แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี 2391 คุณย่าอย่ากลัวเลย / บทที่ 2392 ชุดนี้ดูดี
บทที่ 2391 คุณย่าอย่ากลัวเลย
เพราะเสียงอ้อแอ้ของพ่อหนู อินเยวี่ยหรงค่อยๆ ปิดตาหลง เข้าสู่ห้วงนิทรา
การนอนหลับครั้งนี้สงบเป็นพิเศษ อินเยวี่ยหรงนอนหลับตั้งแต่หัวค่ำไปจนถึงช่วงดึก สุดท้ายจึงสะดุ้งตื่นจากเสียงฟ้าผ่า
นอกหน้าต่างมีฝนฟ้าคะนองสายฟ้าแลบ พายุพัดหวีดหวิว ปรากฏเงาต้นไม้สะท้อนอยู่ในบานหน้าต่าง ส่ายโอนเอนเหมือนเงาภูตผี
อินเยวี่ยหรงมองไปด้านอกหน้าต่างตามสัญชาตญาณ แล้วขมวดคิ้วนิดๆ
หลังจากนอนอยู่ครู่หนึ่ง อินเยวี่ยหรงก็ลุกขึ้นมา สวมเสื้อคลุม จากนั้นก็เปิดประตูเดินออกไป
อินเยวี่ยหรงเดินไปที่ห้องข้างๆ เปิดประตูห้องข้างๆ ออก
ภายในห้องนอนมีแสงตะเกียงส่องสลัว พ่อหนูน้อยนอนอยู่บนเตียง กำลังนอนฝันหวาน คล้ายจะไม่ถูกเสียงฟ้าร้องรบกวนเลย
อินเยวี่ยหรงมองถังถังแวบหนึ่ง พลางขมวดคิ้วแน่น ตรงหว่างคิ้วเจือความขัดเคืองอยู่บ้าง ไม่คิดจะรั้งอยู่นานแล้ว หันหลังจะก้าวจากไป
เพียงแต่ ขณะที่กำลังจะออกไป อินเยวี่ยหรงเผลอเตะถูกเก้าอี้ที่อยู่ข้างเตียงเข้า เกิดเสียงดัง ‘กึก’ ขึ้นมา
“อือ…” พ่อหนูที่อยู่บนเตียงตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย “คุณย่าเหรอครับ”
เห็นว่าพ่อหนูน้อยพบตัวเองเข้าแล้ว อินเยวี่ยหรงจึงกระแอมไอทีหนึ่ง แล้วตอบไปสั้นๆ “อืม”
ถังถังขยี้ตาลุกขึ้นมา แล้วยื่นมือน้อยๆ ออกมาด้วยความง่วงงุน แตะหน้าผากอินเยวี่ยหรงดู ให้แน่ใจว่าไข้ของอินเยวี่ยหรงลดลงแล้ว
จากนั้นก็หาวออกมาทีหนึ่ง มองอินเยวี่ยหรงด้วยความสงสัย “คุณย่ามาได้ยังไงครับ ผมรู้แล้ว…คุณย่ากลัวใช่ไหมครับ”
พ่อหนูพูดพลางใช้มือน้อยๆ ลูบหลังของอินเยวี่ยหรง “คุณย่าอย่ากลัวเลยนะครับ แม่ผมบอกว่าฟ้าแลบฟ้าร้องเป็นปรากฏการณ์ตามธรรมชาติ อีกอย่างบนโลกนี้ก็ไม่มีผีด้วย ดังนั้นไม่ต้องกลัวนะครับ!”
พ่อหนูถ่ายทอดความรู้ทางวิทยาศาสตร์ให้อินเยวี่ยหรง สุดท้ายก็ตบเตียงปุๆ “คุณย่า ถ้าคุณย่ากลัว มานอนกับถังถังได้นะครับ!”
อินเยวี่ยหรงไม่อยากยอมรับเลย แต่ว่า เธอเข้ามาดูเด็กน้อยคนนี้เพราะเป็นห่วงอยู่บ้างจริงๆ ไม่คาดคิดเลยว่า สุดท้ายตัวเองจะกลับกลายเป็นฝ่ายที่ถูกปลอบแทน
เด็กน้อยที่อยู่บนเตียงสวมชุดนอนที่แม่นมเฉียวเตรียมไว้ให้เขา นั่นเป็นชุดนอนขนปุย พวงแก้มเด็กน้อยเนียนนุ่มอมชมพู ดวงตาปรือปรอย ดูน่ารักเป็นพิเศษ
ตอนที่เจ้าเก้ายังเด็กก็น่ารักเหมือนตุ๊กตาหยกเช่นกัน แต่เจ้าเก้าเหมือนตุ๊กตาพอร์ซเลนที่ไร้อารมณ์และจิตวิญญาณ ในดวงตาไม่เคยปรากฏความอบอุ่นและสดใสไร้เดียงสาแบบนี้เลย
อินเยวี่ยหรงใจลอยไปพักหนึ่ง จู่ๆ ก็ย้อนนึกถึงความทรงจำในอดีต ในอดีตเมื่อนานมาแล้ว สมัยที่เธอยังเป็นสาวน้อยคนหนึ่ง ก็ชอบเด็กเล็กๆ มากสุดๆ เช่นกัน
เริ่มชิงชังขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ตั้งแต่ช่วงที่ซือไหวจางแอบไปมาหาสู่กับผู้หญิงคนนั้น หรือตั้งแต่ที่ลูกนอกสมรสของเขาถือกำเนิดขึ้นมาทีละคน หรือว่า ตอนที่ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะมีลูกกับซือไหวจางได้ แต่เขากลับหมางเมินดูถูกว่าเป็นภาระ…
“ไม่ต้องหรอก เธอนอนเถอะ” แววตาของอินเยวี่ยหรงกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ก้าวออกจากห้องไป
อาจเป็นเพราะในชีวิตคนเรามักจะเกิดความคิดฟุ้งซ่านได้ง่ายๆ คืนนี้เธอเลยทำตัวแปลกเกินไปจริงๆ
….
รุ่งเช้าวันต่อมา อินเยวี่ยหรงสร่างไข้แล้ว
เธอลางานกับทางสภาตุลาการไว้หนึ่งวัน วันนี้เลยพักผ่อนอยู่บ้าน
พอรุ่งเช้าถังถังก็มาหาอินเยวี่ยหรง พอแน่ใจว่าเธอไม่เป็นไรแล้วพ่อหนูน้อยถึงได้วางใจ
เพิ่งกินมื้อเช้าเสร็จ แม่นมเฉียวก็พาหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา “นายหญิงคะ ผู้จัดการจางเอาเสื้อผ้าคอลเลคชั่นล่าสุดมาส่งให้ด้วยตัวเองเลยค่ะ! นายหญิงอยากลองดูหน่อยไหมคะ”
อินเยวี่ยหรงไม่เงยหน้าขึ้นมองเลย ทำเพียงโบกมือไปส่งๆ “เธอตัดสินใจได้เลย”
—————————————————————————————
บทที่ 2392 ชุดนี้ดูดี
แม่นมเฉียวรีบเอ่ยขึ้นมา “นายหญิงคะ เสื้อผ้าคอลเลคชั่นนี้ยอดเยี่ยมมาก นายหญิงเลือกด้วยตัวเองเถอะค่ะ! สไตล์เสื้อผ้าของนายหญิงเรียบง่ายเกินไปแล้ว ควรเสริมแนวใหม่ๆ บ้างนะคะ!”
ทุกครั้งที่มีคอลเลคชั่นใหม่แม่นมเฉียวก็จะให้ทางร้านนำมาส่งให้อินเยวี่ยหรงมาตลอด แต่อินเยวี่ยหรงก็จะมอบหมายให้แม่นมเฉียวเป็นคนตัดสินใจ หรือไม่ก็เลือกเสื้อผ้าตามแบบไม่กี่อย่างนั้นอยู่ทุกครั้ง และเป็นสีน้ำดำทั้งหมด ไม่เคยเลือกแบบอื่นเลย
ถึงยังไงวันนี้ก็ไม่มีธุระอะไร อินเยวี่ยหรงจึงคล้อยตาม “เอาเข้ามาสิ”
“ค่ะ!” แม่นมเฉียวรีบเรียกผู้จัดการให้เอาเสื้อผ้าทั้งหมดเข้ามา
ผู้จัดการจางไม่ได้เพิ่งมาเป็นครั้งแรก แต่ทุกครั้งที่มาก็อดไม่ได้ที่จะมองตุลาการผู้งดงามเยือกเย็นคนนี้
ตุลาการท่านนี้ดูแลตัวเองได้ดีเกินไปแล้วจริงๆ แต่ปกติกลับไม่แต่งตัวเลย ถ้าแต่งองค์ทรงเครื่องสักหน่อย ต้องน่าตื่นตะลึงยิ่งกว่าเดิมแน่
ผู้จัดการจางให้ลูกน้องขนเสื้อผ้าทั้งหมดเข้ามา จัดเรียงแถวไว้ ให้อินเยวี่ยหรงเลือกสรร
อินเยวี่ยหรงเอียงศีรษะ แล้วชี้ไปสองสามตัว “ชุดนี้ แล้วก็ชุดนี้”
ใช่จริงๆ ชุดที่อินเยวี่ยหรงเลือกเป็นชุดเซ็ตสีดำที่ค่อนข้างเป็นทางการและคลาสสิคทั้งสิ้น ไม่แม้แต่จะชายตามองอย่างอื่นเลยสักแวบ
ด้วยความเป็นมืออาชีพของผู้จัดการจางเลยอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปที่เดรสสีแดงตัวหนึ่งซึ่งอยู่ด้านข้างพลางเอ่ยขึ้นว่า “ตุลาการอินคะ ชุดนี้ก็ดูดีมากเลยนะคะ สไตล์ร่วมสมัย ไม่ตกยุคจนเกินไป แถมสีสันก็จะขับเน้นสีผิวของคุณเป็นพิเศษด้วยนะคะ!”
อินเยวี่ยหรงเหลือบตามอง พลิกกระโปรงสีแดงตัวนั้นดูเล็กน้อย “น่าเกลียด”
สีหน้าของผู้จัดการจางแข็งทื่อไปแวบหนึ่ง จากนั้นก็ชี้ไปตัวสีม่วงซึ่งดูเป็นทางการขึ้นมาเล็กน้อย “ถ้างั้นตัวนี้คุณว่ายังไงคะ”
ครั้งนี้อินเยวี่ยหรงคร้านแม้แต่จะพูดแล้ว ท่าทางบ่งบอกชัดเจนว่ารังเกียจ
ผู้จัดการจางถอยลงไปอย่างเก้อกระดาก ไม่พูดมากอีกต่อไป
แม่นมเฉียวที่อยู่ด้านข้างเอ่ยขึ้นมา “นายหญิงคะ ดิฉันว่าสองชุดนั้นที่ผู้จัดการจางแนะนำดูดีทั้งคู่เลยนะคะ เหมาะกับนายหญิงมาก นายหญิงไม่ลองดูหน่อยเหรอคะ”
อินเยวี่ยหรงเหลือบมองเธออย่างเย็นชาแวบหนึ่ง “เธอคิดจะให้ของพวกนี้มาอยู่บนตัวฉันเหรอ”
แม่นมเฉียวเผยสีหน้าจนปัญญา ขณะที่กำลังจะเปิดปาก เวลานี้ ไม่รู้ว่าถังถังเดินเข้ามาตั้งแต่ตอนไหน จึงเอ่ยขึ้นมาตรงๆ ว่า “สองชุดนี้ไม่สวยเลย! ไม่เหมาะกับคุณย่าของผม!”
แม่นมเฉียวมองไปที่ผู้มาใหม่ตามสัญชาตญาณ “คุณชายน้อย…”
อินเยวี่ยหรงมองไปที่พ่อหนูน้อย ได้ยินสิ่งที่เขาพูด สีหน้าจึงดีขึ้นมาเล็กน้อย
ผู้จัดการจางได้ยินคำพูดนี้ตอนแรกก็ไม่พอใจอยู่บ้าง แต่เห็นว่าคนพูดคือเด็กน้อยน่ารักคนหนึ่ง ความไม่พอใจพลันหายไป ไม่ถือสาคำพูดของเด็กๆ
“ท่านนี้คือ…” ผู้จัดการจางเอ่ยถามตามจิตใต้สำนึก
แม่นมเฉียวเอ่ยแนะนำ “นี่คือคุณชายน้อยของบ้านเรา”
คุณชายน้อยงั้นเหรอ
ตระกูลอินมีนายน้อยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
ได้ยินว่าคุณชายที่ออกจากตระกูลไปนานแล้วคนนั้นมีลูกนอกสมรสคนหนึ่ง หรือว่าจะเป็นเด็กคนนั้น
ความลับในบ้านคนอื่นแบบนี้ ผู้จัดการจางไม่กล้าถามมาก จึงรีบเอ่ยทักทาย “สวัสดีค่ะคุณชายน้อย ไม่ทราบว่าคุณชายน้อยชอบตัวไหน คิดว่าตัวไหนเหมาะกับคุณย่าของคุณคะ คุณช่วยเลือกให้คุณย่าดูสักหน่อยไหมคะ!”
อินเยวี่ยหรงที่นั่งอยู่ด้านข้างกลับไม่ได้เอ่ยคัดค้าน
มองเห็นเพียงว่าถังถังเดินไปหยุดหน้าราวเสื้อผ้า เดินกลับไปกลับมา สำรวจดูอย่างละเอียด ราวกับกำลังเลือกอยู่จริงๆ
สุดท้ายถังถังก็เดินไปหยุดตรงหน้าเดรสสีดำตัวหนึ่ง
แม่นมเฉียวรีบเอ่ยเตือน “นายน้อยคะ ชุดนี้นายหญิงเพิ่งเลือกไปเมื่อกี้ค่ะ”
ถังถังส่ายหน้า “ผมชอบชุดที่อยู่ข้างๆ เดรสสีดำตัวนี้ ชุดนี้ถ้าคุณย่าใส่ต้องสวยแน่ๆ!”
ชุดที่อยู่ข้างๆ เดรสสีดำงั้นเหรอ
สิ่งที่อยู่ข้างๆ เดรสดำคือชุดกระโปรงสีแดงเข้มตัวหนึ่ง รูปแบบทันสมัยแต่ก็ไม่ฉูดฉาดจนเกินไป ตรงคอเสื้อและชายกระโปรงปักลวดลายละเอียดประณีต
—————————————————————————————
Comments