"หลินเจว๋กับหลี่สวี่ตง ใช่ไหม?"

ลี่เฉินซีน้ำเสียงพึมพำ พูดชื่อทั้งสองคนออกมาอย่างไม่ชัดเจน

ซูย้าวใช้แววตาที่ซับซ้อน มองไปที่เขากึ่งๆ เกรงขาม "หมายความว่ายังไง? นายจะทำอะไร?"

เขาขับรถไปๆ มาๆ อยู่บนทางหลวง แววตาที่น่าเกรงขามหรี่ลง "พวกเขาอยู่กับเธอมานานแค่ไหนแล้วกันแน่? พวกเธอ…..อาศัยอยู่ด้วยกัน?"

ดูเหมือนนี่ถึงจะเป็นคำถามสุดท้ายจากการวกไปวนมาของเขา

ซูย้าวขมวดคิ้ว เอ่ยปากอย่างช่วยไม่ได้ "ต่อให้อาศัยอยู่ด้วยกัน แล้วมันทำไม?"

เธอชะงักเล็กน้อย พูดขึ้นอีก "หรือว่าคุณลี่ตอนนี้คือ…..หึงเหรอ?"

อารมณ์ที่แทบจะไม่สามารถจินตนาการได้ เกิดขึ้นในใจของเธออย่างกะทันหัน คิ้วที่ขมวดแน่นเผยความยุ่งเหยิง ทันใดนั้นแววตาเธอก็เป็นประกาย ราวกับหาเหตุผลอะไรบางอย่างเจอ รีบพูดขึ้นอีก "คุณลี่ ในความเข้าใจของคุณ ฉันเป็นผู้หญิงแบบไหน?"

"นายคิดว่าฉันจะเป็นเหมือนอดีตภรรยาของนาย อุทิศตนทำตามหน้าที่ ปฏิบัติตามหลักศีลธรรมของผู้หญิงแต่งงานมีสามีคนเดียวไปชั่วชีวิต?" บนใบหน้าที่ประชดประชันของเธอเผยความเย้ยหยัน

แต่รอยยิ้มแล้วแววตานั้น เป็นจริงหรือปลอม ลี่เฉินซีแค่มองก็รู้ได้ทันที

ซูย้าวหาช่องโหว่ได้อย่างยากลำบาก แน่นอนว่าไม่อยากยอมแพ้ รีบพูดขึ้นต่อ "ขอทีเถอะ ฉันคืออานหว่านชิงนะ ไม่ใช่ซูย้าวคนนั้นของนาย ไม่รู้ว่าตามความเข้าใจของนาย ฉันเป็นยังไงกันแน่ แต่ว่า ตอนนี้ฉันสามารถบอกความจริงกับนายได้……"

ดวงตากลมโตสดใสของเธอ มองไปที่เขาอย่างมั่นคง น้ำเสียงน่าฟังอ่อนโยน เอ่ยออกมาทีละคำ "ชีวิตส่วนตัวของฉันยุ่งเหยิงมาก ยุ่งเหยิงถึงขนาดที่นายนึกไม่ถึงแน่นอน ดังนั้น พวกเรารีบจบความสัมพันธ์แบบนี้ให้เร็วที่สุดเถอะ!"

"เพื่อเลี่ยงไม่ให้สักวันหนึ่งจู่ๆ คุณลี่พบว่า บนหัวตัวเอง หมวกที่มีสีสันจะวางอยู่เต็มไปหมด อีกอย่างคุณเป็นคนที่มีตำแหน่งมีฐานะ ถ้ามันแพร่ออกไป เกรงว่าจะมีผลกระทบ ต่อชื่อเสียงของคุณนะ?"

หลังพูดจบ ซูย้าวยังมุ่งไปที่เขาแล้วเผยรอยยิ้มที่อ่อนโยน หวานเยิ้ม บางๆ สวยงาม จากนั้นสายตาก็กวาดไปที่ริมถนนที่อยู่ไม่ไกล "ถ้าคุณลี่คิดถึงจุดนี้อย่างถี่ถ้วนแล้ว ก็เชิญจอดรถริมถนนเถอะ!"

ลี่เฉินซีหลับตาลงอย่างไม่อดทน พยายามระงับความมืดมนและเยือกเย็นในแววตา เท้าเหยียบคันเร่งสุดแรง ความเร็วรถถูกเพิ่มขึ้นไม่หยุดอย่างกะทันหัน

"หลินเจว๋กับหลี่สวี่ตง ใช่ไหม?"

ลี่เฉินซีน้ำเสียงพึมพำ พูดชื่อทั้งสองคนออกมาอย่างไม่ชัดเจน

ซูย้าวใช้แววตาที่ซับซ้อน มองไปที่เขากึ่งๆ เกรงขาม "หมายความว่ายังไง? นายจะทำอะไร?"

เขาขับรถไปๆ มาๆ อยู่บนทางหลวง แววตาที่น่าเกรงขามหรี่ลง "พวกเขาอยู่กับเธอมานานแค่ไหนแล้วกันแน่? พวกเธอ…..อาศัยอยู่ด้วยกัน?"

ดูเหมือนนี่ถึงจะเป็นคำถามสุดท้ายจากการวกไปวนมาของเขา

ซูย้าวขมวดคิ้ว เอ่ยปากอย่างช่วยไม่ได้ "ต่อให้อาศัยอยู่ด้วยกัน แล้วมันทำไม?"

เธอชะงักเล็กน้อย พูดขึ้นอีก "หรือว่าคุณลี่ตอนนี้คือ…..หึงเหรอ?"

อารมณ์ที่แทบจะไม่สามารถจินตนาการได้ เกิดขึ้นในใจของเธออย่างกะทันหัน คิ้วที่ขมวดแน่นเผยความยุ่งเหยิง ทันใดนั้นแววตาเธอก็เป็นประกาย ราวกับหาเหตุผลอะไรบางอย่างเจอ รีบพูดขึ้นอีก "คุณลี่ ในความเข้าใจของคุณ ฉันเป็นผู้หญิงแบบไหน?"

"นายคิดว่าฉันจะเป็นเหมือนอดีตภรรยาของนาย อุทิศตนทำตามหน้าที่ ปฏิบัติตามหลักศีลธรรมของผู้หญิงแต่งงานมีสามีคนเดียวไปชั่วชีวิต?" บนใบหน้าที่ประชดประชันของเธอเผยความเย้ยหยัน

แต่รอยยิ้มแล้วแววตานั้น เป็นจริงหรือปลอม ลี่เฉินซีแค่มองก็รู้ได้ทันที

ซูย้าวหาช่องโหว่ได้อย่างยากลำบาก แน่นอนว่าไม่อยากยอมแพ้ รีบพูดขึ้นต่อ "ขอทีเถอะ ฉันคืออานหว่านชิงนะ ไม่ใช่ซูย้าวคนนั้นของนาย ไม่รู้ว่าตามความเข้าใจของนาย ฉันเป็นยังไงกันแน่ แต่ว่า ตอนนี้ฉันสามารถบอกความจริงกับนายได้……"

ดวงตากลมโตสดใสของเธอ มองไปที่เขาอย่างมั่นคง น้ำเสียงน่าฟังอ่อนโยน เอ่ยออกมาทีละคำ "ชีวิตส่วนตัวของฉันยุ่งเหยิงมาก ยุ่งเหยิงถึงขนาดที่นายนึกไม่ถึงแน่นอน ดังนั้น พวกเรารีบจบความสัมพันธ์แบบนี้ให้เร็วที่สุดเถอะ!"

"เพื่อเลี่ยงไม่ให้สักวันหนึ่งจู่ๆ คุณลี่พบว่า บนหัวตัวเอง หมวกที่มีสีสันจะวางอยู่เต็มไปหมด อีกอย่างคุณเป็นคนที่มีตำแหน่งมีฐานะ ถ้ามันแพร่ออกไป เกรงว่าจะมีผลกระทบ ต่อชื่อเสียงของคุณนะ?"

หลังพูดจบ ซูย้าวยังมุ่งไปที่เขาแล้วเผยรอยยิ้มที่อ่อนโยน หวานเยิ้ม บางๆ สวยงาม จากนั้นสายตาก็กวาดไปที่ริมถนนที่อยู่ไม่ไกล "ถ้าคุณลี่คิดถึงจุดนี้อย่างถี่ถ้วนแล้ว ก็เชิญจอดรถริมถนนเถอะ!"

ลี่เฉินซีหลับตาลงอย่างไม่อดทน พยายามระงับความมืดมนและเยือกเย็นในแววตา เท้าเหยียบคันเร่งสุดแรง ความเร็วรถถูกเพิ่มขึ้นไม่หยุดอย่างกะทันหัน

ถึงยังไงก็เป็นบอดี้การ์ด ปกป้องความปลอดภัยของนายจ้าง ก็เป็นเรื่องปกติ

ดวงตาที่เยือกเย็นของลี่เฉินซีจมดิ่ง ยื่นมือไปจับไหล่ของเธอ ออกแรงเล็กน้อย ดึงเธอเข้าไปข้างตัว "เธออยู่ข้างกายฉัน ก็ปลอดภัยที่สุดแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีบอดี้การ์ด"

เขาชะงักเล็กน้อย จ้องมองดวงตาที่กลมโตใสแจ๋วของเธอ ใบหน้าที่เคร่งขรึมเผยความอ่อนโยนเล็กน้อย พูดเสริมอีกประโยค "ถ้าจำเป็นจริงๆ ฉันก็จะจัดแจงแทนเธอเอง"

ปากเล็กๆ ของซูย้าวขยับ อยากที่จะพูดอะไรต่อ แต่สายตากลับสังเกตเห็นโรงเรียนประถมที่อยู่ตรงหน้า ถึงถอนหายใจ เปลี่ยนเป็นพูดว่า "เรื่องนี้ไว้คุยทีหลังเถอะ!"

ขณะที่เธอพูด ก็อยากผละตัวออกจากเขา แต่ความแข็งแกร่งในมือของชายหนุ่มไม่ลดลง ยังคงพันธนาการเธอไว้ ทำให้เธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

เขามองไปที่เธอ ใช้นิ้วเชิดคางเธอขึ้น "เชื่อฟังหน่อย เป็นเด็กดีหน่อย รักษาระยะห่างกับพวกเขา"

คำพูดที่ดูอ่อนโยนนั้น กลับเต็มไปด้วยออร่าของผู้ชายที่พิเศษมาก น้ำเสียงสั่งการที่ไม่ต้องสงสัย แข็งแกร่งอย่างน่าประหลาด

ซูย้าวขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ ดวงตางดงามจมดิ่งลง มองดูรถมาถึงประตูโรงเรียน ก็ไม่อยากคุยเรื่องนี้ต่อ จึงก้มหน้าลงง่ายๆ นับว่าตอบรับแล้ว

ลี่เฉินซีมองดูท่าทางชุ่ยๆ ของเธอ อารมณ์ที่อธิบายไม่ได้ในใจ ยิ่งแย่ลงอีก

แต่ไม่ว่ายังไง รถก็มาถึงหน้าประตูโรงเรียนแล้ว ผ่านรั้วที่ล้อมรอบโรงเรียนมา ก็เห็นเวทีที่สร้างขึ้นบนสนามเด็กเล่น แล้วยังมีเด็กนักเรียนในชุดต่างๆ นานา ยืนตั้งแถวอย่างเป็นระเบียบ ตามการจัดวางของคุณครู

ลี่เฉินซีสูดหายใจอย่างไม่เต็มใจ ระงับอารมณ์ในแววตาที่มืดมน จอดรถไว้ แล้วลงจากรถเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกับซูย้าว

"หลินเจว๋กับหลี่สวี่ตง ใช่ไหม?"

ลี่เฉินซีน้ำเสียงพึมพำ พูดชื่อทั้งสองคนออกมาอย่างไม่ชัดเจน

ซูย้าวใช้แววตาที่ซับซ้อน มองไปที่เขากึ่งๆ เกรงขาม "หมายความว่ายังไง? นายจะทำอะไร?"

เขาขับรถไปๆ มาๆ อยู่บนทางหลวง แววตาที่น่าเกรงขามหรี่ลง "พวกเขาอยู่กับเธอมานานแค่ไหนแล้วกันแน่? พวกเธอ…..อาศัยอยู่ด้วยกัน?"

ดูเหมือนนี่ถึงจะเป็นคำถามสุดท้ายจากการวกไปวนมาของเขา

ซูย้าวขมวดคิ้ว เอ่ยปากอย่างช่วยไม่ได้ "ต่อให้อาศัยอยู่ด้วยกัน แล้วมันทำไม?"

เธอชะงักเล็กน้อย พูดขึ้นอีก "หรือว่าคุณลี่ตอนนี้คือ…..หึงเหรอ?"

อารมณ์ที่แทบจะไม่สามารถจินตนาการได้ เกิดขึ้นในใจของเธออย่างกะทันหัน คิ้วที่ขมวดแน่นเผยความยุ่งเหยิง ทันใดนั้นแววตาเธอก็เป็นประกาย ราวกับหาเหตุผลอะไรบางอย่างเจอ รีบพูดขึ้นอีก "คุณลี่ ในความเข้าใจของคุณ ฉันเป็นผู้หญิงแบบไหน?"

"นายคิดว่าฉันจะเป็นเหมือนอดีตภรรยาของนาย อุทิศตนทำตามหน้าที่ ปฏิบัติตามหลักศีลธรรมของผู้หญิงแต่งงานมีสามีคนเดียวไปชั่วชีวิต?" บนใบหน้าที่ประชดประชันของเธอเผยความเย้ยหยัน

แต่รอยยิ้มแล้วแววตานั้น เป็นจริงหรือปลอม ลี่เฉินซีแค่มองก็รู้ได้ทันที

ซูย้าวหาช่องโหว่ได้อย่างยากลำบาก แน่นอนว่าไม่อยากยอมแพ้ รีบพูดขึ้นต่อ "ขอทีเถอะ ฉันคืออานหว่านชิงนะ ไม่ใช่ซูย้าวคนนั้นของนาย ไม่รู้ว่าตามความเข้าใจของนาย ฉันเป็นยังไงกันแน่ แต่ว่า ตอนนี้ฉันสามารถบอกความจริงกับนายได้……"

ดวงตากลมโตสดใสของเธอ มองไปที่เขาอย่างมั่นคง น้ำเสียงน่าฟังอ่อนโยน เอ่ยออกมาทีละคำ "ชีวิตส่วนตัวของฉันยุ่งเหยิงมาก ยุ่งเหยิงถึงขนาดที่นายนึกไม่ถึงแน่นอน ดังนั้น พวกเรารีบจบความสัมพันธ์แบบนี้ให้เร็วที่สุดเถอะ!"

"เพื่อเลี่ยงไม่ให้สักวันหนึ่งจู่ๆ คุณลี่พบว่า บนหัวตัวเอง หมวกที่มีสีสันจะวางอยู่เต็มไปหมด อีกอย่างคุณเป็นคนที่มีตำแหน่งมีฐานะ ถ้ามันแพร่ออกไป เกรงว่าจะมีผลกระทบ ต่อชื่อเสียงของคุณนะ?"

หลังพูดจบ ซูย้าวยังมุ่งไปที่เขาแล้วเผยรอยยิ้มที่อ่อนโยน หวานเยิ้ม บางๆ สวยงาม จากนั้นสายตาก็กวาดไปที่ริมถนนที่อยู่ไม่ไกล "ถ้าคุณลี่คิดถึงจุดนี้อย่างถี่ถ้วนแล้ว ก็เชิญจอดรถริมถนนเถอะ!"

ลี่เฉินซีหลับตาลงอย่างไม่อดทน พยายามระงับความมืดมนและเยือกเย็นในแววตา เท้าเหยียบคันเร่งสุดแรง ความเร็วรถถูกเพิ่มขึ้นไม่หยุดอย่างกะทันหัน