บนทางเดินขนาดใหญ่ มีเด็กและผู้ปกครองจำนวนไม่น้อยมารวมตัวกัน

เนื่องจากเป็นเทศกาลงานศิลปะของโรงเรียน ตามทางเดินจึงมีการจัดแสดงงานฝีมือของเด็กๆมากมาย มีทุกชนิดทุกแบบ มีงานแกะสลักรูปทรงสัตว์ และงานแกะสลักรูปทรงที่ไม่รู้จัก มีภาพวาดของเด็กๆ ทั้งยังมีหัตถกรรมของเล่น

ผู้ปกครองสองสามคน ร่วมชมทีละอย่างตามลำดับ พร้อมกับเด็กๆและคุณครู

มีคนบังเอิญเห็นฉากนี้หน้าประตูห้องน้ำ ไม่นานนัก สายตาของทุกคนก็มาตกอยู่ที่ครอบครัวนี้ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ทุกคนก็หัวเราะออกมา

ถึงแม้ผู้คนจะหัวเราะ แต่ไม่ว่าคนที่มองอยู่นั้นจะสวมใส่ชุดแปลกประหลาดและดึงดูดสายตาคนขนาดไหน เมื่อคิดๆแล้วว่าอาจจะเป็นความคิดของเด็ก ก็แน่นอนว่าต้องหัวเราะเป็นธรรมดา

แต่ว่า ใบหน้าหล่อเหลาของลี่เฉินซี มีสีหน้ามืดครึ้มมาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ สายตาที่เย็นชาของเขากวาดไปทั่วใบหน้าของคนหลายคนที่อยู่ข้างๆ แน่นอนว่าสีหน้าของหวางอี้ต้องตึงขึ้นมาทันที และยังใช้มือไปดันผู้ช่วยตัวน้อยที่อยู่ข้างๆแบบไม่รู้ตัว

ทั้งสองรู้ในใจทันที รีบหุบยิ้มทำหน้านิ่ง

แต่ทางด้านซูย้าวที่อยู่กับลูกทั้งสองลี่เจิ้งและลี่หมิง กลับไม่สนใจสายตาเย็นๆคู่นั้นของเขา เธอหัวเราะจนแทบจะเป็นลม

ทั้งๆที่ลี่เจิ้งกับลี่หมิง หรือแม้แต่ซูย้าวก็สวมใส่ชุดแบบนี้เหมือนกัน ที่ไม่เหมือนกัน ก็มีแค่การออกแบบของดอกไม้บนใบหน้าเท่านั้น

ของลี่เฉินซีกับซูย้าวเป็นดอกเก๊กฮวยสองดอก

ส่วนของลี่หมิงกับลี่เจิ้ง กลับเป็นดอกกุหลาบที่น่ารักและสวยงามสองดอก แต่เมื่อเทียบกันแล้ว ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนัก

ถึงจะเป็นแบบนั้น เมื่อสวมใส่อยู่บนตัวของทั้งสามคน ก็เห็นได้ชัดเลยว่าดูดีมาก แต่สำหรับลี่เฉินซีที่ได้เปรียบด้านความสูง เมื่อสวมใส่ชุดนี้ แล้วยังพาสามแม่ลูกที่หัวเราะไม่หยุดกลับไปยังหอประชุม ก็ไม่เพียงแต่เด็กที่อยู่รอบข้างที่มองมา ขนาดพวกคุณครูยังมองค้าง

เด็กบางคนยังเล็กมาก พุ่งตรงมาข้างหน้าลี่เฉินซีโดยตรง "ดอกเก๊กฮวยของคุณลุงดูดีมากเลยครับ!"

"คุณลุงเป็นฮีโร่เก๊กฮวยเหรอครับ?"

บนทางเดินขนาดใหญ่ มีเด็กและผู้ปกครองจำนวนไม่น้อยมารวมตัวกัน

เนื่องจากเป็นเทศกาลงานศิลปะของโรงเรียน ตามทางเดินจึงมีการจัดแสดงงานฝีมือของเด็กๆมากมาย มีทุกชนิดทุกแบบ มีงานแกะสลักรูปทรงสัตว์ และงานแกะสลักรูปทรงที่ไม่รู้จัก มีภาพวาดของเด็กๆ ทั้งยังมีหัตถกรรมของเล่น

ผู้ปกครองสองสามคน ร่วมชมทีละอย่างตามลำดับ พร้อมกับเด็กๆและคุณครู

มีคนบังเอิญเห็นฉากนี้หน้าประตูห้องน้ำ ไม่นานนัก สายตาของทุกคนก็มาตกอยู่ที่ครอบครัวนี้ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ทุกคนก็หัวเราะออกมา

ถึงแม้ผู้คนจะหัวเราะ แต่ไม่ว่าคนที่มองอยู่นั้นจะสวมใส่ชุดแปลกประหลาดและดึงดูดสายตาคนขนาดไหน เมื่อคิดๆแล้วว่าอาจจะเป็นความคิดของเด็ก ก็แน่นอนว่าต้องหัวเราะเป็นธรรมดา

แต่ว่า ใบหน้าหล่อเหลาของลี่เฉินซี มีสีหน้ามืดครึ้มมาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ สายตาที่เย็นชาของเขากวาดไปทั่วใบหน้าของคนหลายคนที่อยู่ข้างๆ แน่นอนว่าสีหน้าของหวางอี้ต้องตึงขึ้นมาทันที และยังใช้มือไปดันผู้ช่วยตัวน้อยที่อยู่ข้างๆแบบไม่รู้ตัว

ทั้งสองรู้ในใจทันที รีบหุบยิ้มทำหน้านิ่ง

แต่ทางด้านซูย้าวที่อยู่กับลูกทั้งสองลี่เจิ้งและลี่หมิง กลับไม่สนใจสายตาเย็นๆคู่นั้นของเขา เธอหัวเราะจนแทบจะเป็นลม

ทั้งๆที่ลี่เจิ้งกับลี่หมิง หรือแม้แต่ซูย้าวก็สวมใส่ชุดแบบนี้เหมือนกัน ที่ไม่เหมือนกัน ก็มีแค่การออกแบบของดอกไม้บนใบหน้าเท่านั้น

ของลี่เฉินซีกับซูย้าวเป็นดอกเก๊กฮวยสองดอก

ส่วนของลี่หมิงกับลี่เจิ้ง กลับเป็นดอกกุหลาบที่น่ารักและสวยงามสองดอก แต่เมื่อเทียบกันแล้ว ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนัก

ถึงจะเป็นแบบนั้น เมื่อสวมใส่อยู่บนตัวของทั้งสามคน ก็เห็นได้ชัดเลยว่าดูดีมาก แต่สำหรับลี่เฉินซีที่ได้เปรียบด้านความสูง เมื่อสวมใส่ชุดนี้ แล้วยังพาสามแม่ลูกที่หัวเราะไม่หยุดกลับไปยังหอประชุม ก็ไม่เพียงแต่เด็กที่อยู่รอบข้างที่มองมา ขนาดพวกคุณครูยังมองค้าง

เด็กบางคนยังเล็กมาก พุ่งตรงมาข้างหน้าลี่เฉินซีโดยตรง "ดอกเก๊กฮวยของคุณลุงดูดีมากเลยครับ!"

"คุณลุงเป็นฮีโร่เก๊กฮวยเหรอครับ?"

หรือก็คือ การแต่งตัวของเขาทำเพียงเพื่อให้ความสุขแก่เด็กๆและผู้ปกครองเหล่านี้?!

ซูย้าวกลับเลิกคิ้วมองเขา "ตั้งใจดูการแสดงเถอะค่ะ คุณชายเก๊กฮวย!"

เธอตั้งใจพูดคำว่า 'เก๊กฮวย'ความหงุดหงิดที่ไม่รู้จะโต้ตอบยังไงถูกก่อตัวขึ้นมาทีละน้อย หันไปพยักหน้าใส่เธอซ้ำๆ ซูย้าวนะซูย้าว ดูเหมือนว่าการที่สูญเสียความทรงจำนี้ก็ถือว่าดี อย่างน้อย เธอก็ดูมีชีวิตชีวากว่าแต่ก่อนมาก

แต่ ความคิดที่หาเรื่องแปลกๆทำนี่มันอะไรกัน?!

ภายในงานเทศกาลศิลปะที่เต็มไปด้วยสีสัน ดอกไม้ไฟจำนวนมากถูกวางบนสนามเด็กเล่นของโรงเรียน เด็กๆร้องเพลงและเต้นรำ ผู้ปกครองก็พากันหัวเราะ เวลาทั้งวันดำเนินไปอย่างอบอุ่น

เมื่อเห็นว่าเป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว ครูก็ปล่อยนักเรียนทุกคน เด็กทุกคนต่างวิ่งเข้าไปหาพ่อแม่ของตัวเอง ผู้ปกครองได้เตรียมอาหารสำหรับปิกนิคไว้นานแล้ว บนผืนหญ้าเขียวขจีถูกปูทับด้วยผ้า ผู้ใหญ่และเด็กๆนั่งทานอาหารบนผ้าอย่างมีความสุข

ส่วนมากจะเป็นครอบครัวสามคน หรือไม่ก็ครอบครัวสี่คน ครอบครัวห้าหกคนก็มีบ้าง อย่างเช่นปู่ย่าตายายที่มา ทำทุกอย่างเพื่ออยู่กับเด็กๆ

มีเพียงทางนี้ ตระกูลลี่ที่อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ครอบครัวห้าคน เด็กสามคน ผู้ใหญ่สองคน มีอาหารที่หวางอี้จัดเตรียมด้วยตัวเอง หลังจากจัดวางแต่ละอย่างจนเสร็จ เด็กๆที่หิวแล้วก็เริ่มทานกันอย่างเร่งรีบ

ซูย้าวคอยคีบผัก แกะเปลือกกุ้ง และแยกกระดูกออกจากเนื้อให้เด็กๆ ดูแลเอาใจใส่เด็กๆอย่างทั่วถึง

มีเพียงลี่เฉินซี ที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่ด้านข้าง อยากสูบบุหรี่เพื่อบรรเทาอารมณ์ซับซ้อนในใจ แต่ก็กังวลว่าที่นี่คือโรงเรียน จึงต้องล้มเลิกความคิดไป

แต่ ทำไมระหว่างมื้ออาหารนี้ เด็กหลายคนมักจะมองมาที่เขา และยังหัวเราะไม่หยุด

บนทางเดินขนาดใหญ่ มีเด็กและผู้ปกครองจำนวนไม่น้อยมารวมตัวกัน

เนื่องจากเป็นเทศกาลงานศิลปะของโรงเรียน ตามทางเดินจึงมีการจัดแสดงงานฝีมือของเด็กๆมากมาย มีทุกชนิดทุกแบบ มีงานแกะสลักรูปทรงสัตว์ และงานแกะสลักรูปทรงที่ไม่รู้จัก มีภาพวาดของเด็กๆ ทั้งยังมีหัตถกรรมของเล่น

ผู้ปกครองสองสามคน ร่วมชมทีละอย่างตามลำดับ พร้อมกับเด็กๆและคุณครู

มีคนบังเอิญเห็นฉากนี้หน้าประตูห้องน้ำ ไม่นานนัก สายตาของทุกคนก็มาตกอยู่ที่ครอบครัวนี้ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ทุกคนก็หัวเราะออกมา

ถึงแม้ผู้คนจะหัวเราะ แต่ไม่ว่าคนที่มองอยู่นั้นจะสวมใส่ชุดแปลกประหลาดและดึงดูดสายตาคนขนาดไหน เมื่อคิดๆแล้วว่าอาจจะเป็นความคิดของเด็ก ก็แน่นอนว่าต้องหัวเราะเป็นธรรมดา

แต่ว่า ใบหน้าหล่อเหลาของลี่เฉินซี มีสีหน้ามืดครึ้มมาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ สายตาที่เย็นชาของเขากวาดไปทั่วใบหน้าของคนหลายคนที่อยู่ข้างๆ แน่นอนว่าสีหน้าของหวางอี้ต้องตึงขึ้นมาทันที และยังใช้มือไปดันผู้ช่วยตัวน้อยที่อยู่ข้างๆแบบไม่รู้ตัว

ทั้งสองรู้ในใจทันที รีบหุบยิ้มทำหน้านิ่ง

แต่ทางด้านซูย้าวที่อยู่กับลูกทั้งสองลี่เจิ้งและลี่หมิง กลับไม่สนใจสายตาเย็นๆคู่นั้นของเขา เธอหัวเราะจนแทบจะเป็นลม

ทั้งๆที่ลี่เจิ้งกับลี่หมิง หรือแม้แต่ซูย้าวก็สวมใส่ชุดแบบนี้เหมือนกัน ที่ไม่เหมือนกัน ก็มีแค่การออกแบบของดอกไม้บนใบหน้าเท่านั้น

ของลี่เฉินซีกับซูย้าวเป็นดอกเก๊กฮวยสองดอก

ส่วนของลี่หมิงกับลี่เจิ้ง กลับเป็นดอกกุหลาบที่น่ารักและสวยงามสองดอก แต่เมื่อเทียบกันแล้ว ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนัก

ถึงจะเป็นแบบนั้น เมื่อสวมใส่อยู่บนตัวของทั้งสามคน ก็เห็นได้ชัดเลยว่าดูดีมาก แต่สำหรับลี่เฉินซีที่ได้เปรียบด้านความสูง เมื่อสวมใส่ชุดนี้ แล้วยังพาสามแม่ลูกที่หัวเราะไม่หยุดกลับไปยังหอประชุม ก็ไม่เพียงแต่เด็กที่อยู่รอบข้างที่มองมา ขนาดพวกคุณครูยังมองค้าง

เด็กบางคนยังเล็กมาก พุ่งตรงมาข้างหน้าลี่เฉินซีโดยตรง "ดอกเก๊กฮวยของคุณลุงดูดีมากเลยครับ!"

"คุณลุงเป็นฮีโร่เก๊กฮวยเหรอครับ?"