“เธอยังมีเรื่องที่ต้องเรียนรู้เพิ่มอีกเยอะเลยนะ… ‘เดรค’ …”
 

ปึ๊ก—ครืดดดดดดดด—

 

ในทันทีที่ เดรค เอ่ยปากพูดขึ้นมาจบ เขาก็ได้เหวี่ยงร่างของหญิงสาวที่มีตำแหน่งเดรคลงไปกระแทกกับพื้นและลากร่างของเธอไปเป็นวงกลมรอบตัวจนกระทั่งเกราะวิซที่หัวหน้าหมู่บ้านสร้างให้เธอแตกกระจายออก เขาจึงออกแรงเขวี้ยงร่างของเธอเข้าใส่ซากบ้านส่วนที่เหลืออยู่ของรีซาน่าจนมันพังถล่มลงมาทับร่างของเธอเอาไว้

 

โคร๊ม!!

 

ซึ่งเดรคที่เพิ่งจะจัดการเหวี่ยงร่างของหญิงสาวที่ตัวเล็กกว่าเขามากกระแทกเข้าใส่ซากบ้านจนมันพังถล่มลงมานั้นก็ได้ยกดาบยักษ์สีดำของเขาขึ้นชี้ตรงไปยังจุดที่หญิงสาวถูกฝังอยู่พร้อมกับเอ่ยปากพูดขึ้นมา

 

“ลุกกลับขึ้นมา…”

 

ฟวับ—โคร๊ม!!

 

“ย…ยังหรอก…!”

 

ทันทีที่สิ้นเสียงของเดรค เศษไม้ที่ทับถมกันอยู่ก็ได้ระเบิดออกอย่างรุนแรงโดยมีร่างของหญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเดรคยันตัวเองให้ลุกขึ้นตามมา ซึ่งนั่นก็ทำให้เดรคที่เห็นท่าทางของหญิงสาวได้เอ่ยปากพูดขึ้นมาอีกครั้ง

 

“คนที่ยังเป็นแค่เด็กคนนึงอย่างเธอไม่คู่ควรกับชื่อนั้น…”

 

“หุบ…ปาก…!!”

 

หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเดรคได้ชะงักไปเล็กน้อยกับคำพูดของชายหนุ่มก่อนที่เธอจะตวาดขึ้นเสียงขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดและพุ่งตัวเข้าใส่เขาอย่างรวดเร็วพร้อมกับดาบขนาดยักษ์สีดำในมือของเธอ

 

เคร๊ง!!

 

แต่ถึงแม้ว่าการโจมตีของหญิงสาวที่มีตำแหน่งเดรคจะดูรวดเร็วและรุนแรงกว่าในตอนที่เธอต่อสู้กับรีซาน่ามากก็ตาม ทางด้านเดรคก็กลับสามารถที่จะใช้ดาบยักษ์สีดำที่เขาถือเอาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียวเข้ารับการโจมตีของหญิงสาวได้อย่างไม่ยากลำบากอะไรเลยแม้แต่น้อย

 

ส่วนทางด้านชายแก่หัวหน้าหมู่บ้านที่ได้ยินเสียงตวาดของหญิงสาวที่มีตำแหน่งเดรคเองก็ได้เหลือบตาไปมองทางด้านนั้นเล็กน้อยก่อนที่เขาจะพูดบ่นออกมาเมื่อพบว่าตามร่างกายของหญิงสาวไม่มีแสงสว่างสีเหลืองจางๆ กำลังเรืองแสงออกมาอีกต่อไปแล้ว

 

“เสียของซะจริง…”

 

ทันทีที่ชายแก่พูดขึ้นมาจบ แสงสว่างสีเหลืองจางๆ ที่ส่องสว่างออกมาจากร่างกายของเขาก็ได้เพิ่มความสว่างขึ้นเล็กน้อย เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเขาได้ใช้พลังวิซที่ก่อนหน้านี้เขาแบ่งปันไปสร้างเกราะป้องกันให้กับหญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเดรคมาเสริมการป้องกันให้กับตัวเองไปเสียแล้ว ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นก็ทำให้โมโกะที่จนถึงบัดนี้ก็ยังไม่สามารถโจมตีผ่านเกราะวิซของฝ่ายตรงข้ามไปได้ต้องพูดบ่นขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด

 

“นี่ยังจะหนาไปกว่าเดิมได้อีกหรือไง—!? หนากว่านี้ก็หน้าไอ้แก่นี่แล้วล่ะมั้ง!!”

 

“เดี๋ยวฉันจัดการให้เองค่ะ!!”

 

ในขณะที่โมโกะกำลังขมวดคิ้วกับการกระทำของชายแก่หัวหน้าหมู่บ้านอยู่นั้นเอง รีซาน่าก็ได้เอ่ยปากพูดขึ้นมาก่อนที่เธอจะควงขวานศึกในมือและอัดพลังวิซของเธอเข้าใส่มันจนมันเริ่มที่จะเรืองแสงสีแดงและแผ่ความร้อนออกมา

 

ซึ่งรีซาน่าที่สัมผัสได้ว่าขวานศึกในมือของเธอกำลังร้อนได้ที่แล้วนั้นก็ไม่รอช้าที่จะเหวี่ยงมันเข้าใส่ชายแก่หัวหน้าหมู่บ้านอย่างรุนแรงจนดูราวกับว่ามันเป็นเส้นแสงสีแดงจนทำให้ชายแก่หัวหน้าหมู่บ้านต้องรีบยกไม้เท้าในมือของเขาที่กำลังเรืองแสงสีเหลืองสว่างจ้าขึ้นมารับมือในทันที

 

“ย๊าาาาาา!!”

 

“ฮึ่ม…!!”

 

เป๊ง!!

 

ถึงแม้ว่าไม้เท้าในมือของหัวหน้าหมู่บ้านจะดูเหมือนกับว่ามันจะเป็นไม้เท้าที่สร้างขึ้นมาจากไม้ธรรมดาๆ ก็ตาม แต่ว่ารีซาน่าที่ใช้ขวานศึกในมือจามเข้าใส่มันนั้นสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าที่จริงแล้วด้านในของมันมีแท่งเหล็กหนาซ่อนเอาไว้อยู่

 

อีกทั้งพลังวิซที่อัดแน่นอยู่ในตัวไม้เท้าของชายแก่ก็ยังช่วยสร้างแรงผลักต้านทานการโจมตีจากขวานศึกของเธอจนทำให้พลังทำลายของมันมีไม่มากเท่าที่ควรอีกด้วย และนั่นก็ทำให้รีซาน่าตัดสินใจที่จะถอยกลับไปรวมกลุ่มกับโมโกะก่อนเพื่อวางแผนต่อไป

 

แต่ถึงอย่างนั้นการโจมตีเต็มแรงของรีซาน่าก็ทำให้แสงสว่างที่ห้อมล้อมบริเวณมือและแขนของชายแก่แตกร้าวเป็นทางยาวก่อนที่มันจะส่องแสงว่างวาบออกมาเล็กน้อยจนทำให้รอยแตกร้าวจางหายไปในพริบตา

 

ซึ่งนั่นก็ทำให้โมโกะที่เห็นแบบนั้นอดไม่ได้ที่จะต้องพูดบ่นขึ้นมา เพราะถ้าเกิดว่าเป็นตัวเธอที่เป็นคนรับการโจมตีของรีซาน่าเข้าไปตรงๆ ล่ะก็ เธอก็คงจะได้พบกับความพ่ายแพ้อย่างแน่นอน

 

“…สรุปเรื่องที่ว่าไอ้แก่นี่เคยเกือบจะได้เป็นเดรคนี่เธอไม่ได้ล้อเล่นงั้นสินะ”

 

“ก็ถ้าเกิดว่าฉันจำไม่ผิดมันก็อะไรราวๆ นั้นนั่นแหล่ะค่ะ โมโกะจังมีแผนอะไรบ้างมั้ยคะ?”

 

“จะว่ามีแผนมั้ยมันก็พอจะคิดได้อยู่บ้างนั่นแหล่ะ…”

 

โมโกะพูดตอบรีซาน่ากลับไปเบาๆ ก่อนที่เธอจะลองตรวจสอบสภาพของไอพ่นที่ถูกโจมตีไปเมื่อสักครู่ดู ซึ่งเธอก็ได้พบว่าถึงแม้ตัวไอพ่นมันจะสามารถกลับมาใช้งานได้อีกครั้งหนึ่งแล้ว แต่ว่าตัวข้อต่อที่ใช้หมุนไปหมุนมาของมันนั้นกลับไม่ตอบสนองเลยแม้แต่น้อยจนทำให้เธอไม่น่าจะใช้ความเร็วอันเป็นจุดเด่นของยูนิตเชสเชียร์ได้มากนัก อีกทั้งเธอเองก็สามารถสัมผัสได้ว่าตัวคริสตัลวิซที่ทำหน้าที่เป็นตลับกระสุนของปืนกลเบาทั้งสองกระบอกเองก็ใกล้จะถึงขีดจำกัดเนื่องจากการใช้งานอย่างต่อเนื่องแล้วด้วย

 

“หันไอพ่นไปมาไม่ได้แบบนี้ก็ลำบากเหมือนกันแฮะ… เอาเป็นว่าเธอเข้าไปล่อไอ้แก่นั่นเอาไว้แล้วหาวิธีทำให้เกราะนั่นร้าวอีกรอบนึงก็แล้วกัน เดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง”

 

“เอ๋—? จะจัดการยังไงหรอคะ?”

 

“แล้วเธอจะให้ฉันบอกให้ไอ้แก่นั่นได้ยินไปด้วยหรือไง!? รีบๆ ไปจัดการได้แล้ว! แล้วก็ระวังวิซจากใต้ดินของไอ้แก่นั่นด้วย!!”

 

“ค—ค่ะ!!”

 

รีซาน่าที่ถูกโมโกะพูดต่อว่าขึ้นมานั้นได้รีบพุ่งตัวเข้าไปหาชายแก่หัวหน้าหมู่บ้านในทันทีโดยมีการยิงสนับสนุนจากปืนกลเบาของโมโกะคอยช่วยเหลือเธอไปด้วย

 

ปังปังปังปังปัง!

 

“หึ… ไอ้พวกเด็กอมมือ…”

 

เสียงปืนที่ดังขึ้นมานั้นไม่ได้ทำให้ชายแก่หัวหน้าหมู่บ้านหันไปให้ความสนใจในตัวของโมโกะที่ทำอันตรายอะไรให้กับเขาไม่ได้เลยแม้แต่น้อยอีกทั้งยังพูดจาดูถูกการกระทำที่เปลืองแรงโดยใช่เหตุของโมโกะขึ้นมาอีกด้วย

 

ส่วนทางด้านรีซาน่าที่พุ่งตัวเข้าไปเพื่อโจมตีเข้าใส่หัวหน้าหมู่บ้านนั้นก็ได้ใช้วิธีการแผ่วิซของเธอลงไปในผืนดินเป็นบริเวณกว้างเพื่อตรวจจับการใช้วิซของคนอื่น ซึ่งถึงแม้ว่าวิธีการนี้มันอาจจะเปลืองแรงอยู่บ้าง แต่ว่ามันก็ช่วยให้เธอที่ไม่มีความสามารถในการสัมผัสวิซของคนอื่นหรือว่าวิซตามธรรมชาติตั้งแต่แรกสามารถรับรู้การโจมตีที่กำลังจะเกิดขึ้นได้

 

“ที่ว่าวิซจากใต้ดินนี่หมายถึงเจ้าพวกนี้สินะคะ…!”

 

รีซาน่าพูดพึมพำออกมาเบาๆ เมื่อเธอสัมผัสได้ว่าวิซที่เธอแผ่ออกไปตามผืนดินกำลังถูกอะไรบางอย่างส่งแทรกตรงสวนกลับมาเป็นทางยาว ซึ่งนั่นก็คงจะเป็นพลังวิซของหัวหน้าหมู่บ้านที่เขาส่งออกมาควบคุมผืนดินเพื่อใช้โจมตีนั่นเอง เธอจึงได้ไม่รอช้าที่จะโผตัวออกจากจุดเดิมในทันทีและเหวี่ยงขวานศึกเข้าดักรอการโจมตีจากอีกจุดหนึ่งไปพร้อมๆ กัน

 

ฟุ๊บ— โคร๊ม!!

 

ขวานศึกที่รีซาน่าเหวี่ยงออกไปนั้นได้ปะทะเข้ากับปลายแหลมของแท่งหินที่ถูกส่งขึ้นมาจากพื้นเข้าอย่างจังจนทำให้มันแตกกระจายออกในขณะที่ตัวเธอนั้นก็ได้เหลือบไปมองทางด้านโมโกะที่พยายามจะเข้าไปประชิดตัวหัวหน้าหมู่บ้านด้วยสาเหตุอะไรบางอย่างแต่ก็ต้องปลีกตัวถอยห่างออกไปอยู่เรื่อยๆ เพราะว่าทุกๆ ครั้งที่โมโกะสบโอกาสเข้าไปใกล้ได้ หัวหน้าหมู่บ้านก็จะแบ่งการโจมตีส่วนหนึ่งไปเพื่อขัดขวางโมโกะเสียทุกครั้งไป

 

ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นก็ได้ทำให้รีซาน่าที่พอจะรู้ตัวอยู่บ้างว่าตัวเองเป็นคนหัวช้าไม่ทันคนอื่นอีกทั้งยังไม่มีอุปกรณ์อะไรดีๆ แบบยูนิตเชสเชียร์ใช้ตัดสินใจที่จะเร่งรัดจบเกมก่อนที่โมโกะเพื่อนของเธอจะเสียทีพลาดท่าขึ้นมา

 

“ถ้าจะให้ฉันทำเกราะของคุณผู้ใหญ่บ้านเขาร้าวอีกรอบนึงล่ะก็… ก็คงจะมีแค่วิธีนี้นี่แหล่ะค่ะ!!”

 

รีซาน่าเอ่ยปากพูดขึ้นมาเสียงดังก่อนที่เธอจะควงขวานศึกที่กำลังร้อนจัดของตัวเองจนกลายเป็นวงกลมสีแดงและออกตัวพุ่งเข้าใส่หัวหน้าหมู่บ้านตรงๆ โดยไม่มีการพลิกแพลงอะไรเลยแม้แต่น้อย และนั่นก็ทำให้หัวหน้าหมู่บ้านแสยะยิ้มออกมาเพราะว่าการพุ่งเข้ามาตรงๆ แบบนั้นมันทำให้เขาสามารถรับมือได้อย่างง่ายดายมาก

 

“หึ ยัยเด็กโง่!!”

 

ครื่นนนน—

 

หัวหน้าหมู่บ้านเอ่ยปากพูดดูถูกขึ้นมาก่อนที่เขาจะใช้วิซดันแท่งหินขนาดใหญ่ที่ดูแข็งแกร่งราวกับหินผาอีกทั้งยังมีพื้นผิวเป็นมันวาวเล็กน้อยราวกับแผ่นเหล็กขึ้นมาขวางเอาไว้ที่เบื้องหน้าพลางส่งวิซของเขาอ้อมไปทั้งทางด้านซ้ายและขวาเพื่อเตรียมพร้อมที่จะโจมตีเข้าใส่รีซาน่าในจังหวะที่เธอวิ่งอ้อมก้อนหินใหญ่ของเขา

 

แต่ถึงอย่างนั้นการเตรียมการของหัวหน้าหมู่บ้านก็กลับเหมือนว่าจะเสียเปล่าไป เมื่อรีซาน่าได้ตัดสินใจที่จะไม่วิ่งอ้อมไปทางไหนและเหวี่ยงขวานศึกที่ร้อนจัดจนส่องแสงสว่างสีแดงออกมาเข้าใส่แท่งหินของเขาตรงๆ

 

ตึ้ง—!! ฟู่ววววววว—

 

“——!?”

 

เสียงกระแทกอย่างรุนแรงและเสียงของแท่งหินที่ปะทะกับขวานศึกร้อนจัดของรีซาน่าจนเริ่มที่จะหลอมละลายลงอย่างช้าๆ นั้นได้ทำให้หัวหน้าหมู่บ้านผงะไปเล็กน้อยและเริ่มที่จะมีเหงื่อไหลซึมออกมาด้วยความที่เขาคาดไม่ถึงว่าเด็กสาวที่เขาตราหน้าว่าเป็นเด็กต้องสาปจะบ้าดีเดือดได้ขนาดนั้น

 

“ย๊าาาาาาาาาาาาาาาาา”

 

โคร๊ม!!

 

ในขณะที่หัวหน้าหมู่บ้านกำลังรู้สึกตกตะลึงอยู่นั้นเอง อยู่ๆ ก็ได้มีเสียงร้องของรีซาน่าดังลั่นขึ้นมาก่อนที่ทันใดนั้นเองแท่งหินมันวาวที่เขาสร้างขึ้นมาจะระเบิดออกอย่างรุนแรงด้วยการโจมตีของรีซาน่าจนทำให้เขาสะดุ้งไปและรีบอัดพลังวิซเข้าใส่คริสตัลบนหัวไม้เท้าของเขาเพื่อสั่งการให้พื้นดินและชิ้นส่วนก้อนหินที่แตกกระจายกระเด็นอยู่กลางอากาศบริเวณรอบๆ เปลี่ยนเป็นหนามแหลมพุ่งเข้าใส่รีซาน่าทีน่าจากทุกทิศทุกทางในทันที

 

“ตายซะเถอะ!!”

 

ฟุ๊บฟุ๊บฟุ๊บฟุ๊บ!!

 

แต่ทว่าสิ่งที่อยู่เบื้องหลังของม่านควันที่เกิดจากแท่งหินที่ถล่มลงมานั้นก็กลับเป็นขวานศึกของรีซาน่าที่กำลังหมุนควงตรงเข้ามาด้วยความเร็วสูงอันเกิดจากการเขวี้ยงด้วยแรงช้างสารของรีซาน่าโดยไร้ซึ่งร่างกายของเด็กสาวอันเป็นเจ้าของ และนั่นก็ทำให้หัวหน้าหมู่บ้านต้องเบิ่งตากว้างและรีบอัดพลังวิซของเขาเข้าใส่ไม้เท้าจนมันเรืองแสงออกมาและเหวี่ยงมันเข้ากระแทกใส่ขวานศึกเบื้องหน้า

 

แคร๊ง!!

 

ถึงแม้ว่าชายแก่หัวหน้าหมู่บ้านจะอัดพลังวิซของเขาเข้าใส่ไม้เท้าเพื่อสร้างแรงผลักเพื่อลดพลังทำลายของขวานศึกจนสามารถปัดมันให้ปลิวกระเด็นออกไปจากวิถีเดิมได้แล้วก็ตาม แต่ทว่าแรงกระแทกนั้นก็ยังทำให้เกราะวิซบริเวณแขนของเขาแตกร้าวและสัมผัสได้ถึงแรงกระแทกที่สะเทือนไปทั่วทั้งร่างกายอยู่ดี

 

และนั่นก็ทำให้รีซาน่าที่เพื่งจะเขวี้ยงขวานศึกของเธอเข้าโจมตีไม่รอช้าที่จะกระโดดพุ่งตัวขึ้นไปคว้าขวานศึกของเธอที่กำลังปลิวกระเด็นออกไปเอาไว้และหมุนตัวกลางอากาศเพื่อเหวี่ยงมันเข้าใส่หัวหน้าหมู่บ้านอีกครั้งหนึ่ง

 

“ย๊ากกกกก!!”

 

“ฮึ้ย—!!?”

 

เคล๊ง!!!

 

เปรี๊ยะ—!!

 

หัวหน้าหมู่บ้านที่เห็นการโจมตีตรงๆ ของรีซาน่าอีกครั้งหนึ่งนั้นได้ใช้แขนทั้งสองข้างของเขาจับไม้เท้าในมือเพื่อเหวี่ยงมันเข้าปะทะกับขวานศึกของรีซาน่าอีกครั้ง

 

แต่ถึงอย่างนั้น ด้วยพลังวิซที่อัดแน่นอยู่ในขวานศึกของรีซาน่านั้นมันก็ได้ทำให้รอยแตกร้าวบนเกราะวิซของเขาแพร่กระจายออกไปทั่วทั้งร่างกายราวกับใยแมงมุมเส้นเล็กๆ

 

“ยังหรอกค่ะ!!”

 

ผลัวะ!! ผลัวะ!! ผลัวะ!!

 

แต่ถึงแม้ว่ารีซาน่าจะสามารถทำให้เกิดรอยร้าวขึ้นมาบนเกราะวิซของหัวหน้าหมู่บ้านได้เป็นผลสำเร็จแล้วก็ตาม มันก็ดูเหมือนว่าจะยังไม่สาแก่ใจเธอ เธอจึงได้ตัดสินใจที่จะรวบรวมพลังวิซในร่างกายของเธอไปที่กำปั้นจนมันเรืองแสงสีแดงออกมาเล็กน้อยและเหวี่ยงมันเข้าใส่ร่างของหัวหน้าหมู่บ้านอีกสองสามครั้งจนทำให้เกิดรอยแตกร้าวขึ้นมาอีกสองสามจุด

 

ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นมานั้นก็ทำให้ชายแก่หัวหน้าหมู่บ้านถึงกับหน้าเปลี่ยนสี เพราะตัวเขาที่ฝึกฝนวิธีการใช้วิซแบบนี้มาตลอดทั้งชีวิตนั้นทราบดีถึงขีดจำกัดของวิชาของตนเองว่ามันคงจะทนการโจมตีของเด็กต้องสาปเบื้องหน้าได้อีกไม่นานอย่างแน่นอน เขาจึงได้แต่ตัดสินใจที่จะแบ่งพลังวิซส่วนหนึ่งอัดลงใส่ตัวคริสตัลบนปลายไม้เท้าอีกครั้งเพื่อที่จะได้โจมตีขัดขวางการโจมตีต่อเนื่องของรีซาน่า

 

“ยัยเด็กต้องสาปบัดซบ…!!”

 

ปึ๊ก!!

 

“อั๊ก—!?”

 

แต่ทว่าทันใดนั้นเอง อยู่ๆ ร่างของเขาก็ถูกกระแทกอย่างแรงด้วยแขนกลทั้งสองข้างของยูนิตเชสเชียร์ที่หันปลายคีมหนีบของมันกระแทกแทงเข้าใส่กลางอกของเขาอย่างจัง และเมื่อรวมกับความเร็วในการพุ่งตัวของโมโกะที่ใช้ไอพ่นที่เหลืออยู่ข้างเดียวเสริมความเร็วแล้วมันก็ทำให้ร่างของเขาปลิวกระเด็นออกไปกระแทกกับพื้นอย่างแรง

 

หมับ–

 

“ได้ตัวล่ะ!!”

 

โคร๊ม—!! ครืดดดดดดด—

 

และนั่นก็ทำให้โมโกะไม่รอช้าที่จะใช้แขนกลทั้งสองข้างของเธอยื่นออกไปหนีบแขนทั้งสองข้างของหัวหน้าหมู่บ้านเอาไว้และจับร่างของเขากระแทกพื้นอย่างแรงและอัดพลังวิซของเธอเข้าใส่ไอพ่นที่เหลืออยู่เพียงข้างเดียวเพื่อใช้มันลากร่างของชายแก่หัวหน้าหมู่บ้านที่ถูกกดเอาไว้กับพื้นให้ขูดไถลไปตามเศษหินแหลมคมที่เกิดจากการโจมตีของเขาเองจนทำให้เกราะพลังวิซของเขาเริ่มที่จะแตกร้าวไปทั่วทั้งร่างกาย

 

เปรี๊ยะ—เปรี๊ยะ—เปรี๊ยะ—

 

“แก….!!!”

 

สิ่งที่เกิดขึ้นในชั่วพริบตาที่ชายแก่หัวหน้าหมู่บ้านเผลอละความสนใจออกไปจากโมโกะนั้นได้แต่ทำให้เขาต้องเค้นเสียงออกมาด้วยความโกรธแค้น แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามสะบัดตัวเองรุนแรงขนาดไหน มันไม่ก็ไม่ทำให้ต้นแขนของเขาที่ถูกแขนกลของยูนิตเชสเชียร์ยึดจับอยู่หลุดออกมาได้เลยแม้แต่น้อย อีกทั้งเกราะวิซของเขาที่ช่วยปกป้องการจากถูกไถไปกับพื้นหินก็เริ่มที่จะแตกร้าวมากขึ้นเรื่อยๆ อีกด้วย

 

แต่ถึงอย่างนั้นก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น เขาก็ได้สังเกตเห็นว่า ในบัดนี้ภายในมือทั้งสองข้างของโมโกะนั้นได้ถือปืนกลสองเบากระบอกที่เคยถูกยึดเอาไว้กับตัวแขนกลเอาไว้อย่างละข้าง และเด็กสาวก็ไม่รอช้าที่จะลั่นไกส่งกระสุนวิซสีเหลืองจำนวนมากอัดเข้าใส่เขาในระยะประชิดอีกด้วย

 

ปังปังปังปังปังปังปังปังปังปัง!!

 

ถึงแม้ว่าโมโกะจะสาดกระสุนวิซจำนวนมากที่เธอมั่นใจว่าเอริกะแอบปรับเปลี่ยนมันให้กลายเป็นคริสตัลวิซสำหรับใช้ในการต่อสู้จริง ที่มีพลังทำลายมากกว่ากระสุนวิซจากคริสตัลสำหรับฝึกที่เธอเคยใช้ประจำมากเข้าใส่ร่างของชายแก่เป็นจำนวนมากแล้วก็ตาม แต่ว่าเกราะวิซที่แตกร้าวของชายแก่หัวหน้าหมู่บ้านก็ยังสามารถปกป้องเขาจากห่าฝนกระสุนทั้งหมดนั่นได้

 

ซึ่งนั่นก็ทำให้โมโกะต้องแหกปากออกมาด้วยความหงุดหงิดก่อนที่เธอจะเหนี่ยวไกปืนค้างเอาไว้และอัดพลังวิซของเธอเข้าใส่ตัวตลับกระสุนมากขึ้นเพื่อเพิ่มพลังทำลายของมันให้มากยิ่งกว่าเดิม

 

“เกราะหนานักใช่มั้ยหะ!!”

 

ปังปังปังปังปังปังปังปังปังปัง!!

 

“ถ้าหนานักก็เอาไปให้หมดนี่เลย!!”

 

ปังปังปังปังปังปังปัง—แกร๊ก!

 

เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!

 

“——!!”

 

ในขณะที่โมโกะกำลังใช้ยูนิตเชสเชียร์พุ่งไถร่างของชายแก่ไปกับพื้นและสาดกระสุนจำนวนมากเข้าใส่ร่างของอีกฝ่ายอยู่นั้นเอง อยู่ๆ ห่าฝนกระสุนที่พุ่งออกมาจากปากกระบอกปืนทั้งสองกระบอกของเธอก็ได้ชะงักหยุดไปอย่างกะทันหัน พร้อมๆ กับที่มีเสียงแตกร้าวดังออกมาจากข้างในตลับบรรจุคริสตัลวิซอันเป็นซองกระสุนของอาวุธของเธออันเป็นสัญญาณบ่งบอกว่ามันได้ถูกใช้งานจนเกินขีดจำกัดไปแล้วนั่นเอง

 

แต่ถึงอย่างนั้นโมโกะก็กลับไม่มีความคิดที่จะหยุดมือเลยแม้แต่น้อยและตัดสินใจที่จะอัดพลังวิซอีกจำนวนหนึ่งเข้าใส่ตลับกระสุนที่ถูกใช้งานจนเกินขีดจำกัดไปแล้วจนมันส่องแสงสว่างจ้าออกมาก่อนที่เธอจะบังคับให้ไอพ่นที่เหลืออยู่เพียงแค่ข้างเดียวของยูนิตเชสเชียร์พ่นแรงดันออกมาเต็มที่จนร่างของเธอและหัวหน้าหมู่บ้านที่ถูกกดเอาไว้กับพื้นหมุนเป็นวงกลมพร้อมๆ กับที่เธอได้ร้องตะโกนออกมา

 

“ถ้ากะอีแค่ไอ้แก่ใกล้ตายคนเดียวแบบนี้ฉันยังทำอะไรมันไม่ได้แล้วฉันจะไปสู้หน้าคนอื่นได้ยังไงกันหะ!!”

 

ฟุ๊บ—

 

“อ๊ากกกก—!!!”

 

ทันทีที่สิ้นเสียงของโมโกะนั้น เธอก็ได้บังคับให้แขนกลของยูนิตเชสเชียร์เหวี่ยงร่างของชายแก่ขึ้นไปสูงบนท้องฟ้าจนเขาต้องแหกปากกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจกลัว เพราะถึงแม้ว่าเกราะวิซของเขาจะสามารถรับแรงกระแทกจากการตกลงมาจากบนยอดเขาได้อย่างสบายๆ แต่ว่ามันก็ไม่ใช่ในกรณีที่มันแตกร้าวจนแทบจะสลายหายไปเองโดยที่เขายังไม่พร้อมจะเสริมพลังวิซไปซ่อมแซมมันแบบในตอนนี้แน่ๆ

 

“ฉันจะ…!! ไม่มีวัน…!! ยอมนั่งดูเฉยๆ …!! แบบตอนนั้นอีกแล้ว!!”

 

แต่แล้วในขณะที่ชายแก่หัวหน้าหมู่บ้านกำลังคิดหาวิธีการเอาตัวรอดจากการตกลงมาจากที่สูงอยู่นั้นเอง อยู่ๆ โมโกะที่อยู่เบื้องล่างก็ได้ร้องตะโกนออกมาด้วยเสียงเหนื่อยอ่อนก่อนที่เธอจะออกแรงเหวี่ยงอะไรบางอย่างที่กำลังส่องแสงสีเหลืองประกายเจิดจ้าตามเขาขึ้นมา

 

“——!!”

 

ซึ่งเมื่อชายแก่ได้เห็นสิ่งที่เด็กสาวโยนตามเขาขึ้นมาแล้วนั้นนัยน์ตาของเขาก็ต้องเบิ่งกว้างด้วยความสะพรึงกลัว เพราะว่ามันก็คือปืนกลเบาทั้งสองกระบอกที่ถูกใช้งานจนเกิดขีดจำกัดแถมยังถูกอัดพลังวิซเอาไว้เต็มเปี่ยมอีกด้วยนั่นเอง

 

และในขณะที่ชายแก่กำลังนึกตกใจกลัวอยู่นั้นเอง ตัวตลับกระสุนทั้งสองอันที่ส่องแสงประกายเจิดจ้าอยู่นั้นก็ได้ปริแตกออกก่อนที่มันจะระเบิดกลายเป็นลูกไฟลูกใหญ่ในระยะประชิดส่งแรงระเบิดออกมากลืนกินร่างกายของเขาให้หายไปในแสงสว่างท่ามกลางท้องฟ้าอันมืดมิด

 

ตู้มมมมมม!!!

 

“อ๊ากกกกกกก—!!?”

 

ตุ๊บ—!

 

หลังจากที่สิ้นเสียงกรีดร้องของหัวหน้าหมู่บ้านไปไม่ทันไร ร่างกายของเขาก็ได้ถูกแรงระเบิดกระแทกกลับลงมาสู่ผืนดินอย่างรุนแรงทำให้พวกเธอได้เห็นร่างกายที่ดำไหม้ไปบางส่วนและเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นของเขาที่นอนนิ่งอยู่กับพื้น

 

วี๊—แกร๊ก… แกร๊ก…

 

แต่ถึงอย่างนั้นรีซาน่าที่ยืนอยู่ข้างๆ โมโกะก็กลับไม่มีเวลาจะให้ความสนใจในตัวหัวหน้าหมู่บ้านที่นอนหายใจรวยรินอยู่มากนัก เมื่ออยู่ดีๆ ยูนิตเชสเซียร์ของโมโกะก็ได้ส่งเสียงแปลกๆ ออกมา ก่อนที่ทั้งตัวล้อที่ติดอยู่ใต้พื้นเท้า และตัวไอพ่นที่ยื่นออกมาตรงบริเวณเอว รวมไปถึงแขนกลทั้งสองข้างที่ติดอยู่ตรงสะบักไหล่ของโมโกะจะพับเก็บตัวเองกลับไปซ่อนอยู่ภายในตัวยูนิต อีกทั้งร่างกายของโมโกะเองก็ได้อ่อนยวบลงไปอีกด้วยจนทำให้รีซาน่าต้องรีบพุ่งตัวเข้าไปช่วยพยุงเพื่อนของเธอที่ดูเหมือนว่าจะใช้วิซจนหมดตัวไปแล้วอีกครั้งหนึ่งในทันที

 

“โมโกะจัง!?”

 

“ป…เป็นไงล่ะรีซาน่า… รอบนี้ฉันไม่ได้ระเบิดตัวเองแล้วนะ…”

 

“แต่สภาพแบบนี้มันก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากการระเบิดตัวเองหรอกค่ะ!! นี่ฉายาแมวระเบิดที่อัลเบิร์ตคุงตั้งให้นี่ไม่ได้ให้มาเล่นๆ จริงๆ สินะคะ!!”

 

“ฮะฮะ… แล้วมันได้ผลหรือเปล่าล่ะ…?”

 

“……..”

 

คำถามของโมโกะนั้นได้ทำให้รีซาน่าต้องเหลือบตากลับไปมองร่างไหม้ดำของหัวหน้าหมู่บ้านที่ยังคงนอนกองอยู่กับพื้นเล็กน้อยก่อนที่เธอจะหันกลับมาพูดตอบโมโกะกลับไป

 

“จะว่าได้ผลมันก็ได้ผลแหล่ะค่ะ จากสภาพของเขาตอนนี้แล้วไม่น่าจะลุกขึ้นมาสู้ได้เร็วๆ นี้แล้วล่ะค่ะ”

 

“ได้แค่นั้นเองหรอ…? นั่นฉันทุ่มสุดตัวแล้วแท้ๆ นะ…”

 

โมโกะที่ได้ยินคำตอบของรีซาน่านั้นได้พูดตอบเธอกลับไปด้วยน้ำเสียงเสียดาย และนั่นก็ทำให้รีซาน่าถึงกับต้องแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมากับคำพูดของเธอ

 

“นี่โมโกะจังกะจะซัดให้คุณผู้ใหญ่บ้านเขาให้ถึงตายจริงๆ เลยหรอคะนั่น?”

 

“ทำไมล่ะ…? ก็ไอ้แก่นั่นมันก็คิดจะฆ่าเธอเหมือนกันไม่ใช่หรอ…?”

 

คำถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจของรีซาน่านั้นได้ทำให้โมโกะต้องพูดถามกลับไปด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงตามสภาพของเธอ ซึ่งคำถามของโมโกะนั้นก็ได้ทำให้รีซาน่าต้องส่ายหน้ากลับไปให้เพื่อนของเธอ

 

“มันก็ไม่ผิดหรอกค่ะ… แค่ว่าฉันไม่คิดว่าโมโกะจะยอมทำถึงขั้นให้มือของตัวเองเปื้อนเลือดแบบนั้นน่ะค่ะ…”

 

“ก็เพราะว่าฉันจะไม่ยอมนั่งดูเฉยๆ แล้วปล่อยให้คนอื่นๆ ไปเจอกับอันตรายเหมือนกับตอนที่ฉันอยู่ที่หมู่บ้านอีกแล้วไงล่ะ… ต่อให้ในครั้งนี้คนๆ นั้นจะไม่ใช่เธอ แต่ว่าเป็นพวกเซซิลหรือว่าซิลเวส ฉันก็จะทำแบบเดียวกันนี่ล่ะ…”

 

“…อย่างงั้นเองหรอคะ ฉันเข้าใจแล้วล่ะค่ะ…”

 

คำตอบของโมโกะนั้นได้ทำให้รีซาน่าชะงักนิ่งไปเล็กน้อยก่อนที่เธอจะพูดเออออตามไปก่อนถึงแม้ว่าภายในใจของเธอจะยังคงรู้สึกสงสัยว่าในวันนั้นที่หมู่บ้านโมริโกะมันเกิดอะไรขึ้นมากันแน่ถึงได้ทำให้โมโกะที่เป็นเด็กสาวที่ทะเยอทะยานไม่ยอมแพ้คนนั้นเปลี่ยนไปเป็นคนดุร้ายแข็งกร้าวที่พร้อมจะยอมให้มือของตัวเองเปื้อนเลือดเพื่อปกป้องคนอื่นแบบนี้

 

แต่ถึงแม้ว่ารีซาน่าจะรู้สึกสงสัยอยู่บ้าง แต่ว่าเธอเองก็พอจะรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ควรจะพูดถามขึ้นมาในตอนนี้ เธอจึงตัดสินใจที่จะไปจัดการจบเรื่องของเธอกับหัวหน้าหมู่บ้านเพื่อความปลอดภัยเสียก่อน

 

“ถ้างั้นเอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันขอไปจัดการคุมตัวคุณผู้ใหญ่บ้านเขาก่อนก็แล้วกันนะคะ”

 

“พาฉันไปด้วย… ถึงแรงฉันจะไม่เหลือแล้วก็เถอะแต่ว่าฉันยังสัมผัสพลังวิซได้อยู่… ถ้าเขาคิดจะโจมตีฉันจะได้เตือนเธอได้ทัน…”

 

“เข้าใจแล้วล่ะค่ะ ถ้างั้นก็ฝากโมโกะจังด้วยนะคะ”

 

รีซาน่าพูดตอบเพื่อนของเธอกลับไปพร้อมกับพยุงร่างของโมโกะขึ้นมาเดินตรงไปยังร่างไหม้ดำของหัวหน้าหมู่บ้านที่กำลังนอนคว่ำหน้าหายใจรวยรินอยู่ไม่ห่างออกไป

 

“……..”

 

รีซาน่าที่เดินพยุงโมโกะมาจนถึงร่างของหัวหน้าหมู่บ้านนั้นได้เผยสีหน้าขยะแขยงออกมาเล็กน้อย เพราะว่าสภาพของอีกฝ่ายนั้นดูเหมือนกับก้อนเนื้อที่เธอเคยเผลอปล่อยทิ้งไว้บนกองไฟนานเกินไปจนไหม้เกรียมไม่มีผิดเพี้ยน จะแตกต่างกันก็เพียงแค่ว่าร่างเบื้องหน้านั้นยังคงมีลมหายใจอยู่เพียงเท่านั้น

 

ซึ่งรีซาน่าก็ได้ตัดสินใจที่จะใช้เท้าของเธอเขี่ยร่างของผู้ใหญ่บ้านให้หันพลิกกลับขึ้นมานอนหงาย เผยให้เห็นดวงตาของเขาที่ยังคงแข็งกร้าวไม่ยอมรับว่าตัวเองตกเป็นผู้แพ้จนทำให้รีซาน่าที่เห็นแบบนั้นต้องขมวดคิ้วของเธอก่อนจะพูดขึ้นมาตรงๆ

 

“โชคดีนะคะที่คุณยังไม่ตายน่ะ… เพราะว่าคุณมีเรื่องที่จะต้องให้คำตอบกับฉันอีกเพียบเลยน่ะค่ะ…”

 

“ไอ้พวกเด็กเวร…!”