ตอนที่ 1312  เดินทางสู่อันตรายอีกครั้ง (6)

“แค่ก……เสี่ยวเสีย  เจ้านี่มัน……ฉลาดจริงๆ!”  เฉียวฉู่พูดพลางยกนิ้วโป้งให้จวินอู๋เสีย  แม้จะมีชื่อเสียงของราชอาณาจักรแห่งความมืดค้ำหัวอยู่  แต่นางก็ยังลงมือได้รวดเร็วโดยไม่ต้องคิดเยอะ  ความกล้าหาญนี้เขาชื่นชมจากใจจริงๆ

ใครบ้างไม่รู้ว่าคนจากราชอาณาจักรแห่งความมืดนั้นน่ากลัวที่สุด?  ใครจะกล้าเชื่อว่าไม่มีอะไรที่น่ากลัวยิ่งกว่าซ่อนอยู่ใต้น้ำแข็ง?  ถ้าเป็นพวกเขา  พวกเขาก็คงไม่กล้าทำลายโดยไม่ลังเลแบบนี้  ถ้าเกิดมีอะไรโผล่ออกมาล่ะ!?

วิธีการที่ตรงที่สุดและมีประสิทธิภาพที่สุดของจวินอู๋เสีย  ทำให้เฉียวฉู่กับคนอื่นๆรู้สึกว่า……พวกเขาคิดเยอะเกินไปจริงๆ!

จวินอู๋เหยามองใบหน้าเล็กๆที่งดงามของจวินอู๋เสียแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ  บางครั้งคนเราก็ตาบอดไม่ใช่แค่เพราะสถานการณ์ตรงหน้า  แต่เพราะความกลัวและความวิตกกังวลในใจของตัวเอง  แต่อารมณ์เชิงลบทั้งหมดนี้แทบจะไม่เห็นว่ามีผลกระทบต่อจวินอู๋เสียเลย

อย่างน้อยจนถึงตอนนี้เขาก็ไม่เคยเห็นจวินอู๋เสียแสดงข้อไม่ดีพวกนี้ออกมา

“ไม่รู้ว่าไอ้ที่ที่เต็มไปด้วยแท่งน้ำแข็งนี่มันใหญ่ขนาดไหน  ข้าว่าเราผลัดกันทำลายน้ำแข็งดีกว่า  คนอื่นๆจะได้ใช้โอกาสฟื้นพลังไปด้วย  แบบนี้จะได้ไม่ต้องใช้พลังวิญญาณมากเกินไป”  หรงรั่วแนะนำขณะมองไปทางแท่งน้ำแข็งที่เกาะกลุ่มกันหนาแน่น

ถ้าพวกเขาให้คนคนเดียวทำลายน้ำแข็งอย่างต่อเนื่อง  แม้ว่าในแต่ละครั้งจะไม่ได้ใช้พลังวิญญาณมากนัก  แต่ในสถานการณ์ปัจจุบันที่ไม่รู้ว่าแท่งน้ำแข็งจะยื่นยาวไปไกลแค่ไหน  การสูญเสียพลังวิญญาณมากเกินไปอาจจะเป็นอันตรายได้  จะเป็นการดีกว่าถ้าพวกเขาผลัดกันทำลายน้ำแข็ง  จะได้แน่ใจว่าไม่มีใครต้องเสียพลังวิญญาณมากเกินไป  พวกเขาจะได้มีเวลาฟื้นพลังของตัวเองและยังรับประกันเรื่องความเร็วในการเดินทางได้ด้วย

จวินอู๋เสียพยักหน้า  นางก็ตั้งใจแบบนี้อยู่แล้ว  เมื่อครู่แค่ทดสอบทฤษฎีของตัวเองโดยใช้พลังวิญญาณไปเพียงเล็กน้อย  ถ้านางใช้พลังเต็มที่  ผลที่ออกมาไม่ใช่แค่นิดเดียวแบบนี้แน่

ไม่นานทั้งกลุ่มก็ออกเดินทาง  พวกเขาเหยียบลงไปบนน้ำแข็งที่จวินอู๋เสียทำลายไว้  เฉียวฉู่ก้าวขึ้นมารับหน้าที่โจมตีครั้งแรก!

เขารวบรวมพลังวิญญาณทั้งหมดในร่างแล้วยกระดับพลังขั้นสีฟ้าให้เป็นพลังขั้นสีม่วงในทันที  จากนั้นก็ยิงพลังวิญญาณสีม่วงเข้าใส่แท่งน้ำแข็งตรงหน้า!

‘ตูม!’

เสียงระเบิดดังกึกก้องเข้าไปในหูของพวกเขา  แล้วพื้นที่ว่างขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า  แท่งน้ำแข็งนับไม่ถ้วนแตกกระจายจากแรงระเบิดนั้น  ทำให้เกิดพื้นที่ว่างขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 10 เมตร

โจมตีเสร็จ เฉียวฉู่ก็เก็บพลังวิญญาณเข้าไปในร่างทันที และหันกลับมามองพรรคพวกด้วยรอยยิ้มอวด พร้อมกับปัดผมไปข้างหลังแบบพยายามจะให้ดูเท่  ทำสีหน้า ‘ข้าคือที่หนึ่งในปฐพี’

แต่เขาไม่ได้รับคำชมจากใครเลย  ไม่มีแม้แต่สายตาชื่นชม

“เจ้าโง่”  เฟยเหยียนพูดพลางมองไปที่เฉียวฉู่ด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม

“อะไร?  อิจฉาเหรอ?”  เฉียวฉู่พูดพร้อมกับจ้องมองเฟยเหยียน  เขาคิดว่าเขาโจมตีได้ร้ายกาจสุดๆแล้ว!

“เจ้าโง่รึเปล่า!?  เราไม่ได้มายืนอยู่ที่นี่เพื่อดูเจ้าตัดน้ำแข็ง!  ปล่อยพลังวิญญาณออกมามากขนาดนั้น  แล้วยังดันขึ้นไปเป็นพลังขั้นสีม่วงอีก!  เจ้ามีพลังวิญญาณเหลือเฟือนักรึไง?”  เฟยเหยียนด่าพลางกลอกตาใส่เฉียวฉู่  พวกเขาบอกแล้วว่าจะเคลียร์ทางให้เดินผ่านไปได้  ความกว้างประมาณ 3 เมตรก็เพียงพอแล้ว  แต่เจ้าโง่เฉียวฉู่ก็ระเบิดหลุมซะกว้าง 10 เมตรซึ่งไม่มีประโยชน์อะไรเลย  มันใหญ่จริงไม่ต้องสงสัยเลย  แต่ระยะทางที่จะพาพวกเขาไปข้างหน้าได้ก็แค่ 10 เมตรเท่านั้น……

เมื่อครู่จวินอู๋เสียปล่อยพลังออกมาแค่นิดหน่อยแบบไม่ใส่ใจ  ก็เคลียร์เส้นทางไปได้ 3 เมตรแล้ว

การกระทำที่ออกแรงมากเกินแต่ไร้ประสิทธิภาพของเฉียวฉู่  ในสายตาของทุกคนแล้ว  มันก็คือ……ความโง่แบบสุดๆ!!