บทที่ 1095 เมนใหม่หล่อมาก เห็นท่าที่อึกอักของเจียงเยียนหราน เยี่ยหวันหวั่นก็สงสัยแล้ว “ตกลงเรื่องอะไรเหรอ” เจียงเยียนหรานปิดตาแน่น เอ่ยรวดเดียว “ฉันเปลี่ยนเมนแล้ว!” เยี่ยหวันหวั่นสำลักไอ “แค่ก…ว่าไงนะ…เธอเปลี่ยนเมนแล้ว? ” ในวงการไอดอล ความหมายของการเปลี่ยนเมนก็คือเปลี่ยนไปชอบศิลปินคนอื่นแล้ว ฉู่เฟิงที่อยู่ด้านข้างพยักหน้าด้วย “ผมก็เปลี่ยนเมนเหมือนเยียนหรานด้วย! เมนใหม่ของพวกเราหล่อมาก!” เยี่ยหวันหวั่นได้ยินแบบนั้นก็หมดคำพูด เธอยังนึกว่าในที่สุดเยียนหรานก็เริ่มวางหัวใจบนตัวฉู่เฟิงแฟนหนุ่มคนนี้ แต่กลายเป็นว่าเปลี่ยนเป้าหมายซะงั้น เยี่ยหวันหวั่นถามอย่างค่อนข้างสนใจ “ศิลปินคนไหนเหรอ เก่งขนาดถึงกับทำให้เยียนหรานเปลี่ยนเมนได้” เยีนยนหรานกุมหน้า “เขาเป็นคนของจูเสินสือไต้!” “โอ้ ของบริษัทพวกเรา?” เยี่ยหวันหวั่นพลันยิ่งสนใจแล้ว “หรือว่าเป็นลั่วเฉิน? ” “ไม่ใช่!” เจียงเยีนยนหรานส่ายหน้า เยี่ยหวันหวั่นกระแอมไอ “คงไม่ใช่กงซวี่หรอกนะ…” ช่วงไทป์ที่ชอบนี่ก็ออกจะใหญ่ไปหน่อย… “ไม่ใช่หมดเลย! ความจริงเขาไม่ใช่ศิลปิน!” เจียงเยียนหรานเอ่ย “ไม่ใช่ศิลปิน? งั้นเป็นใคร” เยี่ยหวันหวั่นงุนงง เจียงเยียนหรานล้วงมือถือออกมาอย่างเร่งร้อน “ให้เธอดูภาพที่ฉันเก็บไว้แล้วกัน! ถึงเขาไม่ใช่ศิลปิน แต่ก็หล่อสุดยอด! แถมตอนที่เห็นเขาครั้งแรก ฉันก็รู้สึกคุ้นเคยกับเขาเป็นพิเศษ แถมเขายังให้ความรู้สึกปลอดภัยมากกับฉันด้วย! แถมๆ เขายังเก่งสุดๆ!” ได้ยินเจียงเยียนหรานประเมินสูงขนาดนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็คิดในหัวอยู่เนิ่นนาน แต่ผลคือก็ยังคิดไม่ออกว่าคนไหนในบริษัทตรงกับที่เธอพูด “เธอดู! นี่คือเขา!” เจียงเยียนหรานค้นรูปออกมาหนึ่งใบแล้วส่งไปตรงหน้าเยี่ยหวันหวั่น จากนั้นเยี่ยหวันหวั่นก็เห็นรูปสกรีนช็อตหนึ่งรูป… ฉากหลังในรูปสกรีนช็อตเป็นช่วงไลฟ์สดของกงซวี่ ไหนบอกว่าไม่ใช่กงซวี่ไง? “ไม่ใช่ๆ ใบนี้!” เจียงเยียนหรานเลื่อนไปภาพอีกใบ จากนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็เห็น คนในรูปสกรีนช็อตนั้นที่แท้คือ…เยี่ยไป๋! หลังเยี่ยหวันหวั่นเห็นรูปตัวเอง ก็แข็งค้างไปทั้งตัว หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกสุดๆ “มะ…เมนใหม่ของเธอก็คือเขา? ” เจียงเยียนหรานเอ่ยอย่างตื่นอกตื่นเต้น “ใช่ๆ! เธอต้องรู้จักเขาอยู่แล้วใช่มั้ย เขาเป็นพี่น้องที่ดีที่สุดของหานเซี่ยนอวี่ เป็นผู้จัดการของกงซวี่กับลั่วเฉินเยี่ยไป๋! “เพราะเมื่อก่อนสนใจหานเซี่ยนอวี่มาก ฉันเลยเห็นเขาครั้งแรกในงานแถลงข่าวกรณีสาวน้อยของหานเซี่ยนอวี่ เขาอยู่ในกลุ่มนักข่าวที่ด้านล่าง ถึงอยู่ในกลุ่มคน แต่ก็ยังโดดเด่นเป็นพิเศษ “ต่อมาผ่านข้อมูลที่นักข่าวที่ไปสัมภาษณ์หานเซี่ยนอวี่หลายครั้งเปิดเผยมา ฉันคาดเดาว่า กรณีสาวน้อยตอนนั้น ก็เป็นเยี่ยไปนี่แหละที่ช่วยคลี่คลายอยู่เบื้องหลัง! “เขาเก่งมากเลย! ทำให้ลั่วเฉินโต้ตอบกลับคืนวงการด้วยตัวคนเดียว แถมยังจัดการอันธพาลวงการบันเทิงกงซวี่ ทำให้กวงเย่ามีเดียฟื้นคืนจากความตาย หลังจากกวงเย่าแล้วยังถูกโกลบอลขัดขวาง แต่กลับอาศัยปกนิตยสารทะลวงเส้นทางออกมาได้ สุดท้ายยังจับเสือมือเปล่า เปลี่ยนงานเลี้ยงฉลองครบรอบของหวงเทียนเอนเตอร์เทนเมนต์เป็นงานแถลงข่าวของ ‘เป็นหรือตาย’…” เยี่ยหวันหวั่นฟังเจียงเยียนหรานผันตัวไปเป็นน้องสาวแฟนคลับน้อยโดยสมบูรณ์ พูดจ้อประวัติการทำงานของเยี่ยไป๋ไม่หยุด ไม่รู้ควรพูดอะไรดีแม้แต่น้อย นึกไม่ถึงสักนิดเดียวว่า เมนใหม่ของเจียงเยียนหราน ที่แท้ก็เป็นเธอ… ………………………………………………   บทที่ 1096 เธออยากเซ็นตรงไหน ฉู่เฟิงยังมีท่าทางตื่นเต้นกว่าเจียงเยียนหราน ตาเป็นประกายพลางยัดเยียดขายของ “จริงๆ นะ! พี่หวันหวั่นเชื่อผม! เยี่ยไป๋เก่งกาจมากจริงๆ! เป็นเทพเหนือคนของจริง! แม้แต่ผมยังเกือบจะตกหลุมรักเขาแล้ว!” เยี่ยหวันหวั่นกุมหน้าผากอย่างเงียบๆ พูดไม่ออก นายไปตกหลุมรักคนอื่นเถอะขอบคุณ… “หวันหวั่น เธอช่วยฉันขอลายเซ็นเยี่ยไป๋ได้หรือเปล่า! ขอร้องละๆๆ!” เจียงเยียนหรานขอร้องอย่างสุดแสนคาดหวัง เยี่ยหวันหวั่นหมดคำพูด ก่อนหน้านี้เธอแค่พูดว่าตัวเองกับเยี่ยมู่ฝานทำงานที่จูเสินสือไต้ ยังไม่มีโอกาสพูดเรื่องที่ตัวเองปลอมตัวเป็นผู้ชาย วันนี้มาเดิมทีก็คิดจะพูดด้วยกันกับเรื่องคัดตัวนักแสดงหนังเรื่องนั้นของผู้อาวุโสเผิงกับเจียงเยียนหราน ใครจะรู้ว่าดันเกิดเรื่องแบบนี้… “แค่ก เธออยากได้ลายเซ็นเยี่ยไป๋จริงๆ เหรอ” เยี่ยหวันหวั่นกระแอมไอถาม เจียงเยียนหรานพยักหน้ารัว “ได้ไหม แน่นอนว่าถ้าไม่สะดวกก็ช่างเถอะ ยังไงเยี่ยไป๋ก็ไม่ใช่ศิลปิน…” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย “สะดวกมากเชียวแหละ…” เจียงเยียนหรานตาลุกวาวทันควัน “จริงเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “เธออยากเซ็นตรงไหน” “อืม เซ็นตรงไหนดีจะเซ็นตรงไหนดีน้า…” เจียงเยียนหรานคิดอย่างกังวลใจอยู่นาน สุดท้ายก็กุมหน้าเอ่ยอย่างคาดหวัง “ความจริงนะ…ฉันอยากเซ็นบนเสื้อฉัน…แต่ฉันรู้ว่าไม่ได้แน่เลย! ฉันหาดูก่อน ในกระเป๋าเหมือนจะมีสมุดโน้ต…” “บนเสื้อก็ได้นะ!” เยี่ยหวันหวั่นพลันเอ่ย เจียงเยียนหรานชะงักทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ “หวันหวั่น เธอ…เธอพูดจริง? ” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าอย่างแน่ใจ “จริงๆ นะ ความจริง…เธออยากเซ็นตรงไหนก็ได้ทั้งนั้น” เจียงเยียนหรานหลุดปากพูดออกไป “หรือเซ็นบนตัวฉันก็ได้นะ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย “ได้” เจียงเยียนหรานพลันยิ่งตกใจแล้ว หรือว่าหวันหวั่นสามารถพาเธอไปหาเยี่ยไป๋ได้? เยี่ยหวันหวั่นกุมหน้าผากอย่างจนปัญญา เอ่ยปาก “จะว่าไป ฉันยังไม่ได้บอกพวกเธอที่ใช่ไหม…ว่าฉันอยู่ในวงการบันเทิง ไม่ได้ใช้ตัวตนเดิมของฉัน แล้วก็ไม่ได้ใช้ชื่อเยี่ยหวันหวั่นด้วย…” “อ๋า หมายความว่าไงเหรอ” เจียงเยียนหรานมีสีหน้างุนงง ฉู่เฟิงที่อยู่ด้านข้างรีบเอ่ย “ผมเข้าใจแล้ว ก็เหมือนที่ศิลปินบางคนหลังเข้าวงการก็เปลี่ยนชื่อ พี่หวันหวั่นก็เปลี่ยนเป็นชื่อวงการอะไรงี้หรือเปล่า…” เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้ตอบตามตรงแต่ถามกลับ “มีปากกาไหม” “พี่หวันหวั่น ผมมี!” ฉู่เฟิงล้วงปากกาลูกลื่นสีดำออกมาหนึ่งแท่ง เยี่ยหวันหวั่นรับปากกามา จากนั้นก็หันไปเอ่ยกับเจียงเยียนหราน “มือ ยื่นออกมา” “อ๋า?” เจียงเยียนหรานยื่นมือออกมาอย่างงุนงง “มือ? มือทำไมเหรอ? ” เยี่ยหวันหวั่นดึงฝาปากกาลูกลื่นออก บีบนิ้วของเจียงเยียนหรานไว้ จากนั้นก็เซ็นตัวอักษรสองตัวบนฝ่ามือเธอ… เจียงเยียนหรานรู้สึกแค่ว่าฝ่ามือตัวเองจักจี้ วินาทีถัดมา ก็เห็นว่าเยี่ยหวันหวั่นเหมือนกำลังเขียนอักษรอะไรบางอย่างลงบนฝ่ามือเธอ “หวันหวั่น เธอเขียนอะไรเหรอ” เจียงเยียนหรานถามพลางเก็บมือกลับมาพลาง เธอพลิกมือ ให้อักษรลายมือบนฝ่ามือตั้งตรง อักษรลายมือของเยี่ยหวันหวั่นไม่นับว่าชุ่ยมาก จึงอ่านได้ชัดเจนว่าเธอเขียนคำว่าเยี่ยไป๋ นอกจากนั้น หลังลายเซ็นยังวาดหัวใจหนึ่งดวง หลังเห็นว่าเยี่ยหวันหวั่นเขียนอะไร เจียงเยียนหรานก็เบิกตากว้าง “เอ่อ…หวันหวั่นที่เธอเขียนคือ…” ฉู่เฟิงที่อยู่ด้านข้างรีบเข้ามาใกล้ “เหมือนจะเป็นคำว่าเยี่ยไป๋…” ทั้งสองพูดจบ ก็เงยหน้ามองเยี่ยหวันหวั่นอย่างพร้อมเพรียง เยี่ยหวันหวั่นสบสายตางุนงงของเด็กสองคน ก็กระเอมไอเอ่ย “เอ่อ…อาชีพก่อนหน้านี้ของฉันคือผู้จัดการ ชื่อกับตัวตนตอนที่ทำงานก็คือ เยี่ยไป๋” เจียงเยียนหรานพูดไม่ออก ฉู่เฟิงอึ้งตะลึง ……………………………

บทที่ 1095 เมนใหม่หล่อมาก

เห็นท่าที่อึกอักของเจียงเยียนหราน เยี่ยหวันหวั่นก็สงสัยแล้ว “ตกลงเรื่องอะไรเหรอ”

เจียงเยียนหรานปิดตาแน่น เอ่ยรวดเดียว “ฉันเปลี่ยนเมนแล้ว!”

เยี่ยหวันหวั่นสำลักไอ “แค่ก…ว่าไงนะ…เธอเปลี่ยนเมนแล้ว? ”

ในวงการไอดอล ความหมายของการเปลี่ยนเมนก็คือเปลี่ยนไปชอบศิลปินคนอื่นแล้ว

ฉู่เฟิงที่อยู่ด้านข้างพยักหน้าด้วย “ผมก็เปลี่ยนเมนเหมือนเยียนหรานด้วย! เมนใหม่ของพวกเราหล่อมาก!”

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินแบบนั้นก็หมดคำพูด เธอยังนึกว่าในที่สุดเยียนหรานก็เริ่มวางหัวใจบนตัวฉู่เฟิงแฟนหนุ่มคนนี้ แต่กลายเป็นว่าเปลี่ยนเป้าหมายซะงั้น

เยี่ยหวันหวั่นถามอย่างค่อนข้างสนใจ “ศิลปินคนไหนเหรอ เก่งขนาดถึงกับทำให้เยียนหรานเปลี่ยนเมนได้”

เยีนยนหรานกุมหน้า “เขาเป็นคนของจูเสินสือไต้!”

“โอ้ ของบริษัทพวกเรา?” เยี่ยหวันหวั่นพลันยิ่งสนใจแล้ว “หรือว่าเป็นลั่วเฉิน? ”

“ไม่ใช่!” เจียงเยีนยนหรานส่ายหน้า

เยี่ยหวันหวั่นกระแอมไอ “คงไม่ใช่กงซวี่หรอกนะ…”

ช่วงไทป์ที่ชอบนี่ก็ออกจะใหญ่ไปหน่อย…

“ไม่ใช่หมดเลย! ความจริงเขาไม่ใช่ศิลปิน!” เจียงเยียนหรานเอ่ย

“ไม่ใช่ศิลปิน? งั้นเป็นใคร” เยี่ยหวันหวั่นงุนงง

เจียงเยียนหรานล้วงมือถือออกมาอย่างเร่งร้อน “ให้เธอดูภาพที่ฉันเก็บไว้แล้วกัน! ถึงเขาไม่ใช่ศิลปิน แต่ก็หล่อสุดยอด! แถมตอนที่เห็นเขาครั้งแรก ฉันก็รู้สึกคุ้นเคยกับเขาเป็นพิเศษ แถมเขายังให้ความรู้สึกปลอดภัยมากกับฉันด้วย! แถมๆ เขายังเก่งสุดๆ!”

ได้ยินเจียงเยียนหรานประเมินสูงขนาดนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็คิดในหัวอยู่เนิ่นนาน แต่ผลคือก็ยังคิดไม่ออกว่าคนไหนในบริษัทตรงกับที่เธอพูด

“เธอดู! นี่คือเขา!” เจียงเยียนหรานค้นรูปออกมาหนึ่งใบแล้วส่งไปตรงหน้าเยี่ยหวันหวั่น

จากนั้นเยี่ยหวันหวั่นก็เห็นรูปสกรีนช็อตหนึ่งรูป…

ฉากหลังในรูปสกรีนช็อตเป็นช่วงไลฟ์สดของกงซวี่

ไหนบอกว่าไม่ใช่กงซวี่ไง?

“ไม่ใช่ๆ ใบนี้!” เจียงเยียนหรานเลื่อนไปภาพอีกใบ

จากนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็เห็น คนในรูปสกรีนช็อตนั้นที่แท้คือ…เยี่ยไป๋!

หลังเยี่ยหวันหวั่นเห็นรูปตัวเอง ก็แข็งค้างไปทั้งตัว หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกสุดๆ “มะ…เมนใหม่ของเธอก็คือเขา? ”

เจียงเยียนหรานเอ่ยอย่างตื่นอกตื่นเต้น “ใช่ๆ! เธอต้องรู้จักเขาอยู่แล้วใช่มั้ย เขาเป็นพี่น้องที่ดีที่สุดของหานเซี่ยนอวี่ เป็นผู้จัดการของกงซวี่กับลั่วเฉินเยี่ยไป๋!

“เพราะเมื่อก่อนสนใจหานเซี่ยนอวี่มาก ฉันเลยเห็นเขาครั้งแรกในงานแถลงข่าวกรณีสาวน้อยของหานเซี่ยนอวี่ เขาอยู่ในกลุ่มนักข่าวที่ด้านล่าง ถึงอยู่ในกลุ่มคน แต่ก็ยังโดดเด่นเป็นพิเศษ

“ต่อมาผ่านข้อมูลที่นักข่าวที่ไปสัมภาษณ์หานเซี่ยนอวี่หลายครั้งเปิดเผยมา ฉันคาดเดาว่า กรณีสาวน้อยตอนนั้น ก็เป็นเยี่ยไปนี่แหละที่ช่วยคลี่คลายอยู่เบื้องหลัง!

“เขาเก่งมากเลย! ทำให้ลั่วเฉินโต้ตอบกลับคืนวงการด้วยตัวคนเดียว แถมยังจัดการอันธพาลวงการบันเทิงกงซวี่ ทำให้กวงเย่ามีเดียฟื้นคืนจากความตาย หลังจากกวงเย่าแล้วยังถูกโกลบอลขัดขวาง แต่กลับอาศัยปกนิตยสารทะลวงเส้นทางออกมาได้ สุดท้ายยังจับเสือมือเปล่า เปลี่ยนงานเลี้ยงฉลองครบรอบของหวงเทียนเอนเตอร์เทนเมนต์เป็นงานแถลงข่าวของ ‘เป็นหรือตาย’…”

เยี่ยหวันหวั่นฟังเจียงเยียนหรานผันตัวไปเป็นน้องสาวแฟนคลับน้อยโดยสมบูรณ์ พูดจ้อประวัติการทำงานของเยี่ยไป๋ไม่หยุด ไม่รู้ควรพูดอะไรดีแม้แต่น้อย

นึกไม่ถึงสักนิดเดียวว่า เมนใหม่ของเจียงเยียนหราน ที่แท้ก็เป็นเธอ…

………………………………………………

บทที่ 1096 เธออยากเซ็นตรงไหน

ฉู่เฟิงยังมีท่าทางตื่นเต้นกว่าเจียงเยียนหราน ตาเป็นประกายพลางยัดเยียดขายของ “จริงๆ นะ! พี่หวันหวั่นเชื่อผม! เยี่ยไป๋เก่งกาจมากจริงๆ! เป็นเทพเหนือคนของจริง! แม้แต่ผมยังเกือบจะตกหลุมรักเขาแล้ว!”

เยี่ยหวันหวั่นกุมหน้าผากอย่างเงียบๆ พูดไม่ออก

นายไปตกหลุมรักคนอื่นเถอะขอบคุณ…

“หวันหวั่น เธอช่วยฉันขอลายเซ็นเยี่ยไป๋ได้หรือเปล่า! ขอร้องละๆๆ!” เจียงเยียนหรานขอร้องอย่างสุดแสนคาดหวัง

เยี่ยหวันหวั่นหมดคำพูด

ก่อนหน้านี้เธอแค่พูดว่าตัวเองกับเยี่ยมู่ฝานทำงานที่จูเสินสือไต้ ยังไม่มีโอกาสพูดเรื่องที่ตัวเองปลอมตัวเป็นผู้ชาย วันนี้มาเดิมทีก็คิดจะพูดด้วยกันกับเรื่องคัดตัวนักแสดงหนังเรื่องนั้นของผู้อาวุโสเผิงกับเจียงเยียนหราน ใครจะรู้ว่าดันเกิดเรื่องแบบนี้…

“แค่ก เธออยากได้ลายเซ็นเยี่ยไป๋จริงๆ เหรอ” เยี่ยหวันหวั่นกระแอมไอถาม

เจียงเยียนหรานพยักหน้ารัว “ได้ไหม แน่นอนว่าถ้าไม่สะดวกก็ช่างเถอะ ยังไงเยี่ยไป๋ก็ไม่ใช่ศิลปิน…”

เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย “สะดวกมากเชียวแหละ…”

เจียงเยียนหรานตาลุกวาวทันควัน “จริงเหรอ”

เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “เธออยากเซ็นตรงไหน”

“อืม เซ็นตรงไหนดีจะเซ็นตรงไหนดีน้า…” เจียงเยียนหรานคิดอย่างกังวลใจอยู่นาน สุดท้ายก็กุมหน้าเอ่ยอย่างคาดหวัง “ความจริงนะ…ฉันอยากเซ็นบนเสื้อฉัน…แต่ฉันรู้ว่าไม่ได้แน่เลย! ฉันหาดูก่อน ในกระเป๋าเหมือนจะมีสมุดโน้ต…”

“บนเสื้อก็ได้นะ!” เยี่ยหวันหวั่นพลันเอ่ย

เจียงเยียนหรานชะงักทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ “หวันหวั่น เธอ…เธอพูดจริง? ”

เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าอย่างแน่ใจ “จริงๆ นะ ความจริง…เธออยากเซ็นตรงไหนก็ได้ทั้งนั้น”

เจียงเยียนหรานหลุดปากพูดออกไป “หรือเซ็นบนตัวฉันก็ได้นะ”

เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย “ได้”

เจียงเยียนหรานพลันยิ่งตกใจแล้ว หรือว่าหวันหวั่นสามารถพาเธอไปหาเยี่ยไป๋ได้?

เยี่ยหวันหวั่นกุมหน้าผากอย่างจนปัญญา เอ่ยปาก “จะว่าไป ฉันยังไม่ได้บอกพวกเธอที่ใช่ไหม…ว่าฉันอยู่ในวงการบันเทิง ไม่ได้ใช้ตัวตนเดิมของฉัน แล้วก็ไม่ได้ใช้ชื่อเยี่ยหวันหวั่นด้วย…”

“อ๋า หมายความว่าไงเหรอ” เจียงเยียนหรานมีสีหน้างุนงง

ฉู่เฟิงที่อยู่ด้านข้างรีบเอ่ย “ผมเข้าใจแล้ว ก็เหมือนที่ศิลปินบางคนหลังเข้าวงการก็เปลี่ยนชื่อ พี่หวันหวั่นก็เปลี่ยนเป็นชื่อวงการอะไรงี้หรือเปล่า…”

เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้ตอบตามตรงแต่ถามกลับ “มีปากกาไหม”

“พี่หวันหวั่น ผมมี!” ฉู่เฟิงล้วงปากกาลูกลื่นสีดำออกมาหนึ่งแท่ง

เยี่ยหวันหวั่นรับปากกามา จากนั้นก็หันไปเอ่ยกับเจียงเยียนหราน “มือ ยื่นออกมา”

“อ๋า?” เจียงเยียนหรานยื่นมือออกมาอย่างงุนงง “มือ? มือทำไมเหรอ? ”

เยี่ยหวันหวั่นดึงฝาปากกาลูกลื่นออก บีบนิ้วของเจียงเยียนหรานไว้ จากนั้นก็เซ็นตัวอักษรสองตัวบนฝ่ามือเธอ…

เจียงเยียนหรานรู้สึกแค่ว่าฝ่ามือตัวเองจักจี้ วินาทีถัดมา ก็เห็นว่าเยี่ยหวันหวั่นเหมือนกำลังเขียนอักษรอะไรบางอย่างลงบนฝ่ามือเธอ

“หวันหวั่น เธอเขียนอะไรเหรอ”

เจียงเยียนหรานถามพลางเก็บมือกลับมาพลาง เธอพลิกมือ ให้อักษรลายมือบนฝ่ามือตั้งตรง

อักษรลายมือของเยี่ยหวันหวั่นไม่นับว่าชุ่ยมาก จึงอ่านได้ชัดเจนว่าเธอเขียนคำว่าเยี่ยไป๋ นอกจากนั้น หลังลายเซ็นยังวาดหัวใจหนึ่งดวง

หลังเห็นว่าเยี่ยหวันหวั่นเขียนอะไร เจียงเยียนหรานก็เบิกตากว้าง “เอ่อ…หวันหวั่นที่เธอเขียนคือ…”

ฉู่เฟิงที่อยู่ด้านข้างรีบเข้ามาใกล้ “เหมือนจะเป็นคำว่าเยี่ยไป๋…”

ทั้งสองพูดจบ ก็เงยหน้ามองเยี่ยหวันหวั่นอย่างพร้อมเพรียง

เยี่ยหวันหวั่นสบสายตางุนงงของเด็กสองคน ก็กระเอมไอเอ่ย “เอ่อ…อาชีพก่อนหน้านี้ของฉันคือผู้จัดการ ชื่อกับตัวตนตอนที่ทำงานก็คือ เยี่ยไป๋”

เจียงเยียนหรานพูดไม่ออก

ฉู่เฟิงอึ้งตะลึง

……………………………