ทันใดนั้นเองหอฉงโหลวบนเมฆาก็ตะโกนขึ้นด้วยความตกใจว่า “แย่แล้ว เกิดเรื่องแย่แล้ว!”

“เกิดเรื่องแย่อันใด?” มู่เฉียนซีกล่าวถาม

“เดิมทีข้าคิดว่าจะแอบให้นายท่านไปสถานที่แห่งหนึ่งเพื่อไปเอาหินมิติ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าทันทีที่ท่านสุ่ยจิงอิ๋งใช้พลังแห่งมิติของตนเองก็ดูเหมือนว่าสถานที่นั้นมันจะสะท้อนกับพลังของท่านสุ่ยจิงอิ๋ง ตอนนี้มันกำลังจะออกมาแล้ว”

ตูม ตูม ตูม!

หุบเขาหัวใจเพลิงนี้ก็สั่นสะเทือนขึ้นอีกครั้ง

คนที่อยู่บนเกาะหินภูเขาไฟเหล่านั้นที่ไม่ทันระวังก็เกือบจะตกลงมา

ทันใดนั้นเองพวกเขาก็พบว่าหินภูเขาไฟที่อยู่ใต้เท้าของพวกเขาก็เริ่มแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

“แย่แล้ว หินภูเขาไฟนี้จะหายไปแล้ว พวกเราต้องรีบออกไปจากที่นี่!”

“รีบไป มิเช่นนั้นพวกเราต้องตายแน่!”

ขวั่บ ขวั่บ ขวั่บ!

ตอนนี้ทุกคนต่างก็พากันขึ้นไปอย่างสุดชีวิต ทว่า นึกไม่ถึงเลยว่าเกาะหินภูเขาไฟที่อยู่ด้านบนนั้นกลับพังทลายลงอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักพวกเขาก็หาทางขึ้นไม่เจอแล้ว

พวกเขาแทบจะสิ้นหวังแล้ว เจ้าสำนักเฝินกล่าวอย่างทอดถอนใจว่า “หรือว่าจะให้ยอดฝีมือเก้าสิบส่วนของแดนใต้พวกเราตกลงไปหินหนืดจนกลายเป็นฝุ่นผงธุลีอย่างนั้นเหรอ!”

“ช่วยด้วย!”

หินภูเขาไฟที่อยู่ใต้เท้าของมู่เฉียนซียิ่งลดน้อยลงไปเรื่อย ๆ และพื้นที่ที่นางสามารถยืนได้ก็ยิ่งเล็กลงเรื่อย ๆ แล้ว

“หอฉงโหลวบนเมฆา นี่มันเกิดอันใดขึ้นกันแน่?”

“ออกมาแล้ว นายท่านดูก็จะรู้เอง”

หอศิลารูปทรงกลมหอหนึ่งได้ปรากฏขึ้นกลางอากาศของหุบเขาหัวใจเพลิง มีความกว้างเท่ากับหุบเขาหัวใจเพลิง

หินที่แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ บริเวณรอบคล้ายกับถูกพลังพลังหนึ่งดึงดูดและได้ก่อตัวเป็นเส้นทางหินเส้นทางหนึ่ง

ทุกคนต่างกล่าวขึ้นด้วยความตกใจว่า “หอศิลารูปทรงกลมนี้เป็นสิ่งใดกันแน่?”

“แล้วพวกเราควรทำเช่นไรดี?”

เกาะหินภูเขาไฟล้วนแต่ถูกมันเอาไปปูทางแล้ว และพวกเขาก็ไม่มีที่ไปแล้ว

หอฉงโหลวบนเมฆารีบกล่าวขึ้นว่า “นายท่าน ในนั้นมีหินมิติอยู่เป็นจำนวนมาก พวกเรารีบไปเถอะ อย่าให้ใครแย่งมันไปได้”

มู่เฉียนซีโคจรพลังวิญญาณขึ้น และพุ่งตัวไปที่เส้นทางหินที่ถูกปูขึ้นมานั้นอย่างรวดเร็วราวกับนกนางแอ่นก็มิปาน

ปลายเท้าค่อย ๆ แตะลงบนทางที่ปูขึ้นมาด้วยก้อนหินเล็ก ๆ นั้น นึกไม่ถึงว่านางจะไม่ตกลงไป และไม่นานนักนางก็ได้ไปถึงตรงหน้าหอศิลานั้น

เมื่อเห็นกับร่างร่างนั้น ทุกคนต่างก็ตกตะลึงพรึงเพริดเป็นอย่างยิ่ง “ดูท่าว่าหากพวกเรายังอยากมีชีวิตรอด ก็คงต้องไปที่หอศิลานั่นแล้ว”

“รีบไปเร็วเข้า!”

หัวหน้าหุบเขาซือคงเห็นร่างร่างนั้นก็ตกใจผงะไปครู่หนึ่ง “คนผู้นั้น ไม่ใช่สาวน้อยเฟิงเยี่ยซีหรอกเหรอ นางยังไม่ตาย นี่เจ้ากล้าหลอกข้า!”

และแน่นอนว่าตอนนี้จวินโม่ซีก็ได้เห็นมู่เฉียนซีเช่นกัน เขาดีอกดีใจเป็นอย่างมาก!

สาวน้อยผู้นี้เป็นผู้วิปริตผู้หนึ่ง จะเกิดเรื่องขึ้นกับนางได้อย่างไรกันเล่า!

เขาเมินเฉยต่อวาจาอันโกรธเกรี้ยวนั้นของหัวหน้าหุบเขาซือคง และรีบพุ่งตัวออกไปที่ทางหินกลางอากาศนั้นทันที

“เจ้า หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” หัวหน้าหุบเขาซือคงนำคนตามไปเพื่อที่จะฆ่าเขา

ตูม ปัง ปัง!

ในตอนนี้เอง ประตูหอศิลาก็ได้เปิดขึ้น ทุกคนต่างพรวดเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง

เมื่อเข้าไปในหอศิลา ทุกคนต่างก็ตกตะลึงพรึงเพริดขึ้นอีกครั้ง

“หินมิติ!”

“ที่นี่มีหินมิติอยู่เป็นจำนวนมาก!”

“รีบเก็บเร็วเข้า!”

ปัง ปัง ปัง! ทว่า ในขณะที่พวกเขากำลังจะเก็บหินมิตินั้น พวกเขากลับชนกับกำแพง

เบื้องหน้านั้นไม่มีสิ่งใดเลย!

“นี่มันเกิดอันใดขึ้นกันแน่?”

“เล่นตลกกับพวกเราอย่างนั้นเหรอ?”

“เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้อย่างไร?”

เจ้าสำนักเฝินกล่าว “เงียบก่อน ทุกคนเงียบก่อน!”

ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าสำนักเฝิน แน่นอนว่าสยบพวกเขาได้

ทุกคนต่างหุบปากเงียบ เขากล่าวเสียงขรึมว่า “ตอนนี้ พวกเราสามารถเข้ามาในมิติอันแข็งแกร่งนี้ได้แล้ว พลังแห่งมิติในที่แห่งนี้ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเราจะต่อต้านได้”

“แต่ที่นี่ต้องมีหินมิติอยู่ไม่น้อยแน่ ทั้งหมดที่พวกเราได้เห็นเมื่อครู่นั้น น่าจะไม่ใช่ภาพลวงตา เพียงแต่มันไม่ได้อยู่ในมิติที่พวกเราอยู่ก็เท่านั้น”

“ครั้งนี้เป็นการเสี่ยงอันตรายแล้ว หากโชคไม่ดี พวกเราก็อาจจะถูกขังอยู่ในมิติหอศิลาแห่งนี้ตลอดไป แต่หากโชคดี พวกเราจะต้องได้รับหินมิติที่เพียงพอในการซ่อมแซมค่ายกลส่งระยะไกลของแดนใต้เป็นแน่”

“พวกเราไม่มีทางถอยหนีแล้ว ทำได้เพียงแค่สู้อย่างสุดชีวิต ครั้งนี้ทุกคนต้องร่วมมือกัน!” เจ้าสำนักเฝินกล่าวพลางกำหมัดแน่น

“ตกลง!”

“สาวน้อย เจ้าไม่เป็นอะไร เยี่ยมไปเลย!” จวินโม่ซีพรวดเขาไปกล่าวกับมู่เฉียนซีด้วยความตื่นเต้น

สำหรับการจัดการวางแผนของเจ้าสำนักเฝินนั้น เขาไม่ได้สนใจแล้ว ขอเพียงแค่ได้เห็นสาวน้อยปลอดภัยกลับมาก็ดีมากแล้ว!

ตอนนี้หัวหน้าหุบเขาซือคงพรวดเข้าไปไต่ถาม “สาวน้อย เฉียนโม่บอกว่าเจ้าตกลงไปในนั่นแล้วไม่ใช่เหรอ แต่นี่เจ้าไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย แล้วชัวเอ๋อร์ของข้าล่ะ?”

มู่เฉียนซีกล่าว “เรื่องทีข้าตกลงไป เป็นเรื่องจริง!”

“หากเจ้าตกลงไป แล้วเจ้ามาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้เช่นไร?”

มู่เฉียนซีกล่าว “พวกเจ้าก็รู้ดีว่ามิติในที่แห่งนี้มหัศจรรย์เป็นอย่างมาก ในตอนที่ข้าตกลงไป ข้าก็ได้เข้าไปในอีกมิติหนึ่ง เดินหาทางออกอยู่นานกว่าจะมาถึงเกาะหินภูเขาไฟเกาะหนึ่ง หลังจากนั้นหอศิลาปรากฏขึ้นและได้มาเจอกับทุกคนนี่แหละ”

“เช่นนั้นชัวเอ๋อร์……”

ถึงอย่างไรก็ได้เลี้ยงดูบุตรชายมานานถึงสามสิบกว่าปี หัวหน้าหุบเขาซือคงหวังว่าบุตรชายของตนเองนั้นจะโชคดี ไม่ตาย

มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเย็นชาว่า “นายน้อยแห่งหุบเขาตกลงไปก่อนข้า ร่างของเขาได้กลายเป็นฝุ่นธุลีไปแล้ว!”

“ฝุ่นธุลี……” หัวหน้าหุบเขาซือคงกล่าวออกมาสามคำ จากนั้นเส้นเอ็นบนหน้าผากก็ผุดพรายและกระตุกขึ้น!

“เป็นเจ้าที่ฆ่าชัวเอ๋อร์ตาย ข้าจะฆ่าเจ้า!”

ตูม! หม้อพิษสามอสูรขวางหน้ามู่เฉียนซีไว้

นี่เป็นสัญลักษณ์ของท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดา เมื่อได้เห็นหม้อพิษสามอสูรนี้ ต่อให้ซือคงเลี่ยวเป็นหัวหน้าหุบเขา ก็จำใจต้องเชื่อฟังมู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีอยู่ดี

มู่เฉียนซีกล่างอย่างเย็นชาว่า “หัวหน้าหุบเขาซือคง ลูกชายของท่านเจตนาจะฆ่าศิษย์สายตรงของท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดา เรื่องนี้ข้ายังไม่ได้คิดบัญชีกับท่านเลย ท่านยังกล้าลงมือกับข้าอีกเหรอ ท่านจะต้องรับโทษเช่นไรดีล่ะ”

ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดามอบหม้อพิษสามอสูรมาให้พวกเขา แน่นอนว่าพวกเขาต้องใช้ประโยชน์จากมัน!

“หัวหน้าหุบเขา ท่านสงบอารมณ์ลงก่อน พวกเขาเป็นถึงศิษย์สายตรงของท่านผู้เฒ่านะ อีกอย่างพวกเขายังมีหม้อพิษสามอสูรอยู่ในมือด้วย หากท่านลงมือกับพวกเขาสองคน ท่านผู้เฒ่าไม่ปล่อยท่านแน่”

“นั่นน่ะสิ!”

หัวหน้าหุบเขาซือคงเป็นคนที่ใจเย็นคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธแค้นมู่เฉียนซีกับจวินโม่ซี แต่ภายใต้การพูดโน้มน้าวของทุกคน ในที่สุดเขาก็ไม่ได้วู่วามลงมือ

“นี่เป็นเพียงแค่ฟังความข้างเดียวจากพวกเจ้าเท่านั้น มู่เฉียนโม่ได้ฆ่าคนอื่น ๆ นั่นเป็นเพราะต้องการฆ่าปิดปาก ไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงมันก็เกิดเรื่องอันใดกันแน่ ข้าไม่เชื่อคำของพวกเจ้าเด็ดขาด”

มู่เฉียนซีกล่าว “ต่อให้ท่านไม่เชื่อ ท่านก็ต้องรอให้ภารกิจนี้เสร็จสิ้นไปก่อนแล้วค่อยมาว่ากัน ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการตามหาหินมิติ!”

“รอกลับไปเมื่อไหร่ ข้ากับพวกเจ้าได้เห็นดีกันแน่ และให้ท่านผู้เฒ่าตัดสินความยุติธรรมในครั้งนี้!” หัวหน้าหุบเขาซือคงกัดฟันกรอดพลางกล่าว

เนื่องจากกองกำลังแต่ละกองกำลังต่างก็มีความรู้สึกขัดข้องใจกัน ดังนั้นครั้งนี้จึงได้แยกย้ายกันไปทำภารกิจอีกครั้ง

เผชิญหน้ากับพลังแห่งมิติอันลึกลับเช่นนี้ ต่อให้พวกเขามีกำลังคนเป็นจำนวนมากก็ไร้หนทางอยู่ดี

ภายใต้การเบื่อหน่ายของมู่เฉียนซีนี้ แต่นางก็จำต้องทำภารกิจร่วมกันกับหัวหน้าหุบเขาซือคงอยู่ดี ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนของหุบเขาหมอเทวดาเหมือนกัน แต่ก็เหมือนกับศัตรูก็มิปาน