“ไปกันเถอะทุกคน แล้วก็ระวังตัวกันดี ๆ ด้วย พวกเรามีโอกาสเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ถ้าหากพวกนายตาย จะไม่มีสิทธิ์กลับมาที่นี่อีกนะ”

ทีมใหญ่ทั้ง 5 ทีมกระจายกันออกไป 5 ทิศทางทันทีเมื่อเรือเทียบเข้าที่ชายหาด ไม่เว้นแม้แต่เซียวเฟิง

ซือเยี่ยจิ๋งส่งข้อความหาเขา เธอบอกว่าอยากจะไปกับเขาด้วย จะได้กลายเป็นคู่หูที่ทรงพลังแถมยังมีชื่อเสียงกันทั้งคู่! …อันที่จริงเธอแค่อยากจะใช้ประโยชน์จากบัฟของเขาต่างหาก

แต่เธอถูกปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ยังไงเสียเธอก็ต้องคอยประกบกิลด์มิดซัมเมอร์อยู่แล้ว จึงไม่สามารถตื้อเขาได้มากและยอมแพ้ในที่สุด

หลังจากที่สมาชิกกิลด์ใหญ่ ๆ ที่เป็นที่รู้จักกันดีอย่าง ซอร์ดออฟไดนัสตี้ ลิตเติ้ลฟ็อกซ์หรือแม้แต่ไนฟ์กล่าวเตือนเซียวเฟิงให้ดูแลตัวเองดี ๆ ซึ่งเซียวเฟิงก็ไม่รอช้า เขาเริ่มทำตามเป้าหมายของตนเองทันที!

เขาเลือกที่จะเดินตรงไปตรงจุดใจกลางของเกาะแห่งนี้ เป้าหมายของเขาคือพื้นที่โบนัสที่อยู่จุดนั้น เซียวเฟิงอยากจะไปดูก่อนว่าของรางวัลแต่ละชิ้นนั้นจำเป็นต้องใช้แต้มสมบัติกันเท่าไหร่ และหลังจากเตรียมตัวสักครู่หนึ่งแล้ว มันคงจะยังไม่สายเกินไปถ้าชายหนุ่มจะเริ่มออกหาแต้มสมบัติของตนเอง

หรือจะให้พูดอีกอย่าง เซียวเฟิงตั้งใจจะปล่อยให้ผู้เล่นคนอื่นหาแต้มสมบัติกันไปก่อน และตัวเขาค่อยไปตามฆ่าผู้เล่นเหล่านั้นแทน ด้วยวิธีนี้มันจะทำให้ประหยัดเวลากว่าการที่ไปเดินตามล่าหามอนสเตอร์หีบสมบัติด้วยตนเอง แถมเขาจะยังได้หน่วยเร็วกว่าด้วย

แผนนี้ถูกเรียกว่า ‘หมูในอวย’ เขาจะปล่อยให้ลูกหมูพวกนี้ขุนตัวเองจนอ้วนซะก่อน แล้วค่อยไล่เชือดทีละตัว

แต่การจะใช้วิธีนี้นั้นชายหนุ่มจำเป็นต้องแข็งแกร่งจริง ๆ เพราะถ้าเกิดเขาดันกลายเป็นคนถูกฆ่าแทนที่จะได้ฆ่า มันจะกลายเป็นเรื่องตลกเล่ากันทั่วเมืองแน่ ๆ เหมือนกับการตั้งใจจะขโมยไข่ แต่ดันโดนแม่ไก่หันมาจิกแล้วขโมยข้าวเปลือกไปแทน

ปีศาจหีบสมบัติ ทองแดง

เลเวล : 20

ประเภท : ทั่วไป

ธาตุ : พิเศษ

พลังชีวิต : 1,000 / 1,000

พลังโจมตีกายภาพ : 100-100

พลังป้องกันกายภาพ : 100-100

พลังป้องกันเวทมนตร์ : 100-100

พิเศษ : ดร็อปแต้มสมบัติ 10 หน่วยหลังจากถูกฆ่าได้

เกาะมหาสมบัตินั้นกว้างใหญ่มาก ๆ หลังจากที่เดินลึกเข้ามาในตัวเกาะแล้ว เพียงแค่ 2 นาทีเท่านั้น เหล่าผู้เล่นนับพันของเขตฮัวเซียก็กระจัดกระจายหายกันไปหมดเลย ตอนนี้เซียวเฟิงไม่เจอใครอยู่รอบ ๆ ตัวแล้ว ทว่าเขากลับเจอปีศาจหีบสมบัติตัวแรกอยู่ในระยะสายตาแทน

“ก๊าซ! ก๊าซ!”

รูปร่างของมันเหมือนกล่องสมบัติสีทองแดงที่สูงราว ๆ เมตรกว่า ๆ ทว่าส่วนที่เป็นปากหีบนั้นดันมีเขี้ยวแหลมคมงอกออกมาด้วย เมื่อเซียวเฟิงเข้าไปใกล้ มันก็เริ่มกระโดดเข้าหาเขาเหมือนกระต่ายทันที ปีศาจหีบสมบัติตัวนั้นส่งเสียง ‘ก๊าซ ก๊าซ’ ออกมาจากส่วนที่น่าจะเป็นปากตลอดเวลา ฟัง ๆ ดูแล้วมันน่าจะเป็นเสียงของฟันแหลมคมพวกนั้นกระทบกันเองมากกว่า ช่างน่ากลัวเสียจริง

“พลังโจมตีกับพลังป้องกันสูงขนาดนั้นเชียว?”

เซียวเฟิงมองไปยังสเตตัสของปีศาจหีบสมบัติที่กระโดดตามหลังเขาเหมือนสุนัขที่อ้าปากไล่งับตลอดทาง แล้วก็ต้องเซอร์ไพรส์จนพูดอะไรไม่ออก

เป็นแค่มอนสเตอร์ทั่วไปเลเวล 20 พลังชีวิตก็ไม่ได้เลิศเลออะไรแต่พลังโจมตีกับพลังป้องกันดันสูงเวอร์เสียอย่างนั้น

พลังโจมตีของมันสูงเกือบจะเป็น 2 เท่าของมอนสเตอร์ทั่วไปเลย ในขณะที่พลังป้องกันก็มากเกือบจะ 3 เท่าแล้ว นี่ไม่ใช่เล่น ๆ แล้วนะ มอนสเตอร์พวกนี้ฆ่ายากเกินไป ดีไม่ดีจะเป็นผู้เล่นเองด้วยซ้ำไปที่จะถูกฆ่า

โชคยังดีหน่อยที่ปีศาจหีบสมบัติพวกนี้ แม้จะมีสเตตัสที่น่ากลัวแต่มันก็ไม่ได้มีสกิลเสริมอะไร อย่างไรเสียผู้เล่นที่อยู่ในอีเวนต์นี้ต่างก็เป็นผู้เล่นระดับสูงของแต่ละเขตกันอยู่แล้ว เพราะงั้นปีศาจพวกนี้ไม่น่าคณามือพวกเขาหรอก อย่างมากก็แค่ใช้เวลากำราบพวกมันนานนิดหน่อย

“อวยพรชีวิต! อวยพรอาวุธ! อวยพรความกล้า! อวยพรการป้องกัน!”

[ คุณได้รับผลของสกิล ‘อวยพรชีวิต’ จากผู้เล่น แด๊ด พลังชีวิตของคุณเพิ่มขึ้น 320 หน่วยใน 60 วินาที! ]

[ คุณได้รับผลของสกิล ‘อวยพรอาวุธ’ จากผู้เล่น แด๊ด พลังโจมตีของคุณเพิ่มขึ้น 410 หน่วยใน 60 วินาที!]

[ คุณได้รับผลของสกิล ‘อวยพรความกล้า’ จากผู้เล่น แด๊ด ค่าพลังโจมตีเวทของคุณเพิ่มขึ้น 346 หน่วยใน 60 วินาที!]

[ คุณได้รับผลของสกิล ‘อวยพรการป้องกัน’ จากผู้ล่น แด๊ด พลังป้องกันกายภาพของคุณเพิ่มขึ้น 60 หน่วย และพลังป้องกันเวทมนตร์เพิ่ม 56 หน่วย ใน 60 วินาที!]

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนเกาะนั้นไม่สามารถรับรู้ล่วงหน้าได้ และเซียวเฟิงเองก็ไม่อยากจะรีบนักด้วย ดังนั้นเขาจึงร่ายบัฟทั้งหมดให้ตนเองก่อนจะเข้าสู้กับปีศาจหีบสมบัติทองแดง

-470!

เขาฟาดมอนสเตอร์ตรงหน้าด้วยคทาแห่งการรักษา ทว่าพลังชีวิตของมันก็ลดไปไม่ถึงครึ่งทั้ง ๆ ที่เป็นเพียงมอนสเตอร์เลเวล 20 ทั่วไปแท้ ๆ เห็นเช่นนั้นแล้วก็อดที่จะถอนหายใจไม่ได้

พลังโจมตีของเซียวเฟิงนั้นสูงเกิน 600 หน่วยไปแล้ว แต่ด้วยพลังป้องกันของมอนสเตอร์ตัวนี้ที่กันไว้ได้ถึง 100 หน่วย ผลจึงออกมาอย่างที่เห็น ต้องยอมรับเลยว่าปีศาจหีบสมบัติพวกนี้มีพลังป้องกันที่น่ากลัวมากเลยทีเดียว

หากเป็นผู้เล่นทั่ว ๆ ไปที่ไม่ได้รับบัฟจากคลาสนักบวช การโจมตีของพวกเขาก็น่าจะอยู่กันที่ราว ๆ 100 หน่วย มันคงจะต้องเป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดแน่ ๆ หากจะต้องมาสู้กับมอนสเตอร์แบบนี้ บางทีต่อให้สู้จนอาวุธพังกันไปข้าง เลือดพวกมันก็อาจจะลดลงไปแค่ครึ่งเดียวเองด้วยซ้ำ

-940!

[คุณได้ทำการสังหาร ‘ปีศาจหีบสมบัติทองแดง’ และได้รับแต้มสมบัติ 10 หน่วย]

ค้อนสีทองขนาดใหญ่อันเป็นผลของสกิลค้อนแห่งการพิพากษาปรากฏขึ้นในมือเซียวเฟิง ก่อนที่เขาจะใช้ค้อนยักษ์นั้นทุบลงไปที่มอนสเตอร์ตรงหน้าเต็มแรงและฆ่ามันได้ในเสี้ยววินาที ในขณะเดียวกันแต้มสมบัติก็ปรากฏขึ้นในกระเป๋าของเซียวเฟิงโดยที่ไม่ได้ค่าประสบการณ์เพิ่มแต่อย่างใด

เซียวเฟิงพยักหน้าให้กับแต้มสมบัติที่ถูกเพิ่มเข้ามา ชายหนุ่มรู้สึกว่านี่มันก็ไม่เลวร้ายซะทีเดียว เพราะเขาไม่จำเป็นต้องก้มลงไปเก็บมันมาจากพื้น แต้มเหล่านี้สามารถถูกสะสมได้ด้วยตัวมันเอง นับว่าเป็นการขจัดปัญหาการเสียเวลาเก็บของได้ดี ชีวิตสะดวกสบายขึ้นมาก

มันน่าเสียดายที่ธาตุของมอนสเตอร์พวกนี้ไม่ใช่อันเดดหรือความมืด ไม่งั้นแล้วเซียวเฟิงคงจะล่อพวกมันมารวมเป็นกลุ่ม ๆ แล้วกำจัดมันครั้งเดียวไปเลย ถ้าเป็นแบบนั้นเขาจะต้องสามารถหาแต้มสมบัติได้ทีละมากแน่ ๆ

ด้วยความที่เกาะมหาสมบัติแห่งนี้กว้างมาก เซียวเฟิงจึงตัดสินใจค่อย ๆ ไปทีละจุด เขาเดินตรงออกมาทางชายหาดและเดินตัดหาดเข้าไปเจอป่าทึบ ตลอดทางที่เดินอยู่ภายในนั้น ชายหนุ่มต้องเผชิญกับปีศาจหีบสมบัติมากกว่า 10 ตัว นั่นหมายถึงอัตราการเกิดใหม่ของพวกมันก็นับว่าสูงอยู่เช่นกัน

นอกจากปีศาจหีบสมบัติทองแดงที่ให้รางวัลเป็นแต้มสมบัติ 10 แต้มแล้ว เซียวเฟิงก็เริ่มพบเจอมอนสเตอร์ตัวอื่นบ้างแล้วเหมือนกัน ที่แย่ที่สุดคือปีศาจหีบสมบัติเหล็กดำ ที่ให้แต้มสมบัติเพียง 5 แต้ม ที่ดีที่สุดในตอนนี้เป็นปีศาจหีบสมบัติเงินที่ให้มากถึง 20 แต้ม กับปีศาจหีบสมบัติทองที่ให้ 40 แต้ม

ท่ามกลางพวกมันเหล่านี้ ปีศาจหีบสมบัติทองเองก็มีพลังป้องกันสูงที่สุดด้วยเช่นกัน ด้วยพลังป้องกันถึง 200 หน่วยนี้ มันคือสุดยอดของความน่ากลัว แล้วถ้ามันเจอกับผู้เล่นทั่วไป มันก็ไม่ต่างอะไรกับบอสที่ไม่ใช่บอสเลยด้วยซ้ำ! ต่อให้มีนักบวชอยู่ด้วยก็ยังไม่เห็นแววว่าจะชนะได้ง่าย ๆ

ไม่ว่าจะเป็นกลยุทธ์หรือสกิลใด ๆ ก็ไม่มีผลกับมันทั้งนั้น วัดกันที่อาวุธล้วน ๆ หวังพึ่งแค่พลังกายไม่ได้แน่นอน

ที่เหนือเกาะมหาสมบัติแห่งนี้ มีกระดานลีดเดอร์บอร์ดที่อัปเดตตลอดเวลา ลอยแสดงให้เห็นความคืบหน้าของผู้เล่น 10 อันดับแรกที่มีแต้มสมบัติมากที่สุดอยู่ ซึ่งผู้เล่นทุกคนสามารถดูสิ่งนี้ได้ทุกเมื่อ

เซียวเฟิงเหลือบไปมองผ่าน ๆ และไม่ได้สังเกตอะไรมาก นี่มันยังไม่ถึงชั่วโมงเลยตั้งแต่อีเวนต์เริ่มขึ้นมา อันดับที่แสดงอยู่ตอนนี้มันยังใช้วัดความสามารถของใครไม่ได้

ทั้ง 10 อันดับที่แสดงอยู่ ณ ตอนนี้ ต่างก็มาจากเขตใหญ่ ๆ ทั้งหมดโดยไม่ซ้ำกัน มีผู้เล่นกว่าครึ่งหนึ่งที่เลือกจะปกปิดชื่อของตนเอาไว้แสดงให้เห็นเพียงเขตที่ตนอยู่เท่านั้น

ผู้ที่อยู่อันดับ 1 ของลีดเดอร์บอร์ดนี้คือ ธอร์ จากเขตอเมริกาเหนือ ที่มีแต้มสมบัติมากถึง 95 หน่วย

ส่วนอันดับที่ 3 เป็นของเซียวเฟิง มีแต้มสมบัติ 80 หน่วย และเขาเองก็เป็นเพียงคนเดียวของเขตฮัวเซียที่มีชื่อติดอยู่ใน 10 อันดับบนลีดเดอร์บอร์ดด้วย

ข้อมูลอื่น ๆ นอกจากเขตแล้วจะไม่ปรากฏอยู่บนลีดเดอร์บอร์ด แต่ถึงอย่างนั้นเซียวเฟิงก็ยังรู้สึกว่า ยังไงเสียคนอื่น ๆ ก็น่าจะรู้ได้อยู่แล้วว่าไอ้เขตฮัวเซียที่ไม่มีชื่อคนเดียวอยู่บนลีดเดอร์บอร์ดนั่นต้องเป็นเขา เพราะตามปกติชายหนุ่มก็ไม่ชอบเปิดเผยชื่ออยู่แล้ว

ชื่อของ ธอร์ ผู้มาจากเขตอเมริกาเหนือนั่นติดอยู่ในหัวเซียวเฟิงเสียแล้ว

ตลอดทางที่เดินไปเรื่อย เซียวเฟิงก็ไล่ฆ่าปีศาจหีบสมบัติทุกตัวที่ปรากฏออกมาให้เห็น ด้วยพลังโจมตีที่รุนแรง มันทำให้การล่ามอนสเตอร์พวกนี้มันไม่ใช่เรื่องยากอะไรนัก ทว่ายังไงเสียเขาก็ยังตามหลัง ธอร์ อยู่ 15 แต้มเสมอ แต่มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้เลย!!

เพราะงั้นแล้วเซียวเฟิงจึงคาดเดาไว้ว่า ธอร์น่าจะต้องฆ่าผู้เล่นคนอื่นแล้วแย่งเอาแต้มสมบัติของคนคนนั้นมาแน่ ๆ ไม่งั้นแล้วไม่มีทางเลยที่จะมีใครสามารถล่าแต้มสมบัติได้เร็วเทียบเท่าเขา

ปลายทางของเขายังคงเป็นใจกลางเกาะเหมือนเดิม ระหว่างทางชายหนุ่มก็เปิดดูโพสต์พูดคุยที่เล่าสวีสร้างเอาไว้ไปด้วย

บรรยากาศภายในนั้นไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วง ดูเหมือนจะยังไม่มีเหตุด่วนอะไรเกิดขึ้นตอนนี้ แล้วนี่ก็หมายถึงผู้เล่นธอร์คนนั้นยังไม่ได้ฆ่าผู้เล่นจากเขตฮัวเซียเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ข้อความตอบกลับล่าสุดนั้น เหมือนว่าปาร์ตี้เล็ก ๆ ปาร์ตี้หนึ่งจะเจอเข้ากับผู้เล่นจากเขตอื่นเข้าเสียแล้ว

ยังไงเสียตอนนี้อีเวนต์ก็เดินทางมาถึง 1 ชั่วโมงแล้ว เพราะงั้นนี่น่าจะเป็นเรื่องปกติที่สถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นได้

“แปลก”

หนึ่งในสมาชิกทีมใหญ่ที่ถูกนำโดยเดอะวูล์ฟที่เผอิญเจอเข้ากับคนจากเขตอื่นตอบกลับในโพสต์สื่อสาร

“พวกเราเจอผู้เล่นจากเขตเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แต่ไม่มีปัญหาอะไรกัน คนพวกนั้นมีจำนวนมากกว่า แต่ก็เดินผ่านกันไปอย่างสงบ”

“หา? เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”

“ระวังตัวไว้ บางทีพวกนั้นอาจจะยังไม่มั่นใจเลยไปรวบรวมคนเพิ่มก็ได้”

“พวกนั้นมุ่งหน้าไปทางไหน? ส่งเส้นทางมาหน่อย! เดี๋ยวพวกฉันจะไปจัดการให้เอง”

เจ้าของข้อความตอบกลับล่าสุดเป็นหนึ่งในสมาชิกของเดอะวูล์ฟ พวกเขาดูจะตื่นเต้นกันมาก ๆ

“ทุกคน ระวังตัวเอาไว้ให้ดี นี่ยังเป็นช่วงต้นของอีเวนต์ เพราะงั้นมันจะยังไม่มีอะไรให้น่าลงไม้ลงมือใส่ผู้เล่นด้วยกันเอง บางทีอาจจะเพราะเขตอื่นอยากจะรอให้หมูโตก่อนก็ได้ พวกนั้นคงจะวางแผนไว้รอให้พวกเราสะสมแต้มสมบัติเยอะ ๆ แล้วค่อยกลับมาฆ่าทีหลังก็ได้”

เล่าสวีตอบกลับ ความคิดเห็นเขาค่อนข้างคล้ายกับเซียวเฟิง จะต่างกันตรงที่เซียวเฟิงนั้นเป็นฝ่ายเลี้ยงหมูอยู่ไม่ใช่ฝ่ายที่กลัวว่าตนเองจะกลายเป็นหมู

ในขณะที่ผู้เล่นเขตฮัวเซียกลุ่มใหญ่นั้นพยายามระวังทุกฝีก้าวของพวกตนให้มากขึ้น อีกฟากหนึ่งของเกาะมหาสมบัติก็ปรากฏกลุ่มของเขตฮัวเซียอีกกลุ่มหนึ่งที่ประกอบด้วยผู้เล่นหนุ่ม ๆ ทั้ง 18 คน พวกเขาทั้งหมดดูเคร่งขรึมและปกปิดตัวตนเอาไว้อย่างมิดชิด จะเหลือก็แต่ชื่อกิลด์เดียวกันทั้งหมดอย่าง ‘เบลค’

ความพิเศษของคนกลุ่มนี้นั้นก็คือ ทั้ง 18 คนเป็นนักดาบทั้งหมด

“นี่มันไม่สนุกเลยนะ ความเร็วในการสะสมแต้มมหาสมบัติของพวกเราจากการฆ่ามอนสเตอร์เนี่ยมันช้าเกินไปแล้ว”

หนึ่งใน 18 คนนั้นเริ่มพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เขากวัดแกว่งดาบมือเดียวและฆ่าปีศาจหีบสมบัติเงินตรงหน้าลงไป

“ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นเพราะการโจมตีของนายมันเบามากกว่านะ แค่กำจัดปีศาจหีบสมบัติเงินตัวเดียวก็ใช้เวลาไปตั้งมากแล้ว นายต่างหากที่เชื่องช้า”

ชายอีกคนหนึ่งกอดดาบของตนเองไว้ขณะหัวเราะคิกคักยากที่ตอบกลับชายคนก่อนหน้า

“แล้วจะให้ทำยังไงได้เล่า ใครจะไปคิดว่าอีเวนต์นี้เค้าวัดกันที่อุปกรณ์กัน ฉันมีแค่ระดับน้ำเงินทั้งตัวแค่นั้นแหละ ถึงจะรู้นะว่าร้านค้ามหาสมบัติจะขายพวกอุปกรณ์ระดับเงินกับทองด้วย แต่พวกนั้นก็ต้องซื้อผ่านการประมูลหมดเลย มันยากเกินไปกว่าจะได้มาสักชิ้นหนึ่ง”

ชายหนุ่มพูดพลางส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้

“ยังไงก็เถอะ ซีเหมิน นายเลเวลสูงที่สุดแล้วนะ ไม่ใช่ว่านายน่าจะมีอาวุธดี ๆ บ้างเหรอ? ถ้ามีอะไรที่ยังไม่ได้ใช้ตอนนี้พอจะขายให้ฉันได้ไหม?”

จู่ ๆ เขาก็คิดถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ จึงรีบหันไปหาชายคนเดียวภายในกลุ่มที่ไม่ได้ปกปิดชื่อเอาไว้อย่างซีเหมินชุยเสวีย และถาม

“ไม่มี ฉันทำมันหายไปหมดแล้ว”

ซีเหมินชุยเสวียส่ายหน้าอย่างไม่ใส่ใจและตอบกลับอย่างง่าย ๆ

“อะไรวะเนี่ย? น่าผิดหวังจริง” ชายคนเดิมหันหน้าไปทางอื่นและเงียบไปโดยปริยาย

“ถ้าจะให้ฉันแนะนำล่ะก็ ไปฆ่าผู้เล่นน่าจะเร็วที่สุด นี่มันก็เลยมากว่าชั่วโมงแล้วที่อีเวนต์เริ่ม คนอื่น ๆ เองก็น่าจะมีแต้มสมบัติกันในระดับหนึ่งแล้ว นอกจากนี้นายยังจะเก็บเอาอาวุธของพวกคนที่เพิ่งถูกฆ่าไปได้ด้วยนะ ฉันล่ะชอบกฏของอีเวนต์นี้จริง ๆ ” ชายผู้ที่มีสีหน้าโรคจิตพูดพร้อมเลียริมฝีปากตนเองเบา ๆ

“จะทำแบบนั้นก็ได้ แต่มันจะดีกว่าถ้านายไม่ฆ่าคนจากเขตเดียวกัน เพราะมันจะทำลายชื่อเสียงของพวกเราเอง” ซีเหมินชุยเสวียพยักหน้าเห็นด้วยโดยที่สีหน้าเขายังนิ่งเฉยอยู่

ได้ยินเช่นนั้น ซางกวน อาโอเชินผู้ที่เป็นเด็กที่สุดในกลุ่มก็ถอยออกจากกลุ่มไปโดยไม่ได้พูดอะไรพร้อมกับหันหน้ากลับไปทันที

“ไอ้หนูซางกวน นายจะไปไหนน่ะ?” ชายผู้ที่พูดคนแรกตะโกนถามเด็กน้อย

“ฆ่าใครสักคน”

สีหน้าของเจ้าหนูดูจะหยิ่งผยองเอาเสียมาก ๆ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นโดยไม่แม้แต่หันกลับไปมอง อย่างน้อย ๆ มองจากด้านหลังก็รู้สึกกันแบบนั้น

“งั้นรอพี่ชูของนายก่อน ไปด้วยกันดีกว่า” ชายคนนั้นวิ่งตามเขามาด้วย

“ไม่เอาอ่ะ อาวุธของพี่น่ะอ่อนจะตายไป”

เด็กหนุ่มหาได้หยุดเท้าไม่ เขายังคงเดินออกไปโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดรอ

“อะไรวะเนี่ย!”

สีหน้าของชายที่น่าจะชื่อ ชู มืดขรึมลงไปทันที หันกลับไปยังกลุ่มใหญ่ของเขา เขาก็พบว่าคนอื่น ๆ ที่เหลือต่างก็กำลังมองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ กันแล้ว

เมื่อเห็นชายที่ชื่อชูหันกลับมามองพวกตน คนที่เหลือก็รีบพากันเดินต่อในทันที ราวกับกลัวว่าคน ๆ นี้จะเดินตามพวกเขาไปด้วยเสียอย่างงั้น ไม่เว้นแม้แต่ซีเหมินชุยเสวียผู้เป็นเจ้าของฉายา ‘เบลดมาสเตอร์’ ด้วย

“หนอยพวกแก! ฉันจะจำเรื่องนี้ไว้เลย!”

ชูยังคงหน้าดำคร่ำเครียดและพ่นลมหายใจฟึดฟัด เขายกขาขึ้นพร้อมก้าวเดินออกไปโดยที่สีหน้านั้นแสดงความเย่อหยิ่งทิ้งท้ายไว้