ราชาเหนือราชัน 137 : ด้วยเกียรติของจินหวี่

Now you are reading ราชาเหนือราชัน Chapter 137 : ด้วยเกียรติของจินหวี่ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

นิยาย ราชาเหนือราชัน ตอนที่ 137 : ด้วยเกียรติของจินหวี่

 

ออร่าสีทองอันร้ายกาจก่อเป็นชั้นหน้าก่อนหน้าได้สลายลงและเปิดทางออกให้แก่ทั้งสองออร่าทองคํานั่นเป็นฝีมือของพยัคฆ์ขาวก่อนที่จะสิ้นชีพลงทําให้หุบเขาแม่น้ําทองคําเปลี่ยนเป็นสีทองทั้งแม่น้ําและเหล่าอสรพิษจระเข้ทองคําเองก็เช่นกัน

 

“ลูกพี่ ขึ้นมาบนหลังข้า เราจะออกไปด้วยกัน” เสี่ยวไปก ล่าวหลังจากแปลงร่างกลับไปเป็นพยัคฆ์

 

เซี่ยงเส้าหยุนปืนขึ้นไปบนหลังเสี่ยวไปอย่างไม่ลังเลขณะค รุ่นคิด “เราหวังว่าสักวัน เสียวไปจะวิวัฒนาการเป็นพยัคฆ์ขาวบริสุทธิ์ ตอนนี้ได้กลายเป็นพยัคฆ์ขาวที่แท้จริงแล้ว เราช่างดูเท่เมื่อขี่เขา!”

 

เสี่ยวไปสยายปีกออก และบินขึ้นไปเบื้องบน เมื่อผ่านชั้นของออร่าทองคําอันร้ายกาจ ออร่าได้เปิดเส้นทางเป็นอุโมงค์ให้ผ่าน หลังจากออกมาด้านนอก ชั้นออร่าทองคําได้ตัวลงอีกครั้ง

 

ทันทีที่ทั้งสองมาถึงพื้นผิวของหุบเขาแม่น้ําทองคําก็ต้องพบกับราชาปีศาจจํานวนมากในรูปของมนุษย์กําลังจ้องมอง

 

“บ้าฉิบ! พวกมันคือร่างแปลงของราชาปีศาจอสรพิษจระเข้ทองคํา!” เซี่ยงเส้าหยุนร้องเสียงดัง

 

“ไม่ต้องกลัวไป ลูกพี่ ข้าอยู่นี่” เสี่นวไปกล่าวอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะคํารามใส่เหล่าราชาปีศาจตรงหน้า“โฮก!”

 

เสียงคํารามของพยัคฆ์แฝงไปด้วยความสง่างามของราชาสัตว์ร้าย ทําให้เหล่าอสรพิษจระเข้ทองคําตกใจกลัวเพราะสัญชาตญาณ ทําให้พวกเขาต้องคํานับ

 

“คํานับ องค์ชายผู้สูงศักดิ์” หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคําคุกเข่าลงตรงหน้าเสี่ยวไป

 

เมื่อหัวหน้าคุกเข่าลง เหล่าอสรพิษจระเข้ทองคําทั้งหมดจึงคุกเข้า และกล่าวโดยพร้อมเพรียง “คํานับองค์ชายผู้สูงศักดิ์”

 

หัวหน้าเหล่าอสรพิษจระเข้ทองคํามั่นใจว่าจักรพรรดิปีศาจอาศัยอยู่ข้างใต้หุบเขาแห่งนี้ หลังจากได้ยินเสียงคํารามที่สามารถสังหารราชาปีศาจจํานวนมากได้

 

พยัคฆ์ตรงหน้าเป็นเพียงราชาปีศาจ แต่เสียงคํารามกลับใกล้เคียงกับเสียงคํารามแรกที่ได้ยิน ดังนั้น พยัคฆ์ตัวนี้คงจะเป็นลูกหลานของจักรพรรดิปีศาจเป็นแน่ พวกเขาจึงกล่าวกับพยัคฆ์ตรงหน้าในฐานะเจ้าชาย เพื่อแสดงความจงรักภักดีต่อจักรพรรดิปีศาจด้วยความจริงใจ

 

“เป็นทางเลือกที่ฉลาดนัก เอาล่ะ ลุกขึ้น”เสี่ยวไปกล่าวขณะเชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจ

 

เสี่ยวไปได้รับมรดกของพยัคฆ์ขาว และด้วยมรดกนั่นคือความทรงจําวิญญาณพยัคฆ์ขาว จึงต้องตระหนักถึงเรื่องราวเบี้องหลังอสรพิษจระเข้ทองคํา เขาคาดหวังว่าเหล่าอสรพิษจระเข้ทองคําจะจงรักภักดีตามคํามั่นสัญญาที่ให้ไว้

 

ขณะที่เซี่ยงเส้าหยุนนั้น ใบหน้าเผยความปิติ “ดีมากเสี่ยว ไป เจ้าสามารถปราบอสรพิษจระเข้ทองคําได้แล้ว”หลังจากหยุดชั่วครู่ เขากล่าวเสริม “ถามพวกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ตอนนี้เสียเราจะต้องตรวจสอบว่าการแข่งขันได้สิ้นสุดหรือ ยัง”

 

ระยะเวลาหนึ่งเดือนได้สิ้นสุดไปนานมากแล้ว เซี่ยงเส้าหยุนจําเป็นต้องทราบข่าวคราวล่าสุด ด้วยไม่สนใจผลการแข่งขันอีกเขาเพียงกังวลกับผู้คนของตําหนักยุทธ์

 

หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคําอธิบายอย่างเรียบง่าย เมื่อเซี่ยงเส้าหยุนได้ยินทุกสิ่งอย่างชัดเจน เด็กหนุ่มอุทานด้วยความตื่นตระหนก “มนุษย์ทั้งหมดได้ล่าถอยไปแล้วและเหลือเพียงผู้ฝึกยุทธ์ระดับราชาที่พยายามยึดครองหุบเขาแห่งนี้หรือ?”

 

“ถูกต้อง หากออร่าทองคําอันร้ายกาจไม่ปกคลุมไปทั่วทั้งหุบเขา มนุษย์คงยึดครองที่นี่ได้สําเร็จ” หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคําตอบ เขาหยุดก่อนจะมองดูเสียวไป และกล่าว “ท่านผู้สูงศักดิ์เราควรทําเช่นไรดี? เราควรอ้อนวอนให้ท่านจักรพรรดิช่วยขับไล่พวกมนุษย์ไปดีไหม?”

 

แทนที่จะตอบกลับ เสี่ยวไปหันไปถามเซี่ยงเส้าหยุน“ลูกพี่ท่านคิดว่าอย่างไร?”

 

เซี่ยงเส้าหยุนไตร่ตรองครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ “พวกเขาฟังแต่เจ้าหรือ?”

 

“แน่นอน พวกเขาคงไม่กล้าแข็งข้อต่อเรา!”เสี่ยวไปกล่าวอย่างมั่นใจ

 

“ตกลง ให้พวกเขาออกไปก่อน พวกเขาจะกลับมาได้เมื่อทุกสิ่งจบแล้ว” เซี่ยงเส้าหยุนเสนอ

 

เด็กหนุ่มทราบดีว่ามนุษย์ทั้งหมดเป็นเช่นไร ยิ่งยากขึ้นเมื่อต้องการบางสิ่ง พวกเขาตระหนักถึงความลับอันยิ่งใหญ่ของสถานที่แห่งนี้ และจะไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน

 

หากอสรพิษจระเข้ทองคํายังยืนกราน พวกเขาจะต้องถูกสั่งหารอย่างเลี่ยงไม่ได้ เซี่ยงเส้าหยุนไม่ได้มอบคําแนะนําแก่พวกเขาเพราะความสงสาร แต่กลับมอบคําแนะนําแก่เสี่ยวไปแทนด้วยความเคารพ แน่นอนว่า เขามีข้อเสนอในใจเช่นกันและหลังจากเสี่ยวไปกล่าวกําอสรพิษจระเข้ทองคําด้วยถ้อยคําที่เซี่ยงเส้าหยุนกล่าวเมื่อครู่ เหล่าอสรพิษจระเข้ทองคําต่างตื่นตระหนก

 

“ท่านผู้สูงศักดิ์ เราไม่กลัวพวกมนุษย์แม้แต่น้อย!” หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคํากล่าวภาคภูมิใจ

 

“เจ้าบ้านี่! เจ้ากล้าแข็งข้อกับข้าหรือ?” เสี่ยวไปตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว

 

หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคําตอบอย่างเร่งรีบ “ข้ามิบังอาจ”

 

เสี่ยวไปกล่าวอีกครั้ง ด้วยน้ําเสียงอ่อนลง “มนุษย์มีกําลังเสริมที่ไม่สิ้นสุด เจ้าคิดว่าจํานวนของพวกเจ้าเพียงพอที่จะต้านทานหรือ? ข้าแค่แนะนําให้เจ้าออกไปเพียงชั่วคราว เมื่อมนุษย์คว้าน้ําเหลวกลับไป พวกเจ้าจะสามารถกลับมาได้อีกครั้ง”

 

“แต่พวกมันจะไม่ไปรบกวนองค์จักรพรรดิหรือ?” หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคํากล่าวอย่างระมัดระวัง

 

“เหอะ เหอะ พวกเขาทําได้แค่พยายาม” เสี่ยวไปตอบกลับดูเหมือนกําลังบอกใบ้บางสิ่ง

 

ทําให้หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคํารู้สึกราวกับจักรพรรดิปีศาจจะอยู่ต่อกรกับกําลังเสริมของมนุษย์แต่เพียงผู้เดียวเขาเกิดความรู้สึกขอบคุณอย่างไม่สิ้นสุดเมื่อได้ฟังอย่างกระจ่างแจ้งและรีบกล่าว “ข้าจะกล่าวให้เหล่าผู้เยาว์ออกไป”

 

ในไม่ช่า หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคําได้ออกคําสั่งให้ราชาปีศาจพาเหล่าอสรพิษจระเข้ทองคําออกจากหุบเขาเนื่องจากอสรพิษจระเข้ทองคํามีลักษณะของทั้งอสรพิษทองคําและจระเข้ทองคํา จึงเป็นไปได้ว่าทั้งหมดจะลงไปอยู่ในแม่น้ําตราบใดที่ยังคงซ่อนตัวอยู่ในแม่น้ําก็จะไม่ต้องกังวลกับมนุษย์อีก

 

“บอกอสรพิษจระเข้ทองคําตนนี้ให้อยู่ข้างหลัง” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าว

 

ด้วยเห็นว่าอสรพิษจระเข้ทองคําตนนี้เป็นหัวหน้าและยังเป็นผู้ที่แข็งแกร่งเช่นกัน เด็กหนุ่มจึงเก็บราชาปีศาจผู้มากความสามารถไว้ข้างกาย

 

ปัจจุบัน นอกเหนือจากการเพิ่มความแข็งแกร่งแล้วเซี่ยงเส้าหยุนยังต้องการผู้ติดตามอีกจํานวนมาก มิเช่นนั้น เขาจะต้องพบกับความยากลําบากในการทวงคืนสมบัติของตนเองโดนลําพัง

 

“เจ้าควรอยู่เคียงข้างเจ้าชายผู้นี้” เสี่ยวไปกล่าว

 

“ช่างเป็นเกียรติของจิ้นหมู่ผู้นี้นัก ที่ได้รับโอกาสเช่นนี้”หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคํากล่าวอย่างมีความสุข

 

สัตว์ปีศาจสามารถจําแนกได้ตามระดับสายเลือดอสรพิษจระเข้ทองคํามีสายเลือดระดับกลางเท่านั้น แต่พยัคฆ์ขาวมีสายเลือดชั้นยอด นับเป็นความน่ายินดีต่ออสรพิษจระเข้ทองคําที่จะเป็นผู้ติดตามพยัคฆ์ขาว

 

“เอาล่ะ ไปเก็บข้าวของเสีย เราจะออกไปทันที” เสียวไปกล่าว

จิ้นหวี่พยักหน้า และกลับไปยังรังของตน เขาเริ่มเก็บข้าวของเช่น ศิลาโลหะทองคํา ผลอสรพิษทองคํา และกล้วยไม้ทองคําก่อนจะเสนอส่วนหนึ่งให้แก่เสี่ยวไปเพื่อเป็นการแสดงความเคารพเสียวไปไม่ได้ต้องการพวกมัน แต่ไม่ใช่สําหรับเซี่ยงเส้าหยุนเด็กหนุ่มจึงกล่าวให้เสียวไปรับเอาบางส่วนมา

 

เซี่ยงเส้าหยุนรับเอาคราบของอสรพิษจระเข้ทองคํามานี่คือคราบที่จิ้นหวี่ลอกออกระหว่างบรรลุ และมันเป็นถึงวัตถุดิบระดับราชาขั้นเจ็ด

 

“เนื่องจากเกราะราชาของข้าถูกทําลาย ผิวหนังของอสรพิษจระเข้ทองคําจะสามารถทดแทนได้อย่างดีเยี่ยมด้วยผิวหนังและศิลาโลหะทองคําคุณภาพสูงจะสามารถสร้างชุดเกราะราชาได้มากมาย และข้ายังสามารถนําไปสร้างถุงมือได้อีกด้วย” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าวด้วยความพึงพอใจ

 

จากนั้น พวกเขาจึงออกจากหุบเขาด้วยเส้นทางอื่นไม่นานนักกําลังเสริมของพลับพลาขอบนภาก็มาถึง

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

ราชาเหนือราชัน 137 : ด้วยเกียรติของจินหวี่

Now you are reading ราชาเหนือราชัน Chapter 137 : ด้วยเกียรติของจินหวี่ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

นิยาย ราชาเหนือราชัน ตอนที่ 137 : ด้วยเกียรติของจินหวี่

 

ออร่าสีทองอันร้ายกาจก่อเป็นชั้นหน้าก่อนหน้าได้สลายลงและเปิดทางออกให้แก่ทั้งสองออร่าทองคํานั่นเป็นฝีมือของพยัคฆ์ขาวก่อนที่จะสิ้นชีพลงทําให้หุบเขาแม่น้ําทองคําเปลี่ยนเป็นสีทองทั้งแม่น้ําและเหล่าอสรพิษจระเข้ทองคําเองก็เช่นกัน

 

“ลูกพี่ ขึ้นมาบนหลังข้า เราจะออกไปด้วยกัน” เสี่ยวไปก ล่าวหลังจากแปลงร่างกลับไปเป็นพยัคฆ์

 

เซี่ยงเส้าหยุนปืนขึ้นไปบนหลังเสี่ยวไปอย่างไม่ลังเลขณะค รุ่นคิด “เราหวังว่าสักวัน เสียวไปจะวิวัฒนาการเป็นพยัคฆ์ขาวบริสุทธิ์ ตอนนี้ได้กลายเป็นพยัคฆ์ขาวที่แท้จริงแล้ว เราช่างดูเท่เมื่อขี่เขา!”

 

เสี่ยวไปสยายปีกออก และบินขึ้นไปเบื้องบน เมื่อผ่านชั้นของออร่าทองคําอันร้ายกาจ ออร่าได้เปิดเส้นทางเป็นอุโมงค์ให้ผ่าน หลังจากออกมาด้านนอก ชั้นออร่าทองคําได้ตัวลงอีกครั้ง

 

ทันทีที่ทั้งสองมาถึงพื้นผิวของหุบเขาแม่น้ําทองคําก็ต้องพบกับราชาปีศาจจํานวนมากในรูปของมนุษย์กําลังจ้องมอง

 

“บ้าฉิบ! พวกมันคือร่างแปลงของราชาปีศาจอสรพิษจระเข้ทองคํา!” เซี่ยงเส้าหยุนร้องเสียงดัง

 

“ไม่ต้องกลัวไป ลูกพี่ ข้าอยู่นี่” เสี่นวไปกล่าวอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะคํารามใส่เหล่าราชาปีศาจตรงหน้า“โฮก!”

 

เสียงคํารามของพยัคฆ์แฝงไปด้วยความสง่างามของราชาสัตว์ร้าย ทําให้เหล่าอสรพิษจระเข้ทองคําตกใจกลัวเพราะสัญชาตญาณ ทําให้พวกเขาต้องคํานับ

 

“คํานับ องค์ชายผู้สูงศักดิ์” หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคําคุกเข่าลงตรงหน้าเสี่ยวไป

 

เมื่อหัวหน้าคุกเข่าลง เหล่าอสรพิษจระเข้ทองคําทั้งหมดจึงคุกเข้า และกล่าวโดยพร้อมเพรียง “คํานับองค์ชายผู้สูงศักดิ์”

 

หัวหน้าเหล่าอสรพิษจระเข้ทองคํามั่นใจว่าจักรพรรดิปีศาจอาศัยอยู่ข้างใต้หุบเขาแห่งนี้ หลังจากได้ยินเสียงคํารามที่สามารถสังหารราชาปีศาจจํานวนมากได้

 

พยัคฆ์ตรงหน้าเป็นเพียงราชาปีศาจ แต่เสียงคํารามกลับใกล้เคียงกับเสียงคํารามแรกที่ได้ยิน ดังนั้น พยัคฆ์ตัวนี้คงจะเป็นลูกหลานของจักรพรรดิปีศาจเป็นแน่ พวกเขาจึงกล่าวกับพยัคฆ์ตรงหน้าในฐานะเจ้าชาย เพื่อแสดงความจงรักภักดีต่อจักรพรรดิปีศาจด้วยความจริงใจ

 

“เป็นทางเลือกที่ฉลาดนัก เอาล่ะ ลุกขึ้น”เสี่ยวไปกล่าวขณะเชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจ

 

เสี่ยวไปได้รับมรดกของพยัคฆ์ขาว และด้วยมรดกนั่นคือความทรงจําวิญญาณพยัคฆ์ขาว จึงต้องตระหนักถึงเรื่องราวเบี้องหลังอสรพิษจระเข้ทองคํา เขาคาดหวังว่าเหล่าอสรพิษจระเข้ทองคําจะจงรักภักดีตามคํามั่นสัญญาที่ให้ไว้

 

ขณะที่เซี่ยงเส้าหยุนนั้น ใบหน้าเผยความปิติ “ดีมากเสี่ยว ไป เจ้าสามารถปราบอสรพิษจระเข้ทองคําได้แล้ว”หลังจากหยุดชั่วครู่ เขากล่าวเสริม “ถามพวกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ตอนนี้เสียเราจะต้องตรวจสอบว่าการแข่งขันได้สิ้นสุดหรือ ยัง”

 

ระยะเวลาหนึ่งเดือนได้สิ้นสุดไปนานมากแล้ว เซี่ยงเส้าหยุนจําเป็นต้องทราบข่าวคราวล่าสุด ด้วยไม่สนใจผลการแข่งขันอีกเขาเพียงกังวลกับผู้คนของตําหนักยุทธ์

 

หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคําอธิบายอย่างเรียบง่าย เมื่อเซี่ยงเส้าหยุนได้ยินทุกสิ่งอย่างชัดเจน เด็กหนุ่มอุทานด้วยความตื่นตระหนก “มนุษย์ทั้งหมดได้ล่าถอยไปแล้วและเหลือเพียงผู้ฝึกยุทธ์ระดับราชาที่พยายามยึดครองหุบเขาแห่งนี้หรือ?”

 

“ถูกต้อง หากออร่าทองคําอันร้ายกาจไม่ปกคลุมไปทั่วทั้งหุบเขา มนุษย์คงยึดครองที่นี่ได้สําเร็จ” หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคําตอบ เขาหยุดก่อนจะมองดูเสียวไป และกล่าว “ท่านผู้สูงศักดิ์เราควรทําเช่นไรดี? เราควรอ้อนวอนให้ท่านจักรพรรดิช่วยขับไล่พวกมนุษย์ไปดีไหม?”

 

แทนที่จะตอบกลับ เสี่ยวไปหันไปถามเซี่ยงเส้าหยุน“ลูกพี่ท่านคิดว่าอย่างไร?”

 

เซี่ยงเส้าหยุนไตร่ตรองครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ “พวกเขาฟังแต่เจ้าหรือ?”

 

“แน่นอน พวกเขาคงไม่กล้าแข็งข้อต่อเรา!”เสี่ยวไปกล่าวอย่างมั่นใจ

 

“ตกลง ให้พวกเขาออกไปก่อน พวกเขาจะกลับมาได้เมื่อทุกสิ่งจบแล้ว” เซี่ยงเส้าหยุนเสนอ

 

เด็กหนุ่มทราบดีว่ามนุษย์ทั้งหมดเป็นเช่นไร ยิ่งยากขึ้นเมื่อต้องการบางสิ่ง พวกเขาตระหนักถึงความลับอันยิ่งใหญ่ของสถานที่แห่งนี้ และจะไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน

 

หากอสรพิษจระเข้ทองคํายังยืนกราน พวกเขาจะต้องถูกสั่งหารอย่างเลี่ยงไม่ได้ เซี่ยงเส้าหยุนไม่ได้มอบคําแนะนําแก่พวกเขาเพราะความสงสาร แต่กลับมอบคําแนะนําแก่เสี่ยวไปแทนด้วยความเคารพ แน่นอนว่า เขามีข้อเสนอในใจเช่นกันและหลังจากเสี่ยวไปกล่าวกําอสรพิษจระเข้ทองคําด้วยถ้อยคําที่เซี่ยงเส้าหยุนกล่าวเมื่อครู่ เหล่าอสรพิษจระเข้ทองคําต่างตื่นตระหนก

 

“ท่านผู้สูงศักดิ์ เราไม่กลัวพวกมนุษย์แม้แต่น้อย!” หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคํากล่าวภาคภูมิใจ

 

“เจ้าบ้านี่! เจ้ากล้าแข็งข้อกับข้าหรือ?” เสี่ยวไปตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว

 

หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคําตอบอย่างเร่งรีบ “ข้ามิบังอาจ”

 

เสี่ยวไปกล่าวอีกครั้ง ด้วยน้ําเสียงอ่อนลง “มนุษย์มีกําลังเสริมที่ไม่สิ้นสุด เจ้าคิดว่าจํานวนของพวกเจ้าเพียงพอที่จะต้านทานหรือ? ข้าแค่แนะนําให้เจ้าออกไปเพียงชั่วคราว เมื่อมนุษย์คว้าน้ําเหลวกลับไป พวกเจ้าจะสามารถกลับมาได้อีกครั้ง”

 

“แต่พวกมันจะไม่ไปรบกวนองค์จักรพรรดิหรือ?” หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคํากล่าวอย่างระมัดระวัง

 

“เหอะ เหอะ พวกเขาทําได้แค่พยายาม” เสี่ยวไปตอบกลับดูเหมือนกําลังบอกใบ้บางสิ่ง

 

ทําให้หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคํารู้สึกราวกับจักรพรรดิปีศาจจะอยู่ต่อกรกับกําลังเสริมของมนุษย์แต่เพียงผู้เดียวเขาเกิดความรู้สึกขอบคุณอย่างไม่สิ้นสุดเมื่อได้ฟังอย่างกระจ่างแจ้งและรีบกล่าว “ข้าจะกล่าวให้เหล่าผู้เยาว์ออกไป”

 

ในไม่ช่า หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคําได้ออกคําสั่งให้ราชาปีศาจพาเหล่าอสรพิษจระเข้ทองคําออกจากหุบเขาเนื่องจากอสรพิษจระเข้ทองคํามีลักษณะของทั้งอสรพิษทองคําและจระเข้ทองคํา จึงเป็นไปได้ว่าทั้งหมดจะลงไปอยู่ในแม่น้ําตราบใดที่ยังคงซ่อนตัวอยู่ในแม่น้ําก็จะไม่ต้องกังวลกับมนุษย์อีก

 

“บอกอสรพิษจระเข้ทองคําตนนี้ให้อยู่ข้างหลัง” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าว

 

ด้วยเห็นว่าอสรพิษจระเข้ทองคําตนนี้เป็นหัวหน้าและยังเป็นผู้ที่แข็งแกร่งเช่นกัน เด็กหนุ่มจึงเก็บราชาปีศาจผู้มากความสามารถไว้ข้างกาย

 

ปัจจุบัน นอกเหนือจากการเพิ่มความแข็งแกร่งแล้วเซี่ยงเส้าหยุนยังต้องการผู้ติดตามอีกจํานวนมาก มิเช่นนั้น เขาจะต้องพบกับความยากลําบากในการทวงคืนสมบัติของตนเองโดนลําพัง

 

“เจ้าควรอยู่เคียงข้างเจ้าชายผู้นี้” เสี่ยวไปกล่าว

 

“ช่างเป็นเกียรติของจิ้นหมู่ผู้นี้นัก ที่ได้รับโอกาสเช่นนี้”หัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคํากล่าวอย่างมีความสุข

 

สัตว์ปีศาจสามารถจําแนกได้ตามระดับสายเลือดอสรพิษจระเข้ทองคํามีสายเลือดระดับกลางเท่านั้น แต่พยัคฆ์ขาวมีสายเลือดชั้นยอด นับเป็นความน่ายินดีต่ออสรพิษจระเข้ทองคําที่จะเป็นผู้ติดตามพยัคฆ์ขาว

 

“เอาล่ะ ไปเก็บข้าวของเสีย เราจะออกไปทันที” เสียวไปกล่าว

จิ้นหวี่พยักหน้า และกลับไปยังรังของตน เขาเริ่มเก็บข้าวของเช่น ศิลาโลหะทองคํา ผลอสรพิษทองคํา และกล้วยไม้ทองคําก่อนจะเสนอส่วนหนึ่งให้แก่เสี่ยวไปเพื่อเป็นการแสดงความเคารพเสียวไปไม่ได้ต้องการพวกมัน แต่ไม่ใช่สําหรับเซี่ยงเส้าหยุนเด็กหนุ่มจึงกล่าวให้เสียวไปรับเอาบางส่วนมา

 

เซี่ยงเส้าหยุนรับเอาคราบของอสรพิษจระเข้ทองคํามานี่คือคราบที่จิ้นหวี่ลอกออกระหว่างบรรลุ และมันเป็นถึงวัตถุดิบระดับราชาขั้นเจ็ด

 

“เนื่องจากเกราะราชาของข้าถูกทําลาย ผิวหนังของอสรพิษจระเข้ทองคําจะสามารถทดแทนได้อย่างดีเยี่ยมด้วยผิวหนังและศิลาโลหะทองคําคุณภาพสูงจะสามารถสร้างชุดเกราะราชาได้มากมาย และข้ายังสามารถนําไปสร้างถุงมือได้อีกด้วย” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าวด้วยความพึงพอใจ

 

จากนั้น พวกเขาจึงออกจากหุบเขาด้วยเส้นทางอื่นไม่นานนักกําลังเสริมของพลับพลาขอบนภาก็มาถึง

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+