GG:บทที่ 157 – ไร้หนทางเยียวยา

เว่ยชางหัวเราะในลำคอก่อนที่จะพูดว่า “พูดเสียงเบาๆ หน่อยสิ คุณผู้หญิงกำลังพักผ่อนอยู่”

“คุณผู้หญิงเหรอ? คุณผู้หญิงอะไรกัน” เย่จีจี้ถามด้วยความสงสัย

เลี่ยกู่ยกมือลูบหัวเด็กหญิงที่สูงเพียง 102 เซนติเมตร แล้วตอบยิ้มๆ ว่า “คุณผู้หญิงก็คือภรรยาของบอสไงล่ะ”

“หา! นี่พี่ชายมีเมียแล้วเหรอ!” เย่จีจี้อุทานออกมาและยกมือปิดปากด้วยความตกใจ

เว่ยชางพูดพร้อมกับยิ้มว่า “ใช่ ยิ่งไปกว่านั้นนะ คุณผู้หญิงกำลังตั้งท้องอยู่ด้วย”

“พูดจริงสิ!!!” เย่จีจี้ตกตะลึงเหมือนคนที่ถูกฟ้าผ่า พี่ใหญ่ของเธอเป็นแค่โครงกระดูกไม่ใช่หรือ แล้วจะทำให้ผู้หญิงตั้งท้องได้อย่างไร? เรื่องนี้มันมหัศจรรย์เกินไปแล้ว…

“เข้าใจแล้วล่ะ” เย่จีจี้รับคำตะกุกตะกัก เดินไปที่เต็นท์ในความเงียบ

“จีจี้ขอเข้าไปหน่อยนะ” หลังจากที่พูดจบแล้ว เด็กหญิงก็มุดเข้าไปภายในเต็นท์

เธอเห็นมนุษย์ที่เป็นหญิงสาวผู้หนึ่งกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของเย่ฮัว หญิงสาวคนนี้มีหน้าตาสวยมาก เรียกได้ว่าเป็นมนุษย์ผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่เย่จีจี้เคยพบเจอมาเลย

เย่ฮัวกระซิบออกมาว่า “อย่าทำเสียงดัง”

เย่จีจี้พยักหน้าและขยับเข้ามาดูใกล้ๆ แล้วกระซิบ “นายท่านเจ้าคะ จีจี้ขอกอดภรรยาของท่านหน่อยสิ”

“กอดเบาๆ ล่ะ” เย่ฮัวไม่ปฏิเสธ จะอย่างไรเย่จีจี้ก็ยังคงเป็นเด็กอยู่วันยันค่ำ

เด็กหญิงค่อยๆ คลานเข้ามาแทรกอยู่ตรงกลางระหว่างคนทั้งสอง ก่อนที่จะโอบกอดชิงหยาและซุกใบหน้าเข้ากับหน้าอกของเธอ การกระทำเช่นนี้ทำให้เย่ฮัวรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เขาจะไม่อนุญาตให้เย่จีจี้กอดชิงหยานานเกินไปนัก แต่จะห้ามตอนนี้ก็ไม่ทันเสียแล้ว

“อ้อมกอดของคุณผู้หญิงอบอุ่น แล้วก็สบายจังเลยนะ” เย่จีจี้มีดวงตาเป็นประกาย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอชื่นชมความสวยงามของชิงหยาเป็นอย่างมาก

ราชาแห่งโลกผู้ฝึกตนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงติดรำคาญเล็กน้อย “โอเค ปล่อยได้แล้ว”

“นายท่านเจ้าคะ ขอจีจี้กอดอีกหน่อยนึงน่า นะๆๆ”

“งื้อ” ชิงหยาพึมพำอะไรบางอย่างออกมาไม่ได้ศัพท์ เอื้อมมือออกมากอดแขนของเย่จีจี้เอาไว้ ดูเหมือนเธอจะคิดว่าเด็กหญิงเป็นเย่ฮัวนั่นเอง

ภาพที่เห็นทำให้ราชาแห่งโลกผู้ฝึกตนเกิดความรู้สึกรำคาญใจมากยิ่งขึ้น เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

“ยังไม่ปล่อยอีก!” เย่ฮัวกระซิบ

เย่จีจี้ทำหน้าบูด แล้วพูดว่า “ไม่ใช่จีจี้นะ คุณผู้หญิงต่างหากที่ไม่ยอมปล่อยจีจี้ออกมา”

เย่ฮัวเอื้อมมือจับตัวเด็กหญิงและพยายามดึงตัวเธอออกมา และเป็นไปตามที่คิด ชิงหยาเป็นฝ่ายกอดเด็กหญิงอยู่จริงๆ ด้วย

“นายท่าน ทำไมขี้หวงจัง” เย่จีจี้ทำปากยื่น

เย่ฮัวจ้องมองเด็กหญิงและกระซิบว่า “วันพรุ่งนี้ไปรอฉันในเมืองด้วย”

“รับทราบเจ้าค่ะ” เย่จีจี้รับคำ ก่อนที่จะแกะมือของชิงหยาออก แล้วคลานออกไปจากเต็นท์ อ้อมแขนของผู้หญิงคนนี้ช่างนุ่มนิ่มจนอธิบายไม่ถูกเหลือเกิน

หลังจากนั้น เย่จีจี้ก็ออกมานัดแนะกับเว่ยชางอยู่ด้านนอกอีกพักใหญ่

เย่ฮัวไม่แน่ใจเหมือนกันว่านี่เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องหรือไม่ แต่ถ้าเขารู้ว่าเย่จีจี้จะลงมือทำอะไรในอนาคต เขาก็คงไม่อนุญาตให้เธอมาอยู่ด้วยแน่นอน

ในตอนนี้ ชิงหยากลับมาอยู่ในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง เย่ฮัวถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เย่จีจี้ไม่ใช่คนที่จะชอบมนุษย์คนไหนง่ายๆ แต่เธอก็ตกหลุมรักชิงหยาแทบจะทันที อาจจะเป็นเพราะว่าชิงหยาไม่เหมือนใคร นับว่าวิสัยทัศน์ของเขามันช่างเด็ดขาดจริงๆ

เมื่อมองริมฝีปากสีแดงสด เย่ฮัวก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจูบ ริมฝีปากของชิงหยาอ่อนนุ่มอะไรขนาดนี้

ขณะนี้เป็นเวลาดึกสงัดแล้ว เลี่ยกู่กลับเข้าไปอยู่ในเต็นท์แล้ว

ผ่านไปเพียงไม่นาน เต็นท์ของเลี่ยกู่ก็เกิดอาการสั่นเขย่าอย่างแรง แต่เขาก็ร่ายมนต์ปิดเสียงเอาไว้ ไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกมารบกวนผู้ใด

ทางด้านของเว่ยชางแตกต่างจากเลี่ยกู่อย่างสิ้นเชิง เมื่อทอดสายตามองไปยังเต็นท์ของเลี่ยกู่ เว่ยชางก็ให้เกิดความรู้สึกอิจฉาขึ้นมาทันที

“ลุงเว่ยคะ นี่ก็ดึกแล้ว เข้ามาพักผ่อนก่อนเถอะ” ถังเว่ยรูดซิปเปิดเต็นท์ยื่นหน้าออกมาเรียกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

เว่ยชางอยากจะจุดบุหรี่สูบสักมวน แต่ก็ได้แต่บอกให้ตนเองใจเย็นๆ ถึงอย่างนั้น หัวใจของเขากลับเต้นเร็วขึ้นหลายเท่า

“ลุงเว่ยคะ” ถังเว่ยร้องเรียกด้วยใบหน้าที่แสดงความเขินอาย

ในที่สุด เว่ยชางก็ลุกขึ้นยืนด้วยสายตามุ่งมั่น เขาจะทำในสิ่งที่สมควรทำ คิดได้ดังนั้นเขาก็เดินตรงเข้าไปหาเธอ

เมื่อเห็นว่าเว่ยชางกำลังเดินเข้ามาหา ถังเว่ยก็รีบถอยกายกลับเข้ามาอยู่ในเต็นท์ ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงเข้ม นี่จะเรียกว่าการเฉลิมฉลองก็ว่าได้

เมื่อมุดเข้ามาในเต็นท์แล้ว เว่ยชางก็เห็นว่าภายในเต็นท์ตกแต่งด้วยโทนสีแดงออกแนวร้อนแรงอยู่ไม่น้อย

หลังจากนั้น เขาก็มองไปที่ถังเว่ยซึ่งก้มหน้าต่ำ ใบหน้าของเธอปรากฏความเอียงอาย เว่ยชางกลืนน้ำลายเอื๊อก แล้วต่อจากนี้ต้องทำยังไงต่อไปล่ะ!

ในขณะที่พบว่าเว่ยชางกำลังจ้องมองมา ถังเว่ยก็กัดริมฝีปากล่างของตนเองและเริ่มปลดกระดุมเสื้ออย่างช้าๆ

เว่ยชางถึงกับอุทานด้วยความตกตะลึง “เสี่ยวถัง เธอจะทำอะไรเนี่ย?”

“ถอดเสื้อผ้าแล้วนอนลงเถอะค่ะ” ใบหน้าที่สวยงามของถังเว่ยร้อนผ่าว ทำไมเว่ยชางถึงได้ซื่อบื้อขนาดนี้ แค่ถอดเสื้อผ้าก็ทำไม่ได้หรือไง?

เว่ยชางเอื้อมมือออกมาหาเธอแล้ว

หัวใจของถังเว่ยเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาจากหน้าอก ในที่สุดเว่ยชางก็เริ่มต้นเป็นฝ่ายรุุกเสียที

แต่ว่า…

เว่ยชางติดกระดุมเสื้อให้ถังเว่ย แล้วพูดว่า “อยู่กลางเขาแบบนี้ดึกดื่นค่อนข้างหนาว ใส่เสื้อผ้าไว้ดีกว่านะ”

ถังเว่ยถึงกับพูดอะไรไม่ออก “…”

กลยุทธ์ที่ 1

ในขณะนี้ เกิดคำถามใหญ่ขึ้นในใจถังเว่ยว่า ลุงเว่ยของเธอสติไม่ดีหรือไง?

ยิ่งเห็นเว่ยชางนอนหลับตาพริ้ม ถังเว่ยก็ได้แต่ตัดใจข่มตานอนให้หลับ ทั่วทั้งเต็นท์ตกอยู่ภายใต้ความเงียบทันที

ผ่านไปครึ่งค่อนคืน ถังเว่ยก็หันไปกอดเว่ยชางอย่างอ่อนโยน

เว่ยชางเองก็โอบกอดเอวคอดกิ่วของหญิงสาวเช่นกัน ถังเว่ยรู้สึกกลับมามีความหวังขึ้นอีกครั้ง เธอพูดออกไปด้วยความเขินอายว่า “ลุงเว่ยคะ คุณไม่อยากเหรอ?”

“ฉันก็คิดอยู่เหมือนกัน” เว่ยชางกระซิบตอบ

“แล้วทำไมถึงยังนอนเฉยๆ อยู่อีกล่ะ…” ถังเว่ยรู้สึกอายจนอยากจะมุดแผ่นดินหนี เธอบ้าหรือเปล่านะที่กำลังให้ท่าอีตาลุงที่ไม่หือไม่อืออะไรเลย

เว่ยชางถอนหายใจออกมาว่า “ฉันก็อยากนอนให้หลับเหมือนกัน แต่มันนอนไม่หลับ”

นี่ไงล่ะ!

กลยุทธ์ที่ 2

ถังเว่ยรู้สึกเวียนหัวและอยากจะร้องไห้

หลังจากได้รับฟังคำตอบของเขา ถังเว่ยก็ไม่อยากเชื่อเลยว่าลุงเว่ยจะไม่เข้าใจสัญญาณที่เธอส่งออกไปจริงๆ คราวนี้ เห็นทีว่าเธอจะต้องพยายามให้หนักขึ้น

หญิงสาวเอื้อมมือเรียวยาวออกไปลูบไล้หน้าอกของลุงเว่ย ถ้าไม่เข้าใจอีกก็ให้รู้ไปสิ!

เว่ยชางยิ้มออกมาเล็กน้อยและพูดอย่างมีความสุขว่า “เสี่ยวถัง ฉันยังไม่เหนื่อย ยังไม่ต้องรีบนวดตอนนี้ก็ได้”

ดูเอาเถอะ!

กลยุทธ์ที่ 3

ลุงเว่ยเข้าใจว่าเธอกำลังนวดผ่อนคลายให้เขา ให้ตายเถอะ! มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงกันนะ ดูเหมือนว่าจะต้องใช้ท่าไม้ตายเสียแล้ว!

“อ๊า…”

ถังเว่ยครางเสียงกระเส่าในขณะที่ลูบไล้หน้าอกของเว่ยชางต่อไป ถังเว่ยไม่เชื่อว่าจะมีบุรุษผู้ใดทนทานได้แน่นอน

เว่ยชางถามออกมาด้วยความประหลาดใจว่า “เป็นอะไรไปจ๊ะ เสี่ยวถัง เธอเจ็บคอเหรอ?”

ยังไม่รู้ตัวอีก!

กลยุทธ์ที่ 4

ถังเว่ยไม่ต่างจากคนที่ถูกฟ้าผ่า รู้สึกว่าตนเองกำลังเสียหน้าที่สุดในชีวิต

เว่ยชางพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “อยู่กลางเขาแบบนี้อากาศหนาวมาก เธอต้องดูแลสุขภาพด้วยสิ”

ถังเว่ยถึงกับพูดอะไรไม่ออก ท่าทางนี่จะไม่ใช่เรื่องธรรมดาเสียแล้ว เธอเคยคิดว่าลุงเว่ยแค่ไม่เข้าใจ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ใช่อย่างนั้น ถังเว่ยคิดว่าเขาต้องเป็นโรคนกเขาไม่ขันที่จำเป็นต้องได้รับการรักษาอย่างแน่นอน

คราวนี้ เธอจะเป็นคนรักษาเขาเอง เธอจะช่วยให้เขาเผชิญหน้ากับมัน แม้ว่าเขาจะไม่อยากเผชิญหน้ากับมันก็ตาม

ถังเว่ยกอดแขนของเว่ยชางแนบแน่น พูดว่า “ลุงเว่ย ไม่ต้องห่วงนะคะ คืนนี้เป็นระยะปลอดภัยของฉัน รับรองว่าไม่มีเรื่องยุ่งยากตามมาแน่”

เว่ยชางลูบผมถังเว่ย พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ฉันรู้ อยู่กับฉันเธอไม่ต้องกลัว นอกจากคืนนี้เธอจะปลอดภัยแล้ว ไม่ว่าจะเป็นวันไหนๆ เธอก็จะปลอดภัยทั้งนั้น”

กลยุทธ์ที่ 5

ยอมแพ้ดีกว่า

ถังเว่ยคิดว่าลุงเว่ยของเธอคงไร้หนทางเยียวยาเสียแล้ว…

ในขณะเดียวกัน เว่ยชางก็ได้แต่คิดว่าจะหาวิธีเข้าไปเล้าโลมหญิงสาวอย่างไรดี เขากลัวมากว่าตนเองจะดูหื่นกามมากเกินไป นั่นไม่ใช่สไตล์ของเขาเลย ที่น่าหนักใจก็คือ ตอนนี้จะหันหน้าไปปรึกษาใครก็ไม่ได้ทั้งนั้น