บทที่ 64 แกกล้าข่มขู่​ฉัน

อานโล๋ยกมือขึ้น​มารวบผมที่บังอยู่ตรงหน้า​ เผยหน้าตาที่เป็นมิตร​ออกมา​ ถึงแม้​อายุเยอะ​แล้ว​ก็​ตาม แต่ดูออกว่า ตอนเป็นสาวๆต้องเป็นหญิงสาว​ที่​สวยสดงดงาม​คนนึงเลยทีเดีย​ว

เธอจับมือของซูย้าวและให้เธอนั่งอยู่ใกล้ๆตัวเอง ปฏิกิริยา​ของอานโล๋ในวินาที​นี้​ เต็มไปด้วย​เป็นกันเอง และรอยยิ้ม​ที่​ใจดี ยิ่งทำให้ซูย้าวไม่น่าเชื่อ​

อานโล๋กลับจับมือของเธอไว้ ลูบจับแก้มของลูกสาว พูดอย่างอ่อนโยน​ว่า "เด็กโง่ เมื่อสักครู่​ทำให้ลูกตกใจกลัวสินะ！อย่ากลัวนะลูก​ แม่ต้องการไล่พวกเธอออกไป！"

ซูย้าวยังคงอึ้ง ท่าทางของแม่เมื่อสักครู่​ แตกต่าง​จากตอนนี้​อย่างกับคนละ​คน​ เธอจำเป็น​ต้องแยกแยะ​ถึงจะเชื่อ

"แม่ไม่ได้บ้าจริงๆ！" อานโล๋อ้าแขนทั้งคู่​ออกมา​ กอดเธอไว้ในอ้อมกอด​" ทำไมแม่จะจำลูกสุดที่รัก​ของ​แม่ไม่ได้หล่ะ？ย้าวย้าว ลูกเป็นหนึ่งเดียว​ของ​แม่นะ………"

พูดจาอยู่​ กำแพงที่สร้างขึ้น​มา​จากใจของซูย้าว พังทลาย​ลง​ไป​ทันทีทันใด​ น้ำตาก็ไหลตามลงมาด้วย เวลาเพียงแค่สั้นๆ แล้วก็ไหลลงมาถึงแก้ม

อานโล๋กลับปล่อยเธอ ยกมือขึ้น​มาเช็ดน้ำตาที่แก้มของเธอ" เด็กดี อย่าร้องสิลูก แม่ไม่เป็นไร​นะ​คะ​！"

ผู้​เป็นแม่ ไม่ได้ดูแล​ลูก​ดีๆ และไม่ได้ให้เธอเติบโต​อยู่ข้างๆตัวเองอย่างมีความสุข​ นี่เป็นสิ่งที่แม่ทุกคนเสียใจและเสียดาย

สำหรับอานโล๋แล้ว ตัวเองในตอนนี้​ ยังกลายเป็นอุปสรรค​ที่ขัดขวาง​ชีวิต​ลูก ถูก​คนควบคุมเอาไว้​ในกำมือ และใช้ ตัวเองขมขู่ซูย้าวอีกด้วย เธอยิ่งรู้สึก​ผิด ช่วงนี้ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวเท่านั้นที่อยากฆ่าตัวตาย​เหลือเกิน​ แต่ว่าเคลื่อนไหว​ทุกครั้ง เธอก็ลังเล​ซะแล้ว………."

เธอคิดถึง​ลูกสาว ต้องการเจอกับซูย้าวอีกครั้ง ต่อให้แค่ไกลๆก็ตาม ได้เห็​นสักครั้งก็ยังดี

" วันหลัง​อย่ามาอีก！ที่แบบนี้​ ลูกมาทำไม？แม่ไม่เป็นไร​ ไม่ตายหรอก วันหลัง​อย่าสนใจแม่อีก！"อานโล๋อดทนความเศร้า​ศอกเสียใจเอาไว้ และพูด​ออกมา​อย่างใจร้ายใจดำ

ซูย้าวกลับส่ายหน้าติดต่อ​กัน เธอจะละเลย​แม่แบบไม่สนใจใยดีได้ไง

เธอใช้ภาษา​มือพูดว่า "แม่คะ หนูขาดแม่ไม่ได้ค่ะ แม่วางใจนะคะ หนูจะหาทุกวิถีทาง​เพื่อช่วยแม่ออกไป！"

แต่ว่าภาษามือยังพูดไม่ทันจบเลย ก็ถูกอานโล๋ห้ามเอาไว้แล้ว น้ำตาที่เสียใจปกปิดสายตาของเธอจนมิดชิด​ กอดลูกสาวพูดว่า​ "เด็กโง่ของแม่ ทำไมลูกยังพูดไม่ได้อีกหล่ะ? ตอนที่แม่คลอดลูก​ ลูกแข็งแรง​สุดๆ ทำไมถึงกลายเป็น​แบบนี้​ไปได้？" 

หลังจาก​ซูย้าวกลายเป็นไบ้ อานโล๋รับไม่ได้และไม่อาจเข้าใจที่สุด เธอคิดอยู่วินาที​ว่าจะรักษา​กล่องเสียงของลู​กสาวยังไง​ และต้องการจะฟื้นฟู​สายเสียงของซูย้าว กลับมาให้ได้

 นี่ก็เป็นอีกหนึ่งสาเหตุ​ที่ทำไมซัวฉ่ายลี่ต้องบังคับ​และขังเธอเอาไว้แบบลับๆ ถ้าหาก​เสียงของซูย้าวฟื้นฟู​กลับมา เรื่องราวตอนนั้น​ ก็ไม่ใช่ความลับอีกแล้ว​！

ซูย้าวก็รู้จุดนี้ดี จึงไม่ได้เคลื่อนไหวใน​เร็วๆนี้​ สรุป​ ฟังคำสั่งและทำตามคำสั่งของแม่ลูกซัวฉ่ายลี่ เหมือนกับหุ่นเชิด​ที่ถูก​คนควบคุมเอา​ไว้ ไม่มี​อิสระ​

ซูย้าวมองดูแม่ แค่ยิ้มแย้ม​ จากนั้น​ก็ใช้ภาษา​มือพูดว่า "หนูไม่เป็นไร​ค่ะ​ แม่คะ แม่รู้มั๊ย​คะ? หนูคลอดลูก​คนนึง เป็นเด็กผู้ชาย​คะ ชื่อว่า​ลี่เจิ้ง เขาน่ารักมาก ครั้งหน้า​หนูจะพาเขามาเยี่ยม​ท่านนะคะ！"

อานโล๋อึ้งเล็ก​น้อย "ลูกคลอดลูก​แล้ว? ลูก​กับลี่เฉินซีมีลูก​ด้วยกันแล้ว！"

เธอพยักหน้า​

เหมือนกับเป็นความฝัน ที่​ได้แต่งงาน​กับผู้ชาย​ที่​ชอบมาตั้งเเต่​เด็ก​ ยังคลอดลูก​ให้​กับ​เขาอีกด้วย สำหรับซูย้าว ไม่กล้าจินตนาการ​เลยสักนิด​

หลัง​จากอานโล๋มีปฏิกิริยา​ จับมือของเธออย่างตื่นตระหนก​ "วันหลัง​ลูกอย่ามาอีกนะ！ลูกกับลี่เฉินซีใช้ชีวิต​ด้วยกัน​ดีๆนะ อบรมสั่งสอน​ลูก​ดีๆ หาเวลารักษา​กล่องเสียงนะลูก！ย้าวย้าว กล่องเสียงลูกต้องฟื้นกลับมานะคะ​ลูกไม่ได้เป็นใบ้นะ！"

 ซูย้าวกลับมองแม่แบบซื่อบื้อ​ ฟังเธอพูดอีกว่า "อย่ากังวล​แม่อีกเลย และไม่ต้องยอมรับการข่มขู่​ของซัวฉ่ายลี่อีก ซูย้าว ฟื้นกลับไปเป็นคนเดิมที่ลูกเป็นตั้งแต่แรกเถอะ​ ตั้งแต่เด็​กลูก​ไม่ใช่คนขี้ขลาด​ ลูกช่วยเหลือ​ตัวเอง และยืนหยัด​ ที่สำคัญฉลาดเฉลียว​สุดๆ ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่​ของตัวเอง​เถอะ！มีแต่ลูกมีความสุข​เท่านั้น แม่ถึงจะวางใจและสบายใจ​！"

 ฟังคำพูด​ของอานโล๋ รู้สึก​ว่ามีความหมาย​อื่นแฝงอยู่ ที่สำคัญยิ่งฟังยิ่งรู้สึก​ว่า……….เหมือนกับคำสั่งเสีย！

 ซูย้าวจับมือของแม่แน่นๆแบบทำตัวไม่ถูก​ ส่ายหัวอย่างไม่ขาดสาย​ และใช้ภาษา​มือพูดว่า​" แม่คะ ถ้าหาก​ไม่มีแม่ ถ้างั้นทุกอย่าง​ สำหรับหนูแล้ว ล้วนไม่มีความหมาย​！"

"แม่คะ ถ้าหาก​แม่ไม่อยู่​แล้วจริงๆ หนูก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่​อีกต่อไปแล้ว！พ่อจากไปแล้ว แม่อย่าทิ้งหนู​ไปไหนอีกเลยนะคะ ได้ไหมค๊ะ​？"

ได้ยินลูกพูดเช่นนี้ อานโล๋เจ็บเหมือนถูก​มีดแทงใจ​ ขณะที่​รับปากกับเธอ และยังกอดซูย้าวไว้อีกด้วย

แม่ลูกกอดกันร้องห่มร้องไห้​อย่างเจ็บปวดรวดร้าว​ อานโล๋ยังพูด​อีกว่า" เราสองแม่​ลูก​ทำไมถึงกลายเป็น​น่าอนาถ​แบบนี้？เด็กโง่ แม่หวังให้ลูกมีความสุขนะ！"

 ซูย้าวกลับรับรอง​กับแม่ ตัวเองต้องมีความสุขอย่างแน่นอน​ ต้องมีแน่นอน​！

ก่อนอื่นลูกต้องให้ลี่เฉินซีเชื่อใจลูก ยังต้องให้เขาเชื่อฟังลูก มีแต่แบบนี้​ ลูกถึงจะมีแรงไปต่อสู้​กับ​สามีภรรยาซัวฉ่ายลี่เซียวควน！" อานโล๋กำชับ

เธอยิ้มแย้ม​อย่างนิ่งๆ เธอไม่ต้องการให้​เขาเชื่อฟัง​ เธอต้องการ​เขารักเธอต่างหาก​！

นี่เป็นความหวัง​ตั้งแต่เด็​กของซูย้าว ต้องมีสักวัน เธอต้องให้ความหวัง​นี้ปรากฏ​เป็น​ความจริง​

ได้ยินเสียงเท้าเดินข้างนอก อานโล๋ส่งสายตาให้กับลูกสาวทันที ตัวเองขยี้ผมที่ยาวเหยียด​แบบมั่วๆ และนอนแกล้งบ้าอยู่​บนเตียงนอน​

พยาบาล​และซูหยวนที่เข้ามา มองเห็น​อานโล๋เป็นหน้าตาแบบนี้ ก็พูดว่า "เอาหล่ะ คุณ​ก็ได้เจอแล้ว！เธอได้บ้าไปแล้ว และจำคุณ​ไม่ได้ด้วย ควรกลับได้แล้ว！"

ซูย้าวยังอยากอยู่กับแม่อีกสักพัก​ แต่ก็ไม่อยากให้เรื่องแกล้งบ้าถูก​เปิดเผย​ ได้แต่มองหน้าแม่ลึกๆ และจากไปกับซูหยวน

  ระหว่าง​ทางกลับบ้าน​ สีหน้า​ซูย้าวเข้มขรึม​ ชัดเจนมากเรื่องในใจหนักหน่วง​เหลือเกิน​

ซูหยวนเหลือบเห็นหน้าตา​เธอแบบนี้ กลับอารมณ์​ดี พูดแบบมีความสุข​อยู่​บนความทุกข์​คนอื่นว่า "ความจริงนะ ก็ใช่ว่าไม่อยากให้คุณ​เจอเธอ ก็แค่กังวล​ว่า​คุณ​เจอหน้าตาที่บ้าๆบอๆของเธอแล้วจะกลัว เราก็หวังดีกับคุณ​นะ！"

 คำพูดที่ไม่มีหัวจิตหัวใจแบบนี้ก็พูดออกมา​ได้​ ซูย้าวเลื่อมใส​ในความหน้าด้านของผู้หญิ​งคนนี้จริงๆ หน้าด้านแบบสุดๆ！

 "เป็นไง? ตอนนี้เห็นหน้าตาที่บ้าๆบอๆของเธอแล้วสินะ รู้สึก​ยังไงหล่ะ? "ซูหยวนยังคงได้ใจ น้ำเสียงมีร่องรอยของ​การประชดประชัน​

 ซูย้าวหันแก้มข้างๆมามองเธอ สายตาที่เย็นชามองไปที่เธอ ใช้ภาษา​มือพูดไปหลายคำ "ทำไมแม่ฉันถึงกลายเป็น​แบบ​นี้?"

 รู้สึก​ได้ถึงคำถามที่สงสัยของเธอ ซูหยวนอึ้งเล็กน้อย ถัดมาก็พูด​ว่า" แกหมายความ​ว่าไง? อานโล๋บ้าหรือไม่บ้า เกี่ยว​อะไรกับฉัน！"