แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี 2321 สีหน้าที่ว่างเปล่า / บทที่ 2322 ดีไปหมดทุกอย่าง
บทที่ 2321 สีหน้าที่ว่างเปล่า
ในเวลานี้ แขกเหรื่อเหล่านั้นที่อยู่ด้านข้างดูเผินๆ เหมือนยังพูดคุยครื้นเครงกันอยู่ แต่ความจริงแล้วสายตาทุกคู่ต่างก็เหล่มองเข้ามา หลินเชวียและอวี๋เซ่าที่อยู่ด้านข้างอยู่ค่อนข้างใกล้ มองเห็นการเผชิญหน้าของคนทั้งสอง บรรยากาศฟาดฟัน ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงๆ เลย
เดิมทีฉินซีย่วนยังนึกสงสัยในตัวตนของอี้อวิ๋นโม่อยู่ตลอด จนตอนนี้ พอเห็นท่าทางของซือเยี่ยหาน ก็ชักไม่แน่ใจขึ้นมาอีกครั้ง
หลินเชวียยิ่งคิดก็ยิ่งกลัดกลุ้ม คิดหาวิธีไม่ออกเลยจริงๆ จึงหลบไปอยู่ด้านข้างจุดบุหรี่มวนหนึ่ง อัดควันเข้าปวด
ควันบุหรี่ลอยไปตามลม และลอยไปทางซือเยี่ยหานพอดี
ตอนแรกเยี่ยหวันหวั่นกำลังรอคอยคำตอบจากซือเยี่ยหานอยู่ แต่ในเวลานี้สายตาที่คมกริบราวกับมีดได้พุ่งไปที่หลินเชวีย “ดับควันซะ”
หลินเชวียคาบบุหรี่ไว้ในปาก ด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า “เอ่อ…หา”
เยี่ยหวันหวั่นยื่นมือไปโบกควันสายนั้นที่อยู่ตรงหน้าซือเยี่ยหานเบาๆ แล้วเอ่ยซ้ำ “ดับบุหรี่ซะ”
หลินเชวียมองเยี่ยหวันหวั่น จากนั้นก็มองซือเยี่ยหาน สุดท้ายจึงค่อยได้สติกลับมา ปากไม่พูด แต่กลับบ่นอยู่ในใจ
เข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า พี่เก้าเป็นผู้ชายนะ ถูกรมควันนิดหน่อยเท่านั้น จะวุ่นวายขนาดนี้ทำไม
หลินเชวียเหลือบมองพี่เก้าของตัวเองตาละห้อย จากนั้นก็ดับบุหรี่อย่างว่าง่าย
แน่นอนว่าซือเยี่ยหานได้รับสายตาหม่นหมองจากหลินเชวียแล้ว แต่บนใบหน้ากลับไม่มีสีหน้าอารมณ์ที่ผิดแผกไปใดๆ เลย ใช้ท้องนิ้วเคาะโต๊ะกระจกเบาๆ นัยน์ตาอันลุ่มลึกเหมือนทางช้างเผือกมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างสงบ
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ตุลาการซือ มาเถอะ”
ภายใต้สายตามากมาย เยี่ยหวันหวั่นก็ยื่นมือออกไปหาซือเยี่ยหาน
ซือเยี่ยหานเหลือบมองฝ่ามือนุ่มนิ่มของหญิงสาวแวบหนึ่ง แล้วค่อยๆ ลุกขึ้น ใช้มือใหญ่กุมมือน้อยข้างนั้นไว้กลางฝ่ามือ
เสียงเปียโนแว่วบรรเลงขึ้น ทั้งสองเดินเข้าสู่ฟลอร์เต้นรำ
ภายในฟลอร์เต้นรำ คนแทบทั้งหมดต่างหยุดการเคลื่อนไหวแล้วถอยไปอยู่ด้านข้างตามสัญชาตญาณ
สองคนนี้สะดุดตาเกินไปแล้วจริงๆ ท่วงท่าการเต้นรำและสเต็ปฝีเท้าดูเนิบนาบเชื่องช้า แต่กลับเข้าคู่กันได้ดีราวกับเป็นคู่รัก
ทุกคนต่างทอดถอนใจ มองทางไปฉินซีย่วนและอินเหิงที่อยู่อีกด้านตามสัญชาตญาณ
ในตอนแรกทุกคนต่างทอดถอนใจว่านี่คือคู่กิ่งทองใบหยก แต่ผลคือ พอมาเทียบกับคู่ที่อยู่กลางฟลอร์ตอนนี้แล้ว กลายเป็นว่าไม่ดีเด่อะไรไปเลย
“จิ๊ๆ ร้ายกาจจริงๆ ยังคงเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลซือคนนี้ที่เยี่ยมยอด…”
“ฉันยอมแพ้แล้ว! สรุปแล้วฉินซีย่วนขี้โม้จริงๆ สินะ”
“ฉันว่านะ คงไม่ใช่ว่าคุณหนูฉินถูกปฏิเสธเลยอับอายจนพาลโกรธถึงได้ไปคบกับอินเหิงใช่ไหม”
“มีความเป็นไปได้แปดสิบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เลย! อินเหิงมีความสามารถที่ไหนกัน หลายปีมานี้ก็แค่ดูแลจัดการเรื่องในตระกูลอินเท่านั้น ด้วยความสามารถอันน้อยนิดของเขา ก็ทำได้แค่คอยเก็บของเหลือที่ซือเยี่ยหานไม่ต้องการแล้วเท่านั้น!”
….
เมื่อได้ฟังคำพูดจากรอบข้างไม่น่าฟังขึ้นเรื่อยๆ ฉินซีย่วนก็มองอินเหิงที่อยู่ข้างๆ แล้วรู้สึกขัดตาขึ้นเรื่อยๆ จึงผลักเขาออก กระแทกส้นสูงเดินออกไปด้วยความโมโห
ตอนแรกที่เธอมาคบกับอินเหิงก็เพื่อจะทำให้ซือเยี่ยหานนึกเสียใจ ทำให้เขาดูแย่ แต่ใครจะรู้ล่ะว่าเขาถูกลูกสาวประธานสภาหมายตาเข้า ทำให้เธอกลายเป็นตัวตลก
อินเหิงถูกผลักจนเซ แต่สายตายังคงจ้องทั้งสองคนที่อยู่กลางฟลอร์เขม็ง สีหน้ามืดครึ้มเป็นอย่างมาก
เดิมทีการได้รับความเอ็นดูจากลูกสาวของรองประธานสภาฉินเป็นเกียรติอย่าเหลือล้น แต่ตอนนี้ เกียรติยศกลายเป็นความอัปยศอดสู เขาถูกลิขิตให้กลายเป็นตัวตลกข้ามไม้คาน!
กลางฟลอร์เต้นรำ ซือเยี่ยหานเพียงใช้มือข้างหนึ่งจับมือของหญิงสาวไว้ ส่วนอีกข้างก็ป้องบริเวณเอวเธอ ไม่ได้แตะต้องเธอเลย เรียกได้ว่าเป็นสุภาพบุรุษมาก
—————————————————————————————
บทที่ 2322 ดีไปหมดทุกอย่าง
เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองปลายคางที่เย็นชาห่างเหินของใครบางคน พลางลอบกัดฟัน แล้วกล่าวอย่างหนังยิ้มเนื้อไม่ยิ้ม “ตุลาการซือช่างเป็นสุภาพบุรุษจริงๆ”
ซือเยี่ยหานตอบสั้นๆ “คุณหนูอี้ชมเกินไปแล้ว”
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยอย่างมีนัยยะ “ได้ยินว่าตุลาการซือมีคู่หมั้นแล้ว สามารถทำให้ตุลาการซือถนอมตัวดั่งหยกแบบนี้เอง น่าจะเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบมากสินะคะ”
ซือเยี่ยหานมองเธอแวบหนึ่ง “ตรงกันข้ามเลยครับ”
เยี่ยหวันหวั่นผงะไป “ตรงกันข้าม…”
หมายความว่ายังไง ซือเยี่ยหานจะบอกว่าเธอไม่สมบูรณ์แบบงั้นเหรอ
ซือเยี่ยหานอธิบายออกมา “เธอไม่สมบูรณ์แบบ เธอมุทะลุ ขี้โมโห ไม่มีเหตุผล ชอบสร้างเรื่อง ขี้หึงมาก แถมยังชอบหลอกลวงคน และหน้าไหว้หลังหลอกเป็นพิเศษ…”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออกแล้ว…
ซือเยี่ยหานเอ่ยต่อไป “ฉากหน้าก็รับปากผมไว้ดิบดี แต่ลับหลังไม่มีทางเชื่อฟังแน่นอน อยู่เหนือการคาดเดาและการประเมินของผมตลอด…”
เยี่ยหวันหวั่นปิดปากเงียบ…
ซือเยี่ยหานยังคงพูดต่อไป “ทุกวันที่ได้อยู่กับเธอ เหมือนการผจญภัย…”
ได้ฟังซือเยี่ยหานพูดข้อเสียของตัวเองออกมากระบุงใหญ่ เยี่ยหวันหวั่นก็ใกล้จะเก็บอาการไว้ไม่อยู่แล้ว น้ำเสียงก็อึมครึมลงด้วย “งั้นเหรอ ในเมื่อคู่หมั้นของคุณเลวร้ายขนาดนี้ ถ้างั้นคุณชอบเธอตรงไหนกันแน่ล่ะ”
สายตาของซือเยี่ยหานจ้องมองดวงตาที่สุกสกาวเหมือนดวงดาวของหญิงสาว “คุณหนูอี้ ผมคิดว่า ก่อนหน้านี้ผมบอกไปชัดเจนมากแล้วนะครับ”
เยี่ยหวันหวั่นผงะไป
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็ตะลึงงันอยู่ตรงนั้น ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอยู่พักใหญ่
ก่อนหน้านี้เขาพูดไปชัดเจนมากแล้วงั้นเหรอ
เมื่อกี้เขาพูดอะไรกันล่ะ เมื่อกี้บ่นเธออยู่ชัดๆ!
เอ่อ…ความหมายของซือเยี่ยหานคือ…สิ่งเหล่านั้นที่เขาพูดมาก่อนหน้านี้…เป็นจุดที่เขาชอบทั้งหมดเลยสินะ…
ซือเยี่ยหานเอ่ยเสริมขึ้นมาอีกว่า “เพราะคนคนนั้นคือเธอ เพราะงั้นในสายตาของผมจึงเห็นดีไปหมดทุกอย่าง”
บัดซบ!
ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา หัวใจของเยี่ยหวันหวั่นก็เต้นแรงจนแทบบ้าคลั่งแล้ว คำพูดนี้ทำให้ใจเธอเต้นแรงยิ่งกว่าการชมว่าเธอเป็นเทพธิดานางฟ้าซะอีก
อะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกับซือเยี่ยหานกันแน่
ปีนั้นยังเป็นคนที่มีทักษะทางอารมณ์ติดลบอยู่ชัดๆ แต่ตอนนี้กลับถอดร่างเปลี่ยนกระดูกไปแล้ว
คืนนี้เตรียมตัวมาเพื่อตกเขาชัดๆ แต่ผลคือกลับถูกเขาตกโดยไม่ทันตั้งตัวแทน
เมื่อบทเพลงสิ้นสุดลง เสียงปรบมือก็ดังกึกก้องไปทั่ว
“คุณหนูอี้ คุณเต้นได้ยอดเยี่ยมมากครับ!”
“ใช่แล้วๆ เหมือนเทพธิดาเลยครับ!”
….
ซือเยี่ยหานเอ่ยขึ้นมา “คุณหนูอี้ ภารกิจรัดตัว ขอตัวก่อนแล้ว”
เยี่ยหวันหวั่นหยิบแก้วไวน์แดงมาจากถาดในมือของบริกรที่อยู่ด้านข้าง พลางแกว่งเบาๆ “ฉันจะไปส่งคุณแล้วกัน”
ซือเยี่ยหานเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ไม่จำเป็น”
ต่อมา จู่ๆ ข้อมือของเยี่ยหวันหวั่นก็บิดหมุนไปโดยไม่ตั้งใจ จากนั้น ไวน์แดงกว่าครึ่งแก้วจึงสาดใส่เสื้อผ้าของซือเยี่ยหาน
“พี่เก้า…” หลินเชวียที่อยู่ด้านข้างสะดุ้งโหยง “พี่เก้า พี่เป็นอะไรไหม”
ซือเยี่ยหานขมวดคิ้วนิดๆ แล้วยกมือขึ้นมา “ไม่เป็นไร”
“ขอโทษด้วยจริง…” ปากของเยี่ยหวันหวั่นเอ่ยไปแบบนี้ แต่ใบหน้ากลับไม่มีวี่แววความรู้สึกผิดเลย พอพูดจบก็เอ่ยกับบริกรที่อยู่ด้านข้าง “ไปเตรียมเสื้อผ้าสะอาดชุดใหม่ไว้ที่ห้องฉัน”
บริกรตอบรับทันที “ครับ”
เยี่ยหวันหวั่นมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า “ตุลาการซือ ตามฉันขึ้นไปเปลี่ยนชุดที่ชั้นบนแล้วค่อยไปก็ยังไม่สายหรอก”
หลินเชวียเบิกตามองฉากนี้ ร้อนใจเหมือนไฟลน
เวรแล้ว นี่ๆๆ…นี่มันจอมเผด็จการหญิงในชีวิตจริงนี่นา!
แบบนี้จะทำยังไงดี
ไม่เห็นรึไงว่าพี่เก้าไม่อยากได้น่ะ
ไวน์แดงที่หกเมื่อกี้เป็นความจงใจชัดๆ พูดซะน่าฟังว่าจะให้พี่เก้าตามเธอไปเปลี่ยนชุด แต่ใครจะรู้ว่าเธอต้องการทำอะไรกันแน่!
นี่…นี่มันความคิดสุมาเจียวชาวบ้านเขารู้กันทั่วชัดๆ!
—————————————————————————————
Comments