ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ 1686 การหนุนหลังจากยอดฝีมือ
มู่เฉียนซีกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม “โอ้! เป็นผู้มีเบื้องหลังยิ่งใหญ่อะไรกัน”
ราชินีหลานกล่าวว่า “ท่านนั้นคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าหงส์อัสนี หลังจากที่หายสาบสูญไปนานหลายปี จนทุกคนต่างก็คิดไปว่าเขาได้ตายไปแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะถูกกดขี่ข่มเหงจากเผ่าคำสาปด้วย!”
“เนื่องจากว่าเผ่าหงส์อัสนีองอาจห้าวหาญมากที่สุด ความสามารถแข็งแกร่งที่สุด และเป็นเผ่าที่เซ้าซี้ที่สุดอีกด้วย สงครามใหญ่ในตอนแรก เผ่าหงส์อัสนีก็เป็นเผ่าที่ออกแรงมากที่สุด”
“ข้าเข้าใจสถานการณ์ได้พอประมาณแล้ว เขาเตรียมตัวที่จะมาเมื่อใดกัน”
“ยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี เขาหวังว่าท่านจะเป็นผู้ตัดสินใจ!”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ตกลง! ให้เข้าตรงมาที่โรงประมูลหวางเฉิงของแคว้นหวงหลาน เมื่อถึงแล้วก็ให้ส่งคนมาแจ้งท่าน แล้วข้าจะไปที่นั่นทันที”
“โรงประมูลหวางเฉิง!” ราชินีหลานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
แต่อย่างไรก็ตามหากรู้ว่าท่านเหมยดูแลนางเป็นอย่างดี เรื่องทั้งหมดนี้ก็สมเหตุสมผลดีแล้ว
“ตกลง ข้าจะรีบนำข่าวดีนี้ไปบอกให้เขารู้ในทันที!”
ฝ่ายตรงข้ามรีบร้อนมาถึงอย่างเร่งด่วน เมื่อเขาได้รู้ว่าสถานที่รักษาคือโรงประมูลหวางเฉิงเขาก็มีความสงสัยว่ามันจะเป็นกับดักอยู่บ้าง แต่ทว่าในตอนนี้เขาไม่สามารถสนใจอะไรได้มากมายขนาดนั้นแล้ว
หากเป็นกับดักจริง ๆ เขาก็จะลากทั้งเมืองหลวงหวงหลานฝังไปพร้อมกับเขาด้วย
“มาแล้วหรือ! รวดเร็วใช้ได้เลยทีเดียว!” มู่เฉียนซีกล่าวด้วยรอยยิ้ม
แน่นอนว่าต้องแปลงโฉมก่อน ถึงแม้จะเป็นยาแปลงโฉมของนาง แต่ในตอนนี้มู่เฉียนซีก็ไม่อาจรับประกันได้ว่าจะสามารถตบตาสัตว์ประหลาดที่เก่าแก่เช่นนี้ได้หรือไม่
เช่นนั้นมู่เฉียนซีก็ได้เลือกใช้เล่ห์เหลี่ยมเดียวกัน คือการยืมใบหน้าของอาถิง
จิ่วเยี่ยยืนอยู่เบื้องหน้ามู่เฉียนซี คิ้วของเขาขมวดมุ่นจ้องมองเข้าไปในดวงตาทั้งคู่ของมู่เฉียนซี
สำหรับศาลานิรันดร์ เขาไม่ชอบใจมากที่สุด! และในตอนนี้หญิงสาวที่เขารักก็ยังมาใช้ใบหน้าของคนผู้นี้อีก!
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ทำไมหรือ? พอเห็นหน้าอาถิงแล้วไม่มีความสุขอย่างนั้นหรือ! ท่านไม่ชอบใจก็ไม่มีทางเลือก มันเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะใช้ใบหน้าของท่าน”
“ซีไม่จำเป็นต้องระวังมากเช่นนั้นก็ได้!” จิ่วเยี่ยกล่าว
“ข้ารู้ว่าเพียงแค่เปิดเผยตัวตนของท่านก็สามารถที่จะแก้ไขปัญหาได้แล้ว แต่ทว่าที่นี่อยู่ห่างจากคัมภีร์หมื่นคำสาปใกล้มากถึงเพียงนี้ พลังของท่านเก็บเอาไว้ต่อกรกับคำสาปนั้นยังจะดีเสียกว่า ข้าไม่อยากจะให้ท่านเสียพลังไปอย่างเปล่าประโยชน์”
“เอาเช่นนี้แหละ! ส่งข้าไปเถอะ! อย่างไรก็มียอดฝีมือคอยสนับสนุน เช่นนี้ถึงจะได้ให้ความรู้สึกเหมือนผู้วิเศษหน่อย!” มู่เฉียนซีกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“อื้ม!”
เหลยป้ากำลังรออยู่ในห้องส่วนตัวสุดหรูหรา และวันนี้ก็ไม่ใช่วันที่เปิดการประมูล ดังนั้นนอกจากสมาชิกภายในของโรงประมูลหวางเฉิงแล้ว ก็ไม่มีคนนอกเข้ามาได้ ซึ่งมันก็เงียบเชียบมากเป็นพิเศษอย่างเห็นได้ชัด
เหลยป้าเป็นคนที่ใจร้อนคนหนึ่ง รอเพียงแค่ชั่วขณะ ก็กลายเป็นผู้ชายที่ไม่มีความอดทนเสียแล้ว
“ที่จริงแล้วหมอปีศาจนั่นจะมาหรือไม่ หากไม่มาแล้วละก็ ข้าจะไปคุยกับแม่สาวน้อยหลานโยวนั่น…”
ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ก็รู้สึกได้ถึงพลังที่นางสะพรึงกลัวกำลังเข้ามาใกล้
ตูม!
ทั่วทั้งร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยพลังอัสนี และสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งกระจายออกไปโดยรอบ
ครืน!
จิ่วเยี่ยไม่ได้ปิดกั้นสายฟ้านี้ให้กับมู่เฉียนซี เนื่องจากมู่เฉียนซีหายไปในอากาศอย่างฉับพลัน และนางก็ได้เดินออกมาจากท่ามกลางพลังอัสนีที่น่าสะพรึงกลัวนั้น โดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย
เหลยป้าเบิกตากว้างเมื่อได้เห็นเด็กชายที่อยู่ในวังวนแห่งความบริสุทธิ์ที่เป็นราวกับเป็นวิญญาณเดินออกมาท่ามกลางสายฟ้าคนนั้น ทั้งยังมีรูปลักษณ์ที่วิจิตรงดงามเป็นอย่างมาก ที่สำคัญ พวกเขาเผ่าหงส์แม้จะถือได้ว่าเป็นผู้ที่งดงามแล้วก็ยังมิอาจเทียบเคียงได้เลย
ถึงแม้ว่าการโจมตีนั้นจะไม่ได้ปล่อยออกไปอย่างเต็มที่ แต่เขาก็ควรจะมีอาการบ้าง แต่นี่กลับไม่แสดงออกถึงความเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย ซึ่งนี่ไม่ใช่คนที่จะรับมือได้อย่างง่ายดายเลย
เหลยป้ากล่าวว่า “ท่านก็คือหมอปีศาจ!”
“ใช่แล้ว! เป็นข้าเอง!” มู่เฉียนซีกล่าวขึ้นมาอย่างหนักแน่น
นางเดินไปทางเหลยป้าแล้วกล่าวว่า “ให้ข้าได้ลองดูสภาพร่างกายของท่านหน่อย!”
มู่เฉียนซีกำลังตรวจเหลยป้า เมื่อตรวจสอบเรียบร้อยแล้วมู่เฉียนซีก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าขอบอกข่าวดีกับท่านก็แล้วกัน คำสาปนี้ ข้าสามารถแก้มันได้”
“เจ้าเป็นหนุ่มน้อยที่แปลกประหลาดจริง ๆ!” เหลยป้ากล่าวอย่างประเมิน
“เจ้าไม่เหมือนกับมนุษย์ แล้วก็ไม่ได้เหมือนกับคนของเผ่าคำสาป ทั้งยังไม่เหมือนกับคนของเผ่าสัตว์เทพของพวกข้าอีกด้วย ช่างให้ความรู้สึกสับสนวุ่นวายยิ่งนัก”
แววตาของมู่เฉียนซีสว่างวาบขึ้นมา เหลยป้าผู้นี้มีความช่างสังเกตที่ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ
แน่นอนว่าอาถิงไม่ใช่มนุษย์และก็ไม่ใช่สัตว์ร้าย แต่เขาเป็นมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ต่างหาก!
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ความเป็นมาของข้า ท่านเหลยป้าไม่จำเป็นต้องเจาะลึกถึงเพียงนั้นหรอก สิ่งที่สำคัญก็คือข้าสามารถที่จะแก้คำสาปให้ท่านได้ และทำให้ท่านกลับมามีชีวิตที่เป็นปกติได้อีกครั้ง เป็นเช่นนั้นไม่ใช่หรือ?”
“เช่นนั้น เจ้าต้องการสิ่งใดเป็นการตอบแทน?”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ได้ยินมาว่าที่เผ่าหงส์อัสนีของท่านมีสถานที่ฝึกฝนต้องห้ามแห่งหนึ่ง ที่มีชื่อเรียกว่าทะเลอัสนีทอง ข้าต้องการที่จะเข้าไปฝึกฝนอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหนึ่งเดือน ท่านว่าอย่างไร?”
สถานที่ต้องห้ามของเผ่าหงส์อัสนี ห้ามมิให้ผู้ใดเข้าไปได้!
ความจริงแล้วสถานที่แห่งนี้ก็ไม่ได้มีความพิเศษแต่อย่างใด เพียงแต่หากเผ่าอื่นก้าวเข้าไป ก็เหมือนกับว่าส่งไปตายเท่านั้น
ด้วยสถานะของเหลยป้าภายในเผ่า การที่จะให้สิทธิ์เช่นนี้กับมู่เฉียนซีก็ไม่ใช่เรื่องที่ใหญ่โตเลย!
ต้องรู้ว่าหากเหลยป้ากลับมาแข็งแรงได้อีกครั้ง สำหรับเผ่าหงส์อัสนีแล้วมีความสำคัญมากกว่ามาก
“เงื่อนไขนี้ไม่มีปัญหา แต่ทว่าคำขอของเจ้าที่ให้มาไม่ง่ายเกินไปหน่อยหรือ เมื่อเทียบกับสิ่งที่เจ้าทำแล้วมันไม่คุ้มค่าและไม่เท่าเทียมเอาเสียเลย”
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “รอหลังจากที่ข้าแก้คำสาปให้ท่านได้ก่อน ท่านก็จะรู้ว่าที่จริงมันเท่าเทียมกันที่สุดแล้ว”
คำสาปนี้ของเหลยป้านั้นแก้ไม่ยากเลย และไม่จำเป็นที่จะต้องออกไปหาวัสดุข้างนอกแต่อย่างใด เนื่องจากที่นางมีครบหมดแล้ว
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ท่านเหลยป้า ท่านนอนลงก่อนเถอะ! เพียงไม่นานก็เสร็จแล้ว”
“อื้ม!”
เพียงไม่นาน เหลยป้าก็ได้เห็นหนุ่มน้อยที่มีดวงตาสีเขียวอันมีเสน่ห์ราวกับจะยั่วยวนนี้ใช้พลังวิญญาณที่น่าหวาดกลัวกับเขา จากนั้นก็วาดเค้าโครงที่แปลกประหลาดของคำสาปที่ไม่อาจเข้าใจได้ออกมา
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ไป!”
อักขระคำสาปไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขาทีละชั้น และหลังจากนั้นเพียงไม่นานคำสาปที่อยู่ภายในร่างกายของเขาก็ได้ถูกกำจัดออกไป
และทุกส่วนที่อยู่ภายในร่างกายของเขาก็ดูเหมือนกับว่าจะได้รับการเกิดใหม่ หลังจากที่โดนคำสาปความรู้สึกนี้เป็นเรื่องที่เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดเลยด้วยซ้ำ
การแก้คำสาปในครั้งนี้รวดเร็วเป็นอย่างมาก มู่เฉียนซีหยิบขวดยาออกมาขวดหนึ่งพลางกล่าวว่า “นี่คือยาที่เอาไว้ปรับสภาพร่างกายของท่านถือว่าข้ามอบให้เป็นของขวัญก็แล้วกัน”
เวลานี้เหลยป้าดีใจอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง เขากล่าวพลางหัวเราะไปพลางว่า “ท่านหมอปีศาจเก่งกาจอย่างที่คาดไว้จริง ๆ ชื่อเสียงช่างสมดั่งคำร่ำลือเสียจริง! เรื่องที่ท่านจะไปทะเลอัสนีทองของข้า ไม่ทราบว่าท่านจะเดินทางเมื่อใดหรือ?”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “รอให้ข้าได้ช่วยคนอีกสองสามคนก่อน ข้าคิดว่าน่าจะไปในอีกไม่ช้า”
“เช่นนั้นก็ดี! หากเป็นเช่นนั้นข้าจะรอท่านที่แคว้นหวงหลาน” ท่าทีของเขานอบน้อมและจริงใจเป็นอย่างมาก
เจ้าพวกสารเลวอย่างเผ่าคำสาปเหล่านั้นไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมที่จะแก้คำสาปให้พวกเขาเสียที ในตอนนี้มีคนอย่างท่านหมอปีศาจที่ใช้เวลาไปเพียงหนึ่งในสี่ของเวลาหนึ่งถ้วยชาเท่านั้น ก็สามารถจัดการได้อย่างง่ายดายแล้ว
“ท่านเหลยป้า หลังจากที่ทำการแก้คำสาปแล้วจะต้องพักผ่อนให้มาก! ข้าขอตัวก่อน!”
หลังจากที่มู่เฉียนซีกล่าวจบ จิ่วเยี่ยก็นำนางออกไปในทันที
พาซีกลับไปให้เร็วที่สุด จากนั้นจะได้ให้ซีเปลี่ยนกลับไปเป็นหน้าตาเดิมเสียที
เหลยป้ารู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก “สมแล้วที่เป็นท่านหมอปีศาจ ผู้คุ้มกันที่อยู่ข้างกายคนนั้นไม่คาดคิดเลยว่าจะลึกเกินหยั่งถึงเช่นนี้! คนแบบนี้ หวังแค่ว่าอย่าให้เป็นศัตรูด้วยจะดีที่สุด!”
หลังจากที่มู่เฉียนซีกลับมาแล้ว หลานเนี้ยนหลี่ก็กล่าวว่า “เป็นเช่นไรบ้าง?”
“จัดการได้อย่างสมบูรณ์เลย!”
มู่เฉียนซีอยู่ที่แคว้นหวงหลานได้อย่างคุ้มค่าเป็นอย่างมาก ได้ฝึกฝนการถอนคำสาป ทั้งยังได้สอนหนังสืออยู่ที่โรงเรียน ยิ่งกว่านั้นคือได้ฝึกฝนอีกด้วย
เนื่องจากว่ามีผู้ที่ต้องการให้แก้คำสาปมากขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนหน้านี้คนที่มาหามู่เฉียนซีก็มีไม่น้อย และนี่ก็เป็นสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเผ่าคำสาปได้
ราชินีหลานจึงกล่าวว่า “แม่นางมู่ ท่านจะต้องระวังให้มาก! คนของเผ่าคำสาปจะต้องไม่วางมืออย่างแน่นอน!”
Comments