บทที่ 1319 ไม่เปลี่ยนไปเลย

ยามนี้เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งตระหนักได้ว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในสถานการณ์แบบใด และกำลังเผชิญหน้ากับคนที่น่ากลัวขนาดไหน

แม้เธอจะอยู่ในตำแหน่งหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย แต่หากไม่ระวัง ก็อาจถูกบดขยี้จนแหลกไม่เหลือแม้แต่เถ้ากระดูก

“หลี่ซือ คุณทำได้ลงจริงๆ” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว

ประกายเย็นชาพาดผ่านดวงตาผู้อาวุโสสาม เขาแค่นยิ้มเล็กน้อย “ท่านหัวหน้า ผมไม่เข้าใจที่ท่านพูด ไอ้เด็กเหลือขอนี่ไม่ได้เป็นอะไรกับผม แถมยังล่วงเกินท่านอีก ถึงผมสับร่างเขาให้เป็นชิ้นๆ ก็ยังไม่สาสม แล้วทำไมจะไม่กล้าทำ?”

ผู้อาวุโสสิบกว่าคนที่เหลือมองหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างมองเห็นรอยยิ้มดูแคลนในแววตา

หลี่ซือมีลูกหลานมากมาย แค่ลูกนอกสมรสคนเดียวไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยซักนิด

แต่นึกไม่ถึงเลย หัวหน้าผู้นี้ถึงหายตัวไปหลายปี แต่กลับมาคราวนี้สไตล์การทำงานก็ยังเหมือนเมื่อก่อนไม่เปลี่ยนไปเลย…

“นอกจากนี้ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง” เยี่ยหวันหวั่นมองหน้าทุกคน “เมื่อคืน ฉันโดนคนสิบกว่าคนไล่ฆ่าที่คาสิโน”

“อะไรนะ มีเรื่องอย่างงี้ด้วยเหรอ!”

เป่ยโต่วกับชิวสุ่ยตกใจ เมื่อคืนพวกเขาก็อยู่ที่คาสิโนด้วย แต่กลับไปก่อน จึงไม่รู้ว่าหลังจากนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น…

“พวกคุณรู้ไหม ว่าคนที่ไล่ฆ่าฉัน เป็นคนของใคร?” เยี่ยหวันหวั่นยิ้ม แล้วเอ่ยเสริมว่า “เป็นคนของพันธมิตรอู๋เว่ย”

“อะไรนะ?!”

สิ้นเสียงเยี่ยหวันหวั่น สมาชิกพันธมิตรอู๋เว่ยหลายคนตกตะลึง คนของพันธมิตรอู๋เว่ยไล่ฆ่าหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย?!

เป่ยโต่วกับชิวสุ่ยหันไปมองเหล่าผู้อาวุโสสิบกว่าคนทันที โดยเฉพาะผู้อาวุโสสามหลี่ซือ

“หึๆ ท่านหัวหน้า ฝีมือระดับหัวหน้าไม่มีใครกล้าคิดสั้นไปไล่ฆ่าท่านหรอก” ผู้อาวุโสสูทสีแดงคนหนึ่งยิ้มกล่าว

“ผู้อาวุโสสองพูดถูก” ผู้อาวุโสสามหลี่ซือพยักหน้า

แม้เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจกลับลอบแสยะยิ้มในใจ

คนกลุ่มเมื่อคืน เกรงว่าที่มาไล่ฆ่าเธอจะเป็นแค่ฉากบังหน้า แต่จุดประสงค์แท้จริงคือต้องการทดสอบว่าเธอเป็นหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยตัวจริงรึเปล่าต่างหาก

ถ้าหากเป็นตัวปลอม ก็เป็นไปได้สูงว่าจะโดนฆ่าได้ทันที แต่ถ้าหากเป็นตัวจริง ตาเฒ่ากลุ่มนี้ โดยเฉพาะผู้อาวุโสสามคงจะคิดหาทางอื่นมาเล่นงานเธอ

เพียงแต่พวกเขาเองก็คงคิดไม่ถึง ว่าเมื่อคืนดันซวยไปเจอเจ้าหมาจรจัดที่คาสิโน แถมยังไปทำให้คนระดับ BOSS อย่างนั้นไม่พอใจอีก

“เป่ยโต่ว ชิวสุ่ย เรื่องนี้แม้ต้องพลิกแผ่นดินรัฐอิสระก็ต้องสืบให้แน่ชัด ลากตัวคนที่อยู่เบื้องหลังมาให้ฉันให้ได้” เยี่ยหวันหวั่นหันไปพูดกับพวกเป่ยโต่ว

“ท่านหัวหน้าวางใจได้”

เป่ยโต่วกับชิวสุ่ยรับคำพร้อมกัน

“เอาล่ะ ท่านหัวหน้า งั้นพวกเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า” ผู้อาวุโสสองซึ่งสวมสูทสีแดงหันมาเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่น

“ว่ามา” เยี่ยหวันหวั่นนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน แล้วเอ่ยเสียงเรียบ

“เป็นเรื่องตระกูลเยี่ยนที่อยู่ทางเหนือของเมืองอวิ๋นเฉิง” ผู้อาวุโสสองกล่าว

พอพูดถึงเรื่องตระกูลเยี่ยน เป่ยโต่วกับชิวสุ่ยก็หน้าเครียดขึ้นมา

ตระกูลเยี่ยนเป็นตระกูลวิทยายุทธที่มีรากฐานมั่นคง หลายปีมานี้มีเรื่องบาดหมางกับพันธมิตรอู๋เว่ยมาโดยตลอด พันธมิตรอู๋เว่ยพยายามกำจัดตระกูลเยี่ยนหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่สำเร็จ

ต่อมา ตระกูลเยี่ยนโต้กลับด้วยการทำลายสาขาย่อยหลายแห่งของพันธมิตรอู๋เว่ย กระทั่งเกลี้ยกล่อมให้สมาชิกในสาขาย่อยแปรพักตร์ไปอยู่กับตระกูลเยี่ยนสำเร็จ

โดยเฉพาะช่วงนี้ ตระกูลเยี่ยนสร้างเส้นสายกับสมาคมทหารรับจ้างและโรงเรียนฝึกทหารรับจ้างหลายแห่ง ถือเป็นการโจมตีครั้งใหญ่สำหรับพันธมิตรอู๋เว่ย

————————————————————————————-

บทที่ 1320 เสือขาวตัวหนึ่ง

หลังรู้เรื่องพวกนี้เยี่ยหวันหวั่นก็ครุ่นคิดเงียบๆ

สถานการณ์อย่างนี้เรียกได้ว่าท้าทายขีดจำกัดความอดทนของพันธมิตรอู๋เว่ยเต็มๆ แล้ว ยังไม่พูดถึงเรื่องที่แย่งธุรกิจของพันธมิตรอู๋เว่ยไป แต่ยังทำให้สาขาย่อยของพันธมิตรอู๋เว่ยแปรพักตร์อีก…

“เรื่องอย่างงี้ยังต้องให้ฉันสอนพวกคุณอีกเหรอว่าต้องทำยังไง” เยี่ยหวันหวั่นจ้องหน้าผู้อาวุโสสอง แล้วเอ่ยเสียงเย็น

“หึๆ ท่านหัวหน้า หากเป็นเมื่อก่อน แค่ตระกูลเยี่ยนตระกูลเดียวพวกผมไม่ต้องสนใจก็ได้อยู่แล้ว แต่หลังจากที่ท่านหัวหน้าไม่อยู่ พันธมิตรอู๋เว่ยก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่เหมือนแต่ก่อน อำนาจของตระกูลเยี่ยนไม่ธรรมดาอยู่แล้ว หลายปีมานี้ยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องง่ายถ้าคิดจะต่อกรกับพวกเขา” ผู้อาวุโสสองกล่าว

“ชีซิง นายมีความเห็นว่ายังไง” เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองชีซิง

“ท่านหัวหน้าตัดสินใจได้เลยครับ” ชีซิงเอ่ยเสียงเรียบ

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก

แล้วฉันจะมีนายไว้เพื่ออะไร…

“เป่ยโต่ว นายล่ะว่าไง” เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองเป่ยโต่ว

“ท่านหัวหน้า ตระกูลเยี่ยนล่วงเกินพันธมิตรอู๋เว่ยครั้งแล้วครั้งเล่า นี่ถ้าหากว่าท่านหัวหน้าไม่อยู่เหมือนเมื่อก่อนก็แล้วไป แต่ตอนนี้ท่านหัวหน้าก็กลับมาแล้ว การล่วงเกินพันธมิตรอู๋เว่ยก็เท่ากับล่วงเกินท่านหัวหน้า ถ้าให้ผมแนะนำล่ะก็…” ประกายเย็นชาแวบผ่านดวงตาของเป่ยโต่ว เขายกมือทำท่าปาดคอ “ฆ่า…ไม่เว้น!”

“ขนาดเป่ยโต่วยังรู้ว่าต้องทำยังไง คุณกลับไม่รู้ ฉันตำแหน่งผู้อาวุโสของคุณคงถึงวาระสิ้นสุดแล้วมั้ง” เยี่ยหวันหวั่นจ้องผู้อาวุโสสอง แล้วแค่นยิ้ม

“ท่านหัวหน้ากำลังจะบอกว่าพวกผมแก่จนเลอะเลือนงั้นเหรอ” ผู้อาวุโสสองยิ้มเย็น

ตระกูลเยี่ยนรับมือได้ง่ายๆ ซะที่ไหน ในเมื่อเยี่ยหวันหวั่นเป็นอย่างงี้ก็ดีแล้ว หากการต่อสู้กับตระกูลเยี่ยนเกิดเรื่องผิดพลาดอะไร ก็ให้หัวหน้าพันธมิตรอย่างเธอเป็นคนรับผิดชอบ!

……

ขณะเดียวกัน ณ เมืองอวิ๋นเฉิงที่จี้หวงอยู่

ในห้องโถงใหญ่ บรรยากาศดูอึมครึมเล็กน้อย รอบข้างมืดมิดเหมือนกลางคืน ไม่มีแสงสว่างเล็ดลอดเข้ามาแม้แต่น้อย

“พวกแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร กินหัวใจหมีดีเสือขาวเข้าไปรึยังไงถึงได้กล้าจับตัวฉันมา?!”

ในห้องโถงใหญ่ เสียงตวาดเกรี้ยวกราดดังลั่น

สิ้นเสียงนั้น จู่ๆ แสงสว่างก็ปรากฏ ห้องโถงใหญ่พลันสว่างจ้าเหมือนกลางวัน

ซือหมิงหลี่หันไปมองรอบตัวโดยสัญชาตญาณด้วยความตกใจ

ด้านหน้าห้องโถงใหญ่มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ มุมปากของชายหนุ่มหยักยิ้มขึ้นน้อยๆ ดูไร้พิษภัย รอบข้างมีคนยืนอยู่เต็มไปหมด

“ที่นี่ที่ไหน?!” ไม่รู้ทำไมซือหมิงหลี่ถึงได้รู้สึกแตกตื่นขึ้นมา

เขาอยู่ที่ตระกูลซือ แต่จู่ๆ ก็โดนจับตัวมาที่นี่อย่างปริศนา…!

“รัฐอิสระ”

ชายชราคนหนึ่งตอบเสียงเย็น

“รัฐ…รัฐอิสระ…เป็นไปได้ยังไง!” พอรู้ว่าตัวเองอยู่ในรัฐอิสระ ซือหมิงหลี่ตกใจ แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง

แม้ว่าเขาจะไม่เคยมารัฐอิสระ แต่เขามีหรือจะไม่รู้จักรัฐอิสระ…

ดินแดนที่เต็มไปด้วยอารยธรรมแห่งศิลปะการต่อสู้ สี่ตระกูลใหญ่…จี้หวง ราชาแห่งอำนาจมืดในแถบยุโรป สมาคมสหพันธ์วิทยายุทธ โรงเรียนฝึกทหารรับจ้างในตำนาน ทุกอย่างอยู่ที่นี่หมดเลย…

“เห็นจี้หวงแล้วยังไม่คุกเข่าอีก!” ชายคนหนึ่งตวาดเสียงเกรี้ยว

“จี้…แกว่ายังไงนะ…จี้หวง?!” ซือหมิงหลี่ตาค้าง ชายที่นั่งอยู่บนสุดของห้องโถง ก็คือราชาแห่งอำนาจมืดในแถบยุโรปผู้โด่งดัง…จี้หวง???

“จี้หวง ผมตรวจสอบแล้ว ผู้ชายคนนี้เคยมีความแค้นกับคุณหนูอู๋โยว เขาเคยจ้างคนไปฆ่าคุณหนูอู๋โยว แต่ไม่สำเร็จครับ” ชายหนุ่มที่ชื่อต้วนเฟยกล่าว

“อ้อ…”

รายงานของต้วนเฟย ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของจี้ซิวหร่านกว้างขึ้นอีกหลายส่วน

“แล้วก็ยังมีผู้ชายที่ชื่อหลิวอิ่ง…เสือขาวตัวหนึ่ง…ทหารรับจ้างห้าคน ผมพามาด้วยหมดเลยครับ…พวกเขาทุกคนเกี่ยวข้องกับคุณหนูอู๋โยวทั้งหมด” ต้วนเฟยรายงานเสียงเบา

“เสือขาว?” จี้หวงชะงักไปเล็กน้อย