ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ 1778 สามภารกิจ
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ข้าคงต้องลาไปก่อน วันหลังข้าค่อยมาเยี่ยมท่านใหม่ ตราบใดที่ท่านกินยาให้ตรงเวลาก็จะฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์แน่นอน ไม่ต้องเป็นกังวล”
พวกเขาได้จากคนเหล่านี้ไปอย่างรวดเร็ว และเมื่อท่านลุงจ้าวกลับเข้าไปในห้อง ก็ได้เห็นว่าสีหน้าภรรยาของตนเองนั้นดีขึ้นเป็นอย่างมาก ยาน้ำนี้ให้ผลที่น่าแปลกประหลาดมาก ช่างน่าอัศจรรย์เสียจริง!
แม้แต่ท่านผู้นำเกาะ เขาก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ายาของเขาจะยอดเยี่ยมถึงเพียงนั้น
สถานที่พักอาศัยของท่านผู้นำเกาะมีความงดงามมากกว่าที่พักอาศัยของท่านผู้อาวุโสเป็นอย่างมาก ราวกับเป็นพระราชวังอย่างไรอย่างนั้น
ตอนนี้ท่านผู้นำเกาะก็ได้รอมาครู่หนึ่งแล้ว เมื่อเห็นว่าพวกเขามาถึงแล้ว ก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พวกเจ้ามากันแล้ว”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ที่ท่านผู้นำเกาะเรียกพวกเรามาที่นี่ในวันนี้ มีเรื่องอะไรต้องการให้พวกเราทำเช่นนั้นหรือ?”
“ข้าคิดว่าพวกเจ้าหลงทางเข้ามาถึงข้างในนี้ แน่นอนว่าคงคิดที่จะหาทางจะออกไปใช่หรือไม่?”
“ข้าว่าจะพักผ่อนก่อนสักสองสามวัน หลังจากนั้นค่อยคิดหาวิธี! แน่นอนว่าพวกข้าอยากที่จะออกไปอยู่แล้ว เพราะสุดท้ายแล้วครอบครัวและเพื่อนของข้าต่างก็อยู่ภายนอกกันทั้งนั้น”
ท่านผู้นำเกาะกล่าวว่า “ความจริงแล้วพวกเราคนที่อยู่บนเกาะต่างก็คิดหาทางที่จะออกไปมาโดยตลอด แต่ก็ไม่เคยมีผู้ใดที่ทำได้สำเร็จมาก่อนเลย”
“ท่านผู้นำเกาะอยากจะให้ข้ายอมแพ้เช่นนั้นหรือ?” มู่เฉียนซีกล่าวพลางเลิกคิ้วเล็กน้อย
“แน่นอนว่าไม่ใช่เช่นนั้น พวกเจ้ายังเป็นเพียงคนหนุ่มสาวเท่านั้น ข้าก็ไม่อยากที่จะให้พวกเจ้าต้องมาใช้ทั้งชีวิตอย่างเปล่าประโยชน์อยู่ที่นี่ อันที่จริงแล้วจนกระทั้งเดี๋ยวนี้ พวกข้าต่างก็ส่งคนข้ามน้ำข้ามทะเลออกไปเพื่อเสาะหาทางออกเช่นกัน และในทุก ๆ เดือนจะส่งผู้อาวุโสขั้นสองบางส่วนออกทะเลไปอีกด้วย”
มู่เฉียนซีกล่าวถามว่า “มีเบาะแสอะไรบ้างหรือไม่?”
“ไม่มีอะไรเลย”
ภายในดวงตาของมู่เฉียนซีฉายแววความผิดหวังออกมา ท่านผู้นำเกาะจึงกล่าวว่า “ครั้งนี้พวกเราก็จะส่งออกทะเลอีกเช่นกัน ไม่รู้ว่าพวกเจ้าทั้งสองมีความสนใจที่จะไปด้วยหรือไม่?”
“สนใจ ต้องสนใจแน่นอนอยู่แล้ว!” มู่เฉียนซีกล่าว
“เป็นเช่นนั้นก็ดี หากพวกเจ้าต้องการที่จะออกทะเลไปด้วย ทางเกาะก็จะเตรียมเรือที่ดีที่สุดไว้ให้พวกเจ้า ภารกิจแรกของพวกเจ้าก็คือหาทางออกจากพื้นที่หมอกแห่งนี้ ภารกิจที่สองก็คือสังหารสัตว์ร้ายที่อยู่ในทะเลเหล่านั้น และภารกิจที่สามก็คือไปเสาะหาสมุนไพรวิญญาณตามเกาะเล็ก ๆ เหล่านั้น หากพวกเจ้าหาสมุนไพรวิญญาณที่ดีพบพวกข้าก็จะไม่เอาเปรียบพวกเจ้าอย่างไร้ความยุติธรรม และข้าก็จะเป็นคนปรุงยาให้พวกเจ้าด้วยตนเอง”
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีปัญหา ทั้งสามภารกิจนี้ไม่ยากเลย”
“ข้าจะจัดเตรียมคนที่คุ้นเคยกับทะเลให้ร่วมเดินทางไปด้วยกันกับพวกเจ้า อย่างเร็วที่สุดพรุ่งนี้ก็น่าจะออกเดินทางได้แล้ว เช่นนั้นพวกเจ้าก็เตรียมตัวเอาไว้ให้ดีเถิด”
“ตกลง!”
พวกเขาออกเดินทางในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น มีผู้อาวุโสขั้นสองจำนวนห้าคนและยังมีผู้อาวุโสขั้นหนึ่งจำนวนสิบคนที่ถูกส่งมา หลังจากที่ออกจากเกาะไม่หวนคืนมาได้ไม่ไกลเท่าไรนัก ก็ต้องเจอกับสัตว์ทะเลที่เข้ามาจู่โจมเสียแล้ว
“ลงมือได้ รีบจัดการสัตว์ทะเลเหล่านี้เร็วเข้า!”
“สั่งสอนให้พวกสัตว์ทะเลเหล่านั้นได้รู้เสียบ้าง มาดูสิว่าพวกมันจะกล้ามาสร้างความวุ่นวายให้เกาะไม่หวนคืนอีกหรือไม่”
“……”
สัตว์ทะเลมักจะมาสร้างความวุ่นวายให้เกาะไม่หวนคืน และสังหารผู้คนอยู่เสมอ ดังนั้นทุกเดือนจะต้องส่งคนออกไปกวาดล้าง แต่ถึงกระนั้น ก็เคยพบเจอสัตว์ทะเลที่มีขนาดมโหฬารทั้งยังบ้าคลั่งบ้างเป็นครั้งคราว และมันก็ทำให้เกาะไม่หวนคืนต้องได้รับความเสียหายอย่างหนักมาแล้ว
มู่เฉียนซีกับจูเชว่ก็พุ่งทะยานออกไป และเริ่มทำการกวาดล้างสัตว์ทะเลเหล่านั้น
“พลังวายุจันทราไร้คู่!”
“ปีศาจจันทราเดนสวรรค์!”
มู่เฉียนซีและจูเชว่ลงมือจัดการกวาดล้างสัตว์ทะเลเหล่านี้ได้อย่างแม่นยำและรวดเร็วมาก อีกทั้งยังรวดเร็วกว่าคนอื่นมากด้วย
“ทั้งสองท่านนี้สมกับเป็นผู้ที่ทำลายล้างไอ้เฒ่าสารเลวทั้งสองคนนั้นจริง ๆ ในตอนแรกข้าก็ยังไม่เชื่อหรอก แต่เมื่อได้เห็นพละกำลังในการรบของพวกเขาก็ค้นพบแล้วว่าพวกเขานั้นยอดเยี่ยมมากจริง ๆ!”
“ท่านผู้นำเกาะไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่จึงลังเลที่จะฆ่ามาโดยตลอด และแน่นอนว่าพวกเขาก็มีฝีมือมากด้วย!”
“……”
หลังจากที่เหล่าผู้อาวุโสที่ร่วมเดินทางมาด้วยเห็นความสามารถของมู่เฉียนซีและจูเชว่ ต่างก็เริ่มพูดขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เพียงไม่นาน สัตว์ทะเลที่อยู่บริเวณโดยรอบก็ไม่เข้ามาสร้างความวุ่นวายเลยแม้แต่ตัวเดียว
พวกเขาทั้งหมดกลับมาขึ้นเรือ และความสามารถของทั้งสองคนล้วนได้รับการยอมรับจากคนเหล่านี้แล้ว พวกเขากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เด็กน้อย ยอดเยี่ยมมากจริง ๆ!”
จูเชว่มีความเชี่ยวชาญในการพูดคุยเป็นอย่างมาก เพียงไม่นานเขาก็ได้กลายเป็นพวกเดียวกันกับเหล่าผู้อาวุโสเสียแล้ว อีกทั้งยังสืบเสาะข้อมูลมาได้มากมายอีกด้วย
ถึงแม้ว่าท่านผู้นำเกาะจะบอกว่าภารกิจแรกคือการหาวิธีออกไป แต่ความจริงแล้วไม่มีทางหาทางออกไม่ได้เลย และการสังหารสัตว์ทะเลและหาสมุนไพรวิญญาณจึงกลายเป็นเรื่องที่สำคัญมากกว่า
โดยเฉพาะอย่างยิ่งระยะหลังมานี้ เนื่องจากท่านผู้นำเกาะเป็นนักปรุงยาคนหนึ่งเช่นกัน ทำให้ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ได้มีความต้องการหาพวกของหายากหรือสมุนไพรวิญญาณที่แปลกประหลาดให้ได้มากที่สุด เพราะได้ยินมาว่าเขากำลังปรุงยาที่ยอดเยี่ยมมากที่สุดตัวหนึ่งอยู่
มู่เฉียนซีกำลังพักผ่อนอยู่อีกด้านหนึ่ง ส่วนจูเชว่ก็กำลังสอบถามข้อมูลต่าง ๆ อยู่อย่างกระตือรือร้น
คนเหล่านี้ยังกล่าวอีกว่าท่านผู้นำเกาะไม่ได้คิดอยากที่จะออกไปจากเกาะไม่หวนคืนนี้เลยแม้แต่น้อย ผู้ที่มีความสามารถของผู้บำเพ็ญภูตพลังขั้นภูตศักดิ์สิทธิ์ระดับสี่สามารถที่จะใช้ชีวิตราวกับราชาอยู่บนเกาะไม่หวนคืนนี้ได้ แต่ทว่าหากออกไปแล้ว พลังอำนาจของผู้บำเพ็ญพลังขั้นภูตศักดิ์สิทธิ์ระดับสี่จะถือว่าเป็นอะไรในทั้งราชวงศ์ตงหวงกันล่ะ?
หมอกจาง ๆ ได้ปรากฏตัวขึ้นมาเหนือผิวน้ำทะเล และหมอกนี้ก็เหมือนกับหมอกตอนที่พวกเขาหลงเข้ามาในเกาะไม่หวนคืนนี้เลย
“หมอกหนาขึ้นแล้ว ทุกคนระวังตัวไว้ อย่าตื่นตระหนก! ยึดตำแหน่งเอาไว้ อย่าหลงทางเด็ดขาด”
สัตว์ทะเลเหล่านั้นใช้ประโยชน์จากหมอกที่เริ่มหนาขึ้น บุกเข้ามาโจมตีพวกเขาอีกครั้ง
“ฆ่ามัน!”
และต่อมา ก็ได้เริ่มการเปิดฉากต่อสู้กันอีกครั้ง สัตว์ทะเลเหล่านี้ก็แข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก จึงจำเป็นต้องให้ทุกคนออกไปจัดการสัตว์ทะเลเหล่านั้นด้วยกัน
หลังจากที่จัดการสัตว์ทะเลเรียบร้อยแล้ว กลับมีอันตรายที่ใหญ่กว่ากำลังใกล้เข้ามา
ท้องฟ้ามืดมิดลงอย่างกะทันหัน และทันใดนั้นก็มีลมพายุที่บ้าคลั่งโหมกระหน่ำเข้ามา
ครืนนนน!
มังกรขนาดมหึมาสีเงินแต่ละตัวพุ่งทะยานแหวกอากาศ จนทำให้เกิดเสียงอสุนีบาตดังสนั่นหวั่นไหวขึ้น
แต่ในเวลานี้มู่เฉียนซีกลับจ้องไปยังมังกรเงินตัวหนึ่งด้วยอาการเหม่อลอยเล็กน้อย จูเชว่จึงกล่าวว่า “ซีซี เจ้ากำลังดูอะไรอยู่ ในสายฟ้ามีอะไรน่าดูอย่างนั้นหรือ?”
“มรสุมกำลังมาแล้ว จำเป็นที่จะต้องหาเกาะเล็ก ๆ ที่ใกล้ที่สุดเพื่อเทียบเรือ ไม่เช่นนั้นจะอันตรายมาก”
ทุกคนต่างพากันเร่งรีบขึ้นมาทันที แต่ทว่าแววตาของมู่เฉียนซียังคงจับจ้องไปยังสายฟ้าบนท้องฟ้านั่น
“สาวน้อยผู้นั้นคงจะไม่ได้ถูกเสียงฟ้าผ่าทำให้กลัวไปแล้วหรอกกระมัง!” มีคนหนึ่งกระซิบกล่าว
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะโชคไม่ค่อยดีที่ต้องเจอทั้งสัตว์ทะเล เจอทั้งมรสุม แต่ทว่ากลับไม่ได้แย่จนถึงที่สุด เนื่องจากเพียงไม่นานก็หาเกาะเล็กที่รกร้างเกาะหนึ่งเจอแล้ว
หลังจากที่มาถึงเกาะขนาดเล็กแล้ว พวกเขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ทว่าในเวลานี้มู่เฉียนซีที่นั่งอยู่ริมทะเล ก็ยังคงจ้องมองไปที่สายฟ้าบนท้องฟ้านั้น
พลังวิญญาณห่อหุ่มไปทั่วทั้งร่างกาย และน้ำฝนก็ไม่สามารถทำให้มู่เฉียนซีเปียกได้เลย
รอจนกระทั่งเสียงฟ้าร้องหายไป แสงอาทิตย์ก็สาดส่องออกมา และมันก็ทำให้ท้องฟ้ากลับมาสดใสอีกครั้ง
จูเชว่กล่าวว่า “สภาพอากาศที่นี่เปลี่ยนเร็วเกินไปแล้ว! ช่างแปลกประหลาดเสียจริง”
“พวกเจ้าพึ่งมาคงไม่รู้ ว่าที่ทะเลแห่งนี้ก็มักจะเป็นเช่นนี้เสมอ หากเคยชินก็ไม่เป็นไรแล้ว”
“พี่สาม ท่านดูสิ นั่นใช่สมุนไพรวิญญาณหรือไม่?”
“นี่ก็น่าจะใช่เช่นกัน!”
“ดูเหมือนว่าเจ้าสิ่งนี้จะอยู่ในสมุดภาพที่ท่านผู้นำเกาะเคยให้พวกเราดูมาก่อนเลย”
พวกเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่า บนเกาะรกร้างขนาดเล็กนี้จะสามารถค้นพบสมุนไพรวิญญาณได้มากมายถึงเพียงนี้จริง ๆ
มู่เฉียนซีมองตามไป สิ่งที่พวกเขาพูดนั้นไม่ผิดเลย มันคือสมุนไพรวิญญาณจริง ๆ
พื้นที่แห่งนี้ถูกตัดขาดออกจากโลกภายนอก และตามเกาะที่แตกสลายล้วนมีสมุนไพรวิญญาณอันล้ำค่าที่ไม่อาจประเมินค่าได้มากมาย
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “จูเชว่ พวกเราไปเก็บสมุนไพรกันเถอะ! ดูเหมือนว่ามันจะขึ้นอยู่ที่นี่ โดยที่ไม่ได้มีการเก็บเกี่ยวเลย”
สมุนไพรวิญญาณมากมาย มีอยู่ทั่วทุกพื้นที่
คนอื่นรู้จักสมุนไพรวิญญาณไม่มากเท่าไรนัก จึงคิดว่าสมุนไพรวิญญาณอันล้ำค่ามากมายเหล่านี้เป็นเพียงแค่ต้นหญ้าเท่านั้น และตอนที่พวกเขาเห็นมู่เฉียนซีเก็บสมุนไพรต่างก็พากันหัวเราะเยาะนาง
“แม่นางมู่ เจ้าอย่าเก็บไปเสียทุกอย่างสิ! หากเก็บหญ้าไร้ประโยชน์ไปอาจจะถูกท่านผู้นำเกาะเมินเอาได้นะ”
“ใช่แล้ว เคยมีคนโง่เขล่าคนหนึ่งถอนหญ้าที่อยู่บนเกาะทั้งหมดไป แล้วคิดว่าจะเอาไว้แลกเป็นยาลูกกลอนกับท่านผู้นำเกาะได้! ผลสุดท้ายทั้งหมดนั้นกลับเป็นเพียงหญ้าไร้ประโยชน์เท่านั้นเอง”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ข้าชอบ!”
Comments