ช่วงสายของวันถัดมา ประมาณแปดเก้าโมง เขาในฐานะประธานบริษัทบริษัทลี่ซื่อ ได้มาการจัดงานแถลงข่าวขึ้น

ซึ่งไม่เหมือนเช่นเดิม การแถลงข่าวในครั้งนี้ เขาเป็นคนดำเนินการด้วยตนเอง

เว็บไซต์ทุกแขนงในเมือง รวมทั้งสำนักพิมพ์ นิตยสารในแวดวงบันเทิง พลันนั่งจนเต็มห้องโถงขนาดใหญ่อย่างเนืองแน่น แสงไฟแฟลชสาดส่องไปทั่ว ดูไม่เป็นระเบียบไปในทิศทางเดียวกัน แพรวพราวระยิบระยับอย่างยิ่ง

ก่อนงานแถลงข่าว 20 นาที หลังจากลี่เฉินซีชำระร่างกายในห้องอาบน้ำแล้ว และติดกระดุมเสื้อเชิ้ตทีละเม็ดบริเวณหน้ากระจก และผูกเนคไทเสร็จแล้ว โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะสั่นไม่หยุด เพราะมีโทรศัพท์และข้อความ ทั้งส่งและโทรมากันอย่างไม่ขาดสาย

แต่ชายหนุ่มยังคงไม่ทำอะไร เขาสามารถคาดการณ์เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้ สงครามในครั้งนี้ แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ามันถึงจุดสิ้นสุดในตอนสุดท้ายแล้ว ทุกย่างก้าวต่อจากนี้ ต่างเสี่ยงอยู่ในอันตราย การต่อสู้ขั้นเด็ดขาด และเป็นช่วงสถานการณ์วิกฤต

อย่างน้อย เป็นไปตามที่เขาปรารถนา ทุกอย่างต้องจบสิ้นกันสักที ในทางกลับกัน เขาจะพาตัวเองให้พ่ายแพ้อย่างราบคาบ และถลำลงก้นหุบเหว

หวางอี้เคาะประตูและเดินเข้ามา ลี่เฉินซีกำลังใส่เสื้อโค้ตชุดสูท พลันหยิบโทรศัพท์กวาดตามองโทรศัพท์ที่ไม่ได้รับสายและข้อความที่ไม่ได้เปิดอ่าน แต่ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด พลันจัดการปิดเสียงโทรศัพท์และใส่ในกระเป๋ากางเกงทันที

“ท่านประธานลี่” หวางอี้เดินเข้ามาหา “คุณมั่นใจว่าจะทำเช่นนี้จริงๆ ใช่ไหม? ถ้าตอนนี้รู้สึกเสียใจ ยังมีโอกาสอยู่นะครับ เพราะเรายังไม่มีอะไรเสียหายเกิดขึ้นในเวลานี้”

หวางอี้ชะงักเล็กน้อย แววตาลังเลเริ่มหวั่นไหวอยู่บ้าง กระสับกระส่ายอยู่บ้าง “ถ้าคุณยังยืนกรานเช่นนี้ ไม่เพียงทางกรรมการจะต่อต้านกลับ บริษัทลี่ซื่อของเรา ก็จะ…”

เขาไม่ได้พูดต่อ ความเป็นไปได้ในทางเลวร้ายที่สุดที่จะมาถึง ความเลวร้ายถึงพรรณนาไม่ถึง อาจจะไม่เพียงเท่านั้น

แต่ลี่เฉินซียังคงไร้ปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ กับเรื่องนี้ พอนานเข้า  และหาตัวคนไม่พบ คนของพวกเราก็ส่งออกไปแล้ว สถานที่หลายแห่งในต่างประเทศนั้นก็ไปหาแล้ว มีแค่สถานที่หนึ่งในนั้น ที่เจอรอยเลือดอยู่บ้าง และได้ส่งไปตรวจDNA แล้ว”

คำถามของบรรดานักข่าวต่างมีพร้อมทุกอย่าง โดยส่วนใหญ่แล้วคือการเกี่ยวพันกับ “ข่าวอื้อฉาวของตระกูลใหญ่” โครงการ ‘เหมืองแร่คาลาเวอไรต์’ เรื่องหลายเรื่องนี้ ถือเป็นเรื่องถกประเด็นกันอย่างมาก ในระยะนี้ ถูกกล่าวถึงกันอย่างหนาหูถึงขั้นหนักสุดภายในประเทศ

ลี่เฉินซีเผชิญหน้ากับนักข่าวที่อยู่ด้านหน้าอีกไม่ทั่ว สีหน้าอันเย็นชาไร้ความรู้สึก และขมวดคิ้วไว้แน่น ท่ามกลางความสับสน

เขาเหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา แต่เสียงนักข่าวที่ดังระงมอยู่ทางด้านหน้านั้น ต่างโยนคำถามเข้ามาทุกรูปแบบ และไม่รอคอยคำตอบของเขา เพียงเหมือนทำเป็นคำบอกเล่า จนกระจายข่าวไปทั่ว

ไม่ง่ายเลยที่หวางอี้กับทางฝ่ายประชาสัมพันธ์ได้พยายามอย่างยิ่งยวดในการเอาใจบรรดานักข่าว ลี่เฉินซีเตรียมพูดออกไป ส่วนในห้องโถงนั้น กลับเกิดสถานการณ์ขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

พลันมีเจ้าหน้าที่ตำรวจใส่ชุดเครื่องแบบเต็มยศหลายนายเดินเข้ามาเรื่อยๆ การปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ย่อมได้รับความสนใจจากบรรดานักข่าวทันที พลันถ่ายรูปกันอยู่ตลอด เพื่อจับภาพช่วงเวลาอันยอดเยี่ยมนี้เอาไว้

แววตาลี่เฉินซีเคร่งขรึมลงทันที ดูเหมือนว่า สิ่งที่ควรมาก็มาถึงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว…

“ท่านประธานลี่เฉินซี คุณในฐานะท่านประธานของบริษัทลี่เฉินคนปัจจุบัน เนื่องจากมีคดีการลักลอบสินค้าเข้าเมืองโดยผิดกฎหมายและคดีอื่นๆ อีก จึงต้องควบคุมตัวของเขาเป็นกรณีพิเศษ ขอความกรุณาให้ความร่วมมือด้วยครับ”

เมื่อสิ้นเสียงอีกฝ่ายแล้ว พลันเดินนำหน้าขึ้นมา และปรากฏกุญแจมือให้เห็นอย่างชัดเจน พลันล๊อกกุญแจมือของลี่เฉินซีทันที เจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสองนายดึงเขาทันที เดินฝ่าฝูงชนมุ่งหน้าไปทางด้านนอกทันที

ภาพการแถลงข่าวที่ถูกจับกุมตัวเช่นนี้ กลายเป็นภาพอันยอดเยี่ยมของบรรดานักข่าวที่คอยเก็บภาพนั้น ภาพนั้นค้างอยานยาวนาน และปรากฏภาพข่าวตามเพจต่างๆ บนข่าวของนิตยสารทันที และทำให้ซูย้าวที่อยู่ไกลแสนไกลในต่างแดนก็เห็นภาพนั้นอย่างชัดเจน

การจัดงานแถลงข่าวถ่ายทอดสดของบริษัทลี่ซื่อที่เกิดขึ้นในเมือง A ซูย้าวมองเห็นภาพหน้าจอทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น พลันขมวดคิ้วอยู่ตลอด เพราะว่าเป็นห่วงและร้อนใจ แต่กลับซีดเผือด ไร้สีเลือดบนหน้า

พลันมีเสียงพูดข้างหู อานเจียเย้นพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ และพูดออกมาในเวลานี้ “เห็นหรือยัง? เขาถูกจับแล้ว ไม่สามารถมาช่วยคุณได้อีกแล้ว ตายใจยัง!”

“ทางนี้ผมจัดการได้พอประมาณแล้ว ต่อไปเป็นช่วงเวลาอันสุขสงบของพวกเราแล้ว เพื่อสะดวกในการดูแลเด็กในท้อง และสะดวกในการวางแผนวันข้างหน้าของพวกเรา มีสถานที่ไหนที่อยากไปไหม?”

ซูย้าวค่อยๆ หันตัวไปตามเสียง เมื่อมองชายหนุ่มท่วงท่าอันสง่างามนั่งอยู่บนโซฟา พลันกัดริมฝีปากอย่างทำอะไรไม่ถูก

อานเจียเย้นค่อยๆ ใช้สายตาประเมินเธอ สุดท้าย จึงหยุดอยู่ท้องน้อยที่ยังคงราบเรียบอยู่ในเวลานี้ “เด็กคนนี้ คลอดออกมาเถอะ! ถ้าทำแท้ง มันจะส่งผลเสียกับร่างกายของคุณมากเกินไป”