แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี 2099 สิ่งละอันพันละน้อยที่เกี่ยวกับตัวเอง / บทที่ 2100 ชายลึกลับ

Now you are reading แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี Chapter 2099 สิ่งละอันพันละน้อยที่เกี่ยวกับตัวเอง / บทที่ 2100 ชายลึกลับ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บทที่ 2099 สิ่งละอันพันละน้อยที่เกี่ยวกับตัวเอง

ตอนนี้ถึงแม้ผู้อาวุโสสามจะเชื่อฟังเยี่ยหวันหวั่น แต่นิสัยติดตัวกลับเปลี่ยนได้ยาก เอาตัวเองเป็นใหญ่จนเกินไป

ผู้อาวุโสสามไม่มีทางเห็นเนี่ยหลิงหลงอยู่ในสายตาแน่นอน นี่คือจุดอ่อนที่เป็นไปได้สูงว่าจะทำให้เขาไม่อาจกลับมาเริ่มใหม่ได้อีก

อันที่จริง ไม่ใช่แค่ผู้อาวุโสสาม คนทั้งหมดในพันธมิตรอู๋เว่ย คนไหนบ้างล่ะที่ไม่มุทะลุเย่อหยิ่งน่ะ

แต่คนของเนี่ยอู๋หมิงกลับต่างกันออกไป

เยี่ยหวันหวั่นเคยคลุกคลีกับทหารรับจ้างของเนี่ยอู๋หมิงมาแล้ว พวกเขาเป็นทีมอย่างแท้จริง ทุกคนแบ่งงานกันอย่างชัดเจนมาก ถึงแม้ในแต่ละทีมจะมีคนไม่มาก แต่กลับหัวกะทิในหมู่หัวกะทิ พอมารวมตัวกันแล้ว ก็เป็นทีมที่แข็งแกร่งจนทำให้คนอกสั่นขวัญแขวนได้

ตราบใดที่จ่ายค่าแรงให้มากพอ พวกเขาจะทำให้คุณรู้สึกปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน กลับกัน ถ้าค่าแรงน้อยเกินไป เรื่องนี้เกรงว่าจะคุยกันไม่ง่ายแล้ว

“วางใจเถอะน้องสาว แต่ยังไงก็ตาม…น้องสาว ฉันมีทีมทหารรับจ้างในสังกัดอยู่เยอะแยะ…เรื่องราคา…ก็แตกต่างกันไป เธอมีงบอยู่เท่าไรล่ะ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“จำนวนนี้”

เยี่ยหวันหวั่นชูนิ้วหนึ่งขึ้นมา

“หนึ่งร้อย?!”

ใบหน้าของเนี่ยอู๋หมิงเต็มไปด้วยความมึนงง “เงินร้อยเดียว…ยังไม่พอกินข้าวด้วยซ้ำ!”

เยี่ยหวันหวั่นส่ายหน้า

“หนึ่งพันเหรอ หนึ่งพันก็ไม่พอเหมือนกันแหละน่า!”

เยี่ยหวันหวั่นหรี่ตาลง “เดาต่อไปสิ”

“หนึ่งหมื่น…นั่น ก็พอใช้ได้อยู่” เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้า

“ฉันจะให้พี่ร้อยหมื่น” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย

“สะ…สิบล้านเหรอ?!” เนี่ยอู๋หมิงตาตั้งแล้ว

เยี่ยหวันหวั่นนิ่งไป ร้อยหมื่นจะกลายเป็นสิบล้านได้ยังไง

“หนึ่งล้าน” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยความหงุดหงิด

ในปีนั้นเนี่ยอู๋หมิงเคยปฏิญาณไว้ว่า จะพาทหารรับจ้างของรัฐอิสระ ออกปฏิบัติภารกิจให้ดีที่สุดในราคาที่ต่ำที่สุด ให้เงินเขาหนึ่งล้าน ก็นับว่ามากโขแล้ว ยังคิดจะเอาสิบล้านอีก ทำไมเขาไม่ไปปล้นเอาเลยล่ะ?!

“หนึ่งล้าน ได้ แบบนั้นได้เลย!” เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้ารัวๆ “น้องสาว แกวางใจได้เลย ฉันจะส่งทีมที่ดีที่สุดในสังกัดของฉันให้แก แกอย่ามองฉันแบบนี้ เงินพวกนี้หล่นมาไม่ถึงกระเป๋าฉันหรอก เป็นของพวกเขาทั้งนั้น ฉันได้แค่สิบห้าเปอร์เซ็นต์เอง”

“พี่ ให้คนของพี่ระวังตัวกันหน่อยนะ ยังมีอีก ช่วยดูผู้อาวุโสสามของพวกเราพันธมิตรอู๋เว่ยให้ด้วย อย่าให้มีอันตรายอะไรเกิดขึ้นกับเขา ฉันสังหรณ์ใจอยู่ตลอดว่า เนี่ยหลิงหลงไม่ได้ธรรมดาขนาดนั้น” เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วแน่น

“น้องสาว แกวางใจเถอะ ฉันรู้ว่าต้องทำยังไง พี่ชายของแกอย่างอื่นไม่ได้เรื่อง แต่เรื่องแบบนี้ พี่ชายแกมีพรสวรรค์นะ”

พอเนี่ยอู๋หมิงพูดจบ ก็ต่อสายหาทีมในสังกัดทันที “ฮัลโหล…ฉันรับงานสบายๆ อย่างหนึ่งมาให้…เดี๋ยวจะเลี้ยงข้าวพวกนาย…รอฉันไปถึงแล้วค่อยคุยรายละเอียดกัน”

มองเงาหลังของเนี่ยอู๋หมิงที่จากไปแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็ถอนหายใจด้วยความจนปัญญา สรุปแล้วพวกเขาเห็นเนี่ยหลิงหลงอยู่ในสายตากันบ้างไหม

อันที่จริง ครั้งนี้ที่จ้างวานทีมของเนี่ยอู๋หมิง เป็นการป้องกันไว้ทั้งสองทาง หนึ่งล้าน คุ้มเกินพอแล้ว

ถ้าผู้อาวุโสสามตรวจสอบไม่พบ ก็ยังมีทีมของเนี่ยอู๋หมิง และถ้าเกิดอันตรายใดๆ กับผู้อาวุโสสาม ทีมของเนี่ยอู๋หมิงก็ออกโรงได้อย่างทันท่วงที ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็นอนพักในห้องทำงานครู่หนึ่ง

ปีนั้น ตัวเองเป็นอัจฉริยะชั้นยอดของโรงเรียนชื่อเยียน แถมยังเป็นครูฝึกปีศาจของโรงเรียนชื่อเยี่ยนด้วย คะแนนเกียรติยศในตัวต้องมีไม่น้อยแน่นอน ต้องใช้ฐานะเนี่ยอู๋โยวไปดูคะแนนเกียรติยศของตัวเองว่าสรุปแล้วมีอยู่เท่าไร จากนั้น…ก็ให้ผู้อำนวยการสะกดจิตให้ตัวเองอีกครั้ง

ความจริงแล้วเยี่ยหวันหวั่นนั้นสงสัยมาก ว่าทำไมตัวเองถึงพาเนี่ยหลิงหลงกลับไปที่บ้านตระกูลเนี่ย อีกอย่าง สิ่งละอันพันละน้อยที่เป็นเนี่ยอู๋โยว ก็ถึงเวลาฟื้นฟูกลับคืนมาทั้งหมดแล้ว

———————————————————-

บทที่ 2100 ชายลึกลับ

ช่วงกลางดึก ณ สถานที่เปลี่ยวร้างแห่งหนึ่ง เขตด้านหลังรัฐอิสระ

ชายชราในชุดดำ ดูราวกับภูตผีแห่งรัตติกาล ว่องไวปราดเปรียว ราวกับลื่นไถลไปตามพื้นราบ

ในไม่ช้า ร่างของชายชราก็ชะงักลงเล็กน้อย พลางพินิจดูหญิงสาวที่อยู่ไกลออกไป

ผู้อาวุโสสามจ้องมองเนี่ยหลิงหลง บนใบหน้าปรากฏแววเย็นชา

เขาแปลกใจมากจริงๆ ทำไมผู้นำถึงให้เขาสะกดรอยตามหญิงสาวแบบนี้กัน ผู้หญิงคนนี้…จะถึงขั้นที่คุกคามความปลอดภัยของเขาได้เชียวเหรอ?!

“ตามต่อไปอีก รักษาระยะห่างไว้ อย่าให้เป้าหมายจับได้”

จากนั้น ผู้อาวุโสสามก็พูดใส่วิทยุสื่อสารที่จ่ออยู่ข้างปาก

“ผู้อาวุโสสามครับ ผู้หญิงคนนี้ออกนอกเขตรัฐอิสระไปแล้ว ต้องตามต่อไหมครับ”

ไม่นาน ก็มีเสียงคนแว่วออกมาจากวิทยุสื่อสาร

พอได้ยินคำพูดนี้ ผู้อาวุโสสามก็เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วค่อยๆ กล่าวว่า “เป้าหมายสังเกตเห็นพวกนายไหม”

“ไม่เลยครับ”

“ดี งั้นก็ตามต่อไป” ผู้อาวุโสสามเอ่ยเสียงเย็น

“แต่ว่า…ผู้อาวุโสสามครับ ข้างนอกอยู่นอกเขตพื้นที่ของรัฐอิสระแล้ว ถ้าเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมา คนของพวกเราไม่มีทางตามมาทัน ควรแจ้งผู้นำ แล้วฟังความเห็นของผู้นำก่อนไหมครับ”

“ตลกแล้ว” ผู้อาวุโสสามเอ่ยอย่างเย็นชา “เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ จำเป็นต้องไปรบกวนการพักผ่อนของผู้นำด้วยเหรอ”

“ได้ครับ จะทำตามที่ผู้อาวุโสสามบอก”

พอคุยจบ เงาร่างหลายร่างที่อยู่ในมุมมืด ก็หายลับไปทันที ผู้อาวุโสสามก็ไล่ตามไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน

เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง

….

“มาแล้ว”

ชายโพกหน้าคนหนึ่งมาถึงที่นี่แล้ว

“ท่านคะ คงไม่สามารถควบคุมตระกูลเนี่ยได้แล้ว แต่ยังโชคดีว่า ตัวปลอมคนนั้นถูกไอ้โง่เนี่ยอู๋หมิงซัดตายด้วยฝ่ามือเดียว ไม่งั้น มีความเป็นไปได้สูงที่ฉันจะถูกเปิดโปงค่ะ เพียงแต่…ต่อให้เป็นแบบนี้ หัวหน้าตระกูลเนี่ยและนายหญิงเนี่ย ตอนนี้น่าจะเริ่มสงสัยฉันแล้ว ต่อไปน่าจะตั้งแง่อยู่ตลอดค่ะ” เนี่ยหลิงหลงมองคนลึกลับ พลางเอ่ยรายงาน

“หึ”

ชายโพกหน้าหัวเราะเบาๆ ทีหนึ่ง “ทางตระกูลเนี่ย พลาดแล้วก็พลาดไป ไม่เป็นไร ตอนนี้เนี่ยอู๋โยวอยู่ที่ตระกูลเนี่ยแล้ว ที่ตัวเธอมีแหวนคู่หนึ่งอยู่ ตอนนี้ภารกิจของเธอคือไปเอาแหวนกลับมาให้ได้”

“ค่ะ ฉันทราบแล้วค่ะ” เนี่ยหลิงหลงพยักหน้านิดๆ

“ใช่แล้ว…เนี่ยอู๋หมิงขวางมือขวางเท้าอยู่บ้าง ท่านคะ ถ้าพวกเรากำจัดเนี่ยอู๋หมิง แล้วตระกูลเนี่ยไม่มีหลักฐานพอ ก็จะทำลายได้ง่ายขึ้นนะคะ” เนี่ยหลิงหลงเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

พอได้ยินคำพูดนี้ของเนี่ยหลิงหลง ชายลึกลับที่โพกหน้าไว้ก็ตกอยู่ในห้วงความคิด จากนั้นก็ตอบว่า “ได้ ถ้ามีโอกาส ก็กำจัดเนี่ยอู๋หมิงซะ แต่จำเอาไว้ อย่าลงมือกับเขาตรงๆ คนแบบนั้น มีวิธีฆ่าเขาอยู่เยอะแยะ”

“รับทราบค่ะ”

พอเนี่ยหลิงหลงพูดจบ จึงหันหลังเตรียมจะจากไป

“รอเดี๋ยว”

จู่ๆ ชายลึกลับที่โพกหน้าไว้ก็เอ่ยขึ้นมา

“คะท่าน”

เนี่ยหลิงหลงมองไปที่ชายลึกลับ

“หลิงหลง เธอถูกคนสะกดรอยตามนานขนาดนี้ ไม่รู้ตัวเลยเหรอ”

ชายลึกลับโพกหน้าเอ่ยทัก

มุมปากของเนี่ยหลิงหลงก็ยกเชิดขึ้นนิดๆ “รู้ตัวแต่แรกแล้วค่ะ ก็แค่แมลงวันไม่กี่ตัว เดิมทีก็วางแผนไว้ว่าหลังจากมาพบท่านแล้วค่อยจัดการก็ได้”

“อืม ระวังหน่อยละ”

พอชายลึกลับโพกหน้าเอ่ยจบ ก็หันหลังจากไป และหายลับไปท่ามกลางความมืดมิดยามราตรีอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ เหลือแค่เนี่ยหลิงหลงคนเดียว

เนี่ยหลิงหลงพินิจดูรอบข้างด้วยสีหน้าเฉยเมย “อะไรกัน เนี่ยอู๋โยวส่งพวกแกมาตายสินะ”

พอสิ้นเสียงของเนี่ยหลิงหลง ดวงตาของผู้อาวุโสสามก็สาดประกายเยียบเย็นแวบหนึ่ง

ผู้หญิงคนนี้ ไม่น่าเชื่อว่าจะพบตัวพวกเขาตั้งแต่แรกแล้ว ถึงขั้นที่ไม่หลบหลีกเลยสักนิด ช่างมั่นใจในตัวเองซะจริงๆ

“ผู้อาวุโสสาม พวกเราถูกจับได้แล้ว ตอนนี้ทำยังไงดีครับ?!”

…………………………………….

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด