แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี 2047 ได้รับความโปรดปราน / บทที่ 2048 นายหญิงสุดที่รักของนายท่านของนาย

Now you are reading แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี Chapter 2047 ได้รับความโปรดปราน / บทที่ 2048 นายหญิงสุดที่รักของนายท่านของนาย at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บทที่ 2047 ได้รับความโปรดปราน

สมกับที่เติบโตมาจากข้างนอกจริงๆ ไม่เข้าใจกฎเกณฑ์เลยสักนิด ต่อให้กลับมาแล้ว เกรงว่าก็คงจะไม่ได้รับความโปรดปรานจากนายหญิงเนี่ยและหัวหน้าตระกูลเนี่ยอยู่ดี

เนี่ยหลิงหลงเอ่ยด้วยสีหน้าเอื้อเฟื้อใจกว้าง “พี่อู๋โยว พ่อบ้านก็แค่หวังดีกับถังถัง ไม่ได้ทำผิดเลย ถ้าทำให้พี่อู๋โยวไม่พอใจ พี่สั่งลงโทษก็พอแล้วนี่คะ ไม่เห็นต้องโกรธขนาดนี้เลย”

เยี่ยหวันหวั่นมองเนี่ยหลิงหลงด้วยใบหน้าที่ยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “ใครบอกว่าฉันจะไล่เขาออกเพราะเรื่องนี้กันล่ะ”

เนี่ยหลิงหลงอึกอักแล้ว “ถ้างั้น…”

เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยยิ้มๆ “เพราะฉันไม่ชอบต่างหาก”

เนี่ยหลิงหลงผงะไปทันที ใบหน้าฉายแววโกรธเคืองนิดๆ แต่ก็เก็บซ่อนอารมณ์บนใบหน้ากลับไปอย่างรวดเร็ว มองไปที่หัวหน้าตระกูลเนี่ยและนายหญิงเนี่ยด้วยสีหน้าลำบากใจ “พ่อคะ แม่คะ พ่อบ้านหลี่ทำงานให้ตระกูลเนี่ยอย่างขยันขันแข็งมาโดยตลอด ไม่เคยทำผิดพลาดเลย ถ้าไล่เขาออกไปแบบนี้ เกรงว่าจะไม่ดีนะคะ…”

หัวหน้าตระกูลเนี่ยคีบกับข้าวให้เยี่ยหวันหวั่น พลางเอ่ยอย่างตามใจว่า “ในเมื่ออู๋โยวไม่ชอบ งั้นก็เปลี่ยนเถอะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสักหน่อย”

นายหญิงเนี่ยจึงเอ่ยกับพ่อบ้านหนุ่มคนนั้นว่า “ไปรับเงินที่ฝ่ายบัญชีแล้วกัน”

เมื่อพ่อบ้านหนุ่มเห็นว่าตัวเองถูกไล่ออก เพียงเพราะเยี่ยหวันหวั่นบอกว่า ‘ฉันไม่ชอบ’ ก็ถูกไล่ออกเสียแล้ว ไม่อยากจะเชื่อเลย จึงมองไปที่เนี่ยหลิงหลงด้วยใบหน้าเว้าวอน

ม่านตาของเนี่ยหลิงหลงหดตัวลงเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ท่าทีที่นายหญิงเนี่ยและหัวหน้าตระกูลเนี่ยปฏิบัติต่อตัวปลอมคนนั้น ถึงแม้จะตามใจให้ท้าย แต่ก็ยังมีขอบเขตอยู่บ้าง ใครจะไปรู้ว่าพอได้พบกับเนี่ยอู๋โยวแล้ว แม้แต่หลักการดั้งเดิมก็ไร้ประโยชน์แล้ว ต่างก็เอาใจคล้อยตามไปด้วยกัน

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ถึงเธอพูดไป ก็เกรงว่าจะไม่มีประโยชน์แล้ว ซ้ำจะทำให้หัวหน้าตระกูลกับนายหญิงไม่พอใจด้วย

เหตุการณ์เล็กๆ นี้สิ้นสุดลงอย่างรวดเร็ว เนี่ยหลิงหลงไม่อาจช่วยเหลือได้ พ่อบ้านหนุ่มจึงถูกไล่ออก

นายหญิงเนี่ยเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่นทันทีว่า “อู๋โยว อย่าโกรธไปเลยนะจ๊ะ ในเมื่อไม่ชอบคนนี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะให้คนไปเปิดรับสมัครคนมาจำนวนหนึ่ง แล้วให้ลูกไปเลือกคนที่ถูกใจด้วยตัวเองเลย”

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มน้อยๆ กอดแขนของนายหญิงเนี่ย แล้วเอ่ยอย่างมีความสุข “ขอบคุณนะคะแม่!”

ถึงแม้กิริยาของเยี่ยหวันหวั่นจะเจือการแสดงเอาไว้หลายส่วน ทว่า เมื่อได้พบแม่แท้ๆ ของตัวเองทั้งที ความสนิทใกล้ชิดนี้กลับเป็นของจริง

เธอที่แม้แต่ซือเยี่ยหานก็ยังสยบได้ แล้วจะไม่สามารถเรียกเอาความโปรดปรานจากพ่อแม่แท้ๆ ได้ยังไง

นี่ยังเป็นครั้งแรกของวันนี้ด้วยที่เยี่ยหวันหวั่นเรียกเธอว่า ‘แม่’ แถมยังมีท่าทางสนิทสนมแบบนี้ จิตใจของนายหญิงเนี่ยก็พลันเบิกบาน ใบหน้าเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม “เด็กโง่ กับแม่ยังต้องพูดขอบคุณอะไรอีก ต่อไปถ้าอยากได้อะไร ต้องรีบบอกแม่เลยนะ!”

เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “ค่าๆ เข้าใจแล้วค่ะแม่”

หัวหน้าตระกูลเนี่ยที่ตีหน้าขรึมอยู่ข้างๆ ก็อดไม่ได้แล้วเช่นกัน จึงรีบเอ่ยว่า “ถ้าลูกอยู่ข้างนอกแล้วโดนรังแก ก็กลับมาบอกพ่อเลยนะ พ่อจะหนุนหลังลูกเอง”

จากนั้นเนี่ยอู๋หมิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เย็นๆ ทางด้านข้าง ตรงหน้ามีแค่ผักเขียวๆ จานหนึ่ง ก็พลันเอ่ยขึ้นว่า “ผมอิ่มแล้ว บ๊ายบาย”

ข้าวมื้อนี้ยังกินได้อยู่อีกเหรอไง! ยังจะกินได้อยู่เหรอ!

หัวหน้าตระกูลเนี่ยออกคำสั่งทันที “แกนั่งลงเดี๋ยวนี้! ไม่ง่ายเลยกว่าน้องสาวแกจะได้กลับมา! แกยังคิดจะไปไหนอีก!”

เนี่ยอู๋หมิงคอตกแล้ว

พวกพ่อแม่ใช้ความรุนแรงในครอบครัว! เป็นการใช้ความรุนแรงในครอบครัวชัดๆ!

….

เนื่องจากพ่อแม่กระตือรือร้นกันเหลือเกิน เยี่ยหวันหวั่นจึงไม่มีเวลาว่างสักนิด ตกกลางคืนก็ยังต้องอยู่เป็นเพื่อนหนูน้อยถังถังอีก

จนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้น เยี่ยหวันหวั่นถึงได้กระวีกระวาดไปที่อาชูร่า

ผลคือ ไม่ได้พบหน้าซือเยี่ยหาน แต่กลับได้พบเจียงเหยียนที่พอเห็นเธอก็พองขนขู่แล้ว

ซือเยี่ยหานน่าจะรู้ว่าเธอรับมือเจียงเหยียนไม่ได้ ส่วนมากคนที่อยู่ข้างกายในระยะนี้จึงเป็นหลินเชวีย ส่วนเจียงเหยียนก็เฝ้าอยู่ที่สำนักงาน

————————————————————–

บทที่ 2048 นายหญิงสุดที่รักของนายท่านของนาย

พอเห็นเธอ เจียงเหยียนก็เปิดโหมดพร้อมรบเพื่อปกป้องความบริสุทธิ์ผุดผ่องของผู้เป็นนายทันที “นางมาร เธอมาทำอะไรอีก!”

เยี่ยหวันหวั่นละเหี่ยใจ ยังคงเส้นคงว่าหมื่นปีไม่มีเปลี่ยนจริงๆ

“ช่วยไปแจ้งให้ฉันทีสิ ฉันมีเรื่องจะหารือกับนายท่านของพวกนาย” เดิมทีเยี่ยหวันหวั่นคิดจะรอให้ค่ำก่อนแล้วแอบเข้ามา แต่เธอรอไม่ไหวแล้วจริงๆ

เรื่องนี้จำเป็นต้องคุยกันต่อหน้าให้ชัดเจนถึงจะถูก

“นายท่านของพวกเราไม่อยู่! ในเมื่อเธอมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ถึงขั้นที่มีลูกด้วยกันแล้ว ยังจะมาเกาะแกะท่านนายไม่เลิกอีก! ไม่รู้จักยางอายบ้างเลย! ฉันขอบอกให้เธอรีบๆ ตัดใจซะเถอะ!” ใบหน้าของเจียงเหยียนเต็มไปด้วยความโกรธ ทำราวกับคนที่กลายเป็นชู้คือเขาเอง

สีหน้าของเยี่ยหวันหวั่นพลันมืดครึ้ม เวรกรรม ข่าวแพร่ไปถึงหูของทุกคนแล้วจริงๆ ด้วย!

เยี่ยหวันหวั่นยกยิ้มแวบหนึ่ง “นายยุ่งเรื่องของฉันแล้ว นายท่านของบ้านนายน่ะชอบที่ฉันไม่รู้จักยางอายแบบนี้ นายไม่รู้เหรอไง ไม่งั้นนายคิดว่าพิษกู่ของนายท่านของนายถูกแก้ไขได้ยังไงกันล่ะ”

เจียงเหยียนเถียงกลับทันที “พูดจาเหลวไหล เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าเป็นเพราะนายท่านของเราหายาถอนพิษมาได้แล้ว! นางมาร เธอ…เธอ…เธอมัน…”

เทียบกับหลิวอิ่งแล้ว คลังศัพท์ของจียงเหยียนมีน้อยเสียจนน่าสงสาร ด่าคนไม่เป็นเลย พูดเธอๆ อยู่นานก็พูดไม่ออกสักที เมื่ออดทนจนทนไม่ไหวแล้วจึงเข้าโจมตีเยี่ยหวันหวั่นซะเลย

“นางมาร! วันนี้ฉันต้องฆ่าเธอให้ได้!”

เยี่ยหวันหวั่นเบี่ยงกายหลบ เลิกคิ้วขึ้นนิดๆ แล้วเอ่ยออกมาว่า “ไอ๊หยา ไอ้หนูอย่างนายกล้าดีมากสินะ นายรู้ไหมว่าตอนนี้นายสู้อยู่กับใคร คนที่นายโจมตีคือนายหญิงสุดที่รักของนายท่านของนายเลยนะ!”

“รับความตายไปซะยัยนางมาร!” เจียงเหยียนโกรธจนหายใจไม่ออกแล้ว แม้แต่กระบวนท่าก็สับสนวุ่นวายไปหมด

ขณะที่เยี่ยหวันหวั่นต่อสู้ติดพันกับเจียงเหยียนอยู่นั้น ในเวลานี้ จู่ๆ มือถือก็ดังขึ้น เป็นสายเรียกเข้าจากชีซิง

เสียงของชีซิงแว่วดังขึ้น “พี่เฟิง ผู้อำนวยการเฒ่ากลับมาแล้ว!”

ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นพลันฉายแววยินดี “อะไรนะ เยี่ยมไปเลย! นายเตรียมแหวนของฉันกับยาหยีน้อยของฉันไว้ให้ดี ฉันจะไปที่โรงเรียนชื่อเยียนเดี๋ยวนี้เลย!”

ชีซิงงุนงง “ยาหยีน้อยเหรอครับ”

เยี่ยหวันหวั่นจึงบอกว่า “ศิลาจารึกโรงเรียนน่ะศิลาจารึกโรงเรียน!”

ชีซิงตอบรับ “ครับ…”

พอได้ยินว่าผู้อำนวยการเฒ่ากลับมาแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็เลิกเล่นกับเจียงเหยียนทันที “ช่างเถอะๆ ในเมื่อนายท่านของนายไม่อยู่ ฉันก็ไม่เล่นกับนายแล้ว บ๊ายบาย! คราวหน้าถ้าฉันกลับมานายต้องเรียกฉันว่านายหญิงอาชูร่าอย่างนอบน้อมแน่นอน!”

เจียงเหยียนโมโหแทบตายแล้ว “เธอ!”

พอเยี่ยหวันหวั่นพูดจบก็วิ่งหายลับไป

รีบมุ่งหน้าไปที่พันธมิตรอู๋เว่ย แต่งตัวสักหน่อย หยิบแหวนของจี้หวงรวมถึงศิลาจารึกชื่อเยียนมา แล้วรีบตรงไปยังโรงเรียนทหารรับจ้างชื่อเยียน

เธอคิดดูแล้ว ถ้าเธอไปหาซือเยี่ยหานในตอนนี้เกรงว่าคงยากจะพูดกันให้เข้าใจได้ ทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้คือการฟื้นฟูความทรงจำ เพื่อยืนยันว่าตัวเองรักเขาด้วยใจจริงตั้งแต่ต้น จากนั้นจึงค่อยพาถังถังผลผลิตที่เกิดจากความรักของพวกเธอไปพูดคุยกับเขาให้เข้าใจด้วยกัน

เยี่ยมมาก สมบูรณ์แบบ!

….

เยี่ยหวั่นหวั่นไปถึงโรงเรียนชื่อเยี่ยนอย่างรวดเร็วที่สุด จากนั้นก็ส่งมอบภารกิจสองงานที่เสร็จสมบูรณ์แล้ว

ตอนที่เยี่ยหวันหวั่นส่งมอบแหวนประจำตัวของจี้หวง บรรดานักเรียนที่มุงดูอยู่ก็เผยสีหน้าตื่นตะลึง รอจนได้เห็นเธอเปิดแพรแดงออก ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะนำเอาศิลาจารึกของโรงเรียนชื่อเยี่ยนกลับมาได้ ทุกคนต่างก็ตาค้างกันไปหมด

ครั้งนี้ กลับไม่มีใครพูดจาเย้ยหยันประชดประชัดอีกแล้ว

ทวงคืนศิลาจารึกของโรงเรียนชื่อเยี่ยนกลับมาจากเงื้อมมือของเจียงหลีเฮิ่นได้ นี่มันระดับไหนกัน

นี่เป็นเรื่องที่ไม่มีใครในรัฐอิสระสามารถทำได้เลย!

อีกอย่างศิลาจารึกก็เป็นตัวแทนของโรงเรียนชื่อเยียน รางวัลที่เยี่ยหวันหวั่นจะได้รับจากภารกิจนี้ไม่ใช่แค่คะแนนเกียรติยศเท่านั้น แต่ยังจะได้รับเกียรติยศอันสมเกียรติอย่างแท้จริงอีกด้วย!

“บ้าเอ้ย เกินไปแล้ว!”

“เพื่อจะหยามหน้าผู้อำนวยการ เจียงหลีเฮิ่นเลยให้ความสำคัญกับศิลาจารึกชิ้นนี้มาก แล้วเธอทำได้ยังไงกัน”

“ครั้งนี้ฉันยอมแพ้แล้วจริงๆ!”

“ผู้หญิงคนนี้เป็นปีศาจชัดๆ!”

…………………………………..

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด