I Became Friends with the Second Cutest Girl in My Class 27 – อาซานางิกับการงีบหลับ
บทที่ 27 – อาซานางิกับการงีบหลับ
ในช่วงนี้ อาซานางิมาเที่ยวที่บ้านผมแทบจะทุกสัปดาห์ แต่ว่าแบบนี้…มันจะไม่เป็นอะไรจริงๆหรือที่เธอไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนคนอื่นๆของเธอเลย
อยู่ๆผมก็นึกสงสัยเรื่องนี้ขึ้นมา
วันศุกร์…เนื่องจากวันต่อไปคือวันเสาร์ซึ่งเป็นวันหยุด วันศุกร์จึงน่าจะเป็นวันที่เหมาะกับไปเที่ยวกับเพื่อนมากกว่าเมื่อเทียบกับวันอังคาร หรือวันพุธ อันที่จริงแล้วผมมักจะได้ยินว่าเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆต่างสัญญากันว่าจะไปเที่ยวเล่นกันหลังเลิกเรียนในเย็นวันศุกร์กันอยู่บ่อยๆ
ที่ผมต้องการจะบอกก็คือ…ผมคิดว่าการที่ได้ไปเที่ยวเล่นกับคนอื่นๆน่าจะมีประโยชน์มากกว่าการมาอยู่กับผม
ไม่ว่าจะเป็นตอนชั้นม.ปลาย มหาลัย หรือตอนทำงาน…เราทุกคนจะถูกบังคับให้เข้าไปอยู่ในสังคมใหม่ๆที่แตกต่างกันอยู่เสมอ หากเราคุ้นเคยกับการเข้าสังคมกับคนจำนวนมาก มันจะทำให้เรามีความสามารถในการปรับตัวที่ดีและเข้ากับสังคมใหม่ๆได้ง่ายขึ้น
ยกตัวอย่างง่ายๆเช่นกรณีการย้ายโรงเรียนในระดับประถมไปม.ต้น หรือจากม.ต้นไปม.ปลาย คนส่วนมากจะทำการจับกลุ่มกับนักเรียนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันก่อน หลังจากนั้นจึงค่อยๆมีการติดต่อกับกลุ่มนักเรียนโรงเรียนอื่น ก่อนที่จะค่อยๆสนิทกันและกลายมาเป็นกลุ่มใหม่
ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความสัมพันธ์กับคนอื่นมากนักในช่วงม.ต้น ผมจึงค่อนข้างสงสัยว่าบางทีที่คนอื่นๆเข้ากันได้ดีเป็นเพราะพวกเขามาจากโรงเรียนม.ต้นเดียวกันใช่ไหม?
และเนื่องจากผมเป็นคนที่ไม่เคยมีเพื่อนมากก่อน ผมจึงได้แต่จินตนาการและคิดเอาเองจากเรื่องที่เคยเห็นและเคยได้ยินมา…อืม… เพราะผมเป็นแบบนี้ ผมเลยเป็นห่วงอาซานางิเกี่ยวกับเรื่องนี้นิดหน่อย
เพราะเธอต้องมาเที่ยวเล่นกับผม เธอเลยไม่ได้ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆใช่ไหม?…คงเป็นอะไรประมาณนี้
โดยปกติผมจะทำตัวให้ว่างในตอนเย็นวันศุกร์เสมอ เพื่อเตรียมพร้อมไว้ให้อาซานางิสามารถมาที่นี่ได้ตลอดเวลา ดังนั้นสำหรับผมแล้วการที่เธอมาที่นี่ทุกสัปดาห์ ผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นเหมือนกัน
มันเป็นเรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกสนุกและก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกอึดอัดใจเลยสักนิดที่อาซานางิจะมาที่นี่ทุกสัปดาห์ ดังนั้นผมจึงรู้สึกเต็มใจเป็นอย่างมากที่จะต้อนรับเธอ
“…อะไร? นายกำลังทำอะไร? ทำไมมองฉันแบบนั้น”
อาซานางิที่สังเกตเห็นการจ้องมองของผม เธอหันมามองที่ผมและเอียงคอของเธอด้วยความสงสัย…ในขณะที่กำลังถือเฟรนช์ฟรายส์ในมือขวา และจอยเกมในมือซ้าย แต่เนื่องจากเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก…ดังนั้นมันออกจะดูเป็นภาพที่แปลกตาไปสักหน่อย
“อ๊ะ เข้าใจล่ะ นายตกหลุมรักฉันแล้วใช่ไหมล่ะ งั้นทำไมนายไม่ลองอ่อนให้ฉันสักหน่อยล่ะ เผื่อว่า—”
“ตายซะ”
“อะ-อึ๊ก ไอเวรนี่ นายยิงฉันอีกแล้วนะ! แน่จริงก็หยุดทำเป็นหลบๆซ่อนๆแล้วออกมาสู้กันอย่างแมนๆสิ!”
“เธอต้องหัดที่จะซ่อนตัวให้ดีกว่านี้นะ…แล้วก็…ผมมีเรื่องกังวลเกี่ยวกับเธอนิดหน่อยน่ะ”
“นายกังวลเรื่องอะไร? ฉันไม่ได้อ้วนเหมือนนายสักหน่อย”
“น้ำหนักขึ้นแล้วมันเกี่ยวอะไรด้วย”
หลังจากนั้น ผมจึงตัดสินใจคุยกับอาซานางิเกี่ยวกับความกังวลของผม
ท้ายที่สุด ความกังวลที่ผมหมายถึงก็คือ「เธอไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆไม่ดีกว่าเหรอ?」ทันทีที่ได้ยิน…อาซานางิก็แสดงสีหน้าหงุดหงิดทันที
“อะไร? นายเกลียดการเล่นกับฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ? นายเหนื่อยที่จะเล่นกับฉันแล้วก็เลยอยากจะทิ้งฉันใช่ไหม?”
“ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น สำหรับผม อาซานางิ เธอคือ…”
“…ฉันคืออะไร?”
“อุ…”
ผมเกือบจะบอกความรู้สึกที่แท้จริงของผมออกมา โชคดีที่ผมหยุดตัวเองได้ อย่างไรก็ตาม…ดูเหมือนอาซานางิจะสังเกตเห็นและเริ่มยิ้มออกมา
ผมพลาดแล้ว
“เห~หืม~?”
“อะ-อะไร”
“หืม? เดี่ยวก่อนน้า~ มาเอะฮาระ ฉันสงสัยว่านายกำลังพยายามจะพูดอะไรเมื้อกี้นี้…「อาซานางิ เธอคือ…」ฉันคืออะไรงั้นเหรอ นี่ มาเอะฮาระคุง รีบบอกมาสักทีสิ”
“…เธอคือ…”
“หืม? ฉันคือ?”
“…โดนไปซะ!”
ในขณะที่เธอกำลังฟุ้งซ่าน ผมได้ใช้ปืนกลในมือทำให้ตัวละครสุดน่ารักของอาซานางิบนหน้าจอกลายเป็นรังผึ้ง
“อ๊ะ เฮ้! เล่นทีเผลองั้นเหรอ…คนขี้ขลาด!”
“ในสนามรบน่ะไม่มีคำว่าขี้ขลาดหรอกนะ!”
ผมจัดการทำให้การสนทนาของเราหยุดชะงักลง เพื่อหันเหความสนใจของอาซานางิให้กลับไปอยู่ที่เกม
แม้จะยังเล่นแปลกๆอยู่บ้าง แต่ทักษะการเล่นเกมของอาซานางิก็พัฒนาขึ้นอย่างมากเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน เมื่อผมถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอบอกกับผมว่าพี่ชายของเธอมีเกมแบบเดียวกัน เธอเลยได้ใช้มันเพื่อซ้อมมือเป็นประจำ
นี่คงเป็นเหตุผลว่าทำไมช่วงนี้…ตอนที่เราคุยกันหรือส่งข้อความหากัน อาซานางิมักใช้คำศัพท์ของเกมเข้ามาในการสนทนาอยู่เสมอ
ดูเหมือนว่าอาซานางิจะก้าวเท้าเข้าไปในโลกของโอตาคุมาข้างนึงแล้ว…ไม่สิ บางที เธออาจจะกระโดดข้ามเข้าไปเต็มตัวแล้วก็ได้
“…เอาเถอะ นายเป็นห่วงฉันใช่ไหมล่ะ? ยังไงก็ขอบคุณสำหรับเรื่องนั้นด้วย”
“…อืม ขอโทษด้วยนะที่กังวลเรื่องแปลกๆ”
“เข้าใจแล้ว ฉันยกโทษให้ละกัน เพราะฉันชอบมาบ้านนายมากล่ะนะ…แต่ช่วงนี้ดูเหมือนฉันจะทำตัวหมกมุ่นไปหน่อย คงต้องระวังตัวไว้บ้างแล้วล่ะ ไม่งั้นต้องโดนยูจับได้แน่เลย…แต่ว่ายังไงก็เถอะ อาทิตย์หน้าเราจะกินอะไรกันดีล่ะ แล้วอีกอย่าง…แถวนี้มีร้านโอโคโนมิยากิมาส่งบ้างไหมน้า~”
“เดี๋ยวนะ? นี่เธอได้ฟังที่ผมพูดบ้างไหมเนี่ย?”
บทสนทนากลายไปเป็นเรื่องของอาทิตย์หน้า…แต่ยังไงก็ตาม อาซานางิเป็นคนฉลาด ผมแน่ใจว่าเธอเข้าใจเรื่องที่ผมกังวลเป็นอย่างดี
นอกจากนี้ เธอมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ที่เธออยากทำ
“อ๊ะ จริงสิ มังงะที่มาเอะฮาระให้ยืมครั้งที่แล้ว…มันน่าสนใจมากเลยล่ะ จะอธิบายยังไงดี…ที่เนื้อเรื่องมันดีๆแล้วก็ภาพสวยๆน่ะ”
“อ้อ เธอหมายถึงเรื่อง「Chains*w M*n」ใช่ไหม? เล่มสุดท้ายพึ่งออกเมื่อวานนี้เอง ผมพึ่งซื้อมา”
(TL: ในเรื่องใช้ชื่อเรื่องว่า ノコギリーマン น่าจะล้อมาจากเรื่อง チェンソーマン [Chainsaw Man] ครับ เพราะ ノコギリ มันแปลว่าเลื่อย )
“เอ๊ะ จริงเหรอ? บอกมาเลยนะว่ามันอยู่ที่ไหน? ห้องของมาเอะฮาระ? ขออ่านหน่อยสิ!”
“ได้สิ แต่ผมเองก็ยังไม่ได้อ่านเหมือนกัน…”
“งั้นก็อ่านด้วยกันสิ เอาล่ะ หยุดกินเฟรนช์ฟรายส์เหี่ยวๆพวกนี้ได้แล้ว รีบไปที่ห้องนายกันเถอะ”
“เธอเป็นคนสั่งพวกมันมาเองนะ…”
เราเลยตัดสินใจเลิกเล่นเกมแล้วพากันไปที่ห้องของผมเพื่ออ่านการ์ตูนแทน
เนื่องจากแม่ของผมทำงานเป็นบรรณาธิการ ชั้นหนังสือของผมจึงเต็มไปด้วยหนังสือการ์ตูน ไลท์โนเวล และอื่นๆ เวลาที่ผมรู้สึกเหนื่อยกับการเล่นเกม หรือเมื่อรู้สึกเบื่อๆ ผมมักจะมานอนอ่านการ์ตูนอยู่ในห้องเสมอ
“มาเอะฮาระ ขอนั่งข้างๆนะ”
“อืม เชิญเลย”
“ขอบใจนะ”
หลังจากหาหนังสือเจอ พวกเราก็นั่งลงบนเตียงและเริ่มอ่านมันด้วยกัน
เนื่องจากมันเป็นเล่มสุดท้ายของซีรีส์ยอดนิยมและกำลังจะถูกสร้างเป็นอนิเมะ ผมและอาซานางิจึงค่อยๆอ่านทีละหน้าๆอย่างตั้งใจ จนเผลอลืมเวลากันไปทั้งคู่
“ว้าว~ ตอนจบแบบนี้~…ไม่สิ ตอนแรกที่ฉันเริ่มอ่านนะฉันคิดว่าการ์ตูนนี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย…แต่พอได้อ่านไปเรื่อยๆก็ดันติดซะงั้น! ตอนที่พวกผู้ชายในห้องเราพูดถึงเรื่องนี้ ฉันอยากเข้าไปร่วมวงกับพวกนั้นจนแทบจะทนไม่ไหวจนเลยล่ะ”
“เข้าใจเลยล่ะ มันจะอารมณ์ประมาณว่า「ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย」ใช่ไหมล่ะ”
ทั้งผมและอาซานางิเป็นคนประเภทที่จะพูดคุยเกี่ยวกับผลงานที่พวกเราชื่นชอบแบบลงลึกในรายละเอียด เช่น พวกคำใบ้ที่ซ่อนอยู่ หรือเนื้อหาที่มีความขัดแย้งกันอยู่ เป็นต้น
ในเรื่องของการดูหนังเองก็เหมือนกัน ดูเหมือนว่าเวลาที่อาซานางิไปดูหนังกับอามามิซังและเพื่อนคนอื่นๆ พวกเขาจะคุยกันแค่เรื่องพื้นฐาน เช่น ภาพสวยดีนะ ดนตรีเพราะจัง หรือฉากสวยมาก อะไรประมาณนี้ ซึ่งหัวข้อการสนทนาเหล่านี้ไม่สามารถไปถึงที่ที่อาซานางิอยากจะคุยจริงๆได้
นั่นอาจจะเป็นอีกเหตุผลนึงที่ทำไมอาซานางิถึงมองว่าผมเป็น「สหาย」ของเธอ
“ฮา~…สนุกจัง อ่านอีกสักรอบดีกว่า…มาเอะฮาระ เล่มหนึ่งอยู่ตรงไหนนะ?”
“อยู่ตรงชั้นหนังสือตรงกลางน่ะ…งั้นผมเองก็อ่านเรื่องอื่นด้วยดีกว่า”
หลังจากนั้น เราแต่ละคนก็นอนลงบนเตียงหรือนั่งพิงผนังพร้อมกับอ่านหนังสือกันเงียบๆ
ในระหว่างนี้ พวกเราต่างเงียบและไม่ได้พูดอะไรกันเลย แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้พวกเรารู้สึกอึดอัดอะไร
นี่เป็นเวลายามปกติของผมและอาซานางิ
“ฟู่~…ดูเหมือนจะตั้งใจอ่านเกินไปหน่อย…”
เมื่อหยุดพัก ผมสังเกตว่าเวลาได้ผ่านไปกว่าสองชั่วโมงแล้ว เวลาอ่านหนังสือหรือเล่นเกม ผมมักจะมีปัญหากับเรื่องแบบนี้เป็นประจำ
“กินกาแฟแก้ง่วงสักหน่อยดีไหมนะ? อาซานางิ ผมว่าจะไปชงกาแฟสักหน่อย เธอเอากาแฟ–”
ผมเรียกอาซานางิที่นอนอ่านหนังสืออยู่ที่เตียงของผม ก่อนที่จะสังเกตเห็นใบหน้าของเธอ
“Zzz…Zzz…”
“? หลับอยู่เหรอ…?”
เมื่อผมมองใบหน้าของเธอ บางทีเธออาจจะหลับไปตอนกลางทางในระหว่างที่อ่านการ์ตูนอยู่…อาซานางิหลับทั้งๆที่ปากยังอ้าอยู่ครึ่งนึง
นอกจากนี้เธอยังกรนด้วย…หลับสบายก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่เธอไม่ได้ผ่อนคลายเกินไปหน่อยเหรอ
แล้วก็นะ…อาซานางิ นี่เธอลืมไปหรือเปล่าว่ายังอยู่ที่บ้านของผม
“Zzz…Zzz…”
“กรนขนาดนี้…ไม่เหมือนผู้หญิงเลยสักนิด…”
อย่างไรก็ตาม…น่าแปลกที่ผมกลับรู้สึกว่าเธอที่เป็นแบบนี้นั้นน่ารักดี…หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเธอสวยเกินไปกันนะ
ผมคิดว่ามันคงจะดีถ้าผมได้เกิดมามีใบหน้าที่ดูดีเหมือนอาซานางิ ถ้าเป็นแบบนั้นผมก็คง…แต่ผมก็ตัดสินใจลืมมันไปทันที เพราะถึงคิดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรขึ้นมาอยู่ดี
“หาว~…เราเองก็เริ่มง่วงแล้วสิ…”
ปกติแล้วอาซานางิจะกลับบ้านในอีกหนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ ดังนั้นปล่อยให้เธอนอนต่ออีกหน่อยก็คงไม่เป็นไร
ผมตั้งนาฬิกาปลุก แล้วปล่อยให้อาซานางินอนหลับอย่างสบายบนเตียงของผม ส่วนผมก็ตัดสินใจที่จะงีบหลับโดยใช้เบาะรองนั่งมาเป็นหมอนแทน
☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆
ตื่น มากิ ตื่นได้แล้ว
“อืม…?”
ตอนที่ผมกำลังนอนหลับฝันดี เสียงของใครบางคนก็ดังก้องเข้าในหัวที่กำลังสะลึมสะลือของผม
นาฬิกาปลุกยังไม่ดัง…ไม่น่าจะหลับไปนานเท่าไหร่ หรืออาซานางิจะตื่นแล้ว? ถ้าแบบนั้น…คงต้องออกไปส่งเธอที่ประตูบ้านก่อนสินะ–
“มากิ มากิ ตื่นได้แล้ว”
“ขอโทษนะอาซานางิ ผมเองก็เผลอหลับไปเหมือนกัน”
“หืม…เด็กผู้หญิงคนนี้ชื่ออาซานางิซังงั้นสินะ?”
“…เอ๊ะ?”
ในขณะนั้นเอง…ลางสังหรณ์อันไม่พึงประสงค์ก็แล่นไปทั่วร่างกายของผม
เมื่อผมลืมตาขึ้น…ผมก็เห็นอาซานางิที่ยังคงนอนหลับอย่างสงบอยู่บนเตียงของผม
ใช่ อาซานางิยังคงอยู่ในความฝันของเธอ
ถ้าอย่างนั้น…คนที่กำลังเรียกผมอยู่คงเป็น…
ผมลืมตาขึ้นแล้วค่อยๆหันหน้าไปอีกด้านอย่างช้าๆอย่างกล้าๆกลัวๆ
“พอดีวันนี้แม่เลิกงานไวก็เลยได้กลับบ้านเร็วหน่อยในรอบหลายอาทิตย์…แต่ว่านะ…แม่ไม่เคยคิดเลยว่าลูกจะพาผู้หญิงเข้ามาในห้องแบบนี้”
“ม-แม่…”
คนที่กำลังยืนมองลงมาที่ผมอยู่ก็คือ「มาเอฮาระ มาซากิ」แม่ที่ยังไม่ควรจะกลับมาจากที่ทำงานในเวลานี้…
☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆
ปล. ขอโทษด้วยครับ ตอนแรกนึกว่าตัวเองจะไหว สุดท้ายนอนตาย(ฮา)
ปล2. ตอนแรกว่าจะลง 2 ตอนพร้อมกัน สุดท้ายบทที่ 28 ก็ยังแปลไม่ไหว เลยตัดสินใจลงตอน 27 แก้ขัดไปก่อนนะครับ
ปล3. น่าจะค้างแหละ แต่ถ้าอ่านถึงตรงนี้ก็ขอให้โชคดีครับ(ฮา) เดี่ยวผมจะรีบปั่นตอน 28 ให้นะครับ ตอนนี้อาการก็ดีขึ้นมากแล้ว
ปล4. ยังไม่ได้เช็คคำผิด กับสำนวน เดี่ยวกลับมาเช็คให้อีกทีตอนลงตอนที่ 28 นะครับ
ติดตามข่าวสารผู้แปลได้ที่ Durimtok Channel เผื่อมีข่าวจะแจ้งในเพจก่อนนะครับ
-
1
Chapter 1 – สาวน่ารักอันดับสองในชั้นเรียนของผม มีนาคม 16, 2022 -
2
Chapter 1 – สาวน่ารักอันดับสองในชั้นเรียนของผม มีนาคม 16, 2022 -
3
Chapter 2 – แรกพบ (1) มีนาคม 16, 2022 -
4
Chapter 2 – แรกพบ (1) มีนาคม 16, 2022 -
5
Chapter 3 – แรกพบ (2) มีนาคม 17, 2022 -
6
Chapter 3 – แรกพบ (2) มีนาคม 17, 2022 -
7
Chapter 4 – ความลับ มีนาคม 17, 2022 -
8
Chapter 4 – ความลับ มีนาคม 17, 2022 -
9
Chapter 5 – เด็กสาวที่ชื่อว่า อาซานางิ อุมิ มีนาคม 17, 2022 -
10
Chapter 5 – เด็กสาวที่ชื่อว่า อาซานางิ อุมิ มีนาคม 17, 2022 -
11
Chapter 6 – ชื่อเล่น มีนาคม 18, 2022 -
12
Chapter 6 – ชื่อเล่น มีนาคม 18, 2022 -
13
Chapter 7 – สารภาพรักยามเที่ยงวัน มีนาคม 18, 2022 -
14
Chapter 7 – สารภาพรักยามเที่ยงวัน มีนาคม 18, 2022 -
15
Chapter 8 – เรื่องราวของอันดับสอง มีนาคม 19, 2022 -
16
Chapter 8 – เรื่องราวของอันดับสอง มีนาคม 19, 2022 -
17
Chapter 9 – มุมมองความรักของมาเอะฮาระ มีนาคม 20, 2022 -
18
Chapter 9 – มุมมองความรักของมาเอะฮาระ มีนาคม 20, 2022 -
19
Chapter 10 – ความสัมพันธ์ที่ไม่ถูกจำกัด มีนาคม 20, 2022 -
20
Chapter 10 – ความสัมพันธ์ที่ไม่ถูกจำกัด มีนาคม 20, 2022 -
21
Chapter 11 – ออกไปข้างนอกบ้างก็ดีเหมือนกัน มีนาคม 22, 2022 -
22
Chapter 11 – ออกไปข้างนอกบ้างก็ดีเหมือนกัน มีนาคม 22, 2022 -
23
Chapter 12 – อาซานางิเท่สุดๆ มีนาคม 22, 2022 -
24
Chapter 12 – อาซานางิเท่สุดๆ มีนาคม 22, 2022 -
25
Chapter 13 – อิ่มแล้วครับ มีนาคม 22, 2022 -
26
Chapter 13 – อิ่มแล้วครับ มีนาคม 22, 2022 -
27
Chapter 14 – ณ เกมเซ็นเตอร์ มีนาคม 22, 2022 -
28
Chapter 14 – ณ เกมเซ็นเตอร์ มีนาคม 22, 2022 -
29
Chapter 15 – ความบังเอิญ มีนาคม 22, 2022 -
30
Chapter 15 – ความบังเอิญ มีนาคม 22, 2022 -
31
Chapter 16 – วิกฤติ มีนาคม 23, 2022 -
32
Chapter 16 – วิกฤติ มีนาคม 23, 2022 -
33
Chapter 17 – ระหว่างทางกลับบ้านยามค่ำคืนของทั้งสอง มีนาคม 23, 2022 -
34
Chapter 17 – ระหว่างทางกลับบ้านยามค่ำคืนของทั้งสอง มีนาคม 23, 2022 -
35
Chapter 20 – อามามิซัง อาซานางิ และผม มีนาคม 24, 2022 -
36
Chapter 20 – อามามิซัง อาซานางิ และผม มีนาคม 24, 2022 -
37
Chapter 18 – เรื่องไม่คาดคิด มีนาคม 24, 2022 -
38
Chapter 18 – เรื่องไม่คาดคิด มีนาคม 24, 2022 -
39
Chapter 19 – ขอโทษครับ มีนาคม 24, 2022 -
40
Chapter 19 – ขอโทษครับ มีนาคม 24, 2022 -
41
Chapter 21 – มุมมองด้านหลังที่เป็นธรรมชาติ มีนาคม 25, 2022 -
42
Chapter 21 – มุมมองด้านหลังที่เป็นธรรมชาติ มีนาคม 25, 2022 -
43
Chapter 22 – กาแฟที่ชอบ มีนาคม 25, 2022 -
44
Chapter 22 – กาแฟที่ชอบ มีนาคม 25, 2022 -
45
Chapter 23 – เป็นเพื่อนกันนะ มีนาคม 25, 2022 -
46
Chapter 23 – เป็นเพื่อนกันนะ มีนาคม 25, 2022 -
47
Chapter 24 – มากิคุง มีนาคม 26, 2022 -
48
Chapter 24 – มากิคุง มีนาคม 26, 2022 -
49
Chapter 25: พรสวรรค์ที่ไม่คาดคิด มีนาคม 26, 2022 -
50
Chapter 25: พรสวรรค์ที่ไม่คาดคิด มีนาคม 26, 2022 -
51
Chapter 26: กับเธอในวันสุดสัปดาห์ มีนาคม 29, 2022 -
52
Chapter 26: กับเธอในวันสุดสัปดาห์ มีนาคม 29, 2022 -
53
Chapter 27 – อาซานางิกับการงีบหลับ เมษายน 1, 2022 -
54
Chapter 27 – อาซานางิกับการงีบหลับ เมษายน 1, 2022 -
55
Chapter 28 – โดนพ่อแม่จับได้ซะแล้ว เมษายน 2, 2022 -
56
Chapter 28 – โดนพ่อแม่จับได้ซะแล้ว เมษายน 2, 2022 -
57
Chapter 29 – เคียงข้างกัน เมษายน 5, 2022 -
58
Chapter 29 – เคียงข้างกัน เมษายน 5, 2022 -
59
Chapter 30 – อาหารเช้ากับอาซานางิ เมษายน 7, 2022 -
60
Chapter 30 – อาหารเช้ากับอาซานางิ เมษายน 7, 2022 -
61
Chapter 31 – ไม่ได้แย่ขนาดนั้นสักหน่อย เมษายน 7, 2022 -
62
Chapter 31 – ไม่ได้แย่ขนาดนั้นสักหน่อย เมษายน 7, 2022 -
63
Chapter 32 – ครอบครัวอาซานางิ เมษายน 8, 2022 -
64
Chapter 32 – ครอบครัวอาซานางิ เมษายน 8, 2022 -
65
Chapter 33 – อามามิซัง อีกครั้ง เมษายน 8, 2022 -
66
Chapter 33 – อามามิซัง อีกครั้ง เมษายน 8, 2022 -
67
Chapter 34 – อามามิซังผู้มีพรสวรรค์ เมษายน 12, 2022 -
68
Chapter 34 – อามามิซังผู้มีพรสวรรค์ เมษายน 12, 2022 -
69
Chapter 35 – ชั้นเรียนที่เปลี่ยนไป เมษายน 13, 2022 -
70
Chapter 35 – ชั้นเรียนที่เปลี่ยนไป เมษายน 13, 2022 -
71
Chapter 36 – สิ่งที่อาซานางิทำไม่ได้ เมษายน 19, 2022 -
72
Chapter 36 – สิ่งที่อาซานางิทำไม่ได้ เมษายน 19, 2022 -
73
Chapter 37 – ฉลากที่ว่างเปล่า เมษายน 21, 2022 -
74
Chapter 37 – ฉลากที่ว่างเปล่า เมษายน 21, 2022 -
75
Chapter 38 – มันควรจะมีแค่เราสองคนสิ เมษายน 21, 2022 -
76
Chapter 38 – มันควรจะมีแค่เราสองคนสิ เมษายน 21, 2022 -
77
Chapter 39 – ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป เมษายน 22, 2022 -
78
Chapter 39 – ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป เมษายน 22, 2022 -
79
Chapter 41 -「+1」ในวันหยุดสุดสัปดาห์ (2) เมษายน 23, 2022 -
80
Chapter 41 -「+1」ในวันหยุดสุดสัปดาห์ (2) เมษายน 23, 2022 -
81
Chapter 40 -「+1」ในวันหยุดสุดสัปดาห์ (1) เมษายน 23, 2022 -
82
Chapter 40 -「+1」ในวันหยุดสุดสัปดาห์ (1) เมษายน 23, 2022 -
83
Chapter 42 - ปกติที่ไม่ปกติ เมษายน 27, 2022 -
84
Chapter 42 - ปกติที่ไม่ปกติ เมษายน 27, 2022 -
85
Chapter 43 - ในที่สุดก็ได้อยู่กันตามลำพัง เมษายน 27, 2022 -
86
Chapter 43 - ในที่สุดก็ได้อยู่กันตามลำพัง เมษายน 27, 2022 -
87
Chapter 44 – คนบ้า เมษายน 29, 2022 -
88
Chapter 44 – คนบ้า เมษายน 29, 2022 -
89
Chapter 45 – ช่วยรออีกนิดนึงนะ พฤษภาคม 13, 2022 -
90
Chapter 45 – ช่วยรออีกนิดนึงนะ พฤษภาคม 13, 2022 -
91
Chapter 46 – ยังไงก็เพื่อนกัน พฤษภาคม 13, 2022 -
92
Chapter 46 – ยังไงก็เพื่อนกัน พฤษภาคม 13, 2022 -
93
Chapter 47 – จับมือเธอไว้ พฤษภาคม 13, 2022 -
94
Chapter 47 – จับมือเธอไว้ พฤษภาคม 13, 2022 -
95
Chapter 48 – พบกับเพื่อนเก่า กรกฎาคม 21, 2022 -
96
Chapter 48 – พบกับเพื่อนเก่า กรกฎาคม 21, 2022 -
97
Chapter 49 กรกฎาคม 21, 2022 -
98
Chapter 49 กรกฎาคม 21, 2022 -
99
Chapter 50 กรกฎาคม 21, 2022 -
100
Chapter 50 กรกฎาคม 21, 2022 -
101
Chapter 51 กรกฎาคม 21, 2022 -
102
Chapter 51 กรกฎาคม 21, 2022 -
103
Chapter 52 กรกฎาคม 21, 2022 -
104
Chapter 52 กรกฎาคม 21, 2022 -
105
Chapter 54 กรกฎาคม 21, 2022 -
106
Chapter 54 กรกฎาคม 21, 2022 -
107
Chapter 55 กรกฎาคม 21, 2022 -
108
Chapter 55 กรกฎาคม 21, 2022 -
109
Chapter 56 กรกฎาคม 21, 2022 -
110
Chapter 56 กรกฎาคม 21, 2022 -
111
Chapter 57 สิงหาคม 2, 2022 -
112
Chapter 57 สิงหาคม 2, 2022 -
113
Chapter 69 ธันวาคม 23, 2022 -
114
Chapter 69 ธันวาคม 23, 2022 -
115
Chapter 69 ธันวาคม 23, 2022 -
116
Chapter 69 ธันวาคม 23, 2022 -
117
Chapter 70 ธันวาคม 23, 2022 -
118
Chapter 70 ธันวาคม 23, 2022 -
119
Chapter 70 ธันวาคม 23, 2022 -
120
Chapter 70 ธันวาคม 23, 2022 -
121
Chapter 63 ธันวาคม 23, 2022 -
122
Chapter 63 ธันวาคม 23, 2022 -
123
Chapter 63 ธันวาคม 23, 2022 -
124
Chapter 63 ธันวาคม 23, 2022 -
125
Chapter 62 ธันวาคม 23, 2022 -
126
Chapter 62 ธันวาคม 23, 2022 -
127
Chapter 62 ธันวาคม 23, 2022 -
128
Chapter 62 ธันวาคม 23, 2022 -
129
Chapter 61 ธันวาคม 23, 2022 -
130
Chapter 61 ธันวาคม 23, 2022 -
131
Chapter 61 ธันวาคม 23, 2022 -
132
Chapter 61 ธันวาคม 23, 2022 -
133
Chapter 60 ธันวาคม 23, 2022 -
134
Chapter 60 ธันวาคม 23, 2022 -
135
Chapter 60 ธันวาคม 23, 2022 -
136
Chapter 60 ธันวาคม 23, 2022 -
137
Chapter 59 ธันวาคม 23, 2022 -
138
Chapter 59 ธันวาคม 23, 2022 -
139
Chapter 59 ธันวาคม 23, 2022 -
140
Chapter 59 ธันวาคม 23, 2022 -
141
Chapter 58 ธันวาคม 23, 2022 -
142
Chapter 58 ธันวาคม 23, 2022 -
143
Chapter 58 ธันวาคม 23, 2022 -
144
Chapter 58 ธันวาคม 23, 2022 -
145
Chapter 68 ธันวาคม 23, 2022 -
146
Chapter 68 ธันวาคม 23, 2022 -
147
Chapter 68 ธันวาคม 23, 2022 -
148
Chapter 68 ธันวาคม 23, 2022 -
149
Chapter 67 ธันวาคม 23, 2022 -
150
Chapter 67 ธันวาคม 23, 2022 -
151
Chapter 67 ธันวาคม 23, 2022 -
152
Chapter 67 ธันวาคม 23, 2022 -
153
Chapter 66 ธันวาคม 23, 2022 -
154
Chapter 66 ธันวาคม 23, 2022 -
155
Chapter 66 ธันวาคม 23, 2022 -
156
Chapter 66 ธันวาคม 23, 2022 -
157
Chapter 65 ธันวาคม 23, 2022 -
158
Chapter 65 ธันวาคม 23, 2022 -
159
Chapter 65 ธันวาคม 23, 2022 -
160
Chapter 65 ธันวาคม 23, 2022 -
161
Chapter 64 ธันวาคม 23, 2022 -
162
Chapter 64 ธันวาคม 23, 2022 -
163
Chapter 64 ธันวาคม 23, 2022 -
164
Chapter 64 ธันวาคม 23, 2022 -
165
Chapter 73 มีนาคม 9, 2023 -
166
Chapter 73 มีนาคม 9, 2023 -
167
Chapter 71 มีนาคม 9, 2023 -
168
Chapter 71 มีนาคม 9, 2023 -
169
Chapter 72 มีนาคม 9, 2023 -
170
Chapter 72 มีนาคม 9, 2023 -
171
Chapter 74 มีนาคม 9, 2023 -
172
Chapter 74 มีนาคม 9, 2023 -
173
Chapter 75 มีนาคม 9, 2023 -
174
Chapter 75 มีนาคม 9, 2023 -
175
Chapter 76 มีนาคม 14, 2023 -
176
Chapter 76 มีนาคม 14, 2023 -
177
Chapter 77 มีนาคม 17, 2023 -
178
Chapter 77 มีนาคม 17, 2023
Comments
I Became Friends with the Second Cutest Girl in My Class 27 – อาซานางิกับการงีบหลับ
บทที่ 27 – อาซานางิกับการงีบหลับ
ในช่วงนี้ อาซานางิมาเที่ยวที่บ้านผมแทบจะทุกสัปดาห์ แต่ว่าแบบนี้…มันจะไม่เป็นอะไรจริงๆหรือที่เธอไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนคนอื่นๆของเธอเลย
อยู่ๆผมก็นึกสงสัยเรื่องนี้ขึ้นมา
วันศุกร์…เนื่องจากวันต่อไปคือวันเสาร์ซึ่งเป็นวันหยุด วันศุกร์จึงน่าจะเป็นวันที่เหมาะกับไปเที่ยวกับเพื่อนมากกว่าเมื่อเทียบกับวันอังคาร หรือวันพุธ อันที่จริงแล้วผมมักจะได้ยินว่าเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆต่างสัญญากันว่าจะไปเที่ยวเล่นกันหลังเลิกเรียนในเย็นวันศุกร์กันอยู่บ่อยๆ
ที่ผมต้องการจะบอกก็คือ…ผมคิดว่าการที่ได้ไปเที่ยวเล่นกับคนอื่นๆน่าจะมีประโยชน์มากกว่าการมาอยู่กับผม
ไม่ว่าจะเป็นตอนชั้นม.ปลาย มหาลัย หรือตอนทำงาน…เราทุกคนจะถูกบังคับให้เข้าไปอยู่ในสังคมใหม่ๆที่แตกต่างกันอยู่เสมอ หากเราคุ้นเคยกับการเข้าสังคมกับคนจำนวนมาก มันจะทำให้เรามีความสามารถในการปรับตัวที่ดีและเข้ากับสังคมใหม่ๆได้ง่ายขึ้น
ยกตัวอย่างง่ายๆเช่นกรณีการย้ายโรงเรียนในระดับประถมไปม.ต้น หรือจากม.ต้นไปม.ปลาย คนส่วนมากจะทำการจับกลุ่มกับนักเรียนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันก่อน หลังจากนั้นจึงค่อยๆมีการติดต่อกับกลุ่มนักเรียนโรงเรียนอื่น ก่อนที่จะค่อยๆสนิทกันและกลายมาเป็นกลุ่มใหม่
ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความสัมพันธ์กับคนอื่นมากนักในช่วงม.ต้น ผมจึงค่อนข้างสงสัยว่าบางทีที่คนอื่นๆเข้ากันได้ดีเป็นเพราะพวกเขามาจากโรงเรียนม.ต้นเดียวกันใช่ไหม?
และเนื่องจากผมเป็นคนที่ไม่เคยมีเพื่อนมากก่อน ผมจึงได้แต่จินตนาการและคิดเอาเองจากเรื่องที่เคยเห็นและเคยได้ยินมา…อืม… เพราะผมเป็นแบบนี้ ผมเลยเป็นห่วงอาซานางิเกี่ยวกับเรื่องนี้นิดหน่อย
เพราะเธอต้องมาเที่ยวเล่นกับผม เธอเลยไม่ได้ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆใช่ไหม?…คงเป็นอะไรประมาณนี้
โดยปกติผมจะทำตัวให้ว่างในตอนเย็นวันศุกร์เสมอ เพื่อเตรียมพร้อมไว้ให้อาซานางิสามารถมาที่นี่ได้ตลอดเวลา ดังนั้นสำหรับผมแล้วการที่เธอมาที่นี่ทุกสัปดาห์ ผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นเหมือนกัน
มันเป็นเรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกสนุกและก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกอึดอัดใจเลยสักนิดที่อาซานางิจะมาที่นี่ทุกสัปดาห์ ดังนั้นผมจึงรู้สึกเต็มใจเป็นอย่างมากที่จะต้อนรับเธอ
“…อะไร? นายกำลังทำอะไร? ทำไมมองฉันแบบนั้น”
อาซานางิที่สังเกตเห็นการจ้องมองของผม เธอหันมามองที่ผมและเอียงคอของเธอด้วยความสงสัย…ในขณะที่กำลังถือเฟรนช์ฟรายส์ในมือขวา และจอยเกมในมือซ้าย แต่เนื่องจากเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก…ดังนั้นมันออกจะดูเป็นภาพที่แปลกตาไปสักหน่อย
“อ๊ะ เข้าใจล่ะ นายตกหลุมรักฉันแล้วใช่ไหมล่ะ งั้นทำไมนายไม่ลองอ่อนให้ฉันสักหน่อยล่ะ เผื่อว่า—”
“ตายซะ”
“อะ-อึ๊ก ไอเวรนี่ นายยิงฉันอีกแล้วนะ! แน่จริงก็หยุดทำเป็นหลบๆซ่อนๆแล้วออกมาสู้กันอย่างแมนๆสิ!”
“เธอต้องหัดที่จะซ่อนตัวให้ดีกว่านี้นะ…แล้วก็…ผมมีเรื่องกังวลเกี่ยวกับเธอนิดหน่อยน่ะ”
“นายกังวลเรื่องอะไร? ฉันไม่ได้อ้วนเหมือนนายสักหน่อย”
“น้ำหนักขึ้นแล้วมันเกี่ยวอะไรด้วย”
หลังจากนั้น ผมจึงตัดสินใจคุยกับอาซานางิเกี่ยวกับความกังวลของผม
ท้ายที่สุด ความกังวลที่ผมหมายถึงก็คือ「เธอไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆไม่ดีกว่าเหรอ?」ทันทีที่ได้ยิน…อาซานางิก็แสดงสีหน้าหงุดหงิดทันที
“อะไร? นายเกลียดการเล่นกับฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ? นายเหนื่อยที่จะเล่นกับฉันแล้วก็เลยอยากจะทิ้งฉันใช่ไหม?”
“ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น สำหรับผม อาซานางิ เธอคือ…”
“…ฉันคืออะไร?”
“อุ…”
ผมเกือบจะบอกความรู้สึกที่แท้จริงของผมออกมา โชคดีที่ผมหยุดตัวเองได้ อย่างไรก็ตาม…ดูเหมือนอาซานางิจะสังเกตเห็นและเริ่มยิ้มออกมา
ผมพลาดแล้ว
“เห~หืม~?”
“อะ-อะไร”
“หืม? เดี่ยวก่อนน้า~ มาเอะฮาระ ฉันสงสัยว่านายกำลังพยายามจะพูดอะไรเมื้อกี้นี้…「อาซานางิ เธอคือ…」ฉันคืออะไรงั้นเหรอ นี่ มาเอะฮาระคุง รีบบอกมาสักทีสิ”
“…เธอคือ…”
“หืม? ฉันคือ?”
“…โดนไปซะ!”
ในขณะที่เธอกำลังฟุ้งซ่าน ผมได้ใช้ปืนกลในมือทำให้ตัวละครสุดน่ารักของอาซานางิบนหน้าจอกลายเป็นรังผึ้ง
“อ๊ะ เฮ้! เล่นทีเผลองั้นเหรอ…คนขี้ขลาด!”
“ในสนามรบน่ะไม่มีคำว่าขี้ขลาดหรอกนะ!”
ผมจัดการทำให้การสนทนาของเราหยุดชะงักลง เพื่อหันเหความสนใจของอาซานางิให้กลับไปอยู่ที่เกม
แม้จะยังเล่นแปลกๆอยู่บ้าง แต่ทักษะการเล่นเกมของอาซานางิก็พัฒนาขึ้นอย่างมากเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน เมื่อผมถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอบอกกับผมว่าพี่ชายของเธอมีเกมแบบเดียวกัน เธอเลยได้ใช้มันเพื่อซ้อมมือเป็นประจำ
นี่คงเป็นเหตุผลว่าทำไมช่วงนี้…ตอนที่เราคุยกันหรือส่งข้อความหากัน อาซานางิมักใช้คำศัพท์ของเกมเข้ามาในการสนทนาอยู่เสมอ
ดูเหมือนว่าอาซานางิจะก้าวเท้าเข้าไปในโลกของโอตาคุมาข้างนึงแล้ว…ไม่สิ บางที เธออาจจะกระโดดข้ามเข้าไปเต็มตัวแล้วก็ได้
“…เอาเถอะ นายเป็นห่วงฉันใช่ไหมล่ะ? ยังไงก็ขอบคุณสำหรับเรื่องนั้นด้วย”
“…อืม ขอโทษด้วยนะที่กังวลเรื่องแปลกๆ”
“เข้าใจแล้ว ฉันยกโทษให้ละกัน เพราะฉันชอบมาบ้านนายมากล่ะนะ…แต่ช่วงนี้ดูเหมือนฉันจะทำตัวหมกมุ่นไปหน่อย คงต้องระวังตัวไว้บ้างแล้วล่ะ ไม่งั้นต้องโดนยูจับได้แน่เลย…แต่ว่ายังไงก็เถอะ อาทิตย์หน้าเราจะกินอะไรกันดีล่ะ แล้วอีกอย่าง…แถวนี้มีร้านโอโคโนมิยากิมาส่งบ้างไหมน้า~”
“เดี๋ยวนะ? นี่เธอได้ฟังที่ผมพูดบ้างไหมเนี่ย?”
บทสนทนากลายไปเป็นเรื่องของอาทิตย์หน้า…แต่ยังไงก็ตาม อาซานางิเป็นคนฉลาด ผมแน่ใจว่าเธอเข้าใจเรื่องที่ผมกังวลเป็นอย่างดี
นอกจากนี้ เธอมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ที่เธออยากทำ
“อ๊ะ จริงสิ มังงะที่มาเอะฮาระให้ยืมครั้งที่แล้ว…มันน่าสนใจมากเลยล่ะ จะอธิบายยังไงดี…ที่เนื้อเรื่องมันดีๆแล้วก็ภาพสวยๆน่ะ”
“อ้อ เธอหมายถึงเรื่อง「Chains*w M*n」ใช่ไหม? เล่มสุดท้ายพึ่งออกเมื่อวานนี้เอง ผมพึ่งซื้อมา”
(TL: ในเรื่องใช้ชื่อเรื่องว่า ノコギリーマン น่าจะล้อมาจากเรื่อง チェンソーマン [Chainsaw Man] ครับ เพราะ ノコギリ มันแปลว่าเลื่อย )
“เอ๊ะ จริงเหรอ? บอกมาเลยนะว่ามันอยู่ที่ไหน? ห้องของมาเอะฮาระ? ขออ่านหน่อยสิ!”
“ได้สิ แต่ผมเองก็ยังไม่ได้อ่านเหมือนกัน…”
“งั้นก็อ่านด้วยกันสิ เอาล่ะ หยุดกินเฟรนช์ฟรายส์เหี่ยวๆพวกนี้ได้แล้ว รีบไปที่ห้องนายกันเถอะ”
“เธอเป็นคนสั่งพวกมันมาเองนะ…”
เราเลยตัดสินใจเลิกเล่นเกมแล้วพากันไปที่ห้องของผมเพื่ออ่านการ์ตูนแทน
เนื่องจากแม่ของผมทำงานเป็นบรรณาธิการ ชั้นหนังสือของผมจึงเต็มไปด้วยหนังสือการ์ตูน ไลท์โนเวล และอื่นๆ เวลาที่ผมรู้สึกเหนื่อยกับการเล่นเกม หรือเมื่อรู้สึกเบื่อๆ ผมมักจะมานอนอ่านการ์ตูนอยู่ในห้องเสมอ
“มาเอะฮาระ ขอนั่งข้างๆนะ”
“อืม เชิญเลย”
“ขอบใจนะ”
หลังจากหาหนังสือเจอ พวกเราก็นั่งลงบนเตียงและเริ่มอ่านมันด้วยกัน
เนื่องจากมันเป็นเล่มสุดท้ายของซีรีส์ยอดนิยมและกำลังจะถูกสร้างเป็นอนิเมะ ผมและอาซานางิจึงค่อยๆอ่านทีละหน้าๆอย่างตั้งใจ จนเผลอลืมเวลากันไปทั้งคู่
“ว้าว~ ตอนจบแบบนี้~…ไม่สิ ตอนแรกที่ฉันเริ่มอ่านนะฉันคิดว่าการ์ตูนนี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย…แต่พอได้อ่านไปเรื่อยๆก็ดันติดซะงั้น! ตอนที่พวกผู้ชายในห้องเราพูดถึงเรื่องนี้ ฉันอยากเข้าไปร่วมวงกับพวกนั้นจนแทบจะทนไม่ไหวจนเลยล่ะ”
“เข้าใจเลยล่ะ มันจะอารมณ์ประมาณว่า「ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย」ใช่ไหมล่ะ”
ทั้งผมและอาซานางิเป็นคนประเภทที่จะพูดคุยเกี่ยวกับผลงานที่พวกเราชื่นชอบแบบลงลึกในรายละเอียด เช่น พวกคำใบ้ที่ซ่อนอยู่ หรือเนื้อหาที่มีความขัดแย้งกันอยู่ เป็นต้น
ในเรื่องของการดูหนังเองก็เหมือนกัน ดูเหมือนว่าเวลาที่อาซานางิไปดูหนังกับอามามิซังและเพื่อนคนอื่นๆ พวกเขาจะคุยกันแค่เรื่องพื้นฐาน เช่น ภาพสวยดีนะ ดนตรีเพราะจัง หรือฉากสวยมาก อะไรประมาณนี้ ซึ่งหัวข้อการสนทนาเหล่านี้ไม่สามารถไปถึงที่ที่อาซานางิอยากจะคุยจริงๆได้
นั่นอาจจะเป็นอีกเหตุผลนึงที่ทำไมอาซานางิถึงมองว่าผมเป็น「สหาย」ของเธอ
“ฮา~…สนุกจัง อ่านอีกสักรอบดีกว่า…มาเอะฮาระ เล่มหนึ่งอยู่ตรงไหนนะ?”
“อยู่ตรงชั้นหนังสือตรงกลางน่ะ…งั้นผมเองก็อ่านเรื่องอื่นด้วยดีกว่า”
หลังจากนั้น เราแต่ละคนก็นอนลงบนเตียงหรือนั่งพิงผนังพร้อมกับอ่านหนังสือกันเงียบๆ
ในระหว่างนี้ พวกเราต่างเงียบและไม่ได้พูดอะไรกันเลย แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้พวกเรารู้สึกอึดอัดอะไร
นี่เป็นเวลายามปกติของผมและอาซานางิ
“ฟู่~…ดูเหมือนจะตั้งใจอ่านเกินไปหน่อย…”
เมื่อหยุดพัก ผมสังเกตว่าเวลาได้ผ่านไปกว่าสองชั่วโมงแล้ว เวลาอ่านหนังสือหรือเล่นเกม ผมมักจะมีปัญหากับเรื่องแบบนี้เป็นประจำ
“กินกาแฟแก้ง่วงสักหน่อยดีไหมนะ? อาซานางิ ผมว่าจะไปชงกาแฟสักหน่อย เธอเอากาแฟ–”
ผมเรียกอาซานางิที่นอนอ่านหนังสืออยู่ที่เตียงของผม ก่อนที่จะสังเกตเห็นใบหน้าของเธอ
“Zzz…Zzz…”
“? หลับอยู่เหรอ…?”
เมื่อผมมองใบหน้าของเธอ บางทีเธออาจจะหลับไปตอนกลางทางในระหว่างที่อ่านการ์ตูนอยู่…อาซานางิหลับทั้งๆที่ปากยังอ้าอยู่ครึ่งนึง
นอกจากนี้เธอยังกรนด้วย…หลับสบายก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่เธอไม่ได้ผ่อนคลายเกินไปหน่อยเหรอ
แล้วก็นะ…อาซานางิ นี่เธอลืมไปหรือเปล่าว่ายังอยู่ที่บ้านของผม
“Zzz…Zzz…”
“กรนขนาดนี้…ไม่เหมือนผู้หญิงเลยสักนิด…”
อย่างไรก็ตาม…น่าแปลกที่ผมกลับรู้สึกว่าเธอที่เป็นแบบนี้นั้นน่ารักดี…หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเธอสวยเกินไปกันนะ
ผมคิดว่ามันคงจะดีถ้าผมได้เกิดมามีใบหน้าที่ดูดีเหมือนอาซานางิ ถ้าเป็นแบบนั้นผมก็คง…แต่ผมก็ตัดสินใจลืมมันไปทันที เพราะถึงคิดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรขึ้นมาอยู่ดี
“หาว~…เราเองก็เริ่มง่วงแล้วสิ…”
ปกติแล้วอาซานางิจะกลับบ้านในอีกหนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ ดังนั้นปล่อยให้เธอนอนต่ออีกหน่อยก็คงไม่เป็นไร
ผมตั้งนาฬิกาปลุก แล้วปล่อยให้อาซานางินอนหลับอย่างสบายบนเตียงของผม ส่วนผมก็ตัดสินใจที่จะงีบหลับโดยใช้เบาะรองนั่งมาเป็นหมอนแทน
☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆
ตื่น มากิ ตื่นได้แล้ว
“อืม…?”
ตอนที่ผมกำลังนอนหลับฝันดี เสียงของใครบางคนก็ดังก้องเข้าในหัวที่กำลังสะลึมสะลือของผม
นาฬิกาปลุกยังไม่ดัง…ไม่น่าจะหลับไปนานเท่าไหร่ หรืออาซานางิจะตื่นแล้ว? ถ้าแบบนั้น…คงต้องออกไปส่งเธอที่ประตูบ้านก่อนสินะ–
“มากิ มากิ ตื่นได้แล้ว”
“ขอโทษนะอาซานางิ ผมเองก็เผลอหลับไปเหมือนกัน”
“หืม…เด็กผู้หญิงคนนี้ชื่ออาซานางิซังงั้นสินะ?”
“…เอ๊ะ?”
ในขณะนั้นเอง…ลางสังหรณ์อันไม่พึงประสงค์ก็แล่นไปทั่วร่างกายของผม
เมื่อผมลืมตาขึ้น…ผมก็เห็นอาซานางิที่ยังคงนอนหลับอย่างสงบอยู่บนเตียงของผม
ใช่ อาซานางิยังคงอยู่ในความฝันของเธอ
ถ้าอย่างนั้น…คนที่กำลังเรียกผมอยู่คงเป็น…
ผมลืมตาขึ้นแล้วค่อยๆหันหน้าไปอีกด้านอย่างช้าๆอย่างกล้าๆกลัวๆ
“พอดีวันนี้แม่เลิกงานไวก็เลยได้กลับบ้านเร็วหน่อยในรอบหลายอาทิตย์…แต่ว่านะ…แม่ไม่เคยคิดเลยว่าลูกจะพาผู้หญิงเข้ามาในห้องแบบนี้”
“ม-แม่…”
คนที่กำลังยืนมองลงมาที่ผมอยู่ก็คือ「มาเอฮาระ มาซากิ」แม่ที่ยังไม่ควรจะกลับมาจากที่ทำงานในเวลานี้…
☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆
ปล. ขอโทษด้วยครับ ตอนแรกนึกว่าตัวเองจะไหว สุดท้ายนอนตาย(ฮา)
ปล2. ตอนแรกว่าจะลง 2 ตอนพร้อมกัน สุดท้ายบทที่ 28 ก็ยังแปลไม่ไหว เลยตัดสินใจลงตอน 27 แก้ขัดไปก่อนนะครับ
ปล3. น่าจะค้างแหละ แต่ถ้าอ่านถึงตรงนี้ก็ขอให้โชคดีครับ(ฮา) เดี่ยวผมจะรีบปั่นตอน 28 ให้นะครับ ตอนนี้อาการก็ดีขึ้นมากแล้ว
ปล4. ยังไม่ได้เช็คคำผิด กับสำนวน เดี่ยวกลับมาเช็คให้อีกทีตอนลงตอนที่ 28 นะครับ
ติดตามข่าวสารผู้แปลได้ที่ Durimtok Channel เผื่อมีข่าวจะแจ้งในเพจก่อนนะครับ
Comments