ตอนที่ 1671  เคยเห็นมาก่อน (3)
เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเปิดโปงจวินอู๋เสียจำเป็นต้องเตือนจื่อจินเอาไว้ ด้วยนิสัยของจื่อจินแล้ว แค่ตอนที่พวกเขาปลอมตัวเป็นศิษย์วิหารเงาจันทราเพื่อเข้ามาในวิหารจิงหง นางก็แทบจะประสาทกินแล้ว ถ้าในอีกสิบวันข้างหน้า นางเกิดทำพลาดขึ้นมา มันจะไม่ใช่เรื่องตลกแน่นอน
“หือ?งั้น……ข้าควรเรียกเจ้าว่าอะไร?” จื่อจินถาม
“เรียกข้าว่าศิษย์น้องอู่ก็ได้”จวินอู๋เสียขี้เกียจคิดเยอะ เลยเปลี่ยนเสียง ‘อู๋’ ในชื่อของนางเป็น ‘อู่’ ไปตรงๆเลย
จื่อจินพยักหน้าอย่างว่าง่าย
“ที่วิหารจิงหงนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องทำอะไร แค่คอยดูอยู่เงียบๆก็พอ” จวินอู๋เสียพูด
“ได้”จื่อจินตอบตกลง แต่คิดอีกทีนางก็อดถามไม่ได้ว่า “คุณ……เอ่อ……ศิษย์น้องอู่ เจ้าวางแผนจะทำอะไรที่งานเลี้ยงวันเกิดนี้หรือ?”
แม้ว่าจื่อจินจะเชื่อในความสามารถของจวินอู๋เสียแต่นางก็ยังนึกภาพไม่ออกว่าใครจะสามารถก่อเรื่องวุ่นวายขึ้นได้ทั้งๆที่มีสายตาของสิบสองวิหารรวมกันอยู่ที่นี่ จวินอู๋จะทำยังไงเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่เขาต้องการ?
จวินอู๋เสียเลิกคิ้วและพูดว่า“เจ้าคอยดูซิ”
“อ่า……”จื่อจินโดนจวินอู๋เสียมองด้วยสายตาเย็นชา หัวใจก็เต้นผิดจังหวะทันที ความคิดสับสนวุ่นวายจนลืมหมดว่าตัวเองอยากถามอะไร
หลังจากนั้นครู่หนึ่งนางก็ถูกจวินอู๋เสียเชิญออกไป
พอจื่อจินก้าวเท้าออกไปจากห้องเย่ฉาก็ปรากฏตัวในห้องของจวินอู๋เสียทันที
“คุณหนู”
“หืม?”
“กลุ่มคนจากสิบสองวิหารที่มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดมาถึงทั้งหมดแล้วขอรับข้าไปสืบมาแล้ว นี่คือรายชื่อคนของวิหารต่างๆที่มาที่นี่ เชิญคุณหนูตรวจสอบขอรับ” ไม่รู้ว่าเย่ฉาไปสืบรายชื่อคนจากสิบสองวิหารทั้งหมดเมื่อไร ตอนนี้เขาได้ส่งรายชื่อที่เขาจดไว้ให้กับจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียกวาดมองรายชื่ออย่างรวดเร็วแล้วดวงตาของนางก็เป็นประกาย
ในงานเลี้ยงวันเกิดนี้พวกเฉียวฉู่มากันทั้งหมด ไม่มีใครขาดหายไปแม้แต่คนเดียว วิหารต่างๆได้ส่งศิษย์ที่เก่งกาจมาเป็นจำนวนมาก ที่โดดเด่นที่สุดและมีน้ำหนักมากที่สุดก็คือวิหารมารโลหิตและวิหารมังกร
วิหารมารโลหิตส่งประมุขน้อยทั้งสองของพวกเขามาและวิหารมังกรก็ส่งลูกชายคนเดียวของประมุขวิหารมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดเช่นเดียวกัน
สายตาของจวินอู๋เสียหยุดอยู่ที่ชื่อของประมุขน้อยวิหารมังกรจูเก๋ออิน แล้วดวงตาของนางก็ทอประกายชั่วร้าย
รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ไหนนางก็มาจนถึงที่นี่แล้ว ก็ต้องเล่นงานฉากหน้าที่เป็นความมั่นคงของสิบสองวิหารซะหน่อย
“เย่กูอยู่ไหน?”จวินอู๋เสียถือกระดาษไว้เหนือเทียนที่กำลังลุกไหม้ และมองดูไฟกลืนกินมันไปทีละน้อย
“หัวหน้ากำลังเฝ้าดูการเคลื่อนไหวในวิหารจิงหงตามคำสั่งของคุณหนูขอรับตอนที่ข้ากลับมาที่นี่ ข้าไปแวะดูมาแล้ว ตามที่หัวหน้าบอก ดูเหมือนประมุขวิหารจิงหงกับพวกผู้อาวุโสกำลังประชุมลับเกี่ยวกับงานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้อยู่ ท่าทางไม่มีความสุขกัน” เย่ฉารายงานสิ่งที่เขาได้ยินมาทั้งหมด
ด้วยพลังของเย่กูไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ก็แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีใครจับสัมผัสตัวตนของเขาได้ ความแข็งแกร่งของผู้บัญชาการใหญ่กองทัพราตรีเป็นรองแค่จักรพรรดิแห่งความมืดเท่านั้น อย่าว่าแต่วิหารจิงหงแค่นี้เลย ต่อให้เขาไปแอบฟังอยู่ในห้องนอนของประมุขวิหารปีศาจเพลิง ก็ไม่มีใครตรวจพบเขาได้
เพราะฉะนั้นหน้าที่สอดแนมเช่นนี้มอบให้กับเย่กูจึงเหมาะสมที่สุด
จวินอู๋เสียเอามือเท้าคางแล้วถามตาใสว่า “ไม่มีความสุข? พวกเขาต้องไม่มีความสุขอยู่แล้ว วิหารจิงหงอยู่อันดับล่างสุดในสิบสองวิหาร แม้ว่าจะเป็นวันเกิดของประมุขและได้รับของขวัญเป็นจำนวนมาก แต่มองไปทางไหน ในวิหารก็เต็มไปด้วยยอดฝีมือรุ่นใหม่จากวิหารอื่น พอนึกถึงศิษย์ที่พวกเขาเพิ่งเสียไป พวกเขาจะมีความสุขได้อย่างไร?”