ในใจเธอหวาดกลัวสุดขีด อาจจะเป็นเพราะว่าช่วงเวลานี้อยู่กับลู่จิ่งเซิน ถึงแม้เธอยังไม่ได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าตกลงเกิดอะไรขึ้น แต่ก็คาดเดาได้โดยคร่าวๆ หนานกงจิ่นไม่ได้เป็นคนดีอะไร เขากับลู่จิ่งเซินเป็นศัตรูกัน

ดังนั้นตอนที่เจอกันครั้งแรก ตนเองช่วยหนานกงจิ่นไว้ เขาจึงโมโหขนาดนั้น

นึกถึงที่นี่ เธอแอบจับแท่งเหล็กอันหนึ่งไว้ เดินออกไปอย่างเงียบสงบ

แต่หนานกงจิ่นเป็นใครล่ะ?

อย่าพูดถึงจิ่งหนิงในปีนั้นเลย ถึงแม้ว่าเป็นจิ่งหนิงในปัจจุบัน อยากจะชนะเขาด้านฝีมือ งั้นก็เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เช่นกัน

ด้วยเหตุนี้ จิ่งหนิงยังไม่ทันชิดใกล้กับเขา ก็ถูกเขาสังเกตได้แล้ว

ได้ยินเพียงเสียงหัวเราะเยาะเสียงหนึ่ง หนานกงจิ่นเพียงแค่หมุนตัวอย่างตามใจ ก็จับแท่งเหล็กที่เธอกำลังจะฟาดลงมาไว้ จากนั้นทำตายี๋ยิ้มพูดว่า “เขาพาคุณกลับมาเลยเหรอ?”

ไม่รอจิ่งหนิงพูด “อิ” อีกเสียงหนึ่ง

“ช่างเป็นวัยหนุ่มที่ตกหลุมรักใครง่ายๆจริงๆล่ะ ในปีนั้นถ้าผมเปิดโล่งเริ่มมีสติปัญญาอย่างเขาขนาดนี้สักครึ่งหนึ่ง ก็ไม่ถึงกับตกอับร่อนเร่เป็นสภาพในวันนี้”

พูดอยู่ อยู่ดีๆยื่นมือม้วนหนึ่งที ก็ได้ม้วนร่างกายของเธอไว้ ปลายเท้าเตะเบาๆ คนถึงขนาดเหมือนดั่งใบไม้ร่วงลอยออกไปอย่างเบา

“ในเมื่อคุณเป็นฝ่ายชนเข้ามาในมือของผมเอง งั้นก็อย่าโทษผมไม่เกรงใจเลย คุณวางใจเถอะ ผมจะไม่ทำร้ายคุณ เพียงแค่เขายอมเอาของออกมา ผมย่อมส่งคุณกลับไปอย่างปลอดภัยแน่นอน”

พูดจบ จิ่งหนิงเพียงรู้สึกว่าลำคอเจ็บขึ้นมา คนก็สลบไปเลย

ตื่นมาอีกที เธอพบเห็นว่าตนเองอยู่บนเรืออีกแล้ว

หนานกงจิ่นดูเหมือนรักลำเอียงกับสิ่งที่เป็นเรือสำราญอย่างนี้มากจริงๆ เป็นเพราะว่าสิ่งนี้ทุกด้านไร้ความช่วยเหลือ กลับทำให้เขามีความรู้สึกปลอดภัยกว่า

ดังนั้น เขาเลือกพาจิ่งหนิงไปบนเรือ จากนั้นแจ้งลู่จิ่งเซินเข้ามาทำการแลกเปลี่ยน

จิ่งหนิงไม่รู้ว่าเงื่อนไขที่พวกเขาแลกเปลี่ยนกันเป็นอะไร เพียงแค่ผ่านช่องประตู ได้ยินคลุมเครือไม่กี่คำ

เหมือนกำลังพูดถึงแผ่นหยกคัมภีร์สวรรค์อะไร หรือว่าอะไรนะ

แผ่นหยกคัมภีร์สวรรค์!

“ในเมื่อผมจะจับคุณ ย่อมต้องทำการสืบคุณอยู่แล้ว รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ไม่ใช่เหรอ?”

ลู่จิ่งเซินทำตายี๋ขึ้นมานิดๆ “หนานกงจิ่น ผมขอเตือนคุณยังคงถูกจับโดยละม่อมเถอะ ละทิ้งแผนการที่เหมือนเช่นดั่งฝันหวานฝันกลางวันอย่างนั้นของคุณ ตอนนี้คุณยังไม่ได้ทำผิดอะไร กลับตัวยังทัน ผมสามารถรับประกันให้คุณได้ รักษาชีวิตคุณไว้”

อยู่ดีๆหนานกงจิ่นก็หัวเราะ ฮ่าฮ่า ขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

“รักษาชีวิตผมไว้เหรอ? คุณคิดว่าผมอยู่มานานขนาดนั้น ยังกลัวตายเหรอ? ผมอยากตายได้สักวันหนึ่งใจจะขาด อย่างนั้นผมก็จะหลุดพ้นโดยสิ้นเชิงแล้ว!”

พูดถึงที่นี่ อยู่ดีๆเขาจ้องมองไปยังจิ่งหนิงที่อยู่ในอ้อมอก

“ผมตายแล้วไม่เป็นไร แต่เธอไม่เหมือนกันล่ะ อิอิ กำลังเป็นวัยเยาวชนอยู่ ผมได้ยินว่าเธอยังบริจาคสิ่งสำคัญมากอย่างหนึ่งให้แก่คุณ? ฮ่าฮ่าฮ่า ลู่จิ่งเซิน คุณกลับกลายเป็นต้องอาศัยวิธีการแบบนี้ทำให้มีลูก ผมว่าคุณใช้ไม่ได้เลยใช่หรือไม่ล่ะ? เป็นผู้ชายจนกลายเป็นอย่างนี้ ผมรู้สึกสงสารแทนคุณจริงๆ”

คำพูดยังไม่ทันพูดจบ เพียงเห็นผู้ชายที่อยู่ด้านตรงข้ามทำตายี๋ขึ้นมา เปล่งแสงที่อันตรายออกมาหนึ่งที

“ผมเพียงแค่ไม่อยากปนเปื้อนอารมณ์เจ็ดตัณหาหกเท่านั้น ถึงยังไงคนที่มีฝีมืออย่างคุณหนานแบบนี้ สุดท้ายก็ต้องหกคะเมน อยู่กับคำว่ารักคำหนึ่ง ผมลู่จิ่งเซินบอกกับตนเองว่าเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งก่อนที่ภารกิจยังไม่สำเร็จ จะไม่ถามหาเรื่องความรักชายหญิงอย่างเด็ดขาด”

หนานกงจิ่นหยุดชะงัก

ก็อยู่ในเวลานี้ อยู่ดีๆมีเสียงปืนดังขึ้น

ทั้งสองคนล้วนตื่นตะลึงหนึ่งที ต่อจากนี้ ก็ได้ยินว่ามีคนขับเรือลำหนึ่งหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเข้ามา

“หนานกงจิ่น คุณถูกพวกเราล้อมรอบไว้แล้ว ปล่อยตัวประกันไป คุณยังมีโอกาส มิฉะนั้นพวกเราได้เพียงแต่ลงโทษประหารชีวิตคุณ ณ ตอนนี้แล้ว”

ลู่จิ่งเซินขมวดคิ้วขึ้นมา

ไม่ใช่คนของเขา

ให้ตายซิ! ข้างบนยังไม่เชื่อใจเขาอีก ทั้งๆที่ขาดแค่ก้าวสุดท้ายแล้ว กลับยังคงถูกคนเหล่านี้ทำให้เสียเรื่อง

พวกเขาไม่ปรากฏตัว ตนเองยังมีโอกาสต้อนรับขับสู้กับหนานกงจิ่น พอพวกเขาปรากฏตัวนี่จะไม่ใช่ทำให้เสียเรื่องพอดี

เป็นอย่างที่คิดไว้ พอหนานกงจิ่นได้ยินเสียงนี้ ก็หัวเราะขึ้นมาทันทีจริงๆ

“ลู่จิ่งเซิน ผมเคยบอกแล้ว เพียงพบกับคุณคนเดียว นึกไม่ถึงคุณไม่เอาไหนขนาดนี้ กลับกลายเป็นยังพาผู้ช่วยมาอีก ช่างเถอะ คนคืนให้คุณ บัญชีของพวกเราคราวหน้าค่อยเคลียร์กันอีก”

พูดจบ โยนจิ่งหนิงเข้าไปยังอ้อมอกของเขาทันที ตนเองกลับกระโดดออกไปเลย

จิ่งหนิงตื่นตกใจหนึ่งที รีบจับเสื้อของเขาไว้ และก็อยู่ในเวลานี้ กลับได้ยิน เสียง “พุ้ง” เบาๆเสียงหนึ่ง

กระสุนลูกหนึ่งพุ่งมาจากที่ไกล ทะลุร่างกายของเธอ ทั้งทะลุร่างกายของลู่จิ่งเซินอีก