มู่เฉียนซีเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่านี่เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นของศึกการสู้รบเท่านั้น แต่นางก็ต้องจำใจปรุงยาเพิ่ม

นิรันดร์กล่าว “แม่ยอดดวงใจ เจ้าอย่าได้ประเมินข้าต่ำไปนักเลย ต่อจากนี้ ข้าจะหลอมยาลูกกลอนออกมาให้เจ้าให้เพียงพอ ไม่ให้เจ้าต้องมาเป็นกังวลใจเรื่องหลอมยาอีกแล้ว”

“เจ้าจะต้องรักษาตัวเองให้ดี อย่าให้ตัวเองเป็นอะไรไปเด็ดขาด!”

ในขณะที่กล่าวคำพูดนี้ออกมานั้น น้ำเสียงของนิรันดร์ก็พลันจริงจังขึ้น

มู่เฉียนซีพยักหน้าพลางกล่าว “ก็ได้! เช่นนั้นคงต้องกินแรงเจ้าแล้ว นิรันดร์”

ความสามารถของนิรันดร์นั้นแข็งแกร่งมาก ไม่นานนักก็หลอมยาลูกกลอนออกมาสำเร็จแล้ว

มู่เฉียนซีกล่าว “เทยาลูกกลอนลงไป”

“นะ นี่ นี่มัน…”

กองกำลังของเซี่ยโจวรีบพากันมาสนับสนุน และเมื่อได้เห็นภาพเหล่านี้เข้า พวกเขาต่างก็ตกตะลึงพรึงเพริดกันถ้วนหน้า

“นั่นมันยาลูกกลอนหรือว่าก้อนหินกันแน่?”

“เจ้าตาบอดหรือไง เห็น ๆ กันอยู่ว่านั่นมันยาลูกกลอนชัด ๆ อีกทั้งยังเป็นยาลูกกลอนระดับสูงอีกด้วย!”

“นั่นมัน…นั่นมันท่านผู้นำตระกูลมู่นี่”

“มิน่าล่ะว่าเหตุใดถึงได้ลงมืออย่างฟุ่มเฟือยเช่นนี้ ที่แท้ก็เป็นท่านผู้นำตระกูลมู่นี่เอง”

ไม่เพียงแต่พวกเขาเท่านั้นที่ตกตะลึงพรึงเพริด แม้แต่คนของเผ่าวิญญาณร้ายเองก็ตกตะลึงพรึงเพริดไม่แพ้กัน

“บัดซบ! นึกไม่ถึงเลยว่าค่ายกลของเผ่าวิญญาณร้ายของพวกเราจะถูกทำลายไปง่าย ๆ เช่นนี้ได้”

พวกเขารับรู้ได้ถึงพลังอันชั่วร้ายนั้นแล้ว และเริ่มเตรียมการป้องกันขึ้น!

มู่เฉียนซีตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฆ่า!”

เกรงว่าเผ่าวิญญาณร้ายเองก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่ามู่เฉียนซีจะมาที่สถานที่เล็ก ๆ แห่งนี้ พวกเขาจึงนำกำลังคนมาไม่มากนัก

“บัวแดงพิฆาต!”

“มังกรน้ำแข็งท้าสวรรค์!”

ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!

เปลวไฟและน้ำแข็งอันเย็นยะเยือกได้คร่าชีวิตคนของเผ่าวิญญาณร้ายเหล่านี้ไปจนสิ้น

พากันมาเท่าไร ก็ตายไปเท่านั้น!

เยี่ยเฉียเฝ้าอยู่ที่ใต้เสาสวรรค์เพียงผู้เดียว ตอนนี้เขารับรู้ได้ว่าพลังเริ่มอ่อนแอลงเรื่อย ๆ พลังการกดดันไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาทำลายผนึกนี้ออกไปได้

ตกลงแล้วเป็นใครกันแน่ที่กล้ามาขัดขวางทำลายแผนการของเขา เขาไม่มีทางปล่อยมันไปเป็นอันขาด!

“หลัวซา ให้เผ่าวิญญาณร้ายทั้งหมดลงมือ อย่างไรเสีย ดินแดนสี่ทิศก็ถูกปิดกั้นเอาไว้แล้ว คนในดินแดนชั้นบนไม่มีทางลงมาได้ และไม่มีผู้ใดสามารถข้ามผ่านมิติปิดกั้นของมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ผู้พิทักษ์นิรันดร์เข้ามาในดินแดนสี่ทิศได้”

“เจ้านำกองกำลังคนขึ้นไปที่ดินแดนสี่ทิศ ถึงเวลาที่จะทำให้ทุกคนได้รู้แล้วว่า เผ่าวิญญาณร้ายของพวกเราเก่งกาจมากเพียงใด”

“ขอรับ!”

เมื่อได้รับคำสั่งของเยี่ยเฉีย ไม่ว่าจะเป็นคนในเกาะด้านหน้าหรือเกาะด้านหลัง ทุกคนต่างร่วมใจกันเคลื่อนไหวแล้ว

ลั่วอี้โจว หัวหน้าเกาะเมฆายกยิ้มขึ้น “ในที่สุดก็ได้ออกจากที่นี่สักที เหมี่ยวเอ๋อร์ เจ้าหนีไม่พ้นหรอก! นับจากนี้ไป ดินแดนสี่ทิศก็จะเป็นดินแดนของเผ่าวิญญาณร้ายแล้ว”

ในเซี่ยโจวตอนนี้ มู่เฉียนซีไม่รู้เลยว่าเผ่าวิญญาณร้ายได้เคลื่อนไหวครั้งใหญ่ขึ้นแล้ว

นางกำลังต่อสู้รับมืออยู่กับคนของเผ่าวิญญาณร้ายกลุ่มที่สาม และในขณะที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดอยู่นั้น จู่ ๆ พลังน้ำแข็งหิมะอันแข็งแกร่งก็ได้เข้าสู่สนามการสู้รบนี้

ร่างในชุดคลุมยาวสีขาวลอยตัวมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้ามู่เฉียนซี เขายิ้มพลางกล่าวว่า “เสี่ยวซีเอ๋อร์ ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน เจ้าคิดถึงข้าบ้างหรือไม่!”

“จัดการคนพวกนี้ก่อนเถอะแล้วค่อยว่ากัน หลบไป อย่าขวางทาง!”

“ทักษะโยวหลัว!”

ร่างในชุดสีม่วงพุ่งออกไป มู่เฉียนซีลงมืออย่างรุนแรง

แววตาของเชียนอ้าวเซี่ยเผยความเย็นยะเยือกออกมา พวกคนกลุ่มนี้ ทำให้เขากับเสี่ยวซีเอ๋อร์ไม่ได้พูดคุยกัน

กำจัด ต้องรีบกำจัดให้เร็ว!

พลังแห่งน้ำแข็งหิมะหลั่งไหลพรั่งพรูออกมา มีเชียนอ้าวเซี่ยคอยสนับสนุน ครั้งนี้จึงจัดการได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากต่อสู้กันเสร็จสิ้น มู่เฉียนซีก็หันไปสนใจบนค่ายกลใหญ่นั้นอีกครั้ง!

เมื่อตนเองถูกนางเพิกเฉยเช่นนี้ เชียนอ้าวเซี่ยก็รู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก

“นี่ เสี่ยวซีเอ๋อร์ แผลข้าฉีกแล้ว” เชียนอ้าวเซี่ยตะโกนบอกนาง

ในที่สุดก็ดึงดูดความสนใจจากมู่เฉียนซีได้ มู่เฉียนซีเหลือบไปมองบาดแผลนั้นและกล่าวว่า “แผลยังไม่หายดี ขยับตัวไปมั่วซั่ว สมควรแล้ว!”

แต่ไม่นานนัก นางก็ช่วยเชียนอ้าวเซี่ยทำแผลใหม่

“ให้ข้าช่วยเสี่ยวซีเอ๋อร์หรือไม่?”

“ยืนนิ่ง ๆ อย่าขยับ!”

“ก็ได้ ๆ!”

น่าหลานอวี้เดินเข้ามาและกล่าวว่า “เซี่ย เจ้าสงบจิตสงบใจหน่อยเถอะ เฉียนซีนางเหนื่อยมามากแล้ว”

ตั้งแต่แดนเหนือจนถึงแดนตะวันตก มาต่อที่แดนตะวันออก จากนั้นก็มาแดนใต้เซี่ยโจว เขายังไม่เห็นนางได้พักเลย

แม้ว่าใบหน้าของนางจะไม่ได้เผยความเหน็ดเหนื่อยออกมา แต่เขาก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้

เชียนอ้าวเซี่ยก็รู้ตัวว่าตัวเองควรพอได้แล้ว ที่เขาตามเกาะติดนางมากเกินไปเช่นนี้ ก็เป็นเพราะว่าเขาคิดถึงเสี่ยวซีเอ๋อร์มากเหลือเกิน

เชียนอ้าวเซี่ยกล่าว “อวี้ นี่ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ คนพวกนั้นเป็นใครกัน?”

หลังจากที่น่าหลานอวี้เล่าจบ สีหน้าของเชียนอ้าวเซี่ยก็เคร่งขรึมขึ้น จะปล่อยให้เกิดเรื่องเช่นนั้นไม่ได้เด็ดขาด

นิรันดร์ใช้สมุนไพรวิญญาณทั้งหมดจนหมดสิ้นแล้ว มู่เฉียนซีกำลังให้คนไปเสาะหารวบรวมสมุนไพรวิญญาณมา สมุนไพรวิญญาณที่มีอยู่ในตอนนี้ เพียงพอที่จะรับมือได้แค่ช่วงหนึ่งเท่านั้น

นิรันดร์กล่าว “แม่ยอดดวงใจ เผ่าวิญญาณร้ายเป็นเผ่าเล็ก ๆ ที่ไม่ได้อยู่ในสายตาผู้คนเผ่าหนึ่งในยุคโบราณ แต่สำหรับดินแดนสี่ทิศแล้ว นับว่าเป็นหายนะของดินแดนสี่ทิศเลยก็ว่าได้! หากเจ้าสามารถขวางเผ่าวิญญาณร้ายได้ก็ขอให้เจ้าทำอย่างสุดความสามารถ แต่หากว่ามีอันตรายขึ้นแล้วละก็ ให้สุ่ยจิงอิ๋งส่งตัวเจ้าหนีไป”

เยี่ยเฉียใช้มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพผู้พิทักษ์นิรันดริ์ปิดผนึกดินแดนสี่ทิศเอาไว้ ไม่มีผู้ใดออกไปได้ และไม่มีผู้ใดย่างกรายเข้ามาได้เช่นกัน

เว้นเสียแต่ คนผู้นั้นจะเป็นเจ้านายของมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ผู้พิทักษ์นิรันดร์

ขอเพียงแค่มู่เฉียนซีคิดจะหนีไป สุ่ยจิงอิ๋งก็สามารถพานางหนีไปได้

มู่เฉียนซีตอบ “นิรันดร์ ข้าไม่มีทางหนีไปง่าย ๆ แน่ และข้าก็ไม่มีทางให้ตัวเองเป็นอะไรไปเด็ดขาด”

ตอนนี้นิรันดร์รู้สึกได้ว่าเขากำลังอ่อนแอลง เขาจึงกล่าวว่า “เช่นนั้นก็ต้องพึ่งแม่ยอดดวงใจแล้ว แต่หากเจ้ามีอันตรายต่อชีวิตขึ้นมา ห้ามดึงดันดื้อรั้นเป็นอันขาด”

มีสุ่ยจิงอิ๋งอยู่ สำหรับความปลอดภัยของมู่เฉียนซีนั้น นิรันดร์วางใจมาก

ครั้นแล้ว นิรันดร์ก็เข้าสู่การหลับไหลอีกครั้ง โดยเขาได้ทิ้งยาลูกกลอนไว้ให้มู่เฉียนซีเป็นจำนวนมากมหาศาล

หม้อหลุนหุยที่เป็นหม้อผลิตยาลูกกลอนในตอนนี้ก็ทนไม่ไหวแล้ว มันกล่าว “นายท่าน ข้าจะปรุงยารับมือกับเผ่าวิญญาณร้ายหม้อสุดท้ายแล้ว และข้าคงต้องหลับไหลไปสักช่วงหนึ่ง ข้าเหนื่อยมาก ไม่เคยรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเช่นนี้มาก่อนเลย”

“นายท่าน นายท่านต้องกำจัดเผ่าวิญญาณร้ายนั่นให้สิ้น อย่าให้พวกมันรอดไปได้แม้แต่คนเดียวนะขอรับ”

ทางด้านเซี่ยโจวเป็นสถานที่ที่อ่อนแอที่สุด ดังนั้นมู่เฉียนซีจึงเลือกที่จะเฝ้าอยู่ที่นี่

พวกเขาไม่รู้เลยว่าเผ่าวิญญาณร้ายคิดจะทำสิ่งใด ตอนนี้จึงทำได้เพียงแค่เฝ้าระวังเท่านั้น

และสิ่งนี้ทำให้เชียนอ้าวเซี่ยดีอกดีใจจนแทบบ้าคลั่ง อาการบาดเจ็บของเขาก็ฟื้นฟูกลับมาเร็วมาก

เชียนอ้าวเซี่ยมองหน้ามู่เฉียนซีด้วยความหลงไหล “เสี่ยวซีเอ๋อร์ ข้าคิดว่าชาตินี้ข้าจะไม่ได้เห็นหน้าเจ้าอีกซะแล้ว?”

“เสี่ยวซีเอ๋อร์ ข้าแข็งแกร่งขึ้นแล้ว เจ้ามีความรู้สึกชอบข้าบ้างหรือไม่?”

“เสี่ยว…”

ยามไร้ศัตรู เชียนอ้าวเซี่ยก็จะตามเกาะติดมู่เฉียนซีด้วยวิธีการต่าง ๆ นานา

จนสุดท้ายก็ถูกน่าหลานอวี้และเยวี่ยเจ๋อลากตัวไปสั่งสอน

ผ่านคืนวันอันสงบมาได้เพียงหนึ่งวัน ไม่นานนัก มู่เฉียนซีก็ได้รับรายงานข่าว

คนของเผ่าวิญญาณร้ายปรากฏตัวขึ้นตามชายฝั่งทะเล!

คนของเผ่าวิญญาณร้ายปรากฏตัวขึ้นเป็นจำนวนมาก มียอดฝีมือระดับสูงสุดหลายร้อยคน และยอดฝีมือขั้นมหาจักรพรรดิหลายพันคน

ยอดฝีมือเช่นนี้ ช่างแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!

ท้องฟ้าพลันมืดครึ้มลง

หลัวซากล่าว “ตามข้ามา!”

ยอดฝีมือนับไม่ถ้วนพุ่งตัวขึ้นไปที่ใจกลางเสาแห่งวิญญาณร้ายนั้น!

ตูม!

เป็นเพราะการปรากฏตัวของพวกเขา พลังแห่งวิญญาณร้ายที่เดิมทีถูกยาลูกกลอนยับยั้งเอาไว้ได้ ในตอนนี้กลับปะทุขึ้นอีกครั้งแล้ว

มู่เฉียนซีกล่าว “เทยาลูกกลอนลงไปอีก!”

โชคดีที่นิรันดร์หลอมยาออกมาในจำนวนที่เพียงพอ หากนางเป็นคนหลอม แล้วต้องมาเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ มีหวังไม่สามารถตั้งรับได้ทันเป็นแน่

มู่เฉียนซีมองไปยังจุดที่พลังแห่งวิญญาณร้ายเข้มข้นที่สุด และกล่าวว่า “ตรงนั้นคือทางใต้ของแดนเหนือ! ข้าจะไปดูสักหน่อย”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของมู่เฉียนซี สีหน้าของพวกเขาพลันเปลี่ยนไปทันที!

“เฉียนซี!”

“พี่ใหญ่ ตรงนั้นมันอันตรายเกินไป”

“เสี่ยวซีเอ๋อร์ ข้าจะไปเป็นเพื่อนเจ้า!”