คำพูดที่นุ่มนวลของเขา เต็มไปด้วยความกังวล แต่ช่างเข้ากับใบหน้าที่เคร่งขรึมและดวงตาสีเข้มของเขา ทำให้ทุกอย่างกลายเป็นยากที่จะต้านทานได้

ซูย้าวหดร่างเล็กๆ อย่างทำอะไรไม่ได้ อยากจะปล่อยวางความรู้สึกมีตัวตนให้มากที่สุด

ตอนนี้ร่างกายของเธอไม่เหมาะ ปวดท้องยากที่จะทนไหว ไร้เรี่ยวแรงใดๆ ที่จะต่อต้านเขาอย่างแท้จริง ได้เพียงปล่อยให้เขากอดตนอยู่แบบนี้ ลูบคลำท้อง

แต่กระนั้น ไม่รู้ว่ายาออกฤทธิ์ หรือว่าเธอเพลียแล้วจริงๆ ท่ามกลางความไม่รู้เนื้อรู้ตัว ก็ปิดตาลงแล้วหลับไป

ค่ำคืนอันยาวนาน พริบตาเดียวก็ผ่านพ้นไป

ค่ำคืนไร้ความฝันที่หาได้ยาก หลับสนิทจนกระทั่งฟ้าสาง เมื่อเธอลืมตาขึ้น สติสัมปชัญญะในสมองก็ค่อยๆ รวมตัวกัน รีบลุกขึ้นโดนไม่รู้ตัว เห็นว่าข้างกายว่างเปล่าไร้คนอยู่นานแล้ว ใจที่แขวนไว้สูง ถึงคลายลงเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทุกครั้งที่อยู่กับเขาตามลำพัง เธอมักจะมีความรู้สึกที่ซับซ้อนอย่างประหลาด

ผู้ชายอย่างลี่เฉินซี เขายอดเยี่ยมเกินไป และมีความดำรงอยู่ที่แข็งแกร่งมาก แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ก็ให้ความรู้สึกที่ทำให้คนอยากที่จะสนใจและพยายามที่จะไล่ตามอยู่ตลอดเวลา

ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่เธอจะสับสนมาก รู้ทั้งรู้ว่าเขาอันตรายมาก ตัวเองควรจะอยู่ให้ห่าง แต่กลับถูกเขายุแหย่เป็นระยะๆ ทำให้ใจเธอแทบจะว้าวุ่น…..

ความคิดเธอขึ้นๆ ลงๆ สติล่องลอย แม้กระทั่งประตูห้องถูกคนผลักออกเมื่อไหร่ ก็ยังไม่รู้เรื่อง จนเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ๆ ตัว โน้มตัวใช้มือข้างหนึ่งดึงแก้มเธอขึ้นมา ถึงสะดุ้งด้วยความตกใจ

"คิดถึงฉันอยู่เหรอ?" น้ำเสียงที่แผ่วเบาของเขา ดึงดูดเผยความมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น

ซูย้าวตกใจอย่างควบคุมไม่ได้ ผู้ชายคนนี้กลายเป็นพยาธิตัวกลมในท้องเธอไปแล้วเหรอ?!

ชายหนุ่มยิ้ม นิ้วมือแข็งกระด้างลูบไล้แก้มของเธอ "หน้าแดงนี่ เป็นไข้เหรอ?"

ขณะที่พูด เขาก็ยื่นมือออกไปอังหน้าผากเธอ ลองวัดอุณหภูมิ ไม่รอให้เขาได้ผลลัพธ์ ซูย้าวก็รีบผลักเขาออก "เปล่า ฉันไม่ได้ไข้ขึ้น!"

ลี่เฉินซีพยักหน้าเบาๆ ยังคงเผยรอยยิ้มในแววตา "ถ้างั้นก็เงี่ยน"

คำพูดที่นุ่มนวลของเขา เต็มไปด้วยความกังวล แต่ช่างเข้ากับใบหน้าที่เคร่งขรึมและดวงตาสีเข้มของเขา ทำให้ทุกอย่างกลายเป็นยากที่จะต้านทานได้

ซูย้าวหดร่างเล็กๆ อย่างทำอะไรไม่ได้ อยากจะปล่อยวางความรู้สึกมีตัวตนให้มากที่สุด

ตอนนี้ร่างกายของเธอไม่เหมาะ ปวดท้องยากที่จะทนไหว ไร้เรี่ยวแรงใดๆ ที่จะต่อต้านเขาอย่างแท้จริง ได้เพียงปล่อยให้เขากอดตนอยู่แบบนี้ ลูบคลำท้อง

แต่กระนั้น ไม่รู้ว่ายาออกฤทธิ์ หรือว่าเธอเพลียแล้วจริงๆ ท่ามกลางความไม่รู้เนื้อรู้ตัว ก็ปิดตาลงแล้วหลับไป

ค่ำคืนอันยาวนาน พริบตาเดียวก็ผ่านพ้นไป

ค่ำคืนไร้ความฝันที่หาได้ยาก หลับสนิทจนกระทั่งฟ้าสาง เมื่อเธอลืมตาขึ้น สติสัมปชัญญะในสมองก็ค่อยๆ รวมตัวกัน รีบลุกขึ้นโดนไม่รู้ตัว เห็นว่าข้างกายว่างเปล่าไร้คนอยู่นานแล้ว ใจที่แขวนไว้สูง ถึงคลายลงเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทุกครั้งที่อยู่กับเขาตามลำพัง เธอมักจะมีความรู้สึกที่ซับซ้อนอย่างประหลาด

ผู้ชายอย่างลี่เฉินซี เขายอดเยี่ยมเกินไป และมีความดำรงอยู่ที่แข็งแกร่งมาก แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ก็ให้ความรู้สึกที่ทำให้คนอยากที่จะสนใจและพยายามที่จะไล่ตามอยู่ตลอดเวลา

ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่เธอจะสับสนมาก รู้ทั้งรู้ว่าเขาอันตรายมาก ตัวเองควรจะอยู่ให้ห่าง แต่กลับถูกเขายุแหย่เป็นระยะๆ ทำให้ใจเธอแทบจะว้าวุ่น…..

ความคิดเธอขึ้นๆ ลงๆ สติล่องลอย แม้กระทั่งประตูห้องถูกคนผลักออกเมื่อไหร่ ก็ยังไม่รู้เรื่อง จนเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ๆ ตัว โน้มตัวใช้มือข้างหนึ่งดึงแก้มเธอขึ้นมา ถึงสะดุ้งด้วยความตกใจ

"คิดถึงฉันอยู่เหรอ?" น้ำเสียงที่แผ่วเบาของเขา ดึงดูดเผยความมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น

ซูย้าวตกใจอย่างควบคุมไม่ได้ ผู้ชายคนนี้กลายเป็นพยาธิตัวกลมในท้องเธอไปแล้วเหรอ?!

ชายหนุ่มยิ้ม นิ้วมือแข็งกระด้างลูบไล้แก้มของเธอ "หน้าแดงนี่ เป็นไข้เหรอ?"

ขณะที่พูด เขาก็ยื่นมือออกไปอังหน้าผากเธอ ลองวัดอุณหภูมิ ไม่รอให้เขาได้ผลลัพธ์ ซูย้าวก็รีบผลักเขาออก "เปล่า ฉันไม่ได้ไข้ขึ้น!"

ลี่เฉินซีพยักหน้าเบาๆ ยังคงเผยรอยยิ้มในแววตา "ถ้างั้นก็เงี่ยน"

ซูย้าวเองก็มีความสุข นั่งลงทานอาหารเงียบๆ

หลังจากกินข้าวง่ายๆ แล้ว เด็กทั้งสองก็ถึงเวลาเข้าเรียนเช่นกัน ซีซีกับลี่หมิงแยกย้ายกันไปสะพายกระเป๋าหนังสือ กระโดดโลดเต้นล้อมรอบซูย้าว "คุณแม่ วันนี้พวกเรามีเทศกาลศิลปะ ผู้ปกครองสามารถเข้าร่วมได้ คุณแม่ก็จะมา ใช่ไหม?"

"เอ่อ……" ซูย้าวหน้าแข็งทื่อด้วยความลำบากใจ คุกเข่าลงตรงหน้าเด็กทั้งสอง "เทศกาลศิลปะเหรอ! แล้วพวกหนูมีโปรแกรมอะไรบ้างล่ะ?"

ลี่หมิงคว้าแขนของเธอ "คุณแม่ไปก็จะรู้เองไม่ใช่เหรอ? ไปเถอะ ไปนะ……"

ซีซีเองก็คว้าแขนอีกข้างของเธอ ออดอ้อนเป็นเด็กไม่หยุด

ซูย้าวถูกเด็กสองคนนี้ออดอ้อนจนไร้หนทาง แต่ก็ไม่ได้ตอบตกลง เพียงแค่พูดว่า "ซีซีจ้ะ เมื่อวานนี้น้าช่วยหนูเตรียมชุดออกงานไปแล้ว แล้วยังมีชุดครอบครัวอีก ถึงตอนนั้นซีซีต้องใส่ชุดนั้นกับคุณพ่อนะ!"

ซีซีกลับรู้สึกผิดหวัง "ไม่ได้เตรียมของคุณแม่ไว้เหรอคะ?"

"คือว่า….." ซูย้าวพยายามเค้นสมองคิด เธอจำได้ว่าตนเองเตรียมไว้หลายชุด เพราะไม่ค่อยแน่ใจไซส์ของลี่เฉินซี จึงรีบพูดขึ้น "น้าเตรียมไว้หลายชุดเลย! หนูกับคุณพ่อเลือกใส่ได้ตามสบายเลยจ่ะ!"

พูดจบ เธอก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่ชายหนุ่มที่อยู่ไม่ไกลด้วยความกระฉับกระเฉง ในสมองจินตนาการภาพเขาสวมใส่ชุดครอบครัวนั้น คาดว่าคงจะ…..ทำให้บรรยากาศคึกคักทีเดียว!

ถ้ามีคนสามารถถ่ายรูปไว้ได้ แล้วโพสลงบนอินเตอร์เน็ต จะต้องได้รับความนิยมมากแน่นอน!

เธอเกลี้ยเกล่อมเด็กทั้งสองคนขึ้นรถไปอย่างเอาใจใส่ มองส่งรถของพวกเขาห่างออกไปเรื่อยๆ ในสมองของซูย้าวยังคงหมกมุ่นเรื่องชุดครอบครัว ทันใดนั้นก็มีแรงบางอย่างมาจากด้านข้าง ทำให้เธอตกใจ

คำพูดที่นุ่มนวลของเขา เต็มไปด้วยความกังวล แต่ช่างเข้ากับใบหน้าที่เคร่งขรึมและดวงตาสีเข้มของเขา ทำให้ทุกอย่างกลายเป็นยากที่จะต้านทานได้

ซูย้าวหดร่างเล็กๆ อย่างทำอะไรไม่ได้ อยากจะปล่อยวางความรู้สึกมีตัวตนให้มากที่สุด

ตอนนี้ร่างกายของเธอไม่เหมาะ ปวดท้องยากที่จะทนไหว ไร้เรี่ยวแรงใดๆ ที่จะต่อต้านเขาอย่างแท้จริง ได้เพียงปล่อยให้เขากอดตนอยู่แบบนี้ ลูบคลำท้อง

แต่กระนั้น ไม่รู้ว่ายาออกฤทธิ์ หรือว่าเธอเพลียแล้วจริงๆ ท่ามกลางความไม่รู้เนื้อรู้ตัว ก็ปิดตาลงแล้วหลับไป

ค่ำคืนอันยาวนาน พริบตาเดียวก็ผ่านพ้นไป

ค่ำคืนไร้ความฝันที่หาได้ยาก หลับสนิทจนกระทั่งฟ้าสาง เมื่อเธอลืมตาขึ้น สติสัมปชัญญะในสมองก็ค่อยๆ รวมตัวกัน รีบลุกขึ้นโดนไม่รู้ตัว เห็นว่าข้างกายว่างเปล่าไร้คนอยู่นานแล้ว ใจที่แขวนไว้สูง ถึงคลายลงเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทุกครั้งที่อยู่กับเขาตามลำพัง เธอมักจะมีความรู้สึกที่ซับซ้อนอย่างประหลาด

ผู้ชายอย่างลี่เฉินซี เขายอดเยี่ยมเกินไป และมีความดำรงอยู่ที่แข็งแกร่งมาก แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ก็ให้ความรู้สึกที่ทำให้คนอยากที่จะสนใจและพยายามที่จะไล่ตามอยู่ตลอดเวลา

ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่เธอจะสับสนมาก รู้ทั้งรู้ว่าเขาอันตรายมาก ตัวเองควรจะอยู่ให้ห่าง แต่กลับถูกเขายุแหย่เป็นระยะๆ ทำให้ใจเธอแทบจะว้าวุ่น…..

ความคิดเธอขึ้นๆ ลงๆ สติล่องลอย แม้กระทั่งประตูห้องถูกคนผลักออกเมื่อไหร่ ก็ยังไม่รู้เรื่อง จนเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ๆ ตัว โน้มตัวใช้มือข้างหนึ่งดึงแก้มเธอขึ้นมา ถึงสะดุ้งด้วยความตกใจ

"คิดถึงฉันอยู่เหรอ?" น้ำเสียงที่แผ่วเบาของเขา ดึงดูดเผยความมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น

ซูย้าวตกใจอย่างควบคุมไม่ได้ ผู้ชายคนนี้กลายเป็นพยาธิตัวกลมในท้องเธอไปแล้วเหรอ?!

ชายหนุ่มยิ้ม นิ้วมือแข็งกระด้างลูบไล้แก้มของเธอ "หน้าแดงนี่ เป็นไข้เหรอ?"

ขณะที่พูด เขาก็ยื่นมือออกไปอังหน้าผากเธอ ลองวัดอุณหภูมิ ไม่รอให้เขาได้ผลลัพธ์ ซูย้าวก็รีบผลักเขาออก "เปล่า ฉันไม่ได้ไข้ขึ้น!"

ลี่เฉินซีพยักหน้าเบาๆ ยังคงเผยรอยยิ้มในแววตา "ถ้างั้นก็เงี่ยน"