แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี 1873 แหวนที่ไม่ควรมีอยู่ / บทที่ 1874 ความจริงที่น่ากลัว

Now you are reading แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี Chapter 1873 แหวนที่ไม่ควรมีอยู่ / บทที่ 1874 ความจริงที่น่ากลัว at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บทที่ 1873 แหวนที่ไม่ควรมีอยู่

“รู้แล้วน่า คุณพูดมากี่รอบแล้ว คุณก็เห็นว่าฉันว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ เหมือนคนไม่เชื่อฟังเหรอไง ไม่ต้องห่วง ฉันจะอยู่ในประเทศไม่วิ่งหนีไปไหน” เยี่ยหวันหวั่นรับปากอย่างให้สัญญาหนักแน่น

เมื่อชีซิงที่อยู่ด้านข้างได้ยินคำพูดนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เป่ยโต่วทอดถอนใจเสียงเบา “เชี่ย? พี่เฟิงนี่มันเกิดอะไรขึ้น ไหนว่าจะไปแล้วไง ทำไมแมวจรเล็กๆ ที่ข้างนอกโทรมาก็เปลี่ยนคำเสียแล้วล่ะ นี่ก็…ไร้ศักดิ์ศรีเกินไปแล้วมั้ง”

เป่ยโต่วตกใจกับการกระทำเดี๋ยวพูดอย่างทำอย่างของเยี่ยหวันหวั่นมาก

แต่ที่ชีซิงคิดคือ บนตัวเยี่ยหวันหวั่นยังโดนกู่พิศวาสอยู่ จะต้องกลับไปคิดหาวิธีถอนพิษกู่ให้เร็วที่สุด จะอยู่ประเทศจีนนานไม่ได้เด็ดขาด

แต่ตอนนี้เธอกลับอยู่ประเทศจีนเพื่อผู้ชายคนหนึ่ง นี่ไม่ใช่เอาชีวิตตัวเองมาล้อเล่นหรอกเหรอ

ที่ปลายสาย ซือเยี่ยหานไม่ได้แสดงความคิดเห็นกับประโยคนี้ แต่หลังจากใคร่ครวญแล้ว เขาก็ตัดสินว่าเยี่ยหวันหวั่นน่าจะไม่ได้พูดโกหก

ยังไงเสียวันนั้นเขาก็ทำให้เธอสงบแล้ว เธอก็ไม่มีเหตุผลอะไรให้กลับรัฐอิสระอีก

พอนึกมาถึงตรงนี้ ซือเยี่ยหานก็วางใจลงชั่วคราว “รอฉันกลับมานะ”

“อืมๆ รู้แล้วน่า งั้นฉันจะอยู่บ้านรอคุณดีๆ คุณรีบกลับมานะ!” น้ำเสียงของเยี่ยหวันหวั่นอ่อนหวาน ยินยอมเชื่อฟังอย่างยิ่ง

ชีซิงที่อยู่ด้านข้างยิ่งฟังยิ่งมีสีหน้าทะมึน อยากจะเปิดปากพูดหลายครั้งแต่ก็อดทนเอาไว้

หลังจากจู๋จี๋กันสักพัก ในที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็วางสาย จากนั้นก็หันไปกำชับกับชีซิง “จองตั๋วแล้วหรือยัง”

ชีซิงที่กำลังจะเอ่ยปากพูดได้ยินประโยคนี้ก็ชะงักงัน “อะไรนะ”

เยี่ยหวันหวั่นเบ้ปาก “ฉันพูดถึงตั๋วกลับรัฐอิสระไง!”

ชีซิงพูดไม่ออก

เป่ยโต่วก็พูดไม่ออกกับความหน้าไหว้หลังหลอกนี้ เล่นซะลื่นไหลเกินไปแล้วจริงๆ …

ไม่ใช่ว่าปกติเธอมักเห็นคนงามลืมคุณธรรม พวกเขาถึงจะวางใจเหรอ แต่ใครจะรู้ว่าครั้งนี้เธอกลับปฏิเสธคนงามอย่างหนักแน่นแบบนี้

เป่ยโต่วป้องหูชีซิงพลางกระซิบเสียงเบา “ฉันรู้แล้ว ไม่ใช่พี่เฟิงเปลี่ยนนิสัยหรอก แต่เพราะรัฐอิสระมีคนงามมากกว่า…”

ชีซิงหมดคำพูด

เยี่ยหวันหวั่นกลอกตาใส่เป่ยโต่ว “นายงึมๆ งำๆ กำลังพูดอะไรอีกน่ะ”

เป่ยโต่วรีบโบกมือ “ไม่มีอะไรๆ จริงสิพี่เฟิง ผมอยากถามสักอย่าง พี่…พี่กับหัวหน้าตระกูลซือที่ประเทศจีนคนนี้ หรือว่าแต่งงานกันแล้วจริงๆ เหรอ”

เรื่องใหญ่อย่างการแต่งงานของผู้นำนี้ ยังไงก็เป็นเรื่องสำคัญมากนะ!

เมื่อเยี่ยหวันหวั่นได้ยินดังนั้นก็หลุบตาลง หลังนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก็มองม่านราตรีสีดำที่ไกลออกไปและเอ่ยเสียงเรียบ “ใครจะรู้ล่ะ”

เป่ยโต่วเอ่ย “เอ่อ…หา”

นี่หมายความว่ายังไง

หรือว่าตัวพี่เฟิงแต่งงานหรือเปล่าพี่เฟิงก็ไม่รู้เหรอ?

เป่ยโต่วกับชีซิงสบตากัน ต่างก็แสดงท่าทางพูดไม่ออก

เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้พูดอะไรต่อ ก้าวขึ้นรถและสั่งให้เป่ยโต่วขับไปยังจูเสินสือไต้

…

เวลานี้ ณ สถานที่แห่งหนึ่งในเมืองหลวง

ชายผมเงินนั่งอยู่บนรถโฆษณาคันหนึ่ง คิ้วขมวดเป็นปมเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง

“นึกไม่ถึง…ถึงกับเป็นแหวนวงนั้น…” ชายผมเงินพึมพำในลำคอ ดวงตาปรากฏแววแปลกใจและกังวล

“เป็นไปไม่ได้…แหวงวงนั้นหลังอุบัติเหตุครั้งนั้นที่รัฐอิสระก็น่าจะถูกทำลายไปโดยสมบูรณ์แล้วนี่นา ทำไม…” ชายผมเงินรู้สึกไม่สงบใจเล็กน้อย

ตอนนั้นก่อนที่เนี่ยอู๋โยวจะหายตัวไป ตัวเองก็บอกเธอไว้ชัดเจนแล้วว่าห้ามเก็บแหวนไว้เป็นอันขาด ต้องทำลายทิ้ง!

และลูกศิษย์เนี่ยอู๋โยว…ก็ทำลายแหวนต่อหน้าเขาแล้วจึงจะถูก

แต่ทำไมแหวงวงนั้นยังอยู่ล่ะ! แถมยังอยู่บนมือของเนี่ยอู๋โยว…

————————————————

บทที่ 1874 ความจริงที่น่ากลัว

“อาจารย์เจอศิษย์น้องหรือยังคะ”

เวลานี้หญิงสาวที่มีใบหน้าสวยหยาดเยิ้ม เดินเข้ามาภายในรถโฆษณาช้าๆ และเอ่ยถามชายผมเงิน

เมื่อได้ยินดังนั้น ชายผมเงินก็พยักหน้าน้อยๆ “ใช่…”

“ศิษย์น้องก็จริงๆ เลย เพิ่งรู้ว่าเธอไปรัฐอิสระ ทีแรกก็ยังอยากกลับไปเจอ แต่สุดท้ายเธอก็วิ่งกลับมาประเทศจีนอีกแล้ว สูญเปล่าจริงๆ” หญิงสาวงามหยาดเยิ้มหัวเราะเสียงเบา “อาจารย์ แล้วศิษย์น้องล่ะคะ”

“ศิษย์น้องของเธอสูญเสียความทรงจำไปแล้ว…ฉันยังไม่ยอมรับเธอ” ชายผมเงินตอบ

“อ๊ะ?” หญิงสาวงามหยาดเยิ้มเผยสีหน้าประหลาดใจ เหมือนไม่อาจเข้าใจได้ “อาจารย์ ทำไมอาจารย์ไม่ยอมรับศิษย์น้องล่ะคะ”

“ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา” ชายผมเงินส่ายหน้า “ก่อนหน้านี้ศิษย์น้องของเธอไปที่รัฐอิสระ แต่ทั้งที่อยู่ในสภาพสูญเสียความทรงจำ ไม่รู้ทำไมดันกลายเป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยไปเสียได้”

“เห…”

หญิงสาวงามหยาดเยิ้มหัวเราะน้อยๆ “อาจารย์ นี่ยังต้องถามอีกเหรอ ทั่วทั้งรัฐอิสระ ถึงคนที่รู้ว่าศิษย์น้องเนี่ยอู๋โยวคือไป๋เฟิงจะมีอยู่ไม่กี่คน แต่ต่อให้มีไม่กี่คน ก็ยังมีจี้หวงคนหนึ่งที่รู้แน่…ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าจี้หวงจำศิษย์น้องได้ จี้หวงช่วยศิษย์น้องฟื้นคืนตัวตนของเนี่ยอู๋โยวไม่ง่าย ยังไงเสียตระกูลเนี่ยตอนนี้ก็มีเนี่ยอู๋โยวตัวปลอม แต่การช่วยศิษย์น้องคืนตัวตนผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยนี่ไม่น่าจะยากเย็น…อีกอย่าง อาจารย์ก็ไม่ใช่ไม่รู้ว่าตอนที่ศิษย์น้องดื่มเหล้าเมา…หนูกล้ารับรองเลยว่าศิษย์น้องต้องเคยดื่มเหล้าเมาในพันธมิตรอู๋เว่ย…”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ชายผมเงินก็ยิ้มน้อยๆ ราวกับกำลังนึกถึงอดีต

ก็จริง ลูกศิษย์ตัวน้อยคนนั้นของเขาพอดื่มเหล้าเมา ต่อให้สูญเสียความทรงจำ ก็เกรงว่าจะขวางพลังโคตรบรรพบุรุษภายในร่างกายไว้ไม่อยู่

“แต่ว่า ตอนนี้อู๋โยวอยู่ในสภาพสูญเสียความทรงจำ ทำไมเธอถึงรู้ว่าหลังดื่มเหล้าเมาแล้วอู๋โยวยังจะเป็นแบบนั้นเหมือนเมื่อก่อนได้ล่ะ” ชายผมเงินมองหญิงสาวสวยหยาดเยิ้ม

หญิงสาวหัวเราะน้อยๆ “ก่อนหน้านี้หนูได้เจอหน้าจี้หวง จี้หวงเล่าต้นสายปลายเหตุให้หนูฟังหมดแล้ว”

“อย่างนี้นี่เอง” ชายผมเงินมีท่าทางครุ่นคิด ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ งั้นก็ยิ่งอธิบายได้ชัดเจนได้แล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะเนี่ยอู๋โยวดื่มเหล้าเมาจนเผยธาตุแท้ออกมา อยากให้พันธมิตรอู๋เว่ยเชื่อว่าเธอคือไป๋เฟิงโดยสมบูรณ์ นั่นแทบเป็นไปไม่ได้เลย โดยเฉพาะผู้อาวุโสของพันธมิตรอู๋เว่ยพวกนั้น ต่างคนก็ต่างฉลาด อยากจะหลอกพวกเขานั้นไม่มีโอกาสทั้งสิ้น

“อาจารย์ ไม่สู้พวกเราไปหาศิษย์น้องกันเถอะ หนูคิดถึงเธอจะตายอยู่แล้ว” หญิงสาวสวยหยาดเยิ้มเอ่ยอย่างร้อนใจเล็กน้อย

แต่ชายผมเงินกลับส่ายหน้า

ความทรงจำของเนี่ยอู๋โยว ให้เธออาศัยฟื้นกลับมาด้วยตัวเองดีกว่า…อีกอย่าง ถ้ารวมตัวกัน เขาจะอธิบายกับเนี่ยอู๋โยวยังไง…ว่าก่อนที่เธอจะสูญเสียความทรงจำเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่…

เรื่องนั้นสำหรับเนี่ยอู๋โยวแล้วโหดร้ายเกินไปจริงๆ กระทั่งอยู่ไม่สู้ตาย…

ถ้าเนี่ยอู๋โยวไม่อาจยอมรับได้ หรือ…ไม่ยินยอมที่จะนึกถึง นั่นจะกลายเป็นฝันร้ายตลอดกาลของเธอ

“อาจารย์…อาจารย์เป็นห่วง แต่เรื่องนั้น…” เมื่อเห็นชายผมเงินยังไม่แสดงท่าทีใดๆ หญิงสาวสวยหยาดเยิ้มก็เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย

“ถูกต้อง” ชายผมเงินถอนหายใจเสียงเบา “ถ้ารวมตัวกัน ฉันก็จะบอกทุกอย่างกับเธอ แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่ายังไม่ถึงเวลา”

หญิงสาวสวยหยาดเยิ้มครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นจึงถอนหายใจ “หนูเข้าใจแล้วค่ะ…ศิษย์น้องโทษตัวเอง แต่เรื่องนั้น…ความผิดไม่ได้อยู่ที่ศิษย์น้อง…เธอก็ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย”

หญิงสาวสวยหยาดเยิ้มจำสภาพอยู่ไม่สู้ตายของเนี่ยอู๋โยวตอนที่เนี่ยอู๋โยววิดีโอคอลหาเธอกับอาจารย์เมื่อหลายปีก่อนได้รางๆ

ไม่ใช่ว่าเนี่ยอู๋โยวอ่อนแอเกินไป ตรงกันข้ามเนี่ยอู๋โยวนั้นแข็งแกร่งพอ แต่ไม่ว่าใครเมื่อต้องเจอกับเรื่องอย่างนั้น ไม่ว่าชายหรือหญิง ก็เกรงว่าคงไม่มีความกล้าพอที่จะอยู่บนโลกนี้ต่อไป

กระทั่งสุดท้าย เนี่ยอู๋โยวถูกคนไล่ฆ่า รอเธอกับอาจารย์เร่งตามมาถึง ก็เห็นรางๆ ว่าชายผู้หนึ่งกำลังพาเนี่ยอู๋โยวออกไปจากรัฐอิสระ

…………………………………………

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด