ตอนที่ 1508  เปิดตาดู (1)

ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่จวินอู๋เสียเขียน  และไม่รู้ว่าจวินอู๋เสียต้องการทำอะไร

“ถ้าเด็กนั่นไม่ทำอะไร  เขาก็ควรออกไปจากที่นี่  อย่าอยู่ให้เสียเวลาคนอื่น”

พวกผู้เยาว์ที่อยู่ด้านล่างเวทีเริ่มเยาะเย้ยและวิ่งไปที่จวินอู๋เสียอย่างหมดความอดทน

ภายใต้เสียงเยาะเย้ยดังลั่น  จวินอู๋เสียยกมือขึ้นและวาดผนึกน้ำ 2 ตัวลงบนพื้นเวที  แมวดำที่อยู่ด้านข้างก็เดินช้าๆไปที่พวกมัน  อุ้งเท้าหน้าทั้งสองของมันเหยียบลงบนเครื่องหมายอักษรโบราณข้างละตัว

ทันใดนั้น!

ไฟก็ลุกโชติช่วงขึ้นรอบๆขาของเจ้าแมวดำ!  จากนั้นร่างของแมวดำก็ลอยขึ้นไปในอากาศต่อหน้าต่อตาทุกคน!

เปลวไฟลุกโชนอยู่ใต้อุ้งเท้าของมัน  ขณะที่มันยืนอยู่กลางอากาศ  ดูเหมือนคบไฟส่องสว่าง  ดึงดูดสายตาของทุกคนให้จับจ้องไปที่มัน

“เป็นไปได้ยังไง!!”  ภายในห้องส่วนตัว  ชาย 3 คนจากวิหารปีศาจเพลิงลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ทันที  พวกเขาต่างจ้องมองด้วยดวงตาเบิกกว้าง  สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่แมวดำตัวน้อยที่อุ้งเท้ามีไฟลุกโชนสว่างไสวและกำลังลอยอยู่กลางอากาศ  พวกเขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็นเลย

ภูติประจำตัวเป็นร่างวิญญาณ  พวกมันไม่สามารถแปลงร่างได้ตามต้องการ  นอกจากนั้นพวกเขาก็ไม่เคยเห็นภูติประจำตัวที่ไม่ใช่ภูติประเภทบินได้จะสามารถเดินบนอากาศได้  ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมีไฟลุกติดเท้าเลย!

ชายทั้งสามรู้สึกตกใจมาก  พวกเขาไม่สามารถคิดหาคำอธิบายที่สมเหตุสมผลได้เลยสำหรับภาพที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขา!

ในห้องส่วนตัวห้องอื่นๆ  สายตาของคนจากสิบสองวิหารทุกคนจับจ้องไปที่แมวดำตัวน้อย  ไม่มีใครรู้เลยว่าจวินอู๋เสียทำเช่นนั้นได้อย่างไร

บริเวณด้านในสนามแข่ง  พวกผู้เยาว์ที่มุงอยู่รอบๆเวทีต่างเงยหน้ามองด้วยแววตาตกตะลึง  พวกเขาจ้องไปที่แมวดำซึ่งกำลังเคลื่อนที่กลางอากาศอยู่เหนือหัวพวกเขาอย่างสบายใจ  ราวกับกำลังเหยียบไปบนพื้นดินแทนที่จะเป็นอากาศที่ว่างเปล่าไร้รูปร่าง

คนที่ดูถูกและหัวเราะเยาะจวินอู๋เสียเมื่อครู่  ตอนนี้ต่างพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว

สามารถทำให้ภูติประจำตัวธรรมดาๆมีพลังที่น่าทึ่งเช่นนี้ได้  ความสามารถแบบนี้ไม่เคยมีใครได้ยินได้ฟังมาก่อน  อย่าว่าแต่เคยเห็นกับตาตัวเองเลย

“นั่น……นั่นอะไร?”  เย่กูที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดเพื่อคอยปกป้องจวินอู๋เสียตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นจนพูดติดอ่าง  เขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน  ที่คนสามารถใส่พลังธาตุลงไปบนร่างวิญญาณได้!

“การเสริมวิญญาณ”  เสียงของเย่ฉาดังขึ้น

“การเสริมวิญญาณ?  มันคืออะไรล่ะนั่น?”  เย่กูถามด้วยความประหลาดใจอย่างมาก

เย่ฉาส่ายหน้า  “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน  การเสริมวิญญาณเป็นของคุณหนูเอง  ส่วนที่ว่ามันมาจากไหน  มันคืออะไร  คุณหนูเป็นเพียงคนเดียวที่รู้”  เย่ฉายังจำได้ว่าเขาตกใจแค่ไหนตอนที่เห็นผลลัพธ์ของการเสริมวิญญาณ

เย่กูมีสีหน้าตกใจ  เขาชื่นชมจวินอู๋เสียอย่างมากมาตลอด  และเป็นเพราะคำสั่งของจวินอู๋เหยาด้วยที่ทำให้เขาเต็มใจปกป้องจวินอู๋เสียให้ปลอดภัยเพื่อเจ้านายของเขา  แต่จากมุมมองของเย่กู  แม้ว่าจวินอู๋เสียจะมีพรสวรรค์สูงและฉลาดมาก  แต่ก็ยังมีช่องว่างใหญ่มากระหว่างพลังของนางและจวินอู๋เหยา  ส่วนใหญ่แล้วจวินอู๋เหยาจะคอยทำหน้าที่เป็นผู้ปกป้องจวินอู๋เสียแบบเต็มขั้น  และไม่ว่าจวินอู๋เสียจะสามารถเพิ่มพลังของตัวเองได้เร็วแค่ไหน  นางก็ยังห่างไกลจากพลังของจวินอู๋เหยามากเกินไป

แต่พอเขาเห็นการเสริมวิญญาณที่แสดงอยู่ตรงหน้า  เสียงในใจของเขาก็บอกเขาว่า  จวินอู๋เสียเป็นคนที่ยิ่งกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้

“ตอนที่คุณหนูตัดสินใจมาที่สนามแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิด  นางต้องคิดไว้อยู่แล้วว่าจะทำยังไง  การเสริมวิญญาณสองสามอย่างที่แสดงให้เห็นวันนี้เป็นแค่อันที่ง่ายที่สุดที่นางมี  ดูเหมือนว่าพวกเราจะกังวลไปเปล่าๆซะแล้ว”  เย่ฉาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก