่อสู้จนคลุ้มคลั่ง เลือดสาดกระจาย!

น่าเสียดายนัก ชายหนุ่มคนนั้นตายไปแล้ว เฮ่ออู่ซวงฆ่าอย่างเลือดเย็น สู้เขาไม่ได้ หนึ่งในเมล็ดพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุดในเซียนโบราณสิ้นชีพที่นี่ เหลือเพียงความอาฆาตแค้น

และสิ่งที่สือฮ่าวประสบพบเจอ บางส่วนเกิดจากการประลองกับร่องรอยของเฮ่ออู่ซวง บางส่วนถูกลากเข้าไปในการต่อสู้อันโหดเหี้ยมของชายหนุ่มคนนั้น

“เฮ่ออู่ซวงยังมีชีวิตอยู่!” อีกาพูด ประโยคนี้ทำให้ใจของสือฮ่าวหนักอึ้ง มดน้อยหายใจลำบาก

ตอนนี้ เขาอยู่ในขั้นไหนแล้ว ยังมีคนสู้ได้อีกหรือ?!

มดน้อยขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ที่พวกเราพบเจอ หากเป็นความจริง สิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องจริงหรือ? เขาสังหารพี่น้องข้าหรือ?”

“เป็นความจริง เป็นการกระทำของเขาจริง” อีกาพูด

สือฮ่าวคลางแคลงใจ “ไยข้ารู้สึกว่านั่นไม่ใช่ร่องรอย แต่เป็นความจริง ราวกับย้อนเวลา!”

“เรื่องนี้…ข้าก็ยืนยันไม่ได้ ตามความเข้าใจของข้า เจ้าประมือกับความทรงจำของเขาเท่านั้น แต่ยอดเขาลูกนี้ไม่ธรรมดา นามว่ายอดเขาอมตะ บางทีอาจกระทบต่อความสมดุลของกาลเวลาได้จริง ทำให้พวกเจ้าได้เห็นยุคเซียนโบราณ พบเจอกับร่างจริงของเฮ่ออู่ซวงก็ได้!”

สือฮ่าวก้มหน้า มองอินวัฏจักรทั้งห้าบนฝ่ามือ เขาไม่พูดอะไร ความจริงเป็นอย่างไร เว้นแต่ว่าจะได้เจอเฮ่ออู่ซวงสักวัน ถึงจะกระจ่างอย่างสิ้นเชิง

และเมื่อถึงเวลานั้น เขาก็จะยืนยันความลับของอินวัฏจักรทั้งสี่ได้!

“เฮ่ออู่ซวง เจ้าเป็นตาแก่แล้ว ยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม ข้าจะบั่นคอเจ้าด้วยมือข้าเอง!” มดน้อยตะโกนลั่น ลั่นคำสาบานที่นี่

เพียงแต่ว่า ไม่ว่ามันหรือสือฮ่าว ต่างก็หนักอึ้งในใจ

เพราะหากมีเฮ่ออู่ซวงคนนี้อยู่จริง เช่นนั้นจะเป็นปัญหาใหญ่ ผ่านไปเนิ่นนานปานนี้แล้ว เขาต้องกลายเป็นผู้ที่น่ากลัวเป็นอย่างยิ่งแน่

บางที แม้แต่เก้าสวรรค์สิบพิภพก็ต้องสั่นคลอนใต้เท้าเขา หากเขาปรากฏกายอีกครั้ง ไม่อยากจะคิดถึงผลลัพธ์เลย

เวลา!

พวกเขาต้องการเวลา จำต้องไล่ตามให้ทัน!

สือฮ่าวเกิดความรู้สึกสิ้นหวัง ทำอย่างไรจึงจะผงาดได้ จะทำให้ตัวเองบรรลุขั้นสุดยอดอย่างรวดเร็วได้อย่างไร หากมิเช่นนั้น ต้องตายอย่างเคียดแค้น ทำอะไรไม่ได้แน่นอน

เขาสู้เวลาไม่ได้ เช่นนั้นก็ทำได้แค่หลุดพ้นจากขีดจำกัด เดินบนเส้นทางที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อนจนจบในเวลาที่รวดเร็วที่สุด

“เขาต้องการคัมภีร์อมตะ!” สือฮ่าวพูด โอ้เอ้ไม่ได้แล้ว ต้องชิงคัมภีร์อมตะมาให้ได้ ทำให้ตัวเองแข็งแกร่ง เวลามีค่าสำหรับเขาเหลือเกิน

“คัมภีร์อมตะอยู่ที่ใด?” มดเขาสวรรค์ถามต่อ นี่เป็นเป้าหมายที่สำคัญที่สุดของพวกเขา อย่างอื่นล้วนไม่สำคัญ

“ถูกเฮ่ออู่ซวงเอาไปแล้ว” อีกาถอนหายใจ

“อะไรนะ?!” มดเขาสวรรค์ร้องเสียงหลง

เส้นผมสีดำของสือฮ่าวปลิวไปข้างหลัง เขากำหมัดแน่น ข้อมูลนี้เลวร้ายเหลือเกิน ศัตรูแข็งแกร่งขึ้นทุกวัน ชะตาไร้พ่าย แต่พวกเขากลับพลาดเสียแล้ว

มดน้อยโกรธจนแผดร้อง ออกแรงทุบยอดเขา เจ็บใจยิ่งนัก ไยจึงเป็นเช่นนี้?

“เขาเอาคัมภีร์อมตะไปแล้ว ไม่มีข่าวใดที่เลวร้ายไปกว่านี้แล้ว!” สือฮ่าวอุทาน จากนั้นย้อนถามว่า ในเมื่อคัมภีร์หายไปแล้ว ทำไมยังต้องทดสอบเข้าอีก?

“เฮ่ออู่ซวงเอาคัมภีร์ไปแล้ว ไม่ได้แปลว่ามรดกของที่นี่จะหมดสิ้น” อีกาพูด

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” มดน้อยถาม

“คัมภีร์อมตะคืออะไร?” อีกาสงบนิ่ง จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยท่าทางน่าเกรงขาม “มันทำให้เป็นอมตะ อยู่ยงคงกระพันได้! สำหรับตัวมันเองแล้ว ยิ่งเป็นเช่นนี้ ได้ชื่อว่าเป็นอมตะ นั่นหมายความว่าคัมภีร์นั้นเป็นอมตะ!”

สือฮ่าวกับมดน้อยมึนงง นี่มันหลักการอะไร มันเรื่องอะไรกัน?

“คัมภีร์อมตะที่แท้จริง สลักอยู่บนยอดเขาอมตะ!” อีกาชี้ไปที่ภูเขามหึมาลูกนั้น

มันเผยความลับอันน่าตกใจ คัมภีร์อมตะถูกสลักบนยอดเขา นอกจากจะมีคนบำเพ็ญเพียรจนสำเร็จอย่างสิ้นเชิงเท่านั้น มิเช่นนั้นมันจะอมตะ คงอยู่ตลอดกาล

ตอนนั้น หลังเปิดผนึก กระดาษหนังสัตว์สีทองที่ปรากฏขึ้นบนยอดเขา ล้วนเกิดจากอักขระของมัน ไม่มีหนังสัตว์ที่เป็นรูปธรรมแต่อย่างใด

“หากต้องการคัมภีร์เล่มนี้ ต้องได้รับการยอมรับ ต้องหากุญแจคัมภีร์ให้เจอจึงจะอ่านได้!” อีกาชี้แจง

สือฮ่าวกับมดน้อยฟังอย่างเหม่อลอย ไม่คิดเลยว่าที่นี่จะซับซ้อนแบบนี้ อยากอ่านคัมภีร์ลำบากเช่นนี้เชียวหรือ

พวกเขาสงสัยว่า ในเมื่อยากเย็นปานนี้ มีเงื่อนไขต่างๆ นานา เฮ่ออู่ซวงเอาคัมภีร์อมตะไปได้อย่างไร?

อีกาถอนหายใจ รำพันว่าอีกแดนแข็งแกร่งมากจริงๆ มีสิ่งมีชีวิตน่ากลัว เคยร่วมมือกับผู้อมตะหลายคนมาเยือนที่นี่

“พวกเขาลงมือพร้อมกัน เปิดยอดเขาลูกนี้ ทำให้พบคัมภีร์!”

สุดท้าย หลังพวกเขาได้คัมภีร์ให้เฮ่ออู่ซวง ก็ใช้กาหลอมเซียนที่ทำขึ้นเพื่อสังหารเซียนโดยเฉพาะกับวิชาสูงส่ง โจมตีภูเขา ทำลายที่นี่

พวกเขาไม่ได้อยากให้คนรุ่นหลังได้คัมภีร์ไปอีก จึงทำลายมันเสีย!

“เพียงแต่ว่า เพราะพวกเขาเป็นคนต่างแดน ไม่รู้ความเหนือชั้นของคัมภีร์เล่มนี้ เมื่อเวลาผ่านไป ยอดเขาอมตะก็ฟื้นฟู คัมภีร์จมหายไป ปรากฏให้เห็นอีกครั้ง มันเป็นอมตะ!” อีกาพูด

นี่หรือคัมภีร์อมตะ? แม้แต่ตัวมันเองก็ไม่เสียหาย ดำรงอยู่คู่ปฐพี!

มันวิเศษจริงๆ ถึงว่าเมื่อศึกษาจนลุล่วง จะเป็นใหญ่ไร้เทียมทาน เรียกได้ว่าอยู่ยงคงกระพันอย่างแท้จริง

“เฮ้อ!” มดเขาสวรรค์ถอนหายใจ หมดอาลัยตายอยาก

ในความคิดมัน สถานการณ์ยังคงเลวร้าย ย่ำแย่สุดแสน เพราะเฮ่ออู่ซวงได้คัมภีร์ตัดหน้าไป ไม่รู้ว่าฝึกจนถึงขั้นไหนแล้ว หากไล่ตาม จะมีประโยชน์หรือ?

แต่ครู่เดียวมันก็ได้สติ “เจ้าหมายความว่า หากมีคนทำสำเร็จ คัมภีร์ก็จะหายไปจากที่นี่?”

ในเมื่ออีกาบอกว่าคัมภีร์ยังอยู่ ยอดเขางอกขึ้นใหม่ นั่นหมายความว่า…เฮ่ออู่ซวงทำไม่สำเร็จ หรืออาจจะไม่บรรลุขั้นสมบูรณ์!

“เขาไม่มีวันทำสำเร็จได้อย่างสิ้นเชิง ไม่อาจเดินไปถึงปลายทางของเส้นทางได้ เพราะเขาเป็นเหมือนมดเขาสวรรค์ในสิบอสูร หยั่งรู้ได้ยาก” อีกาพูด

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?!” มดน้อยไม่สบอารมณ์ ถลึงตาแล้ว

“คัมภีร์ไม่สมบูรณ์ ที่นี่มีกระดาษสีทองแค่สี่หน้าที่พวกเจ้าเคยเห็น ไม่ใช่ทั้งหมด ต้องมีเก้าหน้าจึงจะถูก!” อีกาอธิบาย

“หือ?” มันทำให้สือฮ่าวชะงัก

คัมภีร์อมตะมีทั้งหมดเก้าหน้าหรือ? อีกฝ่ายนำไปแค่สี่หน้า ท่าทางไม่อาจสำเร็จได้

ถึงว่ามดเขาสวรรค์ชราในสิบอสูรก็ทำไม่สำเร็จ เป็นอย่างที่มันพูด คัมภีร์ไม่สมบูรณ์ ไม่ครบถ้วน

“ห้าหน้าที่เหลืออยู่ที่ไหน?” มดน้อยถาม

“ว่ากันว่า อยู่ในเขตต้องห้ามที่น่ากลัวที่สุดของเก้าสวรรค์สิบพิภพ แม้แต่ดินแดนของเราก็มีแค่ไม่กี่คนที่รู้” อีกาถอนหายใจ

สือฮ่าวกับมดน้อยรู้ดีว่า ในแดนนี้มีเขตต้องห้ามที่น่ากลัว ย่างกรายเข้าไปไม่ได้ แม้แต่คนของตระกูลอมตะก็ต้องหลีกเลี่ยง

“เขตต้องห้ามแห่งใด ทำอย่างไรจึงจะได้คัมภีร์มา?” มดน้อยปรารถนายิ่งนัก

“อยากเข้าเขตต้องห้าม ต้องมีชะตาเท่านั้น ก่อนจะศึกษาห้าแผ่นที่เหลือ ศึกษาสี่หน้าก่อนเถอะ!” อีกาพูดบั่นทอนมัน

แต่เปิดผนึกยอดเขาอมตะได้ยากมาก เพราะพวกเขาทั้งสองรู้แล้วว่า ต้องมีกุญแจที่ว่า

มันคืออะไร มีรูปร่างอย่างไร?

“เจ้าผ่านการทดสอบแล้ว พรสวรรค์ไม่ด้อยกว่าเฮ่ออู่ซวง แค่เอากุญแจออกมาก็พอแล้ว” อีกาพูด

สือฮ่าวกับมดน้อยสับสนขึ้นมาทันที ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย จะไปตามหาที่ไหน?

พวกเขาไม่ใช่เฮ่ออู่ซวง มีผู้อมตะอยู่เบื้องหลัง มีมือดีสูงส่งคอยช่วยเหลือ จึงได้คัมภีร์ไปครอง ตอนนี้จะไปหามือดีแบบนั้นได้ที่ไหน?

“คนที่ชี้นำให้พวกเจ้ามาที่นี่ ต้องรู้ว่ามีกุญแจสิ เขาไม่ได้บอกพวกเจ้าหรือ?” อีกาขมวดคิ้ว ผิดหวังอย่างมาก

กุญแจคัมภีร์เป็นอย่างไรกันแน่? สือฮ่าวถาม

“กุญแจกระดูกดอกหนึ่ง เกลี้ยงเกลาดุจหยกไขมันแพะ ไม่ผุกร่อน”

เมื่อได้ยินคำตอบแบบนี้ สือฮ่าวก็ตกใจ รีบค้นหาทันที นำกุญแจกระดูกสีขาวออกมา

“เจ้ามีของชิ้นนี้ด้วยหรือ!” อีการ้องเสียงหลง

สือฮ่าวเข้าใจแล้ว มดเขาสวรรค์ชราต้องรู้สึกถึงกุญแจดอกนี้เป็นแน่ ถึงได้บอกสถานที่แก่เขา!

เขาได้ของชิ้นนี้มาจากสนามรบเซียนโบราณ ลูกศิษย์ทุกคนในสำนักเทพสวรรค์พากันเคลื่อนไหว ไปทดสอบเมื่อสามปีก่อน เคยเข้าไปในโบราณสถานแห่งหนึ่ง พบมันในถ้ำใต้พิภพ

ตรงนั้นเคยมีผีเสื้อจักรพรรดิเน่าเปื่อยตัวหนึ่ง และลุงหลานของตระกูลเฟิงยังเคยคิดจะแย่งชิง จนต้องตายอยู่ที่นั่น

นอกจากนี้ จักรพรรดินีที่สวมหน้ากากสำริด เคยปรากฏกายในสายน้ำแห่งกาลเวลาของสนามรบแห่งนั้น ช่วยสือฮ่าวโจมตีผู้ยิ่งใหญ่สมัยโบราณ

ที่นั่นลึกลับยิ่งนัก เต็มไปด้วยความลับ

เขาคิดไม่ถึงเลยว่า กุญแจกระดูกที่ได้มาในตอนนั้น จะสำคัญขนาดนี้ ถึงว่าเคยมีผีเสื้อจักรพรรดิตายที่นั่น

เมื่อนึกถึงเรื่องเหล่านี้ เขาก็คิดถึงผีเสื้อจักรพรรดิที่หลับใหลในตัวเขา หลายปีผ่านไป มันยังคงหลับใหล เช่นเดียวกับหินตีเทพเจ้าที่ยังไม่ตื่น

หนึ่งคือกำลังแปรสภาพจากการดูดซึมร่องรอยที่เหลือของซากผีเสื้อจักรพรรดิ อีกหนึ่งเป็นเพราะเขมือบวัตถุล้ำค่าของฟ้าดิน

“มีคัมภีร์ย่อมได้คัมภีร์อมตะไปครองได้!” อีกาชราพูดด้วยความมั่นใจ!

…………………………………………………….