แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี 2457 ตอนพิเศษ : จี้ซิวหร่าน 3 / บทที่ 2458 ตอนพิเศษ : จี้ซิวหร่าน 4
บทที่ 2457 ตอนพิเศษ : จี้ซิวหร่าน 3
“ไอ้คนตาบอด!”
ชายหนุ่มเตะร่างของทหารรับจ้างกระเด็นออกไป จากนั้นก็มองไปทางเด็กสาว
เมื่อกี้คุณชายบอกว่า เด็กสาวคืออู๋โยว เนี่ยอู๋โยวจากตระกูลเนี่ย…
“เอ่อ คุณหนูอู๋โยว ทำไมคุณหนูมาปรากฏตัวในสถานที่แบบนี้คนเดียวล่ะครับ” ชายหนุ่มไม่ค่อยเข้าใจ
พอเด็กสาวได้ยินก็นิ่งเงียบไม่เอ่ยตอบ
จี้ซิวหร่านยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง คำถามนี้เกินความจำเป็นแล้ว
ด้วยนิสัยคุณตาของอู๋โยว ผู้อาวุโสอย่างเขาคงตั้งใจปล่อยเนี่ยอู๋โยวไว้ที่นี่ เพื่อฝึกฝนจิตใจของเด็กสาว
คิดว่าคุณตาของอู๋โยวน่าจะอยู่ในละแวกนี้ด้วย ถ้าอู๋โยวมีอันตรายอะไรขึ้นมาจริงๆ เขาต้องปรากฏตัวอย่างรวดเร็วแน่
“ไปเถอะ” จี้ซิวหร่านมองเด็กสาว แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน
เด็กสาวฟังแล้วหน้าแดงแวบหนึ่ง แต่กลับไม่ยอมลุกขึ้น
จี้ซิวหร่านปรายตามองแวบหนึ่ง ก็พบว่าเด็กสาวสวมรองเท้าอยู่เพียงข้างเดียว อีกข้างคงหลุดหายไประหว่างต่อสู้แล้ว
“รองเท้า หายไป…” ผ่านพักหนึ่ง เด็กสาวก็เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่แดงซ่าน
“ไม่เป็นไรครับ มาเถอ คุณหนูอู๋โยว ผมจะแบกคุณเองครับ!” ชายหนุ่มเอ่ยกับเด็กสาว
แต่กลับเด็กสาวกลับไม่ยอมขยับเขยื้อน
“ขึ้นมาสิ”
จี้ซิวหร่านย่อตัวลง แล้วเอ่ยเสียงเบา
จากนั้น ใบหน้าของเด็กสาวก็แดงยิ่งขึ้นกว่าเดิม เพียงใช้สองแขนกอดคอชายหนุ่มไว้ ให้เด็กหนุ่มแบกขึ้นหลัง
“พี่ซิวหร่าน พวกเราจะไปไหนกันเหรอคะ” เด็กสาวถาม
“พาเธอกลับบ้าน” จี้ซิวหร่านเอ่ยตอบพลางยิ้มน้อยๆ
“อื้อ” เด็กสาวพยักหน้า
….
หลังเดินกันอยู่สักพัก ทั้งสามคนก็หยุดพักริมลำธารสายหนึ่ง
“หิวไหม” จี้ซิวหร่านนั่งลงข้างลำธาร ใช้น้ำล้างมือ จากนั้นก็เอ่ยถามเด็กสาว
“อืม นิดหน่อย…” เด็กสาวตอบ
“จี้เยวี่ย” จี้ซิวหร่านมองชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ
“คุณชาย นี่เป็นมื้อกลางวันของคุณนะครับ…” จี้เยวี่ยเอ่ยด้วยความร้อนใจ
พอจี้ซิวหร่านได้ยินก็ขมวดคิ้วนิดๆ
จี้เยวี่ยเห็นแบบนั้นแล้วก็สะดุ้งโหยง ได้แต่ส่งอาหารกลางวันของจี้ซิวหร่านให้เด็กสาวไป ราวกับเป็นเผือกหัวหนึ่ง ยังมีเนื้อวัวปรุงสุกในถุงสุญญากาศด้วย
จี้ซิวหร่านหยิบเผือกไป เลาะเปลือกออก จากนั้นก็ยื่นให้เด็กสาว
“พี่ซิวหร่าน พี่กินเถอะ” เด็กสาวมองเผือก จากนั้นก็น้ำลายไหลแล้ว
พอเห็นท่าทางของเด็กสาว จี้ซิวหร่านกลับยกยิ้มแวบหนึ่ง แล้วจึงลูบหัวเล็กๆ ของเด็กสาว “ไม่เป็นไร ฉันไม่หิว เธอกินทั้งหมดได้เลย อย่าให้สิ้นเปลือง”
“จะไม่หิวได้ยังไง…ไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันแล้ว” จี้เยวี่ยที่อยู่ไม่ไกลพึมพำเสียงเบา
หลังจากเด็กสาวกินอิ่มแล้ว จี้ซิวหร่านก็ย่อตัวลงแบกเด็กสาวขึ้นหลังอีกครั้ง ต่อมาทั้งสามก็มุ่งหน้าสู่ทิศทางที่ไกลออกไป
….
ทุกครั้งที่นึกถึงวันนั้นที่ได้พบจี้ซิวหร่านอย่างเป็นทางการ เนี่ยอู๋โยวก็อดไม่ได้ที่จะใจลอยไป
ตระกูลจี้ ในสวนหลังเขา
ผ่านไปหลายปี เด็กหนุ่มและเด็กสาว ต่างก็กลายเป็นอดีตไปนานแล้ว
เนี่ยอู๋โยวจ้องมองจี้ซิวหร่านที่อ่านหนังสืออย่างจดจ่อ และอดไม่ได้ที่จะเบะปาก “ท่านนักบุญใหญ่”
“ว่าไง”
จี้ซิวหร่านดึงสติกลับมา วางตำราในมือลง แล้วมองไปที่เนี่ยอู๋โยว พลางยิ้มน้อยๆ
“เวรเอ้ย ตำราปราชญ์ พี่อยากเป็นนักบุญจริงๆ สินะ” เนี่ยอู๋โยวเอ่ยเสียดสี
จี้ซิวหร่านไม่โกรธ ทำเพียงเอ่ยยิ้มๆ “อยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ เลยได้แต่ชื่นชมภูมิปัญญาของคนโบราณน่ะ”
เนี่ยอู๋โยวเดินเข้าไปหยุดใกล้ตัวจี้ซิวหร่าน แล้วเอ่ยขึ้นว่า “ใครบ้างจะไม่รู้ว่าพี่ซิวหร่านของพวกเราไม่ว่าจะบุ๋นบู๊ก็ยอดเยี่ยมที่สุดในใต้หล้า ภูมิปัญญาคนโบราณ น่ากลัวว่าจะเทียบชั้นพี่ซิวหร่านไม่ได้แล้ว”
“อู๋โยว ฉันได้ยินว่า ช่วงนี้เธอก่อตั้งกลุ่มอำนาจชื่อพันธมิตรอู๋เว่ยขึ้นนี่” มุมปากของจี้ซิวหร่านแฝงด้วยรอยยิ้มดั่งฤดูใบไม้ผลิไว้
“นี่…พี่รู้หมดแล้วเหรอ” หญิงสาวผงะไปแวบหนึ่ง
“ทำไมล่ะ มีฉันเล่นเป็นเพื่อนเธอยังไม่พอ เลยต้องไปตั้งพันธมิตรอู๋เว่ยอีกเหรอ” จี้ซิวหร่านขยับเข้าใกล้หญิงสาว ด้วยดวงตาที่เย้ายวนดึงดูดวิญญาณ
—————————————————————————————
บทที่ 2458 ตอนพิเศษ : จี้ซิวหร่าน 4
เนี่ยอู๋โยวจ้องมองนัยน์ตาสุกสกาว เกี่ยวจิตดึงวิญญาณคู่นั้นของชายหนุ่ม ชั่วขณะนั้น ไม่รู้เช่นกันว่าทำไม หัวใจก็เต้นแรงขึ้นมาเล็กน้อย ใบหน้าแดงก่ำ
ผู้ชายคนนี้ ทำไมน่ามองขนาดนี้ เหมือนมีมนต์สะกดอย่างหนึ่ง…
“เล่นอะไร”
เนี่ยอู๋โยวรีบถอนสายตากลับมา
พอเห็นท่าทางนี้ของเนี่ยอู๋โยว จี้ซิวหร่านก็หัวเราะเบาๆ ลูบหัวเนี่ยอู๋โยวด้วยความเอ็นดูเหมือนตอนเด็กๆ “ทุกอย่างที่เธอพอใจเลย”
“ฉันหิวแล้ว งั้นพี่ทำกับข้าวให้ฉันกินเถอะ” เนี่ยอู๋โยวเอ่ย
“ทำไม่เป็น” จี้ซิวหร่านส่ายหน้า
เนี่ยอู๋โยวพูดไม่ออกแล้ว
“แต่ฉันเรียนรู้ได้” จี้ซิวหร่านยกยิ้มแวบหนึ่ง แล้วมองไปที่เนี่ยอู๋โยว “ตามฉันมา”
“ไปไหน” เนี่ยอู๋โยวถามด้วยความสงสัย
“ห้องครัว” จี้ซิวหร่านตอบ แล้วหันหลังก้าวนำหน้าไป
….
ณ ห้องครวบ้านตระกูลจี้
“คุณชาย!”
คนใช้ที่ยุ่งง่วนอยู่ในห้องครัวพอเห็นจี้ซิวหร่านมา ต่างก็มีสีหน้าแปลกใจ คุณชายมาเยือนสถานที่แบบนี้ได้ยังไง
“คุณหนูอู๋โยว”
จากนั้นทุกคนต่างก็เอ่ยทักทายเนี่ยอู๋โยวที่อยู่ด้านหลังจี้ซิวหร่าน
“คุณชายหิวเหรอครับ อยากกินอะไรครับ พวกเราจะเตรียมให้เดี๋ยวนี้”
จี้ซิวหร่านเอ่ยตอบ “ไม่ต้องหรอก แยกย้ายกันไปให้หมดซะ”
“ครับ”
ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไม แต่เนื่องจากเป็นคำสั่งของจี้ซิวหร่าน จึงไม่มีใครกล้าสงสัยหรือขัดขืน
ไม่นาน ภายในห้องครัวที่กว้างขวางก็เหลือแค่จี้ซิวหร่านและเนี่ยอู๋โยวสองคน
หลังจากคนใช้ออกไป จี้ซิวหร่านก็ค้นหาวัตถุดิบภายในห้องครัว
“ฉันจำได้ว่า…เธอชอบกินซี่โครงเปรี้ยวหวานนี่” จี้ซิวหร่านมองเนี่ยอู๋โยว
“ฉันชอบกินอะไร พี่รู้หมดเลย…” เนี่ยอู๋โยวประหลาดใจอยู่บ้าง
จี้ซิวหร่านเพียงยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก
มองเห็นชายหนุ่มยุ่งสาละวนอยู่ในห้องครัว ไม่รู้ว่าทำไม ดูไม่เหมือนมารร้ายแห่งตระกูลจี้ผู้สามารถสั่นคลอนรัฐอิสระได้อย่างที่ด้านนอกร่ำลือกันเลย ถึงขั้นที่ไม่มีมาดของชายหนุ่มผู้เป็นราชาแห่งโลกใต้ดินอยู่เลยสักนิด ดูเหมือนเด็กหนุ่มข้างบ้านที่เต็มไปด้วยแสงตะวันอันอบอุ่น ทำให้คนสบายใจอย่างมาก
บนโลกนี้…แค่มีเขา..ขอแค่มีเขาอยู่ ก็พอแล้ว…
ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน สิ่งที่เธอต้องการมีเพียงเขา
“พี่ซิวหร่าน คงไม่ใช่ว่าพี่คิดจะลงครัวเองจริงๆ ใช่ไหม”
เนี่ยอู๋โยวจ้องมองจี้ซิวหร่าน
“มีอะไรที่ไม่ได้กันล่ะ” จี้ซิวหร่านหยิบผ้ากันเปื้อน และมองไปทางเนี่ยอู๋โยว
“แต่พี่คือจี้ซิวหร่านนะ ถ้าลงครัวเพื่อฉันจริงๆ ฉันกลัวว่าฉันคงรับไว้ไม่ไหว” หญิงสาวเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“แน่นอนว่ามีเงื่อนไขอยู่แล้ว” จี้ซิวหร่านยิ้มสดใสเหมือนสายลมฤดูใบไม่ผลิ ที่ทำให้หญิงสาวหลงใหลเมามาย
“เงื่อนไขอะไร” เนี่ยอู๋โยวถาม
“มานี่” จี้ซิวหร่านเรียก
เนี่ยอู๋โยวเดินเข้าไปหาจี้ซิวหร่านตามสัญชาตญาณ
“ช่วยผูกให้ฉันที” จี้ซิวหร่านยื่นผ้ากันเปื้อนให้เนี่ยอู๋โยว
“ฉันไม่มีทางช่วยใส่เสื้อผ้าให้พี่หรอกนะ” เนี่ยอู๋โยวจ้องมองจี้ซิวหร่าน แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “แต่ถ้าให้ถอดล่ะก็ ฉันจะลองคิดดูก็ได้”
“ได้” ใบหน้าของจี้ซิวหร่านแฝงรอยยิ้มแปลกๆ ไว้ ในสายตาของหญิงสาวรอยยิ้มนี้ไร้ซึ่งความสุภาพอ่อนโยน เต็มไปด้วยความชั่วร้าย
มองเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาหาตัวเองทีละก้าวๆ หญิงสาวที่เดิมทีสมควรเป็นฝ่ายได้เปรียบและมีอำนาจเหนือกว่า กลับแตกตื่นทันที ดวงตาล่อกแล่กไร้ที่หลบเลี่ยง
หลังจากชายหนุ่มเข้าประชิดตัว ก็ค่อยๆ ดึงฝ่ามือของหญิงสาวไป
ขณะที่เนี่ยอู๋โยวค่อนข้างสับสนลนลานอยู่บ้าง จี้ซิวหร่านกลับยื่นผ้ากันเปื้อนให้เนี่ยอู๋โยว “เด็กดี ช่วยผูกให้ฉันสิ”
“อ่า…อ่อ…”
เนี่ยอู๋โยวหน้าแดงก่ำโดยไม่รู้ตัวไปนานแล้ว การแข่งขันในครั้งนี้ ประสบความพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง ทำได้แค่ยอมผูกผ้ากันเปื้อนให้ชายหนุ่มอย่างว่าง่าย
….
หลังจากยุ่งง่วนอยู่นาน จี้ซิวหร่านถึงเสิร์ฟซี่โครงเปรี้ยวหวานให้เยี่ยหวันหวั่น พร้อมข้าวสวยหนึ่งถ้วย
“อร่อยจริงๆ…”
“เติมผักอีกนิดสิ”
มองเห็นความอ่อนโยนในดวงตาของชายหนุ่มแล้ว หญิงสาวก็รู้สึกแค่ว่า ราวกับตัวเองได้ครอบครองโลกทั้งใบแล้ว
—————————————————————————————
Comments