บทที่ 488 หน้าเนื้อใจเสือ

กู้เจียวเองก็คาดไม่ถึงว่าจะได้มาพบเจอกับถังเย่ว์ซานที่หายตัวไปนานนับหลายวันที่นี่

แปลว่ากระท่อมหลังนั้นเป็นของเขาอย่างนั้นรึ ที่ทหารพวกนั้นตามตัวเขาไม่พบ เพราะเขาหนีหลบอยู่ในป่าสินะ

ในหัวกู้เจียวเต็มไปด้วยคำถามแค่ในระยะชั่วพริบตาเดียว รวมถึงข้อสงสัยที่ว่าถังเย่ว์ซานจะจำนางได้หรือไม่

ด้วยความที่กู้เจียวยังคงสวมเสื้อผ้าเมื่อคืนและสวมหน้ากาก ส่วนขนนกยูงบนหน้ากากปลิวหายไปตอนนั่งอยู่บนม้า เหลือเพียงหน้ากากสีเงินที่เปลือยเปล่า

ถังเย่ว์ซานจ้องหน้ากากนางอยู่พักหนึ่ง ราวสิบวินาทีได้ กู้เจียวนับเองในใจ

ความคิดแรกที่แวบเข้ามาในหัว นั่นคือเขาจำนางได้

แต่ก็มีอีกความคิดหนึ่งแวบเข้ามา ถ้าเขาจำนางไม่ได้คงจะดีเสียกว่า

แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ถังเย่ว์ซานไม่รู้ว่ากู้เจียวเป็นบุตรสาวของจวนโหวผู้เป็นที่รักของจวงไทเฮา แต่เขากลับรู้จักกู้เจียวในฐานะโจรที่ครั้งหนึ่งเคยบุกเข้าไปในจวนจอมพล ผู้ที่ทำให้ถังหมิงกลายเป็นคนไม่สมประกอบ!

แม้ถังเย่ว์ซานจะไม่เคยสู้รบปรบมือกับกู้เจียว แต่พอได้เจอกันซึ่งๆ หน้าเช่นนี้ ในหัวของเขาได้แต่คิดเรื่องที่เกิดขึ้นกับถังหมิง

ไม่ต่างอะไรกันกับคนเป็นพ่อที่ปะทะกับคนที่เคยทำร้ายลูกชายของตัวเอง

ตั้งแต่เหตุการณ์ถังหมิงครั้งนั้น กู้เจียวก็ไม่ได้เจอเขาอีกในระยะประชิด

พวกเขาอาจเคยเจอกันห่างๆ กู้เจียวสวมเสื้อผ้าสตรีและไม่ใส่หน้ากาก เผยให้เห็นรอยปานที่อยู่บนหน้า ไม่มีใครล่วงรู้ว่านางก็คือจอมโจรที่ทำร้ายถังหมิงในวันนั้น ไหนจะเหตุการณ์ที่นางกับกู้เฉิงเฟิงบุกเข้าไปที่จวนจอมพลและต่อมาดันถูกจวงไทเฮาจัดการ

ไม่มีเหตุผลอะไรที่ถังเย่ว์ซานจะคิดสงสัยนาง

แต่การโกหกก็คือการโกหก มันไม่สามารถเทียบได้กับสัญชาตญาณความเป็นพ่อของเขา

แค่มองเข้าไปในแววตาของถังเย่ว์ซาน กู้เจียวก็เข้าใจแล้วว่าเขาต้องคิดว่านางคือจอมโจรในคืนนั้น

กู้เจียวถึงได้คิดว่าให้เขาจำนางไม่ได้คงจะดีเสียกว่า

บรรยากาศเริ่มกระอักกระอ่วนเข้าไปทุกที

ไม่เพียงแต่กู้เจียวที่ในหัวเต็มไปด้วยความคิดต่างๆ มากมาย ถังเย่ว์ซานเองก็ไม่แพ้กัน

วันนั้น เขาเห็นด้วยตาของเขาเองว่าฉินกงกงคนสนิทของจวงไทเฮานำมือสังหารทั้งสองเข้าไปในป่าเพื่อประหารชีวิต อีกทั้งมารายงานด้วยตัวเองว่าพวกเขาตายแล้ว

ตัวเขาเองไม่ได้เห็นศพ นั่นเพราะเขาเชื่อว่าจวงไทเฮาจะต้องจัดการพวเขาขั้นเด็ดขาด

เพราะราชเลขหยวนคือขุนนางที่ไทเฮาไว้ใจ!

แต่ตอนนี้ โจรที่ว่านั่นกลับปรากฏอยู่ที่เบื้องหน้าของเขาในตอนนี้!

ทุกอย่างเหมือนเดิมไม่มีผิด เว้นเสียแต่หน้ากากที่เปลี่ยน

ทั้งรูปร่าง ท่าทาง แววตา อาภรณ์…

กู้เจียว ‘บังเอิญดันใส่ชุดเดิมพอดี…’

ถังเย่ว์ซานเริ่มเข้าใจทุกอย่าง

คืนนั้นไทเฮาไม่ได้จัดการพวกเขา ทุกอย่างเป็นแค่การแสดงเท่านั้น! อย่างไรเสีย เขาไม่รู้อยู่ดีว่าโจรสองคนนั้นรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร แต่ที่รู้คือตอนนี้พวกยังมีชีวิตอยู่

หมิงเอ๋อร์ที่น่าสงสารของเขาถูกกระทำจนเป็นแบบนั้น แต่คนร้ายกลับยังลอยนวล!

เพราะอะไร

เหตุใดไทเฮาต้องหลอกเขาด้วย!

หากเป็นเช่นนั้นจริง คำพูดของไทเฮาที่เคยพูดกับเขา…มีประโยคไหนบ้างที่เป็นเรื่องจริง!

เพราะไทเฮาทรงเคยตรัสไว้ว่า มีคนประสงค์จะทำลายความสัมพันธ์ของราชเลขาหยวนและติ้งอันโหว จึงลอบวางยากู้ฉังชิงกับถังหมิง จนถังหมิงเกิดทำร้ายกู้เหยี่ยน และทำให้กู้ฉังชิงต้องลงไม้ลงมือกับถังหมิง

ไทเฮาบอกว่า คนที่อยู่เบื้องหลังก็คือจิ้งไท่เฟยผู้ซึ่งเป็นคนของราชวงศ์ก่อน

เพื่อไม่ให้ทุกอย่างแย่ไปกว่านี้ ถังเย่ว์ซานจึงไม่เอาเรื่องกู้ฉังชิง เขาและกู้เฉาถึงขั้นลงทุนจับเข่าคุย แลกเปลี่ยนทหารร้อยนายกับมือธนูอีกร้อยคนเพื่อล้างแค้นให้ถังหมิง แต่ผลเป็นอย่างไรล่ะ

ผลคือจวงไทเฮาจงใจหลอกเขา!

คนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าเขาในตอนนี้ก็คือคนร้ายที่จวงไทเฮาบอกว่ากำจัดไปแล้ว!

เป็นความจริงที่จวงไทเฮาโกหกถังเย่ว์ซาน แต่เป็นการโกหกแค่บางส่วนเท่านั้น ตัวอย่างเช่น ถังหมิงและกู้ฉังชิงไม่ได้ถูกวางยา แต่ตัวถังหมิงเองต่างหากที่จงใจทำร้ายกู้เหยี่ยน และกู้ฉังชิงเองก็ต้องการกำจัดถังหมิงทิ้ง

แต่เรื่องที่จิ้งไท่เฟยเป็นพวกเดียวกันกับราชวงศ์ก่อนหน้า และต้องการยั่วยุความสัมพันธ์ระหว่างถังเย่ว์ซานกับติ้งอันโหวนั้นไม่ใช่เรื่องโกหกอย่างแน่นอน

แต่คนเราถ้าได้พูดเท็จครั้งหนึ่ง คำพูดทั้งหมดก็จะดูไม่น่าเชื่อถืออีกเลย

ความสงสัยและความโกรธนับไม่ถ้วนถาโถมเข้ามาในจิตใจของถังเย่ว์ซาน เรื่องที่ถังหมิงกลั้นแกล้งกู้เหยี่ยน แม้เขาจะไม่ได้เห็นด้วยเนื้อตาตัวเอง แม้ว่าบ่าวของถังหมิงจะยอมรับ แต่ถ้าบ่าวคนนั้นถูกจวงไทเฮาสั่งไม่ให้พูดความจริงล่ะ

ขณะเดียวกัน เรื่องที่เขาเห็นกับตาคือตอนที่กู้ฉังชิงโจมตีถังหมิง และตอนที่สองคนนั้นทำร้ายถังหมิงจนพิการ!

แต่จวงไทเฮากลับปกป้องสองคนนั้น!

จวงไทเฮา…คนพวกนั้น กับจวงไทเฮา รวมหัวกันตบตาเขา!

พวกเขาทั้งหมดคือคนร้าย!!

“เจ้าเป็นใครกันแน่!”

แววตาอาฆาตของถังเย่ว์ซานปรากฏชัดเจนยิ่งขึ้น!

เขาโยนเหยื่อที่เพิ่งล่ามาได้ทิ้งไปอย่างเย็นชาก่อนจะยื่นมือออกไปและบีบคอของกู้เจียว!

กู้เจียวรีบคว้ากิ่งไม้ขึ้นมาบัง แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าเขาจะแรงเยอะขนาดนั้น

ไม่แปลกใจที่คนอย่างถังเย่ว์ซานได้ดำรงตำแหน่งจอมพลทหารม้าหยวนไซว่ นอกจากจะได้รับความโปรดปรานจากจวงไทเฮาแล้ว เขายังมีพละกำลังที่ยอดเยี่ยม พละกำลังภายในของเขาแก่กล้ามาก และไม่ได้ด้อยไปกว่าองครักษ์หลงอิ่งของฝ่าบาทเลย

กู้เจียวที่วิ่งมาทั้งวันทั้งคืนไม่ได้หลับได้นอนจึงไร้เรี่ยวแรงที่จะตอบโต้เขา

และทันใดนั้น ก็มีเสียงของทหารคุยกันดังมาจากในป่า

“ลูกพี่! ตรงนั้นมีกระท่อมไม้ด้วย!”

“ไปสำรวจสิ!”

ทหารของพวกราชวงศ์ก่อน

“เจ้าเป็นคนของพวกนั้นรึ!” สีหน้าของถังเย่ว์ซานเปลี่ยนไปทันที เพราะเขาเองก็ตกเป็นเป้าของพวกราชวงศ์ก่อน

“ไม่ใช่สักหน่อย” กู้เจียวเอ่ย

“เจ้าเป็นเด็กผู้หญิงเองหรอกรึ!” ถังเย่ว์ซานแทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง

คนที่ทำร้ายถังหมิง…กลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ไปได้อย่างไร

นี่ นี่มันน่าขายหน้าชะมัด

ตอนแรกกู้เจียวคิดว่าตัวเองโชคร้ายมากแล้วที่บังเอิญเจอกับถังเย่ว์ซาน แต่พอได้เห็นพวกทหารที่ตามรอยนางมา ก็เริ่มรู้สึกเห็นใจถังเย่ว์ซานขึ้นมา

เขาอุตส่าห์ซ่อนตัวอยู่ในนี้โดยไม่มีใครมาพบเจอเป็นเวลาปีกว่า

กลายเป็นว่าตอนนี้

ถูกจับได้เสียอย่างนั้น

ถังเย่ว์ซานกัดฟันและมองไปที่ กู้เจียว “เจ้าคือตัวการที่ทำให้พวกมันมาใช่ไหม”

กู้เจียวส่ายหัวรัวๆ

ไม่ใช้ข้า แต่เป็นพวกข้า

จะพูดอะไรต้องพูดให้ครบสิ

ถังเย่ว์ซานโมโหหนักกว่าเก่า!

เด็กคนนี้เป็นใครกัน เล่นงานถังหมิงไม่พอ ยังลามมาที่เขาอีก!

“อย่าเพิ่งฆ่าข้านะ ข้าจะช่วยท่านรับมือกับพวกมันเอง”

ถังเย่ว์ซานยกมุมปากมองตาขวาง พลางนึก ช่วยอย่างนั้นรึ น้ำหน้าอย่างเจ้ามีทางเลือกด้วยรึ แล้วใครกันล่ะที่เป็นตัวต้นเหตุ

จะหน้าด้านไปถึงเมื่อไหร่

ทันใดนั้น กู้เจียวทำท่าโบกมือให้พวกทหาร พลางตะโกน “พวกเราอยู่นี่!”

ถังเย่ว์ซ่านถึงกับตัวสั่น!

ฟิ่ว ฟิ่ว ฟิ่ว!

ลูกธนูนับสิบพุ่งเข้าหาถังเย่ว์ซาน ขณะที่กู้เจียวรีบเข้าไปหลบด้านหลัง!

ถังเย่ว์ซาน “…”

พวกทหารถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม รวมทั้งหมดประมาณห้าสิบกว่านาย ทหารเหล่านี้มีความชำนาญในศิลปะการต่อสู้มากกว่าทหารลาดตระเวน อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้รับคำสั่งจากไต้เท้าให้จับคนเป็น พวกเขาเลยต้องใช้ทหารที่มีฝีมือในการตามล่า

ตอนแรกพวกทหารยังไม่รู้ว่าถังเย่ว์ซานอยู่ตรงนั้นด้วย จนกระทั่ง “นี่ไง ถังเย่ว์ซานที่พวกท่านกำลังตามหา” กู้เจียวเอ่ยพลางชี้นิ้วไปที่เขา

จู่ๆ ถังเย่ว์ซานก็ถูกเปิดโปงหน้าตาเฉย…

ทหารพวกนั้นพุ่งตัวไปที่ถังเย่ว์ซาน

ในเมื่อไต้เท้าสั่งให้จับเป็นเด็กนั่น แต่ไม่ได้บอกให้ไว้ชีวิตถังเย่ว์ซาน

ยังไม่นับที่ถังเย่ว์ซานเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของแคว้นเจา หัวของเขามีค่ามาก ใครก็ตามที่ตัดหัวของเขามาได้มีหวังได้รับรางวัลอื้อซ่าแน่นอน!

ต่อมาถังเย่ว์ซานพบว่า คนพวกนั้นหันดาบด้านไม่มีคมไปทางกู้เจียว แต่กลับใช้ด้านคมกับเขาแทน…

นั่นยิ่งทำให้เขามีน้ำโหกว่าเดิม!

ในการสู้รบเล็กๆ ระหว่างทั้งสองฝ่าย ถังเย่ว์ซานลงมือจัดการพวกทหารเกือบสี่สิบรายด้วยตัวคนเดียว

ส่วนกู้เจียวที่แอบอู้กินแรงในตอนแรกก็ออกมาช่วยเหลือตอนท้าย

ขณะที่กู้เจียวต่อสู้กับทหารที่เหลือ ถังเย่ว์ซานนั่งพักลงพร้อมกับเอามือกุมที่หน้าอกแล้วหายใจหอบอย่างแรง จากนั้นเฝ้าสังเกตท่าทางของกู้เจียวอย่างตั้งใจ

คืนนั้นที่กู้เจียวบุกเข้าไปที่จวนราชเลขาหยวน แม้เขาจะไม่ได้ปะทะกับนางโดยตรง แต่ก็ได้เห็นท่วงท่าที่นางหลบลูกธนูของตระกูลถังจึงพอเดาฝีมือของนางได้บ้าง

พอมาดูตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าทักษะของเด็กคนนี้เติบโตขึ้นมากในเวลาเพียงไม่กี่เดือน

หากไม่กำจัดนางในตอนนี้ เกรงว่าจะกลายเป็นปัญหาร้ายแรงสำหรับเขาในอนาคต!

ขณะกู้เจียวกำลังลงมือจัดการทหารสามคนสุดท้าย นางไม่รู้ตัวว่าแผ่นหลังของตัวเองกำลังถูกเพ่งเล็ง

วินาทีที่กู้เจียววางดาบลง ทันใดนั้นถังเย่ว์ซานก็ได้รวบรวมกำลังภายในทั้งหมดพร้อมกับยกฝ่ามือขึ้นและเล็งไปที่แผ่นหลังของกู้เจียว!

แต่ทันทีที่เขายกมือขึ้น จู่ๆ เกิดอาการเจ็บจี๊ดที่หน้าอกจนอาเจียนออกมาเป็นเลือด ภาพทั้งหมดที่เขาเห็นกลับเลือนหายเป็นสีดำ แล้วร่างของเขาก็ล้มลงบนพื้นหิมะในที่สุด